a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001 z 8 marca 2001 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych 2 było wielokrotnie i w sposób znaczący zmieniane. Konieczna jest kolejna zmiana najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w celu uwzględnienia nowych informacji i zmian zawartych w Kodeksie żywnościowym (Codex Alimentarius). Jednocześnie tekst należy, w odpowiednich przypadkach, uczynić bardziej zrozumiałym. Należy zatem zastąpić rozporządzenie (WE) nr 466/2001.
(2) Dla ochrony zdrowia publicznego jest rzeczą zasadniczą, by zanieczyszczenia te nie przekraczały poziomów, które są dopuszczalne z toksykologicznego punktu widzenia.
(3) Z uwagi na różnice w ustawodawstwie poszczególnych państw członkowskich oraz wiążące się z tym ryzyko zakłócenia konkurencji niezbędne jest wprowadzenie środków wspólnotowych w odniesieniu do niektórych zanieczyszczeń w celu zapewnienia jednolitości rynku przy poszanowaniu zasady proporcjonalności.
(4) Najwyższe dopuszczalne poziomy powinny być określone na możliwie rygorystycznym poziomie, który jest rozsądnie osiągalny przy zastosowaniu dobrej praktyki rolniczej, w zakresie rybołówstwa i produkcji, oraz z uwzględnieniem ryzyka związanego z konsumpcją żywności. W przypadku zanieczyszczeń uznanych za genotoksyczne substancje rakotwórcze lub w przypadkach, gdy aktualne narażenie ludności lub najbardziej wrażliwych na skutki narażenia grup ludności jest bliskie czy też przekracza tolerowane pobranie, najwyższe poziomy powinny być określone na najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie (ALARA). Takie podejście zapewni, że przedsiębiorcy branży żywnościowej będą stosować środki mające w jak największym stopniu zapobiegać zanieczyszczeniom i je ograniczać w celu ochrony zdrowia publicznego. Ponadto, dla ochrony zdrowia niemowląt i małych dzieci, grupy szczególnie wrażliwej, właściwe jest ustalenie najniższych dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń, które można osiągnąć poprzez staranny dobór surowców stosowanych do produkcji żywności dla niemowląt i małych dzieci. Staranny dobór surowców jest także właściwy w przypadku produkcji niektórych specjalnych środków spożywczych, takich jak otręby przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
(5) Aby najwyższe dopuszczalne poziomy mogły mieć zastosowanie do suszonych, rozcieńczonych, przetworzonych lub złożonych środków spożywczych, w przypadku gdy na szczeblu wspólnotowym nie ma ustalonych najwyższych dopuszczalnych poziomów, przedsiębiorcy branży spożywczej powinni udostępnić konkretne współczynniki zatężenia i rozcieńczenia wraz z właściwymi danymi doświadczalnymi uzasadniającymi te proponowane współczynniki.
(6) W celu zapewnienia skutecznej ochrony zdrowia publicznego, do obrotu handlowego nie mogą być wprowadzane ani same produkty zawierające zanieczyszczenia w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne poziomy, ani mieszaniny tych produktów z innymi środkami spożywczymi; produkty te nie mogą też być stosowane jako składniki innych środków spożywczych.
(7) Uznaje się, że sortowanie lub inne metody fizycznej obróbki umożliwiają zmniejszenie zawartości aflatoksyn w przesyłkach zawierających orzechy arachidowe, orzechy, suszone owoce i kukurydzę. W celu zminimalizowania wpływu na handel właściwe jest dopuszczenie wyższej zawartości aflatoksyn w tych produktach, które nie są przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi, lub też użycia jako składnik środka spożywczego. W takich przypadkach najwyższe dopuszczalne poziomy aflatoksyn powinnny być ustalane przy uwzględnieniu skuteczności wspomnianej powyżej obróbki w zmniejszaniu zawartości aflatoksyn w orzechach arachidowych, orzechach, suszonych owocach i kukurydzy, na poziomach poniżej najwyższych dopuszczalnych poziomów ustalonych dla tych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do zastosowania jako składniki w środkach spożywczych.
(8) Aby umożliwić skuteczne egzekwowanie najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych zanieczyszczeń w niektórych środkach spożywczych, należy dla tych przypadków wprowadzić odpowiednie przepisy dotyczące etykietowania.
(9) Z uwagi na warunki klimatyczne panujące w niektórych państwach członkowskich trudno jest zagwarantować, że najwyższe dopuszczalne poziomy dla świeżej sałaty i świeżego szpinaku nie zostaną przekroczone. Należy zezwolić tym państwom członkowskim na okres tymczasowy, w którym dopuszczalne byłoby wprowadzanie na rynek świeżej sałaty i świeżego szpinaku przeznaczonych do spożycia na ich terytorium, w których zawartość azotanów przekracza najwyższe dopuszczalne poziomy. Producenci sałaty i szpinaku mający siedzibę w państwach członkowskich, które udzieliły wspomnianych powyżej zezwoleń, powinni stopniowo zmieniać metody uprawy poprzez stosowanie dobrych praktyk rolniczych, zalecanych na poziomie krajowym.
(10) Niektóre gatunki ryb pochodzące z regionu Morza Bałtyckiego mogą zawierać znaczne poziomy dioksyn i polichlorowanych bifenyli (PBC) o działaniu podobnym do dioksyn. Znacząca część tych gatunków ryb z regionu Morza Bałtyckiego nie będzie spełniała wymagań w zakresie najwyższych dopuszczonych poziomów i tym samym nie będzie mogła być spożywana. Są powody, by przypuszczać, że wykluczenie ryb z diety może mieć negatywny wpływ na zdrowie w regionie Morza Bałtyckiego.
(11) W Szwecji i Finlandii obowiązuje system zapewniający, że konsumenci są w pełni poinformowani o zaleceniach dietetycznych dotyczących ograniczeń konsumpcji ryb z regionu Morza Bałtyckiego przez określone, najbardziej wrażliwe na skutki narażenia grupy ludności w celu uniknięcia potencjalnego zagrożenia dla zdrowia. Dlatego też należy przyznać odstępstwo Finlandii i Szwecji pozwalające przez okres tymczasowy na wprowadzanie do obrotu na ich terytorium niektórych gatunków ryb z regionu Morza Bałtyckiego, przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zawierających dioksyny i polichlorowane bifenyle o działaniu podobnym do dioksyn na wyższym poziomie niż jest to przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. Konieczne jest wprowadzenie środków mających zagwarantować, że ryby oraz produkty rybne niespełniające wymagań w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów nie będą przedmiotem obrotu handlowego w innych państwach członkowskich. Finlandia i Szwecja będą przedkładać Komisji coroczne sprawozdania dotyczące monitorowania przez nie zawartości dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w rybach pochodzących z regionu Morza Bałtyckiego oraz środków mających na celu zmniejszenie narażenia ludzi na dioksyny i polichlorowane bifenyle o działaniu podobnym do dioksyn z regionu Morza Bałtyckiego.
(12) W celu zapewnienia jednolitego wykonywania przepisów o najwyższych dopuszczalnych poziomach właściwe organy muszą stosować te same kryteria dotyczące pobierania próbek oraz te same kryteria przeprowadzania badań analitycznych w całej Wspólnocie. Istotne jest również to, aby wyniki badań analitycznych były przekazywane i interpretowane w sposób jednolity. Środki dotyczące pobierania próbek i wykonywania analiz określone w niniejszym rozporządzeniu przewidują jednolite zasady dotyczące przekazywania wyników i ich interpretacji.
(13) W odniesieniu do niektórych zanieczyszczeń państwa członkowskie i zainteresowane strony powinny monitorować i przekazywać Komisji informacje o poziomach zanieczyszczeń, jak również o postępach poczynionych w zakresie wdrażania środków zapobiegawczych, tak aby Komisja mogła ocenić, czy należy zmienić obowiązujące środki, czy też przyjąć dodatkowe środki.
(14) Każdy najwyższy dopuszczalny poziom przyjęty na poziomie wspólnotowym może podlegać przeglądowi w celu uwzględnienia postępu naukowo-technicznego i ulepszeń w dobrych praktykach w sektorze rolnym, rybołówstwa i produkcji.
(15) Otręby i zarodki mogą być produkowane do bezpośredniego spożycia przez ludzi, dlatego też należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy deoksyniwalenolu i zearalenonu w tych produktach.
(16) W Kodeksie żywnościowym ustanowiono ostatnio najwyższy dopuszczalny poziom ołowiu w rybach, który przyjęła Wspólnota. Należy zatem odpowiednio zmienić obowiązujące obecnie przepisy regulujące zawartość ołowiu w rybach.
(17) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego 3 definiuje środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, należy więc odpowiednio zmienić zapisy mówiące o środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, stosownie do terminologii użytej w tym rozporządzeniu.
(18) Należy wprowadzić zapis mówiący o tym, że najwyższe dopuszczalne poziomy zanieczyszczeń nie mają zastosowania do tych środków spożywczych, które zostały w sposób zgodny z prawem wprowadzone na rynek przed datą, od której mają zastosowanie te poziomy.
(19) Jeśli chodzi o azotany, głównym źródłem ich spożycia przez ludzi są warzywa. Komitet Naukowy ds. Żywności (SCF) stwierdził w swej opinii z dnia 22 września 1995 r. 4 , że łączne spożycie azotanów jest zazwyczaj dużo niższe od akceptowanego dziennego pobrania (ADI) wynoszącego 3,65 mg/kg masy ciała. Zaleca się jednakże podjęcie dalszych starań w celu zmniejszenia narażenia na spożycie azotanów zawartych w żywności i w wodzie.
(20) Z uwagi na fakt, iż warunki klimatyczne mają istotny wpływ na poziom zawartości azotanów w niektórych warzywach, takich jak sałata czy szpinak, należy ustanowić różne najwyższe dopuszczalne poziomy w zależności od pory roku.
(21) Jeśli chodzi o aflatoksyny, Komitet Naukowy ds. Żywności stwierdził w swej opinii z dnia 23 września 1994 r., że aflotoksyny są genotoksycznymi substancjami rakotwórczymi 5 . W oparciu o tę opinię należy ograniczyć łączną zawartość aflatoksyn w żywności (suma aflatoksyn B1, B2, G1 i G2), jak również zawartość samej aflatoksyny B1 z uwagi na fakt, iż aflatoksyna B1 jest zdecydowanie najbardziej toksyczna z tych zwiazków. W przypadku zawartości aflatoksyny M1 w żywności dla niemowląt i małych dzieci należy rozważyć ewentualne zmniejszenie obecnego najwyższego dopuszczalnego poziomu w świetle zmian w procedurach analitycznych.
(22) Jeśli chodzi o ochratoksynę A (OTA), Komitet Naukowy ds. Żywności wydał opinię w dniu 17 września 1998 r. 6 . Przeprowadzono ocenę spożycia w żywności OTA przez ludność Wspólnoty 7 w ramach dyrektywy Rady 93/5/EWG z dnia 25 lutego 1993 r. w sprawie pomocy Komisji i współpracy państw członkowskich w naukowym badaniu zagadnień dotyczących żywności 8 (SCOOP). Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął w dniu 4 kwietnia 2006 r., na wniosek Komisji, uaktualnioną opinię naukową dotyczącą zawartości ochratoksyny A w żywności 9 , w oparciu o nowe informacje naukowe ustanowił tolerowane tygodniowe pobranie (TWI) na poziomie 120 ng/kg masy ciała.
(23) W oparciu o te opinie należy ustalić najwyższe dopuszczalne poziomy dla zbóż, produktów zbożowych, suszonych owoców winorośli, palonej kawy, wina, soku winogronowego i żywności dla niemowląt i małych dzieci, z uwagi na fakt, iż wszystkie wymienione powyżej produkty w sposób znaczący przyczyniają się do narażenia ludzi na OTA lub do narażenia najbardziej narażonych grup konsumentów, takich jak dzieci.
(24) W świetle najnowszych opinii naukowych EFSA zostanie rozważona zasadność ustanowienia najwyższego dopuszczalnego poziomu OTA w środkach spożywczych, takich jak suszone owoce, inne niż suszone owoce winorośli, kakao i produkty z kakao, przyprawy, produkty mięsne, zielona kawa, piwo i lukrecja, jak również przegląd obowiązujących obecnie najwyższych dopuszczalnych poziomów, w szczególności dla zawartości OTA w suszonych owocach winorośli i soku winogronowym.
(25) Jeśli chodzi o patulinę, Komitet Naukowy ds. Żywności zatwierdził na posiedzeniu w dniu 8 marca 2000 r. tymczasowe najwyższe tolerowane dzienne pobranie (PMTDI) patuliny na poziomie 0,4 ěg/kg masy ciała 10 .
(26) W 2001 r. w ramach dyrektywy 93/5/EWG przeprowadzono zadanie SCOOP "Ocena pobrania z dietą patuliny przez ludność państw członkowskich UE" 11 .
(27) W oparciu o tę ocenę oraz biorąc pod uwagę PMTDI, należy wprowadzić najwyższy dopuszczalny poziom zawartości patuliny w niektórych środkach spożywczych w celu ochrony konsumentów przed niedopuszczalnym zanieczyszczeniem. Te najwyższe dopuszczalne poziomy powinny być poddane przeglądowi i, w razie konieczności, zmniejszone przy uwzględnieniu postępu naukowo-technicznego oraz wdrożenia zalecenia Komisji 2003/598/WE z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie obniżenia zanieczyszczenia patuliną soku jabłkowego i składników soku jabłkowego w innych napojach 12 .
(28) Jeśli chodzi o toksyny Fusarium, Komitet Naukowy ds. Żywności przyjął kilka opinii zawierających ocenę deoksyniwalenolu w grudniu 1999 r. 13 , ustanawiając tolerowane dzienne pobranie (TDI) na poziomie 1 ěg/kg masy ciała, zearalenonu w czerwcu 2000 r. 14 , ustanawiając TDI na poziomie 0,2 ěg/kg masy ciała, fumonizyny w październiku 2000 r. 15 (uaktualniona w kwietniu 2003 r.) 16 , ustanawiając tymczasowe TDI na poziomie 2 ěg/kg masy ciała, niwalenolu w październiku 2000 r. 17 , ustanawiając tymczasowe TDI na poziomie 0,7 ěg/kg masy ciała, toksyny T-2 i HT-2 w maju 2001 r. 18 , ustanawiając łączną tymczasową TDI na poziomie 0,06 ěg/kg masy ciała oraz trichotecenów, jako grupy, w lutym 2002 r. 19 .
(29) We wrześniu 2003 r. przeprowadzono i sfinalizowano, w ramach dyrektywy 93/5/EWG, zadanie SCOOP "Zebranie danych o występowaniu toksyn Fusarium w żywności i ocena ich spożycia w żywności przez ludność państw członkowskich UE" 20 .
(30) W oparciu o opinie naukowe oraz ocenę spożycia należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy dla deoksyniwalenolu, zearalenonu oraz fumonizyn. Jeśli chodzi o fumonizyny, wyniki kontroli monitoringu ostatnich zbiorów wskazują, że kukurydza i produkty z kukurydzy mogą być w dużym stopniu zanieczyszczone fumonizynami i należy przyjąć środki, aby uniknąć wprowadzenia do łańcucha pokarmowego kukurydzy i produktów z kukurydzy zanieczyszczonych w niedopuszczalnie wysokim stopniu fumonizynami.
(31) Szacunki dotyczące pobrania wskazują, że obecność toksyn T-2 i HT-2 może budzić obawy, jeśli chodzi o zdrowie publiczne. Dlatego też sprawą konieczną i priorytetową jest opracowanie wiarygodnej i dokładnej metody, zebranie większej ilości danych o występowaniu tych toksyn oraz przeprowadzanie większej liczby dochodzeń/badań w zakresie czynników odpowiedzialnych za występowanie toksyn T-2 i HT-2 w zbożach i produktach zbożowych, w szczególności w owsie i produktach owsianych.
(32) Z uwagi na współwystępowanie nie jest konieczne rozpatrywanie szczególnych środków w odniesieniu do 3-acetylodeoksyniwalenolu, 15-acetylodeoksyniwalenolu i fumonizyny B3, ponieważ środki dotyczące w szczególności deoksyniwalenolu oraz fumonizyny B1 i B2 chroniłyby również ludzi przed niedopuszczalnym narażeniem na 3-acetylodeoksyniwalenol, 15-acetylodeoksyniwalenol i fumonizynę B3. Podobnie jest również z niwalenolem, w przypadku którego można zaobserwować w pewnym stopniu współwystępowanie z deoksyniwalenolem. Ponadto ocenia się, iż narażenie ludzi na niwalenol jest znacznie niższe od tymczasowego TDI. Jeśli chodzi o inne trichoteceny objęte wspomnianym powyżej zadaniem SCOOP, takie jak 3-acetyldeoksyniwalenol, 15-acetyldeoksyniwalenol, fusarenon- X, T2-triol, diacetoksyscirpenol, neosolaniol, monoacetoksyscirpenol i werrukol, ograniczone informacje wskazują, że nie występują one powszechnie i że stwierdzone poziomy ich występowania są generalnie niskie.
(33) Warunki klimatyczne w czasie dojrzewania, w szczególności kwitnienia, mają istotne znaczenie na zawartość toksyn Fusarium. Jednakże dobra praktyka rolnicza, zmniejszająca czynniki ryzyka do minimum, może w pewnym stopniu zapobiec zanieczyszczeniu grzybami Fusarium. Zalecenie Komisji 2006/583/WE z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie zapobiegania występowaniu i ograniczania występowania toksyn Fusarium 21 zawiera ogólne zasady zapobiegania i redukcji zanieczyszczeń toksynami Fusarium (zearalenonu, fumonizyn i trichotecenów) w zbożach, które należy wdrażać poprzez opracowanie krajowych kodeksów praktyk, opartych na tych zasadach.
(34) Należy ustalić najwyższy dopuszczalny poziom toksyn Fusarium dla nieprzetworzonego zboża wprowadzanego na rynek w celu przetworzenia wstępnego. Procedury oczyszczania, sortowania i suszenia nie są uważane za przetwarzanie wstępne. Szorowanie należy uznać za przetwarzanie pierwszego stopnia.
(35) Ponieważ stopień, w jakim oczyszczanie i przetwarzanie usuwają toksyny Fusarium z nieprzetworzonego zboża, może się różnić, należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy dla produktów zbożowych przeznaczonych dla odbiorców końcowych, jak również dla głównych składników produktów żywnościowych pochodzących ze zbóż, aby zapewnić przestrzeganie ustawodawstwa w interesie ochrony zdrowia publicznego.
(36) W przypadku kukurydzy nie wszystkie czynniki odpowiedzialne za powstawanie toksyn Fusarium, w szczególności zearalenon i fumonizyny B1 i B2, są jeszcze dokładnie znane. Z tego też powodu przyznaje się okres pozwalający przedsiębiorcom sektora spożywczego z branży zbożowej na przeprowadzenie badań w sprawie źródeł powstawania mikotoksyn oraz określenie środków zarządzania, jakie należy podjąć, aby w jak największym stopniu zapobiec ich obecności. Proponuje się, aby najwyższe dopuszczalne poziomy oparte na dostępnych danych o występowaniu toksyn miały zastosowanie od 2007 r., w przypadku gdy przed tą datą nie ustalono żadnych szczególnych najwyższych dopuszczalnych poziomów w oparciu o nowe informacje na temat występowania i powstawania toksyn.
(37) Mając na uwadze niski poziom zawartości toksyn Fusarium w ryżu, proponuje się nie wprowadzać żadnych najwyższych dopuszczalnych poziomów dla ryżu i produktów z ryżu.
(38) Do dnia 1 lipca 2008 r. należy rozważyć dokonanie przeglądu najwyższych dopuszczalnych poziomów deoksyniwalenolu, zearalenonu, fumonizyny B1 i B2, jak również zasadność ustanowienia najwyższego dopuszczalnego poziomu dla toksyny T-2 i HT-2 w zbożach i produktach zbożowych, uwzględniając postęp naukowo-techniczny w zakresie wspomnianych toksyn.
(39) Jeśli chodzi o ołów, Komitet Naukowy ds. Żywności wydał w dniu 19 czerwca 1992 r. 22 opinię zatwierdzającą tymczasowe tolerowane tygodniowe pobranie (PTWI) na poziomie 25 ěg/kg masy ciała, zaproponowane przez WHO w 1986 r. Komitet Naukowy ds. Żywności stwierdził w swej opinii, że średnia zawartość ołowiu w środkach spożywczych wydaje się nie budzić obaw wymagających natychmiastowej reakcji.
(40) W 2004 r. w ramach dyrektywy 93/5/EWG zrealizowano zadanie badawcze SCOOP 3.2.11 "Ocena narażenia na pobranie z dietą arsenu, kadmu, ołowiu i rtęci przez ludność państw członkowskich UE" 23 . W świetle tej oceny i opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności należy przyjąć środki mające na celu jak najskuteczniejsze zmniejszenie występowania ołowiu w żywności.
(41) W odniesieniu do kadmu Komitet Naukowy ds. Żywności zatwierdził w swej opinii z dnia 2 czerwca 1995 r. 24 tymczasowe tolerowane tygodniowe pobranie (PTWI) na poziomie 7 ěg/kg masy ciała i zalecił poczynienie większych wysiłków w celu zmniejszenia narażenia na kadm, z uwagi na to, iż to właśnie środki spożywcze są głównym źródłem pobrania kadmu przez ludzi. Ocena narażenia związanego z pobraniem z dietą została przeprowadzona w ramach zadania badawczego SCOOP 3.2.11. W świetle tej oceny i opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności należy przyjąć środki mające na celu jak najskuteczniejsze zmniejszenie występowania kadmu w żywności.
(42) Jeśli chodzi o rtęć, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał w dniu 24 lutego 2004 r. opinię dotyczącą występowania rtęci i metylortęci w żywności 25 i zatwierdził PTWI na poziomie 1,6 ěg/kg masy ciała. Metylortęć jest formą chemiczną budzącą najwięcej obaw i może stanowić nawet ponad 90 % całkowitej zawartości rtęci w rybach i owocach morza. Mając na uwadze rezultaty zadania SCOOP 3.2.11, EFSA stwierdził, że zawartości rtęci wykrywane w żywności innej niż ryby i owoce morza budziły mniejszy niepokój. W tych innych rodzajach środków spożywczych rtęć z reguły nie występuje w postaci metylortęci, dlatego też uważa się, że stanowią one mniejsze zagrożenie.
(43) W odniesieniu do metylortęci, oprócz ustalenia najwyższych dopuszczalnych poziomów, właściwym podejściem jest również udzielanie porad konsumentom, w celu ochrony najbardziej narażonych grup ludności. W odpowiedzi na tę potrzebę na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów została udostępniona nota informacyjna na temat zawartości metylortęci w rybach i produktach rybołówstwa 26 . Kilka państw członkowskich również wydało poradniki na ten temat, z uwagi na to, iż ma on duże znaczenie dla ich ludności.
(44) Jeśli chodzi o cynę nieorganiczną, Komitet Naukowy ds. Żywności w swej opinii z dnia 12 grudnia 2001 r. 27 stwierdził, że występowanie cyny nieorganicznej na poziomie 150 mg/kg w napojach w puszkach oraz na poziomie 250 mg/kg w innych produktach spożywczych w puszkach może spowodować u niektórych osób podrażnienie żołądka.
(45) W celu ochrony zdrowia publicznego przed tym zagrożeniem dla zdrowia należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy zawartości cyny nieorganicznej w środkach spożywczych w puszkach oraz w napojach w puszkach. Do czasu gdy będą dostępne dane dotyczące wrażliwości niemowląt i małych dzieci na obecność nieorganicznej cyny w żywności, konieczne jest zapewnienie na zasadzie prewencyjnej ochrony zdrowia tej najbardziej narażonej grupy ludności i ustanowienie najwyższych dopuszczalnych poziomów zawartości.
(46) Jeśli chodzi o 3-monochloropropano-1,2-diol (3-MCPD), Komitet Naukowy ds. Żywności wydał w dniu 30 maja 2001 r. opinię naukową dotyczącą występowania 3-MCPD w żywności 28 , aktualizując w ten sposób na podstawie nowych informacji naukowych opinię Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 16 grudnia 1994 r. 29 oraz ustalił tolerowane dzienne pobranie (TDI) dla 3-MCPD na poziomie 2 ěg/kg masy ciała.
(47) W czerwcu 2004 r. przeprowadzono i sfinalizowano w ramach dyrektywy 93/5/EWG zadanie SCOOP "Zebranie i porównanie danych dotyczących zawartości 3-MCPD i substancji z nim związanych w środkach spożywczych" 30 . Głównymi produktami przyczyniającymi się do pobrania 3-MCPD z dietą były: sos sojowy i produkty oparte na sosie sojowym. Inne produkty spożywcze spożywane w dużych ilościach, takie jak chleb czy kluski, również w znaczącym stopniu przyczyniały się do pobrania tej substancji w niektórych krajach, jednak spowodowane to było raczej ich wysokim spożyciem niż wysoką zawartością 3-MCPD w tych produktach.
(48) W rezultacie należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy 3-MCPD w hydrolizowanym białku roślinnym (HVP) oraz sosie sojowym, z uwzględnieniem zagrożenia związanego ze spożyciem tej żywności. Państwa członkowskie są zobowiązane do zbadania innych środków spożywczych pod kątem występowania 3-MCPD, w celu rozważenia potrzeby ustalenia jego najwyższych dopuszczalnych poziomów w innych środkach spożywczych.
(49) Jeśli chodzi o dioksyny i polichlorowane bifenyle o działaniu podobnym do dioksyn, Komitet Naukowy ds. Żywności wydał w dniu 30 maja 2001 r. opinię dotyczącą obecności dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności 31 , która była uaktualnieniem opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 22 listopada 2000 r. 32 ustalającej tolerowane tygodniowe pobranie (TWI) dla dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn na poziomie 14 µg równoważnika toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO-TEQ)/kg masy ciała.
(50) Przez termin "dioksyny" w niniejszym rozporządzeniu rozumie się grupę 75 kongenerów polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD) oraz grupę 135 kongenerów polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF), z których 17 stwarza zagrożenie pod względem toksykologicznym. Polichlorowane bifenyle (PCB) stanowią grupę 209 różnych kongenerów, które można podzielić na dwie grupy, biorąc pod uwagę ich właściwości toksykologiczne. 12 kongenerów wykazuje właściwości toksykologiczne podobne do dioksyn, przez co często określa się je jako "polichlorowane bifenyle o działaniu podobnym do dioksyn". Pozostałe polichlorowane bifenyle nie wykazują toksyczności podobnej do dioksyn, ale mają inne właściwości toksykologiczne.
(51) Każdy kongener dioksyn lub polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn wykazuje nieco inny poziom toksyczności. Wprowadzenie koncepcji tzw. współczynników toksyczności (TEF) umożliwia sumaryczne wyrażenie toksyczności tych różnych kongenerów i ułatwia ocenę ryzyka oraz urzędową kontrolę. Oznacza to, iż ilościowe wyniki badań analitycznych odnoszące się do sumy wszystkich dioksyn oraz kongenerów polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn stanowiących zagrożenie toksykologiczne, są wyrażone w policzalnych jednostkach zwanych równoważnikami toksyczności TCDD (TEQ).
(52) Szacunkowe oceny narażenia, uwzględniające wyniki realizacji zadania SCOOP "Ocena pobrania z dietą dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn przez ludność państw członkowskich UE" zakończonego w czerwcu 2000 r. 33 wskazują, że znaczna część populacji UE pobiera te substancje z dietą w stopniu przewyższającym tolerowane tygodniowe pobranie - TWI.
(53) Z toksykologicznego punktu widzenia wszelkie najwyższe dopuszczalne poziomy powinny odnosić się zarówno do dioksyn, jak i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn, jednak w 2001 r. na szczeblu wspólnotowym ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy tylko dla dioksyn, natomiast dla polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn nie ustanowiono tych poziomów z uwagi na bardzo ograniczone w tym czasie dane na temat ich występowania w żywności. Ponieważ po 2001 r. pojawiło się więcej danych na temat obecności polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności, dlatego też w 2006 r. ustalono najwyższe dopuszczalne poziomy sumy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn, z uwagi na to, iż jest to najwłaściwsze podejście z toksykologicznego punktu widzenia. W celu zapewnienia płynnego przejścia poziomy ustalone dla dioksyn powinny nadal mieć zastosowanie w okresie przejściowym, równolegle do poziomów ustalonych dla sumy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn. W okresie przejściowym środki spożywcze muszą spełniać wymagania w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów zarówno dla dioksyn, jak i dla sumy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn. Do dnia 31 grudnia 2008 r. zostanie rozważona możliwość odstąpienia od odrębnych limitów dla dioksyn.
(54) W celu wspierania aktywnego podejścia do obniżania poziomów dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności i paszach, w zaleceniu Komisji 2006/88/WE w sprawie ograniczenia obecności dioksyn, furanów i dioksynopodobnych PCB w paszach i środkach spożywczych ustanowiono progi działań 34 . Progi działań są narzędziem dla właściwych organów i podmiotów gospodarczych umożliwiającym wyodrębnienie przypadków wymagających zidentyfikowania źródła zanieczyszczeń i podjęcia odpowiednich działań, aby je zredukować lub zlikwidować. Ponieważ źródła dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn są różne, należy ustalić odrębne progi podejmowania działań z jednej strony dla dioksyn, a z drugiej strony dla polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn. To podejście zmierzające do aktywnego zmniejszania zawartości dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności i paszach, a w rezultacie obniżenia najwyższych dopuszczalnych poziomów, powinno być poddane przeglądowi w określonym terminie w celu ustalenia niższych poziomów. Dlatego też do dnia 31 grudnia 2008 r. zostanie rozważona możliwość znacznego obniżenia najwyższych dopuszczalnych poziomów ustalonych dla sumy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn.
(55) Podmioty gospodarcze powinny dołożyć starań w celu przyspieszenia swej gotowości do usuwania dioksyn, furanów i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn z tłuszczu zwierząt morskich. Znaczne obniżenie poziomu, które zostanie rozważone do dnia 31 grudnia 2008 r., będzie oparte na możliwościach technicznych najskuteczniejszego procesu usuwania zanieczyszczeń.
(56) Jeśli chodzi o ustanowienie najwyższych dopuszczalnych poziomów w innych środkach spożywczych do dnia 31 grudnia 2008 r., szczególna uwaga zostanie poświęcona potrzebie wprowadzenia szczególnych niższych maksymalnych dopuszczalnych poziomów zawartości dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności dla niemowląt i małych dzieci, w świetle danych monitoringowych uzyskanych poprzez realizowane w latach 2005-2007 programy monitorowania zawartości dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności dla niemowląt i małych dzieci.
(57) W odniesieniu do wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) Komitet Naukowy ds. Żywności w swej opinii z dnia 4 grudnia 2002 r. 35 stwierdził, że niektóre wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne są genotoksycznymi substancjami rakotwórczymi. Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Substancji Dodatkowych (JECFA) przeprowadził w 2005 r. ocenę ryzyka na temat WWA i oszacował margines narażenia (MOE) dla WWA jako podstawę przy udzielaniu porad dotyczących składników, które są jednocześnie genotoksyczne i rakotwórcze 36 .
(58) Według Komitetu Naukowego ds. Żywności benzo(a)- piren może być stosowany jako znacznik występowania i rakotwórczego działania WWA w żywności, wraz z benzo(a)antracenem, benzo(b)fluorantenem, benzo(j)- fluorantenem, benzo(k)fluorantenem, benzo(g,h,i)perylenem, chryzenem, cyclopenta(c,d)pirenem, dibenzo(a,- h)antracenem, dibenzo(a,e)pirenem, dibenzo(a,h)pirenem, dibenzo(a,i)pirenem, dibenzo(a,l)pirenem, indeno(1,2,3- cd)pirenem i 5-metylochryzenem. Do przyszłej oceny przydatności utrzymywania benzo(a)pirenu jako znacznika niezbędne będą dalsze analizy względnych proporcji tych WWA w żywności. Ponadto należy również ocenić benzo(c)fluoren, zgodnie z zaleceniem JECFA.
(59) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne mogą zanieczyścić środki spożywcze w trakcie procesów wędzenia, ogrzewania i suszenia, podczas których produkty spalania mają bezpośredni kontakt z żywnością. Zanieczyszczenie WWA może być również rezultatem zanieczyszczenia środowiska naturalnego, w szczególności w przypadku ryb i produktów rybołówstwa.
(60) W 2004 r. w ramach dyrektywy 93/5/EWG zrealizowano specjalne zadanie SCOOP "Zebranie danych o występowaniu WWA w żywności" 37 . Stwierdzono wysokie zawartości tych substancji w suszonych owocach, oliwie z wytłoczyn z oliwek, wędzonych rybach, oliwie z pestek winogron, produktach mięsnych wędzonych, świeżych mięczakach, przyprawach/sosach.
(61) W celu ochrony zdrowia publicznego należy utrzymać najwyższe dopuszczalne poziomy dla benzo(a)pirenu w niektórych środkach spożywczych zawierających tłuszcze i oleje oraz w żywności, w której procesy wędzenia lub suszenia mogą powodować wysoki poziom zanieczyszczenia. Najwyższe dopuszczalne poziomy są także niezbędne w żywności, w której skażenie środowiska mogło spowodować wysoki poziom zanieczyszczenia, szczególnie ryb i produktów rybołówstwa, na przykład na skutek wycieku ropy ze statków.
(62) W niektórych rodzajach żywności takich, jak suszone owoce i suplementy diety, wykryto benzo(a)piren, jednak dostępne dane nie są jednoznaczne co do tego, jakie poziomy są racjonalnie osiągalne. Konieczne są dalsze badania w celu wyjaśnienia, jakie poziomy są racjonalnie możliwe do uzyskania w tych produktach spożywczych. Do tego czasu powinny obowiązywać najwyższe dopuszczalne poziomy dla benzo(a)pirenu w składnikach, o których mowa, takich jak oleje i tłuszcze stosowane w suplementach diety.
(63) Do dnia 1 kwietnia 2007 r. należy dokonać przeglądu najwyższych dopuszczalnych poziomów WWA oraz ocenić zasadność ustanowienia najwyższego dopuszczalnego poziomu WWA w maśle kakaowym, z uwzględnieniem postępu naukowo-technicznego w zakresie występowania benzo(a)pirenu i innych rakotwórczych WWA w żywności.
(64) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 37 z 13.2.1993, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
4 Sprawozdania Komitetu Naukowego ds. Żywności, seria 38. Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat azotanów i azotynów, str. 1-33, http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/reports/scf_reports_38.pdf
5 Sprawozdania Komitetu Naukowego ds. Żywności, seria 35. Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat aflatoksyn, ochratoksyny A i patuliny, str. 45-50, http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/reports/scf_reports_35.pdf
6 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat ochratoksyny A (wydana w dniu 17 września 1998 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out14_en.html
7 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.7 "Ocena pobrania z dietą ochratoksyny A przez ludność państw członkowskich UE", http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/task_3-2-7_en.pdf
8 Dz.U. L 52 z 4.3.1993, str. 18.
9 Opinia panelu naukowego EFSA ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym, wydana na wniosek Komisji, na temat zawartości ochratoksyny A w żywności. http://www.efsa.europa.eu/etc/medialib/efsa/science/contam/contam_opinions/1521.Par.0001.File. dat/contam_op_ej365_ochratoxin_a_food_en1.pdf
10 Protokół ze 120. posiedzenia Komitetu Naukowego ds. Żywności, które odbyło się w dniach 8-9 marca 2000 r. w Brukseli, oświadczenie w protokole dotyczące patuliny. http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out55_en.pdf
11 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.8 "Ocena pobrania z dietą patuliny przez ludność państw członkowskich UE". http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/3.2.8_en.pdf
12 Dz.U. L 203 z 12.8.2003, str. 34.
13 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 1: Deoksyniwalenol (DON), (wydana w dniu 2 grudnia 1999 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out44_en.pdf
14 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 2: Zearalenon (ZEA), (wydana w dniu 22 czerwca 2000 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out65_en.pdf
15 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 3: Fumonizyna B1 (FB1) (wydana w dniu 17 października 2000 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out73_en.pdf
16 Uaktualniona opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat fumonizyny B1, B2 i B3 (wydana w dniu 4 kwietnia 2003 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out185_en.pdf
17 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 4: Niwalenol (wydana w dniu 19 października 2000 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out74_en.pdf
18 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 5: Toksyna T-2 i toksyna HT-2 (wydana w dniu 30 maja 2001 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out88_en.pdf
19 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat toksyn Fusarium, część 6: Ocena grupowa toksyny T-2, toksyny HT-2, niwalenolu i deoksyniwalenolu (wydana w dniu 26 lutego 2002 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out123_en.pdf
20 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.10 "Zebranie danych o występowaniu toksyn Fusarium w żywności oraz ocena pobrania z dietą przez ludność państw członkowskich UE". http://ec.europa.eu/food/fs/scoop/task3210.pdf
21 Dz.U. L 234 z 29.8.2006, str. 35.
22 Sprawozdania Komitetu Naukowego ds. Żywności, seria 32, opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat: "Potencjalne zagrożenia dla zdrowia ludzkiego wynikające z obecności ołowiu w żywności i napojach", str. 7-8, http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/reports/scf_reports_32.pdf
23 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.11 "Ocena narażenia na pobranie z dietą arsenu, kadmu, ołowiu i rtęci przez ludność państw członkowskich UE". http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/scoop_3- 2-11_heavy_metals_report_en.pdf
24 Sprawozdania Komitetu Naukowego ds. Żywności, seria 36, opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat kadmu, str. 67-70, http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/reports/scf_reports_36.pdf
25 Opinia panelu naukowego EFSA ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym, wydana na wniosek Komisji, na temat obecności rtęci i metylortęci w żywności (wydana w dniu 24 lutego 2004 r.) http://www.efsa.eu.int/science/contam/contam_opinions/259/opinion_contam_01_en1.pdf
26 http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/information_note_mercury-fish_12-05-04.pdf
27 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat poważnego zagrożenia, jakie stwarza obecność cyny w żywności puszkowanej (wydana w dniu 12 grudnia 2001 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out110_en.pdf
28 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat 3-monochloro- propano-1,2-diolu (3-MCPD), będąca uaktualnieniem opinii z 1994 r. (przyjęta w dniu 30 maja 2001 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out91_en.pdf
29 Sprawozdania Komitetu Naukowego ds. Żywności, seria 36, opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat 3-monochloropropano- 1,2-diolu (3-MCPD), str. 31-34, http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/reports/scf_reports_36.pdf
30 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.9 "Zebranie i zestawienie danych na temat zawartości 3-monochloropropanodiolu (3-MCPD) i substancji z nim związanych w środkach spożywczych", str. 256. http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/scoop_3-2-9_final_report_chloropropanols_en.pdf
31 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat oceny ryzyka wynikającego z obecności dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn (PCBs) w żywności. Aktualizacja oparta na nowych informacjach naukowych dostępnych po wydaniu opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 22 listopada 2000 r. (przyjęta w dniu 30 maja 2001 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out90_en.pdf
32 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat oceny ryzyka wynikającego z obecności dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn (PCBs) w żywności (przyjęta w dniu 22 listopada 2000 r.) http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out78_en.pdf
33 Sprawozdania z realizacji zadań w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.5 "Ocena pobrania z dietą dioksyn i związanych z nimi polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn przez ludność państw członkowskich UE". http://ec.europa.eu/dgs/health_consumer/library/pub/pub08_en.pdf
34 Dz.U. L 42 z 14.2.2006, str. 26.
35 Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności na temat zagrożenia dla zdrowia ludzkiego wynikającego z obecności wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w żywności (wydana w dniu 4 grudnia 2002 r.). http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out153_en.pdf
36 Ocena niektórych zanieczyszczeń żywności - sprawozdanie z posiedzenia Połączonego Komitetu Ekspertów FAO/WHO ds. Substancji Dodatkowych, 64 posiedzenie w Rzymie, 8-17 lutego 2005 r., str. 1-6 i 61-81. WHO Technical Report Series, No. 930, 2006 - http://whqlibdoc.who.int/trs/WHO_TRS_930_eng.pdf
37 Sprawozdania z zadań realizowanych w ramach współpracy naukowej, zadanie 3.2.12 "Zebranie danych o występowaniu wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w żywności". http://ec.europa.eu/food/food/chemicalsafety/contaminants/scoop_3-2-12_final_report_pah_en.pdf
38 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 165/2010 z dnia 26 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 marca 2010 r.
39 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 165/2010 z dnia 26 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 marca 2010 r.
40 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 1259/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2012 r.
41 Art. 7 ust. 1 skreślony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1258/2011 z dnia 2 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 grudnia 2011 r.
42 Art. 7 ust. 2 skreślony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1258/2011 z dnia 2 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 grudnia 2011 r.
43 Art. 7 ust. 3 skreślony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1258/2011 z dnia 2 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 grudnia 2011 r.
44 Art. 7 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 1259/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2012 r.
45 Art. 7 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia nr 1259/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2012 r.
46 Art. 7 ust. 6:- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1327/2014 z dnia 12 grudnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.358.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1255/2020 z dnia 7 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.293.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 września 2020 r.
47 Art. 7 ust. 7:- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1327/2014 z dnia 12 grudnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.358.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1255/2020 z dnia 7 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.293.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 września 2020 r.
48 Patrz: str. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego.
49 Dz.U. L 70 z 9.3.2006, str. 12.
50 Patrz: str. 32 niniejszego Dziennika Urzędowego.
51 Dz.U. L 77 z 16.3.2001, str. 14. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2005/4/WE (Dz.U. L 19 z 21.1.2005, str. 50).
52 Dz.U. L 42 z 13.2.2004, str. 16.
53 Dz.U. L 34 z 8.2.2005, str. 15.
54 Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/1940 z dnia 28 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.283.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2015 r.
55 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 884/2014 z dnia 13 sierpnia 2014 r. nakładające specjalne warunki dotyczące przywozu niektórych rodzajów pasz i żywności z niektórych państw trzecich w związku z ryzykiem zanieczyszczenia aflatoksynami i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1152/2009 (Dz.U. L 242 z 14.8.2014, s. 4).
56 Art. 9 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1399/2021 z dnia 24 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.301.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
58 Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 594/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.176.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 2012 r.
59 Art. 11 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1126/2007 z dnia 28 września 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.255.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2007 r.
60 Art. 11 lit. e) dodana przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 594/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.176.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 2012 r.
61 Art. 11 lit. f) dodana przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 594/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.176.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 2012 r.
62 Załącznik:- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1126/2007 z dnia 28 września 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.255.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 565/2008 z dnia 18 czerwca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.160.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 629/2008 z dnia 2 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.173.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 629/2008 z dnia 2 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.173.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2009 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 165/2010 z dnia 26 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 marca 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 105/2010 z dnia 5 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.35.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 420/2011 z dnia 29 kwietnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.111.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 maja 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1258/2011 z dnia 2 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 grudnia 2011 r.Jednakże najwyższe dopuszczalne poziomy dla rokietty siewnej, przewidziane w pkt 1.5, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1259/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.320.18) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 594/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.176.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 594/2012 z dnia 5 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.176.43) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 835/2011 z dnia 19 sierpnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.215.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1058/2012 z dnia 12 listopada 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.313.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 grudnia 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1067/2013 z dnia 30 października 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.289.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 212/2014 z dnia 6 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.67.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 488/2014 z dnia 12 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.138.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 czerwca 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 696/2014 z dnia 24 czerwca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.184.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1137 z dnia 13 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.185.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/704 z dnia 30 kwietnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.113.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 maja 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1005 z dnia 25 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.161.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lipca 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1006 z dnia 25 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.161.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lipca 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1125 z dnia 10 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.184.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 lipca 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1933 z dnia 27 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.282.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 listopada 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/1940 z dnia 28 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.283.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 listopada 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/239 z dnia 19 lutego 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.45.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1933 z dnia 27 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.282.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1237 z dnia 7 lipca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.177.36) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 lipca 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/290 z dnia 26 lutego 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.55.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 marca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 i 2 rozporządzenia nr 1870/2019 z dnia 7 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.289.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1901/2019 z dnia 7 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.293.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 685/2020 z dnia 20 maja 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.160.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1255/2020 z dnia 7 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.293.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 września 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1322/2020 z dnia 23 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.310.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 października 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1317/2021 z dnia 9 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.286.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 sierpnia 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1323/2021 z dnia 10 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.288.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 sierpnia 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1408/2021 z dnia 27 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.304.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 września 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1399/2021 z dnia 24 sierpnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.301.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/617 z dnia 12 kwietnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.115.60) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 maja 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2020/2040 z dnia 11 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.420.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2021/2142 z dnia 3 grudnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.433.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/1364 z dnia 4 sierpnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.205.227) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/1370 z dnia 5 sierpnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.206.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/1393 z dnia 11 sierpnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.211.83) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/2002 z dnia 21 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.274.64) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/2388 z dnia 7 grudnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.316.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/465 z dnia 3 marca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.68.51) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 marca 2023 r.