uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
(1) Dyrektywa 2001/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy(3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona(4). Ze względu na nowe zmiany tej dyrektywy, dla zachowania przejrzystości, przepisy te powinny zostać przekształcone.
(2) Działania, jakie mają być podjęte na poziomie wspólnotowym w dziedzinie bezpieczeństwa na morzu oraz zapobiegania zanieczyszczeniu morza, powinny być zgodne z zasadami i normami uzgodnionymi na forum międzynarodowym.
(3) W celu utrzymania i rozwijania poziomu wiedzy oraz umiejętności w sektorze morskim Wspólnoty konieczne jest zwrócenie odpowiedniej uwagi na szkolenie morskie i status marynarzy we Wspólnocie.
(4) Jednolity poziom szkolenia mającego na celu przyznanie świadectw uprawnień zawodowych marynarzom powinien zostać zapewniony w interesie bezpieczeństwa na morzu.
(5) Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych(5) znajduje zastosowanie do zawodów morskich objętych niniejszą dyrektywą. Pomoże ona wspierać zgodność ze zobowiązaniami określonymi w Traktacie, znoszącymi przeszkody w zakresie swobodnego przepływu osób i usług między państwami członkowskimi.
(6) Wzajemne uznawanie dyplomów i świadectw przewidziane na podstawie dyrektywy 2005/36/WE nie zapewnia zawsze znormalizowanego poziomu wyszkolenia wszystkich marynarzy odbywających służbę na pokładzie statków pod banderą państwa członkowskiego. Jednakże jest to istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa na morzu.
(7) Istotne jest w związku z tym określenie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy we Wspólnocie. Ten poziom powinien opierać się na standardach dotyczących szkolenia uzgodnionych już na poziomie międzynarodowym, tj. Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencja STCW) z 1978 r., zmienionej w 1995 r. Wszystkie państwa członkowskie są stronami tej konwencji.
(8) Państwa członkowskie mogą określić standardy wyższe od minimalnych standardów określonych w konwencji STCW i niniejszej dyrektywie.
(9) Prawidła konwencji STCW załączone do niniejszej dyrektywy powinny zostać uzupełnione o obowiązkowe przepisy zawarte w części A Kodu dotyczącego wyszkolenia członków załóg, wydawania dyplomów oraz pełnienia wacht (kodu STCW). Część B kodu STCW zawiera zalecane wytyczne mające na celu wsparcie stron konwencji STCW oraz podmiotów włączonych w jej wykonywanie, stosowanie lub wprowadzanie w życie jej środków celem pełnej realizacji konwencji w sposób jednolity.
(10) Celem wzmocnienia bezpieczeństwa na morzu oraz zapobiegania zanieczyszczeniu morza w niniejszej dyrektywie powinny zostać określone minimalne okresy odpoczynku dla personelu wachtowego zgodnie z konwencją STCW. Przepisy takie powinny być stosowane bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy Rady 1999/63/WE z dnia 21 czerwca 1999 r. dotyczącej Umowy w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy, przyjętej przez Stowarzyszenie Armatorów Wspólnoty Europejskiej (ECSA) i Federację Związków Zawodowych Pracowników Transportu w Unii Europejskiej (FST)(6).
(11) Państwa członkowskie powinny przewidzieć i egzekwować szczególne środki w celu zapobiegania oszustwom związanym ze świadectwami kompetencji oraz karania takich oszustw, jak również kontynuować w ramach IMO wysiłki celem osiągnięcia surowych i możliwych do wyegzekwowania porozumień w sprawie zwalczania takich praktyk na całym świecie.
(12) Celem zwiększenia bezpieczeństwa na morzu oraz zapobiegania stratom w ludziach i zanieczyszczeniu morskiemu należy usprawnić komunikację między człon-kami załóg na pokładzie statków pływających na wodach Wspólnoty.
(13) Personel na pokładzie statków pasażerskich wyznaczony do pomocy pasażerom w przypadkach zagrożenia powinien być w stanie porozumiewać się z pasażerami.
(14) Załogi pełniące służbę na pokładzie tankowców przewożących ładunki trujące lub zanieczyszczające powinny być w stanie skutecznie radzić sobie z zapobieganiem wypadkom oraz sytuacjami niebezpiecznymi. Najważniejsze jest, aby ustanowiona została właściwa komunikacja między kapitanem, oficerami i marynarzami, obejmująca wymogi przewidziane w niniejszej dyrektywie.
(15) Należy zapewnić, aby poziom wiedzy fachowej marynarzy posiadających świadectwa wydane przez państwa trzecie, odbywających służbę na pokładach statków wspólnotowych, był równoważny z wymaganiami konwencji STCW. Niniejsza dyrektywa powinna ustanowić procedury i wspólne kryteria uznawania przez państwa członkowskie świadectw wydanych przez państwa trzecie opartych na wymogach dotyczących szkolenia i wydawania świadectw uzgodnionych w ramach konwencji STCW.
(16) W interesie bezpieczeństwa na morzu państwa członkowskie powinny uznawać kwalifikacje dowodzące wymaganego poziomu wyszkolenia jedynie jeśli są one wydane przez lub w imieniu stron konwencji STCW określonych przez Komitet ds. Bezpieczeństwa na Morzu (MSC) Międzynarodowej Organizacji Morskiej jako te, które wykazały, i wciąż wykazują, pełną skuteczność w spełnianiu standardów określonych w tej konwencji. Aby wypełnić lukę czasową do chwili uzyskania przez MSC zdolności do dokonania takiego określenia, konieczna jest procedura wstępnego uznawania świadectw.
(17) W odpowiednich przypadkach należy przeprowadzać inspekcje instytutów morskich oraz programów i kursów szkoleniowych. Należy zatem określić kryteria takich inspekcji.
(18) Komisję w wykonywaniu zadań związanych z uznawaniem świadectw wydanych przez ośrodki szkoleniowe lub administracje państw trzecich powinien wspierać komitet.
(19) Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa na Morzu ustanowiona rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady(7) powinna pomagać Komisji w sprawdzaniu, czy państwa członkowskie spełniają wymagania określone w niniejszej dyrektywie.
(20) Od państw członkowskich, jako władz portowych, wymaga się wzmocnienia bezpieczeństwa oraz zapobiegania zanieczyszczeniom wód Wspólnoty przez priorytetową inspekcję statków pływających pod banderą państwa trzeciego, które nie ratyfikowało konwencji STCW, zapewniając tym samym, by jednostki pod banderą państwa trzeciego nie były traktowane w sposób uprzywilejowany.
(21) Właściwe jest objęcie niniejszą dyrektywą przepisów dotyczących kontroli przeprowadzanych przez państwa portu, do czasu zmiany dyrektywy Rady 95/21/WE(8) w sprawie kontroli państwa portu żeglugi morskiej celem przeniesienia do tej dyrektywy zawartych w niniejszej dyrektywie przepisów w sprawie kontroli przeprowadzanych przez państwa portu.
(22) Niezbędne jest określenie procedur dostosowania niniejszej dyrektywy do zmian w konwencjach i kodeksach międzynarodowych.
(23) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(9).
(24) W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do zmiany niniejszej dyrektywy, z zamiarem stosowania, dla celów niniejszej dyrektywy, kolejnych zmian w niektórych kodeksach międzynarodowych oraz wszelkich zmian dokonanych w prawodawstwie wspólnotowym. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, środki te muszą być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
(25) Nowe elementy wprowadzone do niniejszej dyrektywy dotyczą wyłącznie procedury Komitetu. Nie wymagają one zatem transpozycji przez państwa członkowskie.
(26) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku III część B,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
H.-G. PÖTTERING | J.-P. JOUYET |
Przewodniczący | Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 151 z 17.6.2008, s. 35.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 20 października 2008 r.
(3) Dz.U. L 136 z 18.5.2001, s. 17.
(4) Zob. załącznik III część A.
(5) Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22.
(6) Dz.U. L 167 z 2.7.1999, s. 33.
(7) Dz.U. L 208 z 5.8.2002, s. 1.
(8) Dz.U. L 157 z 7.7.1995, s. 1.
(9) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(10) Dz.U. L 324 z 29.11.2002, s. 1.
(11) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
- dodany przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. c) dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. d) dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- dodany przez art. 1 pkt 21 dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 22 dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 12 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- dodany przez art. 1 pkt 23 dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 13 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 29 lit. a) dyrektywy nr 2012/35/UE z dnia 21 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.343.78) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 3 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 14 dyrektywy nr 2019/1159 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.188.94) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 1 sierpnia 2019 r.
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.20241 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2008.323.33 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2008/106/WE w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (Wersja przekształcona) |
Data aktu: | 19/11/2008 |
Data ogłoszenia: | 03/12/2008 |
Data wejścia w życie: | 23/12/2008 |