(Wersja ujednolicona) 1 (Dz.U.UE L z dnia 26 kwietnia 2008 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż 2 , w szczególności jego art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1 i 4 oraz art. 18, oraz odpowiednie artykuły innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rolnych,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych 3 zostało kilkakrotnie znacząco zmienione 4 . W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.
(2) Rozporządzenia Wspólnoty, które wprowadziły pozwolenia na przywóz i wywóz przewidują, że całkowity przywóz do Wspólnoty oraz wywóz podlegają obowiązkowi przedstawienia takiego pozwolenia. Dlatego należy określić zakres tych pozwoleń, z wyraźnym zastrzeżeniem, że nie wymaga się pozwoleń w odniesieniu do działań niestanowiących przywozu lub wywozu w ścisłym znaczeniu.
(3) W przypadku gdy produkty podlegają przepisom w sprawie uszlachetniania czynnego, właściwe organy mogą w niektórych przypadkach zezwolić na dopuszczenie tych produktów do swobodnego obrotu bez poddawania przetworzeniu albo po przetworzeniu. W takich przypadkach, w celu zapewnienia prawidłowego administrowania rynkiem, wymagane jest pozwolenie na przywóz w odniesieniu do produktów, które są dopuszczane do swobodnego obrotu. Jednakże w przypadku gdy produkt dopuszczany do swobodnego obrotu został otrzymany z produktów podstawowych w części przywiezionych z krajów trzecich, a w części nabytych we Wspólnocie, uwzględnia się jedynie produkty podstawowe przywożone z krajów trzecich lub otrzymane po przetworzeniu podstawowych produktów z krajów trzecich.
(4) Celem pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji jest zapewnienie prawidłowego zarządzania wspólną organizacją rynku. Niektóre działania dotyczą niewielkiej ilości i w celu uproszczenia procedur administracyjnych nie wymaga się w odniesieniu do nich przedstawiania pozwoleń na przywóz lub wywóz ani świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji.
(5) Pozwolenia na wywóz nie są wymagane w przypadku zaopatrzenia statków i samolotów we Wspólnocie. Ponieważ uzasadnienie jest podobne, przepis ten powinien być również stosowany w odniesieniu do dostaw przeznaczonych dla platform i okrętów wojennych oraz do celów zaopatrzenia w krajach trzecich. Z tych samych względów nie wymaga się pozwoleń w przypadku działań objętych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych 5 .
(6) Z uwagi na praktykę handlu międzynarodowego w odniesieniu do danych produktów lub towarów należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości produktów przywożonych lub wywożonych w stosunku do ilości wskazanych w pozwoleniu lub świadectwie.
(7) Aby umożliwić równoczesną realizację kilku działań na podstawie tego samego pozwolenia lub świadectwa, należy ustanowić przepis w odniesieniu do wydawania wyciągów z pozwoleń lub świadectw, które powodują takie same skutki jak pozwolenia lub świadectwa, których dotyczą.
(8) Na mocy przepisów wspólnotowych regulujących różne sektory objęte wspólną organizacją rynków rolnych stosuje się pozwolenia na przywóz i wywóz oraz świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji w odniesieniu do działań realizowanych we Wspólnocie. Takie uzgodnienie wymaga przyjęcia wspólnych przepisów określających sporządzanie i stosowanie takich pozwoleń i świadectw oraz ustanawiających wspólnotowe formularze i metody współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi.
(9) W różnych dziedzinach działalności administracyjnej stosowanie skomputeryzowanych procedur stopniowo zastępuje ręczne wprowadzanie danych. Dlatego powinno być również możliwe stosowanie skomputeryzowanych i elektronicznych procedur przy wydawaniu 1 stosowaniu pozwoleń i świadectw.
(10) W rozporządzeniach Wspólnoty, które ustanowiły te pozwolenia i świadectwa, przewiduje się, że ich wydanie uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia, które gwarantuje wykonanie zobowiązania do przywozu lub wywozu w okresie ważności pozwolenia lub świadectwa. Należy określić moment, w którym zobowiązanie dotyczące przywozu lub wywozu zostaje wykonane.
(11) W przypadku pozwoleń z wcześniejszym ustaleniem refundacji wybór pozwolenia, które zostanie zastosowane, zależy od klasyfikacji taryfowej produktu. W przypadku niektórych mieszanek stawki refundacji nie zależą od klasyfikacji taryfowej produktu, ale od przepisów szczególnych ustanowionych w tym celu. Dlatego gdy składnik, na podstawie którego stosowana refundacja dla mieszanki jest obliczana, nie odpowiada jej klasyfikacji taryfowej, przyjmuje się, że przywożona lub wywożona mieszanka nie powinna kwalifikować się do wcześniejszego wyznaczenia stawki.
(12) Pozwolenia na przywóz są czasami stosowane w celu zarządzania ilościowego importem. Takie zarządzanie jest możliwe jedynie w przypadku, gdy wiedza na temat przywozów realizowanych na podstawie wydanych pozwoleń jest dostępna w stosunkowo krótkim czasie. W takich przypadkach wymóg przedstawienia dowodu poświadczającego, że zastosowano pozwolenia nie jest jedynie w interesie prawidłowego zarządzania, ale staje się istotny dla tego zarządzania ilościowego. Dowód taki dostarcza się w drodze przedstawienia egzemplarza nr 1 pozwolenia i, gdzie stosowne, w drodze przedstawienia wyciągów. Dowody takie można dostarczyć w stosunkowo krótkim terminie. Taki termin powinien być ustalony dla przypadków, gdy w przepisach wspólnotowych dotyczących pozwoleń stosowanych przy zarządzaniu uzgodnieniami ilościowymi zawarto takie odniesienie.
(13) W niektórych przypadkach kwota zabezpieczenia, którą należy wnieść, występując z wnioskiem o wydanie pozwolenia lub świadectwa, może być nieznaczna. W celu zmniejszenia obciążenia administracji w takich przypadkach nie należy wymagać wniesienia zabezpieczenia.
(14) Ponieważ w praktyce osoba stosująca pozwolenie lub świadectwo może nie być jego posiadaczem lub osobą, na której rzecz przeniesione zostały uprawnienia do pozwolenia lub świadectwa, należy, ze względu na pewność prawną i skuteczność administrowania, określić, jakie osoby są uprawnione do stosowania pozwolenia lub świadectwa. W tym celu należy określić niezbędny związek między właścicielem tytularnym a osobą dokonującą zgłoszenia celnego.
(15) Pozwolenie na przywóz lub na wywóz uprawnia do dokonania przywozu lub wywozu i z tego względu należy je przedstawić przy przyjmowaniu zgłoszenia przywozowego lub wywozowego.
(16) W przypadku stosowania uproszczonych procedur można odstąpić od wymogu przedstawiania pozwolenia organom celnym lub pozwolenie można przedstawić w terminie późniejszym. Jednakże importer lub eksporter musi znajdować się w posiadaniu pozwolenia w dniu uznanym za datę przyjęcia zgłoszenia przywozowego lub wywozowego.
(17) W celu uproszczenia w elastyczny sposób można stosować ustanowione przepisy i zezwolić państwom członkowskim na wprowadzenie uproszczonej procedury w odniesieniu do administracyjnego postępowania z pozwoleniami, na mocy której pozwolenia są zachowywane przez organ wydający lub odpowiednio przez agencję płatniczą w przypadku pozwolenia na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji.
(18) W celu prawidłowego administrowania w pozwoleniach, świadectwach i wyciągach nie można wprowadzać zmian po ich wydaniu. Jednakże w przypadku wątpliwości dotyczących błędu organu wydającego lub oczywistych nieprawidłowości we wpisach umieszczanych na pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu należy ustanowić procedurę, zgodnie z którą nieprawidłowe pozwolenia, świadectwa lub wyciągi wycofuje się i wydaje dokumenty poprawne.
(19) W przypadku gdy produkt objęty jest jednym z systemów uproszczonych, przewidzianych w art. 412-442a rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny 6 lub w dodatku I tytuł X rozdział I Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury tranzytowej, wówczas w urzędzie celnym punktu granicznego nie dokonuje się żadnych formalności, w przypadku gdy tranzyt rozpoczyna się wewnątrz Wspólnoty i ma zakończyć się poza Wspólnotą. W przypadku gdy stosuje się jedną z tych procedur, należy, w celu uproszczenia postępowania administracyjnego, przyjąć szczególne zasady dotyczące zwalniania zabezpieczenia.
(20) Może się zdarzyć, że w wyniku okoliczności, na które nie ma wpływu strona zainteresowana, dokument stanowiący dowód opuszczenia obszaru celnego Wspólnoty nie może zostać przedstawiony, chociaż produkt opuścił dane terytorium obszaru celnego Wspólnoty lub osiągnął miejsce przeznaczenia w przypadku działań określonych w art. 36 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych 7 . Taka sytuacja może utrudniać handel. W takich okolicznościach inne dokumenty należy uznawać za równoważne.
(21) W rozporządzeniach Wspólnoty wprowadzających pozwolenia i świadectwa przewiduje się, że zabezpieczenie podlega przepadkowi w całości lub w części, jeżeli, w okresie ważności pozwolenia lub świadectwa, przywóz lub wywóz nie został dokonany lub też został dokonany jedynie w części. Należy szczegółowo określić działania, jakie powinny być podejmowane w takich okolicznościach, w szczególności w przypadkach gdy niewykonanie zobowiązań spowodowane zostało siłą wyższą. W takich przypadkach obowiązek przywozu lub wywozu może być uważany za unieważniony lub okres ważności pozwolenia lub świadectwa może zostać przedłużony. Jednakże w celu uniknięcia prawdopodobnych zakłóceń na rynku w każdym przypadku przedłużenie okresu ważności nie powinno przekraczać maksymalnego terminu sześciu miesięcy od upływu pierwotnego terminu okresu ważności.
(22) W celu uproszczenia procedur administracyjnych zabezpieczenie powinno podlegać refundacji w całości, jeżeli całkowita kwota podlegająca przepadkowi jest nieznaczna.
(23) Zwolnienie zabezpieczenia wniesionego przy wydawaniu pozwolenia lub świadectwa uzależnia się od przedstawienia właściwym organom dowodu poświadczającego, że dane towary opuściły obszar celny Wspólnoty w terminie sześćdziesięciu dni, licząc od dnia przyjęcia deklaracji wywozowej.
(24) Może się zdarzyć, że zabezpieczenie zostanie zwolnione z różnych powodów bez faktycznego wykonania obowiązku przywozu lub wywozu. W takich przypadkach należy ponownie wnieść nieprawidłowo zwolnione zabezpieczenie.
(25) W celu pełnego wykorzystania możliwości wywozu produktów rolnych podlegających refundacji należy wprowadzić mechanizm zachęcający podmioty gospodarcze do szybkiego zwracania organowi wydającemu pozwoleń i świadectw, które nie zostały wykorzystane. Zachodzi również potrzeba wprowadzenia mechanizmu zachęcającego podmioty gospodarcze do zwracania organowi wydającemu świadectw bezzwłocznie po upływie terminu ich ważności, tak aby niewykorzystane kwoty mogły zostać, tak szybko jak to możliwe, powtórnie wykorzystane.
(26) Na mocy art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 z dnia 3 czerwca 1971 r. określającego zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów 8 , w przypadku gdy ostatni dzień terminu jest dniem ustawowo wolnym od pracy, niedzielą lub sobotą, wówczas termin upływa z upływem ostatniej godziny dnia roboczego następującego po tym dniu. W niektórych przypadkach skutkiem tego przepisu jest przedłużenie okresu stosowania pozwoleń lub świadectw. Taki środek, którego celem jest ułatwienie handlu, nie może powodować zmiany warunków gospodarczych przywozu lub wywozu.
(27) W niektórych sektorach wspólnej organizacji rynków rolnych ustanowiono przepis przewidujący ustalenie okresu do namysłu przed wydawaniem pozwolenia na wywóz. Celem ustalenia takiego okresu jest umożliwienie dokonania oceny sytuacji na rynku oraz zawieszenie, gdzie stosowne, w szczególności w przypadku wystąpienia trudności, nierozpatrzonych jeszcze wniosków, ze skutkiem nieuwzględnienia tych wniosków. Należy określić, że taka możliwość zawieszenia odnosi się również do pozwoleń, o których wydanie występuje się na mocy art. 47 niniejszego rozporządzenia, oraz że z chwilą upływu okresu do namysłu, wniosek o wydanie pozwolenia nie może stać się przedmiotem ponownego zawieszenia.
(28) Na mocy art. 844 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 produkty rolne wywożone na podstawie pozwolenia lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji mogą kwalifikować się do traktowania jak towary zwrócone tylko w przypadku gdy przestrzegane są reguły wspólnotowe w sprawie pozwoleń i świadectw. Należy ustanowić szczególne zasady stosowania systemu pozwoleń i świadectw dla produktów, które mogą zostać objęte takimi uregulowaniami.
(29) Na mocy art. 896 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 towary dopuszczone do swobodnego obrotu na podstawie pozwolenia na przywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji objęte są systemem zwrotu lub umorzenia należności przywozowych tylko po stwierdzeniu, że właściwe organy podjęły niezbędne działania w celu zlikwidowania skutków dopuszczenia tych towarów do swobodnego obrotu w odniesieniu do pozwolenia lub świadectwa.
(30) W art. 880 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ustanowiono niektóre szczegółowe zasady stosowania art. 896 tego rozporządzenia, w szczególności stanowiące, że zaświadczenie muszą dostarczyć organy odpowiedzialne za wydawanie pozwoleń i świadectw.
(31) W niniejszym rozporządzeniu powinno ustanowić się wszystkie reguły konieczne do wykonania art. 896 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. W niektórych przypadkach powinno być możliwe zapewnienie zgodności z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 bez odniesienia do zaświadczenia określonego w jego art. 880.
(32) W przypadku gdy pozwolenia na przywóz używane są do określenia stawki preferencyjnej na przywóz w ramach kontyngentów taryfowych, może pojawić się ryzyko oszustwa polegające na korzystaniu ze sfałszowanych pozwoleń, szczególnie w przypadkach, w których istnieje duża różnica pomiędzy stawką pełną i stawką zredukowaną lub zerową. Aby zapobiec ryzyku oszustwa, należy stworzyć mechanizm kontroli autentyczności przedstawianych pozwoleń.
(33) W przypadku gdy pozwolenie na przywóz obejmujące produkt rolny stosowane jest również do celów zarządzania kontyngentem taryfowym, wobec którego stosowane są uregulowania preferencyjne, wówczas takie uregulowania preferencyjne stosuje się w odniesieniu do importerów na podstawie pozwolenia lub świadectwa, do którego musi być w niektórych przypadkach załączony dokument z kraju trzeciego. W celu uniknięcia przekroczenia kwoty kontyngentu uregulowania preferencyjne stosuje się do ilości, w odniesieniu do której wydane zostało pozwolenie lub świadectwo. Jednakże w celu ułatwienia przywozu powinno dopuszczać się margines tolerancji, przewidziany w art. 7 ust. 4, pod warunkiem równoczesnego zastrzeżenia, że część ilości przekraczająca ilość podaną na pozwoleniu lub świadectwie, ale w granicach tolerancji, nie kwalifikuje się do objęcia uregulowaniami preferencyjnymi i pełne cło płaci się przy przywozie.
(34) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami wszystkich zainteresowanych komitetów zarządzających,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
* Z dniem 6 listopada 2016 r. na podstawie art. 12 rozporządzenia nr (UE) 2016/1237 z dnia 18 maja 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zasad dotyczących zwalniania i przepadku zabezpieczeń złożonych w odniesieniu do takich pozwoleń, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 1342/2003, (WE) nr 2336/2003, (WE) nr 951/2006, (WE) nr 341/2007 i (WE) nr 382/2008 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98, (WE) nr 1345/2005, (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 507/2008 (Dz.U.UE.L.16.206.1) nin. rozporządzenie traci moc, jednakże stosuje się je nadal nadal w odniesieniu do pozwoleń wydanych na jego podstawie, a art. 34 ust. 10 stosuje się nadal do momentu, w którym zaczną obowiązywać odnośne przepisy dotyczące kontyngentów taryfowych przyjęte na podstawie art. 186 i 187 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.
1 Tytuł zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
4 Zob. załącznik IV.
8 Dz.U. L 124 z 8.6.1971, s. 1.
9 Art. 1:- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 514/2008 z dnia 9 czerwca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.150.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 2008 r.
10 Dz.U. L 318 z 20.12.1993, s. 18.
11 Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
12 Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1.
13 Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1."
14 Dz.U. L 205 z 3.8.1985, s. 5.
15 Z dniem 28 czerwca 2012 r. od stosowania art. 7 ust. 4 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 480/2012 z dnia 7 czerwca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.148.1).
16 Art. 7 ust. 8 dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 514/2008 z dnia 9 czerwca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.150.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 2008 r.
17 Art. 8:- zmieniony przez art. 12 ust. 3 rozporządzenia nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.340.57) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 8 stycznia 2009 r.
- zmieniony przez art. 19 ust. 3 i art. 32 ust. 4 rozporządzenia nr 1187/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.318.1) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 7 grudnia 2009 r.
18 Art. 8 ust. 1:- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 302/2011 z dnia 28 marca 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.81.8) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 kwietnia 2011 r.
- zmieniony przez art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 634/2011 z dnia 29 czerwca 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.170.21) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 3 lipca 2011 r.
- zmieniony przez art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1239/2011 z dnia 30 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.318.4) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 4 grudnia 2011 r.
- zmieniony przez art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1223/2012 z dnia 18 grudnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.349.39) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 8 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 36/2013 z dnia 18 stycznia 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.16.7) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 19 stycznia 2013 r.
19 Art. 14 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 514/2008 z dnia 9 czerwca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.150.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 2008 r.
20 Art. 17 ust. 2 zmieniony przez pkt 3 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
21 Art. 17 ust. 4 zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 519/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
22 Art. 22 zmieniony przez art. 4 rozporządzenia nr (UE) 2015/2077 z dnia 18 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.302.57) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 22 listopada 2015 r.
23 Art. 22 ust. 1 zmieniony przez art. 11 ust. 4 rozporządzenia nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.340.57) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 8 stycznia 2009 r.
24 Art. 24 ust. 1 lit. a) zmieniona przez pkt 4 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
25 Art. 32 ust. 1 lit. b) zmieniona przez pkt 5 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
26 Art. 34 ust. 6 skreślony przez art. 42 rozporządzenia nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.255.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 września 2014 r.
27 Art. 34 ust. 7 skreślony przez art. 42 rozporządzenia nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.255.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 września 2014 r.
28 Dz.U. L 16 z 20.1.1989, s. 19.
29 Art. 37 zmieniony przez art. 4 pkt 1 rozporządzenia nr 74/2010 z dnia 26 stycznia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.23.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 2010 r.
30 Art. 39 ust. 3 zmieniony przez pkt 6 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
31 Art. 40 ust. 6 zmieniony przez art. 4 pkt 2 rozporządzenia nr 74/2010 z dnia 26 stycznia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.23.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 2010 r.
32 Art. 41 ust. 2 lit. b) zmieniona przez pkt 7 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
33 Z dniem 7 grudnia 2009 r. od stosowania art. 47 ust. 5 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1187/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.318.1).
34 Art. 47 ust. 6 zmieniony przez pkt 8-10 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37).
35 Art. 48a dodany przez art. 4 pkt 3 rozporządzenia nr 74/2010 z dnia 26 stycznia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.23.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 2010 r.
36 Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.
37 Załącznik I zmieniony przez pkt 11-13 sprostowania z dnia 13 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.302.37). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
38 Załącznik II:- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 514/2008 z dnia 9 czerwca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.150.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 669/2011 z dnia 12 lipca 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.183.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1349/2011 z dnia 20 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.338.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 418/2012 z dnia 16 maja 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.130.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 2012 r.
- zmieniony przez art. 7 rozporządzenia nr (UE) 2015/1538 z dnia 23 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.242.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 września 2015 r.
39 O ile przepisy rozporządzenia (WE) nr 1342/2003 nie stanowią inaczej.
40 Załącznik III zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 519/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.