(notyfikowana jako dokument nr C(1999) 607)(1999/234/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 30 marca 1999 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiające procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu (WTO) (1), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 356/95 (2), w szczególności jego art. 13 i 14,
po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. PROCEDURA
(1) W dniu 12 stycznia 1998 r. Komisja otrzymała skargę na podstawie art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 (zwanego dalej "Rozporządzeniem"). Zażalenie zostało złożone przez Febeltex (Fédération belge du textile - Belgijska Federacja Tekstylna).
(2) Skarżący zarzucał, że brazylijskie nieautomatyczne licencjonowanie importu, w szczególności jego realizacja poprzez nałożenie obowiązkowych terminów płatności oraz obowiązkowych cen minimalnych są niezgodne z kilkoma przepisami Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (zwanym dalej "Porozumieniem WTO") i jego załącznikami. Na tej podstawie skarżący zażądał od Komisji podjęcia koniecznych działań w celu przekonania Brazylii, aby uchyliła te przepisy.
(3) Skarga zawiera wystarczający prima facie dowód uzasadniający wszczęcie procedury badania wspólnotowego na podstawie z art. 8 Rozporządzenia. W konsekwencji, taka procedura została wszczęta w dniu 27 lutego 1998 r. (3)
(4) Po wszczęciu procedury badania, Komisja przeprowadziła dogłębne prawne i rzeczowe badanie brazylijskiego systemu licencjonowania importu zastosowanego do wyrobów włókienniczych. Opierając się na ustaleniach tego badania Komisja doszła do następujących wniosków.
B. USTALENIA DOTYCZĄCE ISTNIENIA PRZESZKODY W HANDLU
(5) W badaniu ustalono, że system brazylijski jest systemem licencjonowania w rozumieniu art. 3 ust. 1 Porozumienia WTO w sprawie procedur licencjonowani importu (ILP) i dlatego powinien być zgodny z zasadami ustalonymi w tym Porozumieniu, jak również z GATT 1994.
(6) Odpowiednie ustawodawstwo brazylijskie dotyczące systemu nieautomatycznego licencjonowania importu składa się z:
- Decreto 660, z dnia 25 września 1992 r. (który ustanowił Sistema Integrado de Comércio Exterior, Siscomex),
- Portaria Interministerial 291 (Ministerstwo Skarbu/Ministerstwo Przemysłu i Handlu), z dnia 12 grudnia 1996 r. (dotycząca przetwarzania operacji importowych za pomocą Siscomex),
- Portaria Secex 21, z dnia 12 grudnia 1996 r. (dotycząca operacji importowych za pomocą Siscomex, łącznie z kontrolą cen) oraz
- Communicados Decex wymieniającego towary podlegające nieautomatycznemu licencjonowaniu importu, które zostały zebrane w Communicado Decex 37 z dnia 17 grudnia 1997 r.
Jednakże system brazylijski jest bardzo elastyczny: nowe produkty można dodawać do wykazu tych produktów, na które wymagana jest nieautomatyczna licencja importowa wydawana na mocy zwykłej decyzji ustnej Ministerstwa Przemysłu, Handlu i Turystyki.
(7) Brazylijskim systemem licencjonowania kieruje się za pomocą instrumentu komputerowego zwanego Siscomex. Wydawanie licencji importowych na import wyrobów włókienniczych pochodzących ze Wspólnoty jest bezpośrednio powiązane z zestawem obowiązkowych cen minimalnych i obowiązkowych terminów płatności. Jeżeli data zgłoszenia przywozowego nie jest zgodna z datą ustaloną i umieszczoną przez władze brazylijskie w Siscomex, wnioski o licencje importowe nie są przetwarzane, a od importera żąda się skontaktowania z lokalną agencją Departamentu Handlu Zagranicznego Ministerstwa Przemysłu, Handlu i Turystyki (Decex).
(8) Brazylijskie ustawodawstwo wprowadzające ten system nie zwiera żadnej wskazówki odnośnie do środka wdrażanego przez procedurę licencjonowania. Służby Komisji ustaliły, że istnieją wewnętrzne zasady administracyjne lub też wskazówki dotyczące obowiązkowych terminów płatności oraz minimalnych cen importowych, których używa się w brazylijskim systemie licencjonowania importu. Takie zasady nie są opublikowane. W konsekwencji, rządy i podmioty gospodarcze nie mogą się z nimi zapoznać. Ponadto, nie ma możliwości odwołania się od tego rodzaju nieoficjalnych zasad.
(9) W przypadku gdy Siscomex nie przetwarza wniosków o licencje importowe, które nie są zgodne z wymaganiami dotyczącymi terminów płatności oraz minimalnych cen, nie podejmuje się żadnej formalnej decyzji co do wniosku importera. Wniosek pozostaje zawisły na czas nieokreślony.
(10) Brazylijski system nie wydaje się służyć wykonaniu jakiegokolwiek przepisu zgodnego z GATT, jego jedyną funkcją jest stosowanie procedur przywozowych i administrowanie nimi jako narzędziem polityki handlowej w celu ograniczenia przepływu importu wyrobów włókienniczych do Brazylii. Badanie wykazało również, że system ten upoważnia władze brazylijskie podejmowanie decyzji o nie udzieleniu licencji importowych w sposób uznaniowy i arbitralny, na podstawie nieoficjalnych i nie publikowanych powodów. Narzucając obowiązkowe terminy płatności oraz obowiązkowe ceny minimalne jako warunek udzielenia pozwolenia, Brazylia znacznie ograniczyła import określonych wyrobów włókienniczych pochodzących ze Wspólnoty i zniechęciła wielu potencjalnych klientów producentów wspólnotowych.
(11) Brazylia dotychczas nie notyfikowała części odpowiedniego prawodawstwa (Communicado Decex 37, z dnia 17 grudnia 1997 r.); pozostała część została notyfikowana z ponad rocznym opóźnieniem dopiero po rozpoczęciu przez Komisję obecnego badania przez to rozporządzenie, a w notyfikacji tej pominięto pewne zasadnicze informacje (np. wykaz produktów podlegających procedurom licencjonowania).
(12) W tych okolicznościach Komisja uważa, że zarzuty skarżącego są dobrze uzasadnione, oraz że brazylijskie praktyki stanowią przeszkodę dla handlu w rozumieniu art. 2 ust. 1 Rozporządzenia ponieważ są sprzeczne z następującymi przepisami:
- artykuły X.1 i XI.1 GATT,
- artykuł 1 ust. 3, art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 5 lit. f) i art. 5 Porozumienia WTO w sprawie procedur licencjonowania importu.
(13) Niemniej jednak Komisja uważa, że odniesienie do powyższych podstaw prawnych nie wyklucza prawa odwołania się do jakichkolwiek innych stosownych przepisów Porozumienia WTO oraz załączonych do niego porozumień, które mogą być użyteczne w procedurach przed WTO.
C. USTALENIA DOTYCZĄCE NIEKORZYSTNYCH SKUTKÓW HANDLOWYCH
(14) Badanie Komisji wykazało olbrzymi potencjał rynku brazylijskiego dla wysoce konkurencyjnych produktów eksportowanych przez producentów wspólnotowych. W tym względzie główne ustalenia dotyczące niekorzystnych skutków spowodowanych kwestionowanymi praktykami wskazują, że brazylijski system nieautomatycznego licencjonowania importu stanowi poważne ograniczenie dostępu do rynku brazylijskiego dla pewnej liczby wspólnotowych wyrobów włókienniczych.
(15) Badanie objęło produkty wymienione w działach 50-63 Nomenklatury Scalonej oraz ujawniło, że skutki systemu brazylijskiego różnią się w poszczególnych sektorach. Ogólnie mówiąc, niezależnie od wielkiego potencjału rynku brazylijskiego, wspólnotowy eksport wyrobów włókienniczych do Brazylii nie odnotował znacznego wzrostu między 1996 r. a 1997 r., w szczególności w porównaniu z odnotowanym eksportem na podobne rynki Ameryki Południowej.
(16) W szczególności wprowadzenie nieautomatycznego licencjonowania importu, oraz sposób w jaki jest on wdrażany poprzez obowiązkowe terminy płatności oraz narzuconą cenę minimalną spowodował już w 1997 r. (a w niektórych przypadkach również w 1996 r.) spadek eksportu do Brazylii niektórych wyrobów włókienniczych Unii Europejskiej, takich jak poszycia materacy (kody CN: 5516 26 10; 5210 49 00), taśmy tapicerskie (kod CN: 5806 32 10), tkaniny syntetyczne do produkcji firan (kod CN: 6002 43 11), tkaniny techniczne do produkcji ubrań zwykłych (np. lyocell, elastan) (kod CN: 5516 13 00).
(17) Kwestionowane praktyki brazylijskie spowodowały znaczący spadek konkurencyjności określonych wyrobów włókienniczych wytwarzanych przez eksporterów wspólnotowych na rynku brazylijskim. Taki spadek konkurencyjności był szczególnie drastyczny dla tych sektorów, które podlegają minimalnym cenom importowym, takich jak poszycia materacy, tkaniny do produkcji firan lub taśmy tapicerskie.
(18) Wprowadzenie kwestionowanych środków w wielu przypadkach doprowadziło do znacznej utraty ilości i znaczenia brazylijskich klientów, jak również ilości i znaczenia otrzymanych lub potwierdzonych zamówień.
(19) Wymaganie minimalnych cen doprowadziło również do znacznego ograniczenia zakresu produktów, które mogą być eksportowane do Brazylii. Innymi słowy, produkty, których cena eksportowa jest o wiele za niska w porównaniu z wymaganą obowiązkową ceną minimalną, nie mogą być dłużej eksportowane, ponieważ po wyższej cenie nie byłyby dłużej konkurencyjne. Istotnie, ten skutek ma miejsce w stosunku do produktów o niskiej cenie, w stosunku do których istnieje większa konkurencja lokalna. Skutkiem tego, brazylijski importer kupi produkt brazylijski, który, gdyby nie narzucenie obowiązkowych cen minimalnych, byłby droższy niż odpowiadający mu wspólnotowy wyrób włókienniczy.
(20) Kolejnym niekorzystnym skutkiem handlowym dla wspólnotowych producentów/eksporterów wyrobów włókienniczych jest potrzeba zmiany specyfikacji technicznej produktu. Zmiana ta spowodowana jest potrzebą zachowania zgodności z wymaganymi cenami minimalnymi. Zmiana specyfikacji technicznej produktu w niektórych przypadkach będzie jedynym sposobem na otrzymanie takiego produktu, którego cena będzie odpowiadała wymaganiom ceny minimalnej i który wciąż będzie ekonomicznie opłacalny. W tym względzie, służby Komisji otrzymały przykłady gdzie, w przypadku poszyć do materaców, udział procentowy wełny, sztucznego jedwabiu, poliestru itp. w produkcie musiał być zmieniony, np. poprzez użycie nowego surowca (takiego jak sztuczny jedwab) lub poprzez użycie nowego surowca (takiego jak polipropylen), co skutkuje inna wagą na metr kwadratowy.
(21) Użycie brazylijskiego systemu nieautomatycznego licencjonowania importu jako narzędzia polityki handlowej do kontroli przepływu handlu spowodowało, w niektórych sektorach włókienniczych, całkowitą zmianę warunków rynkowych, co w niektórych przypadkach doprowadziło niemal do całkowitego zamknięcia rynku brazylijskiego dla wspólnotowych eksporterów wyrobów włókienniczych. Przykładowo, minimalna cena importowa 20 USD/kg narzucona przez władze brazylijskie na importu poszyć żakardowych na materace oznaczonych kodem CN 5516 23 10 jest ponad dwukrotną normalną ceną sprzedaży tego wyrobu (tzn. 8-11 USD/kg). Taki wzrost ceny spowodował znaczny spadek konkurencyjności na rynku brazylijskim dla eksporterów tego domowego wyrobu włókienniczego z krajów Wspólnoty.
(22) Dlatego Komisja stwierdziła, że wyżej wspomniane skutki powodują niekorzystne skutki handlowe w rozumieniu art. 2 ust. 4 wyżej wymienionego rozporządzenia.
D. INTERES WSPÓLNOTY
(23) W ciągu kilku ostatnich lat europejscy producenci i eksporterzy wnieśli trzy sprawy przeciwko brazylijskim praktykom wywierającym ograniczające skutki na wspólnotowy eksport różnych produktów (takich jak talerze metalowe, wyroby włókiennicze oraz sorbit). Środki te wydają się być skierowane na określone wrażliwe sektory, w sposób nieprzejrzysty, poprzez bardzo elastyczne procesy decyzyjne. Z tego powodu zajęcie się systemem brazylijskim w sposób całościowy jest dla Wspólnoty sprawą najważniejszą.
(24) Ponadto, zapewnienie, aby partnerzy WTO w pełni wypełniali swoje zobowiązania jest sprawą najwyższej wagi dla Wspólnoty, która przyjęła wobec siebie takie same zobowiązania. Jest kwestią fundamentalną dla dobrego funkcjonowania wielostronnego systemu handlu konsekwentne zajmowanie się praktykami rzekomo niezgodnymi z WTO.
(25) W odniesieniu do sprawy Febeltex, zważywszy znaczenie przemysłu włókienniczego dla Wspólnoty jako całości oraz potrzebę zapewnienia uczciwego dostępu do rynków państw trzecich wspólnotowym wyrobom włókienniczym, Wspólnota powinna natychmiast zakwestionować brazylijski system nieautomatycznego licencjonowania importu, na podstawie odpowiednich postanowień Porozumienia w sprawie procedur licencjonowania importu, GATT 1994 r. oraz Uzgodnienia WTO w sprawie rozwiązywania sporów.
E. WNIOSKI I ŚRODKI, KTÓRE NALEŻY PODJĄĆ
(26) Odbyły się spotkania oraz doszło do wymiany listów z właściwymi władzami brazylijskimi dla dalszego dyskutowania powyższej kwestii, w celu znalezienia polubownego rozwiązania, jednak władze brazylijskie nie wystosowały żadnej propozycji w związku z takim rozwiązaniem.
(27) W tych okolicznościach wydaje się, że interes Wspólnoty wymaga rozpoczęcia postępowania WTO w sprawie rozwiązania sporu,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 17 marca 1999 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Leon BRITTAN |
|
Wiceprzewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 71.
(2) Dz.U. L 41 z 23.2.1995, str. 3.
(3) Zawiadomienie o rozpoczęciu procedury badania dotyczącej przeszkody w handlu w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94, składająca się z praktyk handlowych utrzymywanych przez Brazylię w związku z handlem produktami włókienniczymi (Dz.U. C 63 z 27.2.98, str. 2).
