RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek Komisji przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. PROCEDURA
1. Wszczęcie dochodzenia
(1) Dnia 18 lutego 2000 r. Komisja ogłosiła zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego w sprawie przywozu do Wspólnoty niektórych folii aluminiowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanej dalej ChRL) i Rosji, poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(2) (zwanego dalej "zawiadomieniem o wszczęciu postępowania").
(2) Dochodzenie to zostało wszczęte na skutek skargi wniesionej w styczniu 2000 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Metali ("Eurometaux") w imieniu: Alcan Europe, Elval, Eurofoil, Lawson Mardon Star Ltd, Pechiney Rhenalu oraz VAW Aluminium Business Unit Foil, które razem reprezentują większą część wspólnotowej produkcji niektórych folii aluminiowych, tj. 71 %. W skardze tej zawarto dowód dumpingu wymienionego produktu, jak również wynikającej z niego istotnej szkody, co zostało uznane za wystarczający powód do wszczęcia dochodzenia antydumpingowego.
2. Dochodzenie
(3) O wszczęciu dochodzenia Komisja zawiadomiła oficjalnie producentów eksportujących, importerów oraz znanych Komisji użytkowników zainteresowanych sprawą, przedstawicieli zainteresowanych krajów wywozu, składających skargę oraz innych producentów wspólnotowych. Zainteresowane strony miały możliwość wyjaśnienia swoich poglądów na piśmie oraz zażądania przesłuchania, w terminie podanym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.
(4) Niektóre ze stron przedstawiły swoje opinie na piśmie. Wszystkim stronom, które wnioskowały o to w powyższym terminie i przedstawiły istnienie szczególnych powodów, dla których powinny zostać przesłuchane, taka możliwość została zagwarantowana.
(5) Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które przedstawiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. W celu umożliwienia producentom eksportującym z Chin i Rosji przedłożenia podania dotyczącego traktowania na warunkach gospodarki rynkowej ("MET") lub traktowania indywidualnego, w przypadku wyrażenia takiego życzenia, Komisja rozesłała do zainteresowanych przedsiębiorstw chińskich i rosyjskich formularz podania dotyczącego traktowania na warunkach gospodarki rynkowej oraz traktowania indywidualnego. Odpowiedzi na formularzach podania przedłożyło jedno przedsiębiorstwo chińskie i jedno przedsiębiorstwo rosyjskie.
(6) Odpowiedzi udzieliło sześciu producentów wspólnotowych zgłaszających skargę, dwóch importerów niepowiązanych we Wspólnocie, sześciu użytkowników, jeden producent z Chin, jeden producent z Rosji oraz jeden producent z kraju analogicznego. Komisja otrzymała również informacje od innego producenta wspólnotowego oraz trzech dostawców surowców.
(7) Komisja poszukiwała i zweryfikowała wszelkie informacje, które uważała za niezbędne do ustalenia dumpingu, powstałej szkody oraz interesu Wspólnoty z przeprowadzeniem wizyt weryfikacyjnych w następujących przedsiębiorstwach:
a) producent z ChRL
- Bohai Aluminium Industries Ltd, Qinhuangdao;
b) producent z Rosji
- Joint Stock Company "United Company Siberian Aluminium", Moskwa (włącznie ze spółkami powiązanymi Metcare Management SA, zarejestrowaną w Panama City oraz Eximal Ltd, zarejestrowaną w Belize, jak również powiązaną spółką handlową Sibirsky Aluminium Foil Corp. (byłą Hover Commercial Corp.) zarejestrowaną na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych);
c) niepowiązani importerzy we Wspólnocie
- Countinho Caro + Co International Trading GmbH, Hamburg, Niemcy;
d) producent z kraju analogicznego
- Alcan, Cleveland, Ohio, Stany Zjednoczone Ameryki;
e) producenci wspólnotowi zgłaszający skargę
- Alcan Europe, Rogerstone, Zjednoczone Królestwo
- Elval, Inofita Viotia, Grecja
- Eurofoil, Dudelange, Luksemburg
- Lawson Mardon Star Ltd, Bridgnorth, Zjednoczone Królestwo
- Pechiney Rhenalu, Francja
- VAW Aluminium Business Unit Foil, Bonn (DNiemcy), działająca w imieniu VAW Grevenbroich, Grevenbroich, Niemcy; VAW SLIM SpA, Cisterna di Latina, Włochy oraz VAW INASA SA, Irurzun, Hiszpania ;
f) użytkownicy we Wspólnocie
- Fora Folienfabrik GmbH, Radolfzell, Niemcy
- ITS Foil and Film Rewinding bv, Apeldoorn, Niderlandy.
(8) Dochodzenie w sprawie dumpingu i poniesionej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. (zwany dalej okresem dochodzenia lub OD). Dokonano analizy danych za okres od dnia 1 stycznia 1996 r. do końca okresu dochodzenia (zwany dalej "rozważanym okresem") w odniesieniu do tendencji istotnych dla oceny szkody.
3. Środki tymczasowe
(9) Ze względu na potrzebę dalszego zbadania niektórych aspektów dumpingu, jak również wpływu, jaki miał rozważany przywóz na przemysł wspólnotowy, tymczasowe środki antydumpingowe nie zostały nałożone, zażądano dostarczenia dodatkowych informacji i dochodzenie było kontynuowane. Przeprowadzono dochodzenie na miejscu, w pomieszczeniach niepowiązanego importera towarów od rosyjskiego producenta eksportującego w Hamburgu, jak również rozesłano kwestionariusz dodatkowy dotyczący produktów tej samej kategorii ogólnej do tego samego rosyjskiego producenta eksportującego.
B. PRODUKT ROZWAŻANY I PRODUKT PODOBNY
1. Produkt rozważany
(10) Rozważanym produktem jest folia aluminiowa o grubości 0,009 mm lub większej, lecz nieprzekraczającej 0,018 mm, bez podkładu, nieprzetworzona dalej z wyjątkiem zrolowania, przedstawiana w zwojach o szerokości nieprzekraczającej 650 mm; produkt dający się klasyfikować w ramach kodu CN ex 7606 11 10. Rozważany produkt jest powszechnie nazywany folią aluminiową do użytku domowego ("AHF").
(11) AHF wytwarzana jest przez walcowanie do żądanej grubości hutniczych wlewków aluminiowych lub foliowego materiału wyjściowego. Po odwalcowaniu folia jest wyżarzana w procesie termicznym w celu uzyskania giętkości. Po walcowaniu i wyżarzaniu folia jest formowana i zwijana w zwoje rolkowe o szerokości nieprzekraczającej 650 mm. Rozmiar rolki folii zależny jest od jej zastosowania, ponieważ użytkownicy tego produktu ("przedsiębiorstwa zajmujące się przewijaniem folii" oraz "przedsiębiorstwa zajmujące się nawijaniem folii na szpule") nawiną AHF na mniejsze rolki przeznaczone do sprzedaży detalicznej. Przewinięta AHF w małych rolkach jest następnie używana do krótkoterminowego pakowania do różnych celów (przeważnie w gospodarstwie domowym, cateringu, sprzedaży detalicznej żywności i kwiatów).
(12) Dochodzenie wykazało, że istnieje wyraźna różnica między AHF i folią aluminiową do dalszego przetwarzania (ACF) pod względem ich podstawowych własności fizycznych i zastosowania produktów.
(13) Biorąc pod uwagę własności fizyczne, to AHF jest produkowana przeważnie jako folia o grubościach od 0,009 mm do 0,018 mm, podczas gdy ACF jest produkowana przeważnie jako folia o grubościach poniżej 0,009 mm (standardowo 0,0065 mm) oraz powyżej 0,018 mm (standardowo 0,020 do 0,040 mm), grubość folii jest czynnikiem decydującym o zastosowaniu, a tym samym o jej przydatności do dalszego przetwarzania. Ponadto AHF przedstawiana jest w rolkach o szerokości nieprzekraczającej 650 mm, podczas gdy ACF przedstawiana jest w rolkach o szerokości 700-1.200 mm. Z informacji dostarczonych przez zainteresowane strony wynika, że nie można zmienić szerokości rolki po jej wyżarzeniu. Należy także zauważyć, iż w obu wymienionych przypadkach kryterium decydującym o zastosowaniu rozpatrywanego produktu jest szerokość rolki: AHF będzie przewijana na małe rolki końcowe o tej samej szerokości co rolki pierwotne, podczas gdy ACF będzie dalej przekształcana (tj. drukowana, laminowana, zawijana itd.), a następnie cięta do wymaganego rozmiaru, co jest powodem stosowania w tym przypadku zwojów folii o większych rozmiarach, które umożliwią bardziej wydajne wykorzystanie produktu.
(14) Powyższe różnice w grubości i szerokości w znacznym zakresie określają podstawowe zastosowanie produktu. Rzeczywiście, AHF jest produktem do krótkoterminowego pakowania do różnych celów, głównie w gospodarstwie domowym, cateringu, sprzedaży detalicznej żywności i kwiatów. Natomiast ACF jest dalej przetwarzana (przekształcana) i cięta na kawałki o wymaganych rozmiarach i kształtach, z przeznaczeniem do długoterminowej konserwacji płynów (np. mleka, UHT, soków owocowych) oraz produkcji długoterminowych opakowań konserwujących (żywność, kosmetyki, czekolada, papierosy, środki lecznicze itd.).
(15) Na zakończenie, AHF i ACF uważane są, do celów niniejszego dochodzenia, jako dwa różne produkty.
(16) Ponadto ustalono również, iż wszystkie AHF mają zasadniczo te same własności fizyczne, techniczne i chemiczne oraz używane są w tym samym celu. Dlatego AHF stanowi jeden rodzaj produktu.
2. Produkt podobny
(17) Dochodzenie wykazało, iż AHF produkowana w ChRL i w Rosji, a następnie wywożona do Wspólnoty oraz AHF produkowana i sprzedawana we Wspólnocie mają te same podstawowe własności fizyczne i chemiczne; tj. folia aluminiowa o grubości między 0,009 mm a 0,018 mm, przedstawiona w formie zwojów o szerokości do 650 mm. Ponadto ma ona to samo końcowe wykorzystanie, tj. używana jest do krótkoterminowego pakowania do różnych celów.
(18) To samo ustalono dla AHF produkowanej i sprzedawanej w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA), które posłużyły jako kraj analogiczny. Należy tu zwrócić uwagę na fakt, iż AHF nie była sprzedawana na rynku krajowym w Rosji.
(19) W świetle powyższych faktów stwierdza się, iż wyżej wymienione folie AHF są produktem podobnym, w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (zwanego dalej "podstawowym rozporządzeniem").
C. DUMPING
1. Uwagi wstępne
(20) Ustalono, że podczas okresu dochodzenia w każdym z danych krajów był tylko jeden producent eksportujący do Wspólnoty. Producenci stanowili praktycznie cały wywóz z rozważanych krajów do Wspólnoty.
2. Traktowanie na warunkach gospodarki rynkowej
("MET")
(21) Na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) podstawowego rozporządzenia wartość normalną dla produktu z ChRL i Rosji określono na podstawie cen lub wartości konstruowanych tych producentów, którzy mogą wykazać, iż spełniają kryteria ustanowione w niniejszym art. 2 ust. 7 lit. c), tj. że działają zgodnie z warunkami gospodarki rynkowej. Jedyny producent z ChRL oraz producent z Rosji zażądali traktowania na warunkach gospodarki rynkowej i w związku z tym otrzymali do wypełnienia formularz podania, w którym wyszczególniono wszystkie istotne informacje. Wyniki tych postępowań przekazano Komitetowi Doradczemu, a następnie po konsultacji zdecydowano przyznać status MET tylko producentowi z Rosji.
a) ChRL
(22) Z dostarczonej informacji wynikało, iż większość udziałów jedynego chińskiego producenta eksportującego była własnością państwa oraz że przewodniczący rady dyrektorów został wyznaczony przez podmiot państwowy. Dlatego wysunięto wniosek, że nie można zagwarantować, że nie będzie istotnej ingerencji państwa w tym przypadku, a zatem nie zostały spełnione kryteria zawarte w art. 2 ust. 7 lit. c) tiret pierwsze podstawowego rozporządzenia. Z tego też powodu zdecydowano, że przedsiębiorstwu nie można przyznać traktowania na warunkach gospodarki rynkowej.
(23) Rozważane przedsiębiorstwo wniosło sprzeciw od decyzji nieprzyznania mu traktowania na warunkach gospodarki rynkowej podając jako główne uzasadnienie, iż jest ono partnerem USA w wspólnym przedsiębiorstwie oraz jest wyłącznie odpowiedzialne za zarządzanie swoją działalnością, co stanowi gwarancję niezależności od ingerencji państwa. Jednakże biorąc pod uwagę tylko ten jeden fakt, iż przewodniczący rady dyrektorów wyznaczony jest przez podmiot będący własnością państwową, argument ten został uznany za niewystarczający, aby unieważnić powyższe ustalenia.
b) Rosja
(24) Dochodzenie wykazało, iż w przedsiębiorstwie tym podejmowano decyzje dotyczące kosztów i nakładów zgodnie z wymogami rynku, bez istotnej ingerencji państwa, oraz że wartość kosztów i ważniejszych nakładów odpowiadała wartościom rynkowym. Przedsiębiorstwo to posiadało jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która została poddana niezależnemu audytowi zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Na koszty produkcji i sytuację finansową przedsiębiorstwa nie miały znaczniejszego wpływu zakłócenia przeniesione z poprzedniego nierynkowego systemu gospodarczego, a przedsiębiorstwo podlegało przepisom prawa upadłościowego i prawa własności, co gwarantowało jego stabilność. Na koniec, przeliczanie kursów walut odbywało się tam według stawek rynkowych. W oparciu o powyższe ustalenia zdecydowano, iż zostały spełnione kryteria zawarte w art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia i dlatego przedsiębiorstwu temu należy przyznać traktowanie w warunkach gospodarki rynkowej.
3. Traktowanie indywidualne
(25) Jedyny chiński producent również zgłosił podanie o przyznaniu mu indywidualnego traktowania, tj. określenie indywidualnego marginesu dumpingu w oparciu o indywidualne ceny eksportowe tego przedsiębiorstwa.
(26) Rozważane przedsiębiorstwo nie było w stanie wykazać, iż jest ono wystarczająco niezależne od władz chińskich oraz że spełniło wszystkie wymagane kryteria. W szczególności, ponieważ przedsiębiorstwo to jest w większości własnością państwa, nie może ono zagwarantować nieingerencji państwa w jego ceny eksportowe oraz ilości i warunki sprzedaży. W konsekwencji zdecydowano nie przyznawać temu przedsiębiorstwu statusu indywidualnego traktowania.
(27) W każdym jednak przypadku, ponieważ dochodzenie wykazało, że sprzedaż na wywóz do Wspólnoty dokonywana przez współpracującego chińskiego producenta eksportującego stanowiła całość wywozu z ChRL do Wspólnoty podczas okresu dochodzenia, to sprawa indywidualnego traktowania poszczególnych eksporterów w niniejszym dochodzeniu nie jest tak istotna, gdyż ogólnokrajowa opłata celna została ustalona w oparciu o dane odnoszące się do jedynego producenta eksportującego.
4. Kraj analogiczny
(28) Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 podstawowego rozporządzenia, w celu ustalenia wartości normalnej dla chińskiego przedsiębiorstwa niespełniającego wymagań MET, należy wybrać kraj analogiczny o gospodarce rynkowej. Wymieniony kraj analogiczny musiał być również wybrany w celu przeprowadzenia dochodzenia w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Rosji. Było to konieczne, aby zapewnić dostępne dane w przypadku, gdyby rosyjski producent nie dostarczył tych danych.
(29) Strony wnoszące skargę sugerowały, aby wykorzystać do tego celu Turcję. Również Komisja, w swoim zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, przewidywała wykorzystanie Turcji jako kraju analogicznego i zaprosiła zainteresowane strony o przedstawienie swoich uwag na ten temat.
(30) W terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania chińscy i rosyjscy producenci zgłosili swój sprzeciw w odniesieniu do tego wyboru, podając liczne uzasadnienia. Przedsiębiorstwo chińskie argumentowało, iż Turcja nie jest odpowiednim krajem analogicznym, biorąc pod uwagę dostęp do surowców, zasoby energetyczne, stosowaną technologię, wielkość produkcji, reprezentatywność sprzedaży krajowej oraz konkurencyjność. Argumentowało ono również, że powyższe kryteria mogłaby spełnić tylko Rosja, która ma porównywalne do ChRL wskaźniki w odniesieniu do rozważanego produktu. Alternatywnie, chiński producent uznał Wenezuelę jako kraj bardziej odpowiedni niż Turcja do wybrania go jako kraj analogiczny, biorąc pod uwagę jego koszty energii, urządzenia do produkcji oraz zdolność produkcyjną. Także rosyjskie przedsiębiorstwo argumentowało, że między Rosją i Turcją istnieją istotne różnice pod względem procesu produkcyjnego, poziomu konkurencji i kosztów energii.
(31) W przypadku Turcji zostało ustalone, iż współpracujący producent nie wykazywał żadnej sprzedaży krajowej dla odbiorców niepowiązanych. Dlatego, aby znaleźć bardziej odpowiedni kraj analogiczny, Komisja skontaktowała się z pewną liczbą znanych producentów w tych krajach, które ewentualnie mogłyby posłużyć jako alternatywne kraje analogiczne.
(32) Wniosek chińskiego producenta eksportującego o wykorzystanie Rosji jako kraju analogicznego nie mógł zostać przyjęty z kilku powodów. Rozważany produkt nie był sprzedawany na rynku krajowym w Rosji oraz był tam tylko jeden działający producent. Ponadto, jak to wyjaśniono dokładniej poniżej, należy wykorzystać w znacznej mierze informacje dostępne z danego kraju analogicznego jak również dane w stosunku do Rosji.
(33) Skontaktowano się również z producentami w Wenezueli i Indiach, lecz odmówili oni współpracy.
(34) Skontaktowano się również z dwoma producentami w USA. Jeden z nich odmówił współpracy, lecz drugi wyraził zgodę. Ustalono, że nakładane przez to przedsiębiorstwo ceny były ustalane w zwykłym obrocie handlowym i w sposób uzasadniony odpowiadały poziomowi cen rynkowych w USA. Ponadto, biorąc pod uwagę, iż rynek krajowy w USA jest największy na świecie oraz że jest on otwarty na przywóz dzięki stosunkowo niskim opłatom celnym przywozowym, jak również to, że działa tam kilku lokalnych konkurujących ze sobą producentów, Komisja nie uznała za niewłaściwy wyboru USA jako kraju analogicznego.
5. ChRL
a) Wartość normalna
(35) Wartość normalną ustalono w oparciu o ceny krajowe analogicznego producenta w USA, który został uznany za producenta reprezentatywnego. Rzeczywiście ustalono, iż wielkość realizowanej przez niego sprzedaży była większa od wielkości wywożonej z ChRL do Wspólnoty.
(36) Ponadto ustalono, iż sprzedaż w USA rozpatrywanego produktu, który został uznany jako wyżej wymieniony produkt podobny, była realizowana w normalnym trybie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 podstawowego rozporządzenia. Dlatego też wartość normalną ustalono w oparciu o średnią ważoną z cen rzeczywiście zapłaconych we wszystkich krajowych transakcjach sprzedaży dla klientów niezależnych.
b) Cena eksportowa
(37) Dochodzenie wykazało, że wymieniony jedyny chiński producent realizował całą sprzedaż na wywóz rozpatrywanego produktu do klientów niezależnych we Wspólnocie. W związku z tym jego ceny eksportowe obliczono zgodnie z art. 2 ust. 8 podstawowego rozporządzenia, tj. w oparciu o ceny rzeczywiście zapłacone lub należne do zapłaty przez tych klientów niezależnych.
c) Porównanie
(38) Do celów uczciwego porównania na mocy art. 2 ust. 10 podstawowego rozporządzenia został dokonany odpowiedni dodatek w formie dostosowania dla różnic wpływających na porównywalność cenową. Na tej podstawie dostosowania te dotyczyły kosztów transportu, ubezpieczenia, pakowania i kredytu.
d) Margines dumpingu
(39) Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 10 i 11 podstawowego rozporządzenia margines dumpingu został ustalony na podstawie porównania między średnią ważoną wartością normalną i średnią ważoną ceną eksportową ustaloną na poziomie loco zakład i na tym samym poziomie obrotu.
(40) Ustalony w ten sposób margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny cif granica Wspólnoty, wynosi dla: Chińskiej Republiki Ludowej: 26,8 %
6. Rosja
a) Wartość normalna
(41) Na podstawie art. 2 ust. 3 i 4 podstawowego rozporządzenia, w przypadku braku sprzedaży krajowej produktu podobnego, jego wartość normalna musiała być ustalona na bazie wartości konstruowanej. Wartość normalną skonstruowano na podstawie kosztów produkcji poniesionych przez zainteresowanego producenta eksportującego w celu wytworzenia danego produktu wywożonego plus uzasadniona kwota na koszty sprzedaży, koszty ogólne i koszty administracyjne ("SG&A") oraz zyski, zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 podstawowego rozporządzenia.
(42) W przypadku braku sprzedaży krajowej przez rosyjskiego producenta eksportującego, jak również przez innych rosyjskich producentów, Komisja przewidziała, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 6 lit. b), ustalenie kosztów SG&A oraz zysków w oparciu o wielkości produkcji i sprzedaży produktu, który należy ogólnie do tej samej kategorii, tj. gładkiej folii, szczególnie folii ACF, dla rozważanego przedsiębiorstwa na rynku krajowym.
(43) Od przedsiębiorstwa zażądano dostarczania tych informacji, najpierw w trakcie dochodzenia na miejscu, a następnie poprzez dostarczanie wypełnionych kwestionariuszy uzupełniających. Jednakże przedsiębiorstwo odmówiło dostarczenia tych informacji z powodu, jak twierdziło dużej ilości pracy potrzebnej do ich przygotowania. Ponadto dochodzenie ujawniło liczne nieprawidłowości (wyjaśnione bardziej szczegółowo poniżej), do których należy zaliczyć trudności w ustaleniu poziomu cen dla obliczenia kosztów energii, a konkretnie jednego z ważnych elementów kosztów oraz wyceny aktywów tego przedsiębiorstwa. W obliczu istotnych braków informacji w odniesieniu do produktów tej samej kategorii oraz odmowy dostarczenia jej przez przedsiębiorstwo, ustalono wartość normalną na podstawie art. 18 podstawowego rozporządzenia, w sposób określony poniżej.
(44) Konstruowana wartość normalna została ustalona z użyciem możliwe jak największej ilości informacji pochodzących z przedsiębiorstwa. Jednakże z przyczyn podanych poniżej do danych dostarczonych przez przedsiębiorstwo musiały być wprowadzone następujące dostosowania:
(45) W przypadku kosztów energii ustalono, że wymienione przedsiębiorstwo płaciło niezwykle niskie ceny ustalane przez przedsiębiorstwo energetyczne, którego większość udziałów posiadało państwo, i nie można było ustalić, że cena ta w sposób uzasadniony odpowiadała kosztom związanym z produkcją energii elektrycznej. Przedsiębiorstwo to nie było w stanie wykazać, że rachunki za energię elektryczną były w pełni zapłacone, z powodu stosowanego tam systemu płatności na rachunek otwarty. Dlatego wysunięto wnioski, iż nie można polegać na tak ustalanych kosztach energii i dlatego zdecydowano się na zastosowanie średniej taryfy cen za energię, według której rozliczają się producenci aluminium na świecie, a która jest opublikowana w prasie gospodarczej.
(46) Jeżeli chodzi o amortyzację, ustalono, że większość aktywów przedsiębiorstwa została pozyskana w 1998 r. po bardzo niskich cenach, drogą kupna na aukcji majątku poprzedniej osoby prawnej, która zbankrutowała. Aby dostosować rachunkowość przedsiębiorstwa do ogólnie przyjętego poziomu prowadzenia rachunkowości ("GAAP"), audytor przedsiębiorstwa zażądał dokonania niezależnej wyceny jej nieruchomości, zakładu oraz sprzętu. Wycena ta doprowadziła do skorygowania wartości, która jest teraz zgodna z rzeczywistą sytuacją tego przedsiębiorstwa. Wielkość amortyzacji przedsiębiorstwa została odpowiednio dostosowana, zgodnie z wymogami GAAP.
(47) Jeżeli chodzi o koszty SG&A i zysk, zdecydowano, w przypadku braku innych rosyjskich producentów eksportujących lub producenta objętego dochodzeniem oraz wiarygodnych danych w odniesieniu do produkcji i sprzedaży na rynku krajowym produktów tej samej kategorii ogólnej, wielkości te należy ustalić zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) podstawowego rozporządzenia. W związku z tym koszty SG&A i zysk wyliczono w oparciu o reprezentatywne wielkości sprzedaży krajowej realizowanej w normalnym obrocie handlowym przez analogicznego producenta w USA. Marżę zysku wyliczono w oparciu o dane z działalności huty i walcowni folii, w celu ukazania w prawidłowy sposób pełnego zysku osiąganego z produkcji i sprzedaży rozpatrywanego produktu.
b) Cena eksportowa
(48) Całość sprzedaży rozważanego produktu realizowanej przez przedsiębiorstwo rosyjskie na rynku wspólnotowym była dokonywana za pośrednictwem powiązanych z nim przedsiębiorstw handlowych zarejestrowanych na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, które kolejno odsprzedawały AHF niezależnemu importerowi we Wspólnocie. Dlatego też cenę eksportową ustalono w oparciu o ceny rzeczywiście zapłacone lub należne do zapłaty przez niezależnego klienta we Wspólnocie wymienionego przedsiębiorstwa z Wysp Dziewiczych.
c) Porównanie
(49) Do celów należytego porównania na mocy art. 2 ust. 10 podstawowego rozporządzenia został dokonany odpowiedni dodatek w formie dostosowania dla różnic wpływających na porównywalność cenową. W tym względzie dostosowania te zostały sporządzone dla kosztów transportu, ubezpieczenia, kosztów pomocniczych, kredytu, kosztów posprzedażnych i prowizji.
d) Margines dumpingu
(50) Zgodnie z art. 21 ust. 10 i 11 podstawowego rozporządzenia margines dumpingu ustalono na podstawie porównania między średnią ważoną wartością normalną i średnią ważoną ceną eksportową ustaloną na poziomie loco zakład i na tym samym poziomie obrotu.
(51) Ponieważ w Rosji był tylko jeden znany Komisji producent rozważanego produktu, Komisja uznała za stosowne ustalenie pozostałego marginesu dumpingu na poziomie indywidualnego marginesu dumpingu ustalonego dla współpracującego producenta eksportującego z tego kraju.
(52) Ustalone w ten sposób marginesy dumpingu, wyrażone jako procent ceny cif granica Wspólnoty, wynoszą:
- dla Joint Stock Company "United Company Siberian Aluminium": 14,9 %
- dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw: 14,9 %.
D. PRZEMYSŁ WSPÓLNOTOWY
1. Definicja produkcji wspólnotowej
(53) Do celów ustalenia, czy przemysł wspólnotowy poniósł szkodę oraz, w tym kontekście, do określenia wielkości konsumpcji i różnych wskaźników ekonomicznych związanych z sytuacją przemysłu wspólnotowego należało zbadać, czy wymienioną szkodę i wielkość konsumpcji powinno się oceniać w odniesieniu do całości produkcji wspólnotowej, czy też należy się skupić na analizie produkcji wspólnotowej przeznaczonej na otwarty rynek.
(54) Część produkcji wspólnotowej nie jest przeznaczona do sprzedaży na rynku, lecz raczej na użytek wewnętrznych przedsiębiorstw, do wykorzystania w celu dalszego przetwarzania w podległych im zakładach. Dlatego produkcję tę można uznać za produkcję na rynek opanowany. W związku z tym zbadano, czy istniał tam wyraźny rozdział między wolnym rynkiem i rynkiem opanowanym. Ustalono, że AHF przekazywana do przedsiębiorstw zajmujących się przewijaniem folii powiązanych w ramach jednej organizacji nie konkurowała z AHF przywożoną z ChRL i Rosji oraz z AHF sprzedawaną przez producentów wspólnotowych na wolnym rynku. Na podstawie powyższych ustaleń wysunięto wniosek, że badanie wpływu przywozu dumpingowego na sytuację przemysłu wspólnotowego powinno się skupić na wolnym rynku. Należy tu zauważyć, że nie stwierdzono, aby któryś z producentów wspólnotowych wnoszących skargę był aktywny na rynku opanowanym.
(55) Folia AHF jest produkowana na wolnym rynku wspólnotowym przez następujące przedsiębiorstwa:
- sześciu producentów wspólnotowych, w imieniu których została wniesiona skarga, a którzy współpracowali w niniejszym dochodzeniu;
- dwóch innych producentów, którzy nie wnosili skargi; jeden z nich dostarczał ogólnych informacji na poparcie skargi, ale żaden z nich nie zgłaszał sprzeciwu wobec niniejszego dochodzenia (ILA Group (I) oraz Laminazione Sottile (I)).
(56) Dlatego wszyscy ci producenci stanowią całość produkcji wspólnotowej, w rozumieniu art. 4 ust. 1 podstawowego rozporządzenia.
2. Definicja przemysłu wspólnotowego
(57) Zbadano, czy współpracujący producenci wspólnotowi, którzy wnieśli skargę, reprezentują większą część wspólnotowej produkcji ogółem rozważanego produktu. Ponieważ podczas okresu dochodzenia wnoszący skargę producenci wspólnotowi stanowili 82 % wspólnotowej produkcji AHF przeznaczonej na wolny rynek, wysunięto wniosek, że stanowią oni przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 4 podstawowego rozporządzenia. Dalej są oni zwani "przemysłem wspólnotowym". Należy tu zauważyć, iż wnoszący skargę producenci wspólnotowi stanowią również większą część całej produkcji wspólnotowej, tj. włącznie z AHF przeznaczoną na rynek opanowany.
E. SZKODA
1. Konsumpcja wspólnotowa
(58) Konsumpcja wspólnotowa została określona na podstawie dostarczonych informacji przez przemysł wspólnotowy na temat wielkości jego sprzedaży na rynku wspólnotowym, informacje dostarczone przez innego producenta współpracującego oraz podane w skardze dane szacunkowe w odniesieniu do sprzedaży realizowanej na rynku wspólnotowym przez innego producenta wspólnotowego; informacje dostarczone przez współpracujących producentów eksportujących odnoszących się do wielkości ich wywozu do Wspólnoty, informacje Eurostatu oraz informacje dostarczone przez importerów i użytkowników AHF we Wspólnocie.
(59) Konsumpcja ta wzrastała z 71.300 ton w 1996 r. do 80.742 ton w 1997 r. i 88.032 ton w 1998 r. Następnie konsumpcja obniżyła się do 86.117 ton podczas okresu dochodzenia. W całym rozważanym okresie konsumpcja wzrosła o 21 %.
2. Przywóz do Wspólnoty z zainteresowanych krajów
a) Łączna ocena wpływu rozważanego przywozu
(60) Zbadano, czy wpływ rozważanego przywozu powinien być oceniany łącznie, biorąc pod uwagę warunki określone w art. 3 ust. 4 podstawowego rozporządzenia.
(61) Ustalono, że dla obydwu wymienionych krajów marginesy dumpingu stanowiły więcej niż minimalny zdefiniowany w art. 9 ust. 3 podstawowego rozporządzenia, oraz że wielkość przywozu z każdego z tych dwóch krajów nie była nieznaczną wielkością. Ponadto ustalono, iż łączna ocena byłaby prawidłowa również w świetle warunków konkurencji między rozważanym przywozem a warunków konkurencji między rozważanym przywozem i wspólnotowym produktem podobnym. W rzeczywistości dochodzenie wykazało, iż AHF przywożone z dwóch rozważanych krajów były pod każdym względem podobne do siebie oraz podobne do AHF wytwarzanej i sprzedawanej we Wspólnocie. Wielkość przywozu z dwóch rozważanych krajów była znaczna i stale wzrastała między 1996 r. a okresem dochodzenia. W tym samym okresie udziały tych dwóch krajów w rynku również odpowiednio wzrosły. Ponadto ustalono, iż w rozważanym okresie ceny importowe, zarówno z Chin, jak i z Rosji były poniżej cen przemysłu wspólnotowego, w czasie gdy sprzedaż odbywała się poprzez te same lub podobne kanały handlu oraz w podobnych warunkach handlowych.
(62) Z powyższych powodów wysunięto wniosek, że skutki rozważanego przywozu powinny być oceniane łącznie.
b) Wielkość przywozu dumpingowego i jego udział w rynku
(63) Wielkość przywozu AHF z rozważanych krajów wzrastała w sposób stały z 622 ton w 1996 r. do 9.149 ton w 1997 r., 16.922 ton w 1998 r. i 16.387 ton podczas okresu dochodzenia.
(64) Udział przywozu z tych krajów w rynku wspólnotowym wzrastał z 0,9 % w 1996 r. do 11,3 % w 1997 r., 19,2 % w 1998 r., a następnie nieznacznie spadł, tj. do 19,0 % podczas okresu dochodzenia.
c) Ceny przywozu dumpingowego
i) Kształtowanie się cen
(65) Między 1996 r. i 1997 r. średnie ceny jednostkowe AHF przywożonej z rozważanych krajów, na poziomie cen dostawy do klienta, wzrosły z 1,83 EUR/kg do 2,02 EUR/kg; tj. o 10 %. Między 1997 r. i 1998 r. ceny wzrosły o dalsze 31 %, tj. do 2,57 EUR/kg. Między 1998 r. a okresem dochodzenia ceny te spadły o 17 %, tj. do 2,14 EUR/kg. Należy tu zwrócić uwagę na fakt, iż w całym rozważanym okresie ceny importowe pozostawały poniżej cen uzyskiwanych przez przemysł wspólnotowy.
ii) Podcięcie cenowe
(66) Do celów analizy podcięcia cenowego ceny AHF sprzedawanej przez przemysł wspólnotowy zostały porównane z cenami importowymi, zarówno z Chin, jak i z Rosji, na rynek wspólnotowy podczas okresu dochodzenia.
(67) Ceny importowe z Chin i Rosji są cenami podanymi przez współpracujących producentów eksportujących w ich należycie dostosowanym kwestionariuszu; ceny te były odpowiednie dla określenia opłat celnych i kosztów po przywozie, na poziomie cen na podstawie pierwszego niepowiązanego klienta. Ceny przemysłu wspólnotowego zostały podane w kwestionariuszach dotyczących cen sprzedaży we Wspólnocie dla pierwszego niepowiązanego klienta na podstawie dostawy.
(68) Rosyjski producent argumentował, że ceny produktu rosyjskiego należy dostosować z powodu niższej jakości rosyjskiej folii AHF wywożonej do Wspólnoty. Twierdził on, że rosyjska folia AHF była produkowana z niższej jakości stopu (tj. stopu 8011), podczas gdy AHF produkowana we Wspólnocie mogła być ze stopu o wyższej jakości (tj. stopu 8006). Dochodzenie wykazało jednak, iż wszyscy z wyjątkiem jednego producenta wspólnotowego używali przy produkcji AHF stopu 8011. Jednakże na podstawie dostarczonych przez użytkowników informacji ustalono, iż przy wyborze AHF nie kierują się oni rodzajem stopu. Ponadto nie można było stwierdzić, czy różnice w jakości folii AHF wyprodukowanych z różnych stopów miały wpływ na różnice cen. W związku z powyższym nie można było przyznać wymienionego dostosowania cenowego.
(69) Na podstawie powyższych danych ustalone dla każdego kraju marginesy podcięcia cenowego, wyrażone jako procent cen uzyskiwanych przez przemysł wspólnotowy, wynoszą 1 % dla ChRL oraz 6 % dla Rosji. Jednakże wymienione wielkości marginesów podcięcia cenowego należy rozpatrywać w świetle znacznego spadku cen, jakiego doświadczył przemysł wspólnotowy podczas okresu dochodzenia, czego dowodem są straty poniesione przez ten przemysł.
3. Sytuacja przemysłu wspólnotowego
a) Produkcja, zdolności produkcyjne i wykorzystanie zdolności produkcyjnych
(70) W okresie 1996 r. i 1997 r. wielkość produkcji pozostawała na poziomie około 59.000 ton pomimo wzrostu konsumpcji o 13 %. Między 1997 r. i 1998 r. wielkość produkcji spadła o 9 %, do około 54.000 ton, podczas gdy w tym samym okresie konsumpcja wzrosła o dalsze 9 %. Między 1998 r. a okresem dochodzenia wielkość produkcji pozostała na tym samym poziomie.
(71) Między 1998 r. a okresem dochodzenia zdolność produkcyjna przemysłu wspólnotowego była względnie stabilna i wynosiła około 70.500 ton, z wyjątkiem 1997 r., kiedy to wzrosła do 72.000 ton. Zdolność produkcyjna została obliczona przez uwzględnienie urządzeń, które były przeznaczone wyłącznie do użycia w produkcji AHF. Pomimo iż, z technicznego punktu widzenia, te same urządzenia produkcyjne mogą być użyte do produkcji zarówno AHF jak i ACF, to w praktyce przemysł wspólnotowy przeznaczał określone urządzenia wyłącznie do wytwarzania jednego lub drugiego produktu, z powodu dużych kosztów związanych z przestawianiem procesu produkcyjnego z jednego produktu na inny.
(72) Wykorzystanie zdolności produkcyjnej zmniejszało się od 1997 r. z powodu obniżenia produkcji. Należy zauważyć, iż zakładając stałe koszty związane z wytworzeniem AHF, obniżenie stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnej ma znaczny wpływ na koszty produkcji.
b) Zapasy
(73) Analizując stan zapasów należy zauważyć, że folia AHF jest produkowana na zamówienie. W związku z tym wszelkie zapasy są faktycznie określoną ilością produktu oczekującego na dostawę do klienta. Dlatego, w tym kontekście, wielkość zapasów nie wydaje się być istotnym czynnikiem w badaniu sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego.
c) Wielkość sprzedaży, udziału w rynku i wzrost gospodarczy
(74) Między 1996 r. i 1997 r. wielkość sprzedaży spadła z 49.386 ton do 48.700 ton pomimo wzrostu konsumpcji o 13 %. Między 1997 r. i 1998 r. sprzedaż spadła o 7 %, do 45.402 ton, pomimo dalszego wzrostu konsumpcji o 9 %. Między 1998 r. i okresem dochodzenia sprzedaż nieznacznie spadla do 45.241 ton, podczas gdy konsumpcja spadła o 2 %.
(75) Udział przemysłu wspólnotowego w rynku zmniejszył się z 69,3 % w 1996 r. do 60,3 % w 1997 r. i 51,6 % w 1998 r. Podczas okresu dochodzenia odnotowano nieznaczny wzrost do 52,5 %.
d) Ceny i czynniki wpływające na ceny
(76) W okresie od 1996 r. do 1997 r. ceny wzrosły o 8 %, czyli z 2,25 EUR/kg do 2,44 EUR/kg, podczas gdy pełne koszty jednostkowe ponoszone przez przemysł wspólnotowy wzrosły o 7 %. Między 1997 r. i 1998 r. ceny wzrosły o dalsze 8 %, do 2,64 EUR/kg, podczas gdy pełne koszty jednostkowe wzrosły tylko o 4 %. Między 1998 r. a okresem dochodzenia ceny spadły o 14 %, do 2,28 EUR/kg, podczas gdy pełne koszty jednostkowe spadły tylko o 5 %.
(77) W szczególności odnotowany między 1996 r. i 1997 r. wzrost pełnego kosztu produkcji był spowodowany w większości wzrostem kosztów surowców, które stanowią około 55 % całości kosztów produkcji. Ponieważ wzrost cen sprzedaży był wtedy większy od wzrostu pełnego kosztu produkcji, to przemysł wspólnotowy zmniejszył swoje straty.
(78) Jednakże między 1997 r. i 1998 r., pomimo obniżenia kosztu surowców (-2 %), pełny koszt jednostkowy produkcji wzrósł o 4 %, głównie z powodu wzrostu stałych kosztów jednostkowych produkcji wynikających z obniżenia wielkości produkcji (-9 %). Niemniej ceny sprzedaży uzyskiwane przez przemysł wspólnotowy wzrosły o 8 % i dlatego poprawił on swoją rentowność.
(79) Między 1998 r. a okresem dochodzenia pełny koszt jednostkowy produkcji przemysłu wspólnotowego zmniejszył się o 5 %, głównie z powodu mniejszych kosztów surowców (-9 %). W tym samym okresie przemysł wspólnotowy ucierpiał na skutek znacznego spadku cen, ponieważ obniżenie cen jego produktu było dużo większe od obniżenia pełnych kosztów produkcji.
(80) Należy zauważyć, że koszty surowców pokrywają się z cenami aluminium surowego, notowanymi na Londyńskiej Giełdzie Metali ("LME").
e) Rentowność, przepływ środków pieniężnych, zwrot z inwestycji oraz zdolność pozyskiwania kapitału
(81) Między 1996 r. i 1997 r. rentowność przemysłu wspólnotowego, wyrażona w kategoriach zwrotu ze sprzedaży netto na rynku wspólnotowym, uległa nieznacznej poprawie, zmniejszono straty z -2,2 % do -1,3 % w stosunku do wielkości obrotów. Ta nieznaczna poprawa spowodowana była wzrostem cen sprzedaży uzyskiwanych przez przemysł wspólnotowy przy tempie wzrostu cen większym od tempa wzrostu pełnych kosztów jednostkowych. Między 1997 r. i 1998 r. rentowność przemysłu wspólnotowego nadal wzrastała aż do 3 %, poprzez podnoszenie cen powyżej kosztów całkowitych. Między 1998 r. a okresem dochodzenia przemysł wspólnotowy poniósł straty wyrażone spadkiem rentowności do -7,3 %, co było spowodowane ogólnym ostrym spadkiem cen.
(82) Jeżeli chodzi o przepływ środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, to od rozważanych przedsiębiorstw można było uzyskać te wskaźniki tylko całościowo. Ponieważ rozważany produkt reprezentuje tylko część ogólnej działalności tych przedsiębiorstw, wskaźniki te nie mogą dostarczyć istotnych informacji w odniesieniu do sytuacji panującej w sektorze produkcji AHF.
(83) Żaden z producentów wspólnotowych nie informował, że miał trudności z pozyskaniem kapitału. Ma to związek przypuszczalnie z faktem, iż większość producentów wspólnotowych należy do dużych grup przedsiębiorstw o zasięgu światowym. Jednakże należy zauważyć, iż największy producent wspólnotowy AHF ogłosił planowane zamknięcie swojego zakładu produkcji AHF we Wspólnocie, między innymi z powodu pogorszenia sytuacji finansowej.
f) Inwestycje
(84) W okresie dochodzenia wielkość zrealizowanych inwestycji wzrosła z około 3 milionów EUR w 1996 r. i w 1997 r. do około 17 milionów EUR w 1998 r. i około 10 milionów EUR podczas okresu dochodzenia. Inwestycje te stanowiły około 2,5 % obrotów przemysłu wspólnotowego w 1996 r., 14,5 % w 1998 r. oraz 9,9 % podczas okresu dochodzenia. Jest to dowód nieustannych wysiłków, jakie podejmuje przemysł wspólnotowy w celu zmodernizowania swoich urządzeń produkcyjnych oraz poprawy konkurencyjności. Poczynione inwestycje dotyczyły przeważnie zastąpienia maszyn w celu zoptymalizowania wydajności produkcji. Ponieważ inwestycje w tym sektorze ulegają deprecjacji w dłuższym okresie (ponad 20 lat), to poziom zrealizowanych inwestycji w okresie 1998 r. i okresie dochodzenia nie mógł mieć wpływu na ogólne zmniejszenie rentowności w tym samym okresie.
g) Zatrudnienie, wydajność i płace
(85) Między 1996 r. i 1997 r. liczba zatrudnionych pracowników nie ulegała zmianie i wynosiła 435 osób, lecz w 1998 r. zatrudnienie spadło do 388 osób i pozostawało na tym poziomie podczas okresu dochodzenia. Należy zauważyć, iż pracownicy ci są zatrudnieni zarówno przy produkcji AHF, jak i przy produkcji innych produktów foliowych, dlatego wielkość zatrudnienia ogółem została rozdzielona według wielkości produkcji.
(86) Wydajność produkcji przemysłu wspólnotowego, mierzona w tonach produktu na pracownika wzrosła w okresie dochodzenia o 3 %. Dane liczbowe w odniesieniu do wydajności odpowiadają w dużym stopniu rozdziałowi pracowników, którego dokonano w celu określenia poziomu zatrudnienia.
(87) Jeżeli chodzi o płace, to między 1996 r. i okresem dochodzenia ogólna kwota płac wzrosła o 7 %.
h) Wielkość marginesu dumpingu
(88) Jeżeli chodzi o wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy, to, biorąc pod uwagę wielkość i ceny importowe z rozważanych krajów, nie można go pominąć.
4. Wniosek w sprawie szkody
(89) Między 1996 r. a okresem dochodzenia wielkość przywozu AHF pochodzącego z rozważanych krajów zwiększyła się o 2.600 %, z 600 ton do ponad 16.000 ton. Wynikiem tego był ogólny wzrost udziału tego przywozu w rynku o 18 punktów procentowych w okresie, gdy konsumpcja wzrosła o 21 %. Przez cały okres badany ceny importowe były niższe od cen uzyskiwanych przez przemysł wspólnotowy.
(90) Między 1996 r. a okresem dochodzenia sytuacja przemysłu wspólnotowego pogorszyła się w kategoriach wielkości produkcji (-8 %) oraz wielkości sprzedaży (-8 %), pomimo wzrostu konsumpcji we Wspólnocie tj. 21 %. Konsekwencją tego było gwałtowne zmniejszenie się udziału przemysłu wspólnotowego w rynku z 69 % do 52 %, tj. 17 punktów procentowych.
(91) W szczególności między 1996 r. i 1997 r. przemysł wspólnotowy poprawił swoją rentowność, ponieważ wielkość wzrostu jego cen sprzedaży była większa od wielkości wzrostu pełnych kosztów jednostkowych. W tym samym okresie przemysł wspólnotowy utracił dotychczasową wielkość sprzedaży i swój udział w rynku. Między 1997 r. i 1998 r. przemysł wspólnotowy nadal poprawiał swoją rentowność poprzez podnoszenie cen powyżej wzrostu pełnych kosztów jednostkowych. W konsekwencji zwiększona rentowność miała miejsce kosztem dalszej utraty wielkości sprzedaży i udziału w rynku. Między 1998 r. a okresem dochodzenia przemysł wspólnotowy obniżył swoje ceny sprzedaży znacznie poniżej wielkości obniżenia pełnych kosztów jednostkowych. Takie tłumienie cen przyniosło przemysłowi wspólnotowemu poważne straty, które podczas okresu dochodzenia osiągnęły -7 %.
(92) Po upływie okresu dochodzenia jeden z największych producentów wspólnotowych ogłosił planowane zamknięcie swojego zakładu produkcji AHF we Wspólnocie, ponieważ nie mógł utrzymać się na rynku z powodu strat ponoszonych w tym sektorze produkcji.
(93) W związku z powyższym oraz na podstawie przedstawionych dowodów w odniesieniu do zmniejszenia produkcji i sprzedaży, zmniejszenia udziału w rynku i tłumienia cen prowadzącego do poważnych strat, wysunięto wniosek, iż podczas okresu dochodzenia przemysł wspólnotowy poniósł istotne szkody w rozumieniu art. 3 i ust. 1 podstawowego rozporządzenia.
F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
(94) Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 podstawowego rozporządzenia zbadano, czy przywóz dumpingowy AHF pochodzącej z rozważanych krajów spowodował szkody w przemyśle wspólnotowym w stopniu umożliwiającym zaklasyfikowanie ich jako szkód istotnych. Zbadano także znane czynniki, inne niż przywóz dumpingowy, które mogły w tym samym czasie wyrządzać szkodę przemysłowi wspólnotowemu w celu zapewnienia, że możliwe szkody spowodowane przez te czynniki nie były przypisane przywozowi dumpingowemu.
1. Skutki przywozu dumpingowego z rozważanych krajów
(95) Znaczny wzrost wielkości przywozu pochodzącego z rozważanych krajów oraz zwiększenie w okresie dochodzenia ich udziału w rynku, przy cenach pozostających stale poniżej cen przemysłu wspólnotowego, zbiegł się w czasie z pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego pod względem produkcji, wielkości sprzedaży, udziału w rynku oraz ogólnego spadku cen, prowadząc do znacznych strat poniesionych podczas okresu dochodzenia.
(96) W szczególności, znacznie wzrosła wielkość przywozu z około 600 ton w 1996 r. do około 16.000 ton podczas okresu dochodzenia. Największy wzrost miał miejsce między 1997 r. i 1998 r., co zbiegło się w czasie ze zmniejszeniem produkcji i sprzedaży realizowanej przez przemysł wspólnotowy. Wzrost udziału tego przywozu w rynku wspólnotowym został uzyskany kosztem spadku udziału przemysłu wspólnotowego w tym rynku, którego sprzedaż spadła o 8 % w tym okresie.
(97) Między 1996 r. a 1998 r. przemysł wspólnotowy zwiększał ceny sprzedaży w celu dostosowania ich do wzrastających kosztów, co spowodowało zmniejszenie wielkości jego produkcji, sprzedaży i udziału w rynku, lecz pewną poprawę rentowności. Ta poprawa rentowności była bardziej zauważalna w 1998 r., kiedy to średnia różnica między ceną importową i ceną przemysłu wspólnotowego była na najniższym poziomie.
(98) Jednakże między 1998 r. a okresem dochodzenia przemysł wspólnotowy był zmuszony obniżać swoje ceny, aby dostosować je do rozważanych cen importowych i utrzymać w ten sposób wielkość sprzedaży, co spowodowało pogorszenie rentowności. Należy tu zauważyć, iż rynek folii AHF jest nasycony i wrażliwy na zmiany cen oraz że ceny importowe z rozważanych krajów zostały znacznie obniżone między 1998 r. a okresem dochodzenia, co spowodowało podcięcie cenowe przemysłu wspólnotowego podczas okresu dochodzenia.
(99) Dlatego Komisja uznała, że presja wywierana przez rozważany przywóz, który poprzez obniżenie cen zwiększył swoją wielkość i udział w rynku, spowodowała ogólny spadek cen uzyskiwanych przez przemysł wspólnotowy i pogorszenie jego sytuacji finansowej.
(100) W związku z powyższym wysunięto wniosek, iż dumpingowy przywóz folii AHF pochodzącej z rozważanych krajów miał istotny wpływ na szkody poniesione przez przemysł wspólnotowy podczas okresu dochodzenia, w rozumieniu art. 3 ust. 6 podstawowego rozporządzenia.
2. Wpływ innych czynników
(101) Zgodnie z art. 3 ust. 7 podstawowego rozporządzenia zbadano, czy inne czynniki niż przywóz dumpingowy z rozważanych krajów mogły przyczynić się do powstania istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, w celu zapewnienia, że możliwe szkody spowodowane przez te czynniki nie były przypisane przywozowi dumpingowemu. W tym kontekście zbadano następujące czynniki: wielkość i ceny importowe z innych państw trzecich, kształtowanie się cen surowców oraz czy przemysł wspólnotowy mógł ponieść szkody ze swojej winy, z powodu przestawienia swojej produkcji na wytwarzanie folii ACF.
a) Przywóz pochodzący z innych państw trzecich
(102) W rozważanym okresie wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostawała na tym samym poziomie i wynosiła około 11.000 ton, z wyjątkiem 1998 r., gdy przywóz z tych krajów wzrósł do 14.000 ton. Dlatego przywóz ten nie odbywał się kosztem konsumpcji, która wzrosła w okresie dochodzenia, a nawet utracił 3 punkty procentowe swojego udziału w rynku wspólnotowym.
(103) W szczególności, w okresie dochodzenia przywóz ten odbywał się tylko z trzech krajów innych niż rozważane kraje, tj. Chorwacji, Turcji i Wenezueli, a jego udział w rynku wspólnotowym wynosił ponad 2 %.
i) Chorwacja
(104) Na podstawie danych statystycznych zgłoszonych przez Eurostat ustalono, że przywóz folii AHD pochodzącej z Chorwacji kształtował się na poziomie 1.758 ton w 1996 r., 737 ton w 1997 r., 1.478 ton w 1998 r. i 1.778 ton podczas okresu dochodzenia. W okresie dochodzenia jego udział w rynku wspólnotowym spadł o 0,4 punkta procentowego. Przez cały ten okres ceny importowe, rozpatrywane jako ceny na poziomie dostawy do klienta, pozostawały powyżej cen ChRL, Rosji i przemysłu wspólnotowego, chociaż nie można wykluczyć, że w cenach tych zawarte były również ceny produktów innych niż AHF (tj. ceny folii ACF).
(105) W związku ze spadkiem udziału tego przywozu w rynku wspólnotowym oraz jego poziomem cen wysunięto wniosek, iż przywóz pochodzący z Chorwacji nie przyczynił się do powstania istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
ii) Turcja
(106) Wielkość przywozu pochodzącego z Turcji wzrosła z 4.935 ton w 1996 r. do 7.777 ton w 1998 r., a następnie obniżyła się do 2.446 ton podczas okresu dochodzenia. Udział tego przywozu w rynku wspólnotowym wzrósł z 6,9 % w 1996 r. do 8,8 % w 1998 r., a następnie obniżył się do 2,8 % podczas okresu dochodzenia. Jak wynika z informacji dostarczonych przez współpracujących użytkowników, którzy podczas okresu dochodzenia reprezentowali ponad 80 % całego przywozu AHF pochodzącego z Turcji, między 1997 r. a okresem dochodzenia ceny importowe z Turcji były dużo wyższe od cen uzyskiwanych przez rozważane kraje oraz pozostawały na równi z cenami przemysłu wspólnotowego.
(107) W związku ze zmniejszeniem się wielkości tureckiego przywozu i jego udziału w rynku podczas okresu dochodzenia oraz poziomem jego cen, można wysunąć wniosek, że przywóz pochodzący z Turcji nie przerwał związków przyczynowych, jakie istniały między przywozem dumpingowym, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
iii) Wenezuela
(108) Wielkość przywozu pochodzącego z Wenezueli kształtowała się na poziomie 2.210 ton w 1996 r., 1.533 ton w 1997 r., 2.779 ton w 1998 r. oraz 3.843 ton podczas okresu dochodzenia. Udział tego przywozu w rynku wspólnotowym wzrósł w tym samym okresie z 3,1 % do 4,5 %. Jak wynika z informacji zgłoszonych przez Eurostat, ceny importowe były wyższe od cen uzyskiwanych przez rozważane kraje oraz przemysł wspólnotowy, z wyjątkiem 1998 r. Należy również zauważyć, że informacje zgłoszone przez Eurostat pokrywają się z tymi dostarczonymi przez współpracujących importerów niepowiązanych, którzy podczas okresu dochodzenia reprezentowali około 15 % całości przywozu wspólnotowego z Wenezueli.
(109) W związku z poziomem cen przywozu z Wenezueli można wysunąć wniosek, że przywóz AHF z Wenezueli nie przerwał związków przyczynowych, jakie istniały między przywozem dumpingowym a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy podczas okresu dochodzenia.
b) Kształtowanie się cen surowców
(110) Rozważono również, czy na poniesioną przez przemysł wspólnotowy szkodę nie miało wpływu kształtowanie się cen pierwotnego aluminium, które jest podstawowym surowcem do produkcji folii, a jego ceny stanowią 55 % całości kosztów produkcji w przemyśle wspólnotowym.
(111) Między 1996 r. a 1998 r. ceny przemysłu wspólnotowego mogły odzwierciedlać proces kształtowania się cen surowców. Jednakże między 1998 r. a okresem dochodzenia obniżenie się tych cen było większe od obniżenia się całości kosztów, włącznie z obniżeniem się cen surowców, co spowodowało, że przemysł ten poniósł 7,3 % strat. W konsekwencji wysunięto wniosek, iż kształtowanie się cen surowców nie miało wpływu na istotne szkody poniesione przez przemysł wspólnotowy podczas okresu dochodzenia.
c) Szkody własne spowodowane preferowaniem produkcji ACF
(112) Argumentowano, iż zmniejszenie się wielkości sprzedaży i produkcji AHF było spowodowane przez sam przemysł wspólnotowy, którzy zamiast produkować AHF preferował produkcję folii ACF dającej większe zyski. Twierdzono, że ponieważ urządzenia produkcyjne mogą być stosowane zarówno do produkcji folii AHF jak i ACF, to przemysł wspólnotowy preferował produkowanie folii ACF, która ma wyższą wartość dodaną.
(113) Wielkość produkcji AHF przez przemysł wspólnotowy obniżyła się o 8 % między 1996 r. a okresem dochodzenia. W tym samym okresie wielkość produkcji ACF wzrosła o 18 %. Między 1996 r. a okresem dochodzenia udział produkcji AHF w całej produkcji różnych folii zmniejszył się z 25 % do 21 %.
(114) Po pierwsze, pomimo że z technicznego punktu widzenia folie AHF i ACF mogą być produkowane na tych samych urządzeniach, to w praktyce producenci ustawiają te urządzenia na produkcję tylko jednej lub drugiej folii, aby zwiększyć wydajność i zminimalizować koszty związane ze zmianą ustawień roboczych tych urządzeń. Po drugie, wielkość produkcji ACF nie wzrastała w tej samej proporcji, w jakiej obniżyła się produkcja AHF, lecz jej wzrost był zgodny ze wzrostem popytu na ACF. Po trzecie, znaczne inwestycje, jakie zostały poczynione przez przemysł wspólnotowy w 1998 r. i podczas okresu dochodzenia wskazują na jego zaangażowanie w kontynuowaniu produkcji AHF. Podsumowując, przemysł wspólnotowy posiadał wystarczające rezerwy zdolności produkcyjnych dla zwiększenia produkcji AHF, lecz nie mógł ich wykorzystać z powodu znacznego wzrostu przywozu dumpingowego.
(115) W związku z powyższym wysunięto wniosek, iż poniesione szkody nie były spowodowane przez przemysł wspólnotowy poprzez przestawienie jego produkcji na ACF.
d) Wniosek w sprawie związku przyczynowego
(116) Ustalono podczas okresu dochodzenia, że znaczny wzrost wielkości i udziału w rynku przywozu rozważanego przywozu, znaczące obniżenie jego cen oraz poziom podcięcia cenowego, jak również ogólny spadek cen miały istotny negatywny wpływ na wielkość i ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego, co kolejno wpłynęło niekorzystnie na wiele wskaźników ekonomicznych, a przede wszystkim na rentowność. Ponadto nie znaleziono żadnych innych czynników, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na szkody poniesione przez przemysł wspólnotowy.
(117) Dlatego wysunięto wniosek, że istotne szkody poniesione przez przemysł wspólnotowy zostały spowodowane przywozem folii AHF pochodzącej z ChRL i Rosji, w rozumieniu art. 3 ust. 6 podstawowego rozporządzenia.
G. INTERES WSPÓLNOTY
(118) W celu ustalenia, czy interwencja leży w interesie Wspólnoty, przeprowadzono dochodzenie w sprawie prawdopodobnych skutków nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych oraz ich wpływu na zainteresowane podmioty gospodarcze. W tym celu zażądano dostarczenia informacji przez wszystkie zainteresowane strony, włącznie z producentami wspólnotowymi, dostawcami surowców, importerami/podmiotami gospodarczymi oraz użytkownikami.
1. Przemysł wspólnotowy
a) Charakter i struktura przemysłu wspólnotowego
(119) Przemysł wspólnotowy składa się z sześciu przedsiębiorstw produkujących folię aluminiową, w których udział produkcji folii AHF wynosił około 21 % całości produkcji wytworzonej podczas okresu dochodzenia. Wielkość produkcji różnych typów folii jest wzajemnie od siebie uzależniona w celu poszerzenia możliwości rozdziału kosztów stałych i kosztów ogólnych w całym sektorze produkcji folii. Czterech z sześciu producentów wspólnotowych folii we Wspólnocie ma zintegrowane źródła zaopatrzenia, tj. zaopatruje się w zapas folii aluminiowej z przedsiębiorstw należących do tej samej grupy.
(120) Produkcja folii AHF jest kapitałochłonna i wysoko zautomatyzowana. Ustalono, że przemysł wspólnotowy przeznacza swoje urządzenia na wytwarzanie tylko folii AHF, aby zwiększyć wydajność i zminimalizować koszty ponoszone przy zmianie ustawień maszyn. Podczas okresu dochodzenia wielkość siły roboczej bezpośrednio związanej z produkcją AHF wynosiła w przemyśle wspólnotowym około 388 pracowników. Całkowite zatrudnienie w tych przedsiębiorstwach wynosiło około 4.400 osób.
b) Żywotność przemysłu wspólnotowego
(121) Aktualna sytuacja przemysłu wspólnotowego wskazuje na to, iż jest on zdolny do rozwoju i konkurencyjny. Jest to widoczne, gdy weźmiemy pod uwagę: po pierwsze, jego pozycję na rynku wspólnotowym, gdzie jest on solidnym uczestnikiem rynku i partnerem dla przemysłu użytkowników jego produktu; po drugie, stopień inwestycji i wymiany maszyn; po trzecie, ostatnio przeprowadzoną restrukturyzację i wzrost wydajności uzyskany poprzez racjonalizację produkcji i modernizację maszyn; i na koniec jego wyniki osiągane w wywozie AHF, wyrażające się 13 % i 15 % udziałem w sprzedaży ogółem zrealizowanej w okresie dochodzenia przez przemysł wspólnotowy.
(122) Podsumowując, przemysł wspólnotowy udowodnił, iż jest on strukturalnie przemysłem żywotnym i zdolnym do rozwoju, o czym świadczy restrukturyzacja działalności produkcyjnej, jaką przeprowadził on dla rozważanego produktu, aby utrzymać swój poziom rentowności i wydajności produkcji.
c) Możliwe skutki nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych
(123) Jeżeli środki antydumpingowe nie zostaną nałożone, to przemysł wspólnotowy będzie nadal poddawany presji przywozu dumpingowego, a wynikający z tego ogólny spadek cen doprowadziłby do pogorszenia jego rentowności. W przypadku dalszego trwania takiej sytuacji, producenci wspólnotowi mogliby być zmuszeni do zamknięcia niektórych linii produkcyjnych lub nawet całych zakładów produkujących tylko AHF.
(124) Jak już wspomniano powyżej, biorąc pod uwagę fakt, jak ważnym dla produkcji AHF jest odpowiednie rozdzielenie kosztów stałych i ogólnych na całą sferę produkcji folii aluminiowej, zamknięcie linii produkcyjnych AHF mogłoby doprowadzić nawet do zaprzestania przez przedsiębiorstwa produkcji wszystkich folii aluminiowych. Przykładem tego może być, ogłoszona w grudniu 2000 r. przez jednego z producentów wspólnotowych, zapowiedź planów zamknięcia jego zakładów produkcyjnych w Zjednoczonym Królestwie.
(125) Z drugiej strony, jeżeli środki antydumpingowe zostaną nałożone, to należy się spodziewać wystąpienia dwóch następujących skutków. Po pierwsze, przemysł wspólnotowy mógłby zwiększyć wielkość sprzedaży, co doprowadziłoby do lepszego wykorzystania zdolności produkcyjnych i zwiększenia jego udziału w rynku; po drugie, ceny mogłyby również umiarkowanie wzrosnąć, chociaż najprawdopodobniej nie o całą wielkość cła antydumpingowego, ponieważ nie pozwoliłyby na to takie czynniki, jak nadal istniejąca konkurencja między producentami wspólnotowymi, przywóz z rozważanych krajów oraz przywóz pochodzący z innych państw trzecich.
(126) Dlatego należy się spodziewać, iż obniżenie kosztów jednostkowych na skutek zwiększenia stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych, w połączeniu z umiarkowanym wzrostem cen, pozwoli przemysłowi wspólnotowemu na odzyskanie swojej rentowności i udziału w rynku.
2. Dostawcy surowców dla przemysłu wspólnotowego
(127) Jak już wspomniano powyżej, czterech z sześciu producentów folii we Wspólnocie ma zintegrowane źródła zaopatrzenia, tj. zaopatruje się w surowce (uzupełnia zapas folii aluminiowej) z przedsiębiorstw należących do tej samej grupy.
(128) Informacje na temat nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych dostarczyło trzech następujących dostawców surowca:
- Alcan Rolled Products UK, Newport, Zjednoczone Królestwo,
- Lawson Mardon Star Ltd, Bridgnorth, Zjednoczone Królestwo,
- Pechiney Rhenalu Neuf Brisach, Biesheim, Francja.
(129) Na podstawie informacji dostarczonych przez powyższe przedsiębiorstwa ustalono, że ich udział w sprzedaży surowca foliowego dla wspólnotowych producentów AHF w sprzedaży ogółem we Wspólnocie wynosił około 20 %. Sprzedaż ogółem surowca foliowego dla wspólnotowych producentów AHF obniżyła się o 2 % między 1997 r. a okresem dochodzenia, podczas gdy zyski obniżyły się w tym okresie o 5 %. Zatrudnienie związane z produkcją surowca foliowego wynosiło podczas okresu dochodzenia około 380 osób.
(130) Dostawcy surowca stwierdzili, że w przypadku zaprzestania produkcji AHF we Wspólnocie mogliby oni nie znaleźć innych alternatywnych klientów. Jeden z dostawców surowca poinformował, że likwidacja przemysłu wspólnotowego mogłaby zagrozić istnieniu jego linii recyklingu, ponieważ produkcja tej linii jest uzależniona od dostaw odpadów poprodukcyjnych AHF.
(131) Biorąc pod uwagę wielkość udziału, jaki mają dostawy surowca foliowego dla wspólnotowych producentów AHF w stosunku do całości działalności dostawców, jest prawdopodobne, że zmniejszenie wielkości sprzedaży lub nawet likwidacja tej produkcji może mieć istotny niekorzystny wpływ na działalność gospodarczą tych dostawców. Z drugiej strony, poprawa sytuacji wspólnotowych producentów AHF będzie mieć przypuszczalnie korzystny wpływ na działalność dostawców surowca do Wspólnoty, jeśli chodzi o zwiększoną sprzedaż surowca foliowego, a w konsekwencji - wzrost zatrudnienia.
3. Importerzy niepowiązani/podmioty gospodarcze we Wspólnocie
(132) Na dostarczony kwestionariusz odpowiedziało dwóch z trzech importerów niepowiązanych/podmiotów gospodarczych. Jednak tylko jeden z nich dostarczył informacje, które były istotne dla dokonania oceny prawdopodobnych skutków nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych. Jednakże przedsiębiorstwo to nie dokonało przywozu AHF z rozważanych krajów, lecz tylko z państwa trzeciego. Ponadto przywóz AHF stanowił niewielką i mało istotną część działalności tego przedsiębiorstwa, tj. wynosił poniżej 3 % całości obrotów. W związku z powyższym wysunięto wniosek, iż nałożenie środków antydumpingowych nie wpłynie niekorzystnie na sytuację wspólnotowych importerów/podmiotów gospodarczych.
4. Użytkownicy AHF we Wspólnocie
a) Charakter i struktura przemysłu użytkowników
(133) Użytkownicy wspólnotowi ("przedsiębiorstwa zajmujące się przewijaniem folii" oraz "przedsiębiorstwa zajmujące się nawijaniem folii na szpule") zakupują folię AHF nawiniętą na bębny, a następnie przewijają ją na mniejsze rolki, dostosowane formatem do konsumpcji krajowej. Przewijanie folii AHF jest czynnością nieskomplikowaną przy niskiej wartości dodanej do AHF. W sektorze tym nie stwierdzono istotnych barier, istotnych do odnotowania.
(134) Na kwestionariusz odpowiedziało siedmiu z piętnastu znanych użytkowników wspólnotowych. Ponadto dwóch dodatkowych użytkowników zawiadomiło o swojej działalności, lecz nie dostarczyło potrzebnych informacji. Dlatego nie zostali oni wzięci pod uwagę przy dokonywaniu analizy wpływu środków antydumpingowych na użytkowników.
(135) Na kwestionariusz odpowiedzieli następujący użytkownicy:
- CeDo Household Products Ltd, Telford, Zjednoczone Królestwo, występujące również w imieniu Poly-lina i Paclan,
- Childwood Ltd, w Ashton-in-Makerfield, Zjednoczone Królestwo,
- Comital Cofresco SpA, Volpiano, Włochy,
- Ecopla France, Saint Vincent de Mercuze, Francja,
- Fora Folienfabrik GmbH, Radolfzell, Niemcy,
- ITS Foil and Film Rewinding bv, Apeldoorn, Niderlandy,
- Vita Emballage A/S, Rødovre, Dania.
(136) Jeżeli chodzi o wielkość tych przedsiębiorstw, to jedno ze współpracujących przedsiębiorstw zajmujących się przewijaniem folii jest dużym przedsiębiorstwem wytwarzającym różnego rodzaju produkty jednorazowego użytku z przeznaczeniem dla gospodarstwa domowego, takie jak np. folię aluminiową, folię plastykową, papier do piekarników, woreczki do zamrażania żywności i wkłady do koszy. Inne współpracujące przedsiębiorstwo zajmujące się przewijaniem folii jest powiązane z producentem folii AHF, który dostarcza ją wyłącznie do dalszego przetwarzania. Pozostałych pięciu użytkowników to małe i średnie przedsiębiorstwa zajmujące się przewijaniem folii, działające w branży różnych opakowań do użytku domowego.
b) Dane zebrane od współpracujących użytkowników
(137) Ustalono, że udział AHF w całości obrotów uzyskiwanych przez współpracujących użytkowników wynosi około 33 %. Z informacji zgłoszonych przez współpracujących użytkowników wynika, że obroty w sektorze handlu folią aluminiową wzrosły o 8 % w okresie 1997 r. i 1998 r., a następnie wzrosły o kolejne 3 % między 1998 r. a okresem dochodzenia. Podczas okresu dochodzenia użytkownicy ci zatrudniali ogółem około 2.300 pracowników, z których około 470 było, bezpośrednio lub pośrednio, zatrudnionych w sektorze produkcji folii aluminiowej.
(138) Ilość AHF zakupionego przez współpracujących użytkowników wzrosła o 57 % między 1997 r. i okresem dochodzenia, tj. z 23.000 ton w 1997 r. do 35.500 ton w okresie dochodzenia. Podczas okresu dochodzenia wielkości ich zakupów wynosiły 40 % ogólnej wartości sprzedaży zrealizowanej przez producentów wspólnotowych, 64 % wartości całego przywozu pochodzącego z ChRL oraz 72 % wartości całego przywozu pochodzącego z Rosji.
(139) W odniesieniu do rentowności sprzedaży we Wspólnocie produktów zawierających AHF, mieściła się ona w przedziale od 0,1 % do 6 %, przy średnim ważonym zysku wynoszącym około 3 % podczas okresu dochodzenia. Średnia rentowność przedsiębiorstw zajmujących się przewijaniem folii spadła z 3,5 % w 1997 r. do 3,3 % w 1998 r. i 2,9 % w IP. Należy tu zauważyć, że wymieniony średni ważony zysk odzwierciedla sytuację, w jakiej znajdują się niektórzy użytkownicy działający na rynku, gdzie istnieje pewna nadwyżka zdolności produkcyjnych.
(140) Dochodzenie wykazało, iż koszty pozyskania folii AHF wynoszą od 72 % do 85 % całości kosztów wytworzenia produktu końcowego, czyli jej średni udział w kosztach ogólnych wynosi 80 %.
c) Skutki nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych
(141) Jeżeli zostały nałożone środki antydumpingowe, to, ponieważ koszt AHF wynosi 80 % ogólnych kosztów produkcji ponoszonych przez przedsiębiorstwa zajmujące się przewijaniem folii, proponowane cła antydumpingowe spowodowałyby prawdopodobnie umiarkowany wzrost kosztów użytkowników.
(142) W związku z tym należy zauważyć, że nawet gdyby zainteresowani producenci zwiększyli swoje ceny o pełną kwotę tego cła, to i tak ceny importowe pozostałyby nadal na poziomie niższym od cen ustalonych przez te kraje w 1998 r., gdy były one najwyższe.
(143) Jeżeli nie zostały nałożone środki antydumpingowe, to ewentualne zaprzestanie działalności sektora przemysłu folii AHF we Wspólnocie mogłoby spowodować ograniczenia dostaw i w związku z tym pogorszenie sytuacji użytkowników.
d) Argumenty podnoszone przez współpracujących użytkowników na temat skutków nałożenia środków antydumpingowych
i) Brak możliwości przeniesienia zwiększonych kosztów na klientów
(144) Niektórzy użytkownicy argumentowali, że wzrost kosztów spowodowany nałożeniem ceł antydumpingowych nie mógłby być przeniesiony na klientów, którymi są w większości duże sklepy detaliczne mające możliwość dyktowania cen z powodu ich dużej siły nabywczej.
(145) Na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujących użytkowników ustalono, iż uzyskiwane przez nich ceny zmieniają się w dużym stopniu zgodnie ze zmianami cen aluminium ustalanych przez giełdę LME oraz cen folii AHF. W okresie dochodzenia ceny aluminium według LME wahały się znacznie, osiągając maksymalny roczny wzrost o 11 % oraz maksymalny roczny spadek o 9 %, podczas gdy wskaźnik cen uzyskiwanych przez użytkowników kształtował się od poziomu 100 w 1997 r. do 107 w 1999 r., a następnie do 96 podczas okresu dochodzenia. W związku z tym wymienione wahanie kosztów ponoszonych przez użytkowników może być wyrażone w ich cenach sprzedaży.
(146) Tak więc nie można wykluczyć, że użytkownicy mogą przenosić na swoich klientów niewielkie podwyżki cen wynikające z nałożenia środków antydumpingowych.
ii) Niedobór dostaw
(147) Przytoczono dowody, iż przemysł wspólnotowy celowo nie dostarcza folii AHF użytkownikom, preferując koncentrowanie produkcji na wyrobach o większej wartości dodanej, takich jak ACF. Twierdzono również, iż po nałożeniu środków antydumpingowych przemysł wspólnotowy nie będzie w stanie zwiększyć swojej produkcji z powodu już wysokiego stopnia wykorzystania swoich zdolności produkcyjnych. Argumentowano też, że ten ostatni czynnik w połączeniu z nałożeniem środków antydumpingowych może doprowadzić do wystąpienia braków AHF na rynku wspólnotowym.
(148) Jak już wspomniano w motywie 114, przemysł wspólnotowy jest zaangażowany w produkcję AHF. Ponadto, jak wynika z informacji dostarczonej przez użytkowników współpracujących, ilość AHF zakupionej przez nich od przemysłu wspólnotowego wzrosła o 62 % w okresie od 1997 r. do okresu dochodzenia. Ponadto ustalono, że przemysł wspólnotowy posiada wystarczające rezerwy zdolności produkcyjnych, w postaci urządzeń przeznaczonych wyłącznie do produkcji AHF, aby mógł on zwiększyć produkcję tego produktu.
(149) Co więcej, nawet gdy zostaną nałożone środki antydumpingowe, to należy się spodziewać, że zainteresowani producenci będą nadal kontynuować wywóz do Wspólnoty, aczkolwiek po cenach niedumpingowych lub niepowodujących szkody dla przemysłu wspólnotowego. Ponadto ustalono, że istnieje pewna liczba alternatywnych źródeł zaopatrzenia, które nie są przedmiotem środków antydumpingowych, a których udział w rynku wspólnotowym wynosił około 13 % w okresie dochodzenia.
(150) W świetle powyższych faktów jest mało prawdopodobne, aby nałożenie środków antydumpingowych mogło doprowadzić do wystąpienia niedoborów w zaopatrzeniu na rynku wspólnotowym.
iii) Substytucja produktów
(151) Argumentowano, że nałożenie środków antydumpingowych może zwiększyć ceny produktu końcowego, co z kolei mogłoby doprowadzić do przestawienia się konsumentów na zakup innych materiałów przeznaczonych do pakowania, takich jak folia plastykowa i/lub papier foliowany.
(152) Dochodzenie wykazało, że popyt na folię AHF jest w dużym stopniu niezależny od wahań cenowych, a to dzięki specjalnym własnościom, jakie zapewnia folia AHF do pakowania i owijania produktów. W rzeczy samej, AHF zachowuje niezmienne własności przy wszystkich temperaturach; działa ona jako nieprzepuszczalna bariera zabezpieczająca żywność przed pochłanianiem lub utratą wilgoci, zapachu i smaku; jest produktem bardzo higienicznym, niezatrzymującym mikroorganizmów; jest łatwa do formowania i szczególnie odpowiednia do pakowania żywności dzięki swojej lekkości i wytrzymałości.
(153) Dowodem na to jest fakt, że pomimo znacznych wahań cen aluminium (które jest surowcem do produkcji AHF) w rozpatrywanym okresie, ceny AHF wzrosły w tym okresie o ponad 21 %.
(154) Podsumowując, jest mało prawdopodobne, aby nałożenie środków antydumpingowych mogło spowodować przestawienie się klientów z AHF na inne materiały przeznaczone do pakowania do użytku domowego.
5. Konkurencja i czynniki zakłócające handel
(155) Jeżeli chodzi o wpływ środków antydumpingowych na konkurencję we Wspólnocie, to niektóre zainteresowane strony wysuwały argument, że wprowadzenie opłat celnych może doprowadzić do wycofania się producentów eksportujących z rynku wspólnotowego, co znacznie osłabi konkurencję i zwiększy i tak już dominującą pozycję tych wspólnotowych przedsiębiorstw zajmujących się przewijaniem folii, które są powiązane ze wspólnotowymi dostawcami AHF.
(156) Jednakże najbardziej prawdopodobnym wariantem jest ten, że zainteresowani producenci będą nadal wywozić AHF do Wspólnoty, choć już po cenach niepowodujących szkody dla przemysłu wspólnotowego, ponieważ osiągnęli już mocną pozycję we Wspólnocie, a producenci wspólnotowi nie dysponują zdolnościami produkcyjnymi potrzebnymi do zaspokojenia całego popytu na rynku wspólnotowym. Z drugiej strony, gdyby środki antydumpingowe nie zostały nałożone, to nie można wykluczyć, że przemysł wspólnotowy mógłby wtedy znacznie zmniejszyć produkcję AHF lub w ogóle jej zaprzestać, wzmacniając w ten sposób pozycję producentów eksportujących AHF i osłabiając znacznie konkurencję na rynku wspólnotowym.
(157) Ponadto ustalono, że istnieje pewna liczba alternatywnych źródeł zaopatrzenia w AHF (z innych krajów niż kraje zainteresowane), z których zaopatrują się niezintegrowane przedsiębiorstwa zajmujące się przewijaniem folii. W okresie dochodzenia przywóz z tych innych państw trzecich stanowił około 13 % całości konsumpcji.
(158) Na koniec, dochodzenie wykazało, że jeżeli chodzi o wysuwane argumenty na temat dominującej pozycji zintegrowanych przedsiębiorstw zajmujących się przewijaniem folii we Wspólnocie, to konsumenci wspólnotowi wykazują raczej ograniczone przywiązanie do określonej marki produktu, jak również nie ma tam istotnych barier (zwłaszcza natury technologicznej) przeciwko wejściu na rynek innych producentów. Dlatego też jest raczej niemożliwe, aby jakiekolwiek przedsiębiorstwo zajmujące się przewijaniem folii mogło działać niezależnie od potrzeb klientów i wymogów konkurencji.
(159) Biorąc pod uwagę, że przemysł wspólnotowy nie jest w stanie zaspokoić całego zapotrzebowania rynku wspólnotowego oraz że, jak już wspomniano powyżej, przywóz pochodzący z krajów zainteresowanych najprawdopodobniej będzie nadal kontynuowany, to konkurencja nadal pozostanie silna nawet po nałożeniu środków antydumpingowych. Dlatego nałożenie ceł antydumpingowych, jeżeli będzie to miało miejsce, nie ograniczy użytkownikom możliwości wyboru ani też nie osłabi konkurencji.
6. Wniosek w sprawie interesu Wspólnoty
(160) Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, stwierdzono, że nie istnieją istotne przyczyny z punktu widzenia interesu Wspólnoty, które przemawiają przeciwko przyjęciu środków antydumpingowych.
H. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom zniwelowania szkody
(161) Aby ustalić poziom opłat celnych, które mają być ostatecznie nałożone, wzięto pod uwagę obliczone marginesy dumpingu oraz kwotę opłaty celnej koniecznej do zniwelowania szkody, jakiej doznał przemysł wspólnotowy.
(162) W tym celu konieczne było ustalenie na początku uzasadnionej minimalnej marży zysku przed opodatkowaniem, którą mógłby osiągnąć przemysł wspólnotowy w przypadku braku przywozu dumpingowego. Ustalono, że pięcioprocentowa marża zysku stanowi odpowiednie minimum; w tym celu wzięto pod uwagę rentowność uzyskiwaną z produkcji folii ACF, która jest produktem najbardziej zbliżonym, niepodlegającym szkodliwemu dumpingowi, oraz potrzebę realizacji inwestycji długoterminowych, jaką odczuwa przemysł wspólnotowy.
(163) Konieczny wzrost cen ustalono w oparciu o porównanie średniej ważonej ceny importowej, ustalonej do obliczania wielkości zaniżania cen, z ceną AHF niepowodującą szkody, w jakiej sprzedawał swój produkt przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym podczas okresu dochodzenia. Tę niepowodującą szkody cenę otrzymano poprzez dodanie do cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego równowartości średnich rzeczywistych strat poniesionych przez ten przemysł podczas okresu dochodzenia oraz wyżej wymienionej pięcioprocentowej marży zysku. Otrzymaną po dokonaniu tego porównania różnicę wyrażono w procentach ogólnej wartości CIF w przywozie, tj. marginesu szkody.
2. Ostateczne opłaty celne
(164) W świetle powyższych ustaleń oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia Komisja uznała, że powinno być nałożone ostateczne cło antydumpingowe w wysokości równej ustalonym przez Komisję marginesom dumpingu, chyba że wielkości marginesu szkody okażą się niższe, w którym to przypadku zostaną zastosowane te ostatnie.
(165) W przypadku przywozu rozważanego produktu z Rosji, pozostała wysokość cła powinna być ustalona w oparciu o stawkę celną ustanowioną dla jednego współpracującego producenta eksportującego.
(166) W oparciu o powyższe dane zaproponowano następujące ostateczne opłaty celne:
| Kraj |
Przedsiębiorstwo |
Stawka cła antydumpingowego |
| ChRL |
Wszyscy producenci eksportujący |
15,0 % |
| Rosja |
Joint Stock Company "United Company Siberian Aluminium" |
14,9 % |
|
Wszyscy pozostali producenci |
14,9 % |
(167) Wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu stawki indywidualnego cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw zostały wyznaczone w oparciu o ustalenia uzyskane z obecnego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację stwierdzoną podczas dochodzenia w odniesieniu do danych przedsiębiorstw. Te stawki cła (w przeciwieństwie do stawki cła obowiązującego dla całego kraju i stosowanego do "wszystkich innych przedsiębiorstw") odnoszą się wyłącznie do przywozu towarów pochodzących z danego kraju i wytwarzanych przez dane przedsiębiorstwa, czyli przez wymienione osoby prawne. Przywożone produkty, wytworzone przez inne przedsiębiorstwo, niewymienione w części operacyjnej niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, także podmioty powiązane z przedsiębiorstwami, które zostały szczególnie wymienione, nie mogą korzystać z tych stawek i stosują stawkę celną mającą zastosowanie do "wszystkich innych przedsiębiorstw".
(168) Wszelkie podania dotyczące zastosowania tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego (na przykład po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być bezzwłocznie kierowane do Komisji(3) wraz ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmian w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej lub na wywóz, związanej na przykład z taką zmianą nazwy lub zmianami w odniesieniu do podmiotów zajmujących się produkcją i sprzedażą. Komisja, jeśli uzna za stosowne, po konsultacji z Komitetem Doradczym, wprowadzi odpowiednie zmiany do rozporządzenia poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.
3. Zobowiązania
(169) Producenci z Chin i Rosji zaoferowali podjęcie zobowiązania w rozumieniu art. 8 ust. 1 rozporządzenia tymczasowego. Jeżeli chodzi o chińskiego producenta eksportującego, to biorąc pod uwagę, że nie otrzymał on MES, zobowiązanie to nie może być zaakceptowane, ponieważ nie zawiera ono koniecznych gwarancji ze strony władz chińskich, które umożliwiałyby odpowiedni monitoring. W tych okolicznościach powinno zostać nałożone cło antydumpingowe w wysokości ustalonego ostatecznego marginesu dumpingu.
(170) Rosyjski producent eksportujący zgodził się sprzedawać rozpatrywany produkt po cenach równych lub większych od tych poziomów cen, które znoszą szkodliwe skutki dumpingu. Ponadto przedsiębiorstwo zobowiązało się dostarczać Komisji regularne i szczegółowe sprawozdania, co umożliwi skuteczne monitorowanie jego zobowiązań. Co więcej, charakter produktu i struktura sprzedaży tego przedsiębiorstwa jest taka, że ryzyko obejścia tych zobowiązań jest ograniczone.
(171) Aby umożliwić Komisji skuteczne monitorowanie przestrzegania przez przedsiębiorstwo realizacji tego zobowiązania, w chwili przedstawiania odpowiednim władzom celnym wniosku o dopuszczenie produktu do swobodnego obrotu należy przedłożyć fakturę handlową zawierającą (co najmniej) te elementy, które podano w Załączniku, aby mógł on uzyskać zwolnienie z cła antydumpingowego. Taki poziom informacji jest również konieczny w celu umożliwienia władzom celnym ustalenia z wystarczającą precyzją, czy transport produktu odpowiada dokumentom handlowym oraz czy jest on dokonywany w ramach wymienionego zobowiązania. Jeżeli taka faktura nie zostanie przedstawiona lub nie odpowiada ona rozważanemu produktowi przedstawionemu do kontroli celnej, to będzie musiała być uiszczona oplata celna według odpowiedniej stawki cła antydumpingowego.
(172) Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku naruszenia warunków lub wycofania się z wymienionego zobowiązania, bądź w przypadku podejrzeń o niedotrzymanie tych warunków może być nałożone cło antydumpingowe, zgodnie z przepisami art. 8 ust. 9 i 10 podstawowego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
