RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisj(1)
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje
(1) Zastosowanie dyrektywy Rady 70/524/EWG z dnia 23 listopada 1970 r. dotyczącej dodatków paszowych(4) wykazało, że niektóre podstawowe pojęcia muszą być poddane rewizji pod kątem potrzeby zapewnienia lepszej ochrony zdrowia zwierząt oraz ludzi, a także środowiska naturalnego.
(2) Doświadczenie wykazało, iż aktualne zasady dotyczące stosowania dodatków paszowych nie zapewniają należytego bezpieczeństwa dla ich użytkowników, czego szczególną przyczyną jest obieg na terenie Wspólnoty słabych kopii dodatków zootechnicznych; z tego powodu ważne jest powiązanie udzielania zezwoleń na ich stosowanie z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie dodatków, dopuszczonych przez Wspólnotę, do obiegu.
(3) Należy odróżnić powszechnie używane dodatki, które nie stanowią zagrożenia w produkcji pasz, od nowoczesnych dodatków o bardzo specyficznym składzie, dla których osoba wprowadzająca je do obiegu musi uzyskać zezwolenie, dzięki czemu możliwe jest uniknięcie wprowadzenia do obiegu kopii tych dodatków, które mogą być niezgodne z oryginałem i w związku z tym mogą stanowić zagrożenie dla ich użytkowników.
(4) Powinien zostać sporządzony dokument, w formie załącznika do niniejszej dyrektywy, który przedstawi, po pierwsze, wykaz dodatków, odnośnie do których zezwolenie na wprowadzenie do obiegu uzyskała osoba odpowiedzialna za wprowadzenie ich do obiegu, po drugie, należy stworzyć listę innych dodatków, które mogą być wprowadzane do obiegu przez jakąkolwiek osobę, zakładając, że są to dodatki spełniające warunki określone w dokumentach, na podstawie których wydane zostało zezwolenie na ich stosowanie.
(5) Aby ułatwić zastosowanie dyrektywy 70/524/EWG, powinien zostać stworzony wykaz definicji, natomiast pewne definicje powinny być uzupełnione; w szczególności pojęcie dodatków powinno być zdefiniowane, przy czym powinien być wzięty pod uwagę ich możliwy wpływ na materiały paszowe, produkty zwierzęce, ochronę zwierząt lub środowisko naturalne; przetwórcze środki pomocnicze powinny zostać wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy tak długo, jak substancje te używane są w przetwórstwie materiałów paszowych lub paszy i nie mają już żadnego działania w gotowym produkcie.
(6) Mikroorganizmy zatwierdzone, jako takie, w grupie 0, służące do podniesienia poziomu produkcji zwierzęcej, a w szczególności wpływające na florę gastrojelitową, muszą tworzyć kolonie.
(7) Niektóre witaminy, pierwiastki śladowe lub substancje barwiące znajdujące się w niektórych surowcach w ich naturalnym stanie nie muszą być traktowane jako dodatki, chyba że brane są pod uwagę produkty znacznie wzbogacone substancjami odpowiadającymi dodatkom, które zatem nie mogą być traktowane jako surowce naturalnie zawierające substancje, o których mowa.
(8) Premiksy, określone w niniejszej dyrektywie, nie mogą być w żadnym razie traktowane jako preparaty objęte definicjami dodatków.
(9) Doświadczenie wykazało, iż wydawanie w drodze dyrektyw zezwolenia stosowania dodatków powoduje znaczne opóźnienia; niniejsze opóźnienia w transpozycji dyrektyw spowodowały nieuczciwą konkurencję, a nawet stworzyły ograniczenia w handlu; aby zadośćuczynić takiej sytuacji, zezwolenie na stosowanie dodatków powinno być wydawane w drodze rozporządzeń.
(10) Pobierane mogą być opłaty za badanie akt przez dane Państwo Członkowskie działające jako sprawozdawca; wysokość tych opłat powinna być zharmonizowana, co pozwoli na uniknięcie nieuczciwej konkurencji, niniejsza harmonizacja wejdzie w przyszłości w zakres ogólnych struktur Wspólnoty dotyczących kosztów lub opłat, które będą pobierane w sektorze pasz zwierzęcych; zważywszy, że wtedy konieczne jest przeprowadzenie kontroli celem zbadania, czy poziom opłat, które mają być pobierane, nie powinien być uzależniony od rodzaju wydanego zezwolenia na stosowanie dodatku, o które zabiega dana osoba, czy grupy dodatków, o których mowa; sprawiedliwe byłoby pobieranie wyższych opłat, na przykład, za badanie akt dotyczących stymulatorów wzrostu niż za badanie akt dotyczących witamin; sprawiedliwe byłoby niepobieranie żadnych opłat za dodatki lub badanie akt dotyczących bardzo prostych technologicznie dodatków; zważywszy, że opłata powinna być wypłacana Państwu Członkowskiemu działającemu w charakterze sprawozdawcy w czasie przedłożenia akt.
(11) Do momentu gdy Rada przyjmie przepisy prawne dotyczące opłat, Państwo Członkowskie działające w charakterze sprawozdawcy ma możliwość przyjęcia lub utrzymania w mocy przepisów prawnych, które do tej pory stosowało w tym zakresie.
(12) Wprowadzeniu opłat towarzyszyć musi zapewnienie, że decyzja dotycząca zastosowania zezwolenia na wprowadzenie do obiegu dodatku danej substancji zostanie podjęta na wniosek, przed upływem ustalonego i nieprzekraczalnego terminu.
(13) Niektóre dodatki paszowe mogą dostać się do ludzkiego łańcucha pokarmowego; konieczne jest, aby Komitet Naukowy ds. Żywienia Zwierząt mógł współpracować z Komitetem Naukowym ds. Żywienia w takich dziedzinach, które mogą mieć wpływ na zdrowie konsumenta.
(14) Wysokich nakładów inwestycyjnych wymagają poszukiwania nowych dodatków należących do grupy substancji, dla których wydanie zezwolenia na ich stosowanie wiąże się z osobami odpowiedzialnymi za wprowadzenie ich do obiegu; przez okres, którego długość ustalona została na lat 10, dane naukowe lub informacja zawarte w dokumentacji, na podstawie której wydawane jest pierwsze zezwolenie na stosowanie, powinny być chronione; przez krótszy okres, którego długość została ustalona na lat 5, chronione powinny być także nowe dane dostarczone celem odnowy lub zmiany warunków pierwotnego zezwolenia na stosowanie; podczas tych okresów ochronnych wszystkie nowe osoby zgłaszające się w sprawie wydania im zezwoleń na stosowanie dodatku zobowiązane są do przedstawienia akt przygotowanych zgodnie z zaleceniami dyrektywy Rady 87/153/EWG z dnia 16 lutego 1997 r., ustalającymi wytyczne dotyczące oszacowania dodatków w żywieniu zwierząt(5), chyba że obydwie strony osiągną porozumienie na temat wspólnego korzystania z danych zamieszczonych w dokumentacji; jeżeli dwie lub większa liczba osób osiągną korzyści z wydanego zezwolenia na stosowanie tego samego dodatku, osoby te, pod karą utraty tego zezwolenia, zobowiązane są do udzielenia Komisji, na jej życzenie, wspólnie lub w sposób indywidualny, odpowiedzi na pytania związane z informacją naukową.
(15) Aby zlikwidować pomiędzy Państwami Członkowskimi różnice dotyczące umów związanych z wprowadzeniem na ich terytorium dodatków wymienionych w załączniku II, tymczasowe zezwolenie dla dodatków spełniających minimalną liczbę warunków powinno zostać rozszerzone na całe terytorium Wspólnoty; niniejsze zezwolenia stają się ostatecznymi dla niektórych dodatków lub też ważne są przez okres 10 lat dla innych dodatków wtedy, kiedy wszystkie warunki związane z wydaniem zezwolenia są spełnione, jednakże przedstawione powyżej wypadki mogą wydarzyć się nie później niż w dniu upłynięcia terminu ważności tymczasowego zezwolenia.
(16) Dla wniosków o wydanie zezwolenia na stosowanie dodatków, o których mowa w art. 2 pkt aaa) i aaaa), wniesionych przed dniem 1 kwietnia 1998 r., a dla których tymczasowe zezwolenia na stosowanie dodatków wydane zostały przed dniem 1 października 1999 r., Państwa Członkowskie mogą wyrazić zgodę, której okres nie może przekroczyć pięciu lat, licząc od dnia przyjęcia rozporządzeń dotyczących zezwoleń, na wprowadzenie do obiegu oraz na stosowanie dodatku na ich terytorium.
(17) Dla wniosków dotyczących dodatków, o których mowa w art. 2 pkt aaa) i aaaa), wniesionych przed dniem 1 kwietnia 1998 r., a dla których tymczasowe zezwolenia na stosowanie danych dodatków wydane zostały przed dniem 1 października 1999 r., Państwa Członkowskie mogą wyrazić zgodę na wprowadzenie do obiegu i stosowanie tych dodatków przez okres nieprzekraczający pięciu lat, licząc od dnia przyjęcia dotyczących niniejszej kwestii rozporządzeń.
(18) Konieczne jest przygotowanie przejściowych ustaleń dotyczących okresu zmiany ze starego na nowy system zezwoleń; w związku z tym musi być podana do wiadomości data wejścia w życie stosownych rozporządzeń.
(19) Pod uwagę powinien być wzięty rozwój metod stosowania dodatków; w niektórych przypadkach powinny zostać uchwalone przepisy umożliwiające stosowanie dodatków, w ramach pewnych warunków, dla innych celów włączenie ich do pasz.
(20) Na obecnym poziomie wiedzy naukowej i technicznej oraz biorąc pod uwagę metody kontroli, stosowanie antybiotyków, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych, w tym stymulatorów wzrostu, zezwolenie nie powinno być wydawane na inny sposób ich stosowania poza włączeniem ich do paszy.
(21) Monografie dodatków zootechnicznych nie powinny być dłużej publikowane; zamiast identyfikowania dodatków podczas kontroli powinna zostać opublikowana notatka informacyjna na temat dodatków, o których mowa.
(22) Władze krajowe powinny zostać wyposażone w próbkę wzorcową, która pozwoli im na prowadzenie kontroli.
(23) Mieszanie dodatków należących do grup antybiotyków, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych oraz stymulatorów wzrostu z mikroorganizmami musi być zabronione, chyba że specjalne zezwolenie wydane dla mikroorganizmów nie pozwala na takie mieszanie.
(24) Celem zapewnienia jasności usunięto z tekstu załączniki I i II, w związku z czym każdego roku powinna być publikowana lista osób upoważnionych do wprowadzania do obiegu dodatków, o których mowa w art. 2 pkt aaa), oraz lista producentów, którzy otrzymali od osoby upoważnionej prawo do produkcji tych dodatków, publikowana powinna być także lista wszystkich dodatków, na które zostały wydane zezwolenia na ich stosowanie,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: