(2007/476/WE)(Dz.U.UE L z dnia 10 lipca 2007 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej(1), w szczególności jej art. 3a ust. 2,
uwzględniając opinię Komitetu ustanowionego zgodnie z art. 23a dyrektywy 89/552/EWG,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Pismem z dnia 28 kwietnia 1999 r. Niemcy powiadomiły Komisję o środkach przyjmowanych zgodnie z art. 3a ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG.
(2) Komisja zweryfikowała, w ciągu trzech miesięcy od otrzymania powiadomienia, zgodność tychże środków z prawem wspólnotowym, w szczególności w zakresie proporcjonalności środków oraz przejrzystości procedury konsultacji krajowych.
(3) W swojej analizie Komisja wzięła pod uwagę dostępne dane dotyczące sytuacji w dziedzinie mediów w Niemczech.
(4) Lista wydarzeń o doniosłym znaczeniu dla społeczeństwa włączona do środków przyjętych przez Niemcy została sporządzona w sposób jasny i przejrzysty.
(5) Komisja została przekonana, że wydarzenia wymienione w środkach przyjętych przez Niemcy spełniają przynajmniej dwa z następujących kryteriów uznawanych za rzetelne wskaźniki znaczenia wydarzenia dla społeczeństwa: i) szczególny powszechny oddźwięk w państwie członkowskim, a nie tylko znaczenie dla tych, którzy zazwyczaj śledzą dany sport lub aktywność; ii) ogólnie uznawane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa państwa członkowskiego, w szczególności jako czynnik wzmacniający tożsamość kulturową; iii) uczestnictwo drużyny narodowej w danym wydarzeniu w kontekście zawodów lub turnieju o znaczeniu międzynarodowym oraz iv) fakt, że wydarzenie było tradycyjnie transmitowane w ogólnodostępnym programie telewizyjnym i zyskiwało dużą widownię telewizyjną.
(6) Znaczna liczba wydarzeń wymienionych w ramach środków przyjętych przez Niemcy, w tym letnie i zimowe igrzyska olimpijskie, wszystkie mecze mistrzostw Europy i mistrzostw świata w piłce nożnej, w których uczestniczyła reprezentacja narodowa Niemiec, jak również mecz inauguracyjny, półfinały i finały tych turniejów, stanowi wydarzenia kategorii tradycyjnie uznawanej za mającą doniosłe znaczenie dla społeczeństwa, wymienione wprost w motywie 18 dyrektywy 97/36/WE. Wydarzenia te mają szczególny powszechny oddźwięk w Niemczech, ponieważ są szczególnie popularne wśród szerokiej publiczności, a nie tylko tych osób, które zazwyczaj śledzą wydarzenia sportowe.
(7) Szczególna uwaga zwracana, nawet w prasie niespecjalistycznej, na pozostałe wymienione wydarzenia, w tym półfinały i finały Pucharu Niemiec w piłce nożnej, mecze niemieckiej reprezentacji narodowej w piłce nożnej rozgrywane w kraju i za granicą oraz finały wszelkich europejskich rozgrywek klubowych w piłce nożnej (Liga Mistrzów, Puchar UEFA), w których udział biorą kluby niemieckie, potwierdza ich szczególny powszechny oddźwięk w Niemczech.
(8) Wymienione wydarzenia mają powszechnie uznawane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa niemieckiego z uwagi na ich ważny wkład w budowanie porozumienia między narodami, jak również ze względu na znaczenie sportu dla społeczeństwa Niemiec jako całości i dla dumy narodowej, ponieważ stwarzają one dla czołowych niemieckich sportowców okazję do odnoszenia sukcesów w tych najważniejszych zawodach międzynarodowych.
(9) Środki przyjęte przez Niemcy wydają się być proporcjonalne w stopniu uzasadniającym odstępstwo od fundamentalnej, zapisanej w Traktacie WE zasady swobody świadczenia usług, z uwagi na ważny interes publiczny, jakim jest zapewnienie szerokiego publicznego dostępu do transmisji wydarzeń o doniosłym znaczeniu dla społeczeństwa.
(10) Środki przyjęte przez Niemcy są zgodne z zasadami WE dotyczącymi konkurencji w tym sensie, że definicja nadawców wyłonionych do transmisji wymienionych wydarzeń jest oparta na obiektywnych kryteriach, które pozwalają na rzeczywistą i potencjalną konkurencję w zakresie zdobycia praw do transmisji tych wydarzeń. Ponadto liczba wymienionych wydarzeń nie jest nieproporcjonalna w stopniu, który mógłby zakłócić konkurencję na rynku odbiorców końcowych telewizji ogólnodostępnej i telewizji płatnej.
(11) Po powiadomieniu przez Komisję innych państw członkowskich o środkach przyjętych przez Niemcy i konsultacji z Komitetem ustanowionym na mocy art. 23a dyrektywy 89/552/EWG, Dyrektor Generalny ds. Edukacji i Kultury poinformował Niemcy pismem z dnia 2 lipca 1999 r., że Komisja Europejska nie zamierza kwestionować środków, o których została powiadomiona.
(12) Środki przyjęte przez Niemcy weszły w życie z dniem 1 kwietnia 2000 r. Środki ostateczne różniły się od środków określonych w powiadomieniu z roku 1999 pod tym względem, że z listy wydarzeń skreślono jedno, a mianowicie "Puchar Zdobywców Pucharów", ponieważ turniej przestał być organizowany po ostatniej rundzie, która miała miejsce na przełomie 1998 i 1999 r.
(13) Środki te zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich seria C(2) zgodnie z art. 3a ust. 2 dyrektywy 89/552/EWG.
(14) Z wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-33/01, Infront WM przeciwko Komisji, wynika, że deklaracja, iż środki przyjęte zgodnie z art. 3a ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG są zgodne z prawem wspólnotowym, stanowi decyzję w rozumieniu art. 249 Traktatu WE, która musi w związku z tym zostać przyjęta przez Komisję. W związku z powyższym konieczne jest stwierdzenie na mocy niniejszej decyzji, że środki zgłoszone przez Niemcy są zgodne z prawem wspólnotowym. Środki przyjęte ostatecznie przez Niemcy i określone w załączniku do niniejszej decyzji powinny zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 3a ust. 2 dyrektywy 89/552/EWG,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 25 czerwca 2007 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Viviane REDING |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 298 z 17.10.1989, str. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 60).
(2) Dz.U. C 277 z 29.9.2000, str. 4.