uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001(1), w szczególności jego art. 145 i 155,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artykuł 99 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 stanowi, że kwota wnioskowanej pomocy nie może przekroczyć pułapu ustalonego przez Komisję. Gdy całkowita kwota wnioskowanej pomocy przekroczy ustalony pułap, pomoc przypadająca na producenta powinna być proporcjonalnie zmniejszana.
(2) Rozdział 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004(2) ustanawia warunki uzyskania pomocy w odniesieniu do materiału siewnego. Artykuł 49 tego rozporządzenia stanowi, iż pomoc w odniesieniu do materiału siewnego przyznaje się wyłącznie pod warunkiem że beneficjent takiej pomocy wprowadził dany materiał siewny na rynek do celów siewu przed 15 czerwca roku następującego po tym, w którym dokonano zbioru tego materiału.
(3) Potrzeba zastosowania ewentualnego współczynnika redukcji w tym samym roku wiąże się z poważnymi trudnościami we wdrożeniu nowego systemu. Jedyną alternatywą w celu uniknięcia stosowania takiego współczynnika redukcji jest ogólne przyznanie wszystkich dopłat w przypadku wprowadzenia do obrotu całego materiału siewnego, tj. kiedy znana jest całkowita ilość materiału siewnego. Jednakże opóźniłoby to znacznie termin wypłat dla producentów i mogłoby skutkować dla nich problemami finansowymi. Aby uniknąć takiej sytuacji należy wprowadzić system zaliczek na pomoc w odniesieniu do materiału siewnego.
(4) Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003, ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 864/2004(3), określa reguły dotyczące wsparcia związanego z wielkością produkcji bawełny, oliwy z oliwek i surowca tytoniowego.
(5) Możliwość przyznawania bezpośredniej pomocy do produkcji bawełny przewidziana jest w szczególności w rozdziale 10a tytułu IV rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. W związku z tym zachodzi konieczność ustanowienia szczegółowych zasad przyznawania tej pomocy.
(6) Artykuł 110b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przewiduje, że korzystanie z pomocy na hektar dla bawełny jest uzależnione od obowiązku użycia przez rolnika dopuszczonych odmian i uprawiania bawełny na polach zatwierdzonych przez Państwa Członkowskie. Należy zatem określić kryteria zatwierdzenia zarówno dla odmian, jak i gruntów nadających się do produkcji bawełny.
(7) Aby otrzymać pomoc na hektar dla bawełny rolnicy muszą obsiewać zatwierdzone grunty. Należy określić kryteria definiujące obsiewanie. Wyznaczenie przez Państwa Członkowskie minimalnej gęstości obsadzenia tych gruntów z uwzględnieniem warunków glebowoklimatycznych i specyfiki regionu musi stanowić obiektywne kryterium ustalenia, czy siew został wykonany prawidłowo.
(8) Przekroczenie krajowych obszarów bazowych wyznaczonych dla bawełny w art. 110c ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 powoduje zmniejszenie kwoty pomocy do wypłacenia na kwalifikujący się hektar. Jednakże dla Grecji należy określić sposób obliczania obniżonej kwoty z uwzględnieniem podziału obszaru krajowego na podobszary, do których stosuje się różne kwoty pomocy.
(9) Państwa Członkowskie muszą dokonać zatwierdzenia organizacji międzybranżowych producentów bawełny na podstawie obiektywnych kryteriów wielkości organizacji międzybranżowych, ich zadań oraz wewnętrznej organizacji. Wielkość organizacji międzybranżowej musi być określona z uwzględnieniem zdolności członkaprzedsiębiorcy zajmującego się odziarnianiem bawełny do przyjęcia wystarczającej ilości nieodziarnionej bawełny. Organizacja międzybranżowa, której głównym celem jest poprawa jakości dostarczanej bawełny, musi prowadzić działania, które wpisują się w te ramy z korzyścią dla swoich członków.
(10) Aby uniknąć komplikacji na poziomie zarządzania systemem pomocy, ten sam producent może należeć tylko do jednej organizacji międzybranżowej. Z tych samych powodów, jeżeli producent będący członkiem organizacji międzybranżowej zobowiązuje się dostarczać wytworzoną przez siebie bawełnę, może ją dostarczać tylko do przedsiębiorcy zajmującego się odziarnianiem bawełny, który jest członkiem tej samej organizacji.
(11) Zgodnie z art. 110e rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, organizacje międzybranżowe mogą podejmować decyzje o zróżnicowaniu pomocy, do której mają prawo członkowie- producenci. Skala zróżnicowania musi być zgodna z kryteriami dotyczącymi, w szczególności, jakości bawełny, która ma zostać dostarczona, z wyłączeniem kryteriów dotyczących wzrostu produkcji. W tym celu organizacje międzybranżowe muszą określić kategorie działek rolnych w szczególności w zależności od kryteriów dotyczących jakości bawełny produkowanej na tych działkach.
(12) Aby określić kwotę pomocy, jaka ma być wypłacona członkom-producentom międzybranżowych organizacji produkcji bawełny, skala musi przewidywać metodę podziału całkowitej kwoty pomocy zróżnicowanej między poszczególnymi kategoriami działek rolnych, procedury oceny i klasyfikacji każdej działki w jednej z tych kategorii, obliczenie kwoty pomocy na kwalifikujący się hektar w zależności od budżetu będącego w dyspozycji na każdą kategorię oraz całkowitej liczby hektarów zaliczanych do każdej kategorii.
(13) Aby zaklasyfikować działki rolne do jednej z kategorii określonych zgodnie ze skalą, dostarczana bawełna może być poddana badaniu w obecności wszystkich zainteresowanych stron.
(14) Ponieważ członek-producent nie jest zobowiązany do dostarczania bawełny, musi on przynajmniej, w przypadku niedostarczenia bawełny, mieć prawo do niezróżnicowanej części pomocy. Skala zróżnicowania musi uwzględniać taką sytuację, określając minimalną kwotę pomocy na kwalifikujący się hektar w przypadku braku dostawy.
(15) Do stosowania skali i w celu uproszczenia wszystkie działki rolne jednego producenta należy traktować jako należące do tej samej kategorii działek rolnych dostarczających bawełnę tej samej jakości.
(16) Agencja płatnicza, po otrzymaniu powiadomienia organizacji międzybranżowej dotyczącego kwoty pomocy, jaka ma być wypłacona członkom-producentom, musi przeprowadzić konieczne weryfikacje i wypłacić pomoc.
(17) Skala musi być zatwierdzona przez Państwo Członkowskie. W trosce o poinformowanie członków-producentów we właściwym czasie należy określić datę, przed upływem której Państwo Członkowskie musi podjąć decyzję o zatwierdzeniu lub nie skali organizacji międzybranżowej oraz ewentualnych wprowadzonych w wyniku tego przez nie zmianach. Ponieważ organizacja międzybranżowa nie jest zobowiązana do przyjęcia skali zróżnicowania musi sama mieć możliwość podjęcia decyzji o przerwaniu stosowania skali, powiadamiając o tym Państwo Członkowskie.
(18) System pomocy dla bawełny wiąże się z tym, że Państwa Członkowskie przekazują swoim producentom niektóre informacje dotyczące uprawy bawełny, jak i dotyczące zatwierdzonych odmian, obiektywnych kryteriów zatwierdzania gruntów i minimalnej gęstości obsadzenia gruntów. W trosce o poinformowanie rolników we właściwym czasie, Państwo Członkowskie musi przekazać im te informacje przed określoną datą.
(19) Ponieważ Komisja jest zobowiązana do kontroli właściwego stosowania przepisów dotyczących stosowania szczególnej pomocy dla bawełny, Państwa Członkowskie muszą jej we właściwym czasie dostarczyć te same informacje, jak również informacje dotyczące organizacji międzybranżowych.
(20) Stosowanie systemu pomocy dla bawełny przewidziane rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 czyni bezprzedmiotowymi przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny(4). Należy zatem uchylić wymienione rozporządzenie.
(21) Rozdział 10b tytułu IV rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przewiduje możliwość przyznawania pomocy bezpośredniej do gajów oliwnych. Zachodzi zatem konieczność ustanowienia szczegółowych zasad przyznawania tej pomocy.
(22) Artykuł 110i rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 stanowi, że Państwa Członkowskie określają wysokość pomocy na GIS-ha upraw oliwek dla maksimum pięciu kategorii gajów oliwnych. W tym celu do Komisji należy określenie wspólnych kryteriów ochrony środowiska i kryteriów społecznych, związanych z charakterystyką krajobrazu i tradycji społecznych.
(23) Aby poprawić kontrole konieczne, informacje na temat przynależności każdego rolnika do danych kategorii gajów oliwnych muszą być rejestrowane w systemie informacji geograficznej dla uprawy oliwek. W przypadku zmiany warunków środowiskowych i warunków społecznych należy przewidzieć możliwość dostosowania kategorii raz w roku.
(24) Pomoc w odniesieniu do gajów oliwnych przyznawana jest na GIS-ha upraw oliwek. W związku z tym dla każdego rolnika należy obliczyć powierzchnię kwalifikującą się do pomocy z zastosowaniem wspólnej metody, gdzie jednostka powierzchni jest wyrażona jako liczba GIS-ha upraw oliwek. Aby uprościć procedury administracyjne należy wprowadzić odstępstwa zarówno w stosunku do działek rolnych o minimalnej wielkości określonej przez Państwo Członkowskie, jak i dla działek przeznaczonych na produkcję oliwek znajdujących się w jednostce administracyjnej, w której Państwo Członkowskie wprowadziło system alternatywny dla GIS upraw oliwek.
(25) Do wypłacenia pomocy do gajów oliwnych na GIS-ha upraw oliwek konieczne jest, aby przede wszystkim i dla poinformowania rolników we właściwym czasie, Państwo Członkowskie określiło na początku każdego roku wskaźnikową kwotę pomocy dla gajów oliwnych na GIS-ha upraw oliwek, dla każdej kategorii gajów oliwnych. Taka kwota wskaźnikowa musi być obliczana na podstawie dostępnych danych na temat liczby rolników i powierzchni korzystających z pomocy dla gajów oliwnych; na podstawie dokładniejszych danych Państwo Członkowskie wyznacza później ostateczną kwotę pomocy.
(26) Zgodnie z kryteriami kwalifikacyjnymi określonymi dla pomocy dla gajów oliwnych, liczba drzewek oliwnych znajdujących się w gaju oliwnym nie może się różnić więcej niż 10 % od liczby zarejestrowanej z dniem 1 stycznia 2005 r. W celu kontroli przestrzegania tego ustalenia Państwa Członkowskie muszą ustalić informacje niezbędne do identyfikacji danej działki rolnej. W odniesieniu do Francji i Portugalii należy przewidzieć przesunięcie ustalenia informacji dotyczących danych działek rolnych na późniejsze daty w celu uwzględnienia powierzchni obsadzonych drzewkami oliwnymi w ramach programów zatwierdzonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. zmieniającego rozporządzenie nr 136/66/EWG w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów(4).
(27) Aby umożliwić Komisji kontrolę właściwego stosowania końcowych przepisów dotyczących wypłacania pomocy dla gajów oliwnych, Państwa Członkowskie powinny regularnie przekazywać informacje na temat obszarów uprawy oliwek korzystających z pomocy oraz wysokości pomocy udzielanej dla każdej kategorii gajów oliwnych.
(28) Rozdział 10c tytuł IV rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przewiduje możliwość przyznawania bezpośredniej pomocy do produkcji tytoniu. Zachodzi zatem konieczność ustanowienia szczegółowych zasad przyznawania tej pomocy.
(29) W celu zapewnienia jasności należy ustanowić niektóre definicje.
(30) Odmiany tytoniu należy sklasyfikować w grupach według metody suszenia oraz kosztów produkcji, uwzględniając przy tym opisy stosowane w handlu międzynarodowym.
(31) Mając na uwadze, że przedsiębiorstwa dokonujące pierwszego przetworzenia występują w charakterze strony umowy, konieczne jest zatwierdzenie takich przedsiębiorstw upoważnionych do zawierania umów kontraktacji. Zatwierdzenie może zostać wycofane w przypadku nieprzestrzegania przepisów, a Państwa Członkowskie należy zobowiązać do ustanowienia specjalnych warunków regulujących przetwarzanie tytoniu.
(32) Zgodnie z art. 110k rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, do celów przyznawania pomocy należy ustalić uznane obszary produkcyjne, na podstawie tradycyjnych obszarów produkcyjnych dla każdej z grup odmian tytoniu. Państwom Członkowskim należy zezwolić na wprowadzanie ograniczeń w odniesieniu do obszarów produkcyjnych, zwłaszcza w celu poprawy jakości.
(33) Aby umożliwić skuteczną kontrolę i efektywne zarządzanie płatnościami w ramach pomocy, produkcję tytoniu należy uzależnić od umów kontraktacji zawieranych między producentami i pierwszymi przetwórcami. Należy określić podstawowe zapisy umowy kontraktacji w odniesieniu do każdego zbioru. Należy ustalić na tyle wczesne ostateczne terminy zawierania i rejestracji umów kontraktacji, aby od samego początku roku zbiorów zagwarantować producentom stabilne rynki zbytu dla kolejnego zbioru, a przetwórcom regularne dostawy.
(34) W przypadku zawarcia umowy kontraktacji ze stowarzyszeniem producentów, w celu zapewnienia skuteczności kontroli, należy zgłosić zasadnicze szczegółowe informacje dotyczące każdego producenta. Aby zapobiec zakłóceniu konkurencji oraz umożliwić monitorowanie trudności, stowarzyszeniom producentów należy zakazać angażowania się w proces pierwszego przetwarzania. W celu zachowania struktur rynkowych należy ustanowić przepis zezwalający producentowi na przynależność tylko do jednego stowarzyszenia producentów.
(35) Surowiec tytoniowy kwalifikujący się do przyznania pomocy musi być rzetelnej, uczciwej i handlowej jakości oraz musi być pozbawiony określonych cech, które uniemożliwiają jego normalny obrót.
(36) Mając na uwadze szczególny charakter systemu pomocy, należy ustanowić przepis dotyczący rozstrzygania sporów przez wspólne komitety.
(37) Aby umożliwić odpowiednie zarządzanie kopertą finansową dla surowca tytoniowego, Państwa Członkowskie powinny ustalić orientacyjną kwotę pomocy według odmian i grup odmian na początku roku zbiorów, natomiast ostateczną kwotę pomocy - po zrealizowaniu wszystkich dostaw. Ostateczna kwota pomocy nie powinna przekraczać poziomu premii z 2005 roku.
(38) Aby wspierać poprawę jakości oraz wartość produkcji tytoniu, należy zezwolić Państwom Członkowskim na różnicowanie kwot pomocy ustalonych dla każdej odmiany lub grupy odmian według jakości dostarczanego tytoniu.
(39) Pomoc należy wypłacać za ilości liści tytoniu dostarczane przez producentów do pierwszych przetwórców, z zastrzeżeniem, że spełniają one minimalne wymogi w zakresie jakości. Pomoc należy poddać weryfikacji w przypadku gdy zawartość wilgoci w dostarczonym tytoniu różni się od tej ustalonej dla każdej grupy odmian na podstawie racjonalnych minimalnych wymogów dotyczących jakości. W celu uproszczenia kontroli przy dostawie należy ustalić wielkość pobieranych próbek, częstotliwość ich pobierania oraz metodę wyliczania zmodyfikowanej masy w celu określenia zawartości wilgoci.
(40) W celu zapobieżenia oszustwom związanym z przenoszeniem tytoniu z jednego zbioru na drugi, należy ograniczyć okres dostarczania tytoniu do przetwórców. W niektórych Państwach Członkowskich kontrole przeprowadza się raczej w miejscu dostawy tytoniu aniżeli w miejscu jego przetwarzania. Należy określić miejsca, do których tytoń musi być dostarczany oraz kontrole, które należy przeprowadzać; Państwa Członkowskie powinny zatwierdzić takie ośrodki skupu.
(41) Aby zapobiec nadużyciom, należy ustanowić warunki regulujące kwestie płatności pomocy. Jednakże odpowiedzialność za podjęcie ustaleń w odniesieniu do dalszego zarządzania oraz kontroli spoczywa na Państwach Członkowskich.
(42) Pomoc może zostać wypłacona wyłącznie po sprawdzeniu przy dostawach całego tytoniu wyprodukowanego w Państwie Członkowskim, co gwarantuje faktyczne wykonanie wszystkich tych czynności. Jednakże wypłatę producentom zaliczek w wysokości 50 % orientacyjnej kwoty pomocy należy uwarunkować wniesieniem odpowiedniego zabezpieczenia.
(43) Z przyczyn administracyjnych pomoc w każdym Państwie Członkowskim należy przyznawać wyłącznie w odniesieniu do produktów wytwarzanych na terytorium tego Państwa Członkowskiego. W przepisach należy uwzględnić przypadki, w których tytoń jest przetwarzany w innych Państwach Członkowskich niż Państwo Członkowskie, w którym został wyprodukowany. W takich sytuacjach, ilość surowca tytoniowego należy przypisać producentom w Państwie Członkowskim, w którym został on wyprodukowany.
(44) W wyniku polityki reform w sektorze tytoniu, program wykupu kwot w odniesieniu do tytoniu nie będzie już realizowany. Jednak producenci, którzy uczestniczyli w tym programie w 2002 i 2003 roku będą nadal otrzymywać płatności w kwocie wykupu, odpowiednio do końca 2007 i 2008 roku. Cena wykupu w chwili obecnej ustalona jest jako wartość procentowa premii w danym roku zbiorów. Z dniem 1 stycznia 2006 r. obecny system premii zostanie wycofany, a zatem zachodzi konieczność ustanowienia w formie środka przejściowego nowej podstawy wyliczania przyszłej ceny wykupu kwot. Poziomy premii za surowiec tytoniowy nie zmieniły się w latach zbiorów obejmujących okres od 2002 do 2005 roku. W związku z tym, dla zachowania ciągłości, za podstawę do wyliczenia ceny wykupu należy przyjąć poziom premii z 2005 roku.
(45) W wyniku zniesienia progu gwarancji oraz systemu premii przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2075/92, można uchylić rozporządzenie Komisji (WE) nr 2848/98 z dnia 22 grudnia 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92(6) w zakresie systemu premii, określania kwot produkcyjnych i przyznawania specjalnej pomocy grupom producentów w sektorze surowca tytoniowego(7). Przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 85/93 z dnia 19 stycznia 1993 r. dotyczącego agencji kontrolnych w sektorze tytoniu(8), zdezaktualizowały się i można zatem je uchylić.
(46) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1973/2004.
(47) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 2005 r.
W imieniu Komisji | |
Mariann FISCHER BOEL | |
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 118/2005 (Dz.U. L 24 z 27.1.2005, str. 15).
(2) Dz.U. L 345 z 20.11.2004, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1044/2005 (Dz.U. L 172 z 5.7.2005, str. 76).
(3) Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 48; sprostowanie w Dz.U. L 206 z 9.6.2004, str. 20.
(4) Dz.U. L 210 z 3.8.2001, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1486/2002 (Dz.U. L 223 z 20.8.2002, str. 3).
(5) Dz.U. L 210 z 28.7.1998, str. 32. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 856/2004 (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 97; sprostowanie w Dz.U. L 206 z 9.6.2004, str. 37).
(6) Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 70. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1679/2005 (Dz.U. L 271 z 15.10.2005, str. 1).
(7) Dz.U. L 358 z 31.12.1998, str. 17. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1809/2004 (Dz.U. L 318 z 19.10.2004, str. 18).
(8) Dz.U. L 12 z 20.1.1993, str. 9.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2005.347.31 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie 2182/2005 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1973/2004 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w odniesieniu do systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania odłogowanych gruntów do produkcji surowców |
Data aktu: | 22/12/2005 |
Data ogłoszenia: | 30/12/2005 |
Data wejścia w życie: | 30/12/2005, 01/01/2006, 01/01/2005 |