KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi(1), w szczególności jego art. 19 ust. 1 ppkt (i) i (iii), ust. 2 i 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W celu wdrożenia niektórych rezolucji, przyjętych na trzynastym i czternastym spotkaniu Konferencji Stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), do rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi(2) należy dodać kolejne przepisy.
(2) Rezolucje CITES Konf. 9.7 (Zm. CoP13) w sprawie tranzytu i przeładunku oraz Konf. 12.3 (Zm. CoP13) w sprawie zezwoleń i świadectw przewidują specjalne procedury mające na celu ułatwienie przemieszczania przez granice kolekcji próbek objętych karnetami ATA określonymi w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny(3). Aby zapewnić podmiotom gospodarczym we Wspólnocie podobne warunki, jakie posiadają pozostałe Strony Konwencji CITES w odniesieniu do przemieszczania takich kolekcji próbek, konieczne jest ustanowienie odpowiednich procedur w prawodawstwie wspólnotowym.
(3) Zgodnie z rezolucją CITES Konf. 12.3 (Zm. CoP13) w sprawie zezwoleń i świadectw zezwolenia mogą być wydawane z mocą wsteczną dla dóbr osobistych i majątku gospodarstwa domowego w przypadku, gdy organ administracyjny jest przekonany o tym, że została popełniona autentyczna pomyłka i że nie było próby oszustwa, a Strony Konwencji mają obowiązek przekazywania do Sekretariatu Konwencji informacji o takich zezwoleniach w dwuletnich raportach. Należy wprowadzić przepisy w celu zapewnienia odpowiedniej elastyczności oraz ograniczenia obciążenia biurokratycznego w związku z przywozem dóbr osobistych i majątku gospodarstwa domowego.
(4) Rezolucja CITES Konf. 13.6 w sprawie stosowania artykułu VII ust. 2 Konwencji dotyczącego okazów przed-konwencyjnych ustanawia definicję okazu przedkonwencyjnego i określa daty, które należy uwzględniać przy podejmowaniu decyzji, czy dany okaz należy uznać za okaz przedkonwencyjny. W celu jasności przepisy te należy wdrożyć do prawa wspólnotowego.
(5) Rezolucja CITES Konf. 13.7 (Zm. CoP14) dotycząca kontroli handlu dobrami osobistymi i majątkiem gospodarstwa domowego ustanawia wykaz gatunków, w przypadku których przy wywozie i przywozie okazów będących dobrami osobistymi i majątkiem gospodarstwa domowego poniżej określonej ilości nie wymaga się żadnego dokumentu. Wykaz ten zawiera odstępstwa w odniesieniu do przydaczni i pławikoników oraz w odniesieniu do ograniczonej ilości kawioru, które należy wdrożyć.
(6) Rezolucja CITES Konf. 12.7 (Zm. CoP14) w sprawie ochrony jesiotrów i wiosłonosów oraz handlu nimi określa specjalne warunki, przy spełnieniu których Strony mogą zezwalać na przywóz, wywóz i powrotny wywóz kawioru. W celu ograniczenia oszustw przepisy te należy wdrożyć do prawa wspólnotowego.
(7) Na czternastym spotkaniu Konferencji Stron Konwencji CITES standardowe źródła nomenklatury, którą należy stosować w celu podania naukowych nazw gatunków w zezwoleniach i świadectwach, zostały zaktualizowane, a wykazy gatunków zwierząt w załącznikach do Konwencji CITES zostały przeredagowane tak, aby wykazywały rzędy, rodziny i rodzaje w porządku alfabetycznym. Zmiany te należy zatem uwzględnić w załączniku VIII i X do rozporządzenia (WE) nr 865/2006.
(8) Konferencja Stron Konwencji CITES przyjęła format dwuletniego raportu, zgodnie z którym należy składać dwuletnie raporty wymagane na mocy art. VIII ust. 7 lit. b) Konwencji. Państwa członkowskie powinny zatem składać swoje dwuletnie raporty zgodnie z formatem dwuletniego raportu w odniesieniu do informacji wymaganych na mocy Konwencji oraz zgodnie z dodatkowym formatem raportu w odniesieniu do informacji wymaganych na mocy rozporządzenia (WE) nr 338/97 i rozporządzenia (WE) nr 865/2006.
(9) Doświadczenie zdobyte przy wdrażaniu rozporządzenia (WE) nr 865/2006 pokazało, że istnieje konieczność zmiany zawartych w tym rozporządzeniu przepisów w zakresie świadectw dotyczących określonej transakcji, tak aby zapewnić większą elastyczność przy stosowaniu takich świadectw oraz umożliwić stosowanie takich świadectw w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, które je wydało.
(10) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 865/2006.
(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Handlu Dzikimi Gatunkami Fauny i Flory,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 4 lutego 2008 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Stavros DIMAS |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1332/2005 (Dz.U. L 215 z 19.8.2005, s. 1).
(2) Dz.U. L 166 z 19.6.2006, s. 1.
(3) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, s. 6).
ZAŁĄCZNIKI