Dyrektywa 77/452/EWG dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług

DYREKTYWA RADY

z dnia 27 czerwca 1977 r.

dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług

(77/452/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 15 lipca 1977 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, 57, 66 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z Traktatem, od zakończenia okresu przejściowego zabroniona jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową w odniesieniu do przedsiębiorczości; takie traktowanie dotyczy w szczególności wydawania zezwoleń wymaganych do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, jak również rejestracji lub członkostwa w organizacjach lub instytucjach zawodowych;

niemniej jednak wydaje się pożądane wprowadzenie określonych przepisów dla ułatwienia skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną;

zgodnie z Traktatem, od Państw Członkowskich wymaga się nieudzielania pomocy w sposób, który mógłby utrudniać warunki podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej;

artykuł 57 ust. 1 Traktatu przewiduje wydanie dyrektyw o wzajemnym uznawaniu dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji;

zaleca się, by równocześnie z wzajemnym uznawaniem dyplomów stworzyć przepisy o koordynacji warunków kształcenia pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną; niniejsza koordynacja jest przedmiotem dyrektywy 77/453/EWG ⁽³⁾;

w niektórych Państwach Członkowskich prawo uzależnia podjęcie i wykonywanie działalności przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną od posiadania dyplomu pielęgniarskiego; w niektórych innych Państwach Członkowskich, w przypadku gdy nie ma takiego wymogu, używanie tytułu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną mimo to jest przedmiotem regulacji prawnych;

w odniesieniu do posiadania formalnego świadectwa wykształcenia, ponieważ dyrektywa w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów nie zakłada równoważności wykształcenia objętego takimi dyplomami, powinno być dozwolone posługiwanie się takimi kwalifikacjami jedynie w języku Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec;

w celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy przez władze krajowe Państwa Członkowskie mogą postanowić, że oprócz formalnego świadectwa wykształcenia osoba, która spełnia wymagane przez dyrektywę warunki kształcenia, zobowiązana jest przedstawić świadectwo, w którym właściwe władze kraju pochodzenia danej osoby lub państwa, z którego przybywa, potwierdzą, że zaświadczenie takie jest równoważne ze świadectwami objętymi zakresem niniejszej dyrektywy;

w odniesieniu do wymagań dotyczących nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii należy dokonać rozróżnienia pomiędzy wymaganiami, jakie należy spełnić rozpoczynając wykonywanie zawodu, a wymaganiami niezbędnymi przy jego wykonywaniu;

w przypadku świadczenia usług, wymóg rejestracji lub członkostwa w organizacjach lub instytucjach zawodowych, ze względu na to, że jest on związany z ustalonym i stałym charakterem działalności prowadzonej w kraju przyjmującym, stanowiłby bez wątpienia przeszkodę dla osoby zamierzającej świadczyć usługi z powodu tymczasowego charakteru jej działalności; a zatem wymóg ten należy znieść; jednakże w tym przypadku, należy zagwarantować nadzór nad dyscypliną zawodową, leżący w zakresie odpowiedzialności takich organizacji lub organów zawodowych; w tym celu należy zapewnić, opierając się na art. 62 Traktatu, że dana osoba może zostać zobowiązana do przedłożenia właściwym władzom przyjmującego Państwa Członkowskiego danych odnoszących się do świadczenia usług;

w odniesieniu do pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną pozostających w stosunku pracy, rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przemieszczania się pracowników wewnątrz Wspólnoty ⁽⁴⁾ nie ustanawia żadnych przepisów szczególnych odnoszących się do nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii, zdyscyplinowania zawodowego lub używania tytułu zawodowego; w zależności od danego Państwa Członkowskiego zasady takie mają lub mogą być stosowane zarówno w odniesieniu do pracowników najemnych, jak i pracujących na własny rachunek;

działalność pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną we wszystkich Państwach Członkowskich wymaga posiadania dyplomu, świadectwa lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji danej osoby jako pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną; działalności takie wykonywane są zarówno przez pracowników najemnych, jak i pracujących na własny rachunek lub przez tę samą osobę w obydwu formach w okresie jej pracy zawodowej; w celu wsparcia w najszerszym możliwym zakresie swobodnego przepływu wykwalifikowanych pracowników w ramach Wspólnoty, tak szybko, jak to możliwe, konieczne wydaje się rozszerzenie niniejszej dyrektywy na pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną pozostających w stosunku pracy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Rozdział  1

ZAKRES

Artykuł  1

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do działalności pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną.

2. 1 Do celów niniejszej dyrektywy "działalność pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną" oznacza działalność prowadzoną przez osoby posiadające następujące tytuły:

w Niemczech:

"Gesundheits- und Krankenpflegerin/Gesundheits- und Krankenpfleger";

w Belgii

"hospitalier(ère)/verpleegassistent(e)", "infirmier(ère) hospitalier(ère)/ziekenhuisverpleger (verpleegster)";

w Danii:

"sygeplejerske";

we Francji:

"infirmier(ère)";

w Irlandii:

"Registered General Nurse";

we Włoszech:

"infermiere professionale";

w Luksemburgu:

"infirmier";

w Niderlandach:

"verpleegkundige";

w Zjednoczonym Królestwie:

w Anglii, Walii i Irlandii Północnej:

State Registered Nurse or Registered General Nurse";

w Szkocji:

"Registered General Nurse";

Grecja:

"Διπωματούχου πτυχιούχου νοσοκόμου, νοσηευτού, νοσηλετριας"

w Hiszpanii:

"Enfermero/a diplomado/a;"

w Portugalii:

"Enfermeiro";

W Austrii:

Diplomierte Krankenschwester/Diplomierter Krankenpflege";

w Finlandii:

"sairaanhoitaja/sjukskötare";

w Szwecji:

"sjuksköterska";

"w Republice Czeskiej:

"všeobecná sestra/všeobecný ošetřovatel";

w Estonii:

"õde";

na Cyprze:

"Εγγεγραµµένος Νοσηλευτής";

na Łotwie:

"māsa";

na Litwie:

"Bendrosios praktikos slaugytojas";

na Węgrzech:

"ápoló";

na Malcie:

"Infermier Registrat tal-Ewwel Livell";

w Polsce:

"pielęgniarka";

w Słowenii:

"diplomirana medicinska sestra / diplomirani zdravstvenik";

na Słowacji:

"sestra".

w Bułgarii:

"Медицинска сестра";

w Rumunii:

"asistent medical generalist"

Rozdział  II

DYPLOMY, ŚWIADECTWA I INNE DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POSIADANIE KWALIFIKACJI PIELĘGNIAREK ODPOWIEDZIALNYCH ZA OPIEKĘ OGÓLNĄ

Artykuł  2 ²

Każde Państwo Członkowskie uznaje dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, wydane obywatelom Państw Członkowskich przez inne Państwa Członkowskie zgodnie z art. 1 dyrektywy 77/453/EWG i które wymienione są w Załączniku, poprzez nadanie takim kwalifikacjom, w zakresie prawa podjęcia i prowadzenia działalności na własny rachunek przez pielęgniarkę odpowiedzialną za opiekę ogólną, takiego samego skutku na swoim terytorium, jakie państwo to samo przyznaje.

Artykuł  3 ³

(uchylony)

Rozdział  III

OKOLICZNOŚCI ZASTANE

Artykuł  4 ⁴

1. 5 W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji nie spełniają wszystkich minimalnych wymogów wykształcenia szczegółowo określonych w art. 1 dyrektywy 77/453/EWG, każde Państwo Członkowskie uznaje jako wystarczające potwierdzenie dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, wydane przez te Państwa Członkowskie przed wejściem w życie dyrektywy 77/453/EWG, z dołączonym zaświadczeniem stwierdzającym, że obywatele ci faktycznie i zgodnie z prawem wykonywali działalność przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających datę wydania zaświadczenia.

Wymaga się, aby działalność ta obejmowała całość obowiązków związanych z planowaniem, organizacją i sprawowaniem opieki pielęgniarskiej nad pacjentem.

2. 6 W przypadku obywateli tych Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarki nie są zgodne z wytycznymi zawartymi w art. 3 ⁷ , każde Państwo Członkowskie ma obowiązek uznać za wystarczające dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, nadane przez te Państwa Członkowskie, potwierdzone przez zaświadczenia wydane przez właściwe władze lub organizacje. Zaświadczenia te powinny poświadczać, iż dyplomy, świadectwa, lub inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną zostały wydane po odbyciu kształcenia zgodnego z wymogami zawartymi w dyrektywie 77/453/EWG, o których mowa w art. 2 niniejszej dyrektywy, i traktowane są przez Państwo Członkowskie, które je nadało, jako kwalifikacje lub uprawnienia zgodne z zawartymi w art. 3 ⁸ niniejszej dyrektywy.

Artykuł  4a ⁹

W przypadku obywateli Państw Członkowskich, posiadających dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, potwierdzające wykształcenie nabyte na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, które nie odpowiada minimalnym wymogom kształcenia ustanowionym w art. 1 dyrektywy 77/453/EWG, Państwa Członkowskie inne niż Niemcy uznają powyższe dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji za wystarczający dowód, jeżeli:

– potwierdzają one kształcenie rozpoczęte przed zjednoczeniem Niemiec,

– dają prawo do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną na całym terytorium Niemiec, na takich samych zasadach jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, które są wydawane przez właściwe władze niemieckie, określone w art. 3 ¹⁰ lit. a), oraz

– jest do nich dołączone zaświadczenie, wydane przez właściwe władze niemieckie, stwierdzające, że osoby te wykonywały, rzeczywiście i w sposób zgodny z prawem, zawód pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną w Niemczech, przynajmniej przez trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających datę wydania zaświadczenia. Ta działalność musi obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i realizację opieki pielęgniarskiej nad pacjentem.

Artykuł  4b ¹¹

W odniesieniu do polskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych:

W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną zostały wydane lub których kształcenie zaczęło się w Polsce przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 1 dyrektywy 77/453/EWG, Państwa Członkowskie uznają następujące dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarskiej opieki ogólnej jako wystarczające dowody, jeśli będzie do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną w Polsce w niżej wymienionych okresach:

– dyplom licencjata pielęgniarstwa - co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia,

– dyplom pielęgniarstwa (dyplom pielęgniarki albo pielęgniarki dyplomowanej) z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w zawodowej szkole medycznejco najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Wymieniona działalność musiała obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i opiekę pielęgniarską nad pacjentem.

Artykuł  4c ¹²

1. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Republiki Czeskiej potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak czeskie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Republiki Czeskiej przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

2. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 20 sierpnia 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Estonii potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak estońskie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Estonii przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

3. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 21 sierpnia 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Łotwy potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak łotewskie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Łotwy przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

4. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 11 marca 1990 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacji w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Litwy potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak litewskie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Litwy przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

5. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Słowacji potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak słowackie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Słowacji przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

6. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Jugosławii przed 25 czerwca 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarstwa ogólnego jako wystarczający dowód, jeżeli władze Słowenii potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak słoweńskie kwalifikacje pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, jeśli chodzi o dostęp do zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich wykonywali rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Słowenii przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Artykuł  4d ¹³

1. Na zasadzie odstępstwa od niniejszej dyrektywy, Bułgaria może zezwolić posiadaczom kwalifikacji "фелдшер" (felczer) przyznawanej w Bułgarii przed dniem 31 grudnia 1999 r. i wykonującym ten zawód w ramach bułgarskiego systemu zabezpieczeń społecznych w dniu 1 stycznia 2000 r. na dalsze wykonywanie wspomnianego zawodu, nawet jeżeli ich działalność jest częściowo objęta zakresem niniejszej dyrektywy.

2. Posiadaczom bułgarskiej kwalifikacji "фелдшер" (felczer), o której mowa w ust. 1, nie przysługuje prawo do uznania ich kwalifikacji w innych państwach członkowskich na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł  4e ¹⁴

W odniesieniu do rumuńskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych:

W przypadku obywateli państw członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną zostały wydane w Rumunii przed dniem przystąpienia lub których kształcenie zaczęło się w Rumunii przed tym dniami jeżeli nie spełniają one minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 1 dyrektywy 77/453/EWG, państwa członkowskie uznają następujące dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarskiej opieki ogólnej jako wystarczające dowody, jeśli będzie do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną w Rumunii w niżej wymienionych okresach:

– dyplom pielęgniarstwa (Certificat de competenţe profesionale de asistent medical generalist) z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w şcoală postliceală - co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Wymieniona działalność musiała obowiązkowo obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i opiekę pielęgniarską nad pacjentem.

Rozdział  IV

UŻYWANIE TYTUŁU OKREŚLAJĄCEGO WYKSZTAŁCENIE

Artykuł  5

1. Z zastrzeżeniem art. 13, przyjmujące Państwa Członkowskie zagwarantują, że obywatele Państw Członkowskich, spełniający warunki określone w art. 2 i 4, mają prawo do używania tytułu określającego wykształcenie, o ile nie jest identyczny z tytułem zawodowym lub, gdzie to stosowne, jego skrótu, obowiązującego w Państwie Członkowskim ich pochodzenia lub w Państwie Członkowskim, z którego przybywają, w języku tego państwa. Przyjmujące Państwo Członkowskie może zażądać, aby określony tytuł był opatrzony informacją dotyczącą nazwy i siedziby instytucji albo komisji egzaminacyjnej, która go nadała.

2. Jeżeli tytuł określający wykształcenie używany w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, może być mylony w przyjmującym Państwie Członkowskim z tytułem wymagającym w tym państwie dodatkowego szkolenia, a którego zainteresowana osoba nie odbyła, przyjmujące Państwo Członkowskie może żądać od tej osoby używania tytułu obowiązującego w Państwie Członkowskim, z którego ona pochodzi lub przybywa, w odpowiedniej formie określonej przez przyjmujące Państwo Członkowskie.

Rozdział  V

PRZEPISY UŁATWIAJĄCE SKUTECZNE WYKONYWANIE PRAWA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI ORAZ SWOBODY ŚWIADCZENIA USŁUG PRZEZ PIELĘGNIARKI ODPOWIEDZIALNE ZA OPIEKĘ OGÓLNĄ

A. Przepisy szczególne odnoszące się do prawa przedsiębiorczości

Artykuł  6

1. Przyjmujące Państwo Członkowskie, które wymaga od swoich obywateli podejmujących po raz pierwszy działalność, określoną w art. 1, dowodu nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, przyjmuje w odniesieniu do obywateli innych Państw Członkowskich jako wystarczający dowód zaświadczenie wydane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, potwierdzające, że zostały spełnione wymagania Państwa Członkowskiego dotyczące nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, niezbędne do podjęcia tej działalności.

2. Jeżeli Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, nie wymaga dowodu nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii od osób zamierzających podjąć działalność po raz pierwszy, przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od obywateli Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, wyciągu z rejestru sądowego lub w razie jego braku, równoważnego dokumentu wystawionego przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

3. 15 Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie posiada informacje na temat ważnego zdarzenia, zaistniałego poza jego terytorium, a które może mieć wpływ na podjęcie działalności na jego terytorium, może poinformować o tym zdarzeniu Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

Państwo Członkowskie pochodzenia lub Państwo Członkowskie, z którego cudzoziemiec przybywa, dokona weryfikacji tych informacji. Jego władze podejmą decyzję, o rodzaju i zakresie postępowania wyjaśniającego jakie należy przeprowadzić i powiadomią przyjmujące Państwo Członkowskie o wszelkich działaniach, które podejmą w związku ze świadectwami lub dowodami, które wydały.

Państwa Członkowskie gwarantują poufność przekazywanych informacji.

Artykuł  7

1. Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim obowiązują przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, ustanawiające wymagania co do nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii, w tym przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego za poważne wykroczenia zawodowe lub skazanie za przestępstwo kryminalne, związane z wykonywaniem działalności, określonej w art. 1, Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, przekazuje przyjmującemu Państwu Członkowskiemu wszelkie niezbędne informacje o środkach lub postępowaniu dyscyplinarnym o charakterze zawodowym lub administracyjnym podjętych wobec danej osoby lub o karach za przestępstwa, wymierzonych jej w czasie wykonywania zawodu w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa.

2. 16 Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie posiada informacje na temat ważnego zdarzenia, zaistniałego przed podjęciem przed zainteresowaną osobę działalności w tym państwiepoza jego terytorium, a które może mieć wpływ na prowadzenie działalności na jego terytorium, może poinformować o tym zdarzeniu Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

Państwo Członkowskie pochodzenia lub Państwo Członkowskie, z którego cudzoziemiec przybywa, dokona weryfikacji tych informacji. Władze tego państwa zdecydują o rodzaju i zakresie postępowania weryfikacyjnego, które należy przeprowadzić i poinformują przyjmujące Państwo Członkowskie o działaniach podjętych w związku z informacją, którą przekazały zgodnie z ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zapewnią poufność przekazywanych informacji.

Artykuł  8

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli zamierzających podjąć lub wykonywać działalność, określoną w art. 1, świadectwa o stanie zdrowia fizycznego lub psychicznego, państwo to uznaje za wystarczający dowód dokument wymagany w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

Jeżeli Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, nie nakłada tego rodzaju wymogów na osoby zamierzające podjąć lub wykonywać daną działalność, przyjmujące Państwo Członkowskie przyjmuje od obywatela świadectwo wydane przez właściwe władze tego państwa, odpowiadające świadectwom wydawanym w przyjmującym Państwie Członkowskim.

Artykuł  9

Dokumenty, określone w art. 6 i 8, nie mogą być przedkładane po upływie trzech miesięcy od daty ich wystawienia.

Artykuł  10

1. Postępowanie w sprawie uzyskania zezwolenia przez osobę zainteresowaną podjęciem działalności, określonej w art. 1, zgodnie z art. 6-8 musi zostać zakończona jak najszybciej, nie później jednak niż w trzy miesiące po przedłożeniu wszystkich dokumentów dotyczących tej osoby, wyłączywszy opóźnienia wynikające z odwołań złożonych po zakończeniu postępowania.

2. W przypadkach, określonych w art. 6 ust. 3 oraz w art. 7 ust. 2, wniosek o powtórne zbadanie sprawy zawiesza bieg terminu przewidzianego w ust. 1.

Państwo Członkowskie, do którego zwrócono się o konsultację, udziela odpowiedzi w ciągu trzech miesięcy.

Po otrzymaniu odpowiedzi lub po upływie tego terminu przyjmujące Państwo Członkowskie kontynuuje postępowanie określone w ust. 1.

Artykuł  10a ¹⁷

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli zamierzających podjąć lub wykonywać działalność, określoną w art. 1, złożenia przysięgi lub uroczystego oświadczenia, a forma przysięgi lub oświadczenia nie może być użyta przez obywateli innych Państw Członkowskich, to Państwo Członkowskie zapewni możliwość złożenia przysięgi lub oświadczenia w stosownej i równoważnej formie.

B. Przepisy szczególne odnoszące się do świadczenia usług

Artykuł  11

1. 18 Jeżeli Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli zamierzających podjąć lub wykonywać działalność, określoną w art. 1, zezwolenia lub członkostwa albo rejestracji w organizacjach lub instytucjach zawodowych, Państwo to zwolni z tego wymogu obywateli Państw Członkowskich w przypadku świadczenia przez nich usług.

Zainteresowana osoba świadczy usługi, posiadając takie same prawa i obowiązki jak obywatele przyjmującego Państwa Członkowskiego; w szczególności podlega przepisom dotyczącym wykonywania zawodu o charakterze korporacyjnym lub administracyjnym obowiązującym w tym Państwie Członkowskim.

W tym celu oraz w uzupełnieniu oświadczenia, przewidzianego w ust. 2, dotyczącego świadczenia usług, Państwa Członkowskie mogą, w celu umożliwienia stosowania przepisów dotyczących wykonywania zawodu obowiązujących na ich terytorium, wymagać albo automatycznej tymczasowej rejestracji, albo członkostwa pro formaw organizacji lub instytucji zawodowej, albo alternatywnie, wpisu do rejestru, pod warunkiem, że rejestracja lub uzyskanie członkostwa nie spowoduje opóźnień, czy też w inny sposób nie utrudni świadczenia usług, albo też nie obciąży osoby świadczącej usługi dodatkowymi kosztami.

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie podejmie środki przewidziane w akapicie drugim lub uzyska informacje o zdarzeniach naruszających te przepisy, niezwłocznie powiadomi o tym Państwo Członkowskie, w którym dana osoba prowadzi działalność.

2. Przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od zainteresowanej osoby złożenia przed właściwymi władzami uprzedniego oświadczenia dotyczącego świadczenia przez nią usług, jeżeli łączy się to z czasowym pobytem na terytorium tego państwa.

W nagłych przypadkach niniejsze oświadczenie może być złożone niezwłocznie po wyświadczeniu usług.

3. Zgodnie z ust. 1 i 2, przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od zainteresowanej osoby, aby dostarczyła dokument lub dokumenty zawierające następujące informacje:

– oświadczenie, określone w ust. 2,

– zaświadczenie stwierdzające, że zainteresowana osoba zgodnie z prawem prowadzi określoną działalność w Państwie Członkowskim, w którym posiada siedzibę,

– zaświadczenie stwierdzające, że osoba posiada jeden z dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji odpowiednich do świadczenia usług, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

4. Dokument lub dokumenty wymienione w ust. 3 nie mogą być przedkładane później niż w 12 miesięcy od daty ich wydania.

5. Jeżeli Państwo Członkowskie, czasowo lub na stałe, pozbawia w całości lub w części swojego obywatela lub obywatela innego Państwa Członkowskiego mającego siedzibę na jego terytorium prawa do wykonywania działalności, określonych w art. 1, zapewnia tymczasowe lub stałe unieważnienie zaświadczenia, określonego w ust. 3 tiret drugie.

Artykuł  12

Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim wymagana jest rejestracja w publicznej instytucji ubezpieczenia społecznego w celu rozliczeń z organami ubezpieczeniowymi rachunków związanych z usługami świadczonymi osobom ubezpieczonym w ramach systemu ubezpieczenia społecznego, państwo to zwalnia z tego wymogu obywateli Państw Członkowskich mających siedzibę w innym Państwie Członkowskim, w przypadku gdy świadczenie takich usług wymaga od zainteresowanej osoby odbywania podróży.

Jednakże zainteresowane osoby przekażą tym organizacjom informacje o świadczonych usługach przed lub - w nagłych przypadkach - po ich wyświadczeniu.

C. Postanowienia wspólne dla prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług

Artykuł  13

Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim używanie tytułu zawodowego związanego z wykonywaniem działalności, określonej w art. 1, podlega prawnej regulacji, obywatele innych Państw Członkowskich, spełniający warunki ustanowione w art. 2 i 4, używają tytułu zawodowego w przyjmującym Państwie Członkowskim, który odpowiada wymogom kwalifikacji w tym państwie oraz używają jego skrótu.

Artykuł  14 ¹⁹

(skreślony)

Artykuł  15

1. Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne do umożliwienia zainteresowanym osobom uzyskania informacji o przepisach prawnych dotyczących zdrowia i ubezpieczeń społecznych oraz dotyczących etyki zawodowej, obowiązujących w przyjmującym Państwie Członkowskim.

W tym celu Państwa Członkowskie mogą tworzyć ośrodki informacyjne, w których osoby te mogą uzyskać niezbędne informacje. W przypadku podejmowania działalności gospodarczej przyjmujące Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby zainteresowane osoby skontaktowały się z takim ośrodkiem.

2. Państwa Członkowskie mogą utworzyć ośrodki, określone w ust. 1, przy właściwych władzach i organach, które muszą wyznaczyć w terminie przewidzianym w art. 19 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zadbają, aby zainteresowane osoby posiadły, w interesie własnym oraz w interesie klientów, znajomość języka konieczną do wykonywania zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim.

Rozdział  VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  16

W przypadku uzasadnionych wątpliwości przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od właściwych władz innego Państwa Członkowskiego potwierdzenia autentyczności dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, wydanych przez to drugie Państwo Członkowskie, określonych w rozdziale II i III, jak również potwierdzenia, że zainteresowana osoba spełnia wszystkie wymogi dotyczące kształcenia określone w dyrektywie 77/453/EWG.

Artykuł  17

W terminie przewidzianym w art. 19 ust. 1 Państwa Członkowskie wyznaczą władze i organy właściwe do wydawania lub przyjmowania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, jak również dokumentów i informacji, o których mowa w niniejszej dyrektywie, o czym niezwłocznie poinformują inne Państwa Członkowskie i Komisję.

Artykuł  18

Niniejszą dyrektywę stosuje się także do obywateli Państw Członkowskich, którzy, zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1612/68, na podstawie umowy o pracę wykonują lub będą wykonywać działalność, określoną art. 1.

Artykuł  18a ²⁰

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które przyjmują odnośnie do przyznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą. Komisja opublikuje właściwe zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, wymieniając nazwy przyjęte przez Państwa Członkowskie dla kwalifikacji zdobytych w trakcie kształcenia oraz, w przypadku gdy ma to zastosowanie, dla odpowiadającego im tytułu zawodowego.

Artykuł  18b ²¹

Każde Państwo Członkowskie uzna za wystarczające, odnośnie do obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą nie odpowiadają nazwom wymienionym dla tych Państw Członkowskich w tej dyrektywie, dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przyznane przez te Państwa Członkowskie wraz z towarzyszącym im zaświadczeniem wydanym przez właściwe władze lub organy. Zaświadczenie stwierdzi, że dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji zostały przyznane po ukończeniu kształcenia i szkolenia spełniających przepisy niniejszej dyrektywy i są traktowane przez przyznające je Państwo Członkowskie za równorzędne z tymi, które są w niej wymienione.

Artykuł  18c ²²

Państwa Członkowskie zbadają dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą, uzyskane przez osobę posiadającą poza obszarem Unii Europejskiej, w przypadku gdy te dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji zostały uznane w Państwie Członkowskim, jak również kształcenie odbyte i/lub kwalifikacje zawodowe uzyskane w Państwie Członkowskim. Państwo Członkowskie wydaje decyzję w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia wniosku przez osobę składającą wniosek wraz z pełną uzupełniającą dokumentacją.

Artykuł  18d ²³

W przypadku gdy wniosek jest odrzucany, Państwa Członkowskie należycie przedstawią powody swoich decyzji w sprawie wniosków o uznanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Osoby składające wnioski mają prawo do odwołania się do sądów zgodnie z prawem krajowym. Prawo do odwołania obowiązuje również w przypadku niepodjęcia decyzji w przewidzianym terminie.

Artykuł  19

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie dwóch lat od jej ogłoszenia i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł  20

W przypadku gdy Państwo Członkowskie napotka poważne trudności w przystosowaniu niniejszej dyrektywy w określonych obszarach, Komisja wspólnie z tym państwem dokona analizy tych trudności i zwróci się o opinię do Komitetu Wyższych Urzędników ds. Zdrowia Publicznego powołanego decyzją 75/365/EWG ⁽⁵⁾, zmienioną decyzją 77/455/EWG ⁽⁶⁾.

W razie potrzeby Komisja przedłoży Radzie właściwe propozycje.

Artykuł  21

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 czerwca 1977 r.

	W imieniu Rady
	J. SILKIN
	Przewodniczący

_______

⁽¹⁾ Dz.U. C 65 z 5.6.1970, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. C 108 z 26.8.1970, str. 23.

⁽⁾ Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 8.

⁽⁾ Dz.U. L 257 z 19.10.1968, str. 2.

⁽⁾ Dz.U. L 167 z 30.6.1975, str. 19.

⁽⁾ Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 13.

ZAŁĄCZNIK ²⁴

Tytuły dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie pielęgniarstwa (ogólnego)

Państwo	Tytuł/nazwa kwalifikacji	Organ nadający tytuł	Świadectwo towarzyszące kwalifikacjom
Belgique/ België/Belgien	1. Diploma gegradueerde verpleger/verpleegster - Diplôme d'infirmier(ère) gradué(e) - Diplom eines (einer) graduierten Krankenpflegers (-pflegerin) 2. Diploma in de ziekenhuisverpleegkunde - Brevet d'infirmier(ère) hospitalier(ère) - Brevet eines (einer) Krankenpflegers (-pflegerin) 3. Brevet van verpleegassistent(e) - Brevet d'hospitalier(ère) - Brevet einer Pflegeassistentin	1. De erkende opleidingsinstituten/ les établissements d'enseignement reconnus/die anerkannten Ausbildungsanstalten 2. De bevoegde Examencommissie van de Vlaamse Gemeenschap/le Jury compétent d'enseignement de la Communauté française/die zuständigen "Prüfungsausschüsse der Deutschsprachigen Gemeinschaft"
България	Диплома за висше образование на образователно-квалификационна степен "Бакалавър" с профес- ионална квалификация "Медиц- инска сестра	Университет"
Česká republika	1. Diplom o ukončení studia ve studijním programu ošetřovatelství ve studijním oboru všeobecná sestra (bakalář, Bc.) 2. Diplom o ukončení studia ve studijním oboru diplomovaná všeobecná sestra (diplomovaný specialista, DiS.)	1. Vysoká škola zřízená nebo uznaná státem 2. Vyšší odborná škola zřízená nebo uznaná státem	1. Vysvědčení o státní závěrečné zkoušce 2. Vysvědčení o absolutoriu
Danmark	Eksamensbevis efter gennemført sygeplejerskeuddannelse	Sygeplejeskole godkendt af Undervisningsministeriet
Deutschland	Zeugnis über die staatliche Prüfung in der Krankenpflege	Staatlicher Prüfungsausschuss
Eesti	Diplom õe erialal	1. Tallinna Meditsiinikool 2. Tartu Meditsiinikool 3. Kohtla-Järve Meditsiinikool
Ελλάς	1. Πτυχίο Νοσηλευτικής Παν/μιου Αθηνών 2. Πτυχίο Νοσηλευτικής Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυματων (Τ.Ε.Ι.) 3. Πτυχιο Αξιωματικών Νοσηλευτικής 4. Πτυχιο Aδελφών Νοσοκόμον πρώην Ανωτέρον Σχολών Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας 5. Πτυχιο Aδελφών Νοσοκόμον και Επισκεπτριών πρώην Ανωτέρον Σχολών Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας 6. Πτυχιο Τμήματος Νοσηλευτικής	1. Πανεπιστήμιο Αθηνών 2. Τεχνολογικά Εκπαιδευτικα Ιδρύματα Υπουργειο Εθνικής Παιδειας και Θρησκευμάτων 3. Υπουργειο Εθνικής Άμυνας 4. Υπουργειο Υγειας και Πρόνοιας 5. Υπουργειο Υγειας και Πρόνοιας 6. ΚΑΤΕΕ Υπουργειο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
España	Titulo de Diplomado universitario en Enfermería	Ministerio de Educación y Cultura/El rector de una Universidad
France	1. Diplôme d'Etat d'infirmier(ère) 2. Diplôme d'Etat d'infirmier(ère) délivré en vertu du décret no 99-1147 du 29 décembre 1999	Le ministère de la santé
Ireland	Certificate of Registered General Nurse	An Bord Altranais (The Nursing Board)
Italia	Diploma di infermiere professionale	Scuole riconosciute dallo Stato
Κύπρος	∆ ίπλωµα Γενικής Νοσηλευτικής	Νοσηλευτική Σχολή
Latvija	1. diploms par māsas kvalifikācijas iegūšanu 2. māsas diploms	1. Māsu skolas 2. Universitātes tipa augstskola pamatojoties uz Valsts eksāmenu komisijas lēmumu
Lietuva	1. Aukštojo mokslo diplomas, nurodantis suteiktą bendrosios praktikos slaugytojo profesinę kvalifikaciją 2. Aukštojo mokslo diplomas (neuniversitetinės studijos), nurodantis suteiktą bendrosios praktikos slaugytojo profesinę kvalifikaciją	1. Universitetas 2. Kolegija
Luxembourg	1. Diplôme d'Etat d'infirmier 2. Diplôme d'Etat d'infirmier hospitalier gradué	Ministère de l'Education nationale, de la Formation professionnelle et des Sports
Magyarország	1. Ápoló bizonyítvány 2. Diplomás ápoló oklevél 3. Egyetemi okleveles ápoló oklevél	1. Iskola 2. Egyetem / főiskola 3. Egyetem
Malta	Lawrja jew diploma flistudji tal-infermerija	Universita 'ta' Malta
Nederland	1. diploma's verpleger A, verpleegster A, verpleegkundige A 2. diploma verpleegkundige MBOV (Middelbare Beroepsopleiding Verpleegkundige) 3. diploma verpleegkundige HBOV (Hogere Beroepsopleiding Verpleegkundige) 4. diploma beroepsonderwijs verpleegkundige - Kwalificatieniveau 4 5. diploma hogere beroepsopleiding verpleegkundige - Kwalificatieniveau 5	1. Door een van overheidswege benoemde examencommissie 2. Door een van overheidswege benoemde examencommissie 3. Door een van overheidswege benoemde examencommissie 4. Door een van overheidswege aangewezen opleidingsinstelling 5. Door een van overheidswege aangewezen opleidingsinstelling
Österreich	1. Diplom als "Diplomierte Gesundheits- und Krankenschwester/Diplomierter Gesundheits- und Krankenpfleger" 2. Diplom als "Diplomierte Krankenschwester/ Diplomierter Krankenpfleger"	1. Schule für allgemeine Gesundheits - und Krankenpflege 2. Allgemeine Krankenpflegeschule
Polska	Dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku pielęgniarstwo z tytułem "magister pielęgniarstwa"	instytucja prowadząca kształcenie na poziomie wyższym uznana przez właściwe władze
Portugal	1. Diploma do curso de enfermagem geral 2. Diploma/carta de curso de bacharelato em enfermagem 3. Carta de curso de licenciatura em enfermagem	1. Escolas de Enfermagem 2. Escolas Superiores de Enfermagem 3. Escolas Superiores de Enfermagem; Escolas Superiores de Saúde
România	1. Diplomă de absolvire de asistent medical generalist cu studii superioare de scurtă durată	1. Universităţi
	2. Diplomă de licenţă de asistent medical generalist cu studii superioare de lungă durată	2. Universităţi
Slovenija	Diploma, s katero se podeljuje strokovni naslov "diplomirana medicinska sestra / diplomirani zdravstvenik"	1. Univerza 2. Visoka strokovna šola
Slovensko	1. Vysokoškolský diplom o udelení akademického titulu "magister z ošetrovateľstva " ("Mgr.") 2. Vysokoškolský diplom o udelení akademického titulu "bakalár z ošetrovateľstva" ("Bc.") 3. Absolventský diplom v študijnom odbore diplomovaná všeobecná sestra	1. Vysoká škola 2. Vysoká škola 3. Stredná zdravotnícka škola
Suomi/Finland	1. Sairaanhoitajan tutkinto / sjukskötarexamen 2. Sosiaali-ja terveysalan ammattikorkeakoulututkinto, sairaanhoitaja (AMK) / yrkeshögskoleexamen inom hälsovård och det sociala området, sjukskötare (YH)	1. Terveydenhuolto-oppilaitokset / hälsovårdsläroanstalter 2. Ammattikorkeakoulut / yrkeshögskolor
Sverige	Sjuksköterskeexamen	Universitet eller högskola
United Kingdom	Statement of Registration as a Registered General Nurse in part 1 or part 12 of the register kept by the United Kingdom Central Council for Nursing, Midwifery and Health Visiting	Various

1 Art. 1 ust. 2:

- zmieniony przez art. 21 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Greckiej i dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/19) z dniem 1 stycznia 1981 r.

- zmieniony przez art. 26 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/23) z dniem 1 stycznia 1986 r.

- zmieniony przez art. 10 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez zawiadomienie z dnia 21 maja 2005 r. o tytule zawodowym pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną (Dz.U.UE.C.05.123.6).

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

2 Art. 2 zmieniony przez art. 3 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

3 Art. 3:

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- uchylony przez art. 3 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

4 Z dniem 17 grudnia 1981 r. art. 4 stosuje się również do dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających posiadane kwalifikacje i odbycie kształcenia niespełniającego wymagań przewidzianych w art. 1 dyrektywy 77/453/EWG, jeśli zostało ono ukończone po wdrożeniu, ale rozpoczęte przed wdrożeniem tejże dyrektywy, zgodnie z art. 1 dyrektywy nr 81/1057/EWG z dnia 14 grudnia 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.385.25).

5 Art. 4 ust. 1 według numeracji ustalonej przez art. 12 tiret pierwsze dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

6 Art. 4 ust. 2 dodany przez art. 12 tiret drugie dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

7 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 3 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

8 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 3 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

9 Art. 4a dodany przez art. 3 pkt 2 dyrektywy nr 90/658/EWG z dnia 4 grudnia 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.353.73) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1990 r.

10 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 3 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

11 Art. 4b dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

12 Art. 4c dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

13 Art. 4d dodany przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

14 Art. 4e dodany przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

15 Art. 6 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 89/595/EWG z dnia 10 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 października 1989 r.

16 Art. 7 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 89/595/EWG z dnia 10 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 października 1989 r.

17 Art. 10a dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 89/595/EWG z dnia 10 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 października 1989 r.

18 Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 89/595/EWG z dnia 10 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 października 1989 r.

19 Art. 14 skreślony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/595/EWG z dnia 10 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 października 1989 r.

20 Art. 18a dodany przez art. 3 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

21 Art. 18b dodany przez art. 3 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

22 Art. 18c dodany przez art. 3 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

23 Art. 18d dodany przez art. 3 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

24 Załącznik:

-dodany przez art. 3 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez komunikat z dnia 27 stycznia 2005 r. notyfikującyorganyprzyznającekwalifikacje pielęgniarkom odpowiedzialnym za opiekę ogólną oraz położnym (Dz.U.UE.C.05.22.18).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1977.176.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 77/452/EWG dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług
• Data aktu: 27/06/1977
• Data ogłoszenia: 15/07/1977
• Data wejścia w życie: 29/06/1977, 01/05/2004