Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych. Nowy Jork.1954.06.04.

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU PRYWATNYCH POJAZDÓW DROGOWYCH (1954)

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

PRAGNĄC ułatwić rozwój turystyki międzynarodowej,

UWZGLĘDNIAJĄC cele Konwencji o ruchu drogowym przyjętej przez Konferencję Narodów Zjednoczonych w sprawie transportu drogowego i samochodowego, która odbyła się w Genewie w dniach od 23 sierpnia do 1 września 1949 roku, oraz otwartej do podpisu w Genewie w dniu 19 września 1949 roku,

POSTANOWIŁY o zawarciu Konwencji i zgodziły się na następujące postanowienia:

ROZDZIAŁ  I

Definicje

Artykuł  1

Do celów niniejszej Konwencji:

a) określenie "należności i podatki przywozowe" oznacza cła i wszystkie inne należności, podatki i opłaty lub różne obciążenia, które pobiera się w przywozie lub w związku z przywozem towarów, wymienionych w niniejszej Konwencji, z wyjątkiem opłat i obciążeń, których kwota ograniczona jest do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

b) określenie "pojazdy" oznacza, o ile z treści nie wynika inaczej, wszystkie pojazdy drogowe z silnikiem (w tym rowery z silnikiem) oraz przyczepy (przywożone z pojazdem bądź oddzielnie), jak również ich części zamienne oraz zwykłe akcesoria i wyposażenie, jeżeli jest przywożone razem w tymi pojazdami;

c) określenie "użytek prywatny" wyłącza transport osób za wynagrodzeniem, opłatą lub inną zapłatą oraz przemysłowy lub komercyjny przewóz towarów lub przewóz bez wynagrodzenia;

d) określenie "dokumenty czasowego przywozu" oznacza dokumenty celne wskazujące na zabezpieczenie lub złożenie do depozytu należności i podatków przywozowych;

e) "osoby" oznacza zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne;

f) "stowarzyszenie (zrzeszenie) wydające" oznacza stowarzyszenie (zrzeszenie) upoważnione do wydawania dokumentów czasowego przywozu;

g) "stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające" oznacza stowarzyszenie zatwierdzone przez organy celne Umawiającej się Strony do działania jako poręczyciel dla osób korzystających z dokumentów czasowego przywozu;

h) "organizacja międzynarodowa" oznacza organizację, z którą powiązane są krajowe stowarzyszenia (zrzeszenia) i która uprawniona jest do wydawania i poręczania dokumentów czasowego przywozu;

i) "Umawiająca się Strona" oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, Stronę niniejszej Konwencji;

j) "regionalna organizacja integracji gospodarczej" oznacza organizację utworzoną przez oraz składającą się z państw określonych w artykule 33 ustęp 1 niniejszej Konwencji, mającą kompetencje stanowienia własnego prawa, które jest wiążące dla jej Państw Członkowskich, w odniesieniu do zagadnień regulowanych niniejszą Konwencją, oraz do podjęcia decyzji, zgodnie ze swoimi wewnętrznymi przepisami, o przystąpieniu do niniejszej Konwencji.

ROZDZIAŁ  II

Przywóz ze zwolnieniem od należności i podatków przywozowych oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych

Artykuł  2

1. Z zastrzeżeniem powrotnego wywozu oraz innych warunków, przewidzianych w niniejszej Konwencji, każda z Umawiających się Stron zezwala na odprawę czasową ze zwolnieniem od należności i podatków przywozowych oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych, pojazdów stanowiących własność osób normalnie zamieszkałych poza terytorium tej Strony, przywożonych lub wykorzystywanych na użytek prywatny w przypadku pobytu czasowego, zarówno właścicieli pojazdów, jak i innych osób normalnie zamieszkałych poza terytorium Strony.

2. Umawiające się Strony mogą określić, zgodnie z warunkami wymienionymi w niniejszej Konwencji, że takie pojazdy zostaną objęte dokumentami czasowego przywozu gwarantującymi zapłatę należności i podatków przywozowych lub równoważnych kwot podlegających szczególnym postanowieniom artykułu 27 ustęp 4, jeżeli pojazdy objęte dokumentami czasowego przywozu nie zostaną powrotnie wywiezione w wyznaczonym terminie.

Artykuł  3

Paliwo znajdujące się w zwykłych zbiornikach pojazdów przywiezionych czasowo, jest wolne od należności i podatków przywozowych oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych, przy czym przez zwykły zbiornik paliwa należy rozumieć taki zbiornik, który został zaprojektowany przez producenta dla danego rodzaju pojazdu.

Artykuł  4

1. Części zamienne, przywożone w celu naprawy określonego, przywiezionego już czasowo pojazdu, są czasowo zwolnione od należności i podatków przywozowych oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych. Umawiające się Strony mogą żądać, aby części te zostały objęte dokumentami czasowego przywozu.

2. Części wymienione, powrotnie niewywiezione, podlegają należnościom i podatkom przywozowym z wyjątkiem, kiedy zgodnie z przepisami zainteresowanego kraju, zostaną przekazane bez jakichkolwiek kosztów na rzecz Skarbu Państwa lub zniszczone pod nadzorem urzędowym na koszt stron zainteresowanych.

Artykuł  5

Dokumenty czasowego przywozu i ruchu międzynarodowego przeznaczone do wydawania osobom zamieszkałym w kraju, do którego dokumenty są przywożone, zamierzającym wjechać na terytorium innego kraju, oraz wysłane do upoważnionych stowarzyszeń (zrzeszeń) turystycznych przez odpowiednie stowarzyszenia (zrzeszenia) zagraniczne, organizacje międzynarodowe lub organy celne Umawiających się Stron, są zwolnione od należności i podatków przywozowych oraz nie podlegają żadnym zakazom ani ograniczeniom przywozowym.

ROZDZIAŁ  III

Wydawanie dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  6

1. Każda z Umawiających się Stron może z zastrzeżeniem gwarancji i warunków określonych przez siebie upoważnić stowarzyszenia (zrzeszenia), w szczególności te, które są powiązane z organizacją międzynarodową, do wydawania zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem odpowiednich stowarzyszeń (zrzeszeń), dokumentów czasowego przywozu przewidzianych w niniejszej Konwencji.

2. Dokumenty czasowego przywozu mogą być ważne na jeden kraj lub obszar celny, lub na wiele krajów lub obszarów celnych.

3. Okres ważności tych dokumentów nie przekracza jednego roku, licząc od daty ich wydania.

Artykuł  7

1. Dokumenty czasowego przywozu, ważne na terytorium wszystkich lub kilku Umawiających się Stron określone są nazwą "karnety przepustek celnych" (Carnet de passage en douane) i odpowiadają wzorowi formularza zawartemu w załączniku I do niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli karnet przepustek celnych nie jest ważny na jednym obszarze lub na wielu obszarach, stowarzyszenie (zrzeszenie) wydające ten dokument umieszcza o tym wzmiankę na okładce i na odcinkach przywozowych karnetu.

3. Dokumenty czasowego przywozu, ważne wyłącznie na terytorium jednej z Umawiających się Stron, mogą odpowiadać wzorowi formularza zawartemu w załączniku II do niniejszej Konwencji. Ponadto Umawiające się Strony mogą posługiwać się innymi dokumentami, zgodnie z ich ustawodawstwem lub przepisami.

4. Okres ważności dokumentów czasowego przywozu, innych niż wydane przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia) zgodnie z artykułem 6, jest ustanawiany przez każdą z Umawiających się Stron zgodnie z jej ustawodawstwem lub przepisami.

5. Każda z Umawiających się Stron przekazuje innym Umawiającym się Stronom, na ich wniosek, wzory dokumentów czasowego przywozu, ważnych na jej terytorium, a odmiennych od tych, które są przedstawione w załącznikach do niniejszej Konwencji.

ROZDZIAŁ  IV

Dane szczegółowe w dokumentach czasowego przywozu

Artykuł  8

Dokumenty czasowego przywozu, wydawane przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia) są wystawiane na osoby będące właścicielami pojazdów czasowo przywożonych lub które są ich posiadaczami, lub je eksploatują, pod warunkiem że w przypadku pojazdu wynajmowanego dokumenty zostaną wystawione na najemcę.

Artykuł  9

1. Waga, jaką należy podać w dokumentach czasowego przywozu, to waga netto pojazdu. Należy ją określić w jednostkach systemu metrycznego. W przypadku dokumentów ważnych wyłącznie w jednym kraju, organy celne tego kraju mogą zastrzec stosowanie innego systemu.

2. Wartość, jaką należy podać w dokumentach czasowego przywozu, ważnych wyłącznie w jednym kraju, należy wyrazić w walucie tego kraju. Wartość, którą należy podać w karnecie przepustek celnych, należy wyrazić w walucie kraju wydającego karnet.

3. Przedmioty i narzędzia stanowiące zwykłe wyposażenie pojazdu nie muszą być zgłoszone w dokumentach czasowego przywozu.

4. Na żądanie organów celnych, części (takie jak koła, opony i dętki) oraz wyposażenie nieuznawane za zwykłe wyposażenie pojazdu (takie jak zestawy radiowe, przyczepy niezgłoszone w odrębnych dokumentach lub bagażniki) należy zgłaszać w dokumentach czasowego przywozu wraz z koniecznymi danymi szczegółowymi (takimi jak waga i wartość) oraz okazywać przy wyjeździe z kraju odwiedzanego.

Artykuł  10

Jakiekolwiek dane szczegółowe podane przez stowarzyszenie (zrzeszenie) wydające w dokumencie czasowego przywozu mogą być zmienione tylko za zgodą stowarzyszenia (zrzeszenia) wydającego lub poręczającego. Nie mogą być wprowadzane żadne zmiany w tym dokumencie po powstaniu wobec organów celnych kraju przywozu zobowiązań z niego wynikających, chyba że organy te wyrażą na to zgodę.

Artykuł  11

1. Pojazdy dopuszczone do obrotu na podstawie dokumentów czasowego przywozu mogą być wykorzystywane do użytku prywatnego, przez osoby trzecie należycie umocowane przez posiadaczy dokumentów, pod warunkiem że te osoby trzecie stale zamieszkują poza krajem przywozu, a także spełniają inne warunki określone w niniejszej Konwencji. Organy celne Umawiających się Stron mają prawo żądać dowodów na to, że takie osoby zostały należycie umocowane przez posiadaczy dokumentów i spełniają wspomniane wyżej warunki. Jeżeli okaże się, że te dowody nie są wystarczające, organy celne mogą sprzeciwić się użytkowaniu tych pojazdów w ich kraju na podstawie dokumentów. W przypadku pojazdów wynajmowanych, każda z Umawiających się Stron może, w razie obawy przed nadużyciami, wymagać, aby posiadacz dokumentów przywozowych był obecny w czasie przywozu pojazdu.

2. Bez uszczerbku dla postanowień poprzedniego ustępu, organy celne Umawiających się Stron mogą zezwolić, w szczególnych okolicznościach i z zastrzeżeniem warunków, które mogą same ustanowić, aby pojazd dopuszczony do obrotu na podstawie dokumentów czasowego przywozu był prowadzony przez osobę normalnie zamieszkałą w kraju przywozu, w szczególności, jeżeli kierujący prowadzi pojazd w imieniu lub z polecenia posiadacza dokumentów czasowego przywozu.

ROZDZIAŁ  V

Warunki czasowego przywozu

Artykuł  12

1. Pojazdy wymienione w dokumentach czasowego przywozu są powrotnie wywożone w tym samym stanie ogólnym, z uwzględnieniem normalnego zużycia, w okresie ważności tych dokumentów. W przypadku pojazdów wynajmowanych, organy celne Umawiających się Stron mają prawo żądać powrotnego wywozu pojazdu zaraz po opuszczeniu przez najemcę kraju czasowego przywozu.

2. Dowodem powrotnego wywozu jest wiza wyjazdowa, przyłożona przepisowo do dokumentów czasowego przywozu przez organy celne kraju, do którego pojazdy zostały czasowo przywiezione.

Artykuł  13

1. Nie naruszając wymogu powrotnego wywozu określonego w artykule 12, powrotny wywóz poważnie uszkodzonych pojazdów na skutek należycie stwierdzonego wypadku nie jest wymagany, o ile pojazdy te zostaną:

a) poddane przypadającym od nich należnościom i podatkom przywozowym; lub

b) przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu, i wówczas posiadacz dokumentu czasowego przywozu zostaje zwolniony z należności i podatków przywozowych; lub

c) zniszczone, pod nadzorem urzędowym na koszt zainteresowanych stron, z tym, że zachowane części i materiały są objęte należnościami i podatkami przywozowymi, którym podlegają,

zgodnie z mogącymi wystąpić wymogami organów celnych.

2. Jeżeli pojazd czasowo dopuszczony nie może być powrotnie wywieziony na skutek zajęcia, innego niż dokonane na wniosek osób prywatnych, zobowiązanie do powrotnego wywozu w okresie ważności dokumentów czasowego przywozu zostaje zawieszone na czas zajęcia.

3. Organy celne powiadamiają, w miarę możliwości, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające, o dokonanych przez nie lub na ich wniosek zajęciach pojazdów, odprawionych na podstawie dokumentów czasowego przywozu, a poręczonych przez to stowarzyszenie (zrzeszenie) oraz informują o środkach, jakie zamierzają podjąć.

4. Jeżeli pojazd lub przedmiot wymieniony w dokumentach zostaje zagubiony lub skradziony w trakcie zajęcia, innego niż dokonane na wniosek osób prywatnych, żadne należności ani podatki przywozowe nie mogą być pobierane od posiadacza dokumentów czasowego przywozu, który przedkłada organom celnym dowody zajęcia.

Artykuł  14

Pojazdy przywożone na terytorium jednej z Umawiających się Stron na podstawie dokumentów czasowego przywozu, nie mogą być wykorzystywane nawet okazjonalnie do transportu między punktami w obrębie granic tego terytorium za opłatą, wynagrodzeniem lub inną zapłatą.

Artykuł  15

Osoby uprawnione do korzystania z ułatwień czasowego przywozu mogą, w okresie ważności dokumentów czasowego przywozu, dokonywać przywozu pojazdów, na które te dokumenty zostały wydane ilekroć potrzeba, pod warunkiem że każde przejście (wejście i wyjście) wymaga potwierdzenia przez wizę właściwych funkcjonariuszy celnych, jeżeli organy celne tego wymagają. Można wydawać dokumenty czasowego przywozu wyłącznie na jedną podróż.

Artykuł  16

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu bez odcinków do odrywania przy każdym przejeździe, wizy wydane przez funkcjonariuszy celnych między pierwszym wjazdem, a ostatnim wyjazdem mają charakter tymczasowy. Jednakże jeżeli ostatnia wiza stanowi tymczasową wizę wyjazdową, to zostaje ona przyjęta jako dowód powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych przywiezionych czasowo.

Artykuł  17

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu, zawierającym odcinki do odrywania przy każdym przejeździe, każde stwierdzenie wjazdu powoduje powstanie wobec organów celnych zobowiązań wynikających z dokumentu, a każde stwierdzenie kolejnego wyjazdu powoduje ostateczne zwolnienie ze zobowiązań wynikających z dokumentu, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18.

Artykuł  18

Jeżeli organy celne kraju zwalniają ostatecznie i bezwarunkowo ze zobowiązań wynikających z dokumentu czasowego przywozu, to nie mogą one później domagać się od stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego, zapłaty należności i podatków przywozowych, chyba że zaświadczenie o zwolnieniu zostało uzyskane w wyniku nadużycia lub oszustwa.

Artykuł  19

Wizowanie dokumentów czasowego przywozu na warunkach określonych w niniejszej Konwencji, nie powoduje pobierania opłat manipulacyjnych przez służby celne, jeżeli to wizowanie następuje w urzędzie lub na posterunku celnym podczas godzin pracy urzędu lub posterunku.

ROZDZIAŁ  VI

Przedłużenie ważności i odnowienie dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  20

Nie jest brany pod uwagę brak stwierdzenia powrotnego wywozu w wyznaczonym terminie pojazdów czasowo przywiezionych, jeżeli pojazdy te zostaną zgłoszone organom celnym do powrotnego wywozu w ciągu 14 dni od upływu nieprzekraczalnego terminu wjazdu pojazdów oraz jeżeli złożone zostaną zadowalające wyjaśnienia usprawiedliwiające zwłokę.

Artykuł  21

W stosunku do karnetów przepustek celnych każda z Umawiających się Stron uznaje przedłużenia ważności, przyznane przez każdą Umawiającą się Stronę zgodnie z procedurą określoną w załączniku 3 do niniejszej Konwencji.

Artykuł  22

1. Wnioski o przedłużenie ważności dokumentów czasowego przywozu zostają okazane właściwym organom celnym przed upływem okresu ważności tych dokumentów, chyba że nie jest to możliwe na skutek siły wyższej. Jeżeli dokumenty czasowego przywozu zostały wydane przez upoważnione stowarzyszenie (zrzeszenie), wniosek o przedłużenie zostaje sporządzony przez stowarzyszenie (zrzeszenie), które dokumenty poręcza.

2. Przedłużenie na okres niezbędny w celu powrotnego wywozu pojazdów lub części zamiennych przywiezionych czasowo zostaje udzielone, jeżeli osoby zainteresowane zdołają zadowalająco wykazać organom celnym, że nie mogły w wyznaczonym terminie wywieźć ponownie wspomnianego pojazdu lub części zamiennych, na skutek siły wyższej.

3. Ważność dokumentów czasowego przywozu może zostać przedłużona tylko jeden raz na okres nie dłuższy niż jeden rok. Po tym okresie konieczne jest wydanie nowego karnetu i zastąpienie nim poprzedniego karnetu.

Artykuł  23

Każda z Umawiających się Stron, jeżeli warunki odprawy czasowej nie są dłużej spełniane, dopuszcza, z zastrzeżeniem wszelkich możliwych środków kontroli, które może uznać za konieczne, odnowienie dokumentów czasowego przywozu wydanych przez upoważnione stowarzyszenie i w odniesieniu do pojazdów lub części zamiennych czasowo przywożonych na jego terytorium. Wnioski o odnowienie są przedstawiane przez stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające.

ROZDZIAŁ  VII

Umarzanie dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  24

1. Jeżeli w dokumencie czasowego przywozu nie zostało stwierdzone zwolnienie z wynikających z niego zobowiązań, organy celne kraju przywozu (przed lub po terminie ważności) uznają jako dowody powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych, przedstawienie zaświadczenia sporządzonego według wzoru formularza podanego w załączniku 4 do niniejszej Konwencji, wydanego przez organ publiczny (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzającego, że wspomniany pojazd lub części zamienne zostały okazane temu organowi i znajdują się poza krajem przywozu. Organy celne kraju przywozu mogą również uznać jakiekolwiek pozostałe ważne dowody stwierdzające, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem czasowego przywozu. Jeżeli dokument nie jest karnetem przepustek celnych i nie upłynął jego termin ważności, dokumenty zostają okazane w tym samym czasie, co wyżej wspomniane dowody. W przypadku karnetów organy celne przyjmują, jako dowody powrotnego wywozu pojazdów lub części zamiennych, wizy przejazdowe wydane przez organy celne krajów późniejszego pobytu.

2. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży dokumentów czasowego przywozu, w których nie zostało stwierdzone zwolnienie z wynikających z nich zobowiązań, odnoszących się do pojazdu lub części zamiennych wywiezionych powrotnie, organy celne kraju przywozu przyjmują jako dowód powrotnego wywozu zaświadczenie sporządzone według wzoru formularza przedstawionego w załączniku 4 do niniejszej Konwencji, wydane przez organ publiczny (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzające, że wymieniony pojazd lub części zamienne zostały im okazane i znajdują się poza krajem przywozu po upływie terminu ważności dokumentu. Organy celne mogą również przyjąć jakiekolwiek inne ważne dokumenty dowodowe stwierdzające, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem czasowego przywozu.

3. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży karnetu przepustek celnych w czasie, gdy pojazd lub części zamienne, do których karnet się odnosi, znajdują się na terytorium jednej z Umawiających się Stron, organy celne tej Strony, na wniosek zainteresowanego stowarzyszenia (zrzeszenia), przyjmują dokument zastępczy, którego termin ważności upływa równocześnie z terminem ważności pierwotnego karnetu. To przyjęcie powoduje unieważnienie poprzedniego przyjęcia karnetu zniszczonego, zagubionego lub skradzionego. W przypadku błędu w wydanym karnecie, po anulowaniu przez organy celne i stowarzyszenie (zrzeszenie) wydające, stowarzyszenie (zrzeszenie) nie może być odpowiedzialne za należności lub podatki przywozowe. Jeżeli w celu powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych wydano zamiast dokumentu zastępczego pozwolenie na wywóz lub inny podobny dokument, to wiza wyjazdowa na tym pozwoleniu lub na tym dokumencie uznawana jest za dowód powrotnego wywozu.

4. Jeżeli pojazd został skradziony po powrotnym wywiezieniu go z kraju czasowego przywozu, a brak jest właściwego stwierdzenia wyjazdu na dokumencie czasowego przywozu oraz brak jest na dokumentach wizy wjazdowej organów celnych krajów późniejszego pobytu, dokument można umorzyć, pod warunkiem że stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające dostarczy go wraz z przekonywującymi dowodami kradzieży. Jeżeli nie upłynął termin ważności dokumentu czasowego przywozu, organy celne mogą zażądać jego zwrotu.

Artykuł  25

W przypadkach określonych w artykule 24 organy celne zastrzegają sobie prawo pobrania stosownej opłaty za umorzenie.

Artykuł  25a

Właściwe organy celne nie domagają się uiszczenia należności i podatków przywozowych, jeżeli zostanie udowodnione w sposób je zadowalający, że pojazd przywieziony na podstawie dokumentów czasowego przywozu nie może być już powrotnie wywieziony z powodu zniszczenia lub bezpowrotnego zagubienia na skutek działania siły wyższej.

Artykuł  26

Organy celne nie mają prawa żądać uiszczenia należności i podatków przywozowych od stowarzyszeń (zrzeszeń) poręczających w odniesieniu do pojazdów lub części zamiennych czasowo przywiezionych, jeżeli stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające nie zostało powiadomione o niezwolnieniu ze zobowiązań wynikających z dokumentów czasowego przywozu, w ciągu roku od upływu terminu ważności tych dokumentów. Organy celne dostarczą stowarzyszeniu (zrzeszeniu) poręczającemu informacje o naliczeniu należności i podatków przywozowych do uiszczenia w ciągu roku licząc od dnia powiadomienia o niezwolnieniu. Odpowiedzialność stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego, w odniesieniu do tych kwot wygasa w przypadku niedostarczenia tych informacji w ciągu jednego roku.

Artykuł  27

1. Stowarzyszeniom (zrzeszeniom) poręczającym przysługuje termin jednego roku od daty powiadomienia o niezwolnieniu ze zobowiązań wynikających z dokumentów czasowego przywozu, na dostarczenie dowodu powrotnego wywozu wymienionych pojazdów lub części zamiennych, z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej Konwencji. Jednakże termin ten może rozpocząć bieg tylko z dniem wygaśnięcia ważności karnetów przepustek celnych. Jeżeli organy celne kwestionują ważność dostarczonego dowodu, to muszą one poinformować o tym stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające w okresie nieprzekraczającym jednego roku.

2. Jeżeli dowód taki nie zostanie dostarczony w wyznaczonym terminie, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające składa do depozytu lub uiszcza tymczasowo należności i podatki przywozowe należne, najpóźniej w terminie trzech miesięcy. Kwoty złożone do depozytu lub tymczasowo uiszczone zostają zarachowane ostatecznie po upływie jednego roku od dnia złożenia do depozytu lub tymczasowego uiszczenia. W ostatnim wymienionym okresie trzech miesięcy, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające może nadal korzystać z ułatwień przewidzianych w poprzednim ustępie, w celu zwrotu kwot złożonych do depozytu lub tymczasowo uiszczonych.

3. Dla krajów, których przepisy nie przewidują depozytu lub tymczasowego uiszczenia należności przywozowych, dokonane wypłaty zgodnie z postanowieniami poprzedzającego ustępu uznane zostaną jako ostateczne, co oznacza, że kwoty wpłacone mogą być zwrócone, jeżeli warunki określone w niniejszym artykule zostaną spełnione.

4. W przypadku niezwolnienia ze zobowiązań wynikających z dokumentów czasowego przywozu, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające nie ma obowiązku uiszczenia kwot większych niż łączna kwota należności i podatków przywozowych stosowanych w odniesieniu do pojazdów lub części zamiennych powrotnie niewywożonych, wraz z odsetkami, jeżeli mają zastosowanie.

Artykuł  28

W przypadkach oszustwa, naruszenia lub nadużycia Umawiające się Strony mają prawo, nie naruszając postanowień niniejszej Konwencji, do wszczęcia postępowania w odniesieniu do osób posługujących się dokumentami czasowego przywozu, w celu ściągnięcia należności i podatków przywozowych, jak również w celu nałożenia na te osoby kar przewidzianych za takie czyny. W takich przypadkach stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczające udzielają organom celnym swojej pomocy.

ROZDZIAŁ  VIII

Postanowienia różne

Artykuł  29

Umawiające się Strony podejmują starania w celu niewprowadzania formalności celnych, które mogłyby utrudnić rozwój turystyki międzynarodowej.

Artykuł  30

W celu przyśpieszenia załatwiania formalności celnych sąsiednie Umawiające się Strony podejmują starania w celu rozmieszczenia odpowiednich posterunków celnych blisko siebie oraz zsynchronizowania godzin ich pracy.

Artykuł  31

Jakiekolwiek naruszenie postanowień niniejszej Konwencji, podstawienie, fałszywa deklaracja lub działanie mające na celu niesłuszne zapewnienie osobie lub przedmiotowi korzyści z systemu przywozu, przewidzianego w niniejszej Konwencji, naraża winnego w kraju, w którym przestępstwo zostało popełnione, na sankcje przewidziane w przepisach prawa tego kraju.

Artykuł  32

Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie uniemożliwia Umawiającym się Stronom, które tworzą unię gospodarczą lub celną, wprowadzania przepisów szczególnych mających zastosowanie w odniesieniu do rezydentów Państw tworzących tę unię.

Artykuł  32a

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią przeszkody dla zastosowania większych ułatwień, które Umawiające się Strony przyznają lub mogą chcieć przyznać, zarówno na mocy przepisów jednostronnych, jak i porozumień dwustronnych albo wielostronnych, pod warunkiem że ułatwienia takie nie będą przeszkadzać w stosowaniu postanowień niniejszej Konwencji. Zaleca się, aby Umawiające się Strony zaniechały składania wniosków o dokumenty czasowego przywozu i gwarancje.

ROZDZIAŁ  IX

Postanowienia końcowe

Artykuł  33

1. Niniejsza Konwencja pozostanie otwarta do podpisu do dnia 31 grudnia 1954 roku w imieniu każdego Państwa Członkowskiego Narodów Zjednoczonych oraz każdego innego Państwa zaproszonego do udziału w Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie formalności celnych dotyczących czasowego przywozu prywatnych motorowych pojazdów drogowych i turystyki, która odbyła się w Nowym Jorku w maju i czerwcu 1954 roku, zwanej dalej konferencją.

2. Niniejsza Konwencja zostanie poddana ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone do depozytu u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  34

1. Od dnia 1 stycznia 1955 roku niniejsza Konwencja pozostaje otwarta do przystąpienia przez każde Państwo określone w artykule 33 ustęp 1 oraz każde inne Państwo zaproszone przez Radę Ekonomiczną i Społeczną Narodów Zjednoczonych. Będzie ona również otwarta do przystąpienia przez każde terytorium powiernicze, dla którego Narody Zjednoczone stanowią władzę zarządzającą.

1a. Każda regionalna organizacja integracji gospodarczej może zostać, zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji. Organizacja, która przystępuje do niniejszej Konwencji, informuje Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o swoich kompetencjach i wszelkich kolejnych zmianach, odnoszących się do spraw regulowanych niniejszą Konwencją. Organizacja i jej Państwa Członkowskie mogą jednak bez odstąpienia od zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji, zdecydować o swojej odpowiedniej odpowiedzialności za wykonanie zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji.

2. Przystąpienie następuje w drodze złożenia dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  35

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po dacie złożenia piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego bądź dokumentu przystąpienia, bez zastrzeżeń albo z zastrzeżeniami przyjętymi zgodnie z artykułem 39.

2. Dla każdego kraju lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, która ratyfikuje Konwencję lub do niej przystąpi po dacie złożenia piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, zgodnie z poprzednim ustępem, Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po dacie złożenia przez ten kraj lub regionalną organizację integracji gospodarczej jej dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, bez zastrzeżeń albo z zastrzeżeniami przyjętymi zgodnie z artykułem 39.

Artykuł  36

1. Po upływie trzech lat obowiązywania niniejszej Konwencji każda Umawiająca się Strona może ją wypowiedzieć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabiera mocy w piętnaście miesięcy po dacie otrzymania przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł  37

Niniejsza Konwencja przestaje wywierać skutki, jeżeli liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż osiem w okresie dwunastu kolejnych miesięcy po jej wejściu w życie lub w jakimkolwiek innym okresie.

Artykuł  38

1. Każde Państwo może, w terminie składania swojego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, lub też w każdym terminie późniejszym notyfikować Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, że niniejsza Konwencja ma dodatkowo zastosowanie do wszystkich lub niektórych terytoriów, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Konwencja ma ponadto zastosowanie do terytoriów wymienionych w notyfikacji, od dziewięćdziesiątego dnia po jej otrzymaniu przez Sekretarza Generalnego, jeżeli notyfikacji nie towarzyszy zastrzeżenie lub od dziewięćdziesiątego dnia po wejściu w życie notyfikacji zgodnie z artykułem 39 lub w dniu, w którym Konwencja wchodzi w życie dla zainteresowanego Państwa, z zastosowaniem daty późniejszej.

2. Każde Państwo, które złożyło zgłoszenie na podstawie poprzedniego ustępu, rozszerzające niniejszą Konwencję o jakiekolwiek terytorium, za którego stosunki międzynarodowe odpowiada, może wypowiedzieć Konwencję, odrębnie w odniesieniu do tego terytorium, zgodnie z postanowieniami artykułu 36.

Artykuł  39

1. Zastrzeżenia do niniejszej Konwencji dokonane przed podpisaniem Aktu Końcowego są dopuszczalne, jeżeli zostały przyjęte przez większość członków konferencji i odnotowane w Akcie Końcowym.

2. Zastrzeżenia dokonane po podpisaniu Aktu Końcowego nie zostają uznane, jeżeli sformułowany zostanie sprzeciw przez jedną trzecią Państw-Sygnatariuszy lub Umawiających się Stron zgodnie z zapisem w niniejszym dokumencie.

3. Treść jakiegokolwiek zastrzeżenia złożonego u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych przez Państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej w terminie podpisania, złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia lub jakiejkolwiek notyfikacji na mocy artykułu 38, zostaje podana do wiadomości przez Sekretarza Generalnego wszystkim Umawiającym się Stronom, które w tym czasie podpisały, ratyfikowały lub przystąpiły do Konwencji. Jeżeli jedna trzecia tych Umawiających się Stron wyrazi sprzeciw w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty podania treści zastrzeżenia do wiadomości, zastrzeżenie nie zostanie przyjęte. Sekretarz Generalny powiadamia wszystkie Umawiające się Strony określone w niniejszym ustępie, o każdym otrzymanym przez niego sprzeciwie, jak również o przyjęciu bądź odrzuceniu zastrzeżenia.

4. Sprzeciw Państwa, które podpisało, ale nie ratyfikowało Konwencji, przestaje obowiązywać, jeżeli w ciągu dziewięciu miesięcy od daty złożenia sprzeciwu Państwo składające sprzeciw nie ratyfikuje Konwencji. Jeżeli fakt, że sprzeciw przestaje obowiązywać, powoduje przyjęcie zastrzeżenia przez zastosowanie poprzedniego ustępu, Sekretarz Generalny informuje o tym Umawiające się Strony określone w niniejszym ustępie. Treść każdego zastrzeżenia nie jest podawana do wiadomości Państw-Sygnatariuszy na mocy poprzedniego ustępu, jeżeli to Państwo nie ratyfikowało Konwencji w ciągu trzech lat następujących po jej podpisaniu przez to Państwo.

5. Umawiająca się Strona składająca zastrzeżenie może wycofać takie zastrzeżenie, w ciągu 12 miesięcy od daty notyfikacji przez Sekretarza Generalnego określonej w ustępie 3 stwierdzającej, że zastrzeżenie zostało odrzucone zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszym ustępie. W takim przypadku dokument ratyfikacyjny, dokument przystąpienia lub notyfikacja na mocy artykułu 38, zależnie od okoliczności, zaczyna obowiązywać w odniesieniu do takiej Umawiającej się Strony z dniem wycofania. Do chwili wycofania dokument lub notyfikacja, zależnie od okoliczności, nie ma mocy obowiązującej, chyba że przez zastosowanie postanowień ustępu 4 zastrzeżenie zostanie następnie przyjęte.

6. Zastrzeżenia przyjęte zgodnie z niniejszym artykułem mogą być wycofane w każdym czasie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.

7. Żadna Umawiająca się Strona nie jest zobowiązana wobec Umawiającej się Strony, która składa zastrzeżenie, do korzystania z postanowień, do których to zastrzeżenie ma zastosowanie. Każda Umawiająca się Strona korzystająca z tego prawa powiadamia odpowiednio Sekretarza Generalnego, a Sekretarz podaje tę decyzję do wiadomości wszystkich Państw-Sygnatariuszy i Umawiających się Stron.

Artykuł  40

1. Wszelkie spory między dwiema lub większą liczbą Umawiających się Stron, dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, będą rozstrzygane, w miarę możliwości, w drodze negocjacji między tymi Stronami.

2. Wszelkie spory, który nie zostaną rozstrzygnięte w drodze negocjacji, zostają poddane arbitrażowi, jeżeli zażąda tego którakolwiek z Umawiających się Stron w sporze i odpowiednio skierowane do jednego lub większej liczby arbitrów, wybranych na mocy porozumienia Stron w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty wystąpienia o poddanie arbitrażowi Strony w sporze nie dojdą do porozumienia w sprawie wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych Umawiających się Stron może zwrócić się do Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostanie przedłożony do rozstrzygnięcia.

3. Orzeczenie arbitra lub arbitrów, wyznaczonych zgodnie z poprzednim ustępem, wiąże Umawiające się Strony w sporze.

Artykuł  41

1. Po upływie trzyletniego okresu obowiązywania niniejszej Konwencji każda Umawiająca się Strona może, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji mającej na celu dokonanie przeglądu Konwencji. Sekretarz Generalny powiadamia wszystkie Umawiające się Strony o tym żądaniu, a konferencja mająca na celu dokonanie rewizji zostaje zwołana przez Sekretarza Generalnego, jeżeli w terminie czterech miesięcy od daty notyfikacji przez niego nie mniej niż połowa Umawiających się Stron powiadomi go o swej zgodzie na to żądanie.

2. Jeżeli konferencja zwołana jest zgodnie z poprzednim ustępem, Sekretarz Generalny powiadamia o tym wszystkie Umawiające się Strony i zaprasza je do przedstawienia w terminie trzech miesięcy wniosków, których rozpatrzenia przez konferencję życzyłyby sobie te Strony. Sekretarz Generalny podaje do wiadomości wszystkich Umawiających się Stron tymczasowy porządek dzienny konferencji wraz z treścią tych wniosków, najpóźniej w terminie trzech miesięcy przed datą otwarcia konferencji.

3. Sekretarz Generalny zaprasza na konferencję, zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem, wszystkie Umawiające się Strony oraz wszystkie pozostałe Państwa Członkowskie Narodów Zjednoczonych lub jakichkolwiek wyspecjalizowanych organizacji.

Artykuł  42

1. Jakakolwiek Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej poprawek do niniejszej Konwencji. Treść każdej zaproponowanej poprawki zostaje przekazana Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, który podaje ją do wiadomości wszystkich Umawiających się Stron.

2. Każda zaproponowana poprawka, podana do wiadomości zgodnie z poprzednim ustępem, jest uznana za przyjętą, jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie wyrazi sprzeciwu w terminie sześciu miesięcy od daty przekazania zaproponowanych poprawek przez Sekretarza Generalnego. Regionalna organizacja integracji gospodarczej, złożona z Umawiających się Stron niniejszej Konwencji, korzysta ze swojego prawa do sprzeciwu, w odniesieniu do spraw znajdujących się w zakresie ich kompetencji. W takim przypadku Państwa Członkowskie wspomnianych organizacji, którymi są Umawiające się Strony niniejszej Konwencji, nie mogą skorzystać z tego prawa indywidualnie.

3. Sekretarz Generalny powiadamia najwcześniej jak to możliwe, wszystkie Umawiające się Strony o tym, czy został złożony sprzeciw do zaproponowanych poprawek. W razie braku sprzeciwu, w odniesieniu do wszystkich Umawiających się Stron, poprawka wchodzi w życie trzy miesiące od upływu sześciomiesięcznego okresu określonego w poprzednim ustępie.

Artykuł  43

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony i wszystkie Państwa Członkowskie Narodów Zjednoczonych o:

a) podpisaniu, ratyfikacji i przystąpieniu, otrzymanych zgodnie z artykułami 33 i 34;

a)bis informacjach o kompetencjach regionalnych organizacji integracji gospodarczych i jakichkolwiek kolejnych zmianach zgodnie z artykułem 34 ustęp 1a;

b) dacie, w której niniejsza Konwencja wchodzi w życie zgodnie z artykułem 35;

c) wypowiedzeniu zgodnie z artykułem 36;

d) uchyleniu niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 37;

e) notyfikacjach otrzymanych na mocy artykułu 38;

f) wejściu w życie jakiejkolwiek poprawki zgodnie z artykułem 42.

Artykuł  44

Oryginał niniejszej Konwencji zostaje złożony u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, który przekaże jej uwierzytelnione odpisy wszystkim Umawiającym się Stronom i wszystkim Państwom Członkowskim Narodów Zjednoczonych.

Na dowód tego niżej podpisani, będąc należycie do tego umocowani, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Nowym Jorku, dnia czwartego czerwca tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego czwartego roku, w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, z których wszystkie teksty są jednakowo autentyczne.

Sekretarz Generalny jest proszony o przygotowanie wiarygodnego tłumaczenia niniejszej Konwencji na języki chiński i rosyjski oraz dodanie tekstów chińskiego i rosyjskiego do tekstów w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy przekazywaniu uwierzytelnionego odpisu Państwom zgodnie z artykułem 44 niniejszej Konwencji.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  1

Karnet przepustek celnych (Carnet de passage en douane)

grafika

ZAŁĄCZNIK  2

Tryptyk

grafika

ZAŁĄCZNIK  3

Przedłużenie ważności karnetu przepustek celnych

grafika

ZAŁĄCZNIK  4

Wzór zaświadczenia w celu umorzenia dokumentów czasowego przywozu zniszczonych, zagubionych lub skradzionych, z których wynikają niezwolnione zobowiązania

grafika

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1994.56.3
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych. Nowy Jork.1954.06.04.
• Data aktu: 04/06/1954
• Data ogłoszenia: 26/02/1994
• Data wejścia w życie: 01/02/1996