(Tekst mający znaczenie dla EOG)(Dz.U.UE L z dnia 31 lipca 2001 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 40, 47 ust. 1, art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze i trzecie oraz art. 55,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu(3), w świetle tekstu jednolitego zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy dnia 15 stycznia 2001 r.,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 16 lutego 1996 r. Komisja złożyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie swoje sprawozdanie na temat stosowania ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia wyższych studiów, przygotowane zgodnie z art. 13 dyrektywy Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego trwających co najmniej trzy lata(4). W sprawozdaniu tym Komisja podjęła się zbadania możliwości włączenia do dyrektywy obowiązku uwzględnienia podczas sprawdzania wniosków o uznanie doświadczenia zdobytego po uzyskaniu przedmiotowych kwalifikacji, możliwość wprowadzenia koncepcji "kształcenia i szkolenia podlegających regulacjom prawnym". Komisja podjęła się także zbadania możliwości przygotowania poszerzenia roli zespołu koordynacyjnego powołanego na mocy art. 9 ust. 2 dyrektywy 89/48/EWG w celu zagwarantowania jednolitego stosowania i interpretacji dyrektywy.
(2) Koncepcja kształcenia i szkolenia podlegających regulacjom prawnym, wprowadzona dyrektywą Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającą dyrektywę 89/48/EWG(5) (obie dyrektywy zwane dalej "dyrektywami w sprawie ogólnego systemu"), powinna być rozciągnięta na początkowy system ogólny i opierać się na tych samych podstawach poprzez stosowanie do niego tych samych zasad. Wybór środków określania zawodów objętych edukacją i szkoleniem podlegającym regulacjom należy pozostawić do indywidualnej decyzji Państwa Członkowskiego.
(3) Dyrektywy w sprawie ogólnego systemu pozwalają przyjmującemu Państwu Członkowskiemu, stosownie do określonych warunków, wymagać od osoby składającej wniosek, podjęcia środków wyrównawczych, szczególnie w przypadku, w którym występują istotne różnice między zdobytym teoretycznym i/lub praktycznym wykształceniem i przebytym szkoleniem, a wymogami kwalifikacyjnymi w przyjmującym Państwie Członkowskim. Zgodnie z art. 39 i 43 Traktatu, w interpretacji Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich(6), przyjmujące Państwo Członkowskie musi ocenić, czy doświadczenie zawodowe jest wystarczające dla uzupełnienia brakującej wiedzy; dla jasności i pewności prawnej po stronie osób pragnących wykonywać swój zawód w innym Państwie Członkowskim pożądane jest włączenie do dyrektyw w sprawie ogólnego systemu wymagania, aby przyjmujące Państwo Członkowskie musiało zbadać, czy doświadczenie zawodowe zdobyte przez osobę składającą wniosek od momentu uzyskania kwalifikacji obejmuje zagadnienia, o których mowa powyżej.
(4) Procedura koordynacji przewidziana w dyrektywach w sprawie ogólnego systemu powinna zostać poprawiona i uproszczona, i umożliwiać zespołowi koordynacyjnemu podejmowanie i publikowanie opinii w kwestiach skierowanych do niego przez Komisję, dotyczących praktycznego zastosowania systemu ogólnego.
(5) W komunikacie skierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie inicjatywy SLIM Komisja podjęła się przedstawienia propozycji mających na celu uproszczenie aktualizowania wykazów kwalifikacji, które spełniają warunki ich automatycznego uznania. Dyrektywa Rady 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. mająca na celu ułatwienie swobodnego przepływu lekarzy i wzajemne uznawanie ich dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji(7) przewiduje prostą procedurę w przypadku kwalifikacji lekarzy rodzinnych; jak wykazała dotychczasowa praktyka, procedura zapewnia wystarczającą pewność prawną; pożądane jest rozszerzenie jej na kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych, farmaceutów oraz lekarzy, o których odpowiednio mowa w dyrektywach Rady 77/452/EWG(8), 77/453/EWG(9), 78/686/EWG(10), 78/687/EWG(11), 78/1026/EWG(12), 78/1027/EWG(13), 80/154/EWG(14), 80/155/EWG(15), 85/432/EWG(16), 85/433/EWG(17) i 93/16/EWG (zwanych dalej "dyrektywami sektorowymi").
(6) Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich nie wymaga się od Państw Członkowskich uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, które nie są dowodem wykształcenia uzyskanego w jednym z Państw Członkowskich Wspólnoty(18). Jednakże Państwa Członkowskie powinny uwzględnić doświadczenie zawodowe uzyskane przez zainteresowaną osobę w innym Państwie Członkowskim(19). W tej sytuacji należy ustalić w dyrektywach sektorowych, że uznanie przez Państwo Członkowskie dyplomu, świadectwa i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji przyznanych pielęgniarkom odpowiedzialnym za opiekę ogólną, lekarzom dentystom, lekarzom weterynarii, położnym, architektom, farmaceutom lub lekarzom po zakończeniu kształcenia i szkolenia w państwie trzecim i zdobyciu doświadczeniu zawodowego przez zainteresowaną osobę w Państwie Członkowskim stanowią składniki wspólnotowe, które pozostałe Państwa Członkowskie powinny zbadać.
(7) Należy ustalić okres, w którym Państwa Członkowskie mają podjąć decyzję w sprawie wniosków dotyczących uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji uzyskanych w państwie trzecim przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położne, architektów, farmaceutów lub lekarzy.
(8) Kształcenie ustawiczne stało się szczególnie ważne w dziedzinie medycyny z powodu gwałtownego postępu technicznego i naukowego. Decyzja odnośnie do tego, jak zagwarantować poprzez właściwe kształcenie ustawiczne po ukończeniu studiów, aby lekarze podtrzymywali wiedzę o postępie w medycynie, należy do Państw Członkowskich. Obecny system wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych pozostaje bez zmian.
(9) Osoba składająca wniosek musi mieć prawo do odwołania się, zgodnie z prawem krajowym, jeśli jego wniosek zostanie odrzucony lub gdy decyzja nie jest podjęta w przewidzianym terminie. Państwa Członkowskie podają powody swoich decyzji dotyczących uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położne, architektów, farmaceutów lub lekarzy; w przypadku gdy Państwo Członkowskie zadecyduje o uznaniu dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, powinno mieć swobodę odnośnie do podania lub niepodania powodów.
(10) Kierując się zasadami sprawiedliwości, środki przejściowe powinny zostać podjęte w odniesieniu do niektórych lekarzy dentystów we Włoszech, posiadających dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie medycyny, przyznane we Włoszech po ukończeniu kształcenia medycznego, rozpoczętego po upływie nieprzekraczalnego terminu określonego w artykuł 19 dyrektywy 78/686/EWG.
(11) Artykuł 15 dyrektywy 85/384/EWG(20) przewidujący odstępstwa w okresie przejściowym, który upłynął, powinien zostać skreślony.
(12) W artykuł 24 dyrektywy 85/384/EWG należy dokonać jasnego rozróżnienia między wymogami formalnymi, które powinny być spełnione w przypadku podejmowania działalności gospodarczej, oraz tymi, których spełnienia wymaga się w przypadku świadczenia usług, co tym samym uczyni skuteczniejszym korzystanie przez architekta ze swobody świadczenia usług.
(13) Ze względu na wymóg równego traktowania powinny być przewidziane środki przejściowe wobec niektórych osób posiadających dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie farmacji, przyznane we Włoszech po ukończeniu kształcenia, które nie są w pełni zgodne z dyrektywą 85/432/EWG.
(14) Pożądane jest rozszerzenie zakresu wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w farmacji w celu ułatwienia skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości między Grecją a pozostałymi Państwami Członkowskimi. Skreśla się zatem odstępstwo przewidziane w artykuł 3 dyrektywy 85/433/EWG.
(15) W swoim sprawozdaniu na temat specjalnego kształcenia w gabinecie lekarza ogólnego przewidzianego w tytule IV dyrektywy 93/16/EWG Komisja zaleciła, aby wymagania stawiane skróconemu kształceniu w gabinecie lekarza ogólnego zostało dostosowane do wymogów stosowanych odnośnie do innych specjalistów.
(16) Dyrektywy w sprawie ogólnego systemu oraz dyrektywy sektorowe powinny być zmienione,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 maja 2001 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
N. FONTAINE |
A. LINDH |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 28 z 26.1.1998, str. 1.
(2) Dz.U. C 235 z 27.7.1998, str. 53.
(3)Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lipca 1998 r. (Dz.U. C 226 z 20.7.1998, str. 26), podtrzymana dnia 27 października 1999 r., wspólne stanowisko Rady z dnia 20 marca 2000 r. (Dz.U. C 119 z 27.4.2000, str. 1) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lipca 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 lutego 2001 i decyzja Rady z dnia 26 lutego 2001 r.
(4) Dz.U. L 19 z 24.1.1989, str. 16.
(5) Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 25. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2000/5/WE (DZ.U. L 54 z 26.2.2000, str. 42).
(6) C-340/89 (Vlassopoulou) 1991 Zb. Orz.-I-2357.
(7) Dz.U. L 165 z 7.7.1993, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 1999/46/WE (Dz.U. L 139 z 2.6.1999, str. 25).
(8) Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(9) Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 89/595/EWG (Dz.U. L 341 z 23.11.1989, str. 30).
(10) Dz.U. L 233 z 24.8.1978, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(11) Dz.U. L 233 z 24.8.1978, str. 10. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(12) Dz.U. L 362 z 23.12.1978, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(13) Dz.U. L 362 z 23.12.1978, str. 7. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 89/594/EWG (Dz.U. L 341 z 23.11.1989, str. 19).
(14) Dz.U. L 33 z 11.2.1980, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(15) Dz.U. L 33 z 11.2.1980, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 89/594/EWG.
(16) Dz.U. L 253 z 24.9.1985, str. 34.
(17) Dz.U. L 253 z 24.9.1985, str. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(18) C-154/93 (Tawil Alvertini) 1994 Zb.Orz. I-451.
(19) C-319/92 (Haim) 1994 Zb.Orz. I-425.
(20) Dz.U. L 223 z 21.8.1985, str. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
ZAŁĄCZNIKI