PREAMBUŁAPAŃSTWA CZŁONKOWSKIE RADY EUROPY I INNI SYGNATARIUSZE NINIEJSZEJ KONWENCJI,
zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków;
zważywszy na wolę Rady Europy współdziałania z innymi państwami w dziedzinie ochrony przyrody;
uznając, że dzika fauna i flora stanowią naturalne dziedzictwo o wartości estetycznej, naukowej, kulturowej, rekreacyjnej i gospodarczej, które powinno być zachowane i przekazane przyszłym pokoleniom;
uznając zasadniczą rolę dzikiej fauny i flory w utrzymaniu równowagi biologicznej;
stwierdzając, że liczebność wielu gatunków dzikiej fauny i flory ulega obecnie poważnemu zmniejszeniu, a niektórym z nich zagraża wyginięcie;
świadomi, że ochrona przyrodniczych siedlisk jest niezbędnym elementem ochrony i zachowania dzikiej fauny i flory;
uznając, że ochrona dzikiej fauny i flory powinna być uwzględniona przez rządy w krajowych planach i programach i że konieczne jest podjęcie międzynarodowej współpracy, zwłaszcza w celu ochrony gatunków wędrownych;
mając na uwadze liczne apele o wspólne działania ze strony rządów lub organizacji międzynarodowych, w szczególności wezwania wyrażone przez Konferencję Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska Człowieka w 1972 roku i apel Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy;
pragnąc przede wszystkim dostosować się w dziedzinie ochrony dzikiej fauny i flory do zaleceń zawartych w Uchwale nr 2 Drugiej Europejskiej Konferencji Ministerialnej w sprawie Środowiska,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: