RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1) (rozporządzenie podstawowe), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek Komisji przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. ŚRODKI TYMCZASOWE
(1) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1612/2001(2) ("rozporządzenie tymczasowe") Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz żelazomolibdenu ("FeMo") objętego kodem CN 7202 70 00, pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL").
B. DALSZA PROCEDURA
(2) W następstwie ujawnienia istotnych faktów i okoliczności będących podstawą decyzji o nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz FeMo pochodzącego z ChRL kilka zainteresowanych stron przedłożyło swoje uwagi na piśmie. Możliwość przedstawienia uwag ustnie otrzymały strony, które wystąpiły z takim wnioskiem.
(3) Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uznanych za niezbędne dla dokonania ostatecznych ustaleń.
(4) Strony powiadomiono o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz FeMo pochodzącego z ChRL oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Ponadto stronom przyznano okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ogłoszeniem tych informacji.
(5) Rozpatrzono argumenty stron, przedstawione ustnie i w formie pisemnej i w przypadkach, w których uznano to za właściwe, odpowiednio skorygowano ustalenia.
C. TOWAR OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I TOWAR PODOBNY
(6) Wobec braku nowych argumentów dotyczących towaru objętego postępowaniem i produktu podobnego potwierdza się niniejszym tymczasowe ustalenia, opisane w akapitach 13-17 rozporządzenia tymczasowego.
D. DUMPING
1. Metodologia ogólna
(7) Kilku chińskich producentów eksportujących podnosiło, że terminy podejmowania decyzji o pobieraniu próbek, określone w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, powodowały znaczny stopień niepewności prawnej w odniesieniu do obowiązujących nieprzekraczalnych terminów określonych dla składania odpowiednich kwestionariuszy oraz że Komisja powinna być bardziej wyrozumiała w stosowaniu nieprzekraczalnych terminów ustawowych.
(8) Standardowe zawiadomienie o wszczęciu postępowania stosowane w tym postępowaniu rzeczywiście wyraźnie określało nieprzekraczalne terminy i ograniczenia czasowe w odniesieniu do składania wszystkich wymaganych informacji. Ponadto Komisja dostarczyła zainteresowanym stronom dodatkowych wyjaśnień dotyczących różnych etapów postępowania oraz umożliwiła wyjaśnianie w razie potrzeby kierowanych do niej dalszych wątpliwości lub zapytań. Co więcej, wyjątkowa elastyczność stała się udziałem niektórych producentów eksportujących, którzy napotkali trudności w przedkładaniu wymaganych informacji. Ostatecznie fakt, że służby Komisji podjęły decyzję o niestosowaniu procedury pobierania próbek był konsekwencją ograniczonej liczby współpracujących producentów eksportujących. Ponieważ ilość ta została uznana za łatwą do prowadzenia, służby Komisji oparły swoje ustalenia na informacjach należycie dostarczonych przez wszystkich współpracujących producentów eksportujących. Z uwagi na powyższe zarzut o niepewności prawnej w tym przypadku jest nieuzasadniony a żaden z producentów eksportujących nie może być w żadnym razie wskazany jako podmiot, na który miała negatywny wpływ decyzja o niepobieraniu próbek lub nawet termin takiej decyzji.
(9) Komisja dokonała przeglądu traktowania przyznanego jednemu z chińskich eksporterów, który dotrzymał nieprzekraczalnego terminu przy składaniu kwestionariusza próbek, ale nie ubiegał się o traktowanie według zasad gospodarki rynkowej lub traktowanie indywidualne. Spółka ta jest obecnie traktowana jako strona współpracująca, a jej transakcje wywozowe zostały włączone do transakcji pozostałych współpracujących eksporterów do celów obliczeń dumpingowych oraz oceny ogólnokrajowej stawki dumpingu.
2. Wycofanie traktowania według zasad gospodarki rynkowej oraz indywidualnego traktowania (MET/IT)
(10) Przypomina się, że na etapie tymczasowym jednemu eksporterowi przyznano traktowanie według zasad gospodarki rynkowej, a trzem innym eksporterom przyznano indywidualne traktowanie. Od tamtego czasu wyszły na jaw istotne informacje, co oznacza, że indywidualne stawki cła nie mają już uzasadnienia na etapie ostatecznym.
(11) Ustalono, że w krótkim czasie po publikacji tymczasowego rozporządzenia Chińska Izba Handlowa Minerałami i Metalami (CCCMC) zorganizowała spotkanie, które powołało grupę złożoną z chińskich producentów FeMo (tak zwaną Grupę Koordynacji Handlu Molibdenem i Produktami Zawierającymi Molibden Chińskiej Izby Handlowej Minerałami, Metalami i Chemikaliami), liczącą 70 % chińskiej produkcji FeMo, która uzgodniła stosowanie ceny i ograniczeń ilościowych w wywozie FeMo do Wspólnoty. Grupa ta zrzesza łącznie 25 producentów, z czego większość nie współpracuje w postępowaniu i w ten sposób nie czyni nawet próby pokazania, że działa zgodnie z zasadami gospodarki rynkowej i bez ingerencji państwa. Przewodniczący tej grupy jest zatrudniony w przedsiębiorstwie państwowym, będącym największym producentem FeMo w Chinach, które nie współpracuje w postępowaniu antydumpingowym. Tymczasem wiceprzewodniczący wywodził się ze spółki, której na wstępnym etapie dochodzenia przyznano traktowanie według zasad gospodarki rynkowej. Zainteresowanym producentom przyznane zostały szczególne przydziały wywozowe, które wydają się być ustalone z uwzględnieniem poziomu ich tymczasowych ceł antydumpingowych. W ten sposób spółkom o niskim poziomie ceł zostały przydzielone niewspółmiernie wysokie kontyngenty. Spółce, której przyznano traktowanie według zasad gospodarki rynkowej i która miała najniższe cło (3,6 %) przydzielono kontyngent wywozowy przekraczający jej zdolności produkcyjne, odpowiadający ponad jednej trzeciej całej ilości, którą grupa przeznaczyła na wywóz do Wspólnoty. Co więcej zadeklarowane cele grupy obejmowały unikanie ceł antydumpingowych.
(12) Wszystkie zainteresowane strony, łącznie ze wszystkimi współpracującymi spółkami i odpowiednią izbą handlową, zostały poinformowane o wątpliwościach Komisji związanych z tą sprawą i otrzymały możliwość udzielenia odpowiedzi na przedmiotowe ustalenia. Odpowiedzi napłynęły stopniowo od wszystkich stron, z wyjątkiem Izby Handlowej. Odpowiedzi te potwierdzały fakt powołania stowarzyszenia producentów FeMo, przy czym niektóre z nich podnosiły, iż rzeczą nieracjonalną jest wnioskowanie o ingerencji państwa lub obalanie ustaleń w zakresie traktowania według zasad gospodarki rynkowej lub indywidualnego traktowania oparte na samoregulacyjnych decyzjach tej grupy. Kilka stron przyznało również, że chińskie ministerstwo handlu, MOFTEC, nie uczestniczyło w tej sprawie oraz że uchwały grupy nie były przedkładane MOFTEC w celu zatwierdzenia.
(13) Jednakże przedmiotowe porozumienie jest wyraźnie niezgodne z kryterium swobodnego ustalania cen eksportowych oraz ilości, które należy dostarczyć dla otrzymania lub zachowania indywidualnego traktowania. Co więcej, te ograniczenia wywozowe, które zostały przyjęte pod auspicjami Izby Handlowej, w porozumieniu z kilkoma przedsiębiorstwami państwowymi, zdecydowanie sugerują znaczący wpływ państwa oraz poważne ryzyko obchodzenia ceł. Układ taki jest ponadto wyraźną i zamierzoną próbą dokonywania wywozu z jednej spółki za pośrednictwem innej mającej niższe cło antydumpingowe, w celu unikania takich ceł. Należy również zauważyć, że gdyby omawiane uzgodnienie zostało ujawnione na wcześniejszym etapie dochodzenia, zainteresowane spółki nie otrzymałyby ani indywidualnego traktowania ani traktowania według zasad gospodarki rynkowej.
(14) O ile informacje dotyczące okresu następującego po okresie objętym badaniem nie powinny być normalnie brane pod uwagę, o tyle w omawianych okolicznościach wyjątkowych właściwe jest uwzględnienie tych nowych wydarzeń, które w rezultacie sprawiają, że poprzednie wnioski stają się w oczywisty sposób oparte na błędnych przesłankach. W świetle powyższych nowych informacji nasuwa się wniosek, że istnieją dowody wystarczające do unieważnienia tymczasowych ustaleń dotyczących indywidualnego traktowania, a indywidualne traktowanie przyznane zainteresowanym spółkom w rozporządzeniu tymczasowym zostaje niniejszym skutecznie wycofane. Od tej chwili spółki te podlegają ogólnokrajowemu marginesowi odnoszącemu się do Chin.
(15) W odniesieniu do traktowania na zasadach gospodarki rynkowej przyznanemu jednej ze współpracujących spółek przypomina się, że spółka ta oświadczyła w swoim kwestionariuszu odpowiedzi, że jej decyzje dotyczące między innymi cen, produkcji i sprzedaży były podejmowane w odpowiedzi na sygnały płynące z rynku, odzwierciedlające podaż i popyt oraz bez istotnej ingerencji państwa. Podkreśla się także, że przyznanie traktowania według zasad gospodarki rynkowej musi, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami art. 2 ust. 7 podstawowego rozporządzenia, opierać się na jednoznacznych dowodach, że producent działa w warunkach gospodarki rynkowej. Jednakże w tym przypadku zauważa się, że w swoich działaniach i decyzjach biznesowych spółka sprzymierza się nie tylko ze spółkami, które nie spełniają kryteriów traktowania według gospodarki rynkowej, ale również z przedsiębiorstwami państwowymi, które nie współpracują w postępowaniu. Co więcej, spółka ta wydaje się być skłonna do wyrażenia zgody na wywóz towarów, w zakresie których nie ma zdolności produkcyjnych po cenach minimalnych ustalonych przez grupę. Oczywiście jest to sprzeczne z jej poprzednimi oświadczeniami i rozbieżne z jednym z głównych kryteriów przyznawania traktowania według zasad gospodarki rynkowej, polegającym między innymi na tym, że decyzje dotyczące cen, produkcji i sprzedaży są podejmowane w odpowiedzi na sygnały z rynku.
(16) Oceniając zasadność przyznania spółce traktowania według zasad gospodarki rynkowej, Komisja opiera swoje wnioski przede wszystkim na sytuacji mającej miejsce w okresie objętym badaniem (IP). Jeżeli w tym okresie zostały spełnione kryteria określone w art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, Komisja może w sposób racjonalny założyć, że w przyszłości spółka będzie działać z zachowaniem wystarczającej niezależności od państwa i według zasad gospodarki rynkowej. Jednakże w tym przypadku spółka, która wydaje się działać według zasad gospodarki rynkowej, w okresie objętym badaniem zmieniła swoje zachowanie od momentu otrzymania indywidualnego marginesu dumpingu. W rezultacie jest obecnie widoczne, że spółka ta nie działa już zgodnie z zasadami gospodarki rynkowej stosownie do art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, lecz że jest podporządkowana zewnętrznej ingerencji oraz jest podmiotem ograniczeń wywozowych w odniesieniu do cen i ilości. Wydaje się również, że spółka nie działa bez poważnej ingerencji państwa. O ile informacje dotyczące okresu następującego po okresie objętym badaniem nie powinny być normalnie uwzględniane, w omawianych okolicznościach wyjątkowych właściwym jest uwzględnienie tych nowych wydarzeń, które sprawiają, że poprzednie wnioski stają się w oczywisty sposób oparte na błędnych przesłankach.
(17) W związku z tym w świetle nowych informacji nasuwa się wniosek, że ustalenia w zakresie traktowania według zasad gospodarki rynkowej dotyczące tej spółki nie mogą dłużej obowiązywać. Ponadto stosowanie indywidualnego cła w odniesieniu do tej spółki nie jest już właściwe. W związku z tym traktowanie według zasad gospodarki rynkowej uprzednio przyznane Nanjing Metalink zostaje niniejszym odwołane i odtąd spółka ta będzie podlegać ogólnokrajowemu marginesowi dotyczącemu Chin.
(18) Należy podkreślić, że w każdym przypadku gdy uzgodnienie podobne do opisanego powyżej zostanie ujawnione w kontekście postępowania dotyczącego kraju pełnoprawnej gospodarki rynkowej, instytucje będą musiały nałożyć ogólnokrajowe cło zgodnie z art. 9 ust. 5, gdyż indywidualne stawki celne nie byłyby właściwe.
3. Wartość normalna
a) Kraj analogiczny
(19) Kilku producentów eksportujących postawiło zarzut, że informacje dostarczane przez współpracujące spółki ze Stanów Zjednoczonych Ameryki nie stanowiły wiarygodnej podstawy do wyznaczania normalnej wartości i kwestionowało ustalenia Komisji, że sprzedaż dokonywana przez spółki amerykańskie w okresie objętym badaniem nie odbywała się w warunkach zwykłego handlu.
(20) Informacje dostarczone przez obie współpracujące spółki w Stanach Zjednoczonych Ameryki zostały zweryfikowane przez Komisję w siedzibach obu spółek w Stanach Zjednoczonych. W rezultacie Komisja przekonała się o dokładności i wiarygodności danych dostarczonych przez obie spółki do celów niniejszego postępowania i potwierdza, że normalna wartość nadal będzie oparta na wartości ustalonej dla analogicznego kraju.
(21) Niektórzy producenci eksportujący podnosili, że niewłaściwym było wykorzystywanie informacji dostarczonych przez jedną ze spółek, która działała bardziej jako przetwórca niż jako producent, podczas gdy inni wnioskowali, aby dostosowanie uwzględniało koszty nadzwyczajne odnoszące się do procesu przetwarzania.
(22) W odpowiedni sposób Komisja ponownie rozważyła stosowność wykorzystywania danych pochodzących od przetwórcy, w odniesieniu do wyliczania w niniejszym postępowaniu normalnej wartości. W tym kontekście brano pod uwagę znaczenie zapewnienia, że wykorzystywane dane są możliwie wyczerpujące i reprezentatywne. Stwierdzono, że nawet jeżeli informacje dotyczące przetwórcy nie były ujęte w odpowiednich wyliczeniach, normalna wartość byłaby nadal oparta na wiarygodnych i reprezentatywnych danych. Wskutek tego oraz w celu uwzględnienia obaw odnośnych eksportujących producentów chińskich podjęto decyzję o wyłączeniu danych odnoszących się do przedmiotowego przetwórcy z procesu wyznaczania normalnej wartości. W każdym razie wpływ tej zmiany na metodologię był nieznaczny.
(23) Dwóch producentów eksportujących wnioskowało również o dostosowania w celu uwzględnienia różnic w kosztach ochrony środowiska oraz ubytku molibdenu. Jak zapisano w rozporządzeniu tymczasowym, służby Komisji rozpatrywały meritum tych roszczeń. W tym względzie zwrócono uwagę na fakt, że chińskie spółki podlegają przepisom i normom w zakresie ochrony środowiska i chociaż nie są one identyczne z amerykańskimi, zakres, jeżeli takowy występuje, w jakim różnice wpływają na porównywalność ceny nie jest jednoznaczny ani nie został wykazany. Co więcej, jeżeli rozpatruje się tę sprawę w połączeniu z roszczeniem dotyczącym ubytku molibdenu, prawdopodobieństwo jakiegokolwiek znaczącego wpływu na porównywalność ceny dodatkowo się zmniejsza.
(24) Roszczenie, że ubytek molibdenu jest potencjalnie wyższy w Chinach niż w Stanach Zjednoczonych Ameryki istotnie oznacza, że producenci amerykańscy są bardziej efektywni niż producenci chińscy. Tak więc różnicę w kosztach związanych z ochroną środowiska można przynajmniej częściowo skompensować przez bardziej efektywny proces produkcyjny. W każdym razie wobec braku jakiejkolwiek dokładnej kwantyfikacji domniemanych różnic dotyczących kosztów związanych z ochroną środowiska i ubytkiem molibdenu Komisja wnioskuje, że nie wykazano żadnych oddziaływań na porównywalność ceny i że w konsekwencji brak jest podstaw do dostosowań w tym względzie.
(25) Z wyjątkiem wyłączenia danych przetwórcy określonych powyżej niniejszym potwierdza się metodologię wyznaczania normalnej wartości określoną w akapitach 38-40 rozporządzenia tymczasowego.
b) Cena eksportowa
(26) Ceny eksportowe były wyliczane zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie cen eksportowych rzeczywiście płaconych lub płatnych za towar objęty postępowaniem przez pierwszego niezależnego klienta.
c) Porównanie
(27) Potwierdza się niniejszym metodologię wymienioną w akapitach 49 i 50 rozporządzenia tymczasowego.
(28) Dwóch producentów eksportujących podniosło, że wyliczenia powinny być prowadzone w odniesieniu do dwóch cech jakościowych notowanych w czasopiśmie Metal Bulletin. Jednakże metodę zastosowaną w tymczasowym rozporządzeniu, tj. odnoszącą się do dokładnej zawartości molibdenu, uznaje się za bardziej dokładną, ponieważ uwzględnia ona dowolne odchylenie zawartości, a co więcej, pozwala na lepszą porównywalność z normalną wartością, gdyż producenci kraju analogicznego podawali odpowiednie dane według zawartości molibdenu.
d) Margines dumpingu
(29) Ze względu na zmiany dotyczące traktowania według gospodarki rynkowej oraz indywidualnego traktowania przedstawione powyżej wszyscy współpracujący producenci eksportujący otrzymują obecnie ogólnokrajowy margines dumpingu odnoszący się do ChRL. Niniejszym potwierdza się metodologię wyliczania tego marginesu wymienioną w akapitach 51 i 54 rozporządzenia tymczasowego.
(30) Ogólnokrajowy margines dumpingu dotyczący ChRL ustalony w oparciu o powyższe wynosi 38,5 %.
E. PRZEMYSŁ WSPÓLNOTOWY
(31) Wobec braku nowych argumentów w sprawie produkcji wspólnotowej oraz w sprawie definicji przemysłu wspólnotowego niniejszym potwierdza się wstępne ustalenia opisane w akapitach 56-60 rozporządzenia tymczasowego.
F. SZKODA
1. Zużycie we Wspólnocie
(32) Podnoszono, że przemysł wspólnotowy składa się jedynie z wnoszących skargę/wspierających spółek i że w ten sposób informacje od pozostałych wspólnotowych podmiotów gospodarczych nie powinny być uwzględniane do celów analizy szkody.
(33) Należy zauważyć, że wielkość sprzedaży innych wspólnotowych podmiotów gospodarczych była wykorzystywana jedynie do celów ustalenia zużycia we Wspólnocie, a nie do oceny wskaźników ekonomicznych dotyczących sytuacji w przemyśle wspólnotowym. W przypadku nieuwzględnienia wielkości sprzedaży innych wspólnotowych podmiotów gospodarczych wskazany poziom zużycia we Wspólnocie byłby zaniżony.
(34) W świetle powyższego niniejszym potwierdza się wstępne ustalenia dotyczące zużycia we Wspólnocie opisane w akapitach 61-63 rozporządzenia tymczasowego.
2. Przywóz pochodzący z ChRL
a) Wielkość i udział w rynku przedmiotowego przywozu
(35) Wobec braku nowych argumentów w sprawie wielkości przedmiotowego przywozu i jego udziału w rynku niniejszym potwierdza się wstępne ustalenia opisane w akapitach 64-65 rozporządzenia tymczasowego.
b) Ceny w przedmiotowym przywozie
i) Zmiany cen
(36) Wobec braku nowych informacji w sprawie zmiany ceny niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia opisane w akapicie 66 rozporządzenia tymczasowego.
ii) Zaniżanie cen
(37) Dwie zainteresowane strony kwestionowały wykorzystywanie daty faktury do konwersji waluty wywozu na euro. Podnosiły one, że ponieważ istnieje około jednomiesięczny odstęp czasu pomiędzy datą faktury a datą przywozu do Wspólnoty, konwersja waluty powinna być dokonywana w oparciu o kurs walutowy z miesiąca następującego po miesiącu wystawienia faktury. W drugim wariancie strony podnosiły, że powinno się stosować średni kurs walutowy dla całego okresu objętego badaniem.
(38) Zgodnie z zapisami w podstawowym rozporządzeniu w zakresie konwersji walutowych przy wyliczaniu marginesu dumpingu powinno się stosować kurs walutowy z dnia sprzedaży, przy czym data sprzedaży jest równoznaczna z datą wystawienia faktury, chyba że inna data w sposób bardziej właściwy ustala materialne warunki sprzedaży. W tym kontekście nie przedstawiono żadnej informacji wykazującej, że data odprawy celnej stanowiłaby właściwy termin sprzedaży. Tak więc zarówno w odniesieniu do eksporterów, jak i przemysłu wspólnotowego, konwersja walut dokonywana była na tym samym poziomie, tj. na dzień wystawienia faktury, niezależnie od daty dostawy lub odprawy celnej. W świetle powyższego uważa się, że konwersja na euro stosowana na etapie tymczasowym jest właściwa dla porównania ceny. Wniosek został więc odrzucony.
(39) Dwóch producentów eksportujących podnosiło, że ceny eksportowe powinny być dostosowywane ze względu na różnice w poziomie handlu, ponieważ producenci eksportujący dokonują sprzedaży podmiotom gospodarczym, podczas gdy przemysł wspólnotowy dokonuje sprzedaży na rzecz użytkowników końcowych.
(40) Ustalono, iż przemysł wspólnotowy dokonuje sprzedaży za pośrednictwem różnych kanałów zbytu, tj. zarówno do podmiotów gospodarczych, jak i do użytkowników końcowych. Co więcej, nie stwierdzono istnienia spójnych i/lub znaczących różnic cenowych pomiędzy różnymi kanałami zbytu. Wniosek o dostosowanie z powodu poziomu handlu został więc odrzucony.
(41) Na etapie wstępnym porównywano ceny cif stosowane przez producentów eksportujących z cenami loco zakład stosowanymi w przemyśle wspólnotowym. Aby uwzględnić uczciwe porównanie, dwóch producentów eksportujących wnioskowało o skorygowanie cen wspólnotowych o koszty odnoszące się do wynajmowania magazynów.
(42) Uznano, że brak jest podstaw do skorygowania cen przez przemysł wspólnotowy o koszty odnoszące się do składowania, biorąc pod uwagę fakt, że ceny producentów eksportujących stosowane w wyliczeniach uwzględniają te koszty w kosztach ponoszonych po przywozie dodanych do cen eksportowych określonych w akapicie 67 rozporządzenia tymczasowego. W związku z tym wniosek zostaje odrzucony.
(43) Uwzględniając traktowanie jednego dodatkowego producenta eksportującego na etapie ostatecznym jako strony współpracującej, wycofanie traktowania według zasad gospodarki rynkowej/indywidualnego traktowania, argumentów przytoczonych powyżej oraz skorygowanie błędów urzędniczych, różnica pomiędzy cenami wyrażona procentowo jako średnia ważona cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy, tj. ogólnokrajowa średnia ważona marginesu zaniżenia cenowego, wynosiła 13,8 %.
3. Sytuacja przemysłu wspólnotowego
(44) Wobec braku nowych informacji mających wpływ na ustalenia w sprawie powołanych wyżej czynników potwierdza się niniejszym wstępne ustalenia określone w akapitach 71-90 rozporządzenia tymczasowego.
4. Wniosek w sprawie szkody
(45) W tymczasowym rozporządzeniu zawarto stwierdzenie, że w okresie objętym badaniem przemysł wspólnotowy poniósł szkodę majątkową. Stwierdzono, że pomiędzy rokiem 1997 i okresem objętym badaniem wielkość przywozu chińskiego FeMo po cenach dumpingowych wzrosła o 70 %, a jego udział w rynku wspólnotowym zwiększył się z około 34 % do około 49 %. Największy wzrost miał miejsce pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem, kiedy wielkość przywozu wzrosła o 41 %, osiągając 9,4 punktów procentowych udziału w rynku.
(46) W sytuacji przemysłu wspólnotowego widoczne są dwa wyraźne okresy pomiędzy rokiem 1997 a okresem objętym badaniem:
- pomiędzy rokiem 1997 a 1999 produkcja, sprzedaż, udział w rynku i rentowność poprawiły się, ponieważ przemysł wspólnotowy skorzystał ze zmniejszającej się wielkości sprzedaży i udziału w rynku pozostałych wspólnotowych podmiotów gospodarczych;
- pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem, tj. w okresie zbieżnym z okresem największej penetracji chińskiego przywozu, produkcja przemysłu wspólnotowego spadła o 19 %, wielkość sprzedaży o 17 %, udział w rynku o więcej niż 7 punktów procentowych, a rentowność spadła do poziomu pomiędzy 0 % i 2 %. Stąd pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem, pomimo wzrostu zużycia we Wspólnocie, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się powodując w ten sposób spadek udziału w rynku.
(47) Wystąpił błąd urzędniczy w zdaniu drugim akapitu 92 rozporządzenia tymczasowego, który to akapit powinien mieć następujące brzmienie:
"Jakkolwiek przemysł wspólnotowy zwiększył wielkość swojej produkcji i sprzedaży w przedmiotowym okresie, nie nadążał za wzrostem zużycia wspólnotowego pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem".
(48) Podnoszono, że jeżeli przyjmie się rok 1997 jako punkt wyjścia i okres objęty badaniem jako punkt końcowy, sytuacja przemysłu wspólnotowego nie uległa pogorszeniu. Podnoszono również argument, że ustalenia w sprawie szkody nie mogą być oparte na pogorszeniu się sytuacji przemysłu wspólnotowego w ostatniej części przedmiotowego okresu, tj. pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem.
(49) Celem dochodzenia antydumpingowego jest ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na sytuację w przemyśle wspólnotowym w okresie objętym badaniem, będącym okresem, dla którego bada się występowanie dumpingu. Z tego względu okres przed okresem objętym badaniem służy jedynie jako wskazówka dla oceny sytuacji w przemyśle wspólnotowym przy ustalaniu, czy sytuacja w okresie objętym badaniem może zostać sklasyfikowana jako szkodliwa. Ponadto analiza sytuacji gospodarczej w przemyśle wspólnotowym powinna raczej uwzględniać rozwój wydarzeń w badanym okresie, jak to zostało zrobione w rozporządzeniu tymczasowym, niż skupiać się na analizie od punktu końcowego do punktu końcowego.
(50) W ten sposób przyjmuje się, że analiza sytuacji w przemyśle wspólnotowym na etapie wstępnym spełnia wymogi rozporządzenia podstawowego.
(51) Wobec braku nowych informacji dotyczących sytuacji w przemyśle wspólnotowym oraz po uwzględnieniu wyżej wymienionych ustaleń potwierdza się niniejszym wstępne ustalenia w sprawie szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy określonej w akapitach 91-93 rozporządzenia tymczasowego.
G. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
(52) Niektóre zainteresowane strony podnosiły, że jakakolwiek szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy spowodowana była przez jeden lub kilka z poniższych czynników:
i) cen surowca
(53) Jedna z zainteresowanych stron podnosiła, że ceny w przemyśle wspólnotowym kształtowały się zgodnie z cenami surowców i dlatego ich zmiany nie mogą być przypisywane poziomowi cen importowych ChRL.
(54) Dochodzenie pokazało, że głównym surowcem wykorzystywanym do produkcji FeMo jest MoO3 i że powinno występować powiązanie pomiędzy cenami MoO3 i FeMo, ponieważ jakikolwiek ruch cen MoO3 automatycznie odpowiada zmianom w koszcie surowca dla przemysłu wspólnotowego. W rezultacie producenci FeMo nie mają dużej swobody w ustalaniu swoich cen. W istocie na przejrzystym rynku FeMo użytkownicy uważnie śledzą ceny MoO3, aby zająć dobrą pozycję przy negocjowaniu cen FeMo.
(55) Należy zauważyć, że kształtowanie cen w przemyśle wspólnotowym w przedmiotowym okresie podążało za kształtowaniem cen surowca. W tym samym czasie, ze względu na przywóz z ChRL po cenach niższych od cen w przemyśle wspólnotowym w całym okresie objętym badaniem, z wyjątkiem roku 1998, ceny w przemyśle wspólnotowym nie mogły wzrosnąć w tym samym stopniu, w jakim wzrósł koszt całkowity produkcji pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem. W tym względzie należy zauważyć, że pomiędzy rokiem 1999 a okresem badanym, tj. w czasie zbieżnym z okresem największej penetracji chińskiego przywozu na rynku wspólnotowym, nastąpił spadek produkcji i wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu wspólnotowego, dający w konsekwencji wzrost jego kosztów. Stąd wzrost kosztów o 8 % w okresie objętym badaniem, który nie mógł być w pełni uwzględniony w cenach sprzedaży, doprowadził do spadku rentowności do poziomu, który jest niewystarczający do zapewnienia długookresowego utrzymania się w przemyśle wspólnotowym.
(56) Stąd przyjmuje się, że zmiany cen surowców nie przyczyniają się w istotny sposób do pogorszenia się sytuacji w przemyśle wspólnotowym. Wręcz przeciwnie, można przyjąć, że przy braku dumpingowego przywozu z Chin zarówno poziom cen w przemyśle wspólnotowym, jak i jego udział w rynku, byłyby znacznie wyższe. W świetle powyższego oraz wobec braku innych nowych informacji potwierdza się niniejszym wstępne ustalenia opisane w akapitach 104-107 rozporządzenia tymczasowego.
ii) Brak dostępu przemysłu wspólnotowego do naturalnych zasobów Mo
(57) Podnoszono, że szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy można przypisać brakowi dostępu do naturalnych zasobów naturalnych Mo, co w znaczący sposób ogranicza jego efektywność. Z drugiej strony dostęp chińskich producentów FeMo do zasobów Mo powodowałyby ich rzekomą konkurencyjność.
(58) Po pierwsze, należy zauważyć, że jeden z producentów tworzących przemysł wspólnotowy jest zintegrowanym przedsiębiorstwem wielozakładowym i produkuje MoO3, a nie dostarczono dowodów wykazujących rzekomy pozytywny wpływ na efektywność przemysłu wspólnotowego przy występowaniu jego integracji pionowej.
(59) Po drugie, należy zauważyć, że nawet jeżeli ChRL posiada zasoby naturalne Mo, od roku 1998 nastąpiło obniżenie jego wydobycia. Ponadto informacje przekazane przez zainteresowaną stronę wskazują, że ChRL sprowadzała znaczne ilości produktów molibdenu, głównie koncentrat Mo. W rezultacie obecna sytuacja zaprzecza istnieniu jakiejkolwiek rzekomej przewagi konkurencyjnej Chin.
(60) Ostatecznie w okresie objętym badaniem stwierdzono przywóz dużych ilości chińskiego FeMo po cenach dumpingowych, zbiegający się z utratą udziału w rynku uprzednio posiadanego przez przemysł wspólnotowy.
(61) W świetle powyższego nie można podnosić, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy została spowodowana przez brak dostępu do naturalnych zasobów Mo.
iii) Rzekome problemy przemysłu wspólnotowego były nierozerwalnie związane z rynkiem Mo
(62) Podnoszono, że badanie związku przyczynowego w tymczasowym rozporządzeniu zawierała poważne błędy, ponieważ nie zajmowało się wpływem cyklu koniunkturalnego przemysłu w fazie spadku (przemysł miedziowy) i przemysłu w fazie wzrostu (przemysł stalowy) na szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy. Domniemywano, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy była nierozerwalnie związana z rynkiem Mo, jakkolwiek brak było dowodów na poparcie tego roszczenia.
(63) Po pierwsze, należy zauważyć, że w rozporządzeniu tymczasowym Komisja badała wpływ zmian cen surowca wykorzystywanego do produkcji FeMo, tj. MoO3, na sytuację przemysłu wspólnotowego i ustaliła, że nie przyczyniło się to do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
(64) Po drugie, MoO3 jest uzyskiwany z koncentratów Mo, które z kolei mogą być pozyskiwane zarówno jako produkt uboczny w górnictwie miedziowym, jak i w górnictwie surowych rud.
(65) Po trzecie, w odniesieniu do przemysłu przetwórczego w tymczasowym rozporządzeniu Komisja badała zmianę zużycia w stosunku do wydarzeń w przemyśle stalowym, głównym odbiorcy FeMo. W szczególności przypomina się, że przemysł wspólnotowy nie mógł korzystać ze wzrostu rynku pomiędzy rokiem 1999 a okresem objętym badaniem, gdzie zużycie wzrosło o 14 % zbiegając się lepszą koniunkturą w przemyśle stalowym, podczas gdy nastąpił spadek wielkości sprzedaży w przemyśle wspólnotowym o 17 %.
(66) W świetle powyższego nie można podnosić, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy spowodowana była jakimkolwiek problemem nierozerwalnie związanym z rynkiem Mo jako takim.
iv) Postępowanie wspólnotowych producentów FeMo
(67) Jedna zainteresowana strona podnosiła, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy była wynikiem postępowania dwóch producentów przemysłu wspólnotowego i jednego z dwóch innych wspólnotowych podmiotów gospodarczych, zajmujących rzekomą zbiorową pozycję dominującą na rynku wspólnotowym, ze względu na ich łączny udział w rynku. Nie przedstawiono żadnej informacji na temat postępowania tych producentów na rynku wspólnotowym, poza wielkością ich łącznego udziału w rynku.
(68) Po pierwsze, należy zauważyć, iż samego faktu, że cztery spółki wytwarzające FeMo we Wspólnocie mają udział w rynku pomiędzy 40 % i 44 % nie można uważać za przyczynę szkody poniesionej przez rynek wspólnotowy, który składa się jedynie z dwu spośród czterech spółek, wobec braku jakichkolwiek wskazań, które dowodziłyby, że taka szkoda jest spowodowana zbiorową pozycją o sile gospodarczej, umożliwiającą spółkom postępowanie w dającym się ocenić zakresie niezależne od ich konkurentów, klientów i ostatecznie konsumentów.
(69) Po drugie, cztery spółki wytwarzające FeMo we Wspólnocie posiadają różną pozycję na rynku: dwie spółki tworzące przemysł wspólnotowy przede wszystkim produkują FeMo na własny rachunek, na sprzedaż dla użytkowników, podczas gdy pozostałe dwie spółki przetwarzają MoO3 w FeMo na rachunek podmiotów trzecich (importerów/podmiotów gospodarczych) za wynagrodzeniem.
(70) Ostatecznie, w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego nie znaleziono dowodów wykazujących, że szkodę poniesioną przez przemysł w okresie objętym badaniem można było przypisać antykonkurencyjnej praktyce występującej po jego stronie.
(71) W związku z tym przyjmuje się, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy nie była spowodowana jego własnym zachowaniem antykonkurencyjnym.
v) Przywóz z pozostałych państw trzecich
(72) Podnoszono, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy może być spowodowana przez przywóz z Armenii i Iranu.
(73) Należy zauważyć, że przywóz z tych dwóch krajów osiągnął w okresie objętym badaniem udział w rynku odpowiednio 3,4 % (Armenia) i 1,8 % (Iran) po cenach, które kształtowały się na poziomie cen z ChRL lub poniżej tego poziomu. Należy również zauważyć, że nawet jeśli przywóz ten mógł przyczynić się do powstania szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, to jego udział w rynku w porównaniu z chińskim (49,3 %) pozostaje marginalny i nie zrywa związku przyczynowego pomiędzy przywozem z ChRL a szkodą majątkową poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
(74) Wobec powyższego i w braku nowych informacji w sprawie przywozu z pozostałych państw trzecich potwierdza się niniejszym wstępne ustalenia określone w akapitach 108-113 rozporządzenia tymczasowego.
vi) Wniosek
(75) W świetle powyższego potwierdza się, że przedmiotowy przywóz rozpatrywany odrębnie spowodował szkodę majątkową w przemyśle wspólnotowym w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, określoną w akapitach 117-118 rozporządzenia tymczasowego.
H. INTERES WSPÓLNOTY
(76) Niektóre zainteresowane strony czyniły zarzuty co do możliwego oddziaływania środków antydumpingowych na przemysł stalowy, nie przedstawiając jednakże odpowiednich dowodów na poparcie tych zarzutów.
(77) Wobec braku nowych informacji dotyczących analizy aspektów interesu Wspólnoty w omawianej sprawie niniejszym potwierdza się wstępne ustalenia określone w akapitach 120-147 rozporządzenia tymczasowego.
I. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom zniesienia szkody
(78) Jedna z zainteresowanych stron podnosiła, że marża zysku, uważana za minimum, jakiej mógłby oczekiwać przemysł przy braku szkodliwego dumpingu, nie jest właściwa, ponieważ poziom rentowności uzyskiwanej przez przemysł wspólnotowy w porównywalnych sektorach jest wyższy.
(79) Należy zauważyć, że przy wyliczaniu kwoty niezbędnej do usunięcia skutków szkodliwego dumpingu uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie jego kosztów i osiągnięcie takiego zysku przed opodatkowaniem, który mógłby zostać racjonalnie osiągnięty przez przemysł wspólnotowy w normalnych warunkach konkurencji tj. przy braku przywozu dumpingowego. W tym przypadku po uwzględnieniu w szczególności poziomu rentowności osiągniętego przy sprzedaży innych towarów tego samego rodzaju wyprodukowanych przez przemysł wspólnotowy stwierdzono, że marża zysku w wysokości 5 % obrotu mogłaby być uważana za właściwe minimum, którego osiągnięcia przemysł wspólnotowy mógłby oczekiwać przy braku szkodliwego dumpingu.
(80) Należy zauważyć, że argumenty i odpowiednie ustalenia dotyczące dostosowań żądanych w kontekście zaniżania cen, jak również skorygowanie błędów urzędniczych, zostały także wzięte pod uwagę przy obliczaniu marginesu szkody.
(81) Wobec braku nowych informacji lub uwag niniejszym potwierdza się metodologię wykorzystywaną przy poziomie zniesienia szkody określoną w akapitach 149-151 rozporządzenia tymczasowego.
2. Ostateczne środki antydumpingowe
(82) W świetle powyższego uważa się, że ostateczne cło antydumpingowe powinno zostać nałożone na poziomie stwierdzonego marginesu szkody, gdyż jest ono niższe niż poziom marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(83) Z uwzględnieniem powyższego wnioskowana stawka ostatecznego cła antydumpingowego wyrażonego jako procent ceny cif granica Wspólnoty, przed opłaceniem cła, wynosi 22,5 %.
3. Zobowiązanie
(84) W następstwie ujawnienia wstępnych ustaleń jeden producent eksportujący wyraził zainteresowanie złożeniem zobowiązań cenowych. Jako że na ostatecznym etapie nie wydano indywidualnego przepisy w sprawie dumpingu, służby Komisji nie mogą przyjąć takiego indywidualnego zobowiązania.
4. Pobór ceł tymczasowych
(85) Z uwagi na wielkość stwierdzonych marginesów dumpingu oraz w świetle poziomu szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za niezbędne, aby kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego na mocy rozporządzenia tymczasowego, były ostatecznie pobrane w wysokości odpowiadającej stawce cła nałożonego ostatecznie,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
