Rozporządzenie 43/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001 w odniesieniu do pomocy dla lokalnej produkcji roślin uprawnych w najbardziej peryferyjnych regionach Unii Europejskiej

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 43/2003

z dnia 23 grudnia 2002 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001 w odniesieniu do pomocy dla lokalnej produkcji roślin uprawnych w najbardziej peryferyjnych regionach Unii Europejskiej

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1452/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzające szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z francuskich departamentów zamorskich, zmieniające dyrektywę 72/462/EWG oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 525/77 i (EWG) nr 3763/91 (Poseidom)⁽¹⁾, w szczególności jego art. 5 ust. 2, art. 12 ust. 4, art. 13 ust. 4, art. 15 ust. 7 i art. 18,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1453/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzające szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Azorów i Madery oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 1600/92 (Poseima)⁽²⁾, w szczególności jego art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 5, art. 7 ust. 2, art. 9 ust. 3, art. 16 ust. 2, art. 19, art. 20 ust. 7, art. 21 ust. 3, art. 27 akapit trzeci, art. 28 ust. 3, art. 30 ust. 5 i art. 31,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1454/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzające szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Wysp Kanaryjskich oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 1601/92 (Poseican)⁽³⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1922/2002⁽⁴⁾, w szczególności jego art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 5, art. 11 ust. 2, art. 13 i art. 14 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw⁽⁵⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1881/2002⁽⁶⁾, w szczególności jego art. 11 ust. 2 lit. a) i art. 48,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu legislacyjnego uproszczenia, przepisy przyjęte w drodze rozporządzeń (EWG) nr 980/92⁽⁷⁾, (EWG) nr 2165/92⁽⁸⁾, (EWG) nr 2311/92⁽⁹⁾,(EWG) nr 3491/92⁽¹⁰⁾, (EWG) nr 3518/92⁽¹¹⁾, (WE) nr 1524/98⁽¹²⁾, (WE) nr 2477/2001⁽¹³⁾, (WE) nr 396/2002⁽¹⁴⁾, (WE) nr 738/2002⁽¹⁵⁾, (WE) nr 1410/2002⁽¹⁶⁾ i (WE) nr 1491/2002⁽¹⁷⁾ należy włączyć do niniejszego rozporządzenia, wymienione rozporządzenia należy uchylić, jak również należy przyjąć szczegółowe zasady dotyczące pomocy obszarowej przyznawanej plantatorom winorośli wykorzystywanej do wytwarzania gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi, trzciny cukrowej i wikliny na Maderze oraz plantatorom buraków cukrowych, sadzeniaków ziemniaka, cykorii i herbaty na Azorach w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, plantatorom ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 oraz dotyczące pomocy w odniesieniu do wprowadzania do lokalnego obrotu bananów produkowanych w Gujanie Francuskiej i Réunion. Należy ustanowić szczegółowe zasady przyznawania tej pomocy w celu uwzględnienia kulturowych i klimatycznych cech odróżniających najbardziej peryferyjne regiony.

(2) Z uwagi na szczególne aspekty wytwarzania gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach, należy ustanowić szczegółowe zasady przyznawania pomocy na hektar w wymienionym sektorze.

(3) Artykuł 27 rozporządzenia (EWG) nr 1453/2001 przewiduje przyznawanie pomocy w odniesieniu do produkcji, w granicach 2.000 ton świeżych ananasów rocznie. Należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania wymienionego systemu pomocy.

(4) W przypadku pomocy w odniesieniu do produkcji zielonej wanilii oraz pomocy w odniesieniu do produkcji eterycznego olejku geraniowego i eterycznego olejku wetiwerowego, systemy te mogą być stosowane bez zakłóceń w ramach istniejących struktur rynkowych, jeżeli wprowadza się ustalenia dotyczące zatwierdzania podmiotów dokonujących przetwarzania suszonej wanilii lub ekstraktów z wanilii oraz dotyczące podmiotów lokalnych zajmujących się zbieraniem i obrotem olejkami eterycznymi, które zobowiązują się w szczególności do wypłaty w całości pomocy na rzecz producentów będących beneficjentami oraz które spełniają wymogi kontroli. Ilości ustalone w art. 12 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 stanowią pułapy, których osiągnięcia nie przewiduje się w średnim okresie, według szacunków podanych przez władze francuskie.

(5) Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 przewiduje pomoc w odniesieniu do transportu trzciny z pól w przypadku gdy zbiera się ją do punktów odbioru. Pomoc należy ustalić na podstawie odległości i innych kryteriów obiektywnych odnoszących się do transportu i nie może ona przekraczać połowy kosztów transportu na tonę, ustalonych na zasadzie stawki ryczałtowej przez władze francuskie w każdym departamencie. Pomoc należy stosować w odniesieniu do trzciny przeznaczonej do przetwarzania zarówno na cukier, jak i na rum.

(6) Koszty transportu różnią się znacznie we francuskich departamentach zamorskich. Dlatego powinny zostać ustalone takie maksymalne zryczałtowane kwoty pomocy, które odpowiadają średniej kwocie pomocy w odniesieniu do każdego departamentu, oraz które nie przekraczają połowy kosztów transportu na tonę, do maksymalnych wysokości ustalonych na zasadzie stawki ryczałtowej. Władze francuskie mają określać jednostkowe kwoty przyznawane producentom na podstawie obiektywnych kryteriów, ustalonych przez te organy. Tego rodzaju kwoty mogą się różnić w szczególności ze względu na przewożony tonaż.

(7) Wnioski o przyznanie pomocy muszą być poparte udokumentowaniem transportu. Przy danych szczególnych cechach systemu należy zezwolić na przyjęcie przez Francję wszelkich dodatkowych środków niezbędnych do celów jego stosowania.

(8) Na mocy art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, po pierwsze należy opracować wykaz produktów kwalifikujących się do pomocy, w granicach rocznych ilości ustalonych dla każdej kategorii i zgodny z zakresem rozwoju lokalnej produkcji i lokalnego przetwórstwa, jak również należy określić kwoty pomocy oraz, po drugie, należy przyjąć specjalne szczegółowe zasady w celu zapewnienia monitorowania systemu oraz przestrzegania warunków przyznawania pomocy, w szczególności w zakresie umów i ceny minimalnej gwarantowanej producentom. W tym celu niektóre przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 449/2001 z dnia 2 marca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do systemu pomocy produkcyjnej dla przetworów owocowych i warzywnych⁽¹⁸⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1426/2002⁽¹⁹⁾, należy włączyć do niniejszego rozporządzenia.

(9) Artykuł 17 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 i art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 przewidują pomoc wspólnotową przyznawaną w odniesieniu do bezpośredniego przetwarzania trzciny cukrowej produkowanej we francuskich departamentach zamorskich oraz na Maderze, na syrop cukrowy, syrop sacharozowy lub rum rolniczy.

(10) Pomoc tę wypłaca się pod warunkiem że producenci trzciny cukrowej otrzymują cenę minimalną, w granicach maksymalnych rocznych ilości ustalonych w wyżej wymienionych artykułach. Pomoc oblicza się w taki sposób, aby stosunek między dwiema kwotami pomocy uwzględniał ilości użytego surowca. W celu zapewnienia przejrzystości, wielkości w odniesieniu do rumu należy podawać w przeliczeniu na czysty alkohol.

(11) Cenę minimalną należy ustalać w odniesieniu do trzciny cukrowej przeznaczonej do wytwarzania syropu cukrowego lub rumu, z uwzględnieniem konsultacji przeprowadzonych przez właściwe organy z producentami trzciny cukrowej i przedsiębiorstwami przetwarzania trzciny na syrop i rum.

(12) Artykuł 20 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 przewiduje pomoc przyznawaną w odniesieniu do nabywania rektyfikowanych zagęszczonych moszczy i alkoholu winnego w celu przygotowania wina likierowego madera. Maksymalny wolumen powyższych produktów sprowadzanych na Maderę należy ustalić po uwzględnieniu metod tradycyjnie stosowanych przy produkcji wina madera. Wielkość pomocy należy ustalić z uwzględnieniem kosztów dostawy na Maderę, wynikających z jej położenia geograficznego oraz z uwzględnieniem cen produktów we Wspólnocie i na rynku światowym. Z doświadczenia wynika, że pomoc w wysokości 12,08 EUR/hektolitr jest wystarczająca w celu skompensowania tych dodatkowych kosztów.

(13) Na mocy art. 20 i 31 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 pomoc można przyznawać w odniesieniu do leżakowania win likierowych madera oraz azorskiego wina "verdelho". Należy ustanowić szczegółowe zasady przyznawania wymienionej pomocy, przy uwzględnieniu szczególnych cech danych produktów.

(14) Artykuł 12 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 oraz art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 przewidują przyznawanie pomocy w odniesieniu do wprowadzania obrotu produktami określonymi w wymienionych artykułach, na lokalne rynki najbardziej peryferyjnych regionów. Pomoc musi być ustalana na zasadzie stawki ryczałtowej w zależności od ustalonej średniej wartości każdego z produktów, w granicach rocznych ilości określonych w odniesieniu do każdej kategorii produktów. Aby niniejszy przepis mógł zostać wykonany należy sporządzić wykaz produktów kwalifikujących się do otrzymania pomocy oparty na zapotrzebowaniu rynków regionalnych na dostawy, kategorie produktów należy określić na podstawie średniej wartości ujętych w nich produktów, ilość maksymalną należy ustalić w odniesieniu do wszystkich najbardziej peryferyjnych regionów, natomiast w odniesieniu do pomocy należy ustanowić szczegółowe zasady jej przyznawania.

(15) Należy ustanowić szczegółowe zasady monitorowania ustalonych ilości oraz zapewnienia, że przestrzegane są ustalone warunki przyznawania pomocy. W tym celu zarządzanie lokalnym systemem obrotu może przebiegać w sposób zadawalający, jeżeli wprowadza się ustalenia w zakresie zatwierdzania podmiotów gospodarczych działających w sektorach dystrybucji i dostaw prowiantu, zakładów władz lokalnych oraz przetwórstwa spożywczego, które zobowiązują się przestrzegać określonych wymogów.

(16) Na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 pomoc może być przyznawana w odniesieniu do wysyłki wina madera i obrotu nim na rynku wspólnotowym. Powinien zostać przyznany okres przejściowy w czasie którego należy przyznawać pomoc oraz należy ustanowić szczegółowe zasady jej przyznawania. Ze względu na cele systemu, pomoc należy przyznawać na dostatecznie długi okres, umożliwiający konsolidację rynków zbytu i produkcji.

(17) Do celów przyznawania różnych kwot pomocy, powinno nastąpić rozróżnienie między organizacjami producentów określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96 i pozostałymi producentami.

(18) W przypadku pomocy w odniesieniu do obrotu w pozostałej części Wspólnoty w ramach umów rocznych w rozumieniu art. 5 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001, konieczne jest określenie charakteru umowy rocznej oraz wskazanie podstawy stosowanej do wyliczeń wielkości pomocy, ustalonej na 10 % wartości produkcji stanowiącej przedmiot obrotu obrotu, franko miejsce przeznaczenia oraz 13 % w przypadku gdy stosuje się odpowiednio art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001. Wreszcie, należy dokonać ustaleń w zakresie przydziału ilości kwalifikujących się do pomocy w przypadku gdy zostają przekroczone limity.

(19) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 412/97 z dnia 3 marca 1997 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do uznawania organizacji producentów⁽²⁰⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1120/2001⁽²¹⁾ ustala minimalną liczbę producentów i minimalną wielkość zbywalnej produkcji wymagane do utworzenia organizacji producentów. W przypadku Francji nie przewiduje się rozróżnienia mającego na celu uwzględnienie szczególnych warunków produkcji we francuskich departamentach zamorskich. Jednakże tego rodzaju rozróżnienie powinno mieć miejsce tak, aby różne sytuacje w zakresie produkcji mogły być należycie wzięte pod uwagę. W tym celu tabela w Załączniku do rozporządzenia (WE) nr 412/97 powinna zostać zmieniona w celu włączenia francuskich departamentów zamorskich do kategorii regionów, w odniesieniu do których ustanowione są warunki specjalne.

(20) Przepisy ogólne mające zastosowanie do tych środków jako całości, w szczególności przepisy dotyczące wniosków o przyznanie pomocy, jak również dotyczące notyfikacji, monitorowania i następstw nienależnych płatności należy ująć w oddzielnym tytule.

(21) W przypadku każdego systemu pomocy należy podać zakres wniosków o przyznanie pomocy oraz dokumenty, jakie do nich należy załączyć w celu oceny ich uzasadnienia.

(22) W przypadku gdy wnioski o przyznanie pomocy zawierają oczywiste omyłki, powinny podlegać korekcie w każdym czasie.

(23) Nieprzekraczalne terminy składania wniosków o przyznanie pomocy i dokonywania w nich zmian muszą być przestrzegane w celu umożliwienia organom krajowym planowania i następnie przeprowadzania skutecznych kontroli poprawności wniosków o przyznanie pomocy. Dlatego należy ustalać terminy, poza którymi nie można przyjmować opóźnionych zgłoszeń. Ponadto w celu skłonienia plantatorów do przestrzegania terminów należy stosować mechanizm redukcji.

(24) Plantatorzy powinni mieć możliwość wycofania swoich wniosków o przyznanie pomocy lub ich części w każdym czasie, o ile właściwy organ jeszcze nie powiadomił plantatora o błędach zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy lub przed zapowiedzeniem przez niego kontroli na miejscu, ujawniającej błędy występujące w części wniosku, której dotyczy wycofanie.

(25) Należy skutecznie monitorować zgodność z zasadami dotyczącymi systemów pomocy zarządzanymi przy pomocy zintegrowanego systemu administracji i kontroli. W tym celu oraz w celu osiągnięcia zharmonizowanego poziomu monitorowania we wszystkich Państwach Członkowskich należy w sposób szczegółowy wymienić kryteria i procedury techniczne w zakresie przeprowadzania kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu. W odpowiednim przypadku Państwa Członkowskie powinny dołożyć starań w celu połączenia różnych kontroli na podstawie niniejszego rozporządzenia z kontrolami przewidzianymi w innych przepisach wspólnotowych.

(26) Należy ustalić minimalną liczbę plantatorów poddawaną kontrolom na miejscu w ramach różnych systemów pomocy.

(27) W przypadku minimalnego stopnia kontroli na miejscu należy pobierać próbkę częściowo na podstawie analizy ryzyka, a częściowo losowo. Należy wskazać główne czynniki brane pod uwagę przy analizie ryzyka.

(28) W razie stwierdzenia znacznych nieprawidłowości, w roku bieżącym i następnym należy zwiększyć poziom kontroli na miejscu, w celu utrzymania akceptowanego poziomu pewności co do poprawności wniosków o przyznanie pomocy.

(29) Aby kontrole na miejscu były skuteczne, ważne jest, aby inspektorzy byli powiadamiani o powodach wyboru danych plantatorów do poddania kontroli na miejscu. Państwa Członkowskie powinny przechowywać dokumentację dotyczącą tego rodzaju informacji.

(30) W celu umożliwienia organom krajowym i właściwemu organowi wspólnotowemu wykonywania czynności po przeprowadzeniu kontroli na miejscu, dane szczegółowe dotyczące kontroli powinny zostać ujęte w sprawozdaniu z kontroli. Plantatorzy lub ich przedstawiciele powinni mieć sposobność podpisania sprawozdania. Jednakże w przypadku kontroli przy zastosowaniu teledetekcji, należy zezwalać na uzyskanie przez Państwa Członkowskie prawa do takiej możliwości jedynie w przypadkach, gdy kontrola ujawnia nieprawidłowości. Ponadto niezależnie od rodzaju przeprowadzonej kontroli na miejscu, plantator powinien otrzymać kopię sprawozdania, jeżeli nieprawidłowości zostają stwierdzone.

(31) W celu skutecznej ochrony interesów finansowych Wspólnoty należy przyjąć odpowiednie środki zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych.

(32) Redukcje i wykluczenia należy ustalać z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz specjalnych problemów powstających w przypadkach wystąpienia siły wyższej, okoliczności wyjątkowych oraz klęsk żywiołowych. Tego rodzaju redukcje i wykluczenia należy stopniować w zależności od wagi popełnionej nieprawidłowości i powinny sięgać tak daleko, jak całkowite wykluczenie z jednego lub kilku systemów pomocy na czas określony.

(33) Z zasady redukcje i wykluczenia nie powinny być stosowane w przypadku gdy plantatorzy przedstawili poprawne informacje oparte na faktach lub gdy mogą wykazać w inny sposób, iż nie ponoszą winy.

(34) Plantatorzy, w dowolnym czasie informujący właściwe krajowe organy o niepoprawnych wnioskach o przyznanie pomocy, nie powinni podlegać redukcjom lub wykluczeniom niezależnie od przyczyny niepoprawności, pod warunkiem że dany plantator nie został poinformowany o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu przez właściwy organ oraz pod warunkiem że organ nie powiadomił plantatora o jakiejkolwiek nieprawidłowości we wniosku. To samo powinno stosować się do niepoprawnych danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych.

(35) W przypadku gdy w stosunku do tego samego plantatora mają być zastosowane różne redukcje, należy je stosować niezależnie oraz oddzielnie. Ponadto redukcje i wykluczenia przewidziane na podstawie niniejszego rozporządzenia należy stosować bez uszczerbku dla kar dodatkowych na mocy jakichkolwiek innych przepisów wspólnotowych lub na mocy prawa krajowego.

(36) Zarządzanie niewielkimi kwotami stanowi uciążliwe zadanie dla właściwych organów Państw Członkowskich. Dlatego organy te powinny być upoważnione do niewypłacania kwot pomocy poniżej określonego minimalnego limitu oraz do niewystępowania z żądaniem zwrotu nieprawidłowo wypłaconych kwot w przypadku gdy odnośne sumy są nieznaczne.

(37) Plantatorzy, którzy nie są w stanie wykonać zobowiązań przewidzianych na mocy przepisów sektorowych w następstwie działania siły wyższej lub okoliczności wyjątkowych nie powinni tracić swojego prawa do pomocy. Należy wskazać przypadki, które w szczególności mogą być uznane przez właściwe organy za przypadki okoliczności wyjątkowych.

(38) W celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady działania w dobrej wierze w całej Wspólnocie, w przypadku gdy odzyskuje się nienależnie wypłacone kwoty należy określić warunki, w których na tę zasadę można się powoływać bez uszczerbku dla sposobu traktowania odnośnych wydatków w kontekście rozliczenia rachunków na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽²²⁾.

(39) Z zasady Państwa Członkowskie powinny podejmować dalsze środki niezbędne do zapewnienia należytego wykonania niniejszego rozporządzenia.

(40) W odpowiednich przypadkach Komisja powinna być powiadamiana o wszelkich środkach przyjętych przez Państwa Członkowskie w celu wprowadzenia w życie systemów pomocy przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Aby umożliwić Komisji prowadzenie skutecznego monitorowania, Państwa Członkowskie powinny systematycznie przesyłać jej określone dane statystyczne odnośnie do systemów pomocy.

(41) Aby zapewnić stosowanie nowych systemów pomocy obszarowej wprowadzonych przez Radę w niektórych sektorach, systemy pomocy określone w art. 1 lit. b), c), f) i g) oraz pomoc w odniesieniu do wprowadzania na rynek lokalny bananów innych niż plantany produkowane w Gujanie Francuskiej i Réunion, należy stosować od dnia 1 stycznia 2002 r.

(42) Aby umożliwić podmiotom gospodarczym ukończenie realizacji umów rocznych już przez nich zawartych, w odniesieniu do bieżących umów nie należy stosować przepisów regulujących okresy lub lata gospodarcze.

(43) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią połączonego Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż, Świeżych Owoców i Warzyw, Przetworów Owocowych i Warzywnych, Wina, Chmielu, Żywych Roślin oraz Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ  I

POMOC OBSZAROWA

ROZDZIAŁ  I

Zasady ogólne

Artykuł  1

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania następujących systemów pomocy:

a) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi przewidziana w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

b) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy trzciny cukrowej przewidziana w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

c) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy wikliny przewidziana w art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

d) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy buraków cukrowych przewidziana w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

e) dotacja na hektar uprawy sadzeniaków ziemniaka przewidziana w art. 30 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

f) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy cykorii przewidziana w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

g) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy herbaty przewidziana w art. 30 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

h) pomoc obszarowa w odniesieniu do uprawy ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi przewidziana w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001.

Artykuł  2

Prawo do pomocy

1. Pomoc określoną w art. 1 wypłaca się w każdym roku kalendarzowym w odniesieniu do obszarów:

a) na których wykonano nasadzenia i przeprowadzono wszystkie normalne prace związane z uprawą;

b) w odniesieniu do których wniosek o przyznanie pomocy został złożony zgodnie z art. 54.

Ponadto w przypadku pomocy określonej w art. 1 lit. d):

– przed dokonaniem zbiorów, producenci buraków cukrowych składają właściwym organom deklaracje dotyczące obsianych obszarów,

– w przypadku każdego producenta, obszar kwalifikujący się do pomocy wynosi co najmniej 0,3 hektara,

– produkcja buraków z hektara nie może wynosić mniej niż 25 ton,

– buraki muszą zostać dostarczone do przetwarzania przed dokonaniem płatności pomocy,

– podmioty dokonujące przetwarzania muszą powiadamiać właściwe organy o ilości buraków dostarczonych przez każdego producenta.

2. Pomoc określoną w art. 1 lit. h) można wypłacać dwa razy w roku w odniesieniu do dwóch zbiorów plonów z tego samego gruntu.

Artykuł  3

Redukcje

1. W przypadku gdy obszar objęty wnioskiem o przyznanie pomocy przekracza maksymalny ustalony obszar, pomoc jest przyznawana ubiegającym się producentom proporcjonalnie do obszarów wykazanych w ich wnioskach.

W celu sprawdzenia, czy maksymalny obszar określony w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 był przestrzegany w przypadku gdy pomoc w odniesieniu do uprawy przyznaje się dwukrotnie w danym roku na ten sam obszar, wymieniony obszar mnoży się przez dwa.

2. Obszary obsiane zarówno pod uprawy wieloletnie, jak i sezonowe w tym samym czasie, mogą kwalifikować się do pomocy w sposób określony w art. 1 pod warunkiem że uprawa sezonowa może być prowadzona w warunkach porównywalnych do warunków uprawy wieloletniej.

Do celów obliczania obszaru kwalifikującego się do otrzymania pomocy pod uwagę bierze się jedynie obszar wykorzystywany pod uprawę sezonową.

ROZDZIAŁ  II

Gatunkowe wina produkowane w określonych regionach na Maderze, Azorach i Wyspach Kanaryjskich

Artykuł  4

Prawo do pomocy

1. Pomoc określoną w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 oraz w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 przyznaje się wyłącznie w odniesieniu do obszarów, które:

– były w pełni uprawiane i z których zebrano plony oraz na których przeprowadzono wszystkie normalne prace związane z uprawą, oraz

– z których pochodzący produkt ujęty został w deklaracji zbiorów przewidzianej w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1282/2001⁽²³⁾.

2. Do celów ustalenia producentów, którym pomoc ma zostać wypłacona:

– okres przejściowy określony w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 dotyczący płatności na rzecz producentów indywidualnych, upływa dnia 31 lipca 2007 r.,

– organizacje producentów są organizacjami określonymi w art. 39 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina⁽²⁴⁾. Zainteresowane Państwa Członkowskie ustanawiają kryteria, które muszą być spełnione przez grupy producentów w celu uzyskania prawa do pomocy i notyfikują je Komisji.

Artykuł  5

Wnioski o przyznanie pomocy

1. Wnioski o przyznanie pomocy obszarowej składa zainteresowana osoba do właściwego organu w okresie ustalonym przez ten organ, lecz nie później niż w dniu 15 maja każdego roku na następny rok winiarski.

2. Wnioski o przyznanie pomocy zawierają co najmniej następujące dane:

a) nazwisko, imię i adres plantatora winorośli lub grupy bądź organizacji plantatorów winorośli;

b) obszarów uprawianych w celu produkcji gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, w hektarach i arach z oznaczeniem odniesienia do księgi wieczystej dla tych obszarów lub informacji uznawanych za równorzędne przez jednostkę odpowiedzialną za kontrolę obszarów;

c) wykorzystywaną odmianę winorośli;

d) prognozowaną wielkość produkcji, jaką można zebrać.

Artykuł  6

Płatność pomocy

Po ustaleniu rzeczywistego zbioru oraz plonu w odniesieniu do danych obszarów Państwo Członkowskie wypłaca pomoc do dnia 1 kwietnia roku winiarskiego, w odniesieniu,do którego pomoc jest przyznana.

TYTUŁ  II

POMOC PRODUKCYJNA

ROZDZIAŁ  I

Ananasy

Artykuł  7

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy produkcyjnej w odniesieniu do ananasów przewidzianego w art. 27 rozporządzenia (EWG) nr 1453/2001.

Artykuł  8

Deklaracja uprzednia

Producenci, zamierzający korzystać z systemu pomocy produkcyjnej w odniesieniu do ananasów określonego w art. 7 składają deklarację do właściwego organu wyznaczonego przez Portugalię w terminie określonym przez ten organ. Ustalony termin uwzględnia czas na przeprowadzenie niezbędnych kontroli na miejscu.

Oświadczenia zawierają co najmniej poniższe informacje:

– oznaczenia i powierzchnie działek, w hektarach i arach, zidentyfikowanych zgodnie z art. 4 i 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3508/92⁽²⁵⁾, przeznaczonych pod uprawę ananasów, oraz

– prognozę ilości, jakie mają być wyprodukowane.

Artykuł  9

Wnioski o przyznanie pomocy

Producenci składają wnioski o przyznanie pomocy w ciągu następujących miesięcy:

– w styczniu, w przypadku produkcji zbieranej od lipca do grudnia roku poprzedniego,

– w lipcu, w przypadku produkcji zbieranej od stycznia do czerwca roku bieżącego.

Artykuł  10

Płatność pomocy

Właściwe organy podejmują środki konieczne w celu zapewnienia, że roczne ilości, w odniesieniu do których pomoc jest przyznana nie przekraczają wielkości ustalonej w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001.

ROZDZIAŁ  II

Wanilia i olejki eteryczne

Artykuł  11

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania następujących systemów pomocy:

a) pomoc produkcyjna w odniesieniu do wanilii zielonej objętej kodem CN ex 0905 00 00 przeznaczonej do produkcji wanilii suszonej (czarnej) lub ekstraktu z wanilii, przewidziana w art. 12 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001;

b) pomoc produkcyjna w odniesieniu do eterycznych olejków geraniowych i wetiwerowych objętych kodem CN ex 3301 21 i 3301 26, przewidziana w art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001.

Artykuł  12

Procedury oraz cechy techniczne

Właściwe organy wskazują procesy produkcyjne i określają cechy techniczne zielonej wanilii oraz eterycznych olejków geraniowych i wetiwerowych kwalifikujących się do otrzymania pomocy.

Artykuł  13

Podmioty dokonujące przetwarzania oraz lokalne jednostki skupu i obrotu

1. Pomoc określoną w art. 11 lit. a) wypłaca się na rzecz producentów za pośrednictwem podmiotów dokonujących przetwarzania zatwierdzonych przez właściwe organy.

Pomoc określoną w art. 11 lit. b) wypłaca się na rzecz producentów za pośrednictwem lokalnych jednostek skupu i obrotu zatwierdzonych przez właściwe organy.

2. Właściwe organy dokonują zatwierdzenia podmiotów dokonujących przetwarzania i jednostek określonych w ust. 1 ustanowionych w regionie produkcji oraz posiadających urządzenia i wyposażenie nadające się do przygotowania wanilii suszonej (czarnej) lub ekstraktów z wanilii, bądź do skupu i obrotu olejkami eterycznymi oraz które spełniają wymogi określone w art. 14.

Artykuł  14

Obowiązki podmiotów dokonujących przetwarzania oraz jednostek skupu i obrotu

Zatwierdzone podmioty dokonujące przetwarzania oraz jednostki skupu i obrotu w szczególności zobowiązują się do:

– wypłaty producentom pełnej kwoty pomocy określonej w art. 12 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 na podstawie umów dostawy nie później niż w ciągu jednego miesiąca od daty płatności pomocy przez właściwy organ,

– prowadzenia oddzielnej ewidencji transakcji związanych ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia,

– zezwolenia na przeprowadzenie kontroli lub inspekcji wymaganych przez właściwe organy oraz przekazywania wszelkich informacji odnoszących się do stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  15

Współczynnik redukcji

W przypadku gdy ilości objęte wnioskami o przyznanie pomocy przekraczają dozwolone ilości roczne właściwe organy ustalają współczynnik redukcji mający zastosowanie w odniesieniu do wszystkich wniosków.

Artykuł  16

Płatność pomocy

Organy krajowe uzależniają płatność pomocy od przedłożenia specyfikacji wysyłkowych wspólnie podpisanych przez producenta oraz zatwierdzone podmioty dokonujące przetwarzania lub przez zatwierdzone jednostki skupu i obrotu, w zależności od przypadku.

ROZDZIAŁ  III

Transport trzciny cukrowej we francuskich departamentach zamorskich

Artykuł  17

1. Pomoc określoną w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 w odniesieniu do transportu trzciny cukrowej od granicy pola w przypadku gdy jest ona zbierana do punktu odbioru, wypłaca się na warunkach określonych w niniejszym rozdziale na rzecz producentów dostarczających swoją trzcinę bezpośrednio do punktu odbioru.

2. W celu zakwalifikowania się do otrzymania pomocy w odniesieniu do transportu trzcina musi być przeznaczona do produkcji cukru lub rumu.

3. Pomoc wypłaca się w odniesieniu do transportu trzciny o solidnej właściwej jakości handlowej.

4. "Punkt odbioru" jest to punkt ważenia lub sama fabryka w przypadku gdy dostawa następuje bezpośrednio do fabryki, jest to rafineria cukru lub gorzelnia.

Artykuł  18

1. Koszty transportu ponoszone przez producentów ustala się na podstawie odległości między granicą pola i punktem odbioru oraz innych kryteriów obiektywnych, w tym na podstawie warunków dostępu do pola i występowanie niedogodności o charakterze przyrodniczym.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 jednostkowa kwota pomocy ustalona na rzecz producentów nie przekracza:

a) połowy kosztów transportu na tonę, ustalonych na zasadzie stawki ryczałtowej zgodnie z ust. 1;

b) poniższych kwot maksymalnych w przypadku każdego departamentu:

– 5,49 EUR/tonę dla Réunion,

– 5,34 EUR/tonę dla Gwadelupy,

– 3,96 EUR/tonę dla Martyniki,

– 3,81 EUR/tonę dla Gujany Francuskiej.

3. Pomoc w odniesieniu do transportu trzciny ustalana jest przez organy francuskie zgodnie z następującą średnią kwotą jednostkową w przypadku każdego departamentu, w zależności od występujących ilości:

– 3,2 EUR/tonę dla Réunion,

– 2,5 EUR/tonę dla Gwadelupy,

– 2,0 EUR/tonę dla Martyniki,

– 2,0 EUR/tonę dla Gujany Francuskiej.

TYTUŁ  III

POMOC W ODNIESIENIU DO PRZETWARZANIA

ROZDZIAŁ  I

Owoce i warzywa

Artykuł  19

Zakres

Pomoc przewidzianą w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 wypłaca się na rzecz podmiotów dokonujących przetwarzania zatwierdzonych przez Francję na warunkach wymienionych w niniejszym rozdziale.

Artykuł  20

Prawo do pomocy

1. Pomoc wypłaca się w odniesieniu do przetwarzania owoców i warzyw zebranych we francuskich departamentach zamorskich wymienionych w kolumnie II części A załącznika I, za które podmiot dokonujący przetwarzania zapłacił cenę co najmniej równą cenie minimalnej na podstawie kontraktów przetwórczych dotyczących wytwarzania jednego z produktów wymienionych w części B załącznika I.

2. Pomoc wypłaca się w ramach rocznych ilości ustalonych w kolumnie III części A załącznika I w odniesieniu do każdej z trzech kategorii produktów A, B i C.

3. Wielkość pomocy mającej zastosowanie w odniesieniu do każdej kategorii produktów jest wielkością wymienioną w kolumnie IV części A załącznika I.

Artykuł  21

Zatwierdzanie podmiotów dokonujących przetwarzania

1. Podmioty dokonujące przetwarzania zamierzające otrzymać prawo do pomocy składają wniosek w sprawie zatwierdzenia do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy w terminie ustalonym przez te organy, z podaniem wszelkich informacji wymaganych przez Francję w celu zarządzania i monitorowania systemu pomocy.

2. Na wniosek zainteresowanych, właściwe organy dokonują zatwierdzenia podmiotu dokonującego przetwarzania lub legalnie ustanowionych stowarzyszeń bądź grup podmiotów dokonujących przetwarzania, które w szczególności:

a) posiadają wyposażenie odpowiednie do przetwarzania owoców i warzyw; oraz

b) zobowiązują się na piśmie:

– do prowadzenia oddzielnej ewidencji odnoszącej się do wykonania kontraktów określonych w art. 22, oraz

– do dostarczania właściwym organom, na ich wniosek, całej dokumentacji pomocniczej odnoszącej się do wykonania kontraktów oraz wykonania zobowiązań przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  22

Kontrakty przetwórcze

1. Kontrakty określone w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, zwane dalej "kontraktami przetwórczymi", zawiera się na piśmie przez rozpoczęciem każdego roku gospodarczego. Przyjmują one jedną z następujących form:

a) umowa między producentem indywidualnym lub organizacją producentów uznaną na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, z jednej strony, a podmiotem dokonującym przetwarzania lub stowarzyszeniem bądź grupą podmiotów dokonujących przetwarzania zatwierdzoną przez organy krajowe, z drugiej strony;

b) zobowiązanie do realizacji dostaw w przypadku gdy organizacja producentów określona w lit. a) działa jako podmiot dokonujący przetwarzania.

2. Każdy kontrakt obejmuje rok kalendarzowy, a te same dwie Umawiające się Strony nie mogą zawrzeć między sobą więcej niż jednego kontraktu w ciągu roku.

3. Kontrakty przetwórcze wymieniają w szczególności:

a) firmy stron kontraktu;

b) dokładny opis produktu(-ów) objętego(-ych) kontraktem;

c) ilości surowców, jakie mają być dostarczone;

d) harmonogram dostaw do podmiotu dokonującego przetwarzania;

e) cenę do zapłaty za surowce, z wyłączeniem w szczególności kosztów związanych z opakowaniem, transportem i płatnościami wynikającymi z opłat skarbowych, które, w odpowiednim przypadku,, podaje się oddzielnie. Cena nie jest niższa niż cena minimalna określona w art. 13 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1452/2002;

f) produkty końcowe, jakie mają być wytworzone.

4. Na warunkach ustanowionych w przypadku każdego produktu przez właściwe organy, Umawiające się Strony mogą podjąć decyzję, w drodze pisemnej zmiany o zwiększeniu ilości początkowo przewidzianej w kontrakcie, o nie więcej niż 30 %.

5. W przypadku gdy organizacje producentów działają również jako podmioty dokonujące przetwarzania, kontrakty przetwórcze obejmujące ich własną produkcję uznaje się za zawarte, po przekazaniu poniższych danych szczegółowych właściwemu organowi w terminie ustanowionym w ust. 6:

a) całkowity obszar, na którym jest uprawiany dany surowiec, łącznie z numerami referencyjnymi księgi wieczystej lub informacją uznaną za równorzędną przez jednostkę kontrolującą;

b) prognoza łącznych zbiorów plonów;

c) ilość przeznaczona do przetwarzania;

d) planowany harmonogram przetwarzania.

6. Podmiot dokonujący przetwarzania lub stowarzyszenie podmiotów dokonujących przetwarzania przesyła kopię każdego kontraktu przetwórczego i wszystkie zmiany do niego do właściwych organów w nieprzekraczalnym terminie ustalonym przez te organy.

Artykuł  23

Płatność ceny minimalnej

1. Bez uszczerbku dla przypadków ujętych w art. 22 ust. 1 lit. b), podmiot dokonujący przetwarzania płaci cenę surowców na rzecz organizacji producentów lub producenta indywidualnego wyłącznie w drodze polecenia przelewu bankowego lub pocztowego.

Organizacje producentów wypłacają producentom pełną kwotę wskazaną w akapicie pierwszym w ciągu 15 dni roboczych od otrzymania, w drodze polecenia przelewu bankowego lub pocztowego. W przypadkach określonych w art. 22 ust. 1 lit. b), płatność może zostać dokonana poprzez otwarcie akredytywy. Francja przyjmuje środki konieczne do sprawdzenia zgodności z niniejszym ustępem i przewiduje w szczególności kary, jakie mają być nakładane na dysponentów organizacji producentów, w zależności od wagi takiej niezgodności.

2. Francja może przyjąć dodatkowe przepisy odnoszące się do kontraktów przetwórczych, obejmujące w szczególności terminy, warunki i metody płatności ceny minimalnej oraz odszkodowań płatnych przez podmiot dokonujący przetwarzania, organizacje producentów lub producentów w przypadku gdy nie wypełniają oni swoich zobowiązań umownych.

Artykuł  24

Jakość produktów

Bez uszczerbku dla minimalnych ustanowionych kryteriów jakości lub dla kryteriów, które mają zostać ustanowione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 46 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, surowce dostarczone podmiotowi dokonującemu przetwarzania w ramach kontraktów przetwórczych są solidnej właściwej jakości handlowej i nadają się do przetwarzania.

Artykuł  25

Wnioski o przyznanie pomocy

1. Podmioty dokonujące przetwarzania składają dwa wnioski o przyznanie pomocy na każdy rok gospodarczy do jednostki wyznaczonej przez Francję:

a) pierwszy odnoszący się do produktów przetwarzanych od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja;

b) drugi odnoszący się do produktów przetwarzanych od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia.

2. Wnioski o przyznanie pomocy wskazują w szczególności masę netto zużytych surowców oraz uzyskanych wyrobów gotowych, opisanych odpowiednio zgodnie z częściami A i B załącznika I. Załącza się do nich kopie poleceń przelewu przewidzianych w art. 23 ust. 1 akapit pierwszy. W przypadku zobowiązań dotyczących realizacji dostaw, tego rodzaju kopie można zastąpić oświadczeniem producenta potwierdzającym, że podmiot dokonujący przetwarzania zapłacił cenę co najmniej równą cenie minimalnej. Tego rodzaju kopie lub oświadczenia podają dane referencyjne odnośnych kontraktów.

Artykuł  26

Współczynnik redukcji

1. W przypadku gdy informacje określone w art. 22 ust. 6 wskazują, że ilość ustalona dla dowolnej kategorii produktów wykazanych w kolumnie III części A załącznika I, prawdopodobnie zostaje przekroczona, właściwe organy ustalają tymczasowy współczynnik redukcji stosowany do wszystkich wniosków o przyznanie pomocy w odniesieniu do danej kategorii, przedłożonych na podstawie art. 25 ust. 1 lit. a). Współczynnik stanowiący stosunek między ilościami określonymi w kolumnie III części A załącznika I i ilościami ustalonymi w kontrakcie powiększonymi o wszystkie dodatkowe uzgodnione ilości oblicza się najpóźniej do dnia 31 marca.

2. W przypadku gdy stosuje się ust. 1, w końcu roku gospodarczego właściwe organy ustalają ostateczny współczynnik redukcji, jaki ma być stosowany w odniesieniu do wszystkich wniosków o przyznanie pomocy w odniesieniu do kategorii danych produktów, złożonych na mocy art. 25 ust. 1 lit. a) i lit. b).

Artykuł  27

Prowadzenie ewidencji

1. Podmioty dokonujące przetwarzania prowadzą ewidencję zawierającą co najmniej następujące dane:

a) partie surowców zakupionych oraz wprowadzanych na ich teren każdego dnia, objętych kontraktami przetwórczymi lub zmianami do tych kontraktów, łącznie z numerami pokwitowań wystawionymi za tego rodzaju przesyłki;

b) masę każdej przesyłki przywiezionej na ich teren oraz nazwę (nazwisko) i adres drugiej strony kontraktu;

c) ilości wyrobów gotowych otrzymanych każdego dnia w wyniku przetworzenia surowców w odniesieniu do których pomoc jest płatna;

d) ilości i ceny produktów opuszczających teren należący do podmiotu dokonującego przetwarzania, wszystkie przesyłki po kolei, wraz ze szczegółowymi danymi dotyczącymi odbiorcy. Tego rodzaju dane można ewidencjonować poprzez odniesienie do dokumentów uzupełniających, o ile te ostatnie zawierają wyżej wymienione dane szczegółowe.

2. Podmioty dokonujące przetwarzania zachowują dowód zapłaty za wszystkie surowce zakupione w ramach kontraktów przetwórczych lub w ramach zmian do tych kontraktów.

3. Podmioty dokonujące przetwarzania poddawane są inspekcjom lub kontrolom uważanym za niezbędne oraz prowadzą dodatkową ewidencję, jakiej właściwe organy wymagają do prowadzenia kontroli uważanych przez siebie za konieczne. W przypadku gdy inspekcja lub kontrola nie może być prowadzona z powodów, które można przypisać podmiotowi dokonującemu przetwarzania pomimo poinformowania go o takiej inspekcji lub kontroli, nie wypłaca się żadnej pomocy za dane lata gospodarcze.

ROZDZIAŁ  II

Cukier

Sekcja  I

Trzcina cukrowa

Artykuł  28

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania następujących systemów pomocy:

a) pomoc wspólnotowa w odniesieniu do bezpośredniego przetwarzania trzciny cukrowej na syrop sacharozowy lub rum rolniczy przewidziana w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001;

b) pomoc w odniesieniu do bezpośredniego przetwarzania trzciny cukrowej na syrop sacharozowy lub rum rolniczy przewidziana w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001.

Artykuł  29

Płatność pomocy

1. Pomoc określoną w art. 28, w zależności od przypadku, wypłaca się:

a) na rzecz producenta syropu sacharozowego lub na rzecz gorzelnika:

– którego zakład znajduje się w jednym z francuskich departamentów zamorskich, oraz

– który produkuje bezpośrednio z trzciny zebranej w tym samym francuskim departamencie zamorskim:

i) syrop sacharozowy o czystości mniejszej niż 75 % stosowany w wytwarzaniu aperitifów; lub

ii) rum rolniczy określony w art. 1 ust. 4 lit. a) pkt 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1576/89⁽²⁶⁾;

b) na rzecz producenta syropu sacharozowego lub na rzecz gorzelnika, którego obiekty i urządzenia znajdują się na terytorium Madery i który bezpośrednio przetwarza trzcinę zebraną na Maderze.

2. Pomoc wypłaca się co roku w odniesieniu do ilości trzciny cukrowej przetworzonej bezpośrednio na syrop cukrowy, syrop sacharozowy lub rum rolniczy, co do których producent syropu lub gorzelnik przedstawia dowód, że zainteresowani producenci trzciny cukrowej otrzymali cenę minimalną określoną w art. 30.

3. Kwotę pomocy w odniesieniu do przetwarzania ustala się, jak następuje:

a) w odniesieniu do pomocy określonej w art. 28 lit. a),

– w wysokości 9,0 EUR na 100 kilogramów cukru wyrażonego jako cukier biały, w przypadku syropu sacharozowego,

– w wysokości 64,22 EUR na hektolitr wyprodukowanego czystego alkoholu, w przypadku rumu rolniczego;

b) W przypadku określonym w ust. 28 lit. b):

– w wysokości 53 EUR na 100 kilogramów cukru wyrażonego jako cukier biały, w przypadku syropu cukrowego,

– w wysokości 90 EUR na hektolitr wyprodukowanego czystego alkoholu, w przypadku rumu rolniczego.

Artykuł  30

Cena minimalna trzciny cukrowej

1. Ceny minimalne określone w art. 17 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 i w art. 18 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 ustala się, jak następuje:

– Réunion: 51,01 EUR za tonę trzciny,

– Martynika: 45,16 EUR za tonę trzciny,

– Gwadelupa i Gujana Francuska: 55,95 EUR za tonę trzciny,

– Madera: 78,9 EUR za tonę trzciny.

Cenę minimalną stosuje się w odniesieniu do trzciny o solidnej właściwej jakości handlowej oraz o normatywnej zawartości cukru. Dostawy trzciny cukrowej odbywają się na bazie franko fabryka.

2. W przypadku gdy zawartość cukru w trzcinie różni się od normatywnej zawartości cukru, właściwy organ, na wniosek wspólnego komitetu gorzelników lub producentów syropu i producentów trzciny cukrowej, przyjmuje normatywną zawartość cukru oraz tabelę wzrostów i redukcji, które stosuje się przy ustalaniu ceny minimalnej.

Artykuł  31

Cena minimalna

1. Dowodem wypłacenia ceny minimalnej producentowi trzciny cukrowej jest świadectwo wystawione na zwykłym papierze przez producenta lub gorzelnika. Świadectwo zawiera:

a) nazwę (nazwisko) producenta syropu lub nazwę (nazwisko) gorzelnika;

b) nazwę (nazwisko) producenta trzciny cukrowej;

c) łączne ilości trzciny cukrowej za które została zapłacona cena minimalna ustalona na dany rok kalendarzowy i które zostały dostarczone do fabryki syropu lub do gorzelni przez danego producenta w ciągu wymienionego roku kalendarzowego;

d) określenie jakości produktu, za który została zapłacona cena minimalna.

2. Świadectwo jest podpisane przez producenta trzciny cukrowej i producenta syropu lub przez gorzelnika.

3. Producent lub gorzelnik zatrzymuje oryginał świadectwa. Kopię przekazuje się producentowi trzciny cukrowej.

Artykuł  32

Współczynnik redukcji

1. W przypadku gdy łączne ilości objęte wnioskami o przyznanie pomocy w danym roku kalendarzowym są wyższe niż roczne ilości określone w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 oraz w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, ogólnie obowiązujący współczynnik redukcji stosuje się w odniesieniu do każdego wniosku dotyczącego danego produktu.

Jednakże Francja może rozdzielić ilość rumu określoną w ust. 1 na departamenty, na podstawie średniej ilości rumu sprzedanego przez każdy departament w latach 1997-2001. Jeżeli ilości objęte wnioskami o przyznanie pomocy przekraczają ilości całkowite, współczynniki redukcji można różnicować w zależności od departamentu.

2. Wnioski o przyznanie pomocy składa się do właściwych organów wyznaczonych, w zależności od przypadku, przez Francję lub Portugalię.

Sekcja  II

Cukier buraczany

Artykuł  33

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania pomocy w odniesieniu do przetwarzania na cukier biały buraków cukrowych zebranych na Azorach, przewidzianej w art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001.

Artykuł  34

1. Przedsiębiorstwa przetwórcze składają swoje wnioski na piśmie do właściwych organów. Wnioski wskazują ilość cukru białego produkowanego z buraków cukrowych zebranych na Azorach, a załącza się do nich poniższe dokumenty:

a) dowód nabycia buraków cukrowych od każdego producenta, który dostarczył buraki cukrowe, poddane przetwarzaniu; oraz

b) pisemne zobowiązanie dotyczące niepoddawania cukru surowego rafinacji w okresie, w którym buraki cukrowe są przetwarzane na cukier biały.

2. Pomoc określoną w ust. 1 wypłaca się jedynie po ustaleniu, że cukier biały został wytworzony z buraków cukrowych zebranych na Azorach.

Artykuł  35

Portugalia podejmuje wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia, że pomoc przyznawana jest jedynie w granicach wielkości maksymalnej określonej w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001.

ROZDZIAŁ  III

Wino

Sekcja  I

Pomoc w odniesieniu do nabywania rektyfikowanych zagęszczonych moszczy i alkoholu winnego na Maderze

Artykuł  36

1. Producenci ustanowieni na terytorium archipelagu Madera, którzy mają zamiar uzyskać prawo do pomocy w odniesieniu do nabywania rektyfikowanych zagęszczonych moszczy w celu zastosowania w winiarstwie do słodzenia win likierowych madera, lub prawo do pomocy w odniesieniu do nabywania alkoholu winnego na mocy art. 20 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, składają do właściwej jednostki, w terminie przez nią określonym, który nie może być późniejszy niż dzień 31 października, wniosek zawierający co najmniej co następuje:

– kopię umowy dotyczącej nabycia rektyfikowanych zagęszczonych moszczy lub alkoholu winnego w innej części Wspólnoty,

– ilość rektyfikowanych zagęszczonych moszczy lub alkoholu winnego, w odniesieniu do której pomoc jest wnioskowana, wyrażona w hektolitrach oraz w % obj.,

– termin przejęcia moszczy lub alkoholu winnego,

– ustalony termin rozpoczęcia czynności związanych z przygotowaniem win likierowych oraz miejsce, w których te czynności mają być przeprowadzone.

2. Pomoc ustala się w wysokości 12,08 EUR na hektolitr.

3. Pomoc wypłaca się w odniesieniu do nabycia maksymalnej ilości 3.600 hektolitrów rektyfikowanych zagęszczonych moszczy oraz maksymalnej ilości 8.000 hektolitrów alkoholu winnego w każdym roku gospodarczym.

Artykuł  37

1. Właściwa jednostka podejmuje wszelkie kroki niezbędne w celu zbadania prawidłowości wniosków oraz sprawdza, czy rektyfikowane zagęszczone moszcze i alkohol winny objęte wnioskami o przyznanie pomocy wykorzystuje się rzeczywiście w odpowiedni sposób.

2. Właściwa jednostka wypłaca pomoc na rzecz producenta przed końcem danego roku winiarskiego, bez uszczerbku dla jakichkolwiek opóźnień spowodowanych przez uzupełniające kontrole.

Sekcja  II

Pomoc w odniesieniu do leżakowania win likierowych madera oraz wina azorskiego

Artykuł  38

1. Pomoc w odniesieniu do leżakowania win likierowych madera oraz azorskiego wina "verdelho", przewidzianą w art. 20 ust. 5 i w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, wypłaca się w stosunku do wszystkich ilości wina umieszczonych w tym samym terminie w magazynie w celu leżakowania oraz leżakujących przez nieprzerwany okres co najmniej pięciu lat w przypadku Madery oraz trzech lat w przypadku Azorów.

2. 1 Pomoc w odniesieniu do leżakowania wina likierowego madera i wina azorskiego jest przyznawana producentom w odnośnych regionach, którzy składają wniosek właściwej jednostce w terminie ustanowionym przez właściwe władze Państwa Członkowskiego. Termin ten ustanawiany jest tak, aby umożliwić dokonanie niezbędnych kontroli na miejscu.

3. Pomoc przyznaje się z uwzględnieniem pierwszeństwa wina wyprodukowanego z ostatniego zbioru. Wnioski dotyczące win wyprodukowanych w poprzednich latach gospodarczych przyjmuje się w przypadku gdy maksymalne ilości ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1453/2001 nie zostały osiągnięte, przy uwzględnieniu pierwszeństwa dla najmłodszych win.

4. W przypadku gdy całkowita ilość objęta wnioskami przekracza maksymalne ilości ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1453/2001, stosuje się współczynnik redukcji. Całkowita ilość produktu, w odniesieniu do którego producent składa wniosek o przyznanie pomocy nie może przekroczyć ilości ujętej na omawiany rok gospodarczy w deklaracji produkcyjnej przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 1282/2001.

5. Organy portugalskie podają do wiadomości Komisji:

– całkowite ilości w odniesieniu do umów zawartych w każdym roku,

– szczegółowe zasady stosowania niniejszego ustępu.

6. Podmioty gospodarcze mające zamiar uzyskać prawo do korzystania z systemu pomocy zawierają z właściwą jednostką umowę dotyczącą leżakowania na nie mniej niż pięć lat w przypadku Madery oraz trzech lat w przypadku Azorów.

7. Umowy zawiera się na podstawie wniosku o przyznanie pomocy złożonego jeden raz jedynie na początku okresu, o którym mowa wyżej. Umowy obejmują co najmniej następujące informacje:

a) nazwisko (nazwę) oraz adres ubiegającego się producenta;

b) liczbę partii objętych umową dotyczącą leżakowania oraz dokładne dane szczegółowe każdej partii (w szczególności numer zbiornika, ilość magazynowaną oraz dokładną lokalizację);

c) w przypadku każdej partii, rok zbioru, cechy techniczne danego wina likierowego oraz w szczególności jego łączną zawartość alkoholu, rzeczywistą zawartość alkoholu, zawartość cukru, kwasowość całkowitą oraz kwasowość lotną;

d) w przypadku każdej partii, rodzaj pojemnika;

e) w przypadku każdej partii pierwszy i ostatni dzień okresu składowania.

8. Prawidłowe wykonanie umowy dotyczącej leżakowania daje prawo do wypłaty całej kwoty pomocy ustalonej przy podpisywaniu umowy. Na Maderze jedną trzecią pomocy wypłaca się w pierwszym, trzecim i piątym roku składowania. Na Azorach jedną trzecią pomocy wypłaca się w każdym roku składowania.

9. Akceptacja umowy jest uzależniona od złożenia gwarancji wykonania w wysokości 40 % całkowitej kwoty pomocy obejmującej okres umowy. Gwarancję składa się zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych⁽²⁷⁾.

10. Właściwa jednostka zapewnia, że warunki umowy dotyczącej leżakowania są przestrzegane, sprawdzając dokumentację u producentów i przeprowadzając inspekcje na miejscu.

11. Gwarancje wykonania zwalnia się po stwierdzeniu należytego wykonania umowy.

12. W przypadku gdy właściwa jednostka stwierdza, że wino likierowe objęte umową nie nadaje się do oferowania do sprzedaży lub do wykorzystania do bezpośredniego spożycia przez ludzi, może ona wypowiedzieć umowę. Z wyjątkiem przypadków siły wyższej, wypowiedzenie umowy pociąga za sobą odzyskanie wypłaconych kwot pomocy oraz przepadek gwarancji wykonania. O powoływanych okolicznościach siły wyższej informuje się właściwą jednostkę w ciągu trzech dni roboczych następujących po terminie, w jakim one wystąpiły.

TYTUŁ  IV

ROZDZIAŁ  I

Obrót lokalny

Artykuł  39

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia szczegółowe zasady stosowania pomocy przyznawanej w odniesieniu do owoców, warzyw, kwiatów i roślin żywych zebranych lub produkowanych lokalnie i przeznaczonych na zaopatrzenie rynków odpowiednich regionów produkcji, przewidzianej w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001.

Artykuł  40

Prawo do pomocy

1. Wykazy produktów kwalifikujących się do otrzymania pomocy określonej w art. 39, w podziale na kategorie, przedstawiają się w sposób ustalony w kolumnie II w załącznikach II, III, IV i V odpowiednio dla francuskich departamentów zamorskich, Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich.

2. Produkty objęte są umowami dostawy określonymi w art. 41 i są zgodne z normami ustanowionymi zgodnie z tytułem I rozporządzenia (WE) nr 2200/96 w zakresie owoców i warzyw lub ze specyfikacjami jakościowymi zawartymi w umowach w przypadku gdy tego rodzaju normy nie zostały przyjęte.

3. Pomoc przyznaje się w granicach rocznych ilości ustalonych w odniesieniu do każdej kategorii produktów wymienionej w kolumnie III w załącznikach II, III, IV i V.

4. Kwoty pomocy mające zastosowanie w odniesieniu do każdej kategorii produktów są ustalone w kolumnach IV i V w załącznikach II, III, IV i V. Kwoty wykazane w kolumnie V stosuje się w odniesieniu do organizacji producentów uznanych zgodnie z art. 11 i 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96. Kwoty wykazane w kolumnie IV stosuje się w odniesieniu do pozostałych producentów.

5. W przypadku gdy wynika to z zapotrzebowania francuskich departamentów zamorskich na dostawy jednego lub więcej produktów, właściwe organy przyznają pomoc w odniesieniu do dostaw dla departamentu innego niż departament, w którym produkt jest zebrany.

Artykuł  41

Umowy dostawy

1. Umowy dostawy zawiera się między producentami indywidualnymi, grupami producentów lub organizacjami producentów z jednej strony a zatwierdzonymi podmiotami gospodarczymi określonymi w art. 42 z drugiej strony.

Umowy zawierają zwłaszcza:

a) firmy stron umowy;

b) dokładny opis uwzględnionych produktów;

c) całkowitą ilość, jaka ma być przedmiotem dostawy oraz planowany harmonogram dostaw;

d) dane referencyjne i powierzchnie działek, na których uprawia się produkty oraz nazwiska (nazwy) i adresy wszystkich zainteresowanych plantatorów;

e) okres ważności zobowiązania;

f) metoda pakowania i prezentacji oraz informacje odnoszące się do transportu (warunki i koszty);

g) dokładny etap dostawy.

2. Wykonawcy mogą zwiększyć ilość wymienioną początkowo w umowie o nie więcej niż 30 %, w drodze pisemnej zmiany do umowy.

3. Umowy i zmiany do umów podpisuje się przed rozpoczęciem danych dostaw oraz przed nieprzekraczalnym terminem wyznaczonym przez właściwe organy, przy czym dla każdego produktu terminy mogą się być odmienne.

4. Właściwe organy mogą przyjąć dodatkowe przepisy dotyczące umów, w szczególności dotyczące rekompensaty w przypadku nieprzestrzegania zobowiązań umownych lub w przypadku nieustalenia ilości minimalnej dla każdej umowy. W przypadku gdy wymaga tego zarządzanie systemem pomocy, właściwe organy mogą wskazać okresy lub lata gospodarcze inne niż określone w art. 53, w odniesieniu do każdego produktu.

Artykuł  42

Zatwierdzone podmioty gospodarcze

1. Podmioty gospodarcze działające w hurtowym lub detalicznym handlu żywnością lub w zakresie dostaw prowiantu, władze lokalne, a na Azorach, Maderze i na Wyspach Kanaryjskich podmioty dokonujące przetwarzania żywności zamierzające uczestniczyć w systemie pomocy, składają wnioski w sprawie zatwierdzenia do jednostki wyznaczonej przez właściwe organy w terminie ustalonym przez te organy. Jednostka ta określa warunki zatwierdzenia i co roku publikuje listę zatwierdzonych podmiotów gospodarczych, nie później niż na jeden miesiąc przed nieprzekraczalnym terminem podpisania umów.

2. Zatwierdzone podmioty gospodarcze zobowiązują się do:

a) obrotu lub w przypadku Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich, przetwarzania produktów objętych umowami dostawy, wyłącznie w regionie produkcji;

b) ² prowadzenia oddzielnej ewidencji zapasów lub innych dokumentów zapewniających takie same gwarancje dla celów kontroli;

c) dostarczania właściwym organom, na ich wniosek, całej dokumentacji uzupełniającej dotyczącej wykonania umów i wypełniania zobowiązań przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  43

Deklaracje

Producenci indywidualni, grupy producentów oraz organizacje producentów zamierzające uzyskać prawo do korzystania z systemu pomocy przesyłają deklaracje łącznie z kopią umowy określonej w art. 41 do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy w terminie ustalonym przez te organy.

Artykuł  44

Współczynnik redukcji

1. W przypadku gdy dokumenty określone w art. 43 wskazują, że ilości przewidziane w art. 40 ust. 3 prawdopodobnie zostają przekroczone, właściwe organy ustalają tymczasowy współczynnik redukcji, do zastosowania w odniesieniu do wszystkich wniosków o przyznanie pomocy dotyczących danej kategorii i powiadamiają o tym zainteresowane strony. Współczynnik, będący stosunkiem między ilościami wykazanymi w kolumnie III w załącznikach II, III, IV i V i ilościami objętymi umowami i klauzulami zmieniającymi, ustala się przed podjęciem decyzji o udzieleniu pomocy i najpóźniej jeden miesiąc po nieprzekraczalnym terminie określonym w art. 41 ust. 3.

2. W przypadku gdy stosuje się ust. 1, w końcu roku gospodarczego właściwe organy ustanawiają ostateczny współczynnik redukcji obowiązujący w przypadku wszystkich wniosków o przyznanie pomocy obejmujących daną kategorię produktów, złożonych w ciągu roku gospodarczego.

ROZDZIAŁ  II

Obrót poza regionem produkcji

Sekcja  I

Ryż, owoce, warzywa, rośliny i kwiaty oraz ziemniaki

Artykuł  45

Zakres

Niniejsza sekcja ustanawia szczegółowe zasady stosowania następujących systemów pomocy:

a) pomoc określona w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001;

b) pomoc określona w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001;

c) pomoc określona w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

d) pomoc określona w art. 30 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001;

e) pomoc określona w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001.

Artykuł  46

Umowy roczne

1. "Umowa roczna" oznacza umowę, na mocy której podmiot gospodarczy, będący osobą fizyczną lub prawną ustanowioną w innej części Wspólnoty, poza najbardziej peryferyjnymi regionami produkcji, przed rozpoczęciem okresu gospodarczego w odniesieniu do danego produktu zobowiązuje się do nabycia całej danej produkcji lub jej części od producenta indywidualnego, członka grupy producentów lub organizacji producentów w najbardziej peryferyjnych regionach, w celu dokonywania obrotu poza regionem produkcji.

2. Podmioty gospodarcze, które zamierzają złożyć wniosek o przyznanie pomocy, przed rozpoczęciem okresu gospodarczego przesyłają umowę roczną do właściwych organów francuskich, portugalskich i hiszpańskich, w zależności od przypadku, w odniesieniu do danego produktu lub produktów.

Umowy zawierają co najmniej następujące informacje:

a) firmy Umawiających się Stron i miejsce ich ustanowienia;

b) szczegółowy opis uwzględnionych wyrobów:

c) całkowitą ilość, jaka ma być przedmiotem dostawy oraz planowany harmonogram dostaw;

d) ³ dane referencyjne i powierzchnie działek, na których uprawia się te produkty, a w przypadku organizacji producenckich, nazwy i adresy wszystkich zainteresowanych plantatorów; dane referencyjne działek nie musza być zgłaszane w przypadku różowego pieprzu objętego kodem CN 0910;

e) okres ważności zobowiązania;

f) metoda pakowania i prezentacji oraz informacje odnoszące się do transportu (warunki i koszty);

g) dokładny etap dostawy.

Wykonawcy mogą zwiększyć ilość wymienioną początkowo w umowie o nie więcej niż 30 %, w drodze pisemnej poprawki do umowy.

3. Właściwe organy oceniają umowy pod kątem zgodności z odpowiednimi przepisami określonymi w art. 45 oraz z niniejszą sekcją. Sprawdzają, czy umowy zawierają informacje wymienione w ust. 2. Powiadamiają podmiot gospodarczy, czy zachodzi możliwość zastosowania art. 48.

4. Do celów obliczania wysokości pomocy, wartość produkcji stanowiącej przedmiot obrotu, dostarczonej do strefy przeznaczenia, ocenia się na podstawie umowy rocznej, poszczególnych dokumentów przewozowych oraz wszelkich innych uzupełniających dokumentów przedłożonych w celu uzasadnienia wezwania do zapłaty. Wartość produkcji stanowiącej przedmiot obrotu, jaka jest brana pod uwagę, jest wartością dostawy zrealizowanej do pierwszego portu morskiego lub portu lotniczego wyładunku. Właściwe organy mogą wymagać dostarczenia informacji lub dodatkowej dokumentacji uzupełniającej, odpowiedniej do obliczenia wysokości pomocy.

5. Wnioski o przyznanie pomocy składane są przez nabywcę lub w przypadkach określonych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, przez sprzedawcę, który podpisał zobowiązanie do obrotu produktem. W przypadku gdy wymaga tego zarządzanie systemem pomocy, właściwe organy mogą wskazać okresy lub lata gospodarcze inne niż określone w art. 53, w odniesieniu do każdego produktu.

Artykuł  47

Obrót kwiatami i roślinami produkowanymi na Azorach i Maderze

1. Do celów art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 w odniesieniu do obrotu kwiatami i roślinami produkowanymi innej części Wspólnoty, producenci indywidualni, grupy producentów i organizacje producentów określone w art. 11, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 zamierzające uczestniczyć w systemie pomocy, składają swoje wnioski do jednostki wyznaczonej przez właściwe organy portugalskie przed terminem ustalonym przez te organy.

Wymieniona jednostka określa warunki zatwierdzania oraz każdego roku publikuje wykaz producentów indywidualnych, grup producentów lub organizacji producentów, co najmniej na jeden miesiąc przed rozpoczęciem okresu gospodarczego.

2. Producenci indywidualni, grupy producentów i organizacje producentów określone powyżej, zamierzające uzyskać prawo do korzystania z systemu pomocy przesyłają deklarację do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy przed rozpoczęciem okresu gospodarczego w odniesieniu do danych produktów, w szczególności zobowiązując się:

a) do obrotu kwiatami i roślinami jedynie w innej części Wspólnoty;

b) do notyfikowania nazw przedsiębiorstw wykonawczych lub pośredników oraz miejsca ich ustanowienia;

c) do wskazania, w szczególności:

– roślin i kwiatów stanowiących przedmiot obrotu,

– danych referencyjnych i powierzchni działek, zidentyfikowanych zgodnie z art. 4 i 5 rozporządzenia (EWG) nr 3508/92, na których uprawia się dane produkty, a w przypadku organizacji producentów, nazwiska (nazwy) i adresy wszystkich zainteresowanych plantatorów; w przypadku kwiatów suszonych objętych kodem CN 0603 90 00 nie jest wymagane notyfikowanie referencyjnych danych działek;

d) do wskazania metody pakowania i prezentacji oraz podania informacji odnoszących się do transportu (warunki i koszty) oraz dokładnego etapu dostawy;

e) do prowadzenia oddzielnej ewidencji dotyczącej sprzedaży określonej w niniejszym artykule;

f) do dostarczenia właściwym organom portugalskim, na ich wniosek, całej uzupełniającej dokumentacji dotyczącej prowadzenia sprzedaży określonej w niniejszym artykule oraz wypełnienia zobowiązań przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

3. Do celów obliczania wysokości pomocy, wartość produkcji stanowiącej przedmiot obrotu dostarczonej do strefy przeznaczenia, ocenia się na podstawie poszczególnych dokumentów przewozowych oraz wszelkich innych uzupełniających dokumentów przedłożonych w celu uzasadnienia wezwania do zapłaty. Wartość produkcji stanowiącej przedmiot obrotu, jaka jest brana pod uwagę, jest wartością dostawy do pierwszego portu morskiego lub portu lotniczego wyładunku. Właściwe organy mogą wymagać dostarczenia informacji lub dodatkowej dokumentacji uzupełniającej, odpowiedniej do obliczenia wysokości pomocy.

4. Wnioski o przyznanie pomocy składane są przez producentów, grupy producentów lub organizacje producentów określonych w art. 11, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, którzy przyjęli na siebie zobowiązanie do obrotu produktem. W przypadku gdy wymaga tego zarządzanie systemem pomocy, właściwe organy mogą wskazać okresy lub lata gospodarcze inne niż określone w art. 53, w odniesieniu do każdego produktu.

Artykuł  48

Współczynnik redukcji

1. W przypadku gdy ilości objęte wnioskami o przyznanie pomocy w odniesieniu do danego produktu przekraczają wielkości ustanowione w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 lub, w przypadku melonów objętych kodem CN ex 0807 10 90 oraz ananasów objętych kodem CN 0804 30 00 limit ustanowiony w ust. 6 niniejszego artykułu lub limity ustanowione w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001, właściwe organy ustalają ogólnie obowiązującą redukcję procentową, do zastosowania w odniesieniu do wszystkich wniosków o przyznanie pomocy.

2. W odniesieniu do ryżu z Gujany Francuskiej:

a) w razie potrzeby właściwe organy francuskie ustalają ogólnie obowiązujący współczynnik redukcji, do zastosowania do danych wniosków w celu zapewnienia, że ilość, w odniesieniu do której przyznaje się co roku pomoc, w przeliczeniu na ryż bielony, nie przekracza 12 000 ton w przypadku wszystkich ilości objętych wnioskami oraz że w ramach tego limitu, ilości zbywane w innej części Wspólnoty, poza Gwadelupą i Martyniką, nie przekraczają 4.000 ton;

b) ogólnie obowiązujący współczynnik redukcji oblicza się, jak następuje:

i) w przypadku gdy łączna ilość objęta wnioskami o przyznanie pomocy wynosi mniej niż 12.000 ton, ale ilość ryżu zbytego lub stanowiącego przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, poza Gwadelupą i Martyniką, przekracza wielkość maksymalną 4.000 ton, współczynnik "i" otrzymany na podstawie poniższego wzoru stosuje się jedynie do ostatnich ilości:

gdzie:

"x" = ilość ryżu z Gujany Francuskiej rzeczywiście zbyta lub stanowiąca przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, poza Gwadelupą i Martyniką;

ii) w przypadku gdy łączna ilość objęta wnioskami o przyznanie pomocy wynosi mniej niż 12.000 ton, ale ilość ryżu zbyta lub stanowiąca przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, poza Gwadelupą i Martyniką, wynosi mniej niż wielkość maksymalna 4.000 ton, współczynnik "j" otrzymany na podstawie poniższego wzoru stosuje się do wszystkich ilości:

gdzie:

"y" = łączna ilość ryżu z Gujany Francuskiej objęta wnioskami o przyznanie pomocy;

iii) w przypadku gdy łączna ilość objęta wnioskami o przyznanie pomocy przekracza 12.000 ton, a ilość ryżu zbyta lub stanowiąca przedmiot obrotu u w innej części Wspólnoty, poza Gwadelupą i Martyniką, przekracza maksymalną wielkość 4 000 ton, stosuje się współczynnik "z" otrzymany na podstawie poniższego wzoru:

gdzie:

"x" = ilość ryżu z Gujany Francuskiej rzeczywiście zbyta i stanowiąca przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, poza Martyniką i Gwadelupą;

"i" = współczynnik redukcji do zastosowania w przypadku wniosków o przyznanie pomocy w odniesieniu do ilości ryżu z Gujany Francuskiej, rzeczywiście zbytej i stanowiącej przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, poza Martyniką i Gwadelupą, określone w i),

"k" = ilość ryżu z Gujany Francuskiej rzeczywiście zbyta i stanowiąca przedmiot obrotu na Martynice i Gwadelupie.

Właściwe organy francuskie niezwłocznie notyfikują Komisji przypadki stosowania niniejszego ustępu, oraz występujące ilości;

c) pomoc wypłaca się w odniesieniu do ilości rzeczywiście zbytych i stanowiących przedmiot obrotu w ramach umowy rocznej lub umów rocznych zgodnie z obowiązującymi przepisami;

d) do celów niniejszego artykułu, współczynnik w odniesienia do przetwarzania:

– ryżu niełuskanego na ryż całkowicie bielony ustala się na 0,45,

– ryżu łuskanego na ryż całkowicie bielony ustala się na 0,69,

– ryżu półbielonego na ryż całkowicie bielony ustala się na 0,93.

Artykuł  49

Wspólne przedsiębiorstwa

Zwiększoną pomoc przewidzianą w art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 wypłaca się po przedstawieniu dowodu dokumentującego przyjęcie zobowiązań przez partnerów na okres nie krótszy niż trzy lata w zakresie wspólnego gromadzenia wiedzy i know-how niezbędnego do osiągnięcia celu wspólnego przedsiębiorstwa. Zobowiązania te zawierają klauzulę zakazującą unieważnienia umowy przed upływem wyżej wymienionego trzyletniego okresu.

W przypadku gdy wyżej wymienione zobowiązania nie są dotrzymywane, podmiot gospodarczy nie może składać wniosku o przyznanie pomocy na dany rok gospodarczy.

Artykuł  50

Ponowna wysyłka i powrotny wywóz ryżu

1. Produkty, w odniesieniu do których przyznana jest pomoc na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001 nie mogą być przedmiotem wywozu; ponadto produktów zbytych i stanowiących przedmiot obrotu na Gwadelupie i Martynice nie można ponownie wysyłać do pozostałej części Wspólnoty.

Produktów zbytych i stanowiących przedmiot obrotu w innej części Wspólnoty, w odniesieniu do których została wypłacona pomoc wskazana w akapicie pierwszym, nie można ponownie wysyłać na Gwadelupę, Martynikę lub do Gujany Francuskiej.

2. Właściwe organy podejmują wszelkie konieczne środki monitorowania w celu zapewnienia zgodności z ust. 1. Tego rodzaju środki obejmują w szczególności niezapowiedziane kontrole bezpośrednie. Zainteresowane Państwa Członkowskie notyfikują Komisji środki przyjęte w tym celu.

Sekcja  II

Wino madera

Artykuł  51

1. Pomoc określoną w art. 20 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 przyznaje się do końca roku winiarskiego 2005/06 włącznie.

2. W przypadku gdy przedmiotem wniosku jest pomoc w odniesieniu do pojemników mniejszych niż jeden litr, stosuje się współczynnik redukcji w celu uwzględnienia pojemności butelki.

3. Pomoc wypłaca się na rzecz przewoźników, którzy składają wnioski do właściwej jednostki, w odniesieniu do każdej partii na okres przewidziany przez tę jednostkę.

4. Wnioski zawierają co najmniej:

– kopię sekcji 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego (AAD), należycie wypełnioną, z danymi szczegółowymi dotyczącymi nadawcy i odbiorcy (nazwisko, adres, państwo), z podaniem objętości wysłanego wina w przeliczeniu na litry, z opisem wynikającym z kodeksu celnego, opatrzoną pieczęcią Instytutu Wina Madera certyfikującą produkt oraz pieczęcią organów celnych Madery potwierdzającą, że produkt opuścił dane terytorium,

– kopię faktury wystawionej przez przewoźnika/agenta okrętowego, ze wskazaniem miejsca przeznaczenia lub konosament morski,

– kopię faktury wystawionej na nabywcę, wykazującej objętość w przeliczeniu na litry, która musi odpowiadać wielkości wskazanej w AAD.

TYTUŁ  V

BADANIA

Artykuł  52

1. Zamówienia na przeprowadzenie badań określonych w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 udziela się w drodze przetargu, za który odpowiedzialność ponoszą właściwe organy.

2. Właściwe organy przesyłają do Komisji projekt przetargu, łącznie ze specyfikacjami,. Komisja przekazuje swoje ewentualne uwagi w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania projektu.

3. Właściwe organy przesyłają ostateczną analizę do Komisji, która zgłasza uwagi w ciągu 45 dni od daty otrzymania tej analizy.

4. Wkład finansowy Wspólnoty wypłaca się z zastrzeżeniem:

– zachowania zgodności z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 lub art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001, ze specyfikacjami i zgłoszonymi uwagami,

– dokonania płatności wkładu ze strony hiszpańskich i portugalskich organów publicznych.

TYTUŁ  VI

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

ROZDZIAŁ  I

Wnioski o przyznanie pomocy

Artykuł  53

Rok gospodarczy

Lata gospodarcze rozpoczynają się w dniu 1 stycznia i kończą się w dniu 31 grudnia, z wyjątkiem roku winiarskiego.

Artykuł  54

Składanie wniosków i płatność pomocy

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 5, 25, 34 i 36, wnioski o przyznanie pomocy składa się do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy Państwa Członkowskiego zgodnie z wzorami ustalonymi przez te organy oraz w okresach przez nie ustanowionych. W przypadku pomocy objętej tytułem I, okresy te ustala się w sposób uwzględniający czas na konieczne kontrole na miejscu.

2. Każdy wniosek o przyznanie pomocy zawiera co najmniej następujące informacje:

a) nazwisko, imiona i adres wnioskodawcy;

b) w przypadku pomocy objętej tytułem I, uprawiane obszary w hektarach i w arach, zidentyfikowane zgodnie z art. 4 i 5 rozporządzenia (EWG) nr 3508/92;

c) w przypadku pomocy objętej tytułem II rozdział I, ilość zebranych ananasów oraz ilość objęta wnioskiem o przyznanie pomocy;

d) w przypadku pomocy objętej tytułem II rozdział III, do wniosków załącza się specyfikacje wysyłkowe dotyczące trzciny, wystawione przez właściwe jednostki lub przedsiębiorstwa przetwórcze wyznaczone przez Francję w odniesieniu do każdego departamentu;

e) w przypadku pomocy objętej tytułem II rozdział II, tytułem III rozdział I oraz tytułem IV rozdział I i II, do wniosków załącza się faktury połączone lub indywidualne oraz wszelkie inne dokumenty uzupełniające odnoszące się do przeprowadzonych czynności, w szczególności dane referencyjne umów dostawy, kontraktów przetwórczych lub umów rocznych.

3. Bez uszczerbku dla art. 6 i 9, po sprawdzeniu wniosków o przyznanie pomocy oraz odpowiednich dokumentów uzupełniających, właściwe organy wypłacają pomoc obliczoną zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w ciągu czterech miesięcy po upływie okresu na składanie wniosków.

W przypadku gdy możliwy jest więcej niż jeden zbiór plonów w ciągu roku kalendarzowego w kontekście upraw objętych tytułem I rozdział I, nieprzekraczalny termin ustalony w akapicie pierwszym zaczyna biec od zakończenia okresu na składanie wniosków o przyznanie pomocy w odniesieniu do ostatniego zbioru plonów danego roku.

4. Państwa Członkowskie mogą przyjąć dodatkowe zasady dotyczące sposobu płatności pomocy objętej tytułem IV, przez organizacje producentów na rzecz ich członków.

Artykuł  55

Poprawianie oczywistych błędów

Wniosek o przyznanie pomocy można poprawiać w każdym czasie po jego złożeniu, w przypadku gdy właściwy organ uznaje wystąpienie oczywistego błędu.

Artykuł  56

Opóźnione złożenie wniosku

Z wyjątkiem przypadku siły wyższej i okoliczności wyjątkowych w rozumieniu art. 65, złożenie wniosku o przyznanie pomocy po terminie ustanowionym zgodnie z art. 54 ust. 1 powoduje redukcję, za dzień roboczy, w wysokości 1 % kwot, do których plantator byłby uprawniony, gdyby wniosek o przyznanie pomocy został przedłożony w terminie. Jeżeli opóźnienie wynosi więcej niż 25 dni kalendarzowych, wniosek uznaje się za niedopuszczalny.

Artykuł  57

Wycofanie wniosku o przyznanie pomocy

1. Wniosek o przyznanie pomocy można wycofać w całości lub w części, w każdym czasie. Jednakże w przypadku gdy właściwy organ powiadomił już plantatora o nieprawidłowościach występujących we wniosku o przyznanie pomocy lub zawiadomił plantatora o swoim zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu, jak również w przypadku gdy kontrola ta ujawnia nieprawidłowości, wycofania nie są dozwolone w odniesieniu do części wniosku o przyznanie pomocy, obciążonych nieprawidłowościami.

2. Wycofania na mocy ust. 1 umożliwiają występującemu z roszczeniem powrót do sytuacji poprzedzającej złożenie omawianego wniosku o przyznanie pomocy lub części wniosku o przyznanie pomocy.

ROZDZIAŁ  II

Kontrole

Artykuł  58

1. Weryfikacji dokonuje się w drodze kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu. Kontrole administracyjne są gruntowne i obejmują kontrole przekrojowe w odpowiednim przypadku z danymi pochodzącymi, między innymi, ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. W oparciu o analizę ryzyka, organy krajowe wykonują kontrole na miejscu poprzez pobieranie próbek co najmniej 10 % wniosków o przyznanie pomocy.

We wszystkich właściwych przypadkach, Państwa Członkowskie wykorzystują zintegrowany system zarządzania i kontroli utworzony na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 3508/92.

2. W przypadku pomocy objętej tytułem III rozdział II sekcja I kontrole obejmują również ilość dostarczonej trzciny oraz zgodność z ceną minimalną.

Artykuł  59

Zasady ogólne

1. Kontrole na miejscu są niezapowiedziane. Jednakże pod warunkiem że cel kontroli nie jest przedmiotem uzgodnień, można dokonać uprzedniego powiadomienia ograniczonego do niezbędnego minimum. Tego rodzaju powiadomienie nie wykracza poza 48 godzin, z wyjątkiem przypadków należycie uzasadnionych.

2. W przypadku gdy ma to zastosowanie, kontrole na miejscu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przeprowadza się w tym samym czasie, co pozostałe kontrole przewidziane w regułach wspólnotowych.

3. Wniosek lub wnioski odrzuca się, jeżeli plantatorzy lub ich przedstawiciele uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu.

Artykuł  60

Wybranie wniosków do sprawdzenia na miejscu

1. Podstawą wybrania plantatorów w celu poddania kontroli na miejscu przez właściwy organ jest analiza ryzyka oraz reprezentatywność złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Analiza ryzyka uwzględnia:

a) kwotę ewentualnej pomocy;

b) liczbę działek rolnych, obszar objęty wnioskiem lub ilość wyprodukowaną, przewiezioną, przetworzoną lub stanowiącą przedmiot obrotu;

c) zmiany w porównaniu z rokiem poprzednim;

d) ustalenia dokonane podczas kontroli przeprowadzonych w latach ubiegłych;

e) inne parametry określone przez Państwa Członkowskie.

Aby zapewnić reprezentatywność, Państwa Członkowskie wybierają losowo w granicach 20 %-25 % minimalnej liczby plantatorów, których poddaje się kontrolom na miejscu.

2. Właściwy organ rejestruje powody wybrania każdego plantatora do kontroli na miejscu. Inspektorowi wykonującemu kontrolę podaje się te powody przed rozpoczęciem kontroli.

Artykuł  61

Sprawozdanie z kontroli

1. Każda kontrola na miejscu jest przedmiotem sprawozdania z kontroli odnoszącego się do danych szczegółowych dotyczących przeprowadzonych kontroli. Sprawozdania wskazują w szczególności:

a) kontrolowane systemy pomocy oraz wnioski;

b) osoby uczestniczące;

c) kontrolowane działki rolne, działki rolne na których dokonano pomiarów, wyniki pomiarów według działek wymierzonych i zastosowane metody pomiarów;

d) ilości wyprodukowane, przewiezione, przetworzone lub stanowiące przedmiot obrotu objęte kontrolą, wyniki i zastosowane metody badań;

e) czy wyprzedzające powiadomienie o wizytacji zostało przekazane plantatorowi, a jeżeli tak, to na ile wcześniej;

f) wszelkie dodatkowe zastosowane środki kontroli.

2. Plantatorzy lub ich przedstawiciele mają możliwość podpisania sprawozdania, w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz zgłoszenia uwag. W przypadku gdy stwierdza się nieprawidłowości, plantator otrzymuje kopię sprawozdania z kontroli.

W przypadku gdy kontrolę na miejscu przeprowadza się przy zastosowaniu teledetekcji, Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzję o braku możliwości podpisania przez plantatorów lub ich przedstawicieli sprawozdania z kontroli, jeżeli nie ujawnia się żadnych nieprawidłowości w czasie kontroli przy zastosowaniu teledetekcji.

ROZDZIAŁ  III

Następstwa nienależnych płatności

Artykuł  62

Żądanie zwrotu nienależnych płatności

1. Jeżeli dokonana jest płatność nienależna, plantator zwraca omawianą kwotę powiększoną o odsetki obliczone zgodnie z ust. 3.

2. Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzje o odzyskaniu nienależnej płatności poprzez potrącenie tej kwoty z zaliczek lub dokonywanych płatności na rzecz plantatora w ramach innych systemów pomocy, po terminie podjęcia decyzji o żądaniu zwrotu. Jednakże plantator może dokonać zwrotu kwoty bez oczekiwania na dokonanie potrącenia.

3. Odsetki oblicza się za okres upływający między notyfikacją plantatorowi obowiązku zwrotu a zwrotem lub potrąceniem. Stosowaną stopę procentową oblicza się zgodnie z przepisami prawa krajowego; jednakże nie może być ona niższa od stopy procentowej stosowanej w przypadku odzyskiwania kwot na mocy przepisów krajowych.

4. W przypadku gdy płatność nienależna została dokonana w wyniku fałszywego oświadczenia, przedstawienia fałszywych dokumentów lub poważnego zaniedbania ze strony beneficjenta, nakłada się karę równą kwocie nienależnie wypłaconej, powiększoną o odsetki obliczone zgodnie z ust. 3.

5. Obowiązek zwrotu określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli płatności dokonano wskutek błędu ze strony samego właściwego organu lub innego organu, jak również w przypadku gdy błąd nie mógł zostać stosownie wykryty przez plantatora.

Jednakże w przypadku gdy błąd odnosi się do stanu faktycznego istotnego dla obliczenia danej płatności, akapit pierwszy stosuje się jedynie wówczas, gdy decyzja o żądaniu zwrotu nie została przekazana w ciągu 12 miesięcy po dokonaniu płatności.

6. Obowiązek zwrotu określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli upływa więcej niż 10 lat między terminem płatności pomocy i terminem, w którym beneficjent jest po raz pierwszy informowany przez właściwy organ o tym, że dokonana płatność była nienależna.

Jednakże okres określony w zdaniu pierwszym podlega ograniczeniu do czterech lat, jeżeli beneficjent działał w dobrej wierze.

7. Kwoty do odzyskania w wyniku redukcji i wykluczeń stosowanych w ramach niniejszego tytułu ulegają przedawnieniu po czterech latach.

8. Ustępy 5 i 6 nie mają zastosowania w przypadku zaliczek.

9. Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzje o nieodzyskiwaniu kwot w wysokości 100 EUR lub mniejszych, z wyłączeniem odsetek, na plantatora i na okres premiowy, pod warunkiem że ich prawo krajowe nie przewiduje odzyskiwania kwot w tego rodzaju przypadkach.

10. Odzyskane kwoty razem z odsetkami przekazywane są na rzecz agencji lub urzędów płatniczych i potrącane przez nie z wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR).

Artykuł  63

Redukcje i wyłączenia w przypadkach zawyżonych deklaracji dotyczących pomocy obszarowej

1. W przypadku pomocy objętej tytułem I, w razie, gdy powierzchnia deklarowana w odniesieniu do grupy upraw przekracza obszar zarejestrowany w czasie kontroli, pomoc oblicza się na podstawie obszaru zarejestrowanego, pomniejszonego o dwukrotność stwierdzonej różnicy, w przypadku gdy wynosi ona więcej niż 3 % lub dwa hektary, ale nie więcej niż 20 % obszaru ustalonego.

W przypadku gdy stwierdzona różnica wynosi więcej niż 20 % obszaru zarejestrowanego, nie przyznaje się żadnej pomocy obszarowej w odniesieniu do danej grupy upraw.

2. Jeżeli w odniesieniu do całkowitego ustalonego obszaru objętego wnioskiem o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy objętych tytułem I, deklarowany obszar przekracza obszar stwierdzony o więcej niż 30 %, na dany rok kalendarzowy odmawia się pomocy, o którą plantator mógłby się ubiegać w ramach tych systemów pomocy.

Jeżeli różnica wynosi więcej niż 50 %, plantator zostaje również ukarany kwotą równą kwocie, której nie przyznano na mocy akapitu pierwszego. Kwota ta zostaje potrącona z płatności pomocy w ramach wszystkich systemów pomocy objętych niniejszym rozporządzeniem lub w ramach systemów, do korzystania z których plantator jest uprawniony na podstawie wniosków złożonych w ciągu trzech lat kalendarzowych następujących po roku, w którym nieprawidłowości zostały stwierdzone.

Artykuł  64

Wyłączenia ze stosowania redukcji i wykluczeń

1. Redukcje i wykluczenia przewidziane w niniejszym tytule nie mają zastosowania w przypadku gdy plantatorzy złożyli poprawne informacje co do stanu faktycznego lub gdy mogą w inny sposób wykazać, że nie ponoszą winy.

2. Redukcje i wykluczenia przewidziane w niniejszym tytule nie mają zastosowania do tych części wniosków o przyznanie pomocy, co do których plantator powiadamia właściwy organ na piśmie, że są nieprawidłowe lub które stały się nieprawidłowe po przedłożeniu wniosku, pod warunkiem że właściwy organ nie poinformował jeszcze plantatora o swoim zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu lub o jakiejkolwiek nieprawidłowości we wniosku.

Na podstawie informacji podanych przez plantatora, określonych w akapicie pierwszym, wnioski o przyznanie pomocy dostosowuje się w celu uwzględnienia stanu faktycznego.

Artykuł  65

Siła wyższa i okoliczności wyjątkowe

1. Plantatorzy notyfikują właściwemu organowi na piśmie przypadki siły wyższej lub okoliczności wyjątkowe, łącznie z odpowiednimi dowodami spełniającymi wymogi tego organu, w ciągu 10 dni roboczych od dnia, w którym po raz pierwszy są w stanie to uczynić.

2. Właściwy organ może uznać wystąpienie wyjątkowych okoliczności w przypadkach takich, jak na przykład:

a) zgon plantatora;

b) długotrwała niezdolność plantatora do pracy zawodowej;

c) dotkliwa klęska żywiołowa wpływająca w znacznym stopniu na grunty rolne gospodarstwa.

Artykuł  66

Wycofanie zatwierdzenia

Organy krajowe wycofują zatwierdzenie określone w art. 42 w przypadku gdy zobowiązania wynikające z tego rodzaju zatwierdzenia nie są wykonywane. Organy krajowe mogą zawiesić płatność pomocy na jeden rok gospodarczy lub na dłużej w zależności od wagi wykrytych nieprawidłowości.

ROZDZIAŁ  IV

Przepisy ogólne

Artykuł  67

Dodatkowe środki krajowe

Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie dodatkowe środki konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności dotyczące kontroli ilości dostarczonej trzciny, do celów pomocy objętej tytułem II rozdział III.

Artykuł  68 ⁴

Notyfikacje

1. Zainteresowane Państwa Członkowskie notyfikują Komisji każdego roku, nie później niż:

a) dnia 30 czerwca, sprawozdanie w sprawie wdrażania środków objętych niniejszym rozporządzeniem w poprzedzającym roku gospodarczym, ukazujące w szczególności:

– obszary objęte wnioskami o przyznanie pomocy na mocy tytułu I na bieżący rok gospodarczy i w odniesieniu do których pomoc została faktycznie wypłacona,

– ilości zielonej wanilii oraz eterycznego olejku geraniowego i eterycznego olejku wetiwerowego, które skorzystały z pomocy objętej tytułem II rozdział II,

– w przypadku pomocy objętej tytułem II rozdział III, w odniesieniu do każdego departamentu:

– łączne ilości trzciny, wyrażone w tonach, objęte wnioskami o przyznanie pomocy,

– łączną kwotę pomocy wypłaconej i zmiany jednostkowych kwot pomocy,

– wszystkie zmiany kryteriów przyznawania pomocy i wszystkie ostatnio przyjęte uzupełniające środki krajowe;

– ilości surowców, które skorzystały z pomocy objętej tytułem III rozdział I, w podziale według produktów określonych w części A załącznika I, oraz ilości, wyrażone w masie netto, wyrobów gotowych, w podziale dokonanym zgodnie z częścią B załącznika I,

– w przypadku pomocy objętej tytułem III rozdział II sekcja I, Francja i Portugalia notyfikują:

– łączne ilości syropu cukrowego, syropu sacharozowego i rumu rolniczego objętego wnioskami o przyznanie pomocy, wyrażone w ilości cukru białego lub hektolitrach czystego alkoholu,

– rafinerie i gorzelnie otrzymujące pomoc,

– wysokość pomocy i ilości syropu cukrowego, syropu sacharozowego lub rumu rolniczego wyprodukowanego przez każdą rafinerię lub gorzelnię,

– ilości, które skorzystały z pomocy i powiększonej pomocy objętej tytułem IV, rozdział I, w podziale według produktów określonych w załączniku II, III, IV lub V,

– ilości, które skorzystały z pomocy objętej tytułem IV, rozdział II, w podziale według produktów, oraz ich średnia wartość w rozumieniu art. 46 ust. 4,

– ilości, w podziale według kategorii lub produktu, przyznane w bieżącym roku gospodarczym w ramach umów objętych tytułem IV rozdział II,

– stan zaawansowania prac związanych z restrukturyzacją i rekonwersją obszarów, na których posadzone są gatunki bezpośrednich hybryd winorośli, których uprawa jest zabroniona, zakończonych na Azorach i Maderze;

b) najpóźniej do 30 listopada:

– zebrane ilości ananasów, w odniesieniu do których pomoc objęta tytułem II rozdział I została wypłacona,

– ceny minimalne określone w tytule III rozdział I, ustalone zgodnie z art. 13 rozporządzenia (WE) 1452/2001 w odniesieniu do każdej kategorii produktów podanych w załączniku I,

– w przypadku pomocy objętej tytułem III rozdział II sekcja II:

– obszary i całkowitą kwotę, w odniesieniu do której wystąpiono o przyznanie pomocy zryczałtowanej na hektar uprawy i którą wypłacono,

– ilości wyprodukowanego cukru białego oraz całkowitą kwotę wypłaconej pomocy w odniesieniu do przetwarzania.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję niezwłocznie o przypadkach, które uznają za przypadek siły wyższej lub za okoliczności wyjątkowe uzasadniające utrzymanie prawa do pomocy.

Artykuł  69

Organizacje producentów we francuskich departamentach zamorskich

Załącznik I do rozporządzenia (EWG) nr 412/97 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ  V

Przepisy końcowe

Artykuł  70

Uchylenie

Rozporządzenia (EWG) nr 980/92, (EWG) 2165/92, (EWG) 2311/92, (EWG) 3491/92, (EWG) 3518/92, (WE) 1524/98, (WE) 2477/2001, (WE) 396/2002, (WE) 738/2002 i (WE) 1410/2002 i 1491/2002 tracą moc.

Artykuł  71

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem pomocy określonej w art. 1 lit. b), c), f) i g) oraz pomocy w odniesieniu do bananów innych niż plantany wyprodukowane w Gujanie Francuskiej i Réunion, przyznanej na mocy tytułu IV rozdział I, które stosuje się od dnia 1 stycznia 2002 r.

Artykuł 53 nie ma zastosowania w odniesieniu do umów rocznych zawartych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia na mocy art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 lub art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001.

W przypadku 2003 r. do celów ustalania wielkości pomocy przyznawanej na mocy art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001 i art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001, status beneficjenta ocenia się w czasie przedkładania wniosku o przyznanie pomocy.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.1 stycznia 2003 r., data poprawiona na podstawie innych wersji językowych

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2002 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 198 z 21.7.2001, str. 11.

⁽²⁾ Dz.U. L 198 z 21.7.2001, str. 26.

⁽³⁾ Dz.U. L 198 z 21.7.2001, str. 45.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 293 z 29.10.2002, str. 11.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 285 z 23.10.2002, str. 13.

⁽⁷⁾Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 980/92 z dnia 21 kwietnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy w odniesieniu do obrotu na Martynice i w Gwadelupie ryżem produkowanym w Gujanie Francuskiej, (Dz.U. L 104 z 22.4.1992, str. 31); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 625/98 (Dz.U. L 85 z 20.3.1998, str. 6).

⁽⁸⁾Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2165/92 z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania szczególnych środków dla Madery i Azorów w odniesieniu do ziemniaków i cykorii jadalnej (Dz.U. L 217 z 31.7.1992, str. 29); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1984/96 (Dz.U. L 264 z 17.10.1996, str. 12).

⁽⁹⁾Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2311/92 z dnia 31 lipca 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania szczególnych środków przyjętych w odniesieniu do, warzyw, roślin i kwiatów na rzecz Azorów i Madery (Dz.U. L 222 z 7.8.1992, str. 24); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1445/93 (Dz.U. L 142 z 12.6.1993, str. 27).

⁽¹⁰⁾Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3491/92 z dnia 2 grudnia 1992 r. dotyczące pzyznawania na Azorach zryczałtowanej pomocy w odniesieniu do produkcji cukru buraczanego oraz specjalnej pomocy w odniesieniu do przetwarzania cukru buraczanego na cukier biały (Dz.U. L 353 z 3.12.1992, str. 21); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1713/93 (Dz.U. L 159 z 1.7.1993, str. 94).

⁽¹¹⁾Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3518/92 z dnia 4 grudnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania szczególnych środków dla Azorów w odniesieniu do produkcji ananasów (Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 21); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1445/93.

⁽¹²⁾Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1524/98 z dnia 16 lipca 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania szczególnych środków przyjętych w odniesieniu do owoców i warzyw, roślin i kwiatów na rzecz francuskich departamentów zamorskich (Dz.U. L 201 z 17.7.1998, str. 29); rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 21/2002 (Dz.U. L 8 z 11.1.2002, str. 15).

⁽¹³⁾Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2477/2001 z dnia 17 grudnia 2001 r. w sprawie pomocy w odniesieniu do transportu trzciny cukrowej we francuskich departamentach zamorskich (Dz.U. L 334 z 18.12.2001, str. 5).

⁽¹⁴⁾Rozporządzenie Komisji (WE) nr 396/2002 z dnia 1 marca 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady szczególnych środków przyjętych w odniesieniu do owoców i warzyw, roślin i kwiatów na rzecz Wysp Kanaryjskich (Dz.U. L 61 z 2.3.2002, str. 4).

⁽¹⁵⁾Rozporządzenie Komisji (WE) nr 738/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. dotyczące pomocy w odniesieniu do przetwarzania trzciny cukrowej na syrop sacharozowy lub rum rolniczy we francuskich departamentach zamorskich (Dz.U. L 113 z 30.4.2002, str. 13).

⁽¹⁶⁾ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1410/2002 z dnia 1 sierpnia 2002 r. dotyczące pomocy w odniesieniu do przetwarzania trzciny cukrowej na syrop cukrowy lub rum rolniczy na Maderze (Dz.U. L 205 z 2.8.2002, str. 24).

⁽¹⁷⁾ Rozporzadzenie Komisji (WE) nr 1491/2002 z dnia 20 sierpnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące stosowania szczególnych środków dla wina w regionach peryferyjnych wprowadzone rozporządzeniami Rady (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001 (Dz.U. L 224 z 21.8.2002, str. 49); rozporzadzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1796/2002 (Dz.U. L 272 z 10.10.2002, str. 19).

⁽¹⁸⁾ Dz.U. L 64 z 6.3.2001, str. 16.

⁽¹⁹⁾ Dz.U. L 206 z 3.8.2002, str. 4.

⁽²⁰⁾ Dz.U. L 62 z 4.3.1997, str. 16.

⁽²¹⁾ Dz.U. L 153 z 8.6.2001, str. 10.

⁽²²⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

⁽²³⁾ Dz.U. L 176 z 29.6.2001, str. 14.

⁽²⁴⁾ Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1.

⁽²⁵⁾ Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1.

⁽²⁶⁾ Dz.U. L 160 z 12.6.1989, str. 1.

⁽²⁷⁾ Dz.U. L 205 z 3.8.1985, str. 5.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

FRANCUSKIE DEPARTAMENTY ZAMORSKIE

grafika

ZAŁĄCZNIK  II ⁵

FRANCUSKIE DEPARTAMENTY ZAMORSKIE

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

AZORY

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV ⁶

MADERA

(Produkty, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001)

Maksymalne ilości, o których mowa w art. 5 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 1453/2001, w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia

OWOCE I WARZYWA

Kolumna I	Kolumna II		Kolumna III	Kolumna IV	Kolumna V
Kategorie produktów	Kod CN	Produkty	Ilość (t)	Pomoc (EUR/t)
A	ex 0703 10 19	Pozostała cebula	1.500	100	200
	ex 0706 10 00	Marchew
	ex 0706 10 00	Rzepa
	ex 0706 90 90	Inne
	ex 0714 20	Słodkie ziemniaki
	ex 0714 90 90	Pochrzyny
	0807 11	Arbuzy
B	ex 0703 90 00	Pory	700	125	250
	ex 0704 90 90	Pozostała kapusta
	ex 0706 90 90	Buraki
	ex 0708 90 00	Bób
	0709 90 60	Kukurydza cukrowa
	0709	Pozostałe warzywa, gdzie indziej niewymienione
	0805 10	Pomarańcze
	0805 50 10	Cytryny
	0808 10	Jabłka
	0808 20 50	Gruszki
	ex 0809 30	Brzoskwinie
	0809 40 05	Śliwki
	0810	Pozostałe owoce nietropikalne, gdzie indziej niewymienione
C	0702 00 00	Pomidory	1.250	150	300
	0704 10 00	Kalafiory i brokuły
	ex 0705	Sałata
	0707 00 05	Ogórki
	0708 10 00	Groch
	0709 90 10	Warzywa sałatowe
	0709 90 70	Cukinia
	ex 0709 90 90	Pozostałe owoce i warzywa
	ex 0802 40 00	Kasztany jadalne
	0804 30 00	Ananasy
	ex 0804 40 00	Awokado
	ex 0804 50 00	Guawa
	ex 0805 20 50	Mandarynki
	0809 10 00	Morele
	0810 50 00	Kiwi
	0703 20 00	Czosnek
	0708 20 00	Fasola
	ex 0709 60 10	Słodka papryka
	ex 0709 90 90	Pozostałe warzywa, gdzie indziej niewymienione
	0802 31 00	Orzechy włoskie w łupinie
	ex 0804 50 00	Mango
	0805 20 70	Tangeryny
	0806 10 10	Winogrona deserowe, świeże
	0807 20 00	Papaje
	0809 20 95	Wiśnie
	0810 10 00	Truskawki
	ex 0810 90 40	Owoce passiflory
	ex 0810 90 95	Pozostałe tropikalne
D	0701 90	Ziemniaki	10.000	80	240

KWIATY CIĘTE ŚWIEŻE

Kolumna I	Kolumna II		Kolumna III	Kolumna IV	Kolumna V
Kategorie produktów	Kod CN	Produkty	Ilości (jednostki)	Pomoc (EUR/1.000 jednostek)	Pomoc (EUR/1.000 jednostek)
A	0603 10 10	Róże	2.000.000	50	100
	0603 10 20	Goździki
	0603 10 40	Gladiole
	0603 10 50	Chryzantemy
	0603 10 80	Pozostałe (świeże)
	0603 90 00	Pozostałe (bez świeżych)
	0604 00 00	Liście i gałęzie
B	0603 10 80	Srebrniki (Protee)	300.000	120	240
C	0603 10 30	Orchidee	900.000	140	280
	0603 10 80	Anturium
	0603 10 80	Strelicje i Helikonie
D	0601 10 00	Cebulki	20.000	50	100
	0601 20 00	Cebulki

ZAŁĄCZNIK  V

WYSPY KANARYJSKIE

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI

KRYTERIA UZNAWANIA ORGANIZACJI PRODUCENTÓW INNYCH NIŻ ZAJMUJĄCY SIĘ OWOCAMI CYTRUSOWYMI

grafika

1 Art. 38 ust. 2 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 995/2003 z dnia 11 czerwca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.144.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 2003 r.

2 Art. 42 ust. 2 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1812/2003 z dnia 15 października 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 października 2003 r.

3 Art. 46 ust. 2 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1812/2003 z dnia 15 października 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 października 2003 r.

4 Art. 68 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 261/2005 z dnia 16 lutego 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.46.34) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2005 r.

5 Załącznik II zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 1812/2003 z dnia 15 października 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2003 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

6 Załącznik IV zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1137/2004 z dnia 21 czerwca 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.221.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 czerwca 2004 r., jednakże zmieniony załącznik stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. w odniesieniu do ilości określonych w jego kolumnie III.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2003.7.25
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 43/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001 w odniesieniu do pomocy dla lokalnej produkcji roślin uprawnych w najbardziej peryferyjnych regionach Unii Europejskiej
• Data aktu: 23/12/2002
• Data ogłoszenia: 11/01/2003
• Data wejścia w życie: 01/01/2003, 01/05/2004, 14/01/2003, 01/01/2002