PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
działając zgodnie z procedurą ustaloną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Urządzenia biurowe mają znaczący udział w całkowitym zużyciu energii elektrycznej. Zgodnie z wnioskami Rady z maja 1999 r. w sprawie strat podczas stanu gotowości użytkowych urządzeń elektronicznych, najbardziej skutecznym środkiem zmniejszenia zużycia energii elektrycznej przez urządzenia biurowe jest zmniejszenie zużycia podczas stanu gotowości. Różnorodne modele dostępne na rynku wspólnotowym mają bardzo różne poziomy zużycia energii podczas stanu gotowości.
(2) Niemniej istnieją inne środki zmniejszenia zużycia energii elektrycznej takich urządzeń - wyłączenie, bez pogarszania jego funkcjonalności, gdy nie są one używane. Komisja powinna ustalić, które środki są właściwe dla wykorzystania tych potencjalnych możliwości oszczędzania energii.
(3) Należy wspierać działania mające na celu właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
(4) Pożądane jest koordynowanie krajowych inicjatyw w zakresie znakowania energetycznego celem zminimalizowania jego niekorzystnego wpływu na przemysł i handel.
(5) Właściwe jest przyjęcie wysokiego poziomu ochrony za podstawę propozycji w celu zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w Państwach Członkowskich w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska naturalnego i ochrony konsumenta. Niniejsze rozporządzenie przyczynia się do wysokiego poziomu ochrony zarówno środowiska naturalnego, jak i konsumenta przez dążenie do znacznej poprawy sprawności energetycznej tego rodzaju urządzeń.
(6) Ponieważ Państwa Członkowskie nie mogą osiągnąć celów proponowanego działania w wystarczającym stopniu, zaś można je osiągnąć w lepszym stopniu na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przedsięwziąć środki zgodnie z zasadą subsydiarności określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tymże artykule, niniejsze rozporządzenie nie wychodzi poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tych celów.
(7) Poza tym, art. 174 Traktatu wzywa do ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego oraz rozważnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych, te dwa cele znajdują się wśród celów polityki Wspólnoty w zakresie środowiska naturalnego. Wytwarzanie energii elektrycznej i jej zużycie odpowiadają za 30 % emisji wytwarzanego przez człowieka dwutlenku węgla (CO2) i około 35 % zużycia pierwotnej energii we Wspólnocie. Te udziały procentowe rosną, a straty podczas stanu gotowości urządzeń elektrycznych stanowią około 10 % zużycia przez nie energii.
(8) Ponadto decyzja Rady 89/364/EWG z dnia 5 czerwca 1989 r. w sprawie przyjęcia wspólnotowego programu działania dla poprawy efektywności użytkowania energii elektrycznej(4) stawia sobie podwójny cel zachęcać konsumentów do preferowania urządzeń i sprzętu o dużej sprawności elektrycznej i poprawić sprawność urządzeń i sprzętu. Potrzebne są dalsze kroki w celu poprawy informowania konsumentów.
(9) Protokół Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatycznych (UNFCCC - UN Framework Convention on Climatic Changes) uzgodniony w Kyoto w dniu 10 grudnia 1997 r. wzywa do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych przez Wspólnotę o 8 % najpóźniej w latach 2008-2012. Dla osiągnięcia tego celu konieczne są bardziej zdecydowane środki celem zmniejszenia emisji CO2 we Wspólnocie.
(10) Ponadto decyzja 2179/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. w sprawie rewizji wspólnotowego programu polityki i działań w odniesieniu do środowiska naturalnego i stałego rozwoju "Ku trwałemu rozwojowi"(5) wskazała jako sprawę kluczową dla integracji wymagań ochrony środowiska w odniesieniu do energii, postanowienie o znakowaniu sprawności energetycznej urządzeń.
(11) Rezolucja Rady z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie sprawności energetycznej we Wspólnocie Europejskiej(6) wzywa do szerszego stosowania znakowania urządzeń i sprzętu.
(12) Pożądane jest koordynowanie wymagań w zakresie sprawności energetycznej, znakowania i metod badań wszędzie tam, gdzie jest to właściwe.
(13) Większość urządzeń biurowych o wysokiej sprawności energetycznej jest dostępna przy niewielkich lub bez żadnych dodatkowych koszów i dlatego w wielu przypadkach oszczędność w energii elektrycznej, w rozsądnie krótkim czasie, pokrywa wszelki dodatkowy koszt. W związku z tym cele oszczędności energii i zmniejszenia CO2 można osiągnąć w opłacalny sposób, bez niekorzystnych efektów dla konsumenta lub przemysłu.
(14) Handel urządzeniami biurowymi prowadzi się na całym świecie. Umowa między Stanami Zjednoczonymi Ameryki i Wspólnotą Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania sprawności energetycznej urządzeń biurowych ułatwi handel międzynarodowy i ochronę środowiska naturalnego w odniesieniu do tych urządzeń. Niniejsze rozporządzenie ma na celu wprowadzenie w życie we Wspólnocie wyżej wymienionej umowy.
(15) Aby mieć wpływ na wymagania dotyczące stosowanego na całym świecie oznakowania Energy Star, Wspólnota powinna uczestniczyć w systemie znakowania i w tworzeniu koniecznych warunków technicznych. Komisja musi dokonywać regularnych przeglądów, aby upewnić się, czy kryteria techniczne są dostatecznie ambitne i aby w dostateczny sposób uwzględnić interesy Wspólnoty.
(16) Konieczny jest efektywny system wprowadzania w życie, aby zapewnić, że program znakowania sprawności energetycznej urządzeń biurowych jest realizowany właściwie, gwarantuje uczciwe warunki konkurencji dla producentów i chroni prawa konsumenta.
(17) Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do produktów wyposażenia biurowego.
(18) Dyrektywa Rady 92/75/EWG z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego(7) nie jest najodpowiedniejszym środkiem w odniesieniu do urządzeń biurowych. Najbardziej opłacalnym środkiem promowania sprawności energetycznej urządzeń biurowych jest program dobrowolnego znakowania.
(19) Celem efektywnego i bezstronnego wprowadzenia w życie programu, zadanie uczestniczenia w ustalaniu i sprawdzaniu warunków technicznych należy powierzyć odpowiedniemu organowi, Urzędowi Wspólnoty Europejskiej ds. Energy Star (ECESB). ECESB powinien składać się z krajowych przedstawicieli.
(20) Należy zapewnić, aby program znakowania sprawności urządzeń biurowych był spójny i skoordynowany z priorytetami polityki Wspólnoty i z innymi oznakowaniami wspólnotowymi lub programami świadectw jakości, takimi jak programy ustanowione dyrektywą 92/75/EWG i rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie rewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego(8).
(21) Pożądane jest koordynowanie wspólnotowego programu Energy Star i innych dobrowolnych projektów znakowania energetycznego urządzeń biurowych we Wspólnocie, aby uniknąć zamieszania wśród konsumentów i potencjalnych zakłóceń na rynku.
(22) Należy zagwarantować przejrzystość wdrażania systemu i zapewnić spójność z odpowiednimi międzynarodowymi normami, aby ułatwić przystąpienie do systemu i uczestniczenie w nim producentom i eksporterom z krajów spoza Wspólnoty,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 6 listopada 2001 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
N. FONTAINE |
D. REYNDERS |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
_____
(1) Dz.U. C 150 E z 30.5.2000, str. 73 i Dz.U. C 180 E z 26.6.2001, str. 262.
(2) Dz.U. C 204 z 18.7.2000, str. 18.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 1 lutego 2001 r. (Dz.U. C 267 z 21.9.2001, str. 49), wspólne stanowisko Rady z dnia 31 maja 2001 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 października 2001 r.
(4) Dz.U. L 157 z 9.6.1989, str. 32.
(5) Dz.U. L 275 z 10.10.1998, str. 1.
(6) Dz.U. C 394 z 17.12.1998, str. 1.
(7) Dz.U. L 297 z 13.10.1992, str. 16.
Dz.U. L 237 z 21.9.2000, str. 1.
Dz.U. L 172 z 26.6.2001, str. 1.