WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,
PRAGNĄC wzmocnienia na swoim terytorium ochrony prawnej osób tam zamieszkałych,
ZWAŻYWSZY, że w tym celu konieczne jest określenie międzynarodowej jurysdykcji sądów, ułatwienie uznawania orzeczeń i wprowadzenie sprawnego postępowania zapewniającego wykonywanie orzeczeń, dokumentów urzędowych i ugód sądowych,
ŚWIADOME więzi istniejących między nimi, potwierdzonych w dziedzinie gospodarczej przez umowy o wolnym handlu zawarte między Wspólnotą Europejską a niektórymi państwami członkowskimi Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu,
UWZGLĘDNIAJĄC:
- Konwencję brukselską z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, wraz ze zmianami wynikającymi z konwencji o przystąpieniach, związanych ze stopniowym rozszerzaniem Unii Europejskiej,
- Konwencję z Lugano z dnia 16 września 1988 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, która rozszerza zakres stosowania postanowień konwencji brukselskiej z 1968 r. na niektóre państwa członkowskie Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu,
- rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, które zastąpiło wyżej wymienioną konwencję brukselską,
- Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, podpisaną w Brukseli w dniu 19 października 2005 r.,
PRZEKONANE, że wskutek rozszerzenia zakresu obowiązywania zasad ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 44/2001 na Umawiające się Strony niniejszej konwencji umocni współpracę prawną i gospodarczą,
PRAGNĄC zapewnić jak najbardziej jednolitą wykładnię niniejszej konwencji,
POSTANOWIŁY w tym duchu zawrzeć niniejszą konwencję oraz
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
ZAKRES
a) stanu cywilnego, zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych, jak również ustawowego przedstawicielstwa osób fizycznych, stosunków majątkowych wynikających z małżeństwa, prawa spadkowego włącznie z testamentami;
b) upadłości, układów i innych podobnych postępowań;
c) ubezpieczeń społecznych;
d) sądownictwa polubownego.
JURYSDYKCJA
Przepisy ogólne
Jurysdykcja szczególna
Osoba, która ma miejsce zamieszkania na terytorium państwa związanego niniejszą konwencją, może być pozwana w innym państwie związanym niniejszą konwencją:
1) a) jeżeli przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy - przed sąd miejsca, gdzie zobowiązanie zostało wykonane albo miało być wykonane;
b) w rozumieniu niniejszego przepisu - i o ile co innego nie zostało uzgodnione - miejscem wykonania zobowiązania jest:
– w przypadku sprzedaży rzeczy ruchomych - miejsce w państwie związanym niniejszą konwencją, w którym rzeczy te zgodnie z umową zostały dostarczone albo miały zostać dostarczone,
– w przypadku świadczenia usług - miejsce w państwie związanym niniejszą konwencją, w którym usługi zgodnie z umową były świadczone albo miały być świadczone;
c) jeśli litera b) nie ma zastosowania, wówczas stosuje się literę a);
2) w sprawach alimentacyjnych,
a) gdzie uprawniony do alimentów ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu; lub
b) w wypadku gdy sprawa alimentacyjna jest rozpoznawana łącznie ze sprawą dotyczącą stanu cywilnego - przed sąd, który ma jurysdykcję do rozpoznania tej sprawy według własnego prawa, chyba że jurysdykcja ta opiera się jedynie na obywatelstwie jednej ze stron; lub
c) w wypadku gdy sprawa alimentacyjna jest rozpoznawana łącznie ze sprawą dotyczącą odpowiedzialności rodzicielskiej - przed sąd, który ma jurysdykcję do rozpoznania tej sprawy według własnego prawa, chyba że jurysdykcja ta opiera się jedynie na obywatelstwie jednej ze stron;
3) jeżeli przedmiotem postępowania jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikające z takiego czynu - przed sąd miejsca, gdzie nastąpiło lub może nastąpić zdarzenie wywołujące szkodę;
4) w sprawach roszczeń o odszkodowanie lub przywrócenie stanu poprzedniego, które wynikają z czynu zagrożonego karą - przed sąd karny, do którego wniesiono akt oskarżenia, o ile sąd ten może według swojego prawa rozpoznawać roszczenia cywilnoprawne;
5) w sprawach dotyczących sporów wynikających z działalności filii, agencji lub innego oddziału - przed sąd miejsca, gdzie znajduje się filia, agencja lub inny oddział;
6) w sprawach, w których występuje w charakterze założyciela, "trustee" lub uposażonego z tytułu "trustu" utworzonego na podstawie ustawy lub czynności prawnej dokonanej w formie pisemnej albo poświadczonej na piśmie - przed sądy państwa związanego niniejszą konwencją, na terytorium którego "trust" ma swoją siedzibę;
7) w sprawach dotyczących sporu o zapłatę wynagrodzenia za ratownictwo lub udzielenie pomocy dla ładunku lub frachtu, które żądane jest z tytułu działań związanych z ratownictwem lub udzieleniem po-mocy- przed sąd, na obszarze właściwości którego ten ładunek lub fracht:
a) został zajęty w celu zabezpieczenia takiej zapłaty; lub
b) mógł zostać zajęty, lecz złożone zostało poręczenie lub inne zabezpieczenie,
pod warunkiem że przepis ten ma zastosowanie jedynie wówczas, jeżeli twierdzi się, że pozwany ma prawa do ładunku lub frachtu albo że takie prawa miał w czasie działań ratowniczych lub udzielenia pomocy.
Osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium państwa związanego niniejszą konwencją może być również pozwana:
1) jeżeli pozywa się łącznie kilka osób - przed sąd miejsca, w którym ma miejsce zamieszkania jeden z pozwanych, o ile między sprawami istnieje tak ścisła więź, że pożądane jest ich łączne rozpoznanie i rozstrzygnięcie w celu uniknięcia wydania w oddzielnych postępowaniach sprzecznych ze sobą orzeczeń;
2) w sprawach dotyczących powództwa z tytułu rękojmi i gwarancji lub powództwa interwencyjnego - przed sąd, przed którym toczy się główne postępowanie, chyba że powództwo to zostało wytoczone jedynie w celu wyłączenia tej osoby spod jurysdykcji sądu dla niej właściwego;
3) w sprawach dotyczących powództwa wzajemnego, które opiera się na tej samej umowie lub na tym samym stanie faktycznym, na których zostało oparte powództwo główne - przed sąd, w którym zawisło powództwo główne;
4) jeżeli przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy i powództwo może zostać połączone z powództwem przeciwko temu samemu pozwanemu o prawa rzeczowe na nieruchomościach - przed sąd państwa związanego konwencją, w którym położona jest nieruchomość.
Jeżeli na podstawie niniejszej konwencji sąd państwa związanego niniejszą konwencją ma jurysdykcję w sprawach dotyczących odpowiedzialności z tytułu używania lub eksploatacji statku, wówczas również w sprawach dotyczących ograniczenia tej odpowiedzialności rozstrzyga ten sąd lub inny sąd wskazany na jego miejsce przez prawo tego państwa.
Jurysdykcja w sprawach dotyczących ubezpieczenia
Bez uszczerbku dla artykułu 4 i artykułu 5 ustęp 5 w sprawach dotyczących ubezpieczenia jurysdykcję określa niniejsza sekcja.
a) przed sądy państwa, w którym ma miejsce zamieszkania; lub
b) w przypadku powództw ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uposażonego z tytułu ubezpieczenia - przed sąd miejsca, w którym powód ma miejsce zamieszkania; lub
c) jeżeli jest on współubezpieczycielem, przed sąd państwa związanego niniejszą konwencją, przed który został pozwany główny ubezpieczyciel.
W odniesieniu do ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub ubezpieczenia nieruchomości ubezpieczyciel może być ponadto pozwany przed sąd miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Tę samą zasadę stosuje się, jeżeli ruchomości i nieruchomości objęte są tą samą umową ubezpieczenia, a powstała na nich szkoda wynika z tego samego zdarzenia.
Od przepisów niniejszej sekcji można odstąpić na podstawie umowy tylko wówczas:
1) jeżeli umowa została zawarta po powstaniu sporu; lub
2) jeżeli przyznaje ona ubezpieczającemu, ubezpieczonemu lub uposażonemu z tytułu ubezpieczenia uprawnienie do występowania przed sądy inne niż wymienione w niniejszej sekcji; lub
3) jeżeli została ona zawarta między ubezpieczającym a ubezpieczycielem, którzy w chwili zawarcia umowy mają miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w tym samym państwie związanym niniejszą konwencją, celem uzasadnienia jurysdykcji sądów tego państwa także wówczas, gdy zdarzenie wywołujące szkodę nastąpiło za granicą, chyba że taka umowa nie jest dopuszczalna według prawa tego państwa; lub
4) jeżeli została ona zawarta przez ubezpieczającego, który nie ma miejsca zamieszkania w państwie związanym niniejszą konwencją, z wyjątkiem ubezpieczenia obowiązkowego lub ubezpieczenia nieruchomości położonej w państwie związanym niniejszą konwencją; lub
5) jeżeli dotyczy ona umowy ubezpieczenia obejmującej jedno lub więcej ryzyk, wymienionych w artykule 14.
Do zakresu regulacji artykułu 13 ustęp 5 należą następujące ryzyka:
1) wszelkie szkody:
a) w statkach morskich, urządzeniach umieszczonych na wodach przybrzeżnych lub na morzu otwartym albo w statkach powietrznych, wynikłe z ryzyk związanych z ich używaniem w celach gospodarczych;
b) w przewożonych towarach innych niż bagaż pasażerów, jeżeli towary te przewożone są wyłącznie lub częściowo przez te statki morskie lub powietrzne;
2) odpowiedzialność wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem odpowiedzialności za szkody na osobie pasażerów lub za szkody w ich bagażu:
a) wynikająca z używania lub eksploatacji statków morskich, urządzeń lub statków powietrznych, o których mowa w punkcie 1 litera a), chyba że - co dotyczy tych ostatnich - przepisy prawne państwa związanego niniejszą konwencją, w którym statek powietrzny został wpisany do rejestru, zakazują zawierania umów dotyczących jurysdykcji w sprawach ubezpieczenia od takich ryzyk;
b) za szkody spowodowane przez przewożone towary podczas przewozu w rozumieniu punktu 1 litera b);
3) straty finansowe związane z używaniem lub eksploatacją statków morskich, urządzeń lub statków powietrznych, o których mowa w punkcie 1 litera a), w szczególności utrata frachtu lub opłaty czarterowej;
4) jakiekolwiek dodatkowe ryzyko pozostające w związku z jednym z ryzyk wymienionych w punktach 1-3;
5) niezależnie od punktów 1-4, wszystkie duże ryzyka.
Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów
a) jeżeli chodzi o umowę sprzedaży na raty rzeczy ruchomych; lub
b) jeżeli chodzi o umowę pożyczki spłacanej ratami lub inną umowę kredytową, która przeznaczona jest do finansowania kupna rzeczy tego rodzaju; lub
c) we wszystkich innych przypadkach, gdy druga strona umowy w państwie związanym niniejszą konwencją, na którego terytorium konsument ma miejsce zamieszkania, prowadzi działalność zawodową lub gospodarczą lub taką działalność w jakikolwiek sposób kieruje do tego państwa lub do kilku państw włącznie z tym państwem, a umowa wchodzi w zakres tej działalności.
Od przepisów niniejszej sekcji można odstąpić na podstawie umowy tylko wówczas:
1) jeżeli umowa została zawarta po powstaniu sporu; lub
2) jeżeli przyznaje ona konsumentowi uprawnienie do wytaczania powództwa przed sądy inne niż wymienione w niniejszej sekcji; lub
3) jeżeli została ona zawarta między konsumentem a jego kontrahentem, którzy w chwili zawarcia umowy mają miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w tym samym państwie związanym niniejszą konwencją, a umowa ta uzasadnia jurysdykcję sądów tego państwa, chyba że taka umowa nie jest dopuszczalna według prawa tego państwa.
Jurysdykcja w zakresie indywidualnych umów o pracę
Pracodawca mający miejsce zamieszkania w państwie związanym niniejszą konwencją może być pozwany:
1) przed sądy państwa, w którym ma miejsce zamieszkania; lub
2) w innym państwie związanym niniejszą konwencją:
a) przed sąd miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy lub ostatnio zazwyczaj świadczył pracę; lub
b) jeżeli pracownik zazwyczaj nie świadczy lub zazwyczaj nie świadczył pracy w jednym i tym samym państwie - przed sąd miejsca, w którym znajduje się albo znajdował się oddział, który pracownika zatrudnił.
Od przepisów niniejszej sekcji można odstąpić na podstawie umowy tylko wówczas:
1) jeżeli umowa została zawarta po powstaniu sporu; lub
2) jeżeli przyznaje ona pracownikowi prawo do wytaczania powództwa przed sądy inne niż wymienione w niniejszej sekcji.
Jurysdykcja wyłączna
Niezależnie od miejsca zamieszkania jurysdykcję wyłączną mają:
1) w sprawach, których przedmiotem są prawa rzeczowe na nieruchomościach oraz najem lub dzierżawa nieruchomości - sądy państwa związanego niniejszą konwencją, w którym nieruchomość jest położona.
Jednak w sprawach dotyczących najmu lub dzierżawy nieruchomości zawartych na czasowy użytek prywatny, nieprzekraczający sześciu kolejnych miesięcy, jurysdykcję mają również sądy państwa związanego niniejszą konwencją, w którym pozwany ma miejsce zamieszkania, jeżeli najemca lub dzierżawca jest osobą fizyczną, a właściciel oraz najemca lub dzierżawca mają miejsce zamieszkania w tym samym państwie związanym niniejszą konwencją;
2) w sprawach, których przedmiotem jest ważność, nieważność lub rozwiązanie spółki lub osoby prawnej albo ważność decyzji ich organów - sądy państwa związanego niniejszą konwencją, na którego terytorium spółka lub osoba prawna ma swoją siedzibę. Przy ustalaniu, gdzie znajduje się siedziba, sąd stosuje przepisy swojego prawa prywatnego międzynarodowego;
3) w sprawach, których przedmiotem jest ważność wpisów do rejestrów publicznych - sądy państwa związanego niniejszą konwencją, na którego terytorium rejestry są prowadzone;
4) w sprawach, których przedmiotem jest rejestracja lub ważność patentów, znaków towarowych, wzorów i modeli, jak również podobnych praw wymagających zgłoszenia lub zarejestrowania - sądy państwa związanego niniejszą konwencją, na którego terytorium wystąpiono ze zgłoszeniem lub o rejestrację albo nastąpiło zgłoszenie lub rejestracja albo na podstawie aktu prawa wspólnotowego lub umowy międzynarodowej uznaje się, że zgłoszenie lub rejestracja nastąpiły.
Bez uszczerbku dla jurysdykcji Europejskiego Urzędu Patentowego zgodnie z Konwencją o przyznawaniu europejskich patentów, podpisaną w Monachium dnia 5 października 1973 r., sądy każdego państwa związanego niniejszą konwencją mają, bez względu na miejsca zamieszkania stron, jurysdykcję wyłączną we wszystkich postępowaniach dotyczących przyznania lub ważności europejskiego patentu przyznanego dla tego państwa, niezależnie od tego, czy dana kwestia została podniesiona w pozwie czy w celu obrony;
5) w postępowaniach, których przedmiotem jest wykonanie orzeczeń - sądy państwa związanego niniejszą konwencją, na którego terytorium wykonanie powinno nastąpić lub nastąpiło.
Umowa dotycząca jurysdykcji
a) w formie pisemnej lub ustnej potwierdzonej na piśmie; lub
b) w formie, która odpowiada praktyce przyjętej między stronami; lub
c) w handlu międzynarodowym - w formie odpowiadającej zwyczajowi handlowemu, który strony znały lub musiały znać i który strony umów tego rodzaju w określonej dziedzinie handlu powszechnie znają i którego stale przestrzegają.
Jeżeli sąd państwa związanego niniejszą konwencją nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów niniejszej konwencji, uzyskuje on jurysdykcję, jeżeli pozwany przed sądem tym wda się w spór. Zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli pozwany wdaje się w spór w tym celu, aby podnieść zarzut braku jurysdykcji lub jeżeli inny sąd ma na podstawie artykułu 22 jurysdykcję wyłączną.
Badanie jurysdykcji i dopuszczalności postępowania
Sąd państwa związanego niniejszą konwencją stwierdza z urzędu brak swej jurysdykcji, jeżeli wystąpiono do niego o rozpoznanie sprawy należącej na podstawie artykułu 22 do wyłącznej jurysdykcji sądu innego państwa związanego niniejszą konwencją.
Zawisłość sprawy - sprawy wiążące się ze sobą
Jeżeli sprawy należą do wyłącznej jurysdykcji kilku sądów, sąd, przed który wytoczono powództwo później, stwierdzi brak swej jurysdykcji na rzecz sądu, przed który najpierw wytoczono powództwo.
Dla celów niniejszej sekcji przyjmuje się, że powództwo zostało wytoczone przed sąd:
1) w chwili, w której dokument wszczynający postępowanie albo dokument równorzędny został wniesiony do sądu, pod warunkiem że powód nie zaniechał następnie podjęcia czynności, do których podjęcia był obowiązany celem spowodowania doręczenia dokumentu pozwanemu; lub
2) jeżeli doręczenie pozwanemu powinno nastąpić przed wniesieniem dokumentu do sądu - w chwili, w której organ odpowiedzialny za doręczenie otrzymał dokument, pod warunkiem że powód nie zaniechał następnie podjęcia czynności, do których podjęcia był obowiązany celem wniesienia dokumentu do sądu.
Środki tymczasowe włącznie ze środkami zabezpieczającymi
Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych, włącznie ze środkami zabezpieczającymi, przewidzianych w prawie państwa związanego niniejszą konwencją, może zostać wniesiony do sądu tego państwa także wówczas, gdy na podstawie niniejszej konwencji sprawa główna należy do jurysdykcji sądu innego państwa związanego niniejszą konwencją.
UZNAWANIE I WYKONYWANIE
Na potrzeby niniejszej konwencji "orzeczenie" oznacza każde orzeczenie wydane przez sąd państwa związanego niniejszą konwencją, niezależnie od tego, czy zostanie określone jako wyrok, postanowienie, nakaz zapłaty lub nakaz egzekucyjny, włącznie z postanowieniem w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania wydanym przez urzędnika sądowego.
Uznawanie
Orzeczenia nie uznaje się, jeżeli:
1) uznanie byłoby oczywiście sprzeczne z porządkiem publicznym państwa, w którym wystąpiono o uznanie;
2) pozwanemu, który nie wdał się w spór, nie doręczono dokumentu wszczynającego postępowanie lub dokumentu równorzędnego w czasie i w sposób umożliwiających mu przygotowanie obrony, chyba że pozwany nie złożył przeciwko orzeczeniu środka zaskarżenia, chociaż miał do tego możliwość;
3) orzeczenia nie da się pogodzić z orzeczeniem wydanym między tymi samymi stronami w państwie, w którym wystąpiono o uznanie;
4) orzeczenia nie da się pogodzić z wcześniejszym orzeczeniem wydanym w innym państwie związanym niniejszą konwencją albo w państwie trzecim w sporze o to samo roszczenie między tymi samymi stronami, o ile to wcześniejsze orzeczenie spełnia warunki konieczne do jego uznania w państwie, w którym wystąpiono o uznanie.
Orzeczenie zagraniczne nie może być w żadnym wypadku przedmiotem kontroli merytorycznej.
Wykonywanie
Po spełnieniu formalności przewidzianych w artykule 53 następuje niezwłoczne stwierdzenie wykonalności orzeczenia bez badania według artykułów 34 i 35. Dłużnik w tym stadium postępowania nie ma możliwości złożenia jakiegokolwiek oświadczenia.
Od orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia może być wniesiony tylko środek zaskarżenia zgodnie z załącznikiem IV.
Orzeczenia zagraniczne nakazujące płatność kary pieniężnej są wykonalne w państwie wykonania tylko wówczas, jeżeli wysokość kary pieniężnej została ostatecznie określona przez sądy państwa pochodzenia.
Na stronę, która w jednym z państw związanych niniejszą konwencją wnosi o wykonanie orzeczenia wydanego w innym państwie związanym niniejszą konwencją, nie można z tego powodu, że jest cudzoziemcem lub że nie ma w państwie wykonania miejsca zamieszkania lub pobytu, nałożyć obowiązku złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu lub depozytu, niezależnie od ich nazwy.
W postępowaniu o stwierdzenie wykonalności w państwie wykonania nie można pobierać żadnych opłat skarbowych lub należności ustalanych od wartości przedmiotu sporu.
Przepisy wspólne
Sąd albo inny właściwy organ państwa związanego niniejszą konwencją, w którym wydane zostało orzeczenie, wystawia, na wniosek, zaświadczenie, używając formularza według załącznika V do niniejszej konwencji.
Dokumenty, o których mowa w artykule 53 i artykule 55 ustęp 2 oraz pełnomocnictwo procesowe, o ile zostało ono udzielone, nie wymagają legalizacji ani innej podobnej formalności.
DOKUMENTY URZĘDOWE I UGODY SĄDOWE
Ugody zawarte przed sądem w toku postępowania i wykonalne w państwie związanym niniejszą konwencją, w którym zostały zawarte, będą wykonywane w państwie wykonania na tych samych warunkach jak dokumenty urzędowe. Sąd albo inny właściwy organ państwa związanego niniejszą konwencją, w którym ugoda sądowa została zawarta, wystawia, na wniosek, zaświadczenie, używając formularza według załącznika V do niniejszej konwencji.
PRZEPISY OGÓLNE
a) ich statutowa siedziba; lub
b) ich główny organ zarządzający; lub
c) ich główne przedsiębiorstwo.
Bez uszczerbku dla bardziej korzystnych przepisów prawa wewnętrznego osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium państwa związanego niniejszą konwencją, które ścigane są z powodu popełnienia przestępstwa nieumyślnego przed sądami karnymi innego państwa związanego niniejszą konwencją, którego nie są obywatelami, mogą być reprezentowane przez uprawnione do tego osoby, nawet gdy nie stawiają się osobiście. Jednakże sąd może zarządzić osobiste stawiennictwo; w wypadku niezastosowania się do takiego zarządzenia orzeczenie co do roszczenia ze stosunku prawnego z zakresu prawa cywilnego, wydane bez możliwości obrony ze strony oskarżonego, nie musi być ani uznane ani wykonane w innych państwach związanych niniejszą konwencją.
Na potrzeby niniejszej konwencji pojęcie "sąd" obejmuje wszelkie organy wyznaczone przez państwo związane niniejszą konwencją jako posiadające jurysdykcję w sprawach należących do zakresu niniejszej konwencji.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
a) jeżeli powództwo wytoczone zostało w państwie pochodzenia po tym, jak konwencja z Lugano z 16 września 1988 r. weszła w życie zarówno w państwie pochodzenia, jak i w państwie, w którym powoływane jest orzeczenie;
b) we wszystkich innych przypadkach, jeżeli sąd miał jurysdykcję na podstawie przepisów, które są zgodne z przepisami jurysdykcyjnymi rozdziału II lub umowy, która obowiązywała w chwili wytoczenia powództwa pomiędzy państwem pochodzenia a państwem, w którym powoływane jest orzeczenie.
STOSUNEK DO ROZPORZĄDZENIA RADY (WE) NR 44/2001 ORAZ INNYCH AKTÓW PRAWNYCH
a) w sprawach jurysdykcji, jeżeli pozwany ma miejsce zamieszkania na terytorium państwa, w którym obowiązuje niniejsza konwencja, ale nie obowiązuje akt prawny, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, lub jeżeli sądy tego państwa mają jurysdykcję na podstawie artykułu 22 lub 23 niniejszej konwencji;
b) zawisłości sporu lub spraw wiążących się ze sobą w rozumieniu artykułów 27 i 28, jeżeli postępowanie zostało wszczęte w państwie, w którym obowiązuje niniejsza konwencja, ale nie obowiązuje akt prawny, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu oraz w państwie, w którym obowiązuje zarówno niniejsza konwencja, jak i akt prawny, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu;
c) w sprawach uznawania i wykonywania, jeżeli państwo pochodzenia lub państwo, w którym wystąpiono o uznanie, nie stosuje aktu prawnego, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu.
Z zastrzeżeniem artykułu 63 ustęp 2 oraz artykułów 66 i 67, w stosunkach między państwami związanymi niniejszą konwencją zastępuje ona konwencje zawarte między dwoma lub większą liczbą tych państw i dotyczące tych samych spraw, do których stosuje się niniejszą konwencję. Dotyczy to w szczególności konwencji wymienionych w załączniku VII.
a) jeżeli powództwo zostało wniesione w celu stwierdzenia lub zgłoszenia prawa własności lub posiadania tego majątku albo w celu otrzymania uprawnienia do rozporządzania nim lub jeżeli powództwo wynika z innego sporu pozostającego w związku z tym majątkiem; lub
b) jeżeli majątek stanowi zabezpieczenie roszczenia, które jest przedmiotem postępowania.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
a) państw, które po otwarciu niniejszej konwencji do podpisu staną się członkami Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, na warunkach określonych w artykule 71;
b) państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej występujących w imieniu niektórych terytoriów pozaeuropejskich, które należą do terytorium danego państwa członkowskiego, lub za których stosunki zewnętrzne to państwo członkowskie odpowiada, na warunkach określonych w artykule 71;
c) wszystkich innych państw, na warunkach określonych w artykule 72.
a) przekazuje informacje niezbędne do stosowania niniejszej konwencji;
b) może przedłożyć oświadczenia zgodnie z artykułami I i III Protokołu 1.
a) przekazuje informacje niezbędne do stosowania niniejszej konwencji;
b) może przedłożyć oświadczenia zgodnie z artykułami I i III Protokołu 1; oraz
c) przekazuje depozytariuszowi informacje, dotyczące w szczególności:
1) swojego systemu sądowego, w tym informacje na temat trybu powoływania i niezawisłości sędziów;
2) swojego prawa wewnętrznego w zakresie postępowania cywilnego i wykonywania orzeczeń; oraz
3) swojego prawa międzynarodowego prywatnego w zakresie dotyczącym postępowania cywilnego.
Załącznikami do niniejszej konwencji są:
– Protokół 1 w sprawie niektórych problemów jurysdykcji, procedury i wykonywania,
– Protokół 2 w sprawie jednolitej wykładni niniejszej konwencji oraz w sprawie Stałego Komitetu,
– Protokół 3 w sprawie stosowania artykułu 67 niniejszej konwencji,
– załączniki I-IV oraz załącznik VII, zawierające informacje dotyczące stosowania niniejszej konwencji,
– załączniki V i VI zawierające wzory zaświadczeń, o których mowa w artykułach 54, 57 i 58 niniejszej konwencji,
– załącznik VIII, w którym wyszczególniono języki autentyczne, o których mowa w artykule 79 niniejszej konwencji, oraz
– załącznik IX dotyczący stosowania artykułu II Protokołu 1.
Powyższe protokoły i załączniki stanowią integralną część niniejszej konwencji.
Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 77 każda Umawiająca się Strona może wnosić o rewizję niniejszej konwencji. W tym celu depozytariusz zwołuje Stały Komitet, ustanowiony w artykule 4 Protokołu 2.
a) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia;
b) dniu wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do Umawiających się Stron;
c) wszelkich oświadczeniach otrzymanych zgodnie z artykułami I-IV Protokołu 1;
d) wszelkich informacjach przekazanych na mocy artykułu 74 ustęp 2, artykułu 77 ustęp 1 niniejszej konwencji oraz ustępu 4 Protokołu 3.
Niniejsza konwencja, sporządzona w jednym egzemplarzu w każdym z języków wyszczególnionych w załączniku VIII - przy czym wszystkie teksty są równie autentyczne - zostaje złożona w szwajcarskim archiwum Rady Związkowej Szwajcarii. Rada Związkowa Szwajcarii przekazuje uwierzytelniony odpis każdej Umawiającej się Stronie.
W DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszą konwencją.
Съставено в Лугано на тридесети октомври две хиляди и седма година.
Hecho en Lugano el treinta de octubre de dos mil siete.
V Luganu dne třicátého října dva tisíce sedm.
Udfærdiget i Lugano, den tredivte oktober to tusind og syv.
Geschehen zu Lugano am dreißigsten Oktober zweitausendsieben.
Lugano, kolmekümnes oktoober kaks tuhat seitse
Έγινε στο Λουγκάνο στις τριάντα Οκτωβρίου του έτους δύο χιλιάδες επτά.
Done at Lugano, on the thirtieth day of October in the year two thousand and seven.
Fait à Lugano, le trente octobre deux mille sept.
Arna dhéanamh in Lugano, an tríochadú lá de Dheireadh Fómhair sa bhliain dhá mhíle a seacht.
Fatto a Lugano, addì trenta ottobre duemilasette
Gerđur í Lúganó þrítugasta dag október mánađar áriđ tvö þúsund og sjö.
Lugāno, divi tūkstoši septītā gada trīsdesmitajā oktobrī.
Priimta Lugane, du tûkstanèiai septintais metais spalio trisdeđimtà dienà.
Kelt Luganóban, a kétezer-hetedik év október havának harmincadik napján.
Magħmul f’Lugano, fit-tlettax-il jum ta’ Ottubru fis-sena elfejn u seba’.
Gedaan te Lugano, op dertig oktober tweeduizend zeven.
Utferdiget i Lugano den trettiende oktober totusenogsyv.
Sporządzono w Lugano dnia trzydziestego października dwa tysiące siódmego roku
Feito em Lugano, aos trinta dias de Outubro do ano de dois mil e sete
Încheiată la Lugano, la treizeci octombrie anul două mii ș apte.
V Lugane tridsiateho októbra dvetisícsedem.
Sestavljeno v Luganu, tridesetega oktobra leta dva tisoč sedem.
Tehty Luganossa kolmantenakymmenentenä päivänä lokakuuta vuonna kaksituhattaseitsemän.
Utfärdad i Lugano den trettionde oktober år tjugohundrasju.
За Европейската общност
Por la Comunidad Europea
Za Evropské společenství
For Det Europæiske Fællesskab
Für die Europäische Gemeinschaft
Euroopa Ühenduse nimel
Thar ceann an Chomhphobail Eorpaigh
Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα
For the European Community
Pour la Communauté européenne
Thar ceann an Chomhphobail Eorpaigh
Per la Comunità europea
Europos Kopienas vārdā
az Európai Közösség részéröl
Għall-Komunità Ewropea
Voor de Europese Gemeenschap
W imieniu Wspólnoty Europejskiej
Pela Comunidade Europeia
Pentru Comunitatea Europeană
Za Európske spoločenstvo
Za Evropsko skupnost
Euroopan yhteisön puolesta
På Europeiska gemenskapens vägnar
(podpis pominięto)
For Kongeriget Danmark
(podpis pominięto)
Fyrir hönd lýđveldisins Íslands
(podpis pominięto)
For Kongeriket Norge
(podpis pominięto)
Für die Schweizerische Eidgenossenschaft
Pour la Confédération suisse
Per la Confederazione svizzera
(podpis pominięto)
o niektórych zagadnieniach jurysdykcji, postępowania i wykonania
"chyba że pozwany nie złożył przeciwko orzeczeniu środka zaskarżenia, chociaż miał do tego możliwość".
Jeżeli Szwajcaria złoży takie oświadczenie, pozostałe Umawiające się Strony będą stosować takie samo zastrzeżenie w odniesieniu do orzeczeń wydanych przez sądy Szwajcarii.
a) prawa wymienionego w ustępie 1; oraz
b) prawa organu wymienionego w artykule 39, bez uszczerbku dla artykułu 41, do zbadania z urzędu, czy istnieją podstawy do odmowy uznania lub wykonania orzeczenia.
Oświadczenia, o których mowa w niniejszym Protokole, można w dowolnym momencie wycofać, poprzez notyfikację złożoną depozytariuszowi. Do notyfikacji dołącza się tłumaczenie na język angielski i francuski. Umawiające się Strony zapewniają tłumaczenia na swoje języki. Wycofanie staje się skuteczne pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dacie tej notyfikacji.
w sprawie jednolitej wykładni konwencji oraz w sprawie Stałego Komitetu
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
UWZGLĘDNIAJĄC artykuł 75 niniejszej konwencji,
UZNAJĄC, że istnieje ścisły związek między niniejszą konwencją, konwencją z Lugano z 1988 r. oraz aktami prawnymi, o których mowa w artykule 64 ustęp 1 niniejszej konwencji,
UZNAJĄC, że Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich przysługuje jurysdykcja do wydawania orzeczeń w sprawie wykładni aktów prawnych, o których mowa w artykule 64 ustęp 1 niniejszej konwencji,
UZNAJĄC, że niniejsza konwencja staje się częścią przepisów wspólnotowych, w związku z czym Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich przysługuje jurysdykcja do wydawania orzeczeń w sprawie wykładni postanowień niniejszej konwencji w zakresie dotyczącym stosowania jej przez sądy państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej,
ŚWIADOME orzeczeń wydanych przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie wykładni aktów prawnych, o których mowa w artykule 64 ustęp 1 niniejszej konwencji wydanych do czasu jej podpisania oraz orzeczeń wydanych przez sądy Umawiających się Stron konwencji z Lugano z 1988 r. dotyczących tej właśnie konwencji, do czasu podpisania niniejszej konwencji,
UZNAJĄC, że równoczesna rewizja konwencji z Lugano z 1988 r. i konwencji brukselskiej, która doprowadziła do przyjęcia zmienionego tekstu tych konwencji, opierała się w dużej mierze na wspomnianych orzeczeniach dotyczących konwencji brukselskiej z 1968 r. i konwencji z Lugano z 1988 r.,
UZNAJĄC, że zmieniony tekst konwencji brukselskiej został, po wejściu w życie Traktatu amsterdamskiego, włączony do rozporządzenia (WE) nr 44/2001,
UZNAJĄC, że na tym zmienionym tekście opiera się również tekst niniejszej konwencji,
PRAGNĄC zapobiec, przy pełnym poszanowaniu niezawisłości sądów, rozbieżnej wykładni oraz doprowadzić do możliwie najbardziej jednolitej wykładni postanowień niniejszej konwencji oraz przepisów rozporządzenia (WE) nr 44/2001, które zostały w dużej mierze powtórzone w niniejszej konwencji, jak również innych aktów prawnych, o których mowa w artykule 64 ustęp 1 niniejszej konwencji,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
Każde państwo związane niniejszą konwencją i nie będące państwem członkowskim Wspólnoty Europejskiej jest uprawnione do przedkładania memoriałów i uwag na piśmie zgodnie z artykułem 23 Protokołu w sprawie statutu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, jeżeli sąd państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej skieruje do Trybunału Sprawiedliwości pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni niniejszej konwencji lub aktów prawnych, o których mowa w artykule 64 ustęp 1 niniejszej konwencji.
System ten obejmuje przekazywanie Komisji przez właściwe organy państw związanych niniejszą konwencją orzeczeń, o których mowa powyżej, wydanych przez sądy tych państw.
– przeprowadzenia konsultacji w sprawie stosunku niniejszej konwencji do pozostałych aktów międzynarodowych,
– przeprowadzenia konsultacji w sprawie zastosowania artykułu 67 konwencji, w tym w sprawie zamierzonych przystąpień do konwencji dotyczących spraw szczególnych, o których mowa w artykule 67 ustęp 1, oraz projektów przepisów, o których mowa w Protokole 3,
– rozważenia kwestii przystąpienia nowych państw. W szczególności, Komitet może kierować do państw przystępujących, o których mowa w artykule 70 ustęp 1 litera c), zapytania dotyczące ich systemu sądowego i wdrożenia konwencji. Komitet może również rozważać kwestie ewentualnych dostosowań, niezbędnych do stosowania konwencji w państwach przystępujących,
– przyjęcia wersji w nowych językach autentycznych na mocy artykułu 73 ustęp 3 niniejszej konwencji i przyjęcia niezbędnych zmian w załączniku VIII,
– przeprowadzenia konsultacji w sprawie rewizji konwencji na mocy artykułu 76,
– przeprowadzenia konsultacji w sprawie zmian w załącznikach I-IV i załączniku VII na mocy artykułu 77 ustęp 1,
– przyjęcia zmian w załącznikach V i VI na mocy artykułu 77 ustęp 2,
– wycofania zastrzeżeń i oświadczeń poczynionych przez Umawiające się Strony na mocy Protokołu 1 i wprowadzenia niezbędnych zmian do załącznika IX.
w sprawie stosowania artykułu 67 konwencji
1. Dla celów niniejszej konwencji postanowienia, które w stosunku do poszczególnych zagadnień regulują jurysdykcję, uznawanie lub wykonywanie orzeczeń i które są lub będą w przyszłości zawarte w aktach prawnych instytucji Wspólnot Europejskich, traktuje się w taki sam sposób jak konwencje wymienione w artykule 67 ustęp 1.
2. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uważa, że przepis zawarty w projekcie aktu prawnego instytucji Wspólnot Europejskich nie jest zgodny z konwencją, to Umawiające się Strony rozważą niezwłocznie zmianę konwencji zgodnie z artykułem 76, nie naruszając procedury przewidzianej w Protokole 2.
3. Jeżeli Umawiająca się Strona lub kilka Stron łącznie wprowadzą niektóre lub wszystkie z przepisów zawartych w aktach prawnych instytucji Wspólnoty Europejskiej, o których mowa w ustępie 1, do prawa krajowego, takie przepisy prawa krajowego traktowane są w ten sam sposób, jak postanowienia konwencji, o których mowa w artykule 67 ustęp 1.
4. Umawiające się Strony przekazują depozytariuszowi tekst przepisów wymienionych w ustępie 3. Do tekstu dołącza się tłumaczenie na język angielski i francuski.
ZAŁĄCZNIKI
– w Belgii: artykuły 5-14 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. o prawie prywatnym międzynarodowym,
– w Bułgarii: artykuł 4 ustęp 1 kodeksu prawa prywatnego międzynarodowego,
– w Republice Czeskiej: artykuł 86 ustawy nr 99/1963 Sb., kodeks postępowania cywilnego (občanský soudní řád), z późniejszymi zmianami,
– w Danii: artykuł 246 ustępy 2 i 3 ustawy o wymiarze sprawiedliwości (Lov om rettens pleje),
– w Niemczech: artykuł 23 kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung),
– w Estonii: paragraf 86 kodeksu postępowania cywilnego (tsiviilkohtumenetluse seadustik),
– w Grecji: artykuł 40 kodeksu postępowania cywilnego (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας),
– we Francji: artykuły 14 i 15 kodeksu cywilnego (Code civil),
– na Islandii: artykuł 32 ustęp 4 ustawy o postępowaniu cywilnym (Lög um međferđ einkamála nr. 91/1991),
– w Irlandii: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowego pobytu w Irlandii,
– we Włoszech: artykuły 3 i 4 ustawy 218 z dnia 31 maja 1995 r.,
– na Cyprze: artykuł 21 ustęp 2 ustawy nr 14 o sądach z 1960 r., z późniejszymi zmianami,
– na Łotwie: artykuł 27 i artykuł 28 ustępy 3, 5, 6 i 9 ustawy o postępowaniu cywilnym (Civilprocesa likums),
– na Litwie: artykuł 31 kodeksu postępowania cywilnego (Civilinio proceso kodeksas),
– w Luksemburgu: artykuły 14 i 15 kodeksu cywilnego (Code civil),
– na Węgrzech: artykuł 57 dekretu z mocą ustawy nr 13 z 1979 r. o prawie prywatnym międzynarodowym (a nemzetközi magánjogról szóló 1979. évi 13. törvényerejű rendelet),
– na Malcie: artykuły 742, 743 i 744 kodeksu organizacji i procedury cywilnej - rozdział 12 (Kodiċi ta' Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili - Kap. 12) oraz artykuł 549 kodeksu handlowego - rozdział 13 (Kodiċi tal-kummerċ - Kap. 13),
– w Norwegii: artykuł 4-3 ustęp 2 zdanie drugie ustawy o rozstrzyganiu sporów (tvisteloven),
– w Austrii: artykuł 99 ustawy o właściwości sądów (Jurisdiktionsnorm),
– w Polsce: artykuł 1103 i 1110 Kodeksu postępowania cywilnego, w zakresie, w jakim ustalają one jurysdykcję na podstawie miejsca zamieszkania lub siedziby pozwanego w Polsce, posiadania przez niego majątku lub praw majątkowych w Polsce lub też faktu, że przedmiot sporu znajduje się w Polsce i faktu, że jedna ze stron jest obywatelem polskim,
– w Portugalii: artykuły 65 i 65 A kodeksu postępowania cywilnego (Código de Processo Civil) oraz artykuł 11 kodeksu postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy (Código de Processo de Trabalho),
– w Rumunii: artykuły 148-157 ustawy nr 105/1992 w sprawie stosunków w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego,
– w Słowenii: artykuł 48 ustęp 2 w ustawie o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o mednarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z artykułem 47 ustęp 2 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku) i artykuł 58 w ustawie o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o mednarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z artykułem 59 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku),
– na Słowacji: artykuły 37-37e ustawy nr 97/1963 o prawie prywatnym międzynarodowym i właściwy regulamin,
– w Szwajcarii: le for du lieu du séquestre/Gerichtsstand des Arrestortes/foro del luogo del sequestro w rozumieniu artykułu 4 loi fédérale sur le droit international privé/Bundesgesetz über das internationale Privatrecht/legge federale sul diritto internazionale privato,
– w Finlandii: rozdział 10 artykuł 1 zdanie drugie, trzecie i czwarte kodeksu procedury sądowej (oikeudenkäymiskaari/rättegångsbalken),
– w Szwecji: rozdział 10 artykuł 3 akapit pierwszy zdanie pierwsze kodeksu procedury sądowej (rättegångsbalken),
– w Zjednoczonym Królestwie:
przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie:
a) doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Zjednoczonym Królestwie; lub
b) posiadania przez pozwanego majątku w Zjednoczonym Królestwie; lub
c) zajęcia przez powoda majątku w Zjednoczonym Królestwie.
– w Belgii: "tribunal de première instance" lub "rechtbank van eerste aanleg" lub "erstinstanzliches Gericht",
– w Bułgarii: "Софийски градски съд",
– w Republice Czeskiej: "okresní soud" lub "soudní exekutor",
– w Danii: "byret",
– w Niemczech:
a) przewodniczący izby w "Landgericht";
b) notariusz w procedurze dotyczącej orzeczenia o uznaniu wykonalności dokumentu urzędowego,
– w Estonii: "maakohus" (okręgowy sąd pierwszej instancji),
– w Grecji: "Μονομελές Πρωτοδικείο",
– w Hiszpanii: "Juzgado de Primera Instancia",
– we Francji:
a) "greffier en chef du tribunal de grande instance";
b) "président de la chambre départementale des notaires" w przypadku wniosku o wydanie orzeczenia o uznaniu wykonalności notarialnego dokumentu urzędowego,
– w Irlandii: "the High Court",
– na Islandii: "hérađsdómur",
– we Włoszech: "corte d'appello",
– na Cyprze: "Επαρχιακό Δικαστήριο" lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, "Οικογενειακό Δικαστήριο",
– na Łotwie: "rajona (pilsētas) tiesa",
– na Litwie: "Lietuvos apeliacinis teismas"
– w Luksemburgu: prezes "tribunal d'arrondissement",
– na Węgrzech: "megyei bíróság székhelyén működő helyi bíróság", a w Budapeszcie "Budai Központi Kerületi Bíróság",
– na Malcie: "Prim' Awla tal-Qorti Ċivili" lub "Qorti tal-Maġistrati ta' Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha", lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, "Reġistratur tal-Qorti" po przekazaniu przez "Ministru responsabbli għall-Ġustizzja",
– w Niderlandach: "voorzieningenrechter van de rechtbank",
– w Norwegii: "tingrett",
– w Austrii: "Bezirksgericht",
– w Polsce: "sąd okręgowy",
– w Portugalii: "Tribunal de Comarca",
– w Rumunii: "Tribunal",
– w Słowenii: "okrožno sodišče",
– na Słowacji: "okresný súd",
– w Szwajcarii:
a) w odniesieniu do orzeczeń zasądzających wypłatę kwoty pieniężnej, "juge de la mainlevée"/ "Rechtsöffnungsrichter"/"giudice competente a pronunciare sul rigetto dell'opposizione", w ramach postępowania uregulowanego w artykułach 80 i 81 loi fédérale sur la poursuite pour dettes et la faillite/Bundesgesetz über Schuldbetreibung und Konkurs/legge federale sulla esecuzione e sul fallimento;
b) w odniesieniu do orzeczeń zasądzających świadczenie inne niż wypłata kwoty pieniężnej, "juge cantonal d'exequatur" compétent/zuständiger "kantonaler Vollstreckungsrichter"/"giudice cantonale" competente a pronunciare l'exequatur,
– w Finlandii: "käräjäoikeus/tingsrätt",
– w Szwecji: "Svea hovrätt",
– w Zjednoczonym Królestwie:
a) w Anglii i Walii - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates' Court" po przekazaniu przez "Secretary of State";
b) w Szkocji - "Court of Session" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Sheriff Court" za pośrednictwem "Secretary of State";
c) w Irlandii Północnej - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court" po przekazaniu przez "Secretary of State";
d) na Gibraltarze "Supreme Court of Gibraltar" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court" po przekazaniu przez "Attorney General of Gibraltar".
– w Belgii:
a) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez stronę, przeciwko której orzeczenie ma być wykonane, "tribunal de première instance" lub "rechtbank van eerste aanleg" lub "erstinstanzliche Gericht";
b) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez wnioskodawcę: "cour d'appel" lub "hof van beroep",
– w Bułgarii: "Апелативен съд - София",
– w Republice Czeskiej: sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu pierwszej instancji,
– w Danii: "landsret",
– w Republice Federalnej Niemiec: "Oberlandesgericht",
– w Estonii: "ringkonnakohus",
– w Grecji: "Εφετείο",
– w Hiszpanii: "Juzgado de Primera Instancia", który wydał zaskarżone orzeczenie, aby środek zaskarżenia mógł zostać rozpatrzony przez Audiencia Provincial,
– we Francji:
a) "cour d'appel" w przypadku orzeczeń zatwierdzających wniosek;
b) przewodniczący składu sędziowskiego w "tribunal de grande instance" w przypadku orzeczeń odrzucających wniosek,
– w Irlandii: "the High Court",
– na Islandii: "hérađsdómur",
– we Włoszech: "corte d'appello",
– na Cyprze: "Επαρχιακό Δικαστήριο" lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, "Οικογενειακό Δικαστήριο",
– na Łotwie: "Apgabaltiesa" za pośrednictwem "rajona (pilsētas) tiesa",
– na Litwie: "Lietuvos apeliacinis teismas",
– w Luksemburgu: "Cour supérieure de justice" orzekający jako sąd odwoławczy,
– na Węgrzech: miejscowy sąd pierwszej instancji przy siedzibie sądu okręgowego (w Budapeszcie, przy centralnym sądzie rejonowym w Budzie); środek zaskarżenia rozpatruje sąd okręgowy (w Budapeszcie sąd miasta stołecznego),
– na Malcie: "Qorti ta' l-Appell" zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w Kodiċi ta' Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili - Kap. 12, lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne "ċitazzjoni" przed "Prim' Awla tal-Qorti ivili jew il-Qorti tal-Maġistrati ta' Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha'",
– w Niderlandach: "rechtbank",
– w Norwegii: "lagmannsrett",
– w Austrii: "Landesgericht" za pośrednictwem "Bezirksgericht",
– w Polsce: "sąd apelacyjny" za pośrednictwem "sądu okręgowego",
– w Portugalii: "Tribunal da Relação" jako sąd właściwy. Środek zaskarżenia wnoszony jest zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, w formie odwołania wniesionego do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,
– w Rumunii: "Curte de Apel",
– w Słowenii: "okrožno sodišče",
– na Słowacji: sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego, którego orzeczenie zostało zaskarżone,
– w Szwajcarii: "tribunal cantonal/Kantonsgericht/tribunale cantonale",
– w Finlandii: "hovioikeus/hovrätt",
– w Szwecji: "Svea hovrätt",
– w Zjednoczonym Królestwie:
a) w Anglii i Walii - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court";
b) w Szkocji - "Court of Session" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Sheriff Court";
c) w Irlandii Północnej - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court";
d) na Gibraltarze - "Supreme Court of Gibraltar" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates' Court".
– w Belgii: Grecji, Hiszpanii, Francji, Włoszech, Luksemburgu i Niderlandach - skarga kasacyjna,
– w Bułgarii: "обжалване пред Върховния касационен съд",
– w Republice Czeskiej: "dovolání" oraz "žaloba pro zmatečnost",
– w Danii: środek zaskarżenia wnoszony do "højesteret", za zgodą "Procesbevillingsnævnet",
– w Republice Federalnej Niemiec: "Rechtsbeschwerde",
– w Estonii: "kassatsioonkaebus",
– w Irlandii: środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych wnoszony do "Supreme Court";
– na Islandii: środek zaskarżenia wnoszony do "Hæstiréttur",
– na Cyprze: środek zaskarżenia wnoszony do Sądu Najwyższego,
– na Łotwie: środek zaskarżenia wnoszony do "Augstākās tiesas Senāts" za pośrednictwem "Apgabaltiesa",
– na Litwie: środek zaskarżenia wnoszony do "Lietuvos Aukščiausiasis Teismas",
– na Węgrzech: "felülvizsgálati kérelem",
– na Malcie: nie przysługuje środek zaskarżenia do innego sądu; w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne "Qorti ta' l-Appell" zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w "kodiċi ta' Organizzazzjoni u Procedura Ċivili - Kap. 12",
– w Norwegii: środek zaskarżenia wnoszony do "Høyesterett",
– w Austrii: "Revisionsrekurs",
– w Polsce: "skarga kasacyjna",
– w Portugalii: środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych,
– w Rumunii: "contestaţie în anulare" lub "revizuire",
– w Słowenii: środek zaskarżenia wnoszony do "Vrhovno sodišče Republike Slovenije",
– na Słowacji: "dovolanie",
– w Szwajcarii: "recours devant le Tribunal fédéral"/"Beschwerde beim Bundesgericht"/"ricorso davanti al Tribunale federale",
– w Finlandii: środek zaskarżenia wnoszony do "korkein oikeus/högsta domstolen",
– w Szwecji: środek zaskarżenia wnoszony do "Högsta domstolen",
– w Zjednoczonym Królestwie: jeden środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych.
1. Państwo pochodzenia
2. Sąd albo inny właściwy organ wydający zaświadczenie
2.1. Nazwa:
2.2. Adres:
2.3. Tel./faks/adres poczty elektronicznej
3. Sąd, który wydał orzeczenie/przed którym zawarta została ugoda sądowa(*)
3.1. Rodzaj sądu
3.2. Siedziba
4. Orzeczenie/ugoda sądowa(*)
4.1. Data
4.2. Numer referencyjny
4.3. Strony orzeczenia/ugody sądowej(*)
4.3.1. Nazwa(-y)/nazwisko(-a) powoda(-ów)
4.3.2. Nazwa(-wy)/nazwisko(-ska) pozwanego(-ych)
4.3.3. Nazwa(-y)/nazwisko(-a) innej(-ych) strony (stron), jeśli występują
4.4. Data doręczenia dokumentu wszczynającego postępowanie, jeżeli orzeczenie wydano zaocznie
4.5. Treść wyroku/ugody sądowej(*) dołączonych do niniejszego zaświadczenia
5. Nazwy/nazwiska stron, którym przyznano pomoc prawną
Orzeczenie/ugoda sądowa(*) jest wykonalne(-a) w państwie pochodzenia (artykuły 38 i 58 konwencji) wobec:
Imię i nazwisko:
Sporządzono w ... dnia ...
Podpis lub pieczęć ...
______
(*) Niepotrzebne skreślić
1. Państwo pochodzenia
2. Sąd albo inny właściwy organ wydający zaświadczenie
2.1. Nazwa:
2.2. Adres:
2.3. Tel./faks/adres poczty elektronicznej
3. Organ, który nadał dokumentowi charakter urzędowy
3.1. Organ, który uczestniczył w sporządzaniu dokumentu urzędowego (jeśli dotyczy)
3.1.1. Nazwa i oznaczenie organu
3.1.2. Siedziba
3.2. Organ, który wpisał dokument urzędowy do ewidencji (jeśli dotyczy)
3.2.1. Rodzaj organu
3.2.2. Siedziba
4. Dokument urzędowy
4.1. Opis
4.2. Data
4.2.1. sporządzenia dokumentu
4.2.2. oraz, jeśli odmienna: data wpisania dokumentu do ewidencji
4.3. Numer referencyjny
4.4. Strony dokumentu urzędowego
4.4.1. Nazwa/nazwisko wierzyciela
4.4.2. Nazwa/nazwisko dłużnika
5. Treść wykonalnego zobowiązania zgodnie z dokumentem dołączonym do niniejszego zaświadczenia
Dokument urzędowy jest wykonalny w państwie pochodzenia wobec dłużnika (artykuł 57 ustęp 1 konwencji)
Sporządzono w...dnia...
Podpis lub pieczęć
– Traktat pomiędzy Konfederacją Szwajcarską i Hiszpanią o wzajemnym wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, podpisany w Madrycie w dniu 19 listopada 1896 r.,
– Konwencja pomiędzy Republiką Czechosłowacką i Konfederacją Szwajcarską o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych z protokołem dodatkowym, podpisana w Bernie w dniu 21 grudnia 1926 r.,
– Konwencja pomiędzy Konfederacją Szwajcarską i Rzeszą Niemiecką o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych i arbitrażowych, podpisana w Bernie w dniu 2 listopada 1929 r.,
– Konwencja pomiędzy Danią, Finlandią, Islandią, Norwegią i Szwecją o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych, podpisana w Kopenhadze w dniu 16 marca 1932 r.,
– Konwencja pomiędzy Konfederacją Szwajcarską i Włochami o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń, podpisana w Rzymie w dniu 3 stycznia 1933 r.,
– Konwencja pomiędzy Szwecją i Konfederacją Szwajcarską o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych i arbitrażowych, podpisana w Sztokholmie w dniu 15 stycznia 1936 r.,
– Konwencja między Konfederacją Szwajcarską i Belgią o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych i arbitrażowych, podpisana w Bernie w dniu 29 kwietnia 1959 r.,
– Konwencja pomiędzy Austrią i Konfederacją Szwajcarską o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych, podpisana w Bernie w dniu 16 grudnia 1960 r.,
– Konwencja pomiędzy Norwegią i Zjednoczonym Królestwem przewidująca wzajemne uznawanie i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych, podpisana w Londynie w dniu 12 czerwca 1961 r.,
– Konwencja pomiędzy Norwegią i Republiką Federalną Niemiec o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych oraz dokumentów opatrzonych klauzulą wykonalności w sprawach cywilnych i handlowych, podpisana w Oslo w dniu 17 czerwca 1977 r.,
– Konwencja pomiędzy Danią, Finlandią, Islandią, Norwegią i Szwecją o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych, podpisana w Kopenhadze w dniu 11 października 1977 r., oraz
– Konwencja pomiędzy Norwegią a Austrią o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych, podpisana w Wiedniu w dniu 21 maja 1984 r.
– Niemcy: artykuły 68, 72, 73 i 74 kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung) dotyczące procedury przypozwania,
– Austria: artykuł 21 kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung), dotyczący procedury przypozwania,
– Węgry: artykuły 58-60 kodeksu postępowania cywilnego (Polgári perrendtartás) dotyczące procedury przypozwania,
– Szwajcaria, w odniesieniu do tych kantonów, w których obowiązuje kodeks postępowania cywilnego nieprzewidujący jurysdykcji, o której mowa w artykule 6 ustęp 2 i artykule 11 konwencji: właściwe przepisy dotyczące procedury przypozwania (litis denuntiatio) obowiązującego kodeksu postępowania cywilnego.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
Grażyna J. Leśniak 13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
Grażyna J. Leśniak 11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
Grażyna J. Leśniak 27.02.2025
Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
Grażyna J. Leśniak 25.02.2025
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
Robert Horbaczewski 20.01.2025
1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
Monika Pogroszewska 02.01.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2009.147.5 |
| Rodzaj: | Umowa międzynarodowa |
| Tytuł: | Konwencja o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych. Lugano.2007.10.30. |
| Data aktu: | 30/10/2007 |
| Data ogłoszenia: | 10/06/2009 |
