uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 156, art. 157 ust. 3 i art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2), stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
(1) W dniach 23. i 24. marca 2000 r. w Lizbonie Rada Europejska wyznaczyła cel uczynienia z Unii Europejskiej najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej, opartej na wiedzy gospodarki na świecie. Podkreśliła ona znaczenie stworzenia klimatu sprzyjającego małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) oraz uznała za ważne rozpowszechnianie najlepszych praktyk i zapewnienie większej zbieżności między państwami członkowskimi. W dniach 15. i 16. czerwca 2001 r. w Göteborgu Rada Europejska uzgodniła strategię Unii na rzecz zrównoważonego rozwoju w celu zapewnienia, aby wzrost gospodarczy, integracja społeczna i ochrona środowiska dotrzymywały sobie kroku. Istotną rolę w zrównoważonym rozwoju odgrywają wzorce produkcyjne przedsiębiorstw.
(2) Aby przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności i innowacyjności we Wspólnocie, do rozwoju społeczeństwa wiedzy oraz do zrównoważonego rozwoju opartego na harmonijnym wzroście gospodarczym, powinno się ustanowić Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (zwany dalej "Programem ramowym").
(3) Jest to zgodne z przedstawionym na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej komunikatem Komisji z dnia 2 lutego 2005 r. zatytułowanym "Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia - Nowy początek Strategii Lizbońskiej", domagającym się działań, które zapewnią wzrost i konkurencyjność oraz sprawią, że Europa stanie się bardziej atrakcyjnym miejscem do inwestowania i pracy, oraz przypominającym, że konieczne jest pobudzanie przedsiębiorczości, przyciąganie wystarczającego kapitału podwyższonego ryzyka dla zakładania przedsiębiorstw oraz utrzymanie silnej europejskiej bazy przemysłowej, przy jednoczesnym wspieraniu innowacji, zwłaszcza innowacji ekologicznych, wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych (TIK) oraz zrównoważonego korzystania z zasobów. Podczas gdy konkurencyjność jest w dużej mierze zapewniana przez aktywne przedsiębiorstwa działające na otwartych, opartych na zasadach konkurencji rynkach oraz wspierana przez właściwe warunki ramowe, w szczególności przez ramy prawne przyjazne innowacjom, finansowanie przez Wspólnotę ma do odegrania rolę w zwiększeniu wsparcia i zapewnieniu uzupełniającego finansowania w celu zaradzenia sytuacjom, w których zawodzi rynek.
(4) Europejska Karta Małych Przedsiębiorstw (zwana dalej "Kartą"), zatwierdzona przez Radę Europejską w Santa Maria de Feira w dniach 19. i 20. czerwca 2000 r., nazywa małe przedsiębiorstwa "kręgosłupem europejskiej gospodarki". Specyficzne właściwości, wymogi i oczekiwania małych przedsiębiorstw i zakładów rzemieślniczych powinny być bardziej efektywnie uwzględniane w politykach krajowych i europejskich. Środki wspólnotowe mające na celu wspieranie MŚP, takie jak komunikat Komisji z dnia 10 listopada 2005 r. zatytułowany "Wdrażanie wspólnotowego programu lizbońskiego - Nowoczesna polityka wzrostu i zatrudnienia dla MŚP", powinny uwzględniać cele określone w Karcie, a Program ramowy powinien być wykorzystany jako środek prowadzący do osiągnięcia tych celów.
(5) Program ramowy powinien być w szczególności skierowany do MŚP w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw(4). Powinien on kłaść szczególny nacisk na charakterystyczne cechy i potrzeby "gazel biznesu", a także mikroprzedsiębiorstw i zakładów rzemieślniczych oraz szczególnych grup docelowych, w tym kobiet przedsiębiorców.
(6) Program ramowy powinien skupić te szczegółowe środki Wspólnoty w dziedzinie przedsiębiorczości, MŚP, konkurencyjności przemysłu, innowacji, TIK, technologii dla środowiska oraz inteligentnej energii, które do chwili obecnej są regulowane następującymi aktami prawnymi: decyzją Rady 96/413/WE z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie wdrożenia wspólnotowego programu działań na rzecz wzmocnienia konkurencyjności przemysłu europejskiego
(5), decyzją nr 1336/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie zbioru wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych
(6), rozporządzeniem (WE) nr 1655/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. dotyczącym instrumentu finansowego na rzecz środowiska (LIFE)(7), decyzją Rady 2000/819/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie wieloletniego programu na rzecz przedsiębiorstw i przedsiębiorczości, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) (2001-2005)(8), decyzją Rady 2001/48/WE z dnia 22 grudnia 2000 r. przyjmującą wieloletni wspólnotowy program mający na celu stymulowanie rozwoju i wykorzystania europejskich zasobów cyfrowych w sieciach globalnych oraz promowanie różnorodności językowej w społeczeństwie informacyjnym(9), decyzją nr 1230/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. przyjmującą wieloletni program działania w dziedzinie energii: "Inteligentna Energia - Europa" (2003-2006)(10) w celu wsparcia zrównoważonego rozwoju w dziedzinie energii oraz decyzją nr 2256/ 2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. przyjmującą wieloletni program (2003- 2005) monitorowania planu działań e-Europa 2005, rozpowszechniania dobrych praktyk oraz poprawy bezpieczeństwa sieci i informacji (MODINIS)(11).
(7) Program ramowy powinien określić zbiór wspólnych celów, całkowitą kopertę finansową przeznaczoną na osiągnięcie tych celów, różne rodzaje środków wykonawczych oraz zawierać ustalenia dotyczące monitorowania i oceny oraz ochrony interesów finansowych Wspólnoty.
(8) Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 11 marca 2003 r. zatytułowanym "Polityka innowacji: dostosowanie podejścia Unii w kontekście strategii lizbońskiej" i w świetle opracowanego przez OECD Podręcznika z Oslo, innowacja jest rozumiana jako pojęcie obejmujące odnowienie i poszerzenie gamy produktów i usług oraz powiązanych z nimi rynków; opracowanie nowych metod projektowania, produkcji, dostaw i dystrybucji; wprowadzenie zmian w zarządzaniu, organizacji pracy, warunkach pracy i umiejętnościach siły roboczej; pojęcie innowacji obejmuje innowacje technologiczne, pozatechnologiczne i organizacyjne.
(9) Program ramowy nie powinien obejmować działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego przeprowadzanych zgodnie z art. 166 Traktatu. Powinien on mieć charakter uzupełniający w stosunku do Siódmego programu ramowego Wspólnoty na rzecz badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013)(12) (zwanego dalej "Siódmym programem ramowym na rzecz badań") i poruszać kwestie innowacji, które obejmują innowacje pozatechnologiczne i technologiczne, które wykroczyły poza końcowy etap demonstracji i są gotowe do powielania rynkowego (testowanie innowacji do zastosowań rynkowych). Należy upewnić się, że nie występuje luka w finansowaniu pomiędzy rozwojem badań naukowych a zastosowaniem (transfer technologii, w tym faza zalążkowa). Dlatego też finansowanie transferu wyników badań na rynek jest zadaniem, które należy realizować w ścisłej koordynacji z Siódmym programem ramowym na rzecz badań i innymi stosownymi programami badawczymi.
(10) Program ramowy powinien również obejmować powielanie rynkowe istniejących technologii, które maja być stosowane w nowy i nowatorski sposób. W niektórych okolicznościach projekty pilotażowe dotyczące demonstracji technologicznych będą objęte oboma programami, tj. Programem ramowym i Siódmym programem ramowym na rzecz badań. Będzie się tak działo wyłącznie w przypadku, gdy niektóre rozwiązania technologiczne (na przykład normy techniczne w dziedzinie TIK) będą musiały być zatwierdzone na etapie powielania rynkowego innej zademonstrowanej już technologii.
(11) Program ramowy powinien uzupełniać fundusze strukturalne i inne właściwe programy wspólnotowe, umożliwiając jednocześnie funkcjonowanie każdego instrumentu zgodnie z jego własnymi szczególnymi procedurami. W ten sposób te same kwalifikujące się koszty nie powinny być finansowane podwójnie.
(12) Wspólne cele Programu ramowego powinny zostać osiągnięte przez programy szczegółowe zatytułowane: "Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji", "Program na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK" oraz "Inteligentna Energia - Program dla Europy".
(13) Zasady przejrzystości i równych szans dla obu płci powinny być uwzględniane we wszystkich programach i działaniach objętych zakresem Programu ramowego.
(14) Niniejsza decyzja określa kopertę finansową dla całego okresu obowiązywania Programu ramowego będącą głównym punktem odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(13).
(15) Dla każdego programu szczegółowego powinien zostać zarezerwowany szczególny, orientacyjny budżet.
(16) W celu zapewnienia, aby finansowanie było przyznawane jedynie w celu zaradzenia sytuacjom, w których zawodzi rynek, oraz w celu uniknięcia zakłóceń w funkcjonowaniu rynku, finansowanie ze środków Programu ramowego powinno być zgodne z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi pomocy państwa i związanymi z nimi instrumentami oraz z obowiązującą wspólnotową definicją MŚP.
(17) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej "porozumieniem EOG") oraz protokoły do układów stowarzyszeniowych przewidują udział zainteresowanych państw w programach Wspólnoty. Udział innych państw trzecich powinien być możliwy, jeżeli pozwalają na to układy i procedury.
(18) Program ramowy i programy szczegółowe powinny być regularnie monitorowane i poddawane ocenie, co pozwoli na ich ewentualne dostosowanie. Tam, gdzie jest to możliwe, w sprawozdaniach z oceny powinno się poddać analizie uwzględnienie problematyki płci w działaniach w ramach programu.
(19) Powinny również zostać podjęte właściwe środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom oraz kroki niezbędne dla odzyskania utraconych, niewłaściwie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków finansowych zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(14) i (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowym i innym nieprawidłowościami(15) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(16).
(20) Wzrost i konkurencyjność przedsiębiorstw w sektorach przemysłu i usług zależą od ich zdolności do szybkiego dostosowywania się do zmian, do wykorzystywania ich potencjału innowacyjnego oraz do opracowywania produktów wysokiej jakości. Przed tym wyzwaniem stoją przedsiębiorstwa każdej wielkości, szczególnie jednak przedsiębiorstwa mniejsze. Uzasadnione jest więc ustanowienie Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji.
(21) Wspólnota może odgrywać rolę katalizatora oraz koordynatora wysiłków państw członkowskich. Może ona wnieść własny wkład do ich osiągnięć oraz je uzupełniać, w szczególności poprzez wspieranie wymiany krajowych i regionalnych doświadczeń i praktyk, definiowanie i rozpowszechnianie najlepszych praktyk i innowacyjnych pomysłów oraz przyczynianie się do tego, że usługi wspierające przedsiębiorstwa i innowacje, zwłaszcza usługi dla MŚP, są dostępne w całej Europie.
(22) Komunikat Komisji z dnia 28 stycznia 2004 r. zatytułowany "Stymulowanie technologii zrównoważonego rozwoju: plan działania w dziedzinie technologii środowiskowych dla Unii Europejskiej" apeluje o programy Wspólnoty służące wspieraniu rozwoju i wykorzystaniu technologii środowiskowych oraz o mobilizację instrumentów finansowych w celu podziału ryzyka inwestowania w technologie środowiskowe.
(23) W celu wspierania powstania europejskiego rynku innowacyjnych produktów i usług państwa członkowskie i Komisja muszą stworzyć atrakcyjne warunki dla innowacyjnych produktów i usług, m. in. za pomocą proaktywnego podejścia do zamówień publicznych w celu wspierania tworzenia wiodących rynków, poprawiając jednocześnie ich dostępność dla MŚP i jakość usług publicznych, oraz za pomocą lepszych uregulowań prawnych i standardów opartych na wczesnym przewidywaniu potrzeb. Komisja powinna opracować wytyczne w kwestii zamówień publicznych sprzyjających innowacji.
(24) W odniesieniu do innowacji technologicznych powinno się zachęcać MŚP do zaangażowania w sektory zaawansowanej technologii, takie jak przemysł kosmiczny i bezpieczeństwo, oraz do opracowywania aplikacji wykorzystujących możliwości oferowane przez system nawigacji satelitarnej Galileo.
(25) Innowacje ekologiczne to wszelkie formy innowacji zmierzające do znacznego i widocznego postępu w kierunku realizacji celu w postaci zrównoważonego rozwoju, poprzez ograniczanie oddziaływania na środowisko lub osiąganie większej skuteczności i odpowiedzialności w zakresie wykorzystywania zasobów, w tym energii. Innowacja ekologiczna jest pojęciem ewoluującym, a Program ramowy musi w związku z tym zapewniać możliwość reagowania na zmiany. Promowanie innowacji ekologicznych poprzez Program ramowy ma na celu przyczynianie się do wdrażania planu działania w sprawie technologii środowiskowych.
(26) Uwzględniając działania w ramach Programu LIFE+ na rzecz środowiska ("LIFE+"), Program ramowy powinien zachęcać do stosowania technologii środowiskowych za pomocą projektów pilotażowych i projektów powielania rynkowego, likwidując lukę między udaną demonstracją innowacyjnych technologii a ich wprowadzeniem na rynek oraz usuwając bariery w zdobywaniu rynku, promując podejście opierające się na zasadzie dobrowolności w takich dziedzinach, jak zarządzanie środowiskiem oraz skupiając odpowiednie podmioty w ramach sieci. Powinien on wspierać innowacje ekologiczne przedsiębiorstw poprzez realizację projektów i wspólnych inwestycji w fundusze kapitału podwyższonego ryzyka, lecz nie powinien podwójnie finansować tych samych kosztów, które są finansowane w ramach LIFE+.
(27) Rynkowe instrumenty finansowe Wspólnoty dla MŚP uzupełniają i wzmacniają efekty programów finansowania na poziomie krajowym. Mogą one w szczególności wspierać prywatne inwestycje na rzecz stworzenia nowych, innowacyjnych przedsiębiorstw oraz mogą wspierać przedsiębiorstwa o dużym potencjale wzrostu w fazie ekspansji w celu zmniejszenia stwierdzonej luki w zakresie kapitału własnego. Mogą one polepszyć dostęp istniejących MŚP do kredytów przeznaczonych na działania, które wspierają ich konkurencyjność i potencjał wzrostu.
(28) Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) jest wyspecjalizowaną instytucją Wspólnoty, która zapewnia kapitał podwyższonego ryzyka oraz instrumenty gwarancyjne dla MŚP. Jego działania skupiają się na wspieraniu mikrofinansowania i finansowania we wczesnej fazie zgodnie z zapotrzebowaniem rynku i najlepszymi praktykami. Przyczynia się on do osiągnięcia celów Wspólnoty, w tym społeczeństwa opartego na wiedzy, innowacji, wzrostu, zatrudnienia oraz wspierania ducha przedsiębiorczości. EFI zapewnia wymaganą ciągłość w zarządzaniu programami Wspólnoty i zebrał w tej dziedzinie rozległe doświadczenia. Z tego względu zarządzanie przez EFI w imieniu Komisji instrumentami finansowymi Wspólnoty dla MŚP uznane zostało w niezależnych ocenach za dobrą praktykę. EFI dysponuje również fachową wiedzą potrzebną do wspierania nowych działań inicjowanych przez państwa członkowskie w oparciu o partnerstwo publiczno-prywatne, mających na celu przyciągnięcie kapitału podwyższonego ryzyka z rynków kapitałowych z korzyścią dla innowacyjnych małych przedsiębiorstw.
(29) Przyszłe zmiany w otoczeniu finansowym i nowe standardy rachunkowości sprawiają, że instytucje finansowe stają się bardziej wyczulone na punkcie ryzyka, prowadzą do stworzenia "kultury ratingu" i mogą ograniczyć ofertę kredytową dla MŚP, przynajmniej w okresie przejściowym. Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji powinien w związku z tym stanowić odpowiedź na zmieniające się potrzeby finansowe MŚP, w tym potrzebę finansowania bliskiego przedsiębiorstwom oraz ich adaptacji do nowego otoczenia finansowego, przy jednoczesnym unikaniu zakłóceń w funkcjonowaniu rynku. Ponadto działania powinny przyczynić się do wzmocnienia zdolności instytucji finansowych do oceny ryzyka związanego z innowacjami w celu opracowania systemu oceny technologii i poprawy zdolności MŚP do lepszego wykorzystywania instrumentów finansowych dostępnych na rynkach.
(30) Wysokiej jakości usługi wspierające przedsiębiorstwa i innowacje odgrywają ważną rolę w zapewnieniu dostępu MŚP do informacji dotyczących funkcjonowania i możliwości wewnętrznego rynku towarów i usług, jak również w ponadnarodowym transferze innowacji, wiedzy i technologii. Mają też one kluczowe znaczenie w ułatwianiu MŚP dostępu do informacji o dotyczących ich przepisach Wspólnoty, także tych planowanych, co pozwala im na przygotowanie i dostosowanie się do nich w sposób najbardziej racjonalny z punktu widzenia kosztów. Istniejące europejskie sieci wsparcia dla przedsiębiorstw, na przykład ośrodki Euro Info i centra przekazu innowacji, przyczyniły się do zdobycia znacznego doświadczenia i kwalifikacji. Zewnętrzne oceny podkreśliły konieczność wzmocnienia horyzontalnej roli europejskich usług wspierających przedsiębiorstwa, łącznie z optymalizacją współpracy między istniejącymi usługami i panelami wsparcia technicznego w celu utworzenia jednego punktu obsługi świadczącego usługi w pełnym zakresie na podstawie zobowiązania do nieodsyłania petenta. Dotyczy to rozpowszechniania informacji o programach Wspólnoty i wspierania udziału MŚP w tych programach, w szczególności udziału MŚP w Siódmym programie ramowym na rzecz badań. W ocenach podkreśla się również znaczenie ułatwienia wymiany między Komisją a MŚP.
(31) Wspólnota powinna zaopatrzyć się w solidną bazę analityczną w celu wspierania kształtowania polityk w dziedzinie MŚP, przedsiębiorczości, innowacji i konkurencyjności w sektorach przemysłu. Baza taka powinna stanowić wartość dodaną w stosunku do informacji dostępnych w tych dziedzinach na poziomie krajowym. Wspólnota powinna troszczyć się o wspólne rozwijanie strategii konkurencyjności dla sektorów przemysłu i usług oraz o wspieranie najlepszych praktyk związanych z otoczeniem i kulturą przedsiębiorstw, włączając w to kwalifikacje, społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw i równe szanse dla kobiet i mężczyzn, a także wspieranie zakładania przedsiębiorstw przez młodych przedsiębiorców, między innymi poprzez kształcenie i ustawiczne szkolenie, od etapu edukacji szkolnej do etapu studiów wyższych.
(32) Na posiedzeniu w Brukseli w dniach 20. i 21. marca 2003 r. Rada Europejska nadała innowacjom i przedsiębiorczości znaczenie priorytetowe oraz podkreśliła, że Europa musi uczynić więcej dla przekształcania pomysłów w rzeczywistą wartość dodaną. Wezwała ona do dalszych działań zmierzających do stworzenia warunków sprzyjających innowacyjności przedsiębiorstw. Linearny model innowacji, który zakłada, że badania prowadzą bezpośrednio do innowacji, okazał się niewystarczający dla wyjaśnienia osiągnięć innowacji i dla zaproponowania właściwych odpowiedzi w postaci polityki na rzecz innowacji. Uznając fakt, że przedsiębiorstwa stanowią jądro procesu innowacji, w ramach Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji powinno się przewidzieć środki finansowe na pobudzanie innowacyjnych działań przedsiębiorstw i przekształcanie innowacji w produkty rynkowe oraz środki stymulujące zarządzanie innowacjami i kulturę innowacji. Powinno to umożliwić zapewnienie, aby innowacje przyczyniały się do wspierania konkurencyjności i były praktycznie realizowane na poziomie przedsiębiorstw. Na posiedzeniu w Brukseli w dniach 25. i 26. marca 2004 r. Rada Europejska wskazała, że czyste technologie są niezbędne dla pełnego wykorzystania synergii między przedsiębiorstwem a środowiskiem. Wspieranie innowacji ekologicznych, obejmujących także innowacyjne czyste technologie, może pomóc w wykorzystaniu ich potencjału.
(33) Rynek transferu i przyswajania wiedzy jest często nieprzejrzysty, a zarówno brak informacji, jak i powiązań stwarza bariery rynkowe. Przedsiębiorstwa mają także problemy z integracją technologii niebędących częścią ich tradycyjnego obszaru działalności oraz z uzyskaniem dostępu do nowych rodzajów umiejętności. Ryzyko finansowe wiążące się z innowacjami może być wysokie, zyski mogą się opóźniać z powodu problemów w rozwoju, a podatki mogą nie być neutralne, jeśli chodzi o sukces lub porażkę. Może brakować umiejętności potrzebnych dla wykorzystania pojawiających się możliwości. Bariery instytucjonalne lub prawne mogą opóźniać lub przeszkadzać w pojawieniu się nowych rynków i dostępu do nich. Prawo upadłościowe może w dużym stopniu zniechęcać do podejmowania ryzyka związanego z działalnością gospodarczą ze względu na obawę przed niepowodzeniem. Sytuacja gospodarcza może poza tym decydować o tym, czy innowacja ma miejsce, czy też nie. Rozwój otoczenia przedsiębiorstw pobudzającego przedsiębiorczość, konkurencyjność i innowację powinien obejmować usprawnienie reform gospodarczych i administracyjnych związanych z przedsiębiorstwami i innowacjami, w szczególności gwarantujących podwyższenie konkurencyjności, zmniejszenie obciążeń administracyjnych w stosunku do MŚP i stworzenie lepszego środowiska prawnego dla przedsiębiorczości, tworzenia i transferu przedsiębiorstw, wzrostu i innowacji.
(34) Te bariery wejścia na rynek technologii innowacyjnych są szczególnie istotne w przypadku technologii środowiskowych. Zbyt często ceny rynkowe nie uwzględniają w pełni środowiskowych kosztów produktów i usług. Ta część kosztów, która nie jest nieuwzględniana w cenach rynkowych, ponoszona jest przez społeczeństwo jako całość, a nie przez sprawców zanieczyszczeń. Ta nieprawidłowość funkcjonowania rynku, w połączeniu z interesem Wspólnoty w zachowaniu zasobów, zapobieganiu zanieczyszczeniom i ochronie środowiska przy możliwie niskich kosztach, uzasadnia zwiększone wsparcie dla innowacji ekologicznych.
(35) Działania Wspólnoty na rzecz innowacji mają na celu wsparcie rozwijania polityki w zakresie innowacji w państwach członkowskich i ich regionach oraz ułatwienie wykorzystania synergii między regionalną, krajową i europejską polityką w zakresie innowacji a działaniami wspierającymi. Wspólnota może ułatwić wymiany ponadnarodowe, wzajemne uczenie się i tworzenie sieci oraz nadać rozmach współpracy w zakresie polityki na rzecz innowacji. Sieci wzajemnych kontaktów między zainteresowanymi stronami mają istotne znaczenie dla ułatwienia przepływu wiedzy i pomysłów, które są niezbędne dla innowacji.
(36) Rezolucja Rady zatwierdzona na posiedzeniu Rady ds. Telekomunikacji w Brukseli w dniu 9 grudnia 2004 r. stanowi podstawę dla wniosku dotyczącego nowej inicjatywy na rzecz społeczeństwa informacyjnego mającej wzmocnić wkład społeczeństwa informacyjnego w osiągnięcia Europy. W swoim wymienionym wyżej komunikacie z dnia 2 lutego 2005 r. Komisja proponuje skupienie wysiłków na "zapewnieniu silniejszego i trwałego wzrostu oraz tworzeniu liczniejszych i lepszych miejsc pracy". Komisja podkreśla, że wykorzystanie TIK zarówno przez sektor prywatny, jak i publiczny stanowi kluczowy element dla poprawy osiągnięć w zakresie innowacji oraz konkurencyjności w Europie. W związku z tym powinno się ustanowić Program na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK.
(37) Działania w ramach Programu na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK powinny także przyczyniać się do realizacji celów strategii i2010, uwzględniając jednocześnie inne programy wspólnotowe w dziedzinie TIK w celu uniknięcia dublowania działań.
(38) Technologie informacyjne i komunikacyjne stanowią podstawę gospodarki opartej na wiedzy. Przypada na nie około połowy wzrostu wydajności w nowoczesnych gospodarkach i dostarczają one jedyne swoim rodzaju rozwiązania dla istotnych wyzwań społecznych. Poprawa usług sektora publicznego i usług użyteczności publicznej musi nastąpić w ścisłej współpracy z odpowiednimi politykami Wspólnoty, na przykład w obszarach zdrowia publicznego, edukacji i kształcenia zawodowego, środowiska, transportu, rozwoju rynku wewnętrznego oraz konkurencji.
(39) Powinno się wspierać zastosowanie i możliwie najlepsze wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań opartych na technologiach informacyjnych i komunikacyjnych, w szczególności w zakresie usług w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego, łącznie z poprawą jakości życia defaworyzowanych grup społecznych, takich jak osoby niepełnosprawne lub osoby starsze. Wsparcie Wspólnoty powinno także ułatwić koordynację i realizację działań na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego we wszystkich państwach członkowskich.
(40) Średniookresowa ocena programu eTEN (transeuropejskie sieci telekomunikacyjne) zaleca zastosowanie podejścia zorientowanego na potrzeby w przypadku interwencji Wspólnoty w projekty wspierające transeuropejskie usługi w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego.
(41) W komunikatach Komisji dotyczących administracji elektronicznej (eRząd) oraz elektronicznych usług w dziedzinie zdrowia (eZdrowie) oraz związanych z nimi wnioskach Rady apeluje się o zwiększone wysiłki na rzecz innowacji, wymiany dobrych praktyk, interoperacyjności oraz wyraża się potrzebę zwiększonych synergii między pokrewnymi programami Wspólnoty. Interoperacyjność ma bardzo duże znaczenie dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego.
(42) Ramy prawne dla podjęcia wyzwań związanych z treściami cyfrowymi w społeczeństwie informacyjnym zostały określone w dyrektywie 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych(17), dyrektywie 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym(18) oraz dyrektywie 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego(19).
(43) Stosowanie różnych praktyk wśród państw członkowskich wciąż stwarza bariery techniczne uniemożliwiające szeroki dostęp do informacji sektora publicznego w Unii i ich ponowne wykorzystanie.
(44) Działania Wspólnoty dotyczące treści cyfrowych powinny uwzględniać wielojęzyczny i wielokulturowy charakter Wspólnoty.
(45) Zasoby naturalne, których rozważne i racjonalne wykorzystywanie jest przewidziane w art. 174 Traktatu, obejmują, oprócz odnawialnych źródeł energii, ropę naftową, gaz ziemny i paliwa stałe, które stanowią podstawowe źródła energii, lecz są również głównymi źródłami emisji dwutlenku węgla.
(46) Zielona księga Komisji zatytułowana "W kierunku europejskiej strategii na rzecz zabezpieczenia dostaw energii" stwierdza, że Unia Europejska staje się coraz bardziej uzależniona od zewnętrznych źródeł energii i że uzależnienie to może wzrosnąć w perspektywie 20-30 lat do 70 %. Dlatego podkreśla ona potrzebę rozważenia polityki w zakresie dostaw w kontekście zdecydowanego działania w zakresie polityki dotyczącej zużycia energii oraz apeluje o lepsze zarządzanie zużyciem energii i kształtowanie go z uwzględnieniem perspektywy ekologicznej, szczególnie w transporcie oraz w budownictwie. Zielona księga apeluje również o nadanie priorytetowego znaczenia rozwijaniu nowych i odnawialnych źródeł energii w reakcji na światowe ocieplenie klimatu i dla osiągnięcia, ustalonego już we wcześniejszych planach działania i rezolucjach, celu polegającego na zwiększeniu udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii brutto Wspólnoty do 12 % do roku 2010.
(47) Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych(20) wymaga, aby państwa członkowskie wyznaczyły orientacyjne cele krajowe zgodne z ogólnym orientacyjnym celem Wspólnoty wynoszącym 12 % krajowego zużycia energii brutto do 2010 r., i w szczególności z 22,1 % orientacyjnym udziałem energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii elektrycznej we Wspólnocie do 2010 r. Komunikat Komisji z dnia 26 maja 2004 r. zatytułowany "Udział energii odnawialnej w UE" ostrzega, że cel 12 % udziału energii odnawialnej w ogólnym zużyciu energii we Wspólnocie w roku 2010 nie zostanie osiągnięty, jeżeli nie zostaną podjęte istotne dodatkowe wysiłki.
(48) Dyrektywa 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków(21) wymaga, aby państwa członkowskie określiły minimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej dla nowych i istniejących budynków, zapewniły certyfikację energetyczną budynków oraz przewidziały regularne kontrole kotłów grzewczych i systemów klimatyzacji w budynkach.
(49) Dyrektywa 2003/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wspierania użycia w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych(22) wymaga, aby państwa członkowskie zapewniły, aby na ich rynkach oferowany był określony minimalny udział biopaliw i innych paliw odnawialnych.
(50) Dyrektywa 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku wewnętrznym energii i zmieniająca dyrektywę 92/42/ EWG(23) wymaga, aby państwa członkowskie przeprowadziły analizy własnego potencjału w zakresie wysoko wydajnej kogeneracji i ustanowiły systemy wspierania odzwierciedlające stwierdzony potencjał krajowy.
(51) W celu ułatwienia realizacji tych działań Wspólnoty, osiągnięcia większego udziału w rynku przez odnawialne źródła energii oraz poprawy efektywności energetycznej potrzebne są szczegółowe programy wsparcia na poziomie Wspólnoty dla stworzenia możliwości zmierzania w kierunku zrównoważonych systemów energetycznych, w szczególności dla wsparcia standaryzacji wyposażenia technicznego związanego z wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych lub korzystaniem z niej, dla zwiększenia wykorzystania technologii i rozpowszechniania najlepszych praktyk w zakresie sterowania zużyciem. To samo odnosi się do środków Wspólnoty dotyczących przedstawiania informacji o efektywności energetycznej urządzeń elektrycznych, elektronicznych, biurowych i komunikacyjnych oraz standaryzacji urządzeń świetlnych, grzewczych i klimatyzacyjnych. W związku z tym powinno się ustanowić program "Inteligentna Energia - Program dla Europy".
(52) Program "Inteligentna Energia - Program dla Europy" powinien przyczyniać się do realizacji ogólnych celów w zakresie zwiększenia dywersyfikacji i bezpieczeństwa dostaw energii oraz poprawy konkurencyjności przedsiębiorstw w Unii, w szczególności MŚP, służąc równocześnie ochronie środowiska naturalnego i wypełnianiu międzynarodowych zobowiązań w tej dziedzinie. Środki na rzecz efektywniejszego wykorzystywania energii w tym programie szczegółowym powinny koncentrować się również na udoskonaleniu procesów produkcyjnych pod względem technologicznym oraz zwiększaniu efektywności poprzez poprawę logistyki transportowej.
(53) Osiągnięcie pełnych efektów istniejącej strategii w zakresie zrównoważonej energii wymaga nie tylko ciągłości we wsparciu Wspólnoty dla rozwijania i realizacji polityki oraz usuwania istniejących barier pozatechnologicznych poprzez rozszerzone kampanie informacyjne, lecz przede wszystkim wsparcia w przyspieszaniu inwestycji i stymulowaniu wprowadzania na rynek innowacyjnych technologii w całej Wspólnocie.
(54) Odnawialne źródła energii i zwiększona efektywność energetyczna przynoszą nie tylko korzyści dla środowiska, przedsiębiorstwa działające w tych branżach znajdują się wśród przedsiębiorstw o najszybszym wzroście we Wspólnocie, tworząc nowe miejsca pracy. Europejski przemysł w zakresie energii odnawialnej odgrywa wiodącą w świecie rolę w rozwoju technologii związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Dzięki takim technologiom następuje poprawa spójności gospodarczej i społecznej oraz zmniejsza się rozproszenie zasobów.
(55) Decyzja nr 1230/2003/WE wygaśnie dnia 31 grudnia 2006 r.
(56) Działania w trzech z czterech szczególnych obszarów programu ustanowionego decyzją nr 1230/2003/WE powinny być kontynuowane na podstawie niniejszego Programu ramowego: (i) wspieranie efektywnego wykorzystywania energii i racjonalne wykorzystywanie zasobów energetycznych ("SAVE"); (ii) wspieranie nowych i odnawialnych źródeł energii ("ALTENER"); oraz (iii) wspieranie efektywnego wykorzystywania energii i wykorzystywania nowych i odnawialnych źródeł energii w transporcie ("STEER").
(57) Międzynarodowy wymiar ("COOPENER") programu ustanowionego decyzją nr 1230/2003/WE powinien być kontynuowany w ramach nowych instrumentów Wspólnoty dotyczących pomocy dla państw trzecich jako element programu tematycznego dotyczącego środowiska i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi, w tym energią. Powinno się jednak ściśle powiązać odpowiednie elementy programu tematycznego oraz programu "Inteligentna Energia - Program dla Europy", tak aby ułatwić MŚP wykorzystanie potencjalnych rynków zbytu inteligentnej energii poza Europą.
(58) W zgodzie z zasadami dobrych rządów i lepszego stanowienia prawa Komisja zleciła niezależnym ekspertom przeprowadzenie oceny ex ante odnowionego wieloletniego programu Wspólnoty w dziedzinie energii, który zastąpi bieżący program "Inteligentna Energia - Program dla Europy" po dniu 31 grudnia 2006 r. W swoim sprawozdaniu eksperci dochodzą do wniosku, że program "Inteligentna Energia - Program dla Europy" powinien być kontynuowany po roku 2006 oraz przekształcony w bardziej wszechstronny i ambitny instrument. Celem tego programu powinno również być dalsze umocnienie pozycji Europy i osiągnięcie większej doskonałości w dziedzinie zrównoważonych technologii energetycznych i ich stosowania.
(59) W procesie wdrażania Programu ramowego powinno się uwzględnić potrzebę zagwarantowania jego przyjazności dla użytkownika i uproszczenia administracyjnego. Komisja powinna opublikować i szeroko rozpowszechnić podręcznik użytkownika, określający jasne, proste i przejrzyste ogólne zasady udziału beneficjentów w Programie ramowym. Powinno to w szczególności ułatwić udział MŚP. W podręczniku użytkownika powinno się opisać prawa i obowiązki beneficjentów, kwestie finansowe, takie jak kwalifikujące się koszty i stopy wsparcia, zasady dotyczące przepisów i procedur administracyjnych, w szczególności przyjazne dla użytkownika procedury składania wniosków, obejmujące w razie potrzeby dwuetapowy proces składania wniosków, pod warunkiem że taka procedura nie wydłuży czasu między oceną a podpisaniem umowy, zasady korzystania z wyników projektów i ich rozpowszechniania, a także zasady oceny i wyboru projektów oraz przyznawania pomocy.
(60) Na podstawie analizy kosztów względem korzyści Komisja może wykorzystać nową lub istniejącą agencję wykonawczą do realizacji Programu ramowego zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiającym statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi(24).
(61) W ramach Programu ramowego powinny również być wspierane analizy dotyczące przyszłych struktur i potrzeb europejskiej polityki w zakresie innowacji.
(62) Jako że cele niniejszej decyzji dotyczące zwiększenia konkurencyjności i innowacji we Wspólnocie nie mogą być w sposób wystarczający osiągnięte przez państwa członkowskie z powodu potrzeby ustanowienia wielostronnych partnerstw, transnarodowej mobilności oraz wymiany informacji w skali całej Wspólnoty, a w związku z tym mogą być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty z uwagi na charakter niezbędnych działań i środków, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.
(63) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(25).
(64) Uwzględniając charakter zagadnień będących przedmiotem programów szczegółowych, Komisja powinna być wspierana w realizacji poszczególnych programów szczegółowych przez różne komitety. Komitety te będą okresowo odbywać w jednym czasie posiedzenia w celu umożliwienia wspólnych posiedzeń, na których będą omawiane kwestie przekrojowe lub wspólne, zgodnie z ustaleniami komitetu zarządzającego EIP we współpracy z Komisją.
(65) W celu poprawy spójności między elementami Programu ramowego i jego skuteczności Komisja powinna uzyskać wsparcie ze strony panelu doradczego ds. konkurencyjności i innowacji.
(66) Decyzja nr 456/2005/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2005 r. ustanawiająca wieloletni program wspólnotowy mający na celu zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie(26) ustanawia wieloletni program zwany "eContentplus". Decyzja ta wygaśnie w dniu 31 grudnia 2008 r. Środki przewidziane w celu rozszerzenia dostępności, funkcjonalności i użyteczności treści cyfrowych w Europie powinny być kontynuowane po tej dacie w ramach Programu na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK, ustanowionego niniejszą decyzją.
(67) Środki przewidziane w decyzji 96/413/WE powinny zostać włączone do Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji. Decyzja 96/413/WE powinna zatem zostać uchylona,
STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:
(1) Dz.U. C 65 z 17.3.2006, str. 22.
(2) Dz.U. C 115 z 16.5.2006, str. 17.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 1 czerwca 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 12 października 2006 r.
(4) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, str. 36.
(5) Dz.U. L 167 z 6.7.1996, str. 55.
(6) Dz.U. L 183 z 11.7.1997, str. 12. Decyzja zmieniona decyzją nr 1376/ 2002/WE (Dz.U. L 200 z 30.7.2002, str. 1).
(7) Dz.U. L 192 z 28.7.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1682/2004 (Dz.U. L 308 z 5.10.2004, str. 1).
(8) Dz.U. L 333 z 29.12.2000, str. 84. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją nr 1776/2005/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, str. 14).
(9) Dz.U. L 14 z 18.1.2001, str. 32.
(10) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 29. Decyzja zmieniona decyzją nr 787/ 2004/WE (Dz.U. L 138 z 30.4.2004, str. 12).
(11) Dz.U. L 336 z 23.12.2003, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją nr 2113/2005/WE (Dz.U. L 344 z 27.12.2005, str. 34).
(12) Dotychczas niepublikowany w Dzienniku Urzędowym.
(13) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1.
(14) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.
(15) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2.
(16) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, str. 1.
(17) Dz.U. L 77 z 27.3.1996, str. 20.
(18) Dz.U. L 167 z 22.6.2001, str. 10.
(19) Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 90.
(20) Dz.U. L 283 z 27.10.2001, str. 33. Dyrektywa zmieniona Aktem przystąpienia z 2003 r.
(21) Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 65.
(22) Dz.U. L 123 z 17.5.2003, str. 42.
(23) Dz.U. L 52 z 21.2.2004, str. 50.
(24) Dz.U. L 11 z 16.1.2003, str. 1.
(25) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).
(26) Dz.U. L 79 z 24.3.2005, str. 1.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025
Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.2025
1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2006.310.15 |
| Rodzaj: | Decyzja |
| Tytuł: | Decyzja 1639/2006/WE ustanawiająca Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji |
| Data aktu: | 24/10/2006 |
| Data ogłoszenia: | 09/11/2006 |
| Data wejścia w życie: | 01/01/2007, 29/11/2006 |