uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2, art. 55 i 95,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Między przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi Państw Członkowskich dotyczących reklamy i sponsorowania wyrobów tytoniowych występują różnice. Taka reklama i sponsorowanie w niektórych wypadkach przekraczają granice Państw Członkowskich lub też obejmują imprezy organizowane na poziomie międzynarodowym, a także są działaniami, do których stosuje się art. 49 Traktatu. Różnice w ustawodawstwie krajowym prawdopodobnie sprzyjają zwiększaniu się przeszkód w swobodnym przepływie między Państwami Członkowskimi wyrobów i usług służących jako wsparcie dla wspomnianej reklamy i sponsorowania. W przypadku reklamy prasowej już napotkano pewne trudności. W przypadku sponsorowania zakłócenia warunków konkurencji mogą się nasilić; już je zaobserwowano w odniesieniu do organizacji imprez sportowych i kulturalnych.
(2) Przeszkody te powinny zostać usunięte i w tym celu zasady odnoszące się do reklamy wyrobów tytoniowych i powiązanego z nią sponsorowania powinny być w szczególnych przypadkach zbliżone. W szczególności istnieje potrzeba określenia zakresu, w jakim reklama wyrobów tytoniowych ma być dozwolona.
(3) Artykuł 95 ust. 3 Traktatu wymaga od Komisji we wnioskach dotyczących ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego w dziedzinie ochrony zdrowia przyjęcia jako podstawy wysokiego poziomu ochrony. W ramach swoich odpowiednich kompetencji Parlament Europejski i Rada starają się również osiągnąć ten cel. Zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich zmierza do ochrony zdrowia publicznego poprzez uregulowanie promocji tytoniu jako produktu uzależniającego i powodującego rocznie ponad pół miliona zgonów na terenie Wspólnoty; w ten sposób eliminujące wczesne rozpoczynanie palenia wśród młodzieży na skutek reklamy i prowadzące do nałogu.
(4) Istnieje znaczące ryzyko, że w swobodnym przepływie na rynku wewnętrznym publikacji, takich jak gazety, czasopisma i magazyny, powstaną przeszkody wynikające z przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, zakazujących lub ograniczających reklamę wyrobów tytoniowych w wymienionych mediach. W celu zapewnienia swobodnego przepływu na rynku wewnętrznym wszystkim wymienionym mediów konieczne jest ograniczenie reklamy wyrobów tytoniowych do takich magazynów i czasopism, które nie są czytane przez ogół społeczeństwa, takie jak publikacje przeznaczone wyłącznie dla osób zajmujących się zawodowo handlem wyrobami tytoniowymi oraz publikacje drukowane i wydawane w państwach trzecich, ale zasadniczo nie są skierowane na rynek Wspólnoty.
(5) Przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państw Członkowskich, odnoszące się do niektórych rodzajów sponsorowania wyrobów tytoniowych, mających zasięg ponadgraniczny, stwarzają ryzyko znaczącego zakłócenia warunków konkurencji w tym zakresie na rynku wewnętrznym. Aby usunąć te zakłócenia, niezbędne jest wprowadzenie zakazu dotyczącego takiego sponsorowania wyłącznie dla działań i imprez o skali ponadgranicznej, które w przeciwnym wypadku mogłyby stanowić sposób na ominięcie ograniczeń nałożonych na bezpośrednie formy reklamy, nie regulując sponsorowania jedynie na poziomie krajowym.
(6) Wykorzystanie usług społeczeństwa informacyjnego jest środkiem służącym reklamowaniu wyrobów tytoniowych, które wzrasta wraz ze wzrostem konsumpcji publicznej i dostępem do tychże usług. Takie usługi, jak również radio, które może być dostępne także poprzez usługi społeczeństwa informacyjnego, są szczególnie atrakcyjne i łatwo dostępne dla młodych konsumentów. Reklama wyrobów tytoniowych poprzez wymienione media ma ze swej natury charakter ponadgraniczny i powinna być normowana na poziomie wspólnotowym.
(7) Bezpłatna dystrybucja wyrobów tytoniowych jest objęta zakazem w kilku Państwach Członkowskich ze względu na duże ryzyko doprowadzenia do nałogu. Przypadki bezpłatnej dystrybucji zdarzały się w kontekście sponsorowania imprez o zasięgu ponadgranicznym i dlatego powinny być zakazane.
(8) Międzynarodowe normy dotyczące reklamy wyrobów tytoniowych i ich sponsorowania są przedmiotem negocjacji projektu konwencji ramowej w sprawie kontroli wyrobów tytoniowych Światowej Organizacji Zdrowia. Negocjacje te mają na celu stworzenie wiążących międzynarodowych reguł współgrających z regułami zawartymi w niniejszej dyrektywie.
(9) Komisja powinna sporządzić sprawozdanie dotyczące skutków stosowania niniejszej dyrektywy. Należy wydać przepisy do odpowiednich programów wspólnotowych, w celu zaobserwowania wpływu niniejszej dyrektywy na zdrowie publiczne.
(10) Państwa Członkowskie powinny podjąć odpowiednie kroki, aby zapewnić kontrolę nad stosowaniem środków podjętych na mocy niniejszej dyrektywy zgodnie z ustawodawstwem krajowym, jak przewidziano w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie znaczenia kar we wprowadzaniu w życie prawodawstwa wspólnotowego rynku wewnętrznego oraz w rezolucji Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. dotyczącej skutecznego i jednolitego stosowania prawa wspólnotowego oraz kar za złamanie prawa wspólnotowego na rynku wewnętrznym(4). Takie środki powinny zawierać przepis umożliwiający interwencję osobom i organizacjom w uzasadnionym interesie służącym ograniczeniu działalności niezgodnej z niniejszą dyrektywą.
(11) Kary przewidziane w niniejszej dyrektywie powinny być stosowane bez uszczerbku dla innych kar lub środków zapobiegawczych przewidzianych na mocy prawa krajowego.
(12) Niniejsza dyrektywa reguluje reklamę wyrobów tytoniowych w mediach innych niż telewizja, to jest w prasie i innych wydawnictwach, w audycjach radiowych i w usługach społeczeństwa informacyjnego. Reguluje również sponsorowanie przez koncerny tytoniowe programów radiowych oraz imprez i działalności z udziałem kilku Państw Członkowskich bądź odbywającej się na ich obszarze, albo o charakterze ponadgranicznym, włączając w to bezpłatną lub zniżkową dystrybucję wyrobów tytoniowych. Pozostałe formy reklamy, takie jak reklama pośrednia czy też sponsorowanie imprez i działalności niemającej charakteru ponadgranicznego, nie podlegają zakresowi zastosowania niniejszej dyrektywy. Z zastrzeżeniem postanowień Traktatu Państwa Członkowskie utrzymują swoje kompetencje w celu uregulowania tych kwestii w zakresie, jaki uznają za niezbędny do zagwarantowania ochrony zdrowia ludzkiego.
(13) Reklama odnosząca się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi jest objęta dyrektywą 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi(5). Reklama odnosząca się do wyrobów służących przezwyciężeniu nałogu nikotynowego nie wchodzi w zakres stosowania niniejszej dyrektywy.
(14) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać przepisów dyrektywy Rady 89/522/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących prowadzenia działalności w zakresie nadawania programów telewizyjnych(6), która zakazuje wszelkich form reklamy telewizyjnej papierosów i innych wyrobów tytoniowych. Dyrektywa 89/552/EWG przewiduje, iż programy telewizyjne nie mogą być sponsorowane przez przedsiębiorstwa, jeżeli ich podstawową działalność stanowi produkcja lub sprzedaż papierosów i innych wyrobów tytoniowych bądź świadczenie usług, których reklama jest zakazana wspomnianą dyrektywą. Sprzedaż telewizyjna produktów tytoniowych jest również zakazana dyrektywą 89/552/EWG.
(15) Ponadgraniczny charakter reklamy został uznany przez dyrektywę Rady 84/450/EWG z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, dotyczących reklamy wprowadzającej w błąd(7). Dyrektywa 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, dotyczących produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych - oświadczenie Komisji(8), zawiera przepisy dotyczące stosowania wprowadzających w błąd opisów na etykietach wyrobów tytoniowych, których ponadgraniczny skutek został również uznany.
(16) Dyrektywa 98/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w Państwach Członkowskich, odnoszących się do reklamy oraz sponsorowania wyrobów tytoniowych(9) została uchylona przez Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-376/98 Republika Federalna Niemiec przeciw Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej(10). Dlatego też odniesienia do dyrektywy 98/43/WE powinny być traktowane jak odniesienia do niniejszej dyrektywy.
(17) Zgodnie z zasadą proporcjonalności do osiągnięcia podstawowego celu właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego jest konieczne i właściwe ustanowienie zasad dotyczących reklamy wyrobów tytoniowych i ich sponsorowania. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia celów realizowanych zgodnie z art. 5 akapit 3 Traktatu.
(18) Niniejsza dyrektywa uwzględnia prawa podstawowe i zasady uznane w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Niniejsza dyrektywa stara się w szczególności zapewnić przestrzeganie podstawowego prawa wolności słowa,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
P. COX | G. DRYS |
Przewodniczący | Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 270 E z 25.9.2001, str. 97.
(2) Dz.U. C 36 z 8.2.2002, str. 104.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 20 listopada 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 27 marca 2003 r.
(4) Dz.U. C 188 z 22.7.1995, str. 1.
(5) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67.
(6) Dz.U. L 298 z 17.10.1989, str. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 60).
(7) Dz.U. L 250 z 19.9.1984, str. 17. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 290 z 23.10.1997, str. 18).
(8) Dz.U. L 194 z 18.7.2001, str. 26.
(9) Dz.U. L 213 z 30.7.1998, str. 9.
(10) [2000] Zb. Orz. I-8419.
(11) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 98/48/WE (Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 18).
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2003.152.16 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2003/33/WE w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, odnoszących się do reklamy i sponsorowania wyrobów tytoniowych |
Data aktu: | 26/05/2003 |
Data ogłoszenia: | 20/06/2003 |
Data wejścia w życie: | 01/05/2004, 20/06/2003 |