KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(1), w szczególności jego art. 247,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Wiążąca informacja taryfowa udzielona podmiotom gospodarczym przez Państwa Członkowskie, zawierająca zarówno poufne, jak i jawne dane, jest przekazywana do Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2545/93(2) i przechowywana w centralnej bazie danych, zarządzanej przez Komisję i dostępnej dla wszystkich administracji krajowych. W przeszłości Komisja udostępniała publicznie dyski CD-ROM zawierające wyciągi z bazy danych, które nie ujawniały poufnych danych. Obecnie zawieszono dystrybucję danych na dyskach CD-ROM ze względów technicznych i finansowych.
(2) Ponieważ ogół społeczeństwa i kraje kandydujące potrzebują pilnie dostępu do tej informacji, Komisja powinna umożliwić taki dostęp, publikując w swojej witrynie internetowej wyciąg z bazy danych dotyczący wiążącej informacji taryfowej, bez pokazywania informacji poufnych, takich jak dane dotyczące posiadacza lub poufna informacja o składzie towarów. W przeciwieństwie do dysków CD-ROM, ten wyciąg powinien także zawierać obrazy, jeżeli są dostępne.
(3) Podmioty gospodarcze, które wnioskują o uzyskanie wiążącej informacji taryfowej, powinny zostać poinformowane o wykorzystaniu danych przechowywanych w bazie danych i dlatego konieczna jest zmiana uwagi "Ważne ostrzeżenie" na odpowiednich formularzach służących do zgłaszania wniosku i do udzielania wiążącej informacji taryfowej.
(4) Ponadto, w celu zapewnienia jasności, należy dokonać zmiany sposobu sformułowania art. 8 ust. 1 i 2 w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93. Jednocześnie należy wykorzystać tę okazję do uproszczenia systemu przekazywania wiążącej informacji o pochodzeniu. Dlatego przekazywanie takiej informacji powinno być ograniczone do tych elementów, które są niezbędnie konieczne.
(5) Od czasu wprowadzenia jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) w dniu 1 stycznia 1988 r. ustawodawstwo celne poddane zostało zasadniczym zmianom, w szczególności w wyniku wprowadzenia jednolitego rynku w dniu 1 stycznia 1993 r. i rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 z dnia 1 stycznia 1994 r.. Postęp techniczny, a w szczególności rosnące rozpowszechnienie się metod odpraw celnych wspomaganych komputerowo, również spowodowały konieczność dokonania zmian przepisów określających użycie jednolitego dokumentu administracyjnego.
(6) Konieczne jest również zebranie tych przepisów i ponowne opublikowanie formularzy dla jednolitego dokumentu administracyjnego, które zostały zmienione od czasu, gdy zostały po raz pierwszy wprowadzone. Aktualizacja pociąga za sobą wymianę załączników 31 - 34, 37 i 38 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.
(7) Dla zapewnienia podmiotom gospodarczym Wspólnoty i władzom celnym możliwie najbardziej zharmonizowanej i uproszczonej dokumentacji wydaje się również konieczne przeprowadzanie, w odpowiedniej konsultacji z przedstawicielami zainteresowanych kół biznesowych, stałych przeglądów wymagań związanych z używaniem formularzy z punktu widzenia rozwoju praktyk biznesowych i działalności międzynarodowego forum w tym obszarze.
(8) W celu umożliwienia Państwom Członkowskim dokonania odpowiednich przygotowań do wdrożenia nowych przepisów dotyczących jednolitego dokumentu administracyjnego należy zapewnić, aby te przepisy weszły w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2006 r. Ponieważ jednak niektóre Państwa Członkowskie pragną wprowadzić nowe środki tak szybko, jak to będzie możliwe, konieczne jest pozwolenie na wcześniejsze ich wdrożenie.
(9) Konieczne będzie dokonanie oceny planów Państw Członkowskich odnośnie do wdrożenia rozpatrywanych środków i na tej podstawie zapewnienie możliwości wyrażenia zgody, pod pewnymi warunkami, na odroczenie daty wdrożenia.
(10) Artykuł 292 ust. 5 i art. 500 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 określają właściwe organy, do których należy składać wnioski o pojedyncze pozwolenia. Z wyjątkiem przypadku odprawy czasowej wnioski te powinny być składane organom celnym, właściwym dla miejsca, w którym wnioskujący utrzymuje główne księgi rachunkowe i w którym prowadzona jest przynajmniej część jego operacji, które mają zostać objęte pozwoleniem. Doświadczenia praktyczne pokazały, że aktualne kryteria do określenia właściwych organów nie są wystarczające, aby objąć wszystkie przypadki, które mogą zaistnieć w praktyce. Dlatego należy zapewnić, że jeżeli właściwe organy nie mogą zostać określone na podstawie istniejących reguł, wniosek należy przedłożyć organom celnym właściwym dla miejsca, w którym wnioskodawca utrzymuje główne księgi rachunkowe.
(11) System nadzoru nad przywozem został wprowadzony w 1997 r. w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93. Znaczący i szybki wzrost wywozu niektórych produktów, dla których przyznawane są refundacje, z jednej strony, i poziom preferencyjnego przywozu dla tych samych produktów z drugiej strony, wydają się czasami wysoce sztuczne. Nadzór, który aktualnie jest ograniczony do produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu, powinien być również możliwy w przypadku wywozu, aby zwalczać nadużycia związane z takim przepływem towarów.
(12) Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanowiło przepisy dotyczące użycia środków transportu objętych procedurą odprawy czasowej. Transport osób bez wynagrodzenia w ramach działalności gospodarczej przedsiębiorstwa jest określony jako "użytkowanie w celach handlowych" środka transportu. Jednak według Konwencji ze Stambułu "użytkowanie w celach handlowych" oznacza wyłącznie transport osób za wynagrodzeniem. Różnice w definicji terminu "użytkowanie w celach handlowych" nie są uzasadnione. Dlatego definicja ta powinna zostać zmieniona.
(13) Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawia przepisy szczególne dotyczące użycia towarów w sektorze mleczarskim. Stosowanie tych przepisów doprowadziło do pewnych problemów w praktyce. Dlatego jest pożądane uproszczenie użycia towarów ekwiwalentnych w sektorze mleczarskim.
(14) W przypadku powstania długu celnego w ramach procedury uszlachetniania czynnego, w niektórych przypadkach, w celu określenia długu celnego, produkty kompensacyjne podlegają należnościom przywozowym właściwym dla nich. Te przypadki zostały wymienione w art. 548 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 w związku z załącznikiem 75 do tego rozporządzenia. Zgodnie z ogólną uwagą poprzedzającą wykaz ustalony w załączniku 75 urząd kontrolny może wyrazić zgodę na zastosowanie art. 548 ust. 1 również do odpadów, złomu, pozostałości, ścinek i odrzutów innych niż wymienione w wykazie. Państwa Członkowskie nie informują już Komisji o takich dodatkowych przypadkach. Dlatego właściwe jest uproszczenie załącznika 75.
(15) Dlatego należy dokonać odpowiednich zmian w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2004 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Frederik BOLKESTEIN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Traktatem o Przystąpieniu z 2003 r.
(2) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1335/2003 (Dz.U. L 187 z 26.7.2003, str. 16).
ZAŁĄCZNIKI
..................................................Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................