KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając dyrektywę Rady 80/1107/EWG z dnia 27 listopada 1980 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy 1 , po raz ostatni zmienioną przez dyrektywę 88/642/EWG 2 , w szczególności jej art. 8 ust. 4 akapit pierwszy;
uwzględniając opinię Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Zdrowia w Miejscu Pracy,
a także mając na uwadze, co następuje:artykuł 8 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy 80/1107/EWG stwierdza, że indykatywne wartości graniczne odzwierciedlają oceny ekspertów oparte na danych z badań;
ustanowienie tych wartości ma na celu harmonizację warunków w tym obszarze, przy jednoczesnym utrzymaniu dotychczasowych osiągnięć;
dyrektywa stanowi praktyczny krok w kierunku zapewnienia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
graniczne wartości narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne należy uznać za ważną część ogólnej strategii mającej na celu zapewnienie ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;
wstępny wykaz granicznych wartości narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne można określić w odniesieniu do czynników, dla których oceny przeprowadzone w Państwach Członkowskich są podobne, przy udzieleniu priorytetu czynnikom, które znaleziono w miejscach pracy i co do których istnieje prawdopodobieństwo, iż mają wpływ na zdrowie pracowników; wykaz ten może być oparty na istniejących danych z badań o tyle, o ile dotyczą one efektów zdrowotnych, jakkolwiek w przypadku pewnych czynników dane te są bardzo ograniczone;
ponadto konieczne może okazać się określenie wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne w krótszych okresach uwzględniających skutki wynikające z krótszego okresu narażenia na te czynniki;
metoda odniesienia obejmująca, między innymi, ocenę narażenia oraz strategię dokonywania pomiaru wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne jest przedstawiona w dyrektywie 80/1107/EWG;
w świetle znaczenia jakie mają wiarygodne pomiary dotyczące ryzyka w odniesieniu do wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne, w przyszłości konieczne może okazać się określenie odpowiednich metod odniesienia;
należy dokonywać analizy wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne oraz ich rewizji o ile badania wykażą, iż straciły już one na swej autentyczności;
w odniesieniu do niektórych czynników w przyszłości konieczne będzie uwzględnienie wszystkich dróg wchłaniania, w tym możliwości wchłaniania przez skórę, w celu zapewnienia możliwie najlepszego stopnia ochrony;
środki ustalone niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu powołanego na podstawie art. 9 dyrektywy 80/1107/EWG,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. L 327, 3.12.1980, str. 8.
2 Dz.U. L 356, 24.12.1988, str. 74.
3 Załącznik:- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr 2006/15/WE z dnia 7 lutego 2006 r. ustanawiającej drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego w celu wykonania dyrektywy Rady 98/24/WE oraz zmieniającej dyrektywy 91/322/EWG i 2000/39/WE (Dz.U.UE.L.06.38.36) z dniem 1 marca 2006 r.
- zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr (UE) 2017/164 z dnia 31 stycznia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.27.115) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 21 sierpnia 2018 r.
