Dyrektywa 79/488/EWG dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 74/483/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych

DYREKTYWA KOMISJI

z dnia 18 kwietnia 1979 r.

dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 74/483/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych

(79/488/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 26 maja 1979 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r., w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽¹⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą 78/547/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 11, 12 i 13,

uwzględniając dyrektywę Rady 74/483/EWG z dnia 17 września 1974 r., w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

z uwagi na zdobyte doświadczenie oraz na aktualny stan rozwoju nauk technicznych, jest obecnie możliwe ustalanie coraz bardziej rygorystycznych wymogów oraz większe ich zbliżenie do rzeczywistych warunków przeprowadzanych testów;

bagażniki dachowe, bagażniki na narty oraz anteny radiowe nadawcze i odbiorcze są sprzedawane zarówno oddzielnie jak i zamontowane na pojeździe; jeśli możliwe jest ich sprawdzenie zanim zostaną zamontowane na pojeździe to ich swobodny przepływ, może zostać ułatwiony poprzez wprowadzenie homologacji typu EWG dla takich układów uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG;

przepisy niniejszej dyrektywy są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw Dotyczących Usunięcia Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Pojazdów Silnikowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W dyrektywie 74/483/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1. Artykuł 2, 3 i 4 otrzymują brzmienie:

"Artykuł 2

Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić przyznania homologacji typu EWG lub krajowej homologacji typu dla dowolnego pojazdu silnikowego lub też odmówić przyznania homologacji bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych nadawczych i odbiorczych uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne, ze względów odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych, jeżeli:

– pojazd jest zgodny z przepisami załączników I i II w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych,

– bagażniki dachowe, bagażniki na narty oraz anteny radiowe nadawczo-odbiorcze uznawane za oddzielne urządzenia techniczne w rozumieniu art. 9a dyrektywy Rady 70/156/EWG są zgodne z przepisami załącznika I.

Artykuł 3

1. Żadne Państwo Członkowskie nie może, ze względów odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych, odmówić rejestracji, zakazać sprzedaży, dopuszczenia do ruchu lub też eksploatowania pojazdu, którego wystające elementy zewnętrzne są zgodne z przepisami załączników I i II.

2. Żadne Państwo Członkowskie nie może, ze względów odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych, zakazać wprowadzania do obrotu dowolnego rodzaju bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych nadawczych i odbiorczych uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne w rozumieniu art. 9a dyrektywy 50/156/EWG, jeżeli te są zgodne z typem, na który udzielono homologacji w rozumieniu art. 2.

Artykuł 4

Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że będzie informowane o wszelkich zmianach dotyczących poszczególnych części lub cech, określonych w pozycji 2.2 załącznika I. Właściwe władze tego Państwa Członkowskiego ustalają, czy zachodzi konieczność ponownego przeprowadzenia testów na zmodyfikowanym typie i sporządzenia nowego sprawozdania. W przypadku gdy testy te ujawnią brak zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy, na modyfikację nie zostanie przyznana homologacja."

2. Załączniki I, II, oraz III do dyrektywy 74/483/EWG zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

1. Począwszy od dnia 1 stycznia 1980 r., Państwa Członkowskie, ze względów odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych, nie mogą:

– w odniesieniu do typu pojazdu silnikowego, odmówić udzielenia homologacji typu EWG bądź też wystawienia kopii świadectwa homologacji, przewidzianego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy 70/156/EWG, ani odmówić homologacji krajowej typu, lub

– odmówić udzielenia homologacji typu EWG dla bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych nadawczych i odbiorczych uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne w rozumieniu art. 9a dyrektywy 50/156/EWG, lub

– odmówić dopuszczenia do ruchu pojazdów,

jeżeli wystające elementy zewnętrzne takiego typu pojazdu lub pojazdów bądź też wspomniane uprzednio oddzielne urządzenia technicznych są zgodne z przepisami dyrektywy 74/483/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

2. Począwszy od dnia 1 października 1981 r. Państwa Członkowskie:

– nie wystawiają kopii świadectwa homologacji, określonego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy 70/156/EWG w odniesieniu do typu pojazdu, jeżeli jego wystające elementy zewnętrzne nie są zgodne z przepisami dyrektywy 74/483/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą,

– mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu pojazdu silnikowego, jeżeli jego wystające elementy zewnętrzne nie są zgodne z przepisami dyrektywy 74/483/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

3. Począwszy od dnia 1 października 1983 r., Państwa Członkowskie mogą odmówić dopuszczenia do ruchu pojazdu, jeżeli jego wystające elementy zewnętrzne nie są zgodne z przepisami dyrektywy 74/483/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

4. Przed dniem 1 stycznia 1980 r. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 kwietnia 1979 r.

	W imieniu Komisji
	Étienne DAVIGNON
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 168 z 26.6.1978, str. 39.

⁽³⁾ Dz.U. L 266 z 2.10.1974, str. 4.

ZAŁĄCZNIK

Zmiany do załączników do dyrektywy 74/783/EWG

ZAŁĄCZNIK I:

DEFINICJE OGÓLNE, WNIOSKI O HOMOLOGACJE TYPU EWG, SPECYFIKACJE OGÓLNE, SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE, ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Pozycja 1.1 otrzymuje brzmienie:

"1.1. Przepisy niniejszego załącznika nie mają zastosowania do zewnętrznych lusterek wstecznych ani do zaczepów do holowania".

W pozycji 1.2 dodaje się zdanie w brzmieniu:

"Obowiązuje zarówno w przypadku gdy pojazd jest nieruchomy jak również, gdy znajduje się w ruchu".

Pozycja 2.3 otrzymuje brzmienie:

"2.3. »powierzchnia zewnętrzna« oznacza zewnętrzną stronę pojazdu włączając w to maskę silnika, pokrywę bagażnika, drzwi, błotniki, dach, światła oraz kierunkowskazy oraz widoczne elementy wzmacniające".

Pozycja 2.4 otrzymuje brzmienie:

"2.4. »linia podłogi« oznacza linię wyznaczoną w następujący sposób:

wokół obciążonego pojazdu stopniowo wykreśla się stożek o pionowej osi, której wysokość nie jest określona, i o kącie połówkowym 30°, w taki sposób, aby przystawał stale i możliwie jak najniżej do zewnętrznej powierzchni pojazdu. Linia podłogi jest geometrycznym śladem punktów styczności. Przy wyznaczaniu linii podłogi nie bierze się pod uwagę miejsca przyłożenia podnośnika, rur wydechowych i kół. Przyjmuje się, że otwory pozostawione na koła są wypełnione przez wyimaginowaną powierzchnię, która stanowi płynne przedłużenie otaczającej ją powierzchni zewnętrznej. Przy określaniu linii podłogi bierze się pod uwagę zderzaki umieszczone z przodu oraz z tylu pojazdu. W zależności od rodzaju pojazdu linia wyznaczająca podłogę może przebiegać po obwodzie odcinka zderzaka lub też wzdłuż płatu poszycia nadwozia poniżej zderzaka. W przypadku występowania jednocześnie dwóch lub więcej punktów stycznych, przy wyznaczaniu linii podłogi bierze się pod uwagę ten z punktów, który jest położony niżej;"

Pozycja 2.5 otrzymuje brzmienie:

"2.5. »promień krzywizny« oznacza promień łuku koła, który jest najbliższy zaokrąglonemu kształtowi rozpatrywanej części składowej;"

Po pozycji 2.5. dodaje się nowe pozycje 2.6, 2.7, 2.8, oraz 2.9 w brzmieniu:

"2.6 »Pojazd w pełni obciążony« oznacza pojazd obciążony do technicznie dopuszczalnej masy maksymalnej. Pojazdy wyposażone w zawieszenie hydro-pneumatyczne, hydrauliczne lub pneumatyczne bądź też w urządzenia służące do automatycznego wyrównywania poziomu obciążenia poddawane są testom w najbardziej niekorzystnych warunkach pracy, określonych przez producenta.

2.7 »Skrajna krawędź zewnętrzna« pojazdu oznacza, w odniesieniu do ścian bocznych pojazdu, płaszczyznę równoległą do środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i zbiegającą się ze swoją boczną krawędzią zewnętrzną oraz w odniesieniu do przedniego i tylnego zakończenia, poprzeczną prostopadłą płaszczyznę pojazdu zbiegającą się swoimi przednimi i tylnymi krawędziami, nie uwzględniając wystających elementów zewnętrznych:

2.7.1. opon położonych blisko miejsca styczności z podłożem wystających elementów zewnętrznych i złącz ciśnieniomierza w oponie;

2.7.2. urządzeń przeciwpoślizgowych, które mogą być umocowane na kołach;

2.7.3. lusterek wstecznych;

2.7.4. kierunkowskazów, świateł obrysowych, przednich i tylnych świateł pozycyjnych oraz świateł postojowych;

2.7.5. w odniesieniu do przodu i tyłu pojazdu: elementów umocowanych na zderzakach, urządzeń do holowania oraz rur wydechowych.

2.8. »Wymiar wystającego elementu zewnętrznego« części składowej umieszczonej na płacie poszycia nadwozia oznacza wymiar ustalony przy użyciu metody ustalonej w pozycji 2 załącznika II.

2.9. Nominalna linia płatu poszycia nadwozia oznacza linię przechodzącą przez dwa punkty wyznaczone przez pozycje środka kuli, gdy styka się ona po raz pierwszy i po raz ostatni z częścią składową, w trakcie wykonywania czynności pomiarowych określonych w pozycji 2.2 załącznika II."

Pozycja 3 otrzymuje brzmienie:

"3. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG

3.1. Wniosek o homologację typu EWG pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych

3.1.1. Wniosek o homologację typu EWG pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych składa producent pojazdu lub jego upoważniony przedstawiciel.

3.1.2.1. Do wniosku załącza się w trzech egzemplarzach wymienione poniżej dokumenty:

3.1.2.1. fotografie przednich, tylnych oraz bocznych części pojazdu wykonane pod kątem 30°-45° do pionowej wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu;

3.1.2.2. rysunki zderzaków;

3.1.2.3. gdzie właściwe, rysunki poszczególnych wystających elementów zewnętrznych oraz, jeżeli to konieczne, niektórych odcinków powierzchni zewnętrznej określonej w pozycji 6.9.1.

3.1.3. Producent dostarcza służbie technicznej odpowiedzialnej za wykonywanie badań homologacyjnych, pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, którego dotyczy homologacja. Na wniosek służby technicznej, producent dostarcza także ściśle określone części składowe oraz próbki użytych materiałów.

3.2. Wniosek o homologację typu EWG w odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych nadawczo-odbiorczych, uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne

3.2.1. Wniosek o homologację typu EWG w odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych nadawczo-odbiorczych uznawanych za oddzielne urządzenia techniczne w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG składa producent pojazdu lub też producent wyżej wspomnianych oddzielnych urządzeń technicznych, albo ich upoważniony przedstawiciel.

3.2.2. Dla każdego typu urządzenia określonego w pozycji 3.2.1, do wniosku o homologację należy dołączyć:

3.2.2.1. sporządzone w trzech egzemplarzach dokumenty określające właściwości techniczne oddzielnego urządzenia technicznego, zaopatrzone w instrukcję montażową dla każdego sprzedawanego oddzielnie urządzenia technicznego;

3.2.2.2. wzór typu oddzielnego urządzenia technicznego. Jeżeli właściwe władze uznają to za konieczne, mogą zażądać kolejnego wzoru. Wzory są oznaczone w sposób wyraźny i nieusuwalny znakiem określonym w art. 9a ust. 3 dyrektywy 70/156/EWG. W odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty należy umożliwić ich późniejsze obowiązkowe oznaczenie numerem homologacji typu EWG. Numer homologacji typu jest poprzedzony międzynarodowym literami rejestracyjnym państwa udzielającego homologacji⁽¹⁾."

Pozycja 4.6 otrzymuje brzmienie:

"4.6.1. W przypadku udzielenia homologacji na wniosek określony w pozycji 3.1, do świadectwa homologacji dołącza się formularz zgodny ze wzorem zamieszczonym w załączniku III.

4.6.2. W przypadku udzielenia homologacji na wniosek określony w pozycji 3.2, wystawia się formularz zgodny ze wzorem zamieszczonym w załączniku IV.

4.6.3. Gdy we wniosku określonym w pozycji 3.1 istnieje odniesienie do typu przedstawionego w załączniku IV, zakres badań pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych jest odpowiednio ograniczany. W takich przypadkach świadectwu homologacji typu danego pojazdu towarzyszy kopia świadectwa homologacji typu dla oddzielnego urządzenia technicznego."

Pozycja 5.1.3. otrzymuje brzmienie:

"5.1.3. umieszczone tak, iż zarówno w położeniu statycznym jak i w trakcie pracy, nie styka się z kulą o średnicy 100 mm."

Pozycja 5.4. otrzymuje brzmienie:

"5.4. Promień krzywizny dowolnej części wystającej poza obrys powierzchni zewnętrznej nie powinien być mniejszy niż 2,5 mm. Wymóg ten nie ma zastosowania dla części, które wystają nie więcej niż 5 mm poza obrys zewnętrznej powierzchni, ale zewnętrzny kąt natarcia takiej części jest ścięty, z wyjątkiem, gdy takowe części wystają mniej niż 1,5 mm."

W pozycji 5.5. dodaje się zdania w brzmieniu:

"Pomiary twardości dokonywane są z częścią składową umieszczoną na pojeździe. Jeżeli nie jest możliwe przeprowadzenie pomiaru twardości według metody Shore'a, zastosowane będą równoważne metody pomiaru dla wyznaczenia wartości."

Po pozycji 5.5. dodaje się nową pozycję 5.6. w brzmieniu:

"5.6. Przepisy zawarte w pozycjach 5.1.-5.5. stosuje się dodatkowo do szczegółowych specyfikacji określonych w kolejnej pozycji 6, z wyjątkiem gdy te szczegółowe specyfikacje wyraźnie stanowią inaczej".

W pozycji 6.1.1. dodaje się zdania w brzmieniu:

"W celu przyłożenia siły o wartości 10 daN używany jest płasko zakończony bijak o średnicy nie przekraczającej 50 mm. Jeśli jest to niemożliwe zostanie zastosowana metoda równoważna. Po schowaniu, odłączeniu lub też odchyleniu elementów ozdobnych, pozostałe elementy wystające nie mogą wystawać poza obrys więcej niż na długość 10 mm. Te pozostawione elementy wystające w każdym razie odpowiadają przepisom pozycji 5.2. Jeżeli element dekoracyjny jest umieszczony na podstawie, to ta podstawa traktowana jest jako część elementu dekoracyjnego, a nie jako część powierzchni podparcia."

Pozycję 6.1.3. skreśla się.

Pozycja 6.2.1. uzupełnia się jak następuje:

"Jeśli reflektor jest umieszczony za dodatkową przeźroczystą powierzchnią, pomiar elementu wystającego dokonywany jest od najdalej wysuniętego na zewnętrz punktu przeźroczystej powierzchni. Element wystający zostanie określony zgodnie z metodą opisaną w pozycji 3 załącznika II".

Po pozycji 6.2.2, dodaje się nową pozycję 6.2.3. w brzmieniu:

"6.2.3. Przepisy pozycji 6.2.1. nie mają zastosowania do reflektorów wpuszczonych w nadwozie lub też »zawieszonych« poza nadwoziem, jeżeli to ostatnie spełnia wymogi pozycji 6.9.1."

Pozycja 6.3.1. otrzymuje brzmienie:

"6.3.1. Wymogi pozycji 5.4 nie mają zastosowania do przestrzeni między stałymi a ruchomymi elementami, włączając w to kratki wylotu powietrza i kratki chłodnicy pod warunkiem że odległość między następującymi po sobie elementami nie przekracza długości 40 mm oraz pod warunkiem że kratki lub przerwy mają znaczenie użytkowe. W przypadku przerw o długości między 25-40 mm, promień krzywizny nie może wynosić mniej niż 1 mm Jednakże w przypadku gdy, odległość między następującymi po sobie elementami wynosi 25 mm lub mniej, promień krzywizny zewnętrznej powierzchni elementów nie może wynosić mniej niż 0,5 mm Odległość między dwoma następującymi po sobie elementami kratek oraz przerw określa się zgodnie z metodą opisaną w pozycji 4 załącznika II".

Pozycja 6.4.1. otrzymuje brzmienie:

"6.4.1. Obudowa wycieraczki szyby przedniej powinna umożliwiać wyposażenie płozy zgarniakowej wycieraczki w osłonę ochronną o promieniu krzywizny odpowiadającym wymogom pozycji 5.4 oraz w pióro wycieraczki o powierzchni nie mniejszej niż 150 mm². Powierzchnia zaokrąglonych osłon mierzona nie więcej niż 6,5 mm od najdalej wysuniętego punktu wynosi nie mniej niż 150 mm². Wymagania te stosuje się również do wycieraczek tylnych szyb oraz wycieraczek reflektorów".

Pozycja 6.4.2. otrzymuje brzmienie:

"6.4.2. Pozycja 5.4. nie ma zastosowania do piór wycieraczki ani do żadnych innych elementów podtrzymujących. Jednakże urządzenia te muszą być wykonane w taki sposób, aby nie posiadały ostrych kątów jak i zaostrzonych lub ciętych krawędzi".

Pozycja 6.5.1. otrzymuje brzmienie:

"6.5.1. Zakończenia zderzaków powinny być zakrzywione do wewnątrz, w stosunku do powierzchni zewnętrznej, w celu zmniejszenia ryzyka uszkodzenia. Uważa się, że wymóg ten jest spełniony, jeśli zderzak jest wbudowany lub scalony z nadwoziem lub też, gdy zderzak jest tak zakrzywiony do środka, tak że nie styka się z kulą o średnicy 100 mm oraz przerwa między zakończeniem zderzaka i otaczającym go nadwoziem nie przekracza 20 mm".

Po pozycji 6.5.2. dodaje się nową pozycję 6.5.3. w brzmieniu:

"6.5.3. Wymogi pozycji 6.5.2. nie mają zastosowania do elementów zderzaka lub też jego wypustek, jeżeli te wystają nie więcej niż 5 mm, ze szczególnym uwzględnieniem osłon i spryskiwaczy urządzeń do oczyszczania reflektorów; ale zewnętrzne kąty natarcia tych części muszą być tępe, z wyjątkiem tych części, które wystają mniej niż 1,5 mm."

Pozycja 6.6. otrzymuje brzmienie:

"6.6. Klamki, zawiasy oraz przyciski na drzwiach, pokrywach bagażnika i klapach, nakrywki wlotu zbiornika paliwa oraz osłony

6.6.1. Klamki drzwi lub bagażnika nie mogą wystawać więcej niż 40 mm, inne części nie mogą wystawać więcej niż 30 mm.

6.6.2. Jeżeli klamki drzwi bocznych obracają się, muszą one spełniać jedno z następujących wymagań:

6.6.2.1. W przypadku gdy klamki drzwi obracają się równolegle do płaszczyzny drzwi, to otwarty koniec klamki powinien być skierowany do tyłu. Koniec takiej klamki powinien być zagięty w kierunku płaszczyzny drzwi i umieszczony w ochronnej osłonie lub też wpuszczony do środka.

6.6.2.2. Klamki, które obracają się na zewnątrz w dowolnym kierunku, który nie jest równoległy do powierzchni drzwi, muszą w pozycji zamkniętej być osłonięte ochronną osłoną lub wpuszczone do środka. Otwarty koniec powinien być skierowany do tyłu bądź też opadać ku dołowi.

Jednakże klamki nie spełniające ostatniego warunku mogą zostać zatwierdzone, jeżeli:

- posiadają niezależny mechanizm powrotny,

- w przypadku uszkodzenia mechanizmu powrotnego, klamka nie może wystawać więcej niż 15 mm,

- w pozycji otwartej spełniają wymogi określone w pozycji 5.4., oraz

- powierzchnia czołowa uchwytu, mierzona nie więcej niż 6,5 mm od najdalej wysuniętego punktu, wynosi nie mniej niż 150 mm²."

Pozycja 6.7. otrzymuje brzmienie:

"6.7. Koła, nakrętki kół, kołpaki i tarcze kół."

Pozycja 6.7.2. otrzymuje brzmienie:

"6.7.2. Koła, nakrętki kół, kołpaki i tarcze kół nie powinny posiadać żadnych spiczastych lub też ostrych części wystających poza zewnętrzną płaszczyznę obręczy koła. Dopuszcza się skrzydełkowe nakrętki kół."

W pozycji 6.8.1. dodaje się nowe zdanie w brzmieniu:

"Przyjmuje się, iż niezabezpieczona krawędź jest zagięta do tyłu zarówno wtedy, gdy kąt zagięcia do tyłu wynosi około 180° lub też jest zagięta w kierunku karoserii w taki sposób, że nie styka się z kulą o średnicy 100 mm."

W pozycji 6.9.1. ostatni wiersz otrzymuje brzmienie:

"...pozycja 1 załącznika II" zamiast "...załącznik II."

Pozycja 6.11. otrzymuje brzmienie:

"6.11. Wsporniki podnośnika oraz rury wydechowe

6.11.1. Wsporniki podnośnika oraz rury wydechowe nie powinny wystawać więcej niż 10 mm ponad pionowy przekrój linii podłogi, która położona jest pionowo w stosunku do znajdujących się ponad nią wsporników podnośnika i rur wydechowych. Wyjątkowo rura wydechowa, może wystawać więcej niż 10 mm ponad pionowy przekrój linii podłogi pod warunkiem że zakończona jest zaokrąglonymi krawędziami, przy minimalnym kącie krzywizny wynoszącym 2,5 mm."

Po pozycji 6.11 dodaje się nowe pozycje 6.12.-6.18. w brzmieniu:

"6.12. Zawory klapowe wlotu i wylotu powietrza

6.12.1. Zawory klapowe wlotu i wylotu powietrza powinny spełniać wymogi pozycji 5.2, 5.3 oraz 5.4 we wszystkich pozycjach jazdy.

6.13. Dach

6.13.1. Składany dach ocenia się tylko w pozycji zamkniętej.

6.13.2. Dach składany w pojazdach z dachem składanym poddaje się badaniom zarówno w pozycji podniesionej jak i opuszczonej.

6.13.2.1. Kiedy dach znajduje się w pozycji opuszczonej, nie przeprowadza się badań pojazdu w odniesieniu do wnętrza powierzchni, która zostałaby utworzona gdyby dach znajdował się w podniesionej pozycji.

6.13.2.2. Jeśli w standardowym wyposażeniu jest osłona układu przenoszącego otwieranego dachu w pozycji złożonej, testy powinny być przeprowadzone przy osłonie znajdującej się w tej pozycji.

6.14. Okna

6.14.1. Okna, które otwierają się na zewnątrz w stosunku do zewnętrznej powierzchni pojazdu powinny odpowiadać następującym przepisom we wszystkich pozycjach jazdy:

6.14.1.1. żadna odkryta krawędź nie może być zwrócona ku przodowi;

6.14.1.2. żadna część okna nie powinna wystawać poza najdalej wysunięty na zewnątrz punkt pojazdu.

6.15. Miejsce przeznaczone do zamocowania tablic rejestracyjnych

6.15.1. Ramki, w które producent wyposażył pojazd, w celu zamocowania tablic rejestracyjnych powinny spełniać wymogi pozycji 5.4 niniejszego załącznika jeżeli stykają się z kulą o średnicy 100 mm, kiedy tablica rejestracyjna zainstalowana jest zgodnie z zaleceniem producenta.

6.16. Bagażniki dachowe oraz bagażniki na narty

6.16.1. Bagażniki dachowe oraz bagażniki na narty powinny być zamontowane na pojeździe w taki sposób, aby możliwe było ich zablokowanie, w co najmniej jednym kierunku jak również, aby poziome, podłużne oraz poprzeczne siły, które mogą być przekazane, były, co najmniej równe pionowej nośności bagażnika, jak zostało to określone przez producenta. W celu przeprowadzenia badań bagażnik dachowy lub bagażnik na narty należy przymocować do pojazdu zgodnie z instrukcjami producenta; w czasie badań obciążenia nie należy przykładać tylko do jednego punktu.

6.16.2. Powierzchnie, które po zamontowaniu bagażnika, stykają się z kulą o średnicy 165 mm nie mogą mieć elementów, o promieniu krzywizny mniejszym niż 2,5 mm, chyba że znajdują zastosowanie przepisy pozycji 6.3.

6.16.3. Elementy służące do mocowania takie jak śruby, które zakręca się lub zwalnia bez użycia narzędzi, nie mogą wystawać więcej niż 40 mm poza powierzchnie określone w pozycji 6.16.2, przy czym część wystająca określona jest zgodnie z metodą przewidzianą w pozycji 2 załącznika II, ale przy zastosowaniu kuli o średnicy 165 mm, w przypadku zastosowania metody opisanej w pozycji 2.2 niniejszego załącznika.

6.17. Anteny radiowe nadawczo-odbiorcze

6.17.1. Anteny radiowe nadawczo-odbiorcze powinny być przymocowane do pojazdu w taki sposób, aby nie zamocowany koniec anteny w każdej pozycji jazdy określonej przez producenta anteny, znajdował się na wysokości mniejszej niż 2 metry od powierzchni jezdni, znajdował się w strefie ograniczonej pionowymi płaszczyznami znajdującymi się w odległości 10 mm wewnątrz najdalej wysuniętego punktu na zewnątrz pojazdu, określonego w pozycji 2.7.

6.17.2. Ponadto, anteny muszą być przymocowane do pojazdu w taki sposób i jeżeli to konieczne, ich niezamocowane końce ograniczone w taki sposób, aby żadna część anteny nie wystawała poza najdalej wysunięty punkt pojazdu, określony w pozycji 2.7.

6.17.3. Wsporniki anten mogą mieć promień krzywizny mniejszy niż 2,5 mm. Jednakże ich niezamocowane zakończenia powinny być unieruchomione przy pomocy trzonków, których promienie krzywizny nie mogą być mniejsze niż 2,5 mm.

6.17.4. Podstawy anten nie powinny wystawać więcej niż 30 mm, co ustala się zgodnie z procedurą określoną w pozycji 2 załącznika II. Jednakże w przypadku anten ze wzmacniaczami wbudowanymi w podstawę, podstawa może wystawać nie więcej niż 40 mm.

6.18. Instrukcje montażu

6.18.1. Bagażniki dachowe oraz bagażniki na narty oraz anteny radiowe nadawczo-odbiorcze, na które udzielono homologacji, uznając je za oddzielne urządzenia techniczne nie mogą być oferowane na sprzedaż, sprzedawane ani kupowane, jeżeli nie są zaopatrzone w instrukcje montażu. Instrukcje montażu zawierają wystarczające informacje, aby umożliwić montaż homologowanych części składowych na pojeździe w taki sposób, który jest zgodny z właściwymi przepisami pozycji 5 i 6. W szczególności, w przypadku anten teleskopowych, musi zostać określona pozycja ustawienia."

ZAŁĄCZNIK II: Tytuł otrzymuje brzmienie:

"METODY OKREŚLANIA WYMIARÓW CZĘŚCI WYSTAJĄCYCH ORAZ SZCZELIN"

Pozycja 1 otrzymuje brzmienie:

"1. METODY OKREŚLANIA WYSOKOŚCI WYSTAJĄCYCH ZAGIĘĆ NA PŁYCIE NADWOZIA"

Numery pozycji 1, 2, 3 oraz 4 zastępuje się odpowiednio numerami pozycji 1.1, 1.2, 1.3 oraz 1.4.

Po pozycji 1 dodaje się nowe pozycje 2, 3 oraz 4 w brzmieniu:

"2. METODY OKREŚLANIA WYMIARÓW WYSTAJĄCEJ CZĘŚCI SKŁADOWEJ PRZYMOCOWANEJ DO POWIERZCHNI ZEWNĘTRZNEJ

2.1. Wymiary wystającej części składowej przymocowanej na powierzchni wypukłej mogą być ustalone zarówno bezpośrednio jak również poprzez odniesienie do rysunku odpowiedniego odcinka zamontowanej części składowej, przedstawiającym tą część po jej zamontowaniu.

2.2. Jeżeli wymiary wystającej części przymocowanej do powierzchni innej niż wypukła, nie mogą zostać określone na podstawie zwykłych pomiarów, to ustala się je na podstawie maksymalnej różnicy odległości między środkiem kuli o średnicy 100 mm, a nominalną linią płatu poszycia nadwozia, w chwili, gdy kula się jednocześnie obraca i styka się z tą częścią składową. Rysunek 3 przedstawia przykład zastosowania tej procedury.

3. METODY OKREŚLANIA WYMIARU WYSTAJĄCYCH ELEMENTÓW OSŁON REFLEKTORÓW ORAZ ICH OPRAW

3.1. Pomiaru wymiaru elementów reflektorów wystających poza zewnętrzną powierzchnię dokonuje się poziomo od punktu, w którym styka się on z kulą o średnicy 100 mm, tak jak zostało to pokazane na rysunku 4.

4. METODA OKREŚLANIA WYMIARÓW PRZERWY LUB PRZESTRZENI MIĘDZY ELEMENTAMI KRATEK

4.1. Wymiary przerwy lub przestrzeni między elementami kratek określa się na podstawie odległości między dwoma płaszczyznami przechodzącymi przez punkty stykania się z kulą oraz prostą prostopadłą do linii łączącej te punkty. Rysunki 5 i 6 przedstawiają przykłady zastosowania niniejszej procedury."

Po rysunku 2 dodaje się rysunki 3-6.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

ZAŁĄCZNIK III: Tytuł otrzymuje brzmienie:

______

⁽¹⁾ B = Belgia, D = Niemcy, DK = Dania, F = Francja, GB = Zjednoczone Królestwo, I = Włochy, IRL = Irlandia, L = Luksemburg, NL = Niderlandy.

"ZAŁĄCZNIK III

grafika

"ZAŁĄCZNIK IV

grafika

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1979.128.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 79/488/EWG dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 74/483/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych w pojazdach silnikowych
• Data aktu: 18/04/1979
• Data ogłoszenia: 26/05/1979
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 26/04/1979