uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Szczególne położenie geograficzne niektórych wysp Morza Egejskiego powoduje zwiększenie kosztów transportu podstawowych produktów żywnościowych dla ludzi, do przetworzenia lub stanowiących środki produkcji rolnej. Ponadto obiektywne czynniki wynikające z wyspiarskiego charakteru i oddalenia stanowią dodatkowe utrudnienia dla podmiotów gospodarczych i producentów z tych wysp Morza Egejskiego, poważnie utrudniając ich działalność. W niektórych przypadkach sytuacja geograficzna, w jakiej działają podmioty gospodarcze i producenci, ma charakter podwójnie wyspiarski. Wspomniane trudności mogą być złagodzone przez obniżenie cen tych produktów. Dlatego, aby zagwarantować zaopatrzenie wysp Morza Egejskiego i wyrównać wysokie koszty dodatkowe wynikające z oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, należy wprowadzić uzgodnienia szczególne w sprawie dostaw.
(2) Problemy wysp Morza Egejskiego pogłębia niewielki obszar wysp. W celu zapewnienia skuteczności planowanych środków powinny one być stosowane tylko do wysp znanych jako "mniejsze wyspy".
(3) Polityka wspólnotowa na rzecz wspierania produkcji lokalnej na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, ustanowiona rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2019/93 z dnia 19 lipca 1993 r. wprowadzającym szczególne środki dla mniejszych wysp Morza Egejskiego dotyczące niektórych produktów rolnych(1), dotyczyła wielu produktów i obejmowała wiele działań wspierających ich wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu lub przetwarzanie. Środki te okazały się skuteczne i zapewniły utrzymanie i rozwój działalności rolniczej. Wspólnota powinna nadal wspierać te kierunki produkcji, gdyż stanowią one zasadniczy czynnik równowagi ekologicznej, społecznej i gospodarczej na mniejszych wyspach Morza Egejskiego. Doświadczenie pokazało, że tak jak w przypadku polityki rozwoju obszarów wiejskich zacieśnienie partnerstwa z władzami lokalnymi może pomóc w skuteczniejszym rozwiązywaniu określonych problemów tych wysp. Należy zatem nadal wspierać produkcję lokalną za pośrednictwem ogólnego programu ustanowionego na najbardziej odpowiednim szczeblu geograficznym, który to program powinien zostać przedstawiony Komisji przez Grecję.
(4) W celu obniżenia cen na mniejszych wyspach Morza Egejskiego i zmniejszenia dodatkowych kosztów wynikających z ich oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, przy jednoczesnym utrzymaniu konkurencyjności produktów Wspólnoty, należy przyznać pomoc na dostawy produktów pochodzących ze Wspólnoty na mniejsze wyspy Morza Egejskiego. Pomoc ta powinna uwzględniać dodatkowe koszty transportu na mniejsze wyspy Morza Egejskiego oraz, w przypadku środków produkcji rolnej lub produktów przeznaczonych do przetworzenia, dodatkowe koszty wynikające z wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia.
(5) Ponieważ ilości, których dotyczą szczególne uzgodnienia w sprawie dostaw, są ograniczone do zapotrzebowania mniejszych wysp Morza Egejskiego, uzgodnienia te nie zakłócają właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Korzyści gospodarcze wynikające ze szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw nie powinny również wywoływać zakłóceń w handlu omawianymi produktami. Należy w związku z tym zakazać wysyłania lub wywozu tych produktów z mniejszych wysp Morza Egejskiego. Należy jednak zezwolić na wysyłkę lub wywóz tych produktów, o ile następuje zwrot korzyści uzyskanych na podstawie szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw lub, w przypadku produktów przetworzonych, w celu umożliwienia regionalnej wymiany handlowej. Należy również wziąć pod uwagę wywóz do państw trzecich i, co za tym idzie, zezwolić na wywóz produktów przetworzonych odpowiadający wywozowi tradycyjnemu. Ponadto powyższe ograniczenie nie powinno obowiązywać w odniesieniu do tradycyjnych wysyłek produktów przetworzonych. W trosce o jasność niniejsze rozporządzenie powinno ustalić okres referencyjny pozwalający określić ilości produktów tradycyjnie wywożonych lub wysyłanych.
(6) Aby osiągnąć cele proponowanych szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw, korzyści gospodarcze wynikające z tych uzgodnień powinny się przekładać na poziom kosztów produkcji i powodować obniżenie cen aż do etapu odbiorcy końcowego. W związku z tym przyznawanie takich korzyści gospodarczych należy uzależnić od rzeczywistego ich przeniesienia na użytkownika końcowego i przeprowadzać odpowiednie kontrole.
(7) Dla zapewnienia lepszej realizacji celów, jakimi są rozwój lokalnej produkcji rolnej i zaopatrzenie w produkty rolne, szczeble ustanawiania programów zaopatrzenia tych wysp należy ujednolicić, a partnerskie stosunki między Komisją a Grecją powinny stać się regułą. Właściwe jest zatem, aby prognozowany bilans dostaw był określany przez organy wyznaczone przez Grecję i przedstawiany Komisji do zatwierdzenia.
(8) Należy zachęcać rolników na mniejszych wyspach Morza Egejskiego do dostarczania produktów wysokiej jakości, a obrót takimi produktami powinien być wspomagany.
(9) Aby złagodzić szczególne ograniczenia produkcji rolnej na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, wynikające z oddalenia, wyspiarskiego charakteru, peryferyjnego położenia, niewielkich rozmiarów, górzystego terenu, klimatu i zależności gospodarczej od niewielkiej liczby produktów, możliwe jest odstępstwo od konsekwentnej polityki Komisji zabraniającej pomocy operacyjnej w sektorze produkcji, przetwórstwa i sprzedaży produktów rolnych, wymienionych w załączniku I do Traktatu.
(10) Wprowadzenie w życie niniejszego rozporządzenia nie powinno powodować zagrożenia dla poziomu szczególnego wsparcia, z którego dotychczas korzystały mniejsze wyspy Morza Egejskiego. Dlatego aby zrealizować niezbędne działania, Grecja powinna w dalszym ciągu dysponować kwotami odpowiadającymi wsparciu wspólnotowemu, które już zostało przyznane na mocy rozporządzenia (EWG) nr 2019/93. Nowy system wspierania produkcji rolnej na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, ustanowiony niniejszym rozporządzeniem, powinien zostać skoordynowany ze wsparciem na rzecz tych samych linii produkcji obowiązującym na pozostałym obszarze Wspólnoty. W celu zapewnienia jasności rozporządzenie (EWG) nr 2019/93 powinno w związku z tym zostać uchylone.
(11) Zgodnie z zasadą pomocniczości i duchem rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników(2), zarządzanie szczególnymi środkami dla mniejszych wysp Morza Egejskiego należy przekazać Grecji. Środki te mogą w związku z tym być realizowane na podstawie programu pomocy przedstawionego przez Grecję i zatwierdzonego przez Komisję.
(12) Grecja zdecydowała się na zastosowanie systemu jednolitych płatności do całego swojego terytorium od dnia 1 stycznia 2006 r. W celu zapewnienia koordynacji odpowiednich ustaleń dotyczących mniejszych wysp Morza Egejskiego należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1782/2003.
(13) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(3).
(14) Program przewidziany w niniejszym rozporządzeniu stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r. Aby program ten mógł zostać uruchomiony we wspomnianym terminie, należy pozwolić Grecji i Komisji na podjęcie wszelkich kroków przygotowawczych pomiędzy datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia a datą uruchomienia programu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 września 2006 r.
W imieniu Rady | |
J. KORKEAOJA | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 184 z 27.7.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1).
(2) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1156/2006 (Dz.U. L 208 z 29.7.2006, str. 3).
(3) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).
(4) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/53/WE (Dz.U. L 29 z 2.2.2006, str. 37).
(5) Dz.U. L 227 z 21.10.2005, str. 1.
(6)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).
(7)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1184/2006 z dnia 24 lipca 2006 r. dotyczące stosowania niektórych reguł konkurencji w odniesieniu do produkcji rolnej i handlu produktami rolnymi (Dz.U. L 214 z 4.8.2006, s. 7).
(8) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 320/2006 (Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 42).
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2006.265.1 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie 1405/2006 ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 |
Data aktu: | 18/09/2006 |
Data ogłoszenia: | 26/09/2006 |
Data wejścia w życie: | 03/10/2006, 01/01/2007 |