PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 21 Konwencji wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach(2) (zwanej dalej "Konwencją z Schengen") zezwolenia na pobyt wydawane przez państwa członkowskie, które w pełni wprowadzają w życie dorobek Schengen, należy wzajemnie uznawać za równorzędne z wizą jednolitą.
(2) Obowiązujące przepisy wspólnotowe nie przewidują jednak uproszczonego systemu kontroli osób na granicach zewnętrznych, dzięki któremu zezwolenia na pobyt wydane przez państwa trzecie byłyby uznawane za równorzędne z wizą jednolitą do celów przejazdu tranzytem przez wspólny obszar lub krótkotrwałego pobytu na wspólnym obszarze.
(3) Obywatele państw trzecich, którzy posiadają zezwolenie na pobyt wydane przez Szwajcarię i którzy podlegają obowiązkowi wizowemu zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu(3), mają obowiązek wystąpić o wizę w przypadku przejazdu tranzytem przez wspólny obszar w drodze powrotnej do kraju swojego pochodzenia. W związku z tym konsulaty państw członkowskich w Szwajcarii muszą rozpatrywać dużą liczbę wniosków o wizę składanych przez takich obywateli państw trzecich. Podobne trudności występują w odniesieniu do wniosków o wizę składanych przez posiadaczy zezwoleń na pobyt wydawanych przez Liechtenstein.
(4) W następstwie dwustopniowego wprowadzania w życie dorobku Schengen nowe państwa członkowskie, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r., mają obowiązek od tego dnia wydawać wizy krajowe obywatelom państw trzecich, którzy posiadają zezwolenie na pobyt wydane przez Szwajcarię lub Liechtenstein i którzy podlegają obowiązkowi wizowemu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001. Niektóre z nowych państw członkowskich wyraziły obawy związane z wynikającym stąd dodatkowym obciążeniem administracyjnym dla swoich konsulatów w Szwajcarii i Liechtensteinie.
(5) Nie wydaje się konieczne, aby państwa członkowskie wymagały wizy od tej kategorii osób, ponieważ stanowią one niewielkie ryzyko nielegalnej imigracji dla państw członkowskich.
(6) W celu rozwiązania trudnej sytuacji znajdujących się w Szwajcarii i Liechtensteinie konsulatów państw członkowskich, które w pełni wprowadzają w życie dorobek Schengen, oraz nowych państw członkowskich powinno się wprowadzić uproszczony system kontroli osób na granicach zewnętrznych oparty na jednostronnym uznawaniu niektórych zezwoleń na pobyt wydanych przez władze Szwajcarii i Liechtensteinu za równorzędne z wizami jednolitymi lub krajowymi.
(7) Takie uznanie dokumentu powinno ograniczać się do celu przejazdu tranzytem i nie powinno mieć wpływu na możliwość wydawania przez państwo członkowskie wizy na pobyt krótkoterminowy.
(8) Stosowanie systemu uznawania dokumentów powinno być obowiązkowe dla państw członkowskich, które w pełni wprowadzają w życie dorobek Schengen, i dobrowolne dla nowych państw członkowskich, które stosują decyzję nr 895/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. wprowadzającą uproszczony system kontroli osób na granicach zewnętrznych oparty na jednostronnym uznawaniu przez Republikę Czeską, Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Słowenię i Słowację niektórych dokumentów za równorzędne z ich wizami krajowymi do celów przejazdu tranzytem przez ich terytoria(4) w okresie przejściowym do dnia, który zostanie określony przez Radę zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit pierwszy Aktu przystąpienia z 2003 r.
(9) Warunki dotyczące wjazdu określone w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)(5) muszą zostać spełnione, z wyjątkiem warunku określonego w jego art. 5 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim niniejsza decyzja ustanawia system równorzędnego statusu wiz tranzytowych i zezwoleń na pobyt wydawanych przez Szwajcarię i Liechtenstein.
(10) W związku z tym, że cel niniejszej decyzji bezpośrednio dotyczy dorobku Wspólnoty w sprawie wiz i nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na skalę i skutki niniejszej decyzji może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą subsydiarności określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(11) W odniesieniu do Islandii oraz Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, objętych obszarem, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE(6) w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy.
(12) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji przez Radę i nie jest nią związana ani nie podlega jej stosowaniu. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu przepisów Tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania, zgodnie z art. 5 tego Protokołu, musi w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszej decyzji podjąć decyzję, czy wprowadzi ją do swojego prawa krajowego.
(13) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(7). Z tego względu Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w jej przyjmowaniu, nie jest nią związane ani nie podlega jej stosowaniu.
(14) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(8). Z tego względu Irlandia nie uczestniczy w jej przyjmowaniu, nie jest nią związana ani nie podlega jej stosowaniu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Strasburgu, dnia 14 czerwca 2006 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. BORRELL FONTELLES |
H. WINKLER |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 1 czerwca 2006 r.
(2) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 19.
(3) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 851/2005 (Dz.U. L 141 z 4.6.2005, str. 3).
(4) Patrz str. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.
(5) Dz.U. L 105 z 13.4.2006, str. 1.
(6) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31.
(7) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43.
(8) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20.
(9) Dz.U. L 161 z 20.6.2008, s. 30.