(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 1652)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2007/269/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 3 maja 2007 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego(1), w szczególności jej art. 10 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Niedokrwistość zakaźna koni (equine infectious anemia - "EIA") jest chorobą wirusową dotykającą wyłącznie zwierzęta z rodziny Equidae. Zakażenie EIA jest zazwyczaj niewidoczne, o ile nie nastąpi zgon z powodu jednego z ostrych ataków choroby. Okres inkubacji wynosi zwykle od jednego do trzech tygodni, lecz może trwać do trzech miesięcy. Zakażone koniowate pozostają źródłem zakażenia przez całe swoje życie i mogą potencjalnie przenosić zakażenie na inne koniowate. Przeniesienie zakażenia następuje poprzez krew zakażonego zwierzęcia z rodziny koniowatych, najczęściej w wyniku przerwanego pasożytowania ślepaków, zakażenia płodu in utero, w wyniku użycia zanieczyszczonych igieł lub wstrzyknięcia produktów krwiopochodnych zawierających wirusa.
(2) EIA jest chorobą podlegającą obowiązkowi zgłaszania zgodnie z załącznikiem A do dyrektywy Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich(2). Ponadto dyrektywa Rady 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie(3) stanowi, że należy zgłaszać ogniska EIA Komisji i pozostałym państwom członkowskim za pomocą Systemu Zgłaszania Chorób Zwierzęcych ("ADNS").
(3) Artykuł 4 ust. 5 dyrektywy 90/426/EWG przewiduje ograniczenia przemieszczania koniowatych z gospodarstw, w których stwierdzono występowanie EIA, dopóki, po uboju zakażonych zwierząt, pozostałe zwierzęta nie przejdą dwukrotnie testu Cogginsa z wynikiem negatywnym.
(4) Inaczej niż w innych państwach członkowskich, w Rumunii EIA jest chorobą endemiczną, a natychmiastowy ubój koniowatych będących źródłem zakażenia nie jest prowadzony konsekwentnie. Z tego powodu Rumunia po przystąpieniu do Unii Europejskiej dobrowolnie kontynuuje, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, stosowanie odpowiednich środków przewidzianych w decyzji Komisji 2004/825/WE z dnia 29 listopada 2004 r. w sprawie środków ochronnych dotyczących przywozu koniowatych z Rumunii(4).
(5) Ze względu na handel żywymi koniowatymi, ich nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami sytuacja epidemiologiczna w Rumunii może stanowić zagrożenie dla zdrowia koniowatych we Wspólnocie.
(6) Należy zatem przyjąć środki ochronne, ustanawiając specjalny system przemieszczania i handlu koniowatymi oraz komórkami jajowymi i zarodkami koniowatych pochodzącymi z Rumunii w celu ochrony zdrowia i dobrostanu koniowatych w państwach członkowskich.
(7) Zgodnie z wymogami decyzji Komisji 93/623/EWG z dnia 20 października 1993 r. ustanawiającej dokument identyfikacyjny (paszport) towarzyszący zarejestrowanym zwierzętom z rodziny koniowatych(5) i decyzji Komisji 2000/68/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. zmieniającej decyzję 93/623/EWG oraz ustanawiającej identyfikację hodowlanych i rzeźnych zwierząt z rodziny koniowatych(6), koniowatym podczas ich przemieszczania lub przewozu towarzyszy dokument identyfikacyjny.
(8) Wymogi w zakresie świadectw dotyczących przemieszczania i przewozu koniowatych są określone w art. 8 dyrektywy 90/426/EWG. W celu poprawienia wykrywalności zarejestrowanych koniowatych z obszarów dotkniętych EIA w innych państwach członkowskich należy zastąpić poświadczenie zgodne z załącznikiem B do dyrektywy 90/426/EWG świadectwem zdrowia zwierząt zgodnym z załącznikiem C do tej dyrektywy.
(9) Zgodnie z częścią A rozdziału II załącznika D dyrektywy Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającej wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG(7), decyzja Komisji 95/307/WE z dnia 24 lipca 1995 r. określająca wzór świadectwa zdrowia zwierząt stosowanego w handlu nasieniem różnych gatunków koniowatych(8) przewiduje badanie ogierów w kierunku EIA, jeżeli nasienie pobierane jest dla celów handlu wewnątrzwspólnotowego. Należy jednak uzupełnić warunki dotyczące zdrowia zwierząt określone w decyzji Komisji 95/294/WE z dnia 24 lipca 1995 r. określającej wzór świadectwa zdrowia zwierząt w odniesieniu do handlu komórkami jajowymi i zarodkami zwierząt z gatunku koniowatych(9) wymogiem badania w kierunku EIA, jeżeli komórki jajowe i zarodki są pobierane od klaczy znajdujących się w Rumunii.
(10) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 23 kwietnia 2007 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Markos KYPRIANOU |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 315 z 19.11.2002, str. 14).
(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 42. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/104/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 352).
(3) Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 58. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2004/216/WE (Dz.U. L 67 z 5.3.2004, str. 27).
(4) Dz.U. L 358 z 3.12.2004, str. 18. Decyzja uchylona rozporządzeniem (WE) nr 1792/2006 (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, str. 1).
(5) Dz.U. L 298 z 3.12.1993, str. 45. Decyzja zmieniona decyzją 2000/68/WE (Dz.U. L 23 z 28.1.2000, str. 72).
(6) Dz.U. L 23 z 28.1.2000, str. 72.
(7) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str. 54. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/68/WE (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 321).
(8) Dz.U. L 185 z 4.8.1995, str. 58.
(9) Dz.U. L 182 z 2.8.1995, str. 27.