A. List Wspólnoty EuropejskiejSzanowni Państwo,
1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Szwajcaria stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Szwajcarii lub Norwegii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Szwajcaria zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
– urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych).
– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,
– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
– poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
– urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Szwajcaria poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.
W imieniu Rady Unii Europejskiej
(podpis pominięto)
B. List Szwajcarii
Szanowni Państwo,
Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:
"1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
- definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
- zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
- postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
- zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
- postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
- postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
- wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Szwajcaria stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Szwajcarii lub Norwegii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Szwajcaria zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
- procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
- świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
- towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
- urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
- towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
- organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
- w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
- pole 4 zawiera wyrazy »replacement certificate« lub »certificat de remplacement« oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
- w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
- w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
- wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,
- w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
- poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
- urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
- fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Szwajcaria poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.".
Mam zaszczyt potwierdzić zgodę mojego Rządu na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.
W imieniu Federalnej Rady Konfederacji Szwajcarskiej
(podpis pominięto)
A. List Wspólnoty Europejskiej
Szanowni Państwo,
1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Norwegia stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Norwegii lub Szwajcarii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Norwegii oraz Szwajcarii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Norwegia zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Norwegii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
– urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Norwegii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie powinny być przeniesione do pól 3-9,
– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
– poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
– urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie w dniu zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Norwegia poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 stycznia 2001 roku.
W imieniu Rady Unii Europejskiej
(podpis pominięto)
B. List Norwegii
Szanowni Państwo,
Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:
"1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
- definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
- zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
- postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
- zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
- postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
- postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
- wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Norwegia stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Norwegii lub Szwajcarii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Norwegii oraz Szwajcarii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Norwegia zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
- procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
- świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
- towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Norwegii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
- urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
- towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
- organy celne Wspólnoty Europejskiej i Norwegii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
- w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
- pole 4 zawiera wyrazy »replacement certificate« lub »certificat de remplacement« oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
- w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
- w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
- wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie powinny być przeniesione do pól 3-9,
- w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
- poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
- urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
- fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie w dniu zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Norwegia poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.".
Mam zaszczyt wyrazić zgodę mojego rządu na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 stycznia 2001 roku.
W imieniu Rządu Królestwa Norwegii
(podpis pominięto)
