(2000/821/WE)(Dz.U.UE L z dnia 30 grudnia 2000 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 157 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Od dnia 6 do dnia 8 kwietnia 1998 r. Komisja, we współpracy z urzędującą Prezydencją, zorganizowała w Birmingham europejską konferencję audiowizualną zatytułowaną "Wyzwania i możliwości ery cyfrowej". Ten proces konsultacji ujawnił zapotrzebowanie na rozszerzony program wsparcia dla europejskiego przemysłu audiowizualnego, w szczególności w dziedzinie rozwoju, rozpowszechniania i promocji europejskich utworów audiowizualnych. Co więcej, w epoce cyfrowej działalność na polu audiowizualnym przyczynia się również do tworzenia nowych miejsc pracy, szczególnie w produkcji i upowszechnianiu treści audiowizualnych.
(2) Zatwierdzając wyniki Europejskiej Konferencji Audiowizualnej w Birmingham w dniu 28 maja 1998 r., Rada podkreśliła celowość wspierania rozwoju silnego i konkurencyjnego europejskiego przemysłu programów audiowizualnych, ze szczególnym uwzględnieniem różnorodności kulturowej Europy oraz specyficznych warunków panujących na obszarach, do których dostęp jest utrudniony ze względów językowych.
(3) Sprawozdanie Grupy Wysokiego Szczebla ds. polityki audiowizualnej z dnia 26 października 1998 r. zatytułowane "Era cyfrowa: europejska polityka audiowizualna" uznaje potrzebę wzmocnienia środków wsparcia na rzecz przemysłu kinematograficznego i audiowizualnego, w szczególności poprzez wspomaganie programu MEDIA zasobami proporcjonalnymi do rozmiarów i wagi strategicznej tego przemysłu.
(4) Wyzwania produkcji, rozpowszechniania i dostępności europejskich treści audiowizualnych były głównymi tematami dyskutowanymi na Forum Polityki Audiowizualnej zatytułowanym "Treści europejskie na cyfrowe tysiąclecie" zorganizowanego w Helsinkach dnia 10 i dnia 11 września 1999 r. przez urzędującą Prezydencję, we współpracy z Komisją.
(5) W komunikacie Komisji skierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady Ministrów zatytułowanym "Polityka audiowizualna: kolejne kroki" Komisja uznaje potrzebę zwiększonego wsparcia publicznego, w szczególności na poziomie wspólnotowym, w celu wzmocnienia konkurencyjności europejskiego przemysłu audiowizualnego.
(6) Zielona Księga w sprawie "zbliżania sektorów telekomunikacji, mediów i technologii informacyjnychl, oraz implikacji dla ustanowienia rozporządzenia" podkreśla ryzyko związane z brakiem treści o dobrej jakości na rynku telewizji cyfrowej i analogowej.
(7) Publiczne konsultacje Komisji w sprawie Zielonej Księgi podkreśliły potrzebę uchwalenia ram ustanawiających podstawy rozpowszechniania i promocji europejskich treści audiowizualnych dla mediów tradycyjnych i nowych w środowisku cyfrowym.
(8) W swoich konkluzjach dotyczących wyników konsultacji publicznych w sprawie Zielonej Księgi(1) z dnia 27 września 1999 r. Rada wezwała Komisję do uwzględnienia tych rezultatów przy sporządzaniu propozycji środków służących wzmocnieniu europejskiego przemysłu audiowizualnego, łącznie z przemysłem multimedialnym.
(9) W swoim komunikacie z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie "Zasad i wytycznych dla wspólnotowej polityki audiowizualnej w erze cyfrowej", Komisja określiła jej priorytety w sektorze audiowizualnym na okres od 2000 do 2005 r.
(10) Komisja zrealizowała "Program działania wspierający rozwój europejskiego przemysłu audiowizualnego (MEDIA) (1991-1995 r.)", przyjęty decyzją Rady 90/685/EWG(2), który obejmował w szczególności środki zmierzające do wspierania rozwoju i rozpowszechniania europejskich utworów audiowizualnych.
(11) Oprócz Zielonej Księgi zatytułowanej "Opcje strategii wzmocnienia europejskiego przemysłu programów w kontekście polityki audiowizualnej Unii Europejskiej", Komisja przedłożyła, w listopadzie 1995 r., propozycję decyzji Rady ustanawiającej Europejski Fundusz Gwarancyjny w celu wspierania produkcji kinowej i telewizyjnej(3), w sprawie której Parlament Europejski wydał przychylną opinię w dniu 22 października 1996 r.(4)
(12) Wspólnotowa strategia rozwoju i wzmocnienia europejskiego przemysłu audiowizualnego została potwierdzona w ramach Programu MEDIA II (1996-2000 r.), przyjętego decyzją Rady 95/563/WE(5) oraz decyzją Rady 95/564/WE(6). Właściwym jest, na podstawie doświadczeń nabytych w Programie, zapewnić jego rozszerzenie, uwzględniając uzyskane rezultaty.
(13) W swoim sprawozdaniu na temat wyników uzyskanych w ramach programu MEDIA II (1996-2000 r.), obejmującym okres od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 30 czerwca 1998 r., Komisja stwierdza, że program jest zgodny z zasadą subsydiarności pomocy wspólnotowej w stosunku do pomocy krajowej, ponieważ obszary, które wspiera MEDIA II, uzupełniają obszary tradycyjnie wspierane przez krajowe mechanizmy wsparcia.
(14) Należy brać pod uwagę aspekty kulturalne sektora audiowizualnego zgodnie z art. 151 ust. 4 Traktatu.
(15) Zgodnie z mandatem negocjacyjnym przyznanym Komisji przez Radę, Unia powinna zagwarantować, że podczas zbliżających się negocjacji w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO), podobnie jak podczas Rundy Urugwajskiej, Wspólnota i jej Państwa Członkowskie utrzymają możliwość zachowania swoich polityk kulturalnych i audiowizualnych oraz rozwiną zdolność ich określania i realizacji w celu zachowania swojej różnorodności kulturowej.
(16) Parlament Europejski, przyjmując takie samo podejście w swojej uchwale z dnia 18 listopada 1999 r., uznał szczególną rolę europejskiego sektora audiowizualnego w podtrzymywaniu pluralizmu kulturowego, zdrowej gospodarki i wolności słowa, potwierdził swoje zobowiązania dotyczące swobody działania w sferze polityki audiowizualnej uzyskane w trakcie Rundy Urugwajskiej, oraz przyjął pogląd, że postanowienia Układu Ogólnego w sprawie Handlu Usługami (GATS) w zakresie usług kulturalnych, w szczególności w sektorze audiowizualnym, nie powinny zagrozić różnorodności kulturowej i autonomii Umawiających się Stron WTO.
(17) Aby podnieść wartość dodaną środków wspólnotowych, należy zapewnić komplementarność między środkami podejmowanymi na poziomie wspólnotowym i krajowymi formami wsparcia.
(18) Konieczne jest ustanowienie spójności między niniejszą decyzją a działaniem Komisji w sprawie krajowych środków wspierających sektor audiowizualny, w szczególności w interesie zachowania różnorodności kulturowej w Europie, poprzez stworzenie możliwości dla rozwoju polityki krajowej stosownie do potencjału produkcji w Państwach Członkowskich. Ponadto wsparcie wspólnotowe można łączyć z każdym innym rodzajem wsparcia publicznego.
(19) Powstanie europejskiego rynku audiowizualnego wymusza powstawanie i produkcję utworów europejskich, tj. powstających w Państwach Członkowskich, jak również utworów pochodzących z europejskich państw trzecich uczestniczących w programie MEDIA Plus, lub posiadających ramy współpracy spełniające warunki określone w dyrektywie Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej(7).
(20) W ciągu następnych kilku lat rewolucja cyfrowa sprawi, że europejskie prace audiowizualne staną się łatwiej dostępne dzięki nowym sposobom przekazywania treści audiowizualnych, a także staną się szerzej dostępne poza krajem pochodzenia.
(21) Konkurencyjność przemysłu programów audiowizualnych zależy od stosowania nowych technologii na etapie przygotowania programu, produkcji i rozpowszechniania. Z tego względu odpowiednim posunięciem jest zapewnienie właściwej i skutecznej koordynacji ze środkami podejmowanymi w dziedzinie nowych technologii, w szczególności z Piątym Programem Ramowym Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i działań pokazowych (1998-2002 r.), przyjętym decyzją nr 182/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(8), przyszłym Szóstym Programem Ramowym oraz z nowymi możliwościami dla produkcji wielojęzycznej w celu wspierania spójności ze środkami podjętymi zgodnie z tymi programami, skupiając się w szczególności na potrzebach i potencjale małych i średnich przedsiębiorstw działających na rynku audiowizualnym.
(22) W celu wspierania europejskich projektów audiowizualnych, Komisja zbada możliwość dodatkowego finansowania w ramach instrumentów wspólnotowych, szczególnie w ramach "e-Europa" oraz inicjatyw wynikających z Rady Europejskiej ze szczytu w Lizbonie, takich jak Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) i ramowe programy badawcze. Profesjonaliści w sektorze audiowizualnym powinni zostać informowani o różnych uzgodnieniach dotyczących wsparcia dostępnych dla nich w ramach Unii Europejskiej.
(23) Zgodnie z wnioskami Rady Europejskiej ze szczytu w Lizbonie, Rada oraz Komisja mają do końca 2000 r. złożyć sprawozdanie z trwającego obecnie przeglądu instrumentów finansowych EBI i EFI w celu przekierowania finansowania ku nowo otwieranym przedsiębiorstwom, firmom produkującym nowoczesne technologie i mikroprzedsiębiorstwom, jak również inicjatyw z kapitałem ryzyka i uzgodnień gwarancyjnych proponowanych przez EBI oraz EFI. W związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na przemysł audiowizualny, aby poprawić jego dostęp do rynków kapitałowych i podnieść jego konkurencyjność.
(24) W swoim sprawozdaniu skierowanym do Rady Europejskiej, zatytułowanym "Możliwości zatrudnienia w społeczeństwie informacyjnym", Komisja odniosła się do znacznego potencjału w tworzeniu miejsc pracy oferowanego przez nowe usługi audiowizualne.
(25) W swoim komunikacie w sprawie polityki Wspólnoty we wspieraniu zatrudnienia, Komisja uznała pozytywny wpływ programu MEDIA II na zatrudnienie w sektorze audiowizualnym.
(26) W związku z tym należy ułatwić rozwój inwestycji w europejski przemysł audiowizualny i zachęcać Państwa Członkowskie do wspierania tworzenia miejsc pracy w tym przemyśle na różne sposoby.
(27) Program MEDIA Plus powinien pozwolić na stworzenie środowiska sprzyjającego umiejętnościom przedsiębiorczym i inwestycjom w celu zapewnienia europejskiemu sektorowi audiowizualnemu miejsca w gospodarce światowej i efektywnej promocji różnorodności kulturowej.
(28) Wkład, jaki małe i średnie przedsiębiorstwa mogą wnieść w rozwój sektora audiowizualnego, powinien zostać dobrze wykorzystany.
(29) Istnieje potrzeba poprawy warunków rozpowszechniania i promocji europejskich prac kinematograficznych na rynkach europejskich i międzynarodowych. Należy również zachęcać do współpracy międzynarodowych i krajowych dystrybutorów, właścicieli kin i producentów, należy zachęcać dystrybutorów do nawiązywania kontaktów, w szczególności należy zachęcać do współpracy małe i średnie przedsiębiorstwa i należy udzielić wsparcia zbiorowym działaniom promującym wspólne inicjatywy programowania na poziomie europejskim.
(30) Istnieje potrzeba poprawy perspektyw dla nadawania w telewizji prac europejskich na rynkach europejskich i międzynarodowych. Biorąc pod uwagę wiodącą rolę, jaką mogą odgrywać kanały telewizyjne w upowszechnianiu prac europejskich oraz niedostateczną ilość czasu poświęcaną obecnie na takie prace w planowaniu swoich programów, ważne jest, by europejskie instytucje telewizyjne (określone w art. 2 dyrektywy 89/552/EWG), sprzyjały nadawaniu programów na skalę europejską poprzez zakup prac wyprodukowanych w innych Państwach Członkowskich.
(31) Istnieje potrzeba ułatwienia dostępu do rynku dla europejskich przedsiębiorstw produkcyjnych i dystrybucyjnych oraz promowania zarówno prac jak i przedsiębiorstw europejskich w sektorze audiowizualnym.
(32) Należy poprawić publiczny dostęp do europejskiego dziedzictwa audiowizualnego, w szczególności poprzez jego cyfryzację i tworzenie sieci na poziomie europejskim.
(33) Należy zachęcać europejskich posiadaczy treści do ujęcia w formie cyfrowej swoich katalogów, łącznie z archiwami i dziedzictwem kinematograficznym, i udostępniania ich w ramach sieci.
(34) Wspieranie rozwoju, rozpowszechniania i promocji powinno uwzględniać cele strukturalne, takie jak rozwój potencjału w krajach lub regionach o niskiej zdolności produkcji audiowizualnej i/lub obszarach, do których dostęp jest utrudniony ze względów językowych lub geograficznych i/lub rozwój niezależnego europejskiego sektora produkcji, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw.
(35) Państwa stowarzyszone Europy Środkowej i Wschodniej, jak również Cypr, Malta, Turcja oraz te Kraje EFTA, które są stronami Porozumienia EOG, są uznawane za potencjalnych uczestników programów wspólnotowych na podstawie dodatkowych środków przyznanych i zgodnie z procedurami do ustalenia z owymi krajami.
(36) Inne państwa europejskie, które są stronami w Konwencji Europejskiej o telewizji ponadgranicznej stanowią integralną część europejskiego obszaru audiowizualnego i w związku z tym powinno się im umożliwić uczestnictwo w tym Programie na podstawie dodatkowych środków przyznanych, zgodnie z procedurami do ustanowienia w porozumieniach między zainteresowanymi stronami. Państwa te powinny mieć możliwość, jeśli wyrażą takie życzenie, i mając na uwadze względy budżetowe lub priorytety swoich przemysłów audiowizualnych, uczestniczenia w programie i korzystania z bardziej ograniczonej formuły współpracy, na podstawie dodatkowych środków przyznanych oraz szczegółowych uzgodnień do ustalenia między zainteresowanymi stronami.
(37) Otwarcie Programu na europejskie państwa trzecie podlega uprzedniemu zbadaniu zgodności ich ustawodawstwa krajowego z dorobkiem wspólnotowym, w szczególności z dyrektywą Rady 89/552/EWG.
(38) Współpraca z państwami trzecimi spoza Europy, rozwijana w oparciu o wzajemne i zrównoważone interesy, może umożliwić europejskiemu przemysłowi audiowizualnemu uzyskanie wartości dodanej w kategoriach promocji, dostępu do rynku, rozpowszechniania, upowszechniania i wykorzystywania prac europejskich w tych państwach. Objęcie programem państw trzecich podniesie świadomość różnorodności kulturowej Europy oraz będzie wspierało upowszechnianie wspólnych wartości demokratycznych. Taką współpracę należy rozwijać w oparciu o dodatkowe środki przyznane oraz szczegółowe uzgodnienia do ustalenia w porozumieniach zawieranych z zainteresowanymi stronami.
(39) Referencyjna kwota finansowa, w rozumieniu pkt 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i usprawnienia procedury budżetowej(9) jest włączona do niniejszej decyzji na całkowity okres trwania programu, bez uszczerbku dla kompetencji władzy budżetowej określonej w Traktacie.
(40) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury stosowania uprawnień wykonawczych powierzonych Komisji(10),
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2000 r.
|
W imieniu Rady |
|
É. GUIGOU |
|
Przewodniczący |
_______
(1) Dz.U. C 283 z 6.10.1999, str. 1.
(2) Dz.U. L 380 z 31.12.1990, str. 37.
(3) Dz.U. C 41 z 13.2.1996, str. 8.
(4) Dz.U. C 347 z 18.11.1996, str. 33.
(5) Dz.U. L 321 z 30.12.1995, str. 25.
(6) Dz.U. L 321 z 30.12.1995, str. 33.
(7) Dz.U. L 298 z 17.10.1989, str. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 60).
(8) Dz.U. L 26 z 1.2.1999, str. 1.
(9) Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1.
(10) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.