Rozporządzenie 461/2004 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 384/96 w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz rozporządzenie (WE) nr 2026/97 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 461/2004

z dnia 8 marca 2004 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 384/96 w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz rozporządzenie (WE) nr 2026/97 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 384/96 ⁽¹⁾ (podstawowym rozporządzeniem antydumpingowym) oraz rozporządzeniem (WE) nr 2026/97 ⁽²⁾ (podstawowym rozporządzeniem przeciwko subsydiowaniu) Rada przyjęła wspólne zasady ochrony przed, odpowiednio, dumpingowym i subsydiowanym przywozem towarów z krajów niebędących członkami Wspólnot Europejskich (podstawowe rozporządzenie antydumpingowe oraz podstawowe rozporządzenie przeciwko subsydiowaniu zwane łącznie dalej rozporządzeniami podstawowymi).

(2) Rozporządzenia podstawowe stanowią, dla nakładania ostatecznych środków antydumpingowych i wyrównawczych, procedurę, na podstawie której Rada, stanowiąc zwykłą większością na wniosek Komisji, nakłada środki ostateczne.

(3) W świetle ostatnich doświadczeń na gruncie stosowania rozporządzeń podstawowych oraz w celu zachowania przejrzystości i skuteczności instrumentów ochrony handlu, uważa się za konieczne ponowne przeanalizowanie sposobu, w jaki instytucje wspólnotowe współpracują w procesie nakładania ostatecznych środków antydumpingowych i wyrównawczych.

(4) Zgodnie z obecnym podejściem wniosek Komisji zostanie przyjęty tylko wówczas, gdy za jego przyjęciem głosować będzie zwykła większość Państw Członkowskich. Skutkuje to tym, że nieobecność liczona będzie praktycznie jako głos przeciwko wnioskowi Komisji. W efekcie może to powodować sytuację, w której wniosek Komisji nie zostanie przyjęty przez Radę z powodu wielu nieobecności.

(5) Aby skutecznie odnieść się do tego problemu, należy zmienić rozporządzenia podstawowe poprzez wprowadzenie wymagania, aby zwykła większość Państw Członkowskich w Radzie była wymagana do odrzucenia wniosku Komisji o nałożenie środków ostatecznych. Zgodnie z tą procedurą środki zostaną przyjęte przez Radę, chyba że Rada zwykłą większością podejmie decyzję o odrzuceniu wniosku Komisji w okresie miesiąca od daty złożenia wniosku przez Komisję.

(6) Zasadne jest zastosowanie takiej procedury w celu usprawnienia wspólnotowego procesu podejmowania decyzji bez zmieniania stosownych ról Komisji i Rady w stosowaniu rozporządzeń podstawowych, a także bez powodowania jakichkolwiek innych zmian w procedurach podejmowania decyzji w innych obszarach wspólnej polityki handlowej lub innych sektorach.

(7) Dla celów jednolitego stosowania procedur podejmowania decyzji w ramach rozporządzeń podstawowych procedury mające zastosowanie do podejmowania przez Radę innych rozporządzeń podstawowych, będące zasadniczo takie same jak procedury nakładania środków ostatecznych, również powinny zostać dostosowane. Konsekwentnie powyższe podejście należy także przyjąć w odniesieniu do procedur dotyczących rewizji, ponownego dochodzenia, omijania i zawieszania środków.

(8) Podstawowe rozporządzenie antydumpingowe ustanawia wiążące terminy zakończenia procedury dochodzenia wszczętej na podstawie art. 5 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, podczas gdy dla dochodzeń rewizyjnych, wszczynanych stosownie do art. 11 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 oraz dochodzeń ponownych stosownie do art. 12 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego zastrzeżono tylko terminy instrukcyjne.

(9) Środki antydumpingowe pozostają w mocy do czasu zakończenia rewizji stosownie do art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. W konsekwencji niezwykle długie dochodzenia rewizyjne zgodnie z takim artykułem mogą godzić w pewność prawną i powodować niekorzystne skutki dla zainteresowanych stron. Podobnie niepożądane skutki mogą wyniknąć z nadmiernie długich dochodzeń rewizyjnych stosownie do art. 11 ust. 3 i ust. 4 oraz ponownych dochodzeń stosownie do art. 12 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

(10) Z tego względu stosownym jest wprowadzenie wiążących terminów również dla zakończenia dochodzenia rewizyjnego stosownie do art. 11 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 oraz ponownego dochodzenia stosownie do art. 12 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

(11) Różne rodzaje dochodzeń rewizyjnych mają różne potencjalne zakresy i stopnie skomplikowania. Ustalając stosowne terminy do ich zakończenia, należy odpowiednio uwzględnić te różnice.

(12) Po pierwsze, rewizje na podstawie art. 11 ust. 2 i ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego mogą, w pewnych okolicznościach, przedstawiać taki sam stopień skomplikowania, jak nowe postępowanie na podstawie art. 5 ust. 9, na przykład z punktu widzenia zakresu dochodzenia albo liczby stron zainteresowanych. W konsekwencji, o ile te dochodzenia rewizyjne powinny zazwyczaj zostać ukończone w ciągu istniejącego terminu instrukcyjnego 12 miesięcy, to wiążący termin ich ukończenia powinien być równy, jednak nie dłuższy niż termin 15-miesięczny ustalony dla zakończenia nowego postępowania.

(13) Po drugie, rewizje na podstawie art. 11 ust. 4 oraz ponowne dochodzenia na podstawie art. 12 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego mają mniejszy stopień skomplikowania niż rewizje na podstawie art. 11 ust. 2 i ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Odpowiednio, termin ukończenia takich rewizji powinien być krótszy. Uważa się, że termin ukończenia rewizji na podstawie art. 11 ust. 4 powinien zostać ustalony ma dziewięć miesięcy. Limit ten jest zgodny z maksymalnym terminem zarejestrowania przywożonych towarów na podstawie art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Jako że przywożone towary są rejestrowane w oczekiwaniu na ukończenie rewizji na podstawie art. 11 ust. 4, termin ukończenia takiej rewizji nie powinien być dłuższy niż okres, w trakcie którego przywożone towary objęte rewizją mogą być poddane rejestracji.

(14) Po trzecie, o ile ponowne dochodzenia na podstawie art. 12 powinny zazwyczaj być ukończone w istniejącym instrukcyjnym terminie sześciu miesięcy, to uważa się za stosowne ustalenie wiążącego terminu dziewięciu miesięcy, jako że dłuższy okres może być konieczny do ukończenia dochodzenia, jeżeli będzie trzeba uwzględnić poddane rewizji zwykłe wartości. Ponadto przywożone towary poddane ponownemu dochodzeniu na podstawie art. 12 mogą, podobnie jak przywożone towary objęte rewizją z art. 11 ust. 4, także być przedmiotem rejestracji na podstawie art. 14 ust. 5. Konsekwentnie do ponownego dochodzenia na podstawie art. 12 powinien być stosowany taki sam jak dla rejestracji maksymalny termin dziewięciu miesięcy.

(15) Motywy od 8 do14 mają odpowiednie zastosowanie do rewizji na podstawie art. 18, 19 i 20 podstawowego rozporządzenia przeciwko subsydiowaniu.

(16) Uważa się za rozsądne, aby zapewnić stopniowe wprowadzanie bezwzględnych terminów dla rewizji, mając na względzie wynikające z tego zapotrzebowanie na zasoby ludzkie w celu dotrzymania takich terminów. Taki okres stopniowego wprowadzania z czasem usprawni właściwe przydzielenie zasobów ludzkich.

(17) Informacje dostarczane Państwom Członkowskim w Komitecie Doradczym mają często wysoce techniczny charakter i zawierają szczegółowe analizy ekonomiczne i prawne. Aby zapewnić Państwom Członkowskim wystarczającą ilość czasu na rozważenie tych informacji, należy wysyłać je co najmniej na 10 dni przed datą posiedzenia ustaloną przez Przewodniczącego Komitetu Doradczego.

(18) Artykuł 8 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego stanowi, między innymi, że w przypadku wycofania zobowiązania przez dowolną ze stron, nakłada się ostateczne cło, zgodnie z art. 9, na podstawie faktów ustalonych w kontekście dochodzenia, które doprowadziły do powstania zobowiązania. Postanowienie to prowadziło do czasochłonnej podwójnej procedury składającej się zarówno z decyzji Komisji o wycofaniu akceptacji zobowiązania oraz rozporządzenia Rady ponownie nakładającego cło. Biorąc pod uwagę, że postanowienie to nie pozostawia Radzie jakiejkolwiek uznaniowości w odniesieniu do wprowadzenia cła, jakie ma zostać nałożone w następstwie naruszenia lub wycofania zobowiązania lub w jego wysokości, uważa się za stosowną zmianę postanowień art. 8 ust. 1, ust. 5 i ust. 9, aby wyjaśnić zakres odpowiedzialności Komisji i umożliwić dokonywanie wycofania zobowiązania i nakładanie cła w jednym akcie prawnym. Konieczne jest także zapewnienie, aby procedura wycofania kończyła się zazwyczaj w terminie sześciu miesięcy, jednak w żadnym przypadku w terminie dłuższym niż dziewięć miesięcy, aby zapewnić prawidłową egzekucję obowiązujących środków.

(19) Motyw 18 ma odpowiednie zastosowanie do zobowiązań na podstawie art. 13 podstawowego rozporządzenia przeciwko subsydiowaniu.

(20) Artykuł 12 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego wskazuje, że ponowne dochodzenia na podstawie tego artykułu są wszczynane na podstawie dowodów przedstawionych przez przemysł wspólnotowy. Inne zainteresowane strony mogą mieć równy interes w takich ponownych dochodzeniach zmierzających do skorygowania skutków absorpcji cła przez eksportera. Z tego względu konieczne jest zmienienie tego artykułu, aby rozciągnąć możliwość wnioskowania o wszczęcie dochodzeń antyabsorpcyjnych przez jakąkolwiek zainteresowaną stronę. Jest również konieczne, dla oceny czy absorpcja nastąpiła czy też nie, włączenie do pojęcia ruchów cen spadku cen eksportowych, jako że jest to jedna z możliwych sytuacji, w której na skutek spadku poziomu cen na rynku wspólnotowym, skutek naprawczy środka może zostać naruszony.

(21) Motyw 20 ma odpowiednie zastosowanie do art. 19 ust. 3 podstawowego rozporządzenia przeciwko subsydiowaniu.

(22) Ponadto należy wyjaśnić, że wzrost wysokości cła antydumpingowego nałożonego w następstwie ponownego dochodzenia na podstawie art. 12 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego musi zostać ograniczony do maksymalnej wysokości, jaka prawdopodobnie mogłaby zostać zaabsorbowana, będącej wysokością cła obowiązującą przed tym ponownym dochodzeniem.

(23) Skoro art. 13 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego bezpośrednio nie wspomina stron, które mają prawo wnioskowania o wszczęcie dochodzeń przeciwko omijaniu środków, pożądane jest wyjaśnienie, jakie strony mają do tego prawo.

(24) Wcześniejsze doświadczenie pokazało, że pożądane jest także wyjaśnienie, jakie praktyki stanowią omijanie przyjętych środków. Praktyki omijania środków mogą mieć miejsce zarówno wewnątrz Wspólnoty jak i poza nią. W konsekwencji konieczne jest zapewnienie, aby zwolnienia z rozszerzonych ceł, które mogą już być przyznane importerom na podstawie aktualnego podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, mogły także być przyznawane eksporterom, wówczas gdy cła zostają rozszerzone w celu odniesienia się do omijania środków mającego miejsce poza Wspólnotą.

(25) W celu zapewnienia właściwej egzekucji środków zalecana jest także zmiana pojęć art. 19 ust. 6 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, w odniesieniu do wykorzystania informacji zebranych w ramach dochodzenia, dla celów wszczynania innego dochodzenia w ramach tego samego postępowania.

(26) Motywy od 23 do 25 mają odpowiednie zastosowanie do art. 23 i art. 29 ust. 6 podstawowego rozporządzenia przeciwko subsydiowaniu.

(27) W celu zagwarantowania lepszych środków egzekwowania konieczne jest zapewnienie Komisji, w nowym ustępie art. 14 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, możliwości wnioskowania do Państwa Członkowskiego o dostarczenie, z zastrzeżeniem zasad zachowania poufności zawartych w rozporządzeniach podstawowych, informacji w celu wykorzystania ich do monitorowania zobowiązań cenowych oraz weryfikowania poziomu skuteczności obowiązujących środków. Podobne postanowienia potrzeba także wprowadzić w formie nowego ustępu w art. 24 podstawowego rozporządzenia przeciwko subsydiowaniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (WE) nr 384/96 wprowadza się następujące zmiany:

1) artykuł 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Pod warunkiem tymczasowego potwierdzenia dumpingu i szkody, Komisja może przyjąć złożoną przez eksportera ofertę zadowalającego, dobrowolnego zobowiązania do rewizji cen lub zaprzestania wywozu na dany obszar po cenach dumpingowych, jeżeli po przeprowadzeniu konkretnych konsultacji w Komitecie Doradczym Komisja uzna, że szkodliwe efekty dumpingu zostaną usunięte. W takim przypadku oraz tak długo, jak zobowiązania takie są obowiązujące, tymczasowe cła nałożone przez Komisję zgodnie z artykułem 7 ust. 1 albo ostateczne cła nałożone przez Radę zgodnie z artykułem 9 ust. 4 nie mają zastosowania do odnośnego przywozu przedmiotowych towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa, o których mowa w decyzji Komisji o przyjęciu zobowiązań, wraz z późniejszymi zmianami. Podwyżki cen wynikające ze zobowiązań nie mogą być wyższe od niezbędnych do wyeliminowania marginesu dumpingu, natomiast powinny być niższe od marginesu dumpingu, jeżeli spowodują usunięcie szkody dla przemysłu wspólnotowego.";

2) artykuł 8 ust. 9 otrzymuje brzmienie:

"9. W przypadku naruszenia lub wycofania zobowiązania przez dowolną ze stron, lub w przypadku wycofania przyjęcia tego zobowiązania przez Komisję, przyjęcie zobowiązania zostaje, po konsultacjach, wycofane przez Komisję odpowiednio w drodze decyzji albo rozporządzenia, a tymczasowe cło nałożone przez Komisję zgodnie z art. 7 lub ostateczne cło nałożone przez Radę zgodnie z art. 9 ust. 4 stosuje się automatycznie, przy zapewnieniu, aby zainteresowany eksporter, z wyjątkiem eksporterów wycofujących zobowiązanie, miał możliwość wypowiedzenia się.

Każda zainteresowana strona albo Państwo Członkowskie może przedstawić informację zawierającą dostateczny dowód naruszenia zobowiązania. Późniejszej oceny, czy nastąpiło naruszenie zobowiązania, dokonuje się zazwyczaj w terminie sześciu miesięcy, jednak nie później niż w ciągu dziewięciu miesięcy od należycie uzasadnionego wniosku. Komisja może wnioskować o pomoc do organów Państw Członkowskich właściwych do monitorowania zobowiązań.";

3) artykuł 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Jeżeli ostatecznie ustalone fakty wykazują istnienie dumpingu i spowodowanej nim szkody oraz interes Wspólnoty wymaga interwencji zgodnie z art. 21, Rada, na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego, nakłada ostateczne cło antydumpingowe. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. W przypadku obowiązywania cła tymczasowego propozycję działań ostatecznych przedkłada się nie później niż jeden miesiąc przed wygaśnięciem tego cła. Kwota cła antydumpingowego nie przekracza stwierdzonego marginesu dumpingu, ale powinna być niższa od tego marginesu, jeżeli mniejsze cło spowoduje usunięcie szkody dla przemysłu wspólnotowego.";

4) artykuł 11 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące procedur i przebiegu dochodzenia, z wyjątkiem przepisów określających terminy, stosuje się do wszystkich rewizji prowadzonych na podstawie ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.. Rewizje prowadzone na podstawie ust. 2 i 3 przeprowadza się niezwłocznie i zazwyczaj kończy w terminie 12 miesięcy od dnia wszczęcia rewizji. Rewizje na podstawie ust. 2 i 3 kończą się bezwarunkowo w terminie 15 miesięcy od dnia wszczęcia. Rewizje na podstawie ust. 4 kończą się bezwarunkowo w terminie dziewięciu miesięcy od dnia wszczęcia. Jeśli w tym samym postępowaniu wszczynana zostaje rewizja na podstawie ust. 2 w trakcie rewizji na podstawie ust. 3, wówczas rewizja na podstawie ust. 3 kończy się w tym samym terminie, jaki został powyżej przewidziany dla rewizji na podstawie ust. 2.

Komisja przedstawia Radzie propozycję działania nie później niż miesiąc przed upłynięciem powyższych terminów.

W przypadku nieukończenia dochodzenia w powyższych terminach środki:

- wygasają w odniesieniu do dochodzeń na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu,

- wygasają w przypadku dochodzeń prowadzonych na podstawie ust. 2 i 3 niniejszego artykułu równolegle, kiedy w tym samym postępowaniu dochodzenie na podstawie ust. 2 zostało wszczęte w trakcie dochodzenia na podstawie ust. 3 albo kiedy takie rewizje wszczęto w tym samym czasie, albo

- nie ulegają zmianie w dochodzeniach na podstawie ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

Zawiadomienie o aktualnym wygaśnięciu lub utrzymaniu środków zgodnie z niniejszym ustępem jest następnie publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.";

5) artykuł 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. W przypadku gdy przemysł wspólnotowy lub dowolna inna zainteresowana strona przedstawi, zazwyczaj w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie środków, wystarczające informacje wskazujące, że po pierwotnym okresie dochodzenia oraz przed nałożeniem środków lub w ich następstwie, ceny eksportowe zmniejszyły się lub nie nastąpiły żadne ruchy, albo nastąpiły niewystarczające ruchy cen odsprzedaży lub dalszych cen sprzedaży towaru przywożonego we Wspólnocie, dochodzenie może zostać otwarte ponownie, po konsultacjach, w celu ustalenia, czy środki wywierają wpływ na powyższe ceny.

Pod warunkami wskazanymi powyżej dochodzenie może zostać ponownie otwarte także z inicjatywy Komisji lub na wniosek Państwa Członkowskiego.";

6) w art. 12 ust. 2 zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie:

"W przypadku stwierdzenia, że warunki art. 12 ust. 1 są spełnione wskutek spadku cen eksportowych, który nastąpił po pierwotnym dochodzeniu oraz przed albo po zastosowaniu środków, marginesy dumpingu mogą zostać ponownie obliczone tak, aby uwzględnione zostały niższe ceny eksportowe.";

7) artykuł 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. W przypadku gdy ponowne dochodzenie na podstawie niniejszego artykułu wykaże wzrost dumpingu, Rada na wniosek Komisji może, po konsultacji, zmienić obowiązujące środki zgodnie z nowymi ustaleniami dotyczącymi cen eksportowych. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. Wysokość cła antydumpingowego nakładanego na podstawie niniejszego artykułu nie może przekroczyć dwukrotności kwoty cła nałożonego pierwotnie przez Radę.";

8) artykuł 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Odpowiednie przepisy art. 5 i 6 stosuje się do ponownego dochodzenia prowadzonego na podstawie niniejszego artykułu z tym, że takie ponowne dochodzenie prowadzi się niezwłocznie i zwykle kończy w ciągu sześciu miesięcy od daty wszczęcia ponownego dochodzenia. W każdym przypadku takie ponowne dochodzenia kończą się w terminie dziewięciu miesięcy od dnia wszczęcia ponownego dochodzenia.

Komisja przedstawia Radzie propozycję działania nie później niż miesiąc przed upłynięciem powyższych terminów.

W przypadku nieukończenia ponownego dochodzenia w powyższych terminach środki nie ulegają zmianie. Zawiadomienie o utrzymaniu środków zgodnie z niniejszym ustępem jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.";

9) artykuł 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Cła antydumpingowe nałożone na podstawie niniejszego rozporządzenia można rozszerzyć tak, aby objęły przywóz z państw trzecich, których dotyczy środek produktów podobnych, zarówno nieznacznie zmodyfikowanych jak też niemodyfikowanych, lub nieznacznie zmodyfikowanych produktów podobnych, lub też ich części, w przypadku gdy obowiązujące środki są omijane. Cła antydumpingowe nieprzekraczające pozostałych ceł antydumpingowych nałożonych stosownie do art. 9 ust. 5 niniejszego rozporządzenia można rozszerzyć tak, aby objęły przywożone towary od przedsiębiorców korzystających z ceł indywidualnych w krajach, których dotyczy środek, w przypadku gdy obowiązujące środki są omijane. Omijanie określa się jako zmianę struktury handlu między państwami trzecimi a Wspólnotą lub między poszczególnymi przedsiębiorcami w kraju, którego dotyczy środek, a Wspólnotą, wynikającą z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia, poza nałożonym cłem, przy czym istnieją dowody szkody lub osłabienia zaradczych skutków cła w odniesieniu do cen lub ilości podobnych produktów, jak również dowody na istnienie dumpingu w odniesieniu do normalnych wartości uprzednio ustalonych dla tych produktów, jeśli jest to konieczne stosownie do postanowień art. 2.

Praktyka, proces lub prace, o których mowa w ust. 1, polegają między innymi na nieznacznej modyfikacji przedmiotowego towaru tak, aby podlegał on zakwalifikowaniu pod takie regulacje celne, które zazwyczaj nie są objęte środkami, pod warunkiem że zmiana taka nie zmienia istotnej charakterystyki tego towaru; wysyłka towaru objętego środkiem za pośrednictwem państw trzecich; reorganizowanie przez eksporterów lub producentów ich struktury lub kanałów sprzedaży w kraju objętym środkiem, aby ostatecznie wyeksportować własne towary do Wspólnoty za pośrednictwem producentów korzystających z indywidualnej stawki celnej niższej od stawki mającej zastosowanie dla towarów tych wytwórców, oraz w okolicznościach wskazanych w Artykule 13 ust. 2, montaż części poprzez ich składanie we Wspólnocie lub kraju trzecim.";

10) artykuł 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Dochodzenia na mocy niniejszego artykułu wszczyna się z inicjatywy Komisji, na wniosek Państwa Członkowskiego lub każdej zainteresowanej strony w przypadkach, gdy wniosek zawiera wystarczające dowody dotyczące czynników wymienionych w ust. 1. Wszczęcie następuje po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego w drodze rozporządzenia Komisji, które może także nakazać organom celnym odprawienie przywozu z zastrzeżeniem rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 lub żądania gwarancji. Dochodzenia prowadzone są przez Komisję, której mogą towarzyszyć organy celne i są kończone w ciągu dziewięciu miesięcy. W przypadku gdy ostatecznie ustalone fakty uzasadnią rozszerzanie środków, rozszerzenia tego dokonuje Rada na wniosek Komisji, po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. Rozszerzenie skutkuje począwszy od daty nałożenia obowiązku rejestracji na podstawie art. 14 ust. 5 lub żądania gwarancji. Odpowiednie przepisy proceduralne niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wszczynania i prowadzenia dochodzeń mają zastosowanie na podstawie niniejszego artykułu";

11) artykuł 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Przywożone towary nie podlegają rejestracji na podstawie art. 14 ust. 5 ani środkom w przypadku, gdy handel nimi prowadzą przedsiębiorstwa korzystające ze zwolnień. Wnioski o przyznanie zwolnienia wraz ze stosownymi dowodami przedstawia się w terminach wskazanych we wszczynającym dochodzenie rozporządzeniu Komisji. W przypadku gdy praktyka, proces lub prace skutkujące omijaniem wykonywane są poza Wspólnotą, zwolnienie może zostać przyznane producentom przedmiotowego towaru, którzy wykażą, że nie są związani z żadnym z producentów objętych środkiem oraz że uznano, iż nie biorą udziału w praktyce omijania środków, stosownie do definicji w Artykule 13 ust. 1 i ust. 2. W przypadku gdy praktyka, proces lub prace skutkujące omijaniem wykonywane są wewnątrz Wspólnoty, zwolnienie może zostać przyznane importerom, którzy wykażą, że nie są w żaden sposób związani z producentami objętymi środkiem.

Zwolnienia te przyznawane są w drodze decyzji Komisji po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego albo decyzji Rady nakładającej środki i pozostają w mocy w okresie i na warunkach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Pod warunkiem spełnienia wymagań ustanowionych w Artykule 11 ust. 4, zwolnienia można przyznać także po zakończeniu dochodzenia prowadzącego do rozszerzenia środków.

Po upłynięciu co najmniej roku od rozszerzenia środków oraz w przypadku złożenia wniosku lub możliwości złożenia wniosku o zwolnienie przez znacząca liczbę stron, Komisja może zadecydować o wszczęciu rewizji rozszerzenia środka. Każda taka rewizja jest prowadzona zgodnie z postanowieniami art. 11 ust. 5 mającego zastosowanie do rewizji na podstawie art. 11 ust. 3.";

12) artykuł 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. W interesie Wspólnoty środki nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia mogą zostać zawieszone decyzją Komisji, po konsultacji z Komitetem Doradczym, na okres dziewięciu miesięcy. Zawieszenie może zostać przedłużone na kolejny okres nie dłuższy niż jeden rok, jeżeli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Komisji. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. Środki mogą zostać zawieszone wyłącznie w przypadku gdy warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda, oraz z zastrzeżeniem, że przemysł wspólnotowy miał możliwość wyrażenia na ten temat opinii, która została uwzględniona. Środki mogą zostać wprowadzone ponownie w dowolnym terminie i po przeprowadzeniu konsultacji, jeżeli przyczyna zawieszenia ustała.";

13) w art. 14 dodaje się ustęp w następującym brzmieniu:

"7. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 6 Komisja może w konkretnych przypadkach wnioskować do Państw Członkowskich, o dostarczenie informacji koniecznych do skutecznego monitorowania stosowania środków. W tym zakresie stosuje się postanowienia art. 6 ust. 3 i ust. 4. Wszelkie dane dostarczone przez Państwa Członkowskie na podstawie tego artykułu objęte są postanowieniami art. 19 ust. 6.";

14) artykuł 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Komitet obraduje po zwołaniu przez przewodniczącego. Przewodniczący bezzwłocznie, jednak nie później niż na 10 dni przed posiedzeniem przekazuje Państwom Członkowskim wszelkie istotne informacje";

15) artykuł 19 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

"6. Informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia są wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których o nie wnioskowano. Postanowienie to nie wyklucza wykorzystania informacji uzyskanych w kontekście jednego dochodzenia dla potrzeb wszczęcia innego dochodzenia w ramach tego samego postępowania w odniesieniu do przedmiotowego towaru."

Artykuł  2

W rozporządzeniu (WE) nr 2026/97 wprowadza się następujące zmiany:

1) artykuł 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Pod warunkiem tymczasowego potwierdzenia subsydiowania i szkody, Komisja może przyjąć złożoną ofertę zadowalającego, dobrowolnego zobowiązania, na mocy którego:

a) kraj pochodzenia lub wywozu wyraża zgodę na zniesienie albo ograniczenie subsydiów albo podejmuje inne działania dotyczące ich skutków; albo

b) eksporter zobowiązuje się skorygować swoje ceny albo zaprzestać wywozu do danego obszaru tak długo, jak wywóz ten będzie korzystać z subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych, tak aby Komisja, po konsultacjach szczegółowych z Komitetem Doradczym, była w pełni przekonana o wyeliminowaniu negatywnych skutków tych subsydiów.

W przypadku takim oraz tak długo, jak zobowiązania takie obowiązują, cła tymczasowe nałożone przez Komisję zgodnie z artykułem 12 ust. 3 oraz cła ostateczne nałożone przez Radę zgodnie z artykułem 15 ust. 1 nie mają zastosowania do odnośnego przywozu przedmiotowych towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa, o których mowa w decyzji Komisji o przyjęciu zobowiązań, wraz z późniejszymi zmianami takiej decyzji.

Podwyżki cen wynikające ze zobowiązań nie mogą być wyższe od niezbędnych do wyeliminowania marginesu dumpingu, natomiast powinny być niższe od marginesu dumpingu, jeżeli spowodują usunięcie szkody dla przemysłu wspólnotowego.";

2) artykuł 13 ust. 9 otrzymuje brzmienie:

"9. W przypadku naruszenia lub wycofania zobowiązania przez dowolną ze stron lub w przypadku wycofania przyjęcia tego zobowiązania przez Komisję, przyjęcie zobowiązania zostaje, po konsultacjach, wycofane przez Komisję odpowiednio w drodze decyzji albo rozporządzenia, a tymczasowe cło nałożone przez Komisję zgodnie z art. 12 lub ostateczne cło nałożone przez Radę zgodnie z art. 15 ust. 1 stosuje się automatycznie, przy zapewnieniu, aby zainteresowany eksporter, z wyjątkiem eksporterów wycofujących zobowiązanie, miał możliwość wypowiedzenia się.

Każda zainteresowana strona albo Państwo Członkowskie może przedstawić informację zawierającą dostateczny dowód naruszenia zobowiązania. Późniejszej oceny, czy nastąpiło naruszenie zobowiązania, dokonuje się zazwyczaj w terminie sześciu miesięcy, jednak nie później niż w ciągu dziewięciu miesięcy od należycie uzasadnionego wniosku. Komisja może wnioskować o pomoc do organów Państw Członkowskich właściwych do monitorowania zobowiązań.";

3) artykuł 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. W przypadku gdy ostatecznie ustalony stan faktyczny wykazuje istnienie subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych oraz szkodę spowodowaną w ich konsekwencji i gdy interes Wspólnoty wymaga interwencji zgodnie z art. 31, Rada, na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego, nakłada ostateczne cło antydumpingowe. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. W przypadku obowiązywania cła tymczasowego propozycję działań ostatecznych przedkłada się nie później niż jeden miesiąc przed wygaśnięciem tego cła. Nie nakłada się środków, jeśli subsydium lub subsydia są wycofane lub wykazano, że subsydia nie przynoszą żądanej korzyści eksporterom. Kwota cła wyrównawczego nie może przekraczać kwoty subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych, z których, jak stwierdzono, korzystają eksporterzy, ustalonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, lecz powinna być niższa niż całkowita kwota subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych, jeżeli takie niższe należności celne są odpowiednie do usunięcia szkody dla wspólnotowego przemysłu.";

4) artykuł 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. W przypadku gdy nałożone cła wyrównawcze są niższe niż kwota stwierdzonych subsydiów, podjęty zostanie przegląd okresowy, jeżeli producenci Wspólnoty lub inna zainteresowana strona przedstawią, zazwyczaj w okresie dwóch lat od wejścia w życie środka, wystarczające dowody, że po pierwotnym okresie dochodzenia oraz przed nałożeniem środków lub w ich następstwie ceny eksportowe zmniejszyły się lub nie nastąpiły żadne ruchy, albo nastąpiły niewystarczające ruchy cen odsprzedaży lub dalszych cen sprzedaży towaru przywożonego we Wspólnocie. W przypadku gdy dochodzenie potwierdzi zarzuty, wyrównawcze należności celne mogą być podwyższone do poziomu, w którym osiągnięty zostanie wzrost cen konieczny do usunięcia szkody; jednakże podwyższony poziom należności celnych nie przekroczy kwoty subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych.

Pod warunkami wskazanymi powyżej przegląd okresowy może także być wszczęty z inicjatywy Komisji lub na wniosek Państwa Członkowskiego.";

5) artykuł 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące procedur i przebiegu dochodzenia, z wyjątkiem przepisów określających terminy, stosuje się do wszystkich przeglądów prowadzonych na podstawie art. 18, 19 i 20. Przeglądy prowadzone na podstawie art. 18 i 19 przeprowadza się niezwłocznie i zazwyczaj kończy w terminie 12 miesięcy od dnia wszczęcia przeglądu. Przeglądy na podstawie art. 18 i 19 kończą się bezwarunkowo w terminie 15 miesięcy od dnia wszczęcia. Przeglądy na podstawie art. 20 kończą się bezwarunkowo w terminie dziewięciu miesięcy od dnia wszczęcia. Jeśli w tym samym postępowaniu wszczynany zostaje przegląd na podstawie art. 18 w trakcie przeglądu na podstawie art. 19, wówczas przegląd na podstawie art. 19 kończy się w tym samym terminie, jaki został powyżej przewidziany dla przeglądu na podstawie art. 18.

Komisja przedstawia Radzie propozycję działania nie później niż miesiąc przed upłynięciem powyższych terminów.

W przypadku nieukończenia dochodzenia w powyższych terminach środki:

- wygasają w odniesieniu do dochodzeń na podstawie art. 18,

- wygasają w przypadku dochodzeń prowadzonych na podstawie art. 18 i 19 równolegle, kiedy w tym samym postępowaniu dochodzenie na podstawie art. 18 zostało wszczęte w trakcie dochodzenia na podstawie art. 19 albo kiedy takie przeglądy wszczęto w tym samym czasie, albo

- nie ulegają zmianie w dochodzeniach na podstawie art. 19 i 20.

Zawiadomienie o aktualnym wygaśnięciu lub utrzymaniu środków zgodnie z niniejszym ustępem jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.";

6) artykuł 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Wyrównawcze należności celne nałożone ma mocy niniejszego rozporządzenia mogą być rozszerzone tak, aby objęły przywóz z państw trzecich, których dotyczy środek produktów podobnych, zarówno nieznacznie zmodyfikowanych jak też niemodyfikowanych, lub nieznacznie zmodyfikowanych produktów podobnych, lub też ich części, jeżeli ma miejsce obejście obowiązujących środków. Cła wyrównawcze nieprzekraczające pozostałych ceł wyrównawczych nałożonych zgodnie z art. 15 ust. 2 niniejszego rozporządzenia można rozszerzyć tak, aby objęły przywożone towary od przedsiębiorców korzystających z ceł indywidualnych w krajach, których dotyczy środek w przypadku, gdy obowiązujące środki są omijane. Obejście definiuje się jako zmianę struktury handlu między państwami trzecimi a Wspólnotą, która wynika z praktyki, procesu lub pracy, dla których brak jest należytego uzasadnienia ekonomicznego lub przyczyny innej niż nałożenie należności celnych oraz jeżeli istnieją dowody, że efekty środków zaradczych w formie należności celnych są naruszone pod względem cen lub ilości podobnych produktów oraz że przywożony podobny produkt lub jego części nadal korzystają z subsydium.

Praktyka, proces lub prace, o których mowa w ust. 1, polegają między innymi na nieznacznej modyfikacji przedmiotowego towaru tak, aby podlegał on zakwalifikowaniu pod takie regulacje celne, które zazwyczaj nie są objęte środkami, pod warunkiem że zmiana taka nie zmienia istotnej charakterystyki tego towaru; wysyłka towaru objętego środkiem za pośrednictwem państw trzecich oraz reorganizowanie przez eksporterów lub producentów ich struktury lub kanałów sprzedaży w kraju objętym środkiem, aby ostatecznie wyeksportować własne towary do Wspólnoty za pośrednictwem producentów korzystających z indywidualnej stawki celnej niższej od stawki mającej zastosowanie dla towarów tych wytwórców.";

7) artykuł 23 ust. 2 i ust. 3 otrzymują brzmienie:

"2. Dochodzenia na mocy niniejszego artykułu wszczyna się z inicjatywy Komisji, na wniosek Państwa Członkowskiego lub każdej zainteresowanej strony w przypadkach, gdy wniosek zawiera wystarczające dowody dotyczące czynników wymienionych w ust. 1. Wszczęcie następuje po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego w drodze rozporządzenia Komisji, które może także nakazać organom celnym odprawienie przywozu z zastrzeżeniem rejestracji zgodnie z art. 24 ust. 5 lub żądania gwarancji. Dochodzenia prowadzone są przez Komisję, której mogą towarzyszyć organy celne, i kończone są w ciągu dziewięciu miesięcy. W przypadku gdy początkowo ustalone fakty uzasadnią rozszerzanie środków, rozszerzenia tego dokonuje Rada na wniosek Komisji, po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. Rozszerzenie skutkuje począwszy od daty nałożenia obowiązku rejestracji na podstawie art. 24 ust. 5 lub żądania gwarancji. Odpowiednie przepisy proceduralne niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wszczynania i prowadzenia dochodzeń mają zastosowanie na podstawie niniejszego artykułu.

3. Przywożone towary nie podlegają rejestracji na podstawie art. 24 ust. 5 ani środkom w przypadku, gdy handel nimi prowadzą przedsiębiorstwa korzystające ze zwolnień. Wnioski o przyznanie zwolnienia wraz ze stosownymi dowodami przedstawia się w terminach wskazanych we wszczynającym dochodzenie rozporządzeniu Komisji. W przypadku gdy praktyka, proces lub prace skutkujące omijaniem wykonywane są poza Wspólnotą, zwolnienie może zostać przyznane producentom przedmiotowego towaru, którzy wykażą, że nie są związani z żadnym z producentów objętych środkiem oraz że uznano, iż nie biorą udziału w praktyce omijania środków, stosownie do definicji w art. 23 ust. 1. W przypadku gdy praktyka, proces lub prace skutkujące omijaniem wykonywane są wewnątrz Wspólnoty, zwolnienie może zostać przyznane importerom, którzy wykażą że nie są w żaden sposób związani z producentami objętymi środkami.

Zwolnienia te przyznawane są w drodze decyzji Komisji po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego albo decyzji Rady nakładającej środki i pozostają w mocy w okresie i na warunkach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Pod warunkiem spełnienia wymagań ustanowionych w art. 20, zwolnienia można przyznać także po zakończeniu dochodzenia prowadzącego do rozszerzenia środków.

Po upływie co najmniej roku od rozszerzenia środka oraz w przypadku złożenia wniosku lub możliwości złożenia wniosku o zwolnienie przez znacząca liczbę stron Komisja może zadecydować o wszczęciu przeglądu rozszerzenia środka. Każdy taki przegląd jest prowadzony zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 1 mającego zastosowanie do przeglądu na podstawie art. 19.";

8) artykuł 24 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. W interesie Wspólnoty środki nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia mogą zostać zawieszone decyzją Komisji, po konsultacji z Komitetem Doradczym, na okres dziewięciu miesięcy. Zawieszenie może zostać przedłużone na kolejny okres nie dłuższy niż jeden rok, jeżeli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Komisji. Rada przyjmuje wniosek, chyba że w terminie miesiąca od jego złożenia zostanie on odrzucony zwykłą większością głosów przez Komisję. Środki mogą zostać zawieszone wyłącznie w przypadku, gdy warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda, oraz z zastrzeżeniem, że przemysł wspólnotowy miał możliwość wyrażenia na ten temat opinii, która została uwzględniona. Środki mogą zostać wprowadzone ponownie w dowolnym terminie i po przeprowadzeniu konsultacji, jeżeli przyczyna zawieszenia ustała.";

9) w art. 24 dodaje się ust. 7 w następującym brzmieniu:

"7. Nie naruszając postanowień ust. 6, Komisja może w konkretnych przypadkach wnioskować do Państw Członkowskich o dostarczenie informacji koniecznych do skutecznego monitorowania stosowania środków. W tym zakresie stosuje się postanowienia art. 11 ust. 3 i ust. 4. Wszelkie dane dostarczone przez Państwa Członkowskie na podstawie tego artykułu objęte są postanowieniami art. 29 ust. 6.";

10) artykuł 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Komitet obraduje po zwołaniu przez przewodniczącego. Przewodniczący bezzwłocznie, jednak nie później niż na 10 dni przed posiedzeniem, przekazuje Państwom Członkowskim wszelkie istotne informacje.";

11) artykuł 29 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

"6. Informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia są wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których o nie wnioskowano. Postanowienie to nie wyklucza wykorzystania informacji uzyskanych w kontekście jednego dochodzenia dla potrzeb wszczęcia innego dochodzenia w ramach tego samego postępowania w odniesieniu do tego samego towaru.".

Artykuł  3

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich dochodzeń wszczętych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 384/96 i rozporządzenia (WE) nr 2026/97 po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia z wyłączeniem:

a) art. 1 ust. 3, ust. 7, ust. 10, ust. 12 i ust. 14 oraz art. 2 ust. 3, ust. 7, ust. 8 i ust. 10 niniejszego rozporządzenia, które stosuje się także do trwających dochodzeń; oraz

b) art. 1 ust. 4 i ust. 8 oraz art. 2 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, które stosuje się tylko przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenie do dochodzeń wszczętych na podstawie art. 11 ust. 3, art. 11 ust. 4 i art. 12 rozporządzenia (WE) nr 384/96 oraz art. 19 i 20 rozporządzenia (WE) nr 2026/97.

Artykuł  4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia od po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 marca 2004 r.

	W imieniu rady
	D. AHERN
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1972/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 1).

⁽²⁾ Dz.U. L 288 z 21.10.1997, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1973/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 4).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2004.77.12
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 461/2004 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 384/96 w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz rozporządzenie (WE) nr 2026/97 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej
• Data aktu: 08/03/2004
• Data ogłoszenia: 13/03/2004
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 20/03/2004