a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dyrektywy Rady 75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do objętościowego uzupełniania niektórych płynów w opakowaniach jednostkowych 3 i 80/232/EWG z dnia 15 stycznia 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nominalnych ilości i nominalnych pojemności dopuszczalnych w odniesieniu do niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych 4 określiły ilości nominalne niektórych płynnych i niepłynnych produktów w opakowaniach jednostkowych w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów spełniających wymogi tych dyrektyw. W przypadku większości produktów oprócz wspólnotowych ilości nominalnych dopuszcza się istnienie krajowych ilości nominalnych. W przypadku niektórych produktów wspólnotowe ilości nominalne wykluczają jednak istnienie jakichkolwiek krajowych ilości nominalnych.
(2) Zmiany preferencji konsumentów oraz innowacje w dziedzinie opakowań jednostkowych i handlu detalicznego na poziomie wspólnotowym i krajowym sprawiły, że konieczne stało się przeprowadzenie oceny, czy obowiązujące przepisy są nadal odpowiednie.
(3) Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 12 października 2000 r. w sprawie C-3/99 Cidrerie-Ruwet 5 stwierdził, że państwa członkowskie nie mogą zabraniać wprowadzania do obrotu produktu w opakowaniu jednostkowym o pojemności nominalnej nieuwzględnionej w zakresie wspólnotowym, wyprodukowanego i wprowadzonego do obrotu zgodnie z prawem w innym państwie członkowskim, chyba że taki zakaz ma służyć spełnieniu nadrzędnego wymogu związanego z ochroną konsumenta, dotyczy w jednakowym stopniu produktów krajowych i podobnych produktów importowanych oraz jest niezbędny do spełnienia danego wymogu i proporcjonalny do zamierzonego celu, i tam gdzie celu tego nie można osiągnąć przy pomocy środków, które w mniejszym stopniu ograniczałyby handel wewnątrzwspólnotowy.
(4) Ochrona konsumentów jest ułatwiona dzięki dyrektywom przyjętym później niż dyrektywy 75/106/EWG i 80/232/EWG, a zwłaszcza na mocy dyrektywy 98/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ochrony konsumenta przez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom 6 . Państwa członkowskie, które jeszcze tego nie dokonały, powinny rozważyć, czy wdrożyć dyrektywę 98/6/WE w stosunku do małych przedsiębiorstw handlu detalicznego.
(5) Ocena skutków regulacji, w ramach której przeprowadzono szeroko zakrojone konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, wykazała, że w wielu sektorach dowolność w zakresie ilości nominalnych sprawia, że producenci mają większą swobodę w zaopatrywaniu konsumentów w towary odpowiadające ich gustom, a także wzmacnia konkurencję na rynku wewnętrznym pod względem jakości i cen. W innych sektorach ze względu na interes konsumentów i branży właściwsze jest jednak utrzymanie na razie obowiązkowych ilości nominalnych.
(6) Wraz z wdrożeniem niniejszej dyrektywy należy prowadzić wśród konsumentów i przedstawicieli branży akcje informacyjne, których efektem będzie lepsze zrozumienie koncepcji ceny jednostkowej.
(7) Ilości nominalne w zasadzie nie powinny być zatem przedmiotem uregulowań prawnych na szczeblu Wspólnoty lub kraju, więc powinno być możliwe wprowadzanie do obrotu towarów w opakowaniu jednostkowym o dowolnej ilość nominalnej.
(8) W niektórych sektorach taki brak uregulowań mógłby jednak spowodować powstanie nieproporcjonalnie wysokich kosztów dodatkowych, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw. Dlatego w odniesieniu do tych sektorów obowiązujące przepisy wspólnotowe należy zmienić w świetle doświadczeń, zwłaszcza po to, aby zapewnić ustalenie wspólnotowych ilości nominalnych przynajmniej w przypadku produktów najczęściej sprzedawanych konsumentom.
(9) Jako że utrzymanie obowiązkowych ilości nominalnych, z wyjątkiem sektora win i wyrobów spirytusowych, który posiada szczególne cechy, należy uznać za odstępstwo, powinno być ono okresowo ponownie oceniane w świetle doświadczeń, także w celu zaspokojenia potrzeb konsumentów i producentów. W odniesieniu do sektorów, w których mogłyby zostać utrzymane obowiązkowe ilości nominalne, w przypadku stwierdzenia przez Komisję zaburzeń warunków rynkowych lub destabilizacji zachowań konsumentów, w szczególności konsumentów najbardziej wrażliwych, powinna ona rozważyć, czy powinno się zezwolić państwom członkowskim na utrzymanie okresów przejściowych oraz w szczególności na utrzymanie najczęściej sprzedawanych opakowań o obowiązkowych rozmiarach.
(10) W państwach członkowskich, w których chleb pakowany ma wysoki udział w regularnym spożyciu, istnieje ścisły związek między rozmiarem opakowania a wagą chleba. Tak jak w przypadku innych pakowanych produktów, niniejsza dyrektywa nie wpłynie na istniejące tradycyjnie używane rozmiary opakowań chleba pakowanego, które mogą pozostać w użyciu.
(11) Z myślą o większej przejrzystości wszystkie ilości nominalne produktów w opakowaniach jednostkowych powinny zostać uwzględnione w jednym akcie prawnym, a dyrektywy 75/106/EWG i 80/232/EWG należy w konsekwencji uchylić.
(12) W celu zwiększenia ochrony konsumentów, zwłaszcza konsumentów wrażliwych, takich jak osoby niepełnosprawne lub osoby w podeszłym wieku, należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie, by informacje dotyczące wagi i objętości umieszczane na etykietach towarów konsumpcyjnych były bardziej czytelne i widoczne na opakowaniu jednostkowym w normalnych warunkach prezentacji.
(13) W przypadku niektórych produktów płynnych dyrektywa 75/106/EWG ustanawia wymogi metrologiczne identyczne z ustanowionymi w dyrektywie Rady 76/211/EWG z 20 stycznia 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do paczkowania według masy lub objętości niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych 7 . Dlatego też należy zmienić dyrektywę 76/211/EWG, tak aby włączyć do zakresu jej zastosowania produkty objęte obecnie dyrektywą 75/106/ EWG.
(14) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa 8 zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, na potrzeby własne i w interesie Wspólnoty, tabel, które w możliwie najszerszym zakresie będą odzwierciedlały związek między niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości.
(15) W związku z tym, że cele niniejszej dyrektywy nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast - z uwagi na uchylenie zakresów wspólnotowych i ustanowienie jednolitych wspólnotowych ilości nominalnych tam, gdzie to konieczne - możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 255 z 14.10.2005, str. 36.
2 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lutego 2006 r. (Dz.U. C 288 E z 25.11.2006, str. 52), wspólne stanowisko Rady z dnia 4 grudnia 2006 r. (Dz.U. C 311 E z 19.12.2006, str. 21), stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 10 maja 2007 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 16 lipca 2007 r.
4 Dz.U. L 51 z 25.2.1980, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 87/356/EWG (Dz.U. L 192 z 11.7.1987, str. 48).
5 Rec. [2000], str. I-8749.
6 Dz.U. L 80 z 18.3.1998, str. 27.
7 Dz.U. L 46 z 21.2.1976, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 78/891/EWG (Dz.U. L 311 z 4.11.1978, str. 21).
8 Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1.
9 Z dniem 25 maja 2021 r. od stosowania art. 3 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 48 rozporządzenia nr (UE) 2019/787 z dnia 17 kwietnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.130.1).
10 Dz.U. L 147 z 9.6.1975, str. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).
11 Z dniem 25 maja 2021 r. od stosowania załącznika pkt 1 wiersz szósty wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 48 rozporządzenia nr (UE) 2019/787 z dnia 17 kwietnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.130.1).
