a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (WE) nr 994/98 upoważnia Komisję do uznania, zgodnie z art. 87 Traktatu, że w określonych warunkach pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw ("MŚP"), pomoc na działalność badawczo-rozwojową, pomoc na ochronę środowiska, pomoc szkoleniowa i na zatrudnienie oraz pomoc zgodna z zatwierdzoną przez Komisję dla każdego państwa członkowskiego mapą pomocy regionalnej jest zgodna ze wspólnym rynkiem i nie podlega wymogowi zgłoszenia na mocy art. 88 ust. 3 Traktatu.
(2) Komisja stosowała art. 87 i 88 Traktatu w licznych decyzjach i zdobyła wystarczające doświadczenie pozwalające jej określić ogólne kryteria zgodności pomocy państwa ze wspólnym rynkiem w odniesieniu do pomocy dla MŚP przyznawanej w formie pomocy inwestycyjnej na obszarach objętych pomocą i poza nimi, w formie programów z wykorzystaniem kapitału podwyższonego ryzyka oraz pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, szczególnie w kontekście wykonania rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw 3 , oraz w odniesieniu do rozszerzenia zakresu tego rozporządzenia w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju, wykonania rozporządzenia Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001 4 , wprowadzenia w życie komunikatu Komisji "Pomoc państwa a kapitał podwyższonego ryzyka" 5 i Wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy państwa na wspieranie inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka w małych i średnich przedsiębiorstwach 6 oraz wprowadzenia w życie wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną 7 .
(3) Komisja zdobyła również wystarczające doświadczenie w stosowaniu art. 87 i 88 Traktatu w obszarze pomocy szkoleniowej, pomocy na zatrudnienie, pomocy na ochronę środowiska, pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną oraz pomocy regionalnej w odniesieniu zarówno do MŚP, jak i dużych przedsiębiorstw, szczególnie w kontekście wykonania rozporządzenia Komisji (WE) nr 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy szkoleniowej 8 , rozporządzenia Komisji (WE) nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia 9 , rozporządzenia Komisji (WE) nr 1628/2006 z dnia 24 października 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej 10 , Wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczo-rozwojową 11 , Wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego z 2001 r. 12 , Wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska z 2008 r. 13 i Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013 14 .
(4) W świetle zdobytego doświadczenia uznano, że konieczne są zmiany niektórych warunków określonych w rozporządzeniach (WE) nr 68/2001, nr 70/2001, nr 2204/2002 oraz nr 1628/2006. Dla uproszczenia przepisów oraz w celu zapewnienia bardziej skutecznego monitorowania pomocy przez Komisję należy je zastąpić jednym rozporządzeniem. Uproszczenie powinno wynikać między innymi ze wspólnych, zharmonizowanych definicji i wspólnych przepisów horyzontalnych zawartych w rozdziale 1 niniejszego rozporządzenia. Aby zapewnić spójność prawodawstwa dotyczącego pomocy państwa, definicje pomocy i programu pomocy odpowiadają definicjom tych pojęć zawartym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE 15 . Uproszczenie to jest konieczne, aby strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia mogła przynieść efekty, szczególnie dla MŚP.
(5) Wyłączenie na mocy niniejszego rozporządzenia powinno dotyczyć każdej pomocy spełniającej wszystkie odpowiednie warunki niniejszego rozporządzenia oraz każdego programu pomocy pod warunkiem, że każda pomoc indywidualna, jaka mogłaby zostać przyznana w ramach tego programu, spełnia wszystkie odpowiednie warunki niniejszego rozporządzenia. Aby zapewnić przejrzystość oraz bardziej skuteczne monitorowanie pomocy, każdy indywidualny środek pomocy przyznany na mocy niniejszego rozporządzenia powinien zawierać wyraźne odesłanie do odpowiednich przepisów rozdziału II oraz do aktu prawa krajowego będącego podstawą prawną tego środka pomocy.
(6) W celu monitorowania procesu wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia Komisja powinna mieć również możliwość otrzymywania od państw członkowskich wszystkich niezbędnych informacji dotyczących środków wprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia. W przypadku niedostarczenia przez państwo członkowskie w rozsądnym terminie informacji na temat takich środków pomocy można będzie zatem uznać, że nie spełniono warunków niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku Komisja może zdecydować, że w przyszłości niniejsze rozporządzenie lub jego odpowiednia część nie będą stosowane w odniesieniu do danego państwa członkowskiego oraz że wszelkie kolejne środki pomocy, w tym nowe środki pomocy indywidualnej przyznane na podstawie programów pomocy wcześniej objętych niniejszym rozporządzeniem, należy zgłaszać Komisji zgodnie z art. 88 Traktatu. Po otrzymaniu odpowiednich i kompletnych informacji od państwa członkowskiego Komisja powinna przywrócić pełne stosowanie rozporządzenia w odniesieniu do danego państwa członkowskiego.
(7) Pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, której nie dotyczy niniejsze rozporządzenie, powinna nadal podlegać wymogowi zgłoszenia na mocy art. 88 ust. 3 Traktatu. Niniejsze rozporządzenie nie powinno ograniczać możliwości zgłaszania przez państwa członkowskie pomocy, której cele odpowiadają celom w nim określonym. Pomoc taka będzie oceniana przez Komisję przede wszystkim w oparciu o warunki określone w niniejszym rozporządzeniu i zgodnie z kryteriami, o których mowa w poszczególnych wytycznych lub zasadach ramowych przyjętych przez Komisję, jeśli dany środek pomocy wchodzi w zakres stosowania takiego instrumentu.
(8) Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy wywozowej ani pomocy preferującej produkty krajowe względem produktów przywożonych. Nie powinno mieć zwłaszcza zastosowania do pomocy na tworzenie i funkcjonowanie sieci dystrybucyjnej w innych państwach. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek nie powinna zwykle stanowić pomocy wywozowej.
(9) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie praktycznie do wszystkich sektorów. W sektorze rybołówstwa i akwakultury wyłączenie na mocy niniejszego rozporządzenia powinno dotyczyć tylko pomocy w obszarze działalności badawczo-rozwojowej i innowacyjnej, pomocy w formie kapitału podwyższonego ryzyka, pomocy szkoleniowej, pomocy na ochronę środowiska oraz pomocy dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników niepełnosprawnych.
(10) W związku ze specjalnymi zasadami obowiązującymi w sektorze rolnictwa w odniesieniu do produkcji podstawowej produktów rolnych, wyłączenie na mocy niniejszego rozporządzenia powinno dotyczyć tylko pomocy w obszarze działalności badawczo-rozwojowej, pomocy w formie kapitału podwyższonego ryzyka, pomocy szkoleniowej, pomocy na ochronę środowiska oraz pomocy dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników niepełnosprawnych w takim stopniu, aby te kategorie pomocy nie były objęte rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 70/2001 16 .
(11) W związku z podobieństwami, jakie istnieją między przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych i nierolnych, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków.
(12) Za przetwarzanie lub wprowadzanie do obrotu dla celów niniejszego rozporządzenia nie powinno się uznawać czynności wykonywanych w gospodarstwach jako niezbędny element przygotowania produktu do pierwszej sprzedaży, ani też pierwszej sprzedaży na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem. Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich orzekł, że z dniem przyjęcia przez Wspólnotę aktów prawnych w celu ustanowienia wspólnej organizacji rynku w danym sektorze rolnictwa, państwa członkowskie mają obowiązek powstrzymania się od wszelkich działań mogących zaszkodzić tej organizacji lub wprowadzających od niej odstępstwa. Z tego względu niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy, której wysokość ustalana jest na podstawie ceny lub ilości produktów nabytych lub wprowadzonych na rynek, ani do pomocy, która wiąże się z obowiązkiem podzielenia się nią z producentami surowców.
(13) W kontekście rozporządzenia Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego 17 niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy na działania w sektorze węglowym z wyjątkiem pomocy szkoleniowej, pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną oraz pomocy na ochronę środowiska.
(14) W przypadkach, gdy cele programu pomocy regionalnej określono jako regionalne, lecz pomoc jest przeznaczona dla konkretnych sektorów gospodarki, cel i spodziewane skutki takiego programu będą raczej sektorowe niż horyzontalne. W związku z tym programy pomocy regionalnej przeznaczone dla konkretnych sektorów działalności gospodarczej, jak również pomoc regionalna przyznawana na działania w sektorze hutnictwa żelaza i stali, sektorze budownictwa okrętowego - zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie przedłużenia okresu obowiązywania wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego 18 - oraz w sektorze włókien syntetycznych nie powinny być wyłączone z wymogu zgłoszenia. Turystyka odgrywa jednak ważną rolę w gospodarce krajowej poszczególnych państw i generalnie wywiera szczególnie pozytywny wpływ na rozwój regionalny. Programy pomocy regionalnej dotyczące turystyki powinny być więc wyłączone z wymogu zgłoszenia.
(15) Pomoc przyznawana przedsiębiorstwom zagrożonym w rozumieniu Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw 19 powinna być oceniana na podstawie tych wytycznych, aby uniknąć ich obchodzenia. Pomoc na rzecz tych przedsiębiorstw należy zatem wyłączyć z zakresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia. Aby ograniczyć swoje obciążenie administracyjne, państwa członkowskie, przyznając MŚP pomoc objętą niniejszym rozporządzeniem, powinny zastosować uproszczoną, w porównaniu z wytycznymi, definicję zagrożonego przedsiębiorstwa. Ponadto, dla celów niniejszego rozporządzenia MŚP, które działają krócej niż trzy lata, nie powinny być w tym okresie uważane za zagrożone, chyba że zgodnie z ustawodawstwem krajowym podlegają zbiorowemu postępowaniu w sprawie niewypłacalności. Zastosowane uproszczenia nie powinny wpływać na fakt kwalifikowania się tych MŚP do otrzymania na mocy przywołanych wytycznych pomocy nieobjętej niniejszym rozporządzeniem ani na fakt kwalifikowania się, na mocy niniejszego rozporządzenia, dużych przedsiębiorstw jako przedsiębiorstw zagrożonych, do których stosuje się pełną definicję zawartą w wytycznych.
(16) Komisja musi zadbać o to, aby zatwierdzona pomoc nie wpłynęła na warunki wymiany handlowej w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem. Pomoc na rzecz beneficjenta, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz ze wspólnym rynkiem, należy więc wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. W związku z powyższym każda pomoc ad hoc wypłacona takiemu beneficjentowi i każdy program pomocy niezawierający wyraźnego przepisu wyłączającego takich beneficjentów nadal powinien podlegać wymogowi zgłoszenia na mocy art. 88 ust. 3 Traktatu. Przepis ten nie powinien wpłynąć na uzasadnione oczekiwania tych beneficjentów, na których nie ciąży obowiązek zwrotu pomocy.
(17) W celu zapewnienia jednolitego stosowania wspólnotowych zasad dotyczących pomocy państwa i uproszczenia procedur administracyjnych należy ujednolicić definicje terminów, które mają znaczenie dla różnych kategorii pomocy objętych niniejszym rozporządzeniem.
(18) Do celów obliczania intensywności pomocy powinno się stosować kwoty przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Do celów obliczania intensywności pomocy wartość pomocy płatnej w kilku ratach należy dyskontować na dzień jej przyznania. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania oraz do obliczenia kwoty pomocy w przypadku pomocy udzielanej w innej formie niż dotacja należy stosować stopę referencyjną mającą zastosowanie w dniu przyznania pomocy zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych 20 .
(19) W przypadkach gdy pomoc udzielana jest w postaci zwolnień podatkowych lub obniżenia podatków należnych w przyszłości, z zastrzeżeniem przestrzegania określonej intensywności pomocy zdefiniowanej w postaci ekwiwalentu dotacji brutto, dyskontowanie rat pomocy powinno następować na podstawie stóp referencyjnych obowiązujących w czasie, gdy poszczególne przywileje podatkowe stają się skuteczne. W przypadku zwolnień podatkowych lub obniżenia podatków należnych w przyszłości stopa referencyjna oraz dokładna wysokość rat pomocy mogą nie być znane z wyprzedzeniem. W związku z tym, państwa członkowskie powinny z góry określić pułap zdyskontowanej wartości pomocy, przestrzegając progów intensywności pomocy. Następnie, kiedy znana już jest kwota pomocy danej raty na dany rok, można przeprowadzić dyskontowanie na podstawie stopy referencyjnej mającej wówczas zastosowanie. Ogólną kwotę ustalonego pułapu należy pomniejszyć o zdyskontowaną wartość każdej raty pomocy.
(20) W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno stosować się jedynie do pomocy o przejrzystym charakterze. Za pomoc o przejrzystym charakterze uważa się taką pomoc, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka. Szczególnie pomoc w formie pożyczek należy uznać za przejrzystą, wtedy gdy ekwiwalent dotacji brutto oblicza się na podstawie stopy referencyjnej zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych. Pomoc w formie środków fiskalnych należy uznać za przejrzystą, w przypadku gdy środek przewiduje pewien maksymalny poziom uniemożliwiający przekroczenie progu mającego zastosowanie. Aby środek pomocy w formie ulg podatkowych w zakresie podatków na ochronę środowiska, do którego na mocy niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania progi pomocy indywidualnej powodujące obowiązek powiadomienia, mógł zostać uznany za przejrzysty, nie musi on przewidywać maksymalnego poziomu.
(21) Pomoc przyznawaną w ramach programów gwarancyjnych należy uznać za przejrzystą, jeżeli metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto została zaakceptowana po uprzednim zgłoszeniu jej Komisji, a w przypadku regionalnej pomocy inwestycyjnej również pod warunkiem zaakceptowania tej metody przez Komisję po przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 1628/2006. Komisja będzie badać takie zgłoszenia w oparciu o obwieszczenie Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy państwowej w formie gwarancji 21 . Pomoc przyznawaną w ramach programów gwarancyjnych należy uznać za przejrzystą również wtedy, gdy beneficjentem jest MŚP, a ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie bezpiecznych stawek, o których mowa w pkt 3.3 i 3.5 tego obwieszczenia.
(22) W związku z trudnościami w obliczaniu ekwiwalentu dotacji pomocy w formie zaliczek zwrotnych, pomoc taka powinna być objęta niniejszym rozporządzeniem tylko pod warunkiem, że całkowita kwota zaliczek zwrotnych nie przekracza progu pomocy indywidualnej powodującego obowiązek zgłoszenia ani progu maksymalnej intensywności pomocy mających zastosowanie na mocy niniejszego rozporządzenia.
(23) Ze względu na większe ryzyko zakłócenia konkurencji w przypadku dużych kwot pomocy Komisja powinna nadal oceniać taką pomoc indywidualnie. Dla każdej kategorii pomocy należy więc określić progi w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia na takim poziomie, który uwzględni kategorię pomocy i jej prawdopodobny wpływ na konkurencję. Każda pomoc przekraczająca takie progi nadal podlega obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu.
(24) Aby pomoc była proporcjonalna i ograniczona do niezbędnej kwoty, progi należy w miarę możliwości przedstawiać w postaci intensywności pomocy w stosunku do ogółu kosztów kwalifikowalnych. Ponieważ w przypadku pomocy udzielanej w formie kapitału podwyższonego ryzyka trudno jest określić koszy kwalifikowalne, progi dotyczące takiej pomocy należy przedstawiać w postaci maksymalnych kwot pomocy.
(25) W świetle doświadczenia Komisji progi intensywności pomocy lub kwot pomocy należy ustalić na poziomie, który wprowadza odpowiednią równowagę między zminimalizowaniem zakłóceń konkurencji w sektorze objętym pomocą a celem, jakim jest naprawienie nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku lub kwestia spójności. W przypadku regionalnej pomocy inwestycyjnej próg ten należy określić na poziomie uwzględniającym intensywność pomocy przewidzianą w mapach pomocy regionalnej.
(26) Aby ustalić, czy przestrzegane są określone w niniejszym rozporządzeniu progi pomocy indywidualnej powodujące obowiązek zgłoszenia oraz progi maksymalnej intensywności pomocy, należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy ze środków publicznych dla projektu lub działalności objętych pomocą, niezależnie od tego, czy pomoc pochodzi ze źródeł lokalnych, regionalnych, krajowych czy wspólnotowych.
(27) Niniejsze rozporządzenie powinno również określać, w jakich okolicznościach możliwe jest kumulowanie różnych rodzajów pomocy objętej niniejszym rozporządzeniem. W odniesieniu do kumulacji pomocy objętej niniejszym rozporządzeniem z pomocą nieobjętą niniejszym rozporządzeniem należy uwzględnić decyzję Komisji zatwierdzającą pomoc nieobjętą niniejszym rozporządzeniem oraz zasady dotyczące pomocy państwa, będące podstawą takiej decyzji. Specjalne przepisy powinny obowiązywać w odniesieniu do kumulacji pomocy dla pracowników niepełnosprawnych z innymi kategoriami pomocy, głównie z pomocą na inwestycje, którą można obliczyć na podstawie danych kosztów płacy. W niniejszym rozporządzeniu powinny również znaleźć się przepisy dotyczące kumulacji tych środków pomocy, w których można określić koszty kwalifikowalne, z tymi, w których nie jest to możliwe.
(28) Aby mieć pewność, że pomoc jest niezbędna i zachęca do rozwoju dalszej działalności lub projektów, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy dla działalności, którą beneficjent mógłby prowadzić w istniejących warunkach rynkowych. W przypadku jakiejkolwiek pomocy objętej niniejszym rozporządzeniem i przyznanej MŚP należy przyjąć, że efekt zachęty występuje, jeżeli przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań dotyczących realizacji projektu lub działań objętych pomocą małe lub średnie przedsiębiorstwo złożyło wniosek do państwa członkowskiego. W przypadku pomocy w formie kapitału podwyższonego ryzyka na rzecz MŚP warunki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, szczególnie w odniesieniu do wysokości rat inwestycyjnych na przedsiębiorstwo, stopnia zaangażowania inwestorów prywatnych oraz rozmiaru przedsiębiorstwa i etapu działalności objętego finansowaniem, gwarantują efekt zachęty tego środka pomocy.
(29) W przypadku jakiejkolwiek pomocy objętej niniejszym rozporządzeniem i przyznanej dużemu przedsiębiorstwu państwo członkowskie, oprócz uwzględnienia warunków obowiązujących w przypadku MŚP, powinno również zadbać o to, by beneficjent sporządził, w formie dokumentu wewnętrznego, analizę wykonalności projektu lub działań objętych pomocą na wypadek otrzymania pomocy oraz bez jej udziału. Państwo członkowskie powinno sprawdzić, czy ww. dokument wewnętrzny potwierdza istotne zwiększenie rozmiaru lub zakresu projektu lub działania, istotne zwiększenie całkowitej kwoty, jaką beneficjent przeznacza na projekt lub działanie objęte pomocą, lub też znaczące przyspieszenie zakończenia projektu lub działania. W przypadku pomocy regionalnej za podstawę istnienia efektu zachęty można również uznać fakt, że w danym regionie objętym pomocą nie przeprowadzono by projektu inwestycyjnego w takiej formie bez udziału pomocy.
(30) W przypadku pomocy dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych należy uznać efekt zachęty za obecny poprzez fakt, że środek danej pomocy prowadzi do zwiększenia netto liczby pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych zatrudnionych przez dane przedsiębiorstwo, bądź też pociąga za sobą dodatkowe wydatki związane z koniecznością nabywania urządzeń lub sprzętu przeznaczonego dla niepełnosprawnych pracowników. W przypadku, gdy beneficjent pomocy w formie subsydiów płacowych na zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych skorzystał z pomocy na zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych - spełniającej warunki rozporządzenia (WE) nr 2204/2002 lub indywidualnie zatwierdzonej przez Komisję - przyjmuje się, że warunek wzrostu netto w liczbie pracowników niepełnosprawnych, który został spełniony dla istniejących uprzednio środków pomocy, nadal jest spełniany do celów niniejszego rozporządzenia.
(31) Pomoc w formie środków fiskalnych powinna podlegać specjalnym warunkom efektu zachęty, ponieważ procedury jej przyznawania różnią się od procedur stosowanych w przypadku innych kategorii pomocy. Pomoc na ochronę środowiska w formie ulg podatkowych spełniająca warunki określone w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 paździenrika 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej 22 i objętą niniejszym rozporządzeniem należy uznać za wywierającą efekt zachęty, ponieważ przyczynia się ona - przynajmniej pośrednio - do poprawy ochrony środowiska, umożliwiając przyjęcie lub kontynuację danego programu podatkowego, zachęcając tym samym przedsiębiorstwa objęte podatkiem na ochronę środowiska do ograniczenia zanieczyszczeń.
(32) Ponadto z uwagi na fakt, że trudno jest określić efekt zachęty, jaki może wywrzeć pomoc ad hoc przyznawana dużym przedsiębiorstwom, należy wyłączyć tę formę pomocy z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Komisja zweryfikuje istnienie efektu zachęty w kontekście zgłoszenia danego środka pomocy w oparciu o kryteria określone w odpowiednich wytycznych, zasadach ramowych lub innych wspólnotowych instrumentach prawnych.
(33) W celu zapewnienia przejrzystości i skutecznego monitorowania zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 994/98 właściwe jest ustanowienie standardowego formularza, za pomocą którego państwa członkowskie powinny dostarczać Komisji informacje zbiorcze w przypadku przyznania pomocy w formie programu pomocy lub pomocy ad hoc zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Formularz informacji zbiorczych należy wykorzystać przy publikacji informacji o środku pomocy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w Internecie. Informacje te należy przesłać do Komisji drogą elektroniczną, korzystając z odpowiedniego programu komputerowego. Dane państwo członkowskie powinno opublikować w Internecie pełen tekst informacji o danym środku pomocy. W przypadku środków pomocy ad hoc możliwe jest usunięcie z tekstu tajemnicy handlowej, za którą nie powinno się uznawać kwoty pomocy ani nazwy beneficjenta. Państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność tekstu w Internecie przez cały okres obowiązywania środka pomocy. Z wyjątkiem pomocy w formie środków fiskalnych dokument będący podstawą przyznania pomocy powinien zawierać również odniesienie do konkretnych przepisów rozdziału II niniejszego rozporządzenia mających zastosowanie do tego dokumentu.
(34) W celu zapewnienia przejrzystości i skutecznego monitorowania Komisja powinna ustalić szczegółowe wymagania dotyczące formy i treści sprawozdań rocznych, które państwa członkowskie mają jej przedkładać. Należy również ustalić zasady dotyczące dokumentacji pomocy w formie programów i pomocy indywidualnej wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, jaką powinny prowadzić państwa członkowskie, z uwagi na przepisy art. 15 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.
(35) Konieczne jest ustalenie dalszych warunków, które powinien spełniać każdy środek pomocy wyłączony na mocy niniejszego rozporządzenia. Uwzględniając art. 87 ust. 3 lit. a) i art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu, pomoc taka powinna być proporcjonalna do nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku lub przeszkód, które należy pokonać, aby zachować zgodność z interesem Wspólnot. W odniesieniu do pomocy inwestycyjnej właściwe jest więc ograniczenie zakresu niniejszego rozporządzenia do pomocy przyznawanej na cele związane z niektórymi inwestycjami w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. W świetle niewykorzystanych mocy Wspólnoty w sektorze transportu i specyficznych problemów związanych z zakłóceniem konkurencji w sektorach transportu drogowego i lotniczego, jeżli chodzi o przedsiębiorstwa, które prowadzą podstawową działalność gospodarczą w tych sektorach transportu, koszty kwalifikowalne inwestycji, nie powinny obejmować środków transportu i urządzeń transportowych. W odniesieniu do definicji rzeczowych aktywów trwałych dla celów pomocy na ochronę środowiska mają zastosowanie przepisy szczególne.
(36) Zgodnie z zasadami regulującymi kwestie dotyczące pomocy objętej zakresem art. 87 ust. 1 Traktatu za datę przyznania pomocy należy uznać dzień, w którym beneficjent nabył prawo przyjęcia pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym.
(37) Aby czynnik kapitałowy inwestycji nie zdominował czynnika siły roboczej, należy umożliwić obliczanie pomocy na inwestycje dla MŚP i pomocy regionalnej na podstawie albo kosztów inwestycji, albo kosztów nowych miejsc pracy powstałych bezpośrednio w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego.
(38) Programy pomocy na ochronę środowiska w formie ulg podatkowych, pomoc dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, regionalna pomoc inwestycyjna, pomoc dla nowo utworzonych małych przedsiębiorstw, pomoc dla nowych przedsiębiorstw założonych przez kobiety lub pomoc w formie kapitału podwyższonego ryzyka przyznana beneficjentowi na zasadzie ad hoc może znacząco wpłynąć na konkurencję na odnośnym rynku, ponieważ daje beneficjentowi przewagę nad innymi przedsiębiorstwami, które nie otrzymały pomocy. Jako że pomoc otrzymuje tylko jedno przedsiębiorstwo, pozytywny wpływ strukturalny pomocy ad hoc na środowisko, zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych lub znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, spójność regionalną lub nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku kapitału podwyższonego ryzyka będzie najprawdopodobniej ograniczony. Z tego względu programy pomocy obejmujące wymienione kategorie pomocy powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, przy czym pomoc ad hoc należy zgłaszać Komisji. Z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy jednak wyłączyć pomoc regionalną ad hoc, jeżeli jest ona uzupełnieniem pomocy przyznanej w ramach programu regionalnej pomocy inwestycyjnej, gdzie maksymalny udział elementu pomocy ad hoc w całkowitej pomocy przyznanej dla danej inwestycji wynosi 50 %.
(39) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące pomocy inwestycyjnej i pomocy na zatrudnienie dla MŚP nie przewidują, jak miało to miejsce w przypadku rozporządzenia (WE) nr 70/2001, możliwości podwyższenia progu maksymalnej intensywności pomocy poprzez premię regionalną. Jednak małym i średnim przedsiębiorstwom można przyznać pomoc w formie regionalnej pomocy inwestycyjnej o maksymalnym progu intensywności przewidzianym w sekcji dotyczącej pomocy regionalnej, jeżeli spełnione są warunki dotyczące przyznawania regionalnej pomocy inwestycyjnej i pomocy na zatrudnienie. Przepisy dotyczące pomocy inwestycyjnej na ochronę środowiska również nie przewidują możliwości podwyższenia progu maksymalnej intensywności pomocy poprzez premię regionalną. Jednak progi maksymalnej intensywności pomocy, które przewidziano w sekcji dotyczącej pomocy regionalnej, mogą mieć zastosowanie również do projektów mających pozytywny wpływ na środowisko, jeżeli spełnione są warunki przyznania regionalnej pomocy inwestycyjnej.
(40) Reagując na problemy istniejące w regionach znajdujących się w niekorzystnym położeniu, krajowa pomoc regionalna promuje gospodarczą, społeczną i terytorialną spójność państw członkowskich oraz Wspólnoty jako całości. Celem krajowej pomocy regionalnej jest pomoc w rozwoju regionów znajdujących się w najbardziej niekorzystnym położeniu poprzez wspieranie inwestycji i tworzenie miejsc pracy w kontekście zrównoważonego rozwoju. Pobudza ona tworzenie nowych i rozbudowę istniejących zakładów, dywersyfikację produkcji zakładu poprzez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów lub zasadniczą zmianę dotyczącą całościowego procesu produkcyjnego istniejącego zakładu.
(41) Dla uniknięcia sytuacji, w której duży regionalny projekt inwestycyjny zostałby sztucznie podzielony na podprojekty, aby obniżyć w ten sposób progi powodujące obowiązek zgłoszenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, duży projekt inwestycyjny należy uznać za jednostkowy projekt inwestycyjny, jeśli inwestycja jest prowadzona na przestrzeni trzech lat przez to samo przedsiębiorstwo (te same przedsiębiorstwa) i składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny. W ramach oceny, czy inwestycja jest ekonomicznie niepodzielna, Komisja powinna wziąć pod uwagę powiązania techniczne, funkcjonalne i strategiczne oraz bezpośrednią bliskość geograficzną. Niepodzielność ekonomiczna powinna być oceniania niezależnie od stosunku własnościowego. Oznacza to, że dla ustalenia, czy duży projekt inwestycyjny stanowi jednostkowy projekt inwestycyjny, powinno się zastosować tę samą procedurę oceny niezależnie od tego, czy projekt jest realizowany przez jedno przedsiębiorstwo, kilka przedsiębiorstw dzielących się kosztami inwestycji, czy kilka przedsiębiorstw ponoszących koszty odrębnych inwestycji w ramach tego samego projektu inwestycyjnego (np. w przypadku spółki stanowiącej wspólne przedsiębiorstwo (ang. joint venture)).
(42) W przeciwieństwie do pomocy regionalnej, która powinna ograniczać się jedynie do obszarów objętych pomocą, pomoc inwestycyjna i na zatrudnienie dla MŚP nie jest ograniczona do tych obszarów. Państwa członkowskie powinny zatem przyznawać pomoc inwestycyjną na obszarach objętych pomocą, o ile spełnione są wszystkie warunki dotyczące regionalnej pomocy inwestycyjnej i pomocy na zatrudnienie albo wszystkie warunki dotyczące pomocy inwestycyjnej i pomocy na zatrudnienie dla MŚP.
(43) Rozwój gospodarczy regionów objętych pomocą utrudnia stosunkowo niski poziom przedsiębiorczości, a szczególnie dużo niższa od średniej liczba nowych przedsiębiorstw. Konieczne jest więc włączenie do niniejszego rozporządzenia kategorii pomocy, którą przyznawano by obok regionalnej pomocy inwestycyjnej, w celu zachęty do wspierania nowych małych przedsiębiorstw na początkowym etapie ich rozwoju w obszarach objętych pomocą. Aby zapewnić skuteczność przyznawania pomocy nowym przedsiębiorstwom w obszarach objętych pomocą, ta kategoria pomocy powinna mieć charakter progresywny, zgodny ze stopniem trudności, z jakimi borykają się poszczególne kategorie regionów. Aby uniknąć niedopuszczalnego ryzyka zakłócenia konkurencji, w tym ryzyka wyparcia z rynku działających przedsiębiorstw, pomoc powinna być dostępna jedynie dla małych przedsiębiorstw, ograniczona w wysokości i degresywna. Przyznawanie pomocy wyłącznie nowym małym przedsiębiorstwom lub nowym przedsiębiorstwom założonym przez kobiety może spowodować, że istniejące małe przedsiębiorstwa zdecydują się zamknąć dotychczasową działalność i otworzyć ją ponownie, aby otrzymać taką pomoc. Państwa członkowskie powinny być świadome tego ryzyka i powinny opracowywać programy pomocy w taki sposób, aby uniknąć tego problemu, np. ograniczając liczbę wniosków o pomoc składanych przez właścicieli niedawno zamkniętych przedsiębiorstw.
(44) Na przeszkodzie rozwojowi gospodarczemu Wspólnoty może stać niski poziom przedsiębiorczości pośród pewnych kategorii społeczeństwa znajdujących się w trudnej sytuacji, np. w kontekście dostępu do finansowania. Komisja sprawdziła możliwość istnienia w tym przypadku nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku pod kątem wielu kategorii osób i obecnie uważa, że wskaźnik przedsiębiorstw zakładanych przez kobiety jest dużo niższy od średniej, co potwierdzają między innymi dane statystyczne Eurostatu. Konieczne jest więc włączenie do niniejszego rozporządzenia kategorii pomocy zachęcającej kobiety do zakładania nowych przedsiębiorstw w celu zlikwidowania szczególnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, jakie napotykają kobiety, przede wszystkim w odniesieniu do dostępu do finansowania. Udziałem kobiet są również szczególne trudności związane z ponoszeniem kosztów opieki nad członkami rodziny. Pomoc taka powinna umożliwić osiągnięcie faktycznej, a nie formalnej równości kobiet i mężczyzn poprzez ograniczenie różnic istniejących w obszarze przedsiębiorczości, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Wraz z wygaśnięciem niniejszego rozporządzenia Komisja będzie musiała rozważyć, czy zakres tego wyłączenia i kategorie beneficjentów są nadal uzasadnione.
(45) Obok konkurencyjności oraz bezpieczeństwa dostaw energii, zrównoważony rozwój to jeden z filarów strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Jednym z jego elementów jest wysoki poziom ochrony środowiska i poprawa jego jakości. Wspieranie zrównoważonego rozwoju w zakresie ochrony środowiska naturalnego i walka ze zmianami klimatu przyczyniają się również do poprawy bezpieczeństwa energetycznego, a także zapewniają konkurencyjność gospodarek państw członkowskich i dostępność niedrogiej energii. W obszarze ochrony środowiska często występują nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku w formie negatywnego oddziaływania zewnętrznego. W normalnych warunkach rynkowych przedsiębiorstwa mogą nie być zainteresowane ograniczaniem zanieczyszczeń, ponieważ oznacza to dla nich wzrost kosztów. Jeżeli przedsiębiorstwa nie mają obowiązku internalizować kosztów zanieczyszczeń, ponosi je całe społeczeństwo. Taką internalizację można zapewnić, ustanawiając przepisy dotyczące ochrony środowiska i podatki na ochronę środowiska. Brak pełnej harmonizacji standardów ochrony środowiska na poziomie Wspólnoty oznacza nierówne szanse. Co więcej, jeszcze wyższy poziom ochrony środowiska mogą zapewnić inicjatywy z zastosowaniem norm surowszych niż obowiązujące normy wspólnotowe, które mogą jednak odbić się negatywnie na konkurencyjności podejmujących je przedsiębiorstw.
(46) W oparciu o doświadczenie zdobyte podczas stosowania Wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego z wymogu zgłoszenia powinno się wyłączyć następujące rodzaje pomocy: pomoc inwestycyjną umożliwiającą przedsiębiorstwom zastosowanie norm surowszych niż normy wspólnotowe w zakresie ochrony środowiska lub podniesienie poziomu ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych, pomoc na zakup pojazdów transportowych spełniających normy surowsze niż normy wspólnotowe lub podnoszących poziom ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych, pomoc na szybkie przystosowanie MŚP do przyszłych norm wspólnotowych, pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje zwiększające oszczędność energii, pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje w układy kogeneracji o wysokiej sprawności, pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje w odnawialne źródła energii, w tym pomoc inwestycyjną dotyczącą biopaliw produkowanych w sposób zrównoważony, pomoc na badania środowiska oraz niektóre środki pomocy na ochronę środowiska w postaci ulg podatkowych.
(47) Pomoc w postaci ulg podatkowych wspierająca ochronę środowiska objęta niniejszym rozporządzeniem, zgodnie z Wytycznymi wspólnotowymi w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska naturalnego, powinna być przyznawana maksymalnie na okres 10 lat. Po upływie tego okresu państwa członkowskie powinny ponownie ocenić, czy dane ulgi podatkowe są właściwe. Nie powinno to wpłynąć na możliwość ponownego przyjęcia przez państwa członkowskie, po przeprowadzeniu takiej ponownej oceny, tych lub podobnych środków na mocy niniejszego rozporządzenia.
(48) Poprawne obliczenie dodatkowych kosztów inwestycyjnych lub produkcyjnych związanych z ochroną środowiska jest konieczne, aby ocenić, czy pomoc jest zgodna z art. 87 ust. 3 Traktatu. Zgodnie z Wytycznymi wspólnotowymi w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska naturalnego koszty kwalifikowalne muszą być ograniczone do dodatkowych kosztów inwestycyjnych koniecznych do osiągnięcia wyższego poziomu ochrony środowiska.
(49) W związku ze spodziewanymi trudnościami, szczególnie w odniesieniu do odliczania korzyści związanych z dodatkową inwestycją, należy przewidzieć uproszczoną metodę obliczania dodatkowych kosztów inwestycyjnych. Koszty takie należy zatem obliczać, na potrzeby stosowania niniejszego rozporządzenia, nie uwzględniając zysków operacyjnych, oszczędności kosztów ani dodatkowej produkcji pomocniczej, a także nie uwzględniając kosztów operacyjnych powstałych w trakcie realizacji inwestycji. Progi maksymalnej intensywności pomocy dla różnych kategorii pomocy inwestycyjnej na ochronę środowiska określone w niniejszym rozporządzeniu były zatem systematycznie obniżane w porównaniu z progami maksymalnej intensywności pomocy określonymi w wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska.
(50) Jeśli chodzi o pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje zwiększające oszczędność energii należy dać państwom członkowskim wybór między uproszczoną metodą obliczeń a metodą obliczania kosztów całkowi-tych, jaką przewidziano we wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego. W związku ze szczególnymi trudnościami praktycznymi, jakie mogą wiązać się ze stosowaniem metody obliczania kosztów całkowitych, takie obliczenia powinny być poświadczone przez zewnętrznego audytora.
(51) Jeśli chodzi o pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje w układy kogeneracji oraz w odnawialne źródła energii, koszty dodatkowe należy obliczać, na potrzeby stosowania niniejszego rozporządzenia, nie uwzględniając innych środków pomocy przyznanych w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, z wyjątkiem innej pomocy inwestycyjnej na ochronę środowiska.
(52) W odniesieniu do inwestycji w elektrownie wodne należy zauważyć, że ich wpływ na środowisko może być dwojaki. Ich zaletą jest niewątpliwie niski poziom emisji gazów cieplarnianych, jednak z drugiej strony mogą mieć one również negatywny wpływ np. na systemy wodne i bioróżnorodność.
(53) Aby wyeliminować różnice, które mogłyby spowodować zakłócenia konkurencji, oraz aby ułatwić koordynację różnych krajowych i wspólnotowych inicjatyw dotyczących MŚP, a także ze względu na przejrzystość administracyjną i pewność prawną definicja MŚP stosowana na potrzeby niniejszego rozporządzenia powinna opierać się na definicji zawartej w zaleceniu Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw 23 .
(54) Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy, a w znaczeniu bardziej ogólnym są również czynnikiem stabilności społecznej i rozwoju gospodarczego. Ich rozwój mogą jednak ograniczać nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, powodujące pewne typowe problemy. MŚP często mają trudności z uzyskaniem kapitału, kapitału podwyższonego ryzyka lub kredytów z uwagi na niechęć niektórych rynków finansowych do podejmowania ryzyka oraz ograniczone zabezpieczenia, jakie MŚP mogą zaoferować. Ograniczone zasoby mogą im również ograniczyć dostęp do informacji dotyczącej w szczególności nowych technologii i potencjalnych rynków. Aby ułatwić rozwój działalności gospodarczej MŚP niektóre kategorie pomocy powinny być zatem wyłączone z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, jeżeli są przyznawane na rzecz takich przedsiębiorstw. Uzasadnione jest zatem wyłączenie takiej pomocy z wymogu zgłoszenia oraz założenie jedynie do celów stosowania niniejszego rozporządzenia, że - o ile kwota pomocy nie przekracza odpowiedniego progu powodującego obowiązek jej zgłoszenia - beneficjent, który spełnia warunki definicji MŚP przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, boryka się z typowymi problemami rozwoju wywołanymi nieprawidłowościami w funkcjonowaniu rynku.
(55) Ze względu na różnice między małymi a średnimi przedsiębiorstwami dla obu tych rodzajów przedsiębiorstw należy ustalić różne podstawowe progi intensywności pomocy i różne premie. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, które odbijają się negatywnie na wszystkich MŚP, włącznie z dostępem do finansowania, powodują, w porównaniu ze średnimi przedsiębiorstwami, szczególnie wiele problemów w rozwoju małych przedsiębiorstw.
(56) W oparciu o doświadczenie zdobyte podczas stosowania Wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy państwa na wspieranie inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka w małych i średnich przedsiębiorstwach wydaje się, że we Wspólnocie występuje wiele specyficznych nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku kapitału podwyższonego ryzyka w odniesieniu do niektórych rodzajów inwestycji na niektórych etapach rozwoju przedsiębiorstw. Wynikają one z niedopasowania popytu i podaży kapitału podwyższonego ryzyka. Powoduje to nadmierne ograniczenie dostępnego na rynku kapitału podwyższonego ryzyka i brak funduszy dla przedsiębiorstw, nawet mimo ich ciekawego modelu działalności gospodarczej i szans na rozwój. Główna przyczyna nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku w odniesieniu do rynków kapitału podwyższonego ryzyka, która szczególnie wpływa na dostęp MŚP do kapitału i która może uzasadniać interwencję państwa, tkwi w niepełnych lub niesymetrycznych informacjach. Programy pomocy z wykorzystaniem kapitału podwyższonego ryzyka w formie funduszy inwestycyjnych zarządzanych na zasadach rynkowych, gdzie wystarczającą część środków stanowią środki pochodzące od inwestorów prywatnych w formie inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym, wspierające nastawione na zysk środki pomocy z wykorzystaniem kapitału podwyższonego ryzyka na rzecz przedsiębiorstw docelowych, powinny być więc, pod pewnymi warunkami, wyłączone z wymogu zgłoszenia. Warunki polegające na tym, że fundusze powinny być zarządzane na zasadach rynkowych, a środki pomocy z wykorzystaniem kapitału podwyższonego ryzyka być nastawione na zysk, nie powinny powstrzymać funduszy inwestycyjnych przed dokładnym adresowaniem swoich działań, szczególnie do konkretnych segmentów rynku, takich jak przedsiębiorstw zakładanych przez kobiety. Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpłynąć na status Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego i Europejskiego Banku Inwestycyjnego w rozumieniu wytycznych wspólnotowych w sprawie kapitału podwyższonego ryzyka.
(57) Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną może przyczynić się do wzrostu gospodarczego, wzmocnienia konkurencyjności i zwiększenia zatrudnienia. W oparciu o doświadczenie zdobyte podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 364/2004, Wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczo-rozwojową oraz Wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną wydaje się, że, uwzględniając dostępny potencjał MŚP i dużych przedsiębiorstw w zakresie badań i rozwoju, nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku mogą uniemożliwiać osiągnięcie optymalnej produkcji na rynku i prowadzić do braku efektywności. Taki brak efektywności najczęściej wiąże się z pozytywnymi efektami czynników zewnętrznych w stosunku do transferu wiedzy, związkami między dobrem publicznym i transferem wiedzy, niepełnymi lub niesymetrycznymi informacjami oraz problemami z koordynacją i tworzeniem sieci.
(58) Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną jest sprawą szczególnie istotną przede wszystkim dla MŚP, ponieważ jedną ze strukturalnych słabości małych i średnich przedsiębiorstw są trudności, jakich mogą one doświadczyć, starając się o dostęp do nowych wynalazków technologicznych, transferu technologii oraz wysoko wykwalifikowanego personelu. W związku z tym pomoc na projekty badawczo-rozwojowe, pomoc na techniczne studia wykonalności, pomoc na pokrycie kosztów praw własności przemysłowej dla MŚP jak również pomoc dla młodych, innowacyjnych małych przedsiębiorstw, pomoc na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji oraz pomoc na tymczasowe zatrudnienie wysoko wykwalifikowanego personelu powinny być, pod pewnymi warunkami, wyłączone z wymogu zgłoszenia.
(59) Jeśli chodzi o pomoc na projekty badawczo-rozwojowe, część projektu objęta pomocą powinna w pełni należeć do jednej z następujących kategorii: badania podstawowe, badania przemysłowe albo eksperymentalne prace rozwojowe. Jeżeli projekt składa się z różnych zadań, każde zadanie należy zaklasyfikować do kategorii badań podstawowych, badań przemysłowych albo eksperymentalnych prac rozwojowych, bądź też stwierdzić, że nie zalicza się do żadnej z tych kategorii. Klasyfikacja ta nie musi być chronologiczna i nie musi przechodzić sekwencyjnie od badań podstawowych do działalności zbliżonej do rynku. Zatem zadanie realizowane na późniejszym etapie projektu można zakwalifikować do kategorii badań przemysłowych. Podobnie nie wyklucza się możliwości zakwalifikowania zadania realizowanego na wcześniejszym etapie do kategorii eksperymentalnych prac rozwojowych.
(60) W sektorze rolnictwa, niektóre środki pomocy na działalność badawczo-rozwojową w sektorze rolnictwa powinny być wyłączone, jeśli spełnione są warunki podobne do tych przewidzianych w szczególnych przepisach obowiązujących w sektorze rolnictwa na podstawie wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną. Jeśli nie są spełnione warunki szczególne, wówczas pomoc może zostać wyłączona, jeśli spełnia warunki określone w przepisach ogólnych niniejszego rozporządzenia dotyczących działalności badawczo-rozwojowej.
(61) Wspieranie szkolenia i rekrutacji pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych oraz rekompensata dodatkowych kosztów zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych to niezwykle istotne cele polityki gospodarczej i społecznej Wspólnoty i państw członkowskich.
(62) Pozytywne efekty szkoleń przekładają się zwykle na korzyści dla całego społeczeństwa, ponieważ szkolenia zwiększają zasoby wykwalifikowanych pracowników, z których czerpać mogą również inne przedsiębiorstwa, podnoszą konkurencyjność przemysłu wspólnotowego oraz odgrywają ważną rolę we wspólnotowej strategii zatrudnienia. Szkolenia, w tym e-learning, są również ważne z punktu widzenia budowania, zdobywania i rozpowszechniania wiedzy, niezwykle istotnego dobra publicznego. Ponieważ przedsiębiorstwa we Wspólnocie zasadniczo przeznaczają zbyt mało środków na szkolenia pracowników, szczególnie jeśli chodzi o szkolenia ogólne i nieprowadzące do natychmiastowych i konkretnych korzyści dla danego przedsiębiorstwa, pomoc państwa może skorygować tę nieprawidłowość w funkcjonowaniu rynku. Taka pomoc powinna być więc, pod pewnymi warunkami, wyłączona z obowiązku zgłoszenia. W związku ze szczególnymi problemami dotyczącymi MŚP oraz relatywnie wyższymi kosztami, jakie muszą one ponosić, inwestując w szkolenia, należy podwyższyć progi intensywności pomocy dla MŚP, powyżej których jest ona wyłączona z obowiązku zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia. Szczególny charakter szkoleń w sektorze transportu morskiego uzasadnia specjalne podejście w stosunku do tego sektora.
(63) Szkolenia specjalistyczne różnią się od szkoleń ogólnych. Dozwolone progi intensywności pomocy powinny więc różnić się w zależności od rodzaju szkolenia i wielkości przedsiębiorstwa. Szkolenia ogólne zapewniają zdobycie kwalifikacji o szerokim zastosowaniu i znacznie zwiększają szanse zatrudnienia tak wyszkolonego pracownika. Zakłócenie konkurencji wywołane przez pomoc na ten cel jest stosunkowo niewielkie, stąd próg intensywności pomocy, powyżej którego jest ona wyłączona z obowiązku zgłoszenia, może być w tym przypadku wyższy. Szkolenia specjalistyczne, z których korzyści czerpie głównie dane przedsiębiorstwo, grożą poważniejszym zakłóceniem konkurencji, zatem próg intensywności pomocy, powyżej którego jest ona wyłączona z obowiązku zgłoszenia, powinien być w tym przypadku dużo niższy. Szkolenia należy uznać za ogólne również wtedy, gdy dotyczą zarządzania środowiskiem, innowacji ekologicznych lub odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw i w ten sposób zwiększają możliwości zrealizowania przez beneficjenta celów ogólnych w obszarze ochrony środowiska.
(64) Niektóre kategorie pracowników niepełnosprawnych lub znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji wciąż mają trudności z wejściem na rynek pracy. W związku z tym uzasadnione jest stosowanie przez organy publiczne środków mających na celu zachęcenie przedsiębiorstw do zwiększenia zatrudnienia, szczególnie pracowników należących do wspomnianych kategorii. Koszty zatrudnienia stanowią część kosztów operacyjnych każdego przedsiębiorstwa. Jest zatem szczególnie istotne, aby pomoc na zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych lub znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji miała pozytywny wpływ na poziom zatrudnienia wspomnianych kategorii pracowników, a nie tylko umożliwiała przedsiębiorstwom ograniczenie kosztów, które musiałyby ponieść w przypadku nieotrzymania pomocy. Pomoc taka powinna być więc wyłączona z obowiązku zgłoszenia jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że przyczyni się ona do ponownego wejścia tych kategorii pracowników na rynek pracy lub, w przypadku pracowników niepełnosprawnych, do ponownego wejścia na ten rynek i utrzymania się na nim.
(65) Pomoc na zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych w formie subsydiów płacowych może być obliczana na podstawie szczególnego stopnia niepełnosprawności danego pracownika niepełnosprawnego lub przewidziana jako kwota ryczałtowa, pod warunkiem że żadna z tych metod nie prowadzi do uzyskania pomocy przekraczającej maksymalną intensywność pomocy dla każdego z danych pracowników indywidualnych.
(66) Właściwe jest ustalenie przepisów przejściowych dla pomocy indywidualnej, która została przyznana przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia i nie została zgłoszona, co stanowi naruszenie zobowiązania przewidzianego w art. 88 ust. 3 Traktatu. Wraz z uchyleniem rozporządzenia (WE) nr 1628/2006 możliwa będzie dalsza realizacja istniejących wyłączonych programów regionalnej pomocy inwestycyjnej na warunkach przewidzianych w tym rozporządzeniu, zgodnie z jego art. 9 ust. 2 akapit drugi.
(67) W świetle doświadczenia Komisji w tej dziedzinie, a w szczególności częstotliwości, z jaką powszechnie niezbędne jest korygowanie polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia. W przypadku wygaśnięcia niniejszego rozporządzenia i nieprzedłużenia okresu jego stosowania, programy pomocy już wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być nadal wyłączone przez okres sześciu miesięcy, aby państwa członkowskie miały czas na dostosowanie.
(68) Rozporządzenia (WE) nr 70/2001, (WE) nr 68/2001 oraz (WE) nr 2204/2002 wygasły dnia 30 czerwca 2008 r., a rozporządzenie (WE) nr 1628/2006 powinno zostać uchylone,
