KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej(1) (podstawowe rozporządzenie), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1972/2002(2), w szczególności jego art. 8 i 9,
po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. POPRZEDNIE POSTĘPOWANIE
1. Polska
(1) W dniu 30 lipca 1998 r. Komisja wszczęła postępowanie antydumpingowe w sprawie przywozu stalowych lin i drutu (SWR) pochodzących, między innymi, z Polski(3).
(2) Środki tymczasowe nałożono na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 362/1999(4). Jednocześnie, Komisja przyjęła zobowiązanie cenowe, między innymi, od polskiego producenta eksportującego Drumet SA ("Drumet") na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 362/1999. Przywóz SWR produkowanych i bezpośrednio wywożonych do Wspólnoty przez Drumet został zwolniony z cła antydumpingowego na mocy art. 1 ust. 3 tego samego rozporządzenia. Zwolnienie z cła jest uwarunkowane, między innymi, od przedłożenia faktury w ramach zobowiązania, załączonej do towarów będących przedmiotem zobowiązania. Żadna taka faktura w ramach zobowiązania nie powinna zostać wydana dla przywozu SWR niezgodnych ze zobowiązaniami (klauzula 4.2 zobowiązania).
(3) Postępowanie to w końcu doprowadziło do nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1796/1999(5), w celu wyeliminowania wyrządzających szkodę skutków dumpingu. Drumet nadal pozostał zwolniony z ceł ostatecznych na mocy i z zastrzeżeniem swojego zobowiązania.
2. Ukraina
(4) W dniu 20 maja 1998 r., Komisja wszczęła postępowanie antydumpingowe w sprawie przywozu SWR pochodzących, między innymi, z Ukrainy(6).
(5) Za właściwe uznano połączenie tego postępowania z postępowaniem określonym w akapicie 1, a ostateczne cło antydumpingowe nałożono w celu wyeliminowania wyrządzających szkodę skutków dumpingu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1796/1999.
(6) Komisja przyjęła, między innymi, zobowiązanie cenowe ukraińskiego producenta eksportującego Joint Stock Company Silur ("Silur") na podstawie art. 1 ust. 1 decyzji Komisji 1999/572/WE(7). Przywóz niektórych rodzajów SWR produkowanych i bezpośrednio wywożonych do Wspólnoty przez Silur został zwolniony z cła antydumpingowego na mocy art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1796/1999. Zwolnienie z cła jest uwarunkowane, między innymi, od przedłożenia faktury w ramach zobowiązania załączonej do towarów będących przedmiotem zobowiązania. Żadna taka faktura w ramach zobowiązania nie powinna zostać wydana dla przywozu SWR niezgodnych ze zobowiązaniami (klauzula 4.2 zobowiązania).
B. NIESPEŁNIENIE ZOBOWIĄZANIA
1. Drumet (Polska)
(7) Zobowiązanie Drumetu ma zastosowanie do przywozu do Wspólnoty SWR, które zostały wyprodukowane i sprzedane bezpośrednio (tj. zafakturowane i wysłane) przez to przedsiębiorstwo niepowiązanym odbiorcom we Wspólnocie (klauzula 2 zobowiązania). Każdy inny wywóz niż wywóz bezpośrednio do pierwszych niepowiązanych odbiorców we Wspólnocie nie jest zatem objęty warunkami zobowiązania i podlega cłu antydumpingowemu (27,9%).
(8) Drumet zobowiązał się również do nie obchodzenia warunków zobowiązania, między innymi, "w drodze wszelkich innych środków", zgodnie z klauzulą 6 zobowiązania.
(9) W trakcie roku 2002, Komisja zebrała z różnych źródeł informacje, na podstawie których miała powody sądzić, że od września 1999 r., około 30% sprzedaży Drumetu do Wspólnoty nie było dokonywane bezpośrednio, tj. nie było fakturowane i wysyłane bezpośrednio do pierwszych niepowiązanych odbiorców we Wspólnocie, lecz zamiast tego sprzedaż ta była dokonywana powiązanemu przedsiębiorstwu we Wspólnocie (importer). Ponieważ Drumet wystawił faktury w ramach zobowiązania załączone do SWR pozornie zgodne ze zobowiązaniem, taka sprzedaż importerowi została zwolniona z cła. Drumet został dwukrotnie poproszony o powiadomienie Komisji o wszelkich powiązanych importerach we Wspólnocie. W obu przypadkach, to jest w maju i w sierpniu 2002 r., Drumet odpowiedział, że "nie ma udziałów w innych przedsiębiorstwach będących odbiorcami SWR Drumetu w WE", i że "...(nie ma) ...... żadnych bezpośrednich lub pośrednich powiązań... z żadnym wspólnotowym importerem..." i że importer "...jest niezależnym przedsiębiorstwem".
(10) Następnie Komisja poszukiwała informacji we właściwym rejestrze handlowym Państwa Członkowskiego, w którym importer ma swoją siedzibę. Zgodnie z tą informacją ustalono, że główny akcjonariusz Drumetu posiadał także 50% udziałów w kapitale zakładowym importera od czerwca 1999 r. do lipca 1999 r., oraz 95% udziałów w kapitale zakładowym importera od lipca 1999 r. Dlatego też, te dwa przedsiębiorstwa należy uznać za powiązane w rozumieniu art. 4 ust. 2 podstawowego rozporządzenia, ponieważ obydwa były kontrolowane przez tę samą osobę. Ponieważ zobowiązanie ma zastosowanie tylko do sprzedaży niepowiązanym odbiorcom we Wspólnocie, a Drumet wystawił faktury w ramach zobowiązania w odniesieniu do sprzedaży importerowi, nastąpiło naruszenie zobowiązania. Drumet został w związku z tym poinformowany o istotnych faktach i okolicznościach na podstawie których przyjęcie zobowiązania przez Komisję może zostać wycofane (wstępne ujawnienie), a na jego miejsce nałożone ostateczne cło antydumpingowe. Wyznaczono termin, w którym można było składać uwagi w formie pisemnej i ustnej.
(11) Drumet przedłożył komentarze i wniosek o ustne wysłuchanie. W przeciwieństwie tego, co zostało stwierdzone poprzednio (por. motyw 9), Drumet faktycznie przyznał, że oba przedsiębiorstwa rzeczywiście były powiązane przez pewien okres czasu. Jednakże Drumet przedłożył kopię umowy powierniczej, zgodnie z którą główny akcjonariusz Drumetu rzekomo sprzedał w lipcu 1999 r. swoje udziały dyrektorowi zarządzającemu importera. Ponadto twierdzono, że główny akcjonariusz Drumetu nigdy nie działał ani nie zawierał zobowiązań w imieniu importera. Drumet argumentował, że z uwagi na te dwa aspekty dwa przedsiębiorstwa przestały być powiązane od lipca 1999 r.
(12) Komisja nie podzieliła tego punktu widzenia. Po pierwsze, umowa powiernicza stanowi, że główny akcjonariusz Drumetu nadal działa jako akcjonariusz importera w odniesieniu do wszystkich osób trzecich. Po drugie, nie może on ujawniać ani faktu zawarcia umowy ani jej treści. Po trzecie, jeden z przepisów umowy faktycznie określa, że jest on akcjonariuszem tego importera. Dlatego też Komisja stanęła na stanowisku, że umowa powiernicza nie zakończyła istniejącego powiązania dwóch przedsiębiorstw. Wreszcie, argument że główny akcjonariusz Drumetu nigdy nie działał w imieniu importera ani nie podpisywał żadnych dokumentów został uznany za nieistotny. Rzeczywiście, przyjętą praktyką handlową jest, że przedsiębiorstwa są prawnie reprezentowane przez swój zarząd i dyrektora zarządzającego, a nie przez swoich akcjonariuszy. W przypadku przedsiębiorstwa importującego, nie było żadnego wskazania, że jego dyrektor naczelny nie będzie nim zarządzał ani go reprezentował.
(13) Drumet następnie przedłożył umowę przeniesienia udziałów, która została stwierdzona aktem notarialnym. Jednakże zgodnie z tą umową, główny akcjonariusz Drumetu sprzedał swoje udziały w przedsiębiorstwie importera dyrektorowi zarządzającemu tego importera dopiero w październiku 2002 r., podczas gdy Drumet argumentował, że te dwa przedsiębiorstwa przestały być powiązane od lipca 1999 r. (por. motyw 11).
(14) Komisja stanęła na stanowisku, że te obydwa przedsiębiorstwa w rzeczywistości były powiązane od czerwca 1999 r. do października 2002 r., i że sprzedaż importerowi bezprawnie korzystała ze zwolnienia z cła antydumpingowego, sprzecznie z warunkami zobowiązania, określonymi w akapicie 7.
(15) Uznano także, że przedsiębiorstwo bezsprzecznie podało wprowadzające w błąd informacje dotyczące stosunku powiązania, dopuszczając się w ten sposób naruszenia w zobowiązania, w rozumieniu klauzuli 6 zobowiązania, poprzez "wszelkie inne środki" określone w akapicie 8 powyżej.
(16) Ponieważ miało miejsce naruszenie zobowiązania, Drumet został poinformowany o istotnych faktach i okolicznościach na podstawie których przyjęcie zobowiązania przez Komisję zostanie wycofane oraz o zaleceniu nałożenia, w miejsce zobowiązania, ostatecznego cła antydumpingowego (powiadomienie o informacjach ostatecznych). Wyznaczono termin 10 dni, w którym można było składać pisemne uwagi.
(17) Drumet przedłożył swoje uwagi oraz wniosek o ustne wysłuchanie. Przedsiębiorstwo przedłożyło opinię prawną wydaną przez profesora prawa z państwa, w którym importer ma swoją siedzibę, w której stwierdzono, że w tego typu umowie powierniczej powiernika należy uznać za właściciela udziałów w sensie gospodarczym. Dlatego też stwierdzono, że dyrektor zarządzający importera uzyskał w drodze umowy powierniczej własność gospodarczą nad importerem. Jednakże w trakcie przesłuchania przedstawiciele Drumetu nie zaprzeczyli, że przeniesienie udziałów nie zostało formalnie dokonane przed październikiem 2002 r., przez co domniemano, że główny akcjonariusz Drumetu nadal pozostawał formalnym właścicielem importera do tej daty. Ten argument został więc odrzucony.
(18) W końcu, Komisja uznała za uzasadnione i właściwe dodatkowe zbadanie istotnego wpływu powiązania, tj. ustalenia czy ceny odsprzedaży importera odpowiadają cenom, których zwykle można było oczekiwać ze strony niepowiązanych importerów we Wspólnocie dla ich końcowych odbiorców. Dlatego też Komisja dwukrotnie zaproponowała przeprowadzenie wizji w lokalu importera i poinformowała Drumet o swoim zamiarze. Jednakże importer dwukrotnie nie zgodził się na przeprowadzenie takiej wizji.
(19) Z uwagi na ustalenia określone w motywach 14 (stosunek powiązania dwóch przedsiębiorstw) i 15 (informacje wprowadzające w błąd), Komisja stanęła na stanowisku, że nastąpiły naruszenia zobowiązania. Ponadto, ustalono, że poprzez zaprzeczenie powiązania z importerem, Drumet naruszył stosunek zaufania w odniesieniu do Komisji, który jest podstawą uznania wszelkich zobowiązań(8). Dlatego, przyjęcie zobowiązania przedstawionego przez Drumet powinno zostać wycofane, a w jego miejsce nałożone ostateczne cła antydumpingowe.
(20) Z uwagi na powyższe, tabela w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 362/1999 powinna zostać odpowiednio zmieniona.
2. Silur (Ukraina)
(21) Zobowiązanie Siluru odnosi się do przywozu do Wspólnoty SWR, które były produkowane i sprzedawane bezpośrednio (tj. zafakturowane i wysłane) przez Silur niepowiązanym odbiorcom we Wspólnocie. Ponadto, zakres zobowiązania ograniczony jest do niektórych rodzajów SWR (SWR (objęte)). Rodzaje produktu, które nie są objęte tym zakresem podlegają obowiązkowi zapłaty ceł antydumpingowych i w tym względzie nie wolno wystawiać faktur w ramach zobowiązania.
(22) Silur zobowiązał do nieobchodzenia warunków zobowiązania, między innymi, poprzez wprowadzające w błąd oznaczenie pochodzenia produktów lub poprzez inne środki, zgodnie z klauzulą 6 zobowiązania.
(23) Służby Komisji odpowiedzialne za kontrolę zobowiązania zostały poinformowane, że Europejskie Biuro ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) przeprowadziło dochodzenie dotyczące SWR (objętych) produkowanych przez Silur i następnie wywożonych do Wspólnoty. Dochodzenie to ujawniło, że SWR (objęte) i wyprodukowane przez Silur zostały przywiezione do Wspólnoty Europejskiej w znacznych ilościach, z fałszywym oznaczeniem pochodzenia innego państwa trzeciego. Władze ukraińskie, które w pełni współpracowały z OLAF, przedłożyły wszelkie dowody, które udowodniły że towary wprowadzone do Wspólnoty jako towary bułgarskiego pochodzenia zostały wyprodukowane w rzeczywistości wyprodukowane przez Silur i były pochodzenia ukraińskiego. Ponadto, dochodzenie wykazało, że przywóz do Wspólnoty z fałszywym oznaczeniem pochodzenia został dokonany za wiedzą Siluru.
(24) Ponadto, działania kontrolne przeprowadzone przez służby Komisji odpowiedzialne za kontrolę ujawniły, że Silur wystawiał faktury w ramach zobowiązania w odniesieniu do takich rodzajów produktów, które nie są objęte zakresem zobowiązania (SWR (objęte)). Poprzez faktury w ramach zobowiązania, takie rodzaje produktów nadmiernie korzystały ze zwolnienia z opłaty ceł antydumpingowych.
(25) Z uwagi na ustalenia określone w motywach 23 i 24, nastąpiło naruszenie w dwóch aspektach, to jest poprzez wprowadzające w błąd oznaczenie pochodzenia i poprzez wystawienie faktur w ramach zobowiązania dla rodzajów produktów, które nie są objęte zakresem zobowiązania. Silur został poinformowany o istotnych faktach i okolicznościach na podstawie których przyjęcie zobowiązania przez Komisję zostanie wycofane oraz o zaleceniu nałożenia na miejsce zobowiązania ostatecznego cła antydumpingowego (powiadomienie o ostatecznych informacjach). Wyznaczono termin, w którym można było składać oświadczenia w formie pisemnej.
(26) Silur przedłożył pisemne uwagi. Nie skomentował istoty ustaleń określonych w motywach 23 i 24. Jednakże zasugerował utrzymanie zobowiązania w mocy. W tym zakresie, Silur zaproponował podjęcie w przyszłości dodatkowych obowiązków w zakresie sprawozdawczości i kontroli.
(27) Komisja nie mogła przyjąć tej oferty ponieważ zostało ustalone, że zobowiązanie zostało naruszone w dwóch aspektach. Silur następnie poinformował Komisję, że chce wycofać się ze zobowiązania.
(28) Z uwagi na powyższe, tabela w art. 1 decyzji 1999/572/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 26 sierpnia 2003 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Pascal LAMY |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1.
(2) Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 1.
(3) Dz.U. C 239 z 30.7.1998, str. 3.
(4) Dz.U. L 45 z 19.2.1999, str. 8.
(5) Dz.U. L 217 z 17.8.1999, str. 1.
(6) Dz.U. C 155 z 20.5.1998, str. 11.
(7) Dz.U. L 217 z 17.8.1999, str. 63.
(8) Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie T-340/99 Arne Mathisen AS przeciwko Radzie.
