(2007/250/WE)(Dz.U.UE L z dnia 26 kwietnia 2007 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 10 lutego 2006 r., Zjednoczone Królestwo wystąpiło z wnioskiem o upoważnienie do wprowadzenia specjalnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku(2).
(2) Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG w dniu 18 lipca 2006 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Pismem z dnia 19 lipca 2006 r. Komisja zawiadomiła Zjednoczone Królestwo, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.
(3) Dyrektywa 77/388/EWG została przekształcona i uchylona przez dyrektywę 2006/112/WE. Odesłania do przepisów dyrektywy 77/388/EWG uznaje się za odesłania do dyrektywy 2006/112/WE.
(4) Zgodnie z art. 193 dyrektywy 2006/112/WE osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) jest podatnik dokonujący dostawy towarów. Celem odstępstwa, które pragnie wprowadzić Zjednoczone Królestwo, jest przeniesienie tego obowiązku na podatnika, któremu dostarczono towary, jednakże wyłącznie pod pewnymi warunkami i jedynie w przypadku telefonów komórkowych i komputerowych układów scalonych/ mikroprocesorów.
(5) W sektorze tym znaczna liczba podmiotów gospodarczych uchyla się od podatku, nie płacąc VAT organom podatkowym po dokonaniu sprzedaży wyrobów. Jednak ich klienci, którzy otrzymują ważną fakturę, są uprawnieni do odliczenia podatku. W najbardziej agresywnej formie tego oszustwa podatkowego, tzw. "oszustwie karuzelowym", te same towary są dostarczane wielokrotnie bez zapłaty VAT organom podatkowym. W drodze odstępstwa obowiązek zapłaty VAT spoczywałby na osobie, której dostarczono towary, co zlikwidowałoby możliwość uchylania się w ten sposób od podatku. Kwota należnego VAT nie uległaby natomiast zmianie.
(6) Celem zagwarantowania skuteczności odstępstwa oraz zapobieżenia tego rodzaju uchylaniu się od podatku w odniesieniu do innych towarów lub na poziomie handlu detalicznego, Zjednoczone Królestwo powinno wprowadzić właściwe obowiązki w zakresie kontroli i sprawozdawczości. Komisja powinna zostać poinformowana o zastosowanych środkach szczególnych oraz o monitorowaniu i ogólnej ocenie funkcjonowania odstępstwa.
(7) Środek ten jest proporcjonalny w stosunku do zamierzonego celu, ponieważ nie ma być stosowany powszechnie, lecz jedynie w stosunku do określonego, obarczonego szczególnym ryzykiem sektora gospodarki i w odniesieniu do określonych, starannie zdefiniowanych wyrobów, w przypadku których skala uchylania się od podatku prowadzi do istotnego zmniejszenia wpływów z podatków. Ponieważ odstępstwo dotyczy niewielkiego sektora gospodarki, nie można go traktować jako równoważnego ze środkiem ogólnym.
(8) Upoważnienie powinno obowiązywać jedynie przez krótki okres, ponieważ nie jest możliwe stwierdzenie bez wątpliwości, czy cele zastosowanego środka zostaną osiągnięte, ani też z góry ocenić wpływu tego środka na funkcjonowanie systemu VAT w Zjednoczonym Królestwie i w innych państwach członkowskich; ponadto konieczne będzie przeprowadzenie właściwej oceny wpływu środka oraz jego zastosowania na funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
(9) Odstępstwo nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Wspólnoty z tytułu VAT,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 16 kwietnia 2007 r.
|
W imieniu Rady |
|
H. SEEHOFER |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).
(2) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/98/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 129).