PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95 oraz art. 157 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze co następuje:
(1) Normalizacja europejska jest działalnością dobrowolną, realizowaną przez i w imieniu stron zainteresowanych ustanowieniem norm i innych produktów normalizacji, w odpowiedzi na ich potrzeby. Produkty normalizacyjne opracowywane są przez Europejski Komitet Normalizacyjny, Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki i Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych, organy wyszczególnione w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług w ramach społeczeństwa informatycznego(3) (zwane dalej "europejskimi organami normalizacyjnymi").
(2) Dyrektywa 98/34/WE umożliwia Komisji wystąpienie, po konsultacji z Komitetem ustanowionym tą dyrektywą, z wnioskiem w sprawie normalizacji do europejskich organów normalizacyjnych. Ogólne wytyczne dotyczące współpracy pomiędzy CEN, CENELEC oraz ETSI a Komisją Europejską i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu z dnia 28 marca 2003 r.(4) określają partnerskie stosunki między europejskimi organami normalizacyjnymi a Komisją i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu, które również wspiera normalizację europejską.
(3) Zważywszy na użyteczność normalizacji europejskiej dla wspierania polityki i prawodawstwa wspólnotowego, niezbędny jest udział Wspólnoty w jej finansowaniu. Z jednej strony, normalizacja europejska wspomaga funkcjonowanie i wzmocnienie rynku wewnętrznego, zwłaszcza dzięki dyrektywom "nowego podejścia" w dziedzinie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i ochrony konsumentów, przyczynia się ona również do zapewniania interoperacyjności w dziedzinach takich jak transport. Z drugiej strony, normalizacja europejska wspomaga poprawę konkurencyjności przedsiębiorstw, przede wszystkim ułatwiając swobodny przepływ towarów i usług, interoperacyjność sieci, środki komunikacji, rozwój technologiczny i innowacyjność w dziedzinach takich jak technologie informatyczne. W związku z powyższym właściwe jest zawarcie w niniejszej decyzji przepisów dotyczących finansowania działań w zakresie normalizacji europejskiej w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji, które podlega w szczególności decyzji Rady 87/95/EWG z dnia 22 grudnia 1986 w sprawie normalizacji w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji(5).
(4) Niniejsza decyzja powinna stanowić jasną, pełną i precyzyjną podstawę prawną dla finansowania przez Wspólnotę wszelkich działań normalizacji europejskiej niezbędnych do wdrażania polityki i prawodawstwa wspólnotowego.
(5) Konieczne jest zapewnienie, aby małe i średnie przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa małe, mikroprzedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa rzemieślnicze, były zdolne do stosowania norm europejskich. W związku z tym normy te powinny być opracowywane i dostosowywane tak, aby uwzględnić charakterystykę i warunki funkcjonowania tych przedsiębiorstw.
(6) Finansowanie wspólnotowe powinno mieć na celu ustanowienie norm lub innych produktów normalizacyjnych, ułatwianie ich stosowania przez przedsiębiorstwa poprzez ich tłumaczenie na poszczególne języki urzędowe Wspólnoty, wzmocnienie spójności europejskiego systemu normalizacji oraz zapewnienie równego i przejrzystego dostępu do norm europejskich wszystkim podmiotom działającym na rynku w całej Unii Europejskiej. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy zastosowanie norm umożliwia spełnienie wymogów prawa wspólnotowego.
(7) Środki przyznawane na działania związane z normalizacją europejską powinny być określane każdego roku przez władzę budżetową w granicach orientacyjnej koperty finansowej na okres obowiązywania odpowiednich ram finansowych i powinny być przedmiotem corocznej decyzji Komisji określającej ich wysokość oraz, w razie potrzeby, maksymalną stawkę współfinansowania w zależności od rodzaju działalności.
(8) Zważywszy na bardzo szeroki zakres normalizacji europejskiej wspierającej polityki i prawodawstwo wspólnotowe oraz różnorodne rodzaje działań związanych z normalizacją, powinny istnieć zróżnicowane formy finansowania. Dotyczy to głównie dotacji udzielanych, bez zaproszenia do składania ofert, europejskim organom normalizacyjnym, zgodnie z przepisami art. 110 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(6) (zwanego dalej "rozporządzeniem finansowym") i art. 168 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002(7).
(9) Ponadto te same warunki powinny mieć zastosowanie do podmiotów, których nie uznano za europejskie organy normalizacyjne zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy 98/34/WE, ale zostały one wymienione w akcie podstawowym jako uprawnione do wykonywania, we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, wstępnych prac służących wspieraniu normalizacji europejskiej.
(10) Zachęca się państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego krajowego finansowania zadań normalizacyjnych.
(11) Ponadto w zakresie, w jakim europejskie organy normalizacyjne w sposób ciągły wspierają działania Wspólnoty, powinny one posiadać skuteczne i sprawnie działające sekretariaty centralne. W związku z powyższym Komisja powinna mieć możliwość przyznawania podmiotom działającym na rzecz ogólnego interesu europejskiego dotacji, nie stosując w przypadku dotacji operacyjnych, zasady corocznego zmniejszania ich wysokości określonego w art. 113 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Skuteczne funkcjonowanie europejskich organów normalizacyjnych wymaga ponadto, aby krajowi członkowie tych organów wywiązywali się z obowiązku wnoszenia wkładu finansowego na rzecz europejskiego systemu normalizacji.
(12) Finansowanie działalności normalizacyjnej powinno również móc objąć działania przygotowawcze i pomocnicze związane z ustanowieniem norm lub innych produktów normalizacyjnych. Dotyczy to głównie prac badawczych, opracowywania wstępnych dokumentów legislacyjnych, prowadzenia międzylaboratoryjnych badań porównawczych oraz walidacji i oceniania norm. Ponadto promowanie normalizacji na poziomie europejskim i międzynarodowym powinno obejmować realizację programów pomocy technicznej i współpracy z krajami trzecimi. W celu poprawy dostępu do rynków oraz wzmocnienia konkurencyjności przedsiębiorstw z Unii Europejskiej powinny istnieć przepisy dotyczące przyznawania dotacji innym jednostkom w drodze zaproszenia do składania ofert lub, w razie potrzeby, zawierania umów.
(13) Między Komisją a europejskimi organami normalizacyjnymi podpisywane są regularnie umowy o partnerstwie, mające na celu ustalenie zasad administracyjnych i finansowych dotyczących finansowania działalności normalizacyjnej, zgodnie z postanowieniami rozporządzenia finansowego. Parlament Europejski i Rada powinny być powiadamiane o treści tych umów.
(14) Zważywszy na specyfikę prac normalizacyjnych, a w szczególności na zaangażowanie w procesie normalizacji poszczególnych zainteresowanych stron, należy uznać, że współfinansowanie tworzenia norm europejskich i innych produktów normalizacyjnych objętych dotacją wspólnotową może mieć formę wkładu rzeczowego, na przykład poprzez zapewnienie pomocy ekspertów.
(15) W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia niniejszej decyzji, powinna istnieć możliwość skorzystania z niezbędnej wiedzy fachowej, w szczególności z zakresu audytu i zarządzania finansowego, jak również z zasobów wsparcia administracyjnego, pozwalających na ułatwienie wdrożenia oraz regularną ocenę zasadności działań będących przedmiotem finansowania wspólnotowego w celu zapewnienia ich użyteczności i wpływu.
(16) Powinny zostać również podjęte odpowiednie działania w celu uniknięcia nadużyć finansowych i nieprawidłowości oraz odzyskiwania środków bezpodstawnie wypłaconych, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(8) oraz (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(9) oraz z rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(10),
STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Strasburgu, dnia 24 października 2006 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. BORRELL FONTELLES |
P. LEHTOMÄKI |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 110 z 9.5.2006, str. 14.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 maja 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 18 września 2006 r.
(3) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem przystąpienia z 2003 r.
(4) Dz.U. C 91 z 16.4.2003, str. 7.
(5) Dz.U. L 36 z 7.2.1987, str. 31. Decyzja zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).
(6) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.
(7) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1248/2006 (Dz.U. L 227 z 19.8.2006, str. 3).
(8) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.
(9) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2.
(10) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, str. 1.