(Dz.U.UE L z dnia 20 stycznia 1975 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 235,
uwzględniając ogólny program znoszenia ograniczeń swobody przedsiębiorczości(1), w szczególności jego tytuł II,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2);
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3);
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z dyrektywą Rady nr 73/148/EWG(4) z dnia 21 maja 1973 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przemieszczania się i pobytu obywateli Państw Członkowskich wewnątrz Wspólnoty, które dotyczą przedsiębiorczości i świadczenia usług, każde Państwo Członkowskie przyznaje prawo stałego pobytu obywatelom innych Państw Członkowskich, którzy osiedlają się w obrębie terytoriów tych państw w celu prowadzenia działalności jako osoby pracujące na własny rachunek, jeśli zgodnie z Traktatem zniesiono ograniczenia w stosunku do tych rodzajów działalności;
zwykle osoba przedłuża okres stałego pobytu na terytorium Państwa Członkowskiego, pozostając w danym państwie po ustaniu działalności; w tym przypadku brak prawa do pozostawania stanowi przeszkodę w realizacji swobody przedsiębiorczości; warunki, na jakich takie prawo może być wykonywane w odniesieniu do pracowników najemnych zostały określone w rozporządzeniu nr 1251/70/EWG(5);
artykuł 48 ust. 3 lit. d) Traktatu uznaje prawo pracowników do pozostawania na terytorium danego Państwa Członkowskiego po ustaniu zatrudnienia; art. 54 ust. 2 nie przewiduje wyraźnie takiego samego prawa dla osób pracujących na własny rachunek; jednak charakter działalności gospodarczej i powstałych relacji z państwem, w którym osoby prowadziły swoją działalność oznacza, że osoby te są wyraźnie zainteresowane korzystaniem z tego samego prawa do pozostawania na danym terytorium, jakie przysługuje pracownikom; w celu uzasadnienia powyższego działania, należy powołać się na postanowienie Traktatu umożliwiające jego podjęcie;
swoboda przedsiębiorczości wewnątrz Wspólnoty wymaga, aby obywatele Państw Członkowskich mogli prowadzić działalność na własny rachunek kolejno w różnych Państwach Członkowskich, bez narażania się na mniej korzystną pozycję;
obywatel jednego Państwa Członkowskiego zamieszkujący na terytorium innego Państwa Członkowskiego powinien mieć zagwarantowane prawo do pozostawania na tym terytorium w momencie, gdy zaprzestaje w tym państwie prowadzenia działalności na własny rachunek ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego lub z powodu trwałej niezdolności do pracy; prawo to należy również zagwarantować obywatelowi Państwa Członkowskiego, który po okresie działalności na własny rachunek i pobycie na terytorium drugiego Państwa Członkowskiego, podejmuje działalność na terytorium trzeciego Państwa Członkowskiego, podczas gdy nadal zachowuje na terytorium drugiego państwa miejsce swojego stałego pobytu;
w celu określenia warunków dla powstania prawa do pozostawania, należy wziąć pod uwagę przyczyny, które spowodowały zakończenie działalności na terytorium danego Państwa Członkowskiego, a w szczególności różnicę między przejściem na emeryturę, normalnym i przewidywalnym zakończeniem działalności zawodowej a trwałą niezdolnością do pracy, prowadzącą do przedwczesnego i nieprzewidywalnego zakończenia działalności;
należy określić warunki specjalne dla przypadków, jeśli współmałżonek jest lub był obywatelem danego Państwa Członkowskiego lub jeśli zakończenie działalności jest spowodowane wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;
obywatel Państwa Członkowskiego, który prowadził działalność gospodarczą na własny rachunek na terytorium innego Państwa Członkowskiego i zakończył swoją działalność zawodową, powinien mieć wystarczająco dużo czasu na podjęcie decyzji w sprawie docelowego miejsca pobytu;
wykonanie prawa do pozostawania przez obywatela Państwa Członkowskiego pracującego na własny rachunek obejmuje rozszerzenie tego prawa na członków jego rodziny; w przypadku śmierci obywatela Państwa Członkowskiego, który pracował na własny rachunek, prawo do pozostawania powinno być również uznane w stosunku do członków jego rodziny oraz powinno podlegać warunkom specjalnym;
osoby, do których stosuje się prawo do pozostawania, powinny być traktowane na równi z obywatelami danego państwa, którzy zakończyli już swoją działalność zawodową,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 1974 r.
W imieniu Rady | |
M. DURAFOUR | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. 2 z 15.1.1962, str. 36/62.
(2) Dz.U. C 14 z 27.3.1973, str. 20.
(3) Dz.U. C 142 z 31.12.1972, str. 12.
(4) Dz.U. L 172 z 28.6.1973, str. 14.
(5) Dz.U. L 142 z 30.6.1970, str. 24.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.1975.14.10 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 75/34/EWG dotycząca prawa obywateli Państwa Członkowskiego do pozostawania na terytorium innego Państwa Członkowskiego po zakończeniu prowadzenia na tym terytorium działalności na własny rachunek |
Data aktu: | 17/12/1974 |
Data ogłoszenia: | 20/01/1975 |
Data wejścia w życie: | 18/12/1974, 01/05/2004 |