RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) 26 czerwca 1997 r. Rada przyjęła program UE na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczania go, zobowiązujący UE i jej państwa członkowskie do podejmowania uzgodnionych działań, aby pomóc innym państwom w zapobieganiu nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczaniu go.
(2) 8 czerwca 1998 r. Rada przyjęła kodeks postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia, który określa osiem kryteriów przy wywozie broni konwencjonalnej, ustanawia mechanizmy powiadamiania i konsultacji w związku z odmowami i zawiera procedurę przejrzystości przez publikację rocznych sprawozdań UE dotyczących wywozu uzbrojenia. Od czasu przyjęcia kodeks znacznie przyczynił się do harmonizacji krajowych polityk kontroli wywozu uzbrojenia; różne państwa trzecie oficjalnie uznały jego zasady i kryteria.
(3) Zgodnie z klauzulą operacyjną nr 11 kodeksu postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu uzbrojenia państwa członkowskie dołożą wszelkich starań, aby zachęcić inne państwa wywożące uzbrojenie do uznania zasad kodeksu.
(4) Europejska strategia bezpieczeństwa przyjęta przez głowy państwa i szefów rządów 12 grudnia 2003 r. przedstawia pięć kluczowych wyzwań, które stoją przed UE w sytuacji panującej po zakończeniu zimnej wojny: terroryzm, rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, konflikty regionalne, niewłaściwe funkcjonowanie państwa i przestępczość zorganizowana. Skutki niekontrolowanego przepływu broni konwencjonalnej mają zasadnicze znaczenie w przypadku czterech z tych pięciu wyzwań. Niekontrolowany transfer uzbrojenia istotnie przyczynia się do pogorszenia sytuacji związanej z terroryzmem i do wzrostu przestępczości zorganizowanej oraz jest głównym czynnikiem wyzwalającym konflikty i powodującym ich rozprzestrzenianie się oraz upadek struktur państwowych. Ponadto strategia podkreśla znaczenie kontroli wywozu w ograniczaniu proliferacji.
(5) Międzynarodowy instrument umożliwiający państwom identyfikowanie i śledzenie, w odpowiednim czasie i w niezawodny sposób, nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej, przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 8 grudnia 2005 r., służy zwiększeniu skuteczności i uzupełnieniu obecnych dwustronnych, regionalnych i wielostronnych umów mających na celu zapobieganie nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach oraz jego zwalczanie i eliminowanie.
(6) Zgodnie ze strategią UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi, przyjętą przez Radę Europejską obradującą 15 i 16 grudnia 2005 r., UE powinna wspierać na szczeblu regionalnym i międzynarodowym wzmocnienie kontroli wywozu oraz propagowanie kryteriów kodeksu postępowania w sprawie wywozu uzbrojenia, min. pomagając państwom trzecim w sporządzaniu projektów ustawodawstwa krajowego w tej dziedzinie oraz propagując środki zmierzające do zwiększenia przejrzystości.
(7) 6 grudnia 2006 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, wspierane przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej, przyjęło rezolucję nr 61/89 zatytułowaną "Ku traktatowi o handlu bronią: ustanowienie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej". W grudniu 2006 roku oraz w czerwcu i grudniu 2007 roku Rada przyjęła konkluzje uwypuklające znaczenie, jakie ma dla UE i państw członkowskich odgrywanie aktywnej roli i współpraca z innymi państwami i organizacjami regionalnymi w procesach odbywających się w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych, mających na celu określenie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej, co stanowiłoby ogromny wkład w zwalczanie niepożądanego i nieodpowiedzialnego rozprzestrzeniania broni konwencjonalnej, zakłócającego pokój, bezpieczeństwo, rozwój i pełne poszanowanie praw człowieka.
(8) Plany działania uzgodnione przez UE i kraje partnerskie w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa zawierają bezpośrednie odniesienie do kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia lub do opracowania skutecznych systemów krajowych kontroli wywozu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE: