Pierwsza dyrektywa 86/424/EWG ustanawiająca metody pobierania próbek kazein i kazeinianów przeznaczonych do spożycia przez ludzi do analizy chemicznej

PIERWSZA DYREKTYWA KOMISJI

z dnia 15 lipca 1986 r.

ustanawiająca metody pobierania próbek kazein i kazeinianów przeznaczonych do spożycia przez ludzi do analizy chemicznej

(86/424/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 28 sierpnia 1986 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 83/417/EWG z dnia 25 lipca 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do niektórych białek mleka (kazein i kazeinianów) przeznaczonych do spożycia przez ludzi⁽¹⁾, w szczególności jej art. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z art. 9 dyrektywy 83/417/EWG wymaga się, aby próbki kazein i kazeinianów były pobierane stosowanie do procedur wspólnotowych;

pożądane jest, aby przyjąć wstępną serię metod pobierania próbek do analiz chemicznych, w których poszukiwaniu badania zostały zakończone;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Środków Spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Wymaganiami dotyczącymi pobierania próbek określonych w art. 9 lit. b) dyrektywy 83/417/EWG są wymogi wymienione w Załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 15 stycznia 1988 r.⁽²⁾ i niezwłocznie informują o tym Komisję.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do wszystkich Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 1986 r.

	W imieniu Komisji
	COCKFIELD
	Wiceprzewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 237 z 26.8.1983, str. 25.

⁽²⁾ Data odpowiadająca 18 miesiącom po przyjęciu niniejszej dyrektywy.

ZAŁĄCZNIK

METODY POBIERANIA PRÓBEK W ZWIĄZKU Z KONTROLĄ ANALIZY CHEMICZNEJ NIEKTÓRYCH KAZEIN I KAZEINIANÓW PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

I. PRZEPISY OGÓLNE

1. Instrukcje administracyjne

1.1. Personel

Próbki pobiera osoba upoważniona i wykwalifikowana, zgodnie z przepisami Państw Członkowskich.

1.2. Zabezpieczanie i znakowanie próbek

Każda próbka pobrana do celów urzędowych musi być szczelnie zamknięta w miejscu jej pobrania oraz oznaczona zgodnie z przepisami Państw Członkowskich.

1.3. Repliki próbek

Do analizy przygotowuje się co najmniej dwie równorzędne reprezentatywne próbki. Z zastrzeżeniem przyszłej legislacji wspólnotowej, procedura pobierania próbek i ich liczba zależą od stosownego ustawodawstwa krajowego Państw Członkowskich.

Próbki wysłane są do laboratorium możliwie jak najwcześniej po ich pobraniu.

1.4. Sprawozdanie

Próbkom towarzyszy protokół sporządzony zgodnie z przepisami Państw Członkowskich.

2. Sprzęt do pobierania próbek

2.1. Wymagania

Wszelki sprzęt do pobierania próbek musi być wykonany z odpowiedniego materiału, wystarczająco mocnego, który nie powoduje zmian w próbce mogących mieć wpływ na wyniki przyszłych badań i który nie powinien powodować zmian w próbkach podczas ich pobierania. Zaleca się stosowanie stali nierdzewnej.

Wszelkie powierzchnie muszą być gładkie, wolne od zarysowań, a wszystkie rogi zaokrąglone. Sprzęt do pobierania próbek musi odpowiadać wymaganiom ustalonym indywidualnie dla każdego produktu podlegającego badaniu.

3. Pojemniki na próbki

3.1. Wymagania

Pojemniki na próbki i ich zamknięcia muszą być wykonane z takich materiałów i posiadać taką konstrukcję, aby dostatecznie zabezpieczać próbkę, nie powodując w niej zmian, które mogłyby wpłynąć na wyniki przyszłej analizy lub badania. Do właściwych materiałów zalicza się szkło, niektóre metale i niektóre tworzywa sztuczne. Pożądane jest, aby pojemniki były matowe. Jeśli są one przezroczyste lub przeświecające, należy je przechowywać wraz z zawartością w ciemnym miejscu.

Pojemniki i ich zamknięcia muszą być czyste i suche. Kształt i pojemność pojemnika muszą odpowiadać wymaganiom stawianym badanemu produktowi.

Dopuszcza się przy odpowiednich metodach zamykania stosowanie pojemników z tworzywa sztucznego jednorazowego użytku, pojemników wykonanych z tworzywa sztucznego, laminatów zawierających folię aluminiową czy też odpowiednich torebek z tworzywa sztucznego.

Pojemniki inne niż torebki z tworzywa sztucznego muszą być bezpiecznie zamykane albo za pomocą odpowiedniego korka albo zakrętki z metalu, względnie z tworzywa sztucznego, posiadającego, jeśli zachodzi konieczność, hermetyczną wkładkę z tworzywa sztucznego. Wszelkie stosowane korki lub wkładki muszą być nierozpuszczalne, niepochłaniające, tłuszczoodporne oraz niemające wpływu na smak i zapach, właściwości lub skład próbki.

Korki muszą być wykonane lub pokryte materiałem niepochłaniającym wodę, bezwonnym.

4. Technika pobierania próbek

Pojemnik do próbek musi być niezwłocznie zamknięty po ich pobraniu

5. Przechowywanie próbek

Zaleca się, aby temperatura przechowywania próbek różnych kazein i kazeinianów nie przekraczała 25 °C.

6. Transport próbek

Próbki muszą być dostarczone do laboratorium odpowiedzialnego za przeprowadzenie analiz możliwie jak najszybciej (najlepiej w ciągu 24 godzin od ich pobrania).

Podczas przewożenia należy zabezpieczyć próbki przed wpływem obcych zapachów, bezpośrednim oddziaływaniem promieni słonecznych i przed temperaturami powyżej 25 °C.

II. METODA - POBIERANIE PRÓBEK KAZEIN I KAZEINIANÓW PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

1. Zakres stosowania

Metoda ta opisuje pobieranie następujących próbek do analizy chemicznej:

- kazein kwasowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi,

- kazein podpuszczkowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi,

- kazeinianów przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

2. Sprzęt

Patrz sekcja 2 przepisów ogólnych.

2.1. Próbniki

Dostatecznej długości niezbędnej, aby sięgnąć do dna pojemnika do próbek. Odpowiednie są próbniki zgodne z opisem podanym w części III niniejszej dyrektywy.

2.2. Łyżeczka, łopatka lub czerpak

O szerokiej powierzchni nabierania.

2.3. Pojemniki do próbek

Patrz sekcja 3 przepisów ogólnych.

3. Wykonanie

3.1. Wytyczne ogólne

Należy dołożyć starań, aby podczas pobierania próbek lub w okresie poprzedzającym pobieranie próbek do analizy zmniejszyć do minimum możliwość absorpcji wody z powietrza atmosferycznego przez próbkę zawartą w pojemniku. Pojemnik zawierający próbkę musi być ponownie bezpiecznie zamknięty po pobraniu próbki.

3.2. Procedura

3.2.1. Pobieranie próbek

Należy pobrać próbkę o masie nie mniejszej niż 200 g. Czysty i suchy próbnik musi być zanurzony w głąb produktu i jeśli zajdzie potrzeba, należy pochylić w tym celu pojemnik lub położyć go na boku. Końcówka próbnika musi być skierowana ku dołowi i musi być równomiernie wprowadzona w głąb produktu. Po osiągnięciu dna pojemnika należy obrócić próbnik o 180 °C, wyciągnąć go i przenieść zawartość do pojemnika do próbek. Celem uzyskania próbki o masie nie mniejszej niż 200 g należy wprowadzać próbnik kilkakrotnie.

3.2.2. Pobieranie próbek produktów pakowanych w małe opakowania jednostkowe

Opakowanie nietknięte i nieotwarte może stanowić próbkę. W miarę możności należy pobrać jedno lub więcej opakowań z tej samej partii, aby utworzyć próbkę ważącą nie mniej niż 200 g.

Gdy nie ma takiej możliwości, zastosować inną metodę dla stworzenia reprezentatywnej próbki.

3.2.3. Zabezpieczanie, przechowywanie i transport próbki

Sekcja 5 i 6 przepisów ogólnych.

III. PRÓBNIKI DO POBIERANIA PRÓBEK KAZEIN I KAZEINIANÓW LUZEM, PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

1. Typy próbników

Typ A: długie (patrz rys. 1).

Typ B: krótkie (patrz rys. 1).

2. Materiały

Ostrze i trzonek muszą być wykonane z polerowanego materiału, najlepiej ze stali nierdzewnej. Trzonek długiego próbnika powinien być wykonany ze stali nierdzewnej. Próbnik krótki musi posiadać odczepiany trzonek drewniany lub z tworzywa sztucznego z zatrzaskiem bagnetowym w ostrzu.

3. Konstrukcja

3.1. Kształt, materiał i wykończenie muszą umożliwiać łatwe czyszczenie próbnika.

3.2. Wystająca krawędź ostrza próbnika typu A musi być dostatecznie ostra, aby służyć jako skrobak.

3.3. Końcówka ostrza musi być dostatecznie ostra, aby ułatwić pobieranie próbek.

4. Zasadnicze wymiary

Próbniki muszą odpowiadać wymiarom podanym w mm w następującej tabeli (tolerancja do 10 %):

(w milimetrach)
	Typ A Długi	Typ B Krótki
Długość ostrza	800	400
Grubość metalowego ostrza	1-2	1-2
Wewnętrzna średnica ostrza w końcówce	18	32
Wewnętrzna średnica ostrza przy uchwycie lub trzonku	22	28
Szerokość szczeliny w końcówce	4	20
Szerokość szczeliny przy uchwycie lub trzonku	14	14

5. Uwaga dotycząca posługiwania się próbnikami

5.1. W przypadku mniej sypkich proszków można wstawiać próbniki pionowo. Próbnik typu A wypełnia się całkowicie przez obrócenie i wyciągnięcie w pozycji pionowej.

Próbniki typu B wypełniają się całkowicie już podczas wkładania, jednakże aby uniknąć ubytków z dolnego końca, muszą być wyciągane w pozycji ukośnej.

5.2. W przypadku proszków sypkich pojemniki muszą być przechylone, a próbniki wprowadzane prawie w pozycji poziomej ze szczeliną skierowaną w dół oraz wyciągane ze szczeliną skierowaną do góry.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Rysunek

PRÓBNIKI SŁUŻĄCE DO POBIERANIA PRÓBEK KAZEIN I KAZEINIANÓW

grafika

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1986.243.29
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Pierwsza dyrektywa 86/424/EWG ustanawiająca metody pobierania próbek kazein i kazeinianów przeznaczonych do spożycia przez ludzi do analizy chemicznej
• Data aktu: 15/07/1986
• Data ogłoszenia: 28/08/1986
• Data wejścia w życie: 17/07/1986, 01/05/2004