Międzynarodowa konwencja dotycząca uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego. Kyoto.1973.05.18.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

DOTYCZĄCA UPROSZCZENIA I HARMONIZACJI POSTĘPOWANIA CELNEGO ^*

PREAMBUŁA

Umawiające się Strony niniejszej Konwencji opracowanej pod auspicjami Rady Współpracy Celnej,

USIŁUJĄC wyeliminować rozbieżności między procedurami i praktykami celnymi Umawiających się Stron, które mogą utrudniać handel międzynarodowy oraz inne formy wymiany międzynarodowej,

PRAGNĄC wnieść skuteczny wkład w rozwój takiego handlu i wymiany poprzez uproszczenie i harmonizację procedur i praktyk celnych oraz przez rozwijanie współpracy międzynarodowej,

STWIERDZAJĄC, że można osiągnąć znaczące korzyści ułatwienia handlu międzynarodowego bez narażania właściwych norm kontroli celnej,

UZNAJĄC, iż takie uproszczenie i harmonizację można osiągnąć poprzez stosowanie, w szczególności, następujących zasad:

– wdrażanie programów mających na celu ciągłą modernizację procedur i praktyk celnych poprawiając w ten sposób efektywność i skuteczność,

– stosowanie procedur i praktyk celnych w przewidywalny, zwarty i przejrzysty sposób,

– dostarczanie zainteresowanym stronom wszystkich koniecznych informacji dotyczących ustawodawstwa, postanowień, wytycznychadministracyjnych, procedur i praktyk celnych,

– przyjęcie nowoczesnych technik, takich jak zarządzanie ryzykiem i kontrole oparte na audycie, oraz maksymalne praktyczne wykorzystanie technologii informacyjnych,

– współpracę tam, gdzie właściwe, z innymi władzami krajowymi, inną administracją celną i środowiskami handlowymi,

– wdrożenie odpowiednich międzynarodowych standardów,

– zapewnienie poszkodowanym stronom łatwo dostępnego procesu administracyjnej i sądowej kontroli,

PRZEKONANE, że międzynarodowy instrument zawierający powyższe cele i zasady, które Umawiające się Strony zobowiązują się stosować, mógłby prowadzić do znacznego stopnia uproszczenia i harmonizacji procedur i praktyk celnych, co jest podstawowym celem Rady Współpracy Celnej, i w taki sposób przyczynić się w większym stopniu do ułatwień w handlu międzynarodowym,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Rozdział  I

Definicje

Artykuł  1

Do celów niniejszej Konwencji:

a) "norma" oznacza postanowienie, którego wdrożenie uznane jest za potrzebne do osiągnięcia harmonizacji i uproszczenia procedur i praktyk celnych;

b) "norma przejściowa" oznacza normę w Ogólnym Załączniku, dla której zezwala się na dłuższy okres wdrożenia;

c) "zalecana praktyka" oznacza postanowienie w szczególnym Załączniku, które jest uznane oraz praktyki, których najszersze możliwe zastosowanie uważane jest za pożądane;

d) "ustawodawstwo krajowe" oznacza ustawodawstwo, postanowienia i inne środki nakładane przez właściwy organ Umawiającej się Strony oraz stosowane na terytorium zainteresowanej Umawiającej się Strony, lub obowiązujące Traktaty, którymi Strona jest związana;

e) "Ogólny Załącznik" oznacza zbiór postanowień stosowanych do wszystkich procedur i praktyk celnych określonych w niniejszej Konwencji;

f) "szczególny Załącznik" oznacza zbiór postanowień stosowanych do jednej lub więcej procedur i praktyk celnych określonych w niniejszej Konwencji;

g) "wytyczne" oznaczają zbiór wyjaśnień postanowień Ogólnego Załącznika, szczególne załączniki i rozdziały, które wskazują niektóre z możliwych sposobów działania przy stosowaniu norm, norm przejściowych oraz zalecanych praktyk, w szczególności opisujące najlepsze praktyki i zalecające przykłady większych ułatwień;

h) "Stały Komitet Techniczny" oznacza Stały Komitet Techniczny Rady;

ij) "Rada" oznacza organizację powołaną przez Konwencję o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzoną w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 roku;

k) "unia celna lub gospodarcza" oznacza unię ustanowioną przez i składającą się z Państw, które posiadają kompetencje przyjmowania własnych postanowień, które są wiążące dla tych Państw w odniesieniu do kwestii uregulowanych w niniejszej Konwencji, oraz posiadają uprawnienia decyzyjne, zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi, do podpisywania, ratyfikacji oraz przystąpienia do niniejszej Konwencji.

Rozdział  II

ZAKRES I STRUKTURA

Zakres stosowania Konwencji

Artykuł  2

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się wspierać upraszczanie i harmonizację procedur celnych oraz stosować się, w tym celu, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, do norm, norm przejściowych i zalecanych praktyk zawartych w załącznikach do niniejszej Konwencji. Jednakże żadne z postanowień nie stanowi przeszkody dla każdej z Umawiających się Stron w udzielaniu ułatwień większych niż przewidziane w niniejszej Konwencji, oraz zaleca się każdej z Umawiających się Stron wprowadzenie takich ułatwień w możliwie jak najszerszym zakresie.

Artykuł  3

Postanowienia niniejszej Konwencji nie wykluczają stosowania ustawodawstwa krajowego w odniesieniu do zakazów lub ograniczeń na towary, które podlegają kontroli celnej.

Struktura Konwencji

Artykuł  4

1. Konwencja składa się z części głównej, Ogólnego Załącznika i szczególnych załączników.

2. Ogólny Załącznik i każdy szczególny Załącznik do niniejszej Konwencji składają się, zasadniczo z rozdziałów, które wyodrębniają Załącznik i zawierają:

a) definicje; oraz

b) normy, niektóre z nich w Ogólnym Załączniku są normami przejściowymi.

3. Każdy szczególny Załącznik zawiera także zalecane praktyki.

4. Każdemu Załącznikowi towarzyszą wytyczne, których teksty nie są wiążące dla Umawiających się Stron.

Artykuł  5

Do celów niniejszej Konwencji, każdy szczególny jej Załącznik(-i) lub rozdział(-y), którymi związana jest Umawiająca się Strona, stanowią integralną część Konwencji, a w stosunku do tej Umawiającej się Strony, każde odniesienie się do Konwencji oznacza odniesienie się do tego Załącznika(-ów) lub rozdziału(-ów).

Rozdział  III

ZARZĄDZANIE KONWENCJĄ

Komitet Zarządzający

Artykuł  6

1. Ustanawia się Komitet Zarządzający w celu rozpatrzenia wprowadzenia w życie niniejszej Konwencji, środki mające na celu zabezpieczenie jednolitej interpretacji i jednolitego stosowania Konwencji oraz wszelkich zaproponowanych do niej zmian.

2. Umawiające się Strony są Członkami Komitetu Zarządzającego.

3. Właściwa administracja jakichkolwiek jednostek posiadających kwalifikacje do tego, aby stać się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 8 lub właściwa administracja jakiegokolwiek członka Światowej Organizacji Handlu, jest uprawniona do uczestniczenia w sesjach Komitetu Zarządzającego jako obserwator. Status i prawa takich obserwatorów ustalane są na podstawie decyzji Rady. Wyżej wymienione prawa nie mogą być wykonywane przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

4. Komitet Zarządzający może zaprosić przedstawicieli międzynarodowych organizacji rządowych i pozarządowych do uczestniczenia w sesjach Komitetu Zarządzającego w charakterze obserwatorów.

5. Komitet Zarządzający:

a) zaleca Umawiającym się Stronom:

i) zmiany w części zasadniczej Konwencji,

ii) zmiany w Ogólnym Załączniku, szczególnych załącznikach i rozdziałach oraz włączenie nowych rozdziałów do Ogólnego Załącznika, a także,

iii) włączenie nowych szczególnych załączników i nowych rozdziałów do szczególnych załączników;

b) może zadecydować, aby zmienić zalecane praktyki lub włączyć nowe zalecane praktyki do szczególnych załączników lub rozdziałów zgodnie z artykułem 16;

c) rozważa wdrożenie postanowień niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 13 ustęp 4;

d) dokonuje przeglądu oraz uaktualnia wytyczne;

e) rozważa wszystkie inne zagadnienia mające znaczenie dla Konwencji, które można do niej odnieść;

f) informuje Stały Komitet Techniczny i Radę o swoich decyzjach.

6. Właściwe administracje Umawiających się Stron przekazują Sekretarzowi Generalnemu Rady wnioski zgodnie z ustępem 5 litera a), b), c) lub d) niniejszego artykułu i ich przyczyny, wraz z każdym wnioskiem o włączenie punktów do porządku obrad sesji Komitetu Zarządzającego. Sekretarz Generalny Rady informuje o wnioskach właściwe administracje Umawiających się Stron oraz obserwatorów określonych w ustępach 2, 3, 4 niniejszego artykułu.

7. Komitet Zarządzający zbiera się co najmniej raz do roku. Corocznie wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego. Sekretarz Generalny Rady przesyła zaproszenie i projekt porządku dziennego właściwym administracjom Umawiających się Stron i obserwatorom określonym w ustępach 2, 3, 4 niniejszego artykułu co najmniej sześć tygodni przed posiedzeniem Komitetu Zarządzającego.

8. Jeżeli decyzja nie może być podjęta w drodze konsensusu, sprawy rozstrzygane są przez Komitet Zarządzający w drodze głosowania obecnych Umawiających się Stron. Wnioski zgodnie z ustępem 5 litera a), b) lub c) niniejszego artykułu przyjmowane są większością dwóch trzecich oddanych głosów. Wszystkie inne sprawy rozstrzygane są przez Komitet Zarządzający większością oddanych głosów.

9. W przypadku stosowania artykułu 8 ustęp 5 niniejszej Konwencji, unie celne i gospodarcze, które są Umawiającymi się Stronami, w przypadku głosowania, dysponują jedynie liczbą głosów równą sumie głosów przyznanych ich członkom, którzy są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji.

10. Przed zamknięciem sesji, Komitet Zarządzający przyjmuje sprawozdanie. Sprawozdanie to przekazywane jest Radzie i Umawiającym się Stronom oraz wymienionym w ustępach 2, 3 i 4 obserwatorom.

11. W razie braku stosownych postanowień w niniejszym artykule, w odpowiednich przypadkach ma zastosowanie Regulamin Rady, chyba że Komitet Zarządzający zadecyduje inaczej.

Artykuł  7

Do celów głosowania w Komitecie Zarządzającym, oddzielne głosowanie odbywa się w przypadku każdego szczególnego Załącznika i rozdziału szczególnego Załącznika.

a) Każda z Umawiających się Stron jest uprawniona do głosowania w sprawach odnoszących się do interpretacji, zastosowania i poprawek części zasadniczej oraz Ogólnego załącznika Konwencji.

b) W przypadku spraw dotyczących szczególnego Załącznika lub rozdziału szczególnego Załącznika, który już obowiązuje, jedynie te Umawiające się Strony, które przyjęły ten szczególny Załącznik lub rozdział mają prawo głosowania.

c) Każda z Umawiających się Stron jest uprawniona do głosowania nad projektami nowych szczególnych załączników lub nowych rozdziałów szczególnego Załącznika.

Rozdział  IV

UMAWIAJĄCA SIĘ STRONA

Ratyfikacja Konwencji

Artykuł  8

1. Każdy członek Rady i każdy członek Narodów Zjednoczonych lub jej organizacji wyspecjalizowanych może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji poprzez:

a) podpisanie jej bez zastrzeżenia ratyfikacji;

b) złożenie dokumentu ratyfikacyjnego po jej uprzednim podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji; lub

c) przystąpienie do Konwencji.

2. Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu do dnia 30 czerwca 1974 roku w siedzibie Rady w Brukseli dla członków określonych w ustępie 1 niniejszego artykułu. Po tej dacie jest ona otwarta do przystąpienia.

3. Każda Umawiająca się Strona określa podczas podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia do Konwencji, który, jeżeli w ogóle, ze szczególnych załączników lub rozdziałów przyjmuje. W terminie późniejszym może ona notyfikować depozytariuszowi przyjęcie jednego lub większej ilości pozostałych załączników.

4. Umawiające się Strony przyjmujące jakikolwiek nowy szczególny Załącznik lub jakikolwiek nowy rozdział szczególnego Załącznika notyfikują depozytariuszowi zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu.

5. a) Każda unia celna lub gospodarcza może stać się, zgodnie z ustępem 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji. Taka unia celna lub gospodarcza informuje depozytariusza o swoich kompetencjach odnośnie do spraw regulowanych przez niniejszą Konwencję. Taka unia celna lub gospodarcza informuje depozytariusza także o każdej znaczącej zmianie w zakresie swoich kompetencji.

b) Unia celna lub gospodarcza będąca Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji stosuje, w zakresie spraw wchodzących w zakres jej kompetencji i w swoim własnym imieniu prawa oraz wypełnia zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji jakie niniejsza Konwencja nakłada na jej członków będących Umawiającymi się Stronami. W tym przypadku, członkowie takiej unii nie są uprawnieni indywidualnie do stosowania tych praw, włączając prawo do głosowania.

Artykuł  9

1. Każda Umawiająca się Strona, która ratyfikuje niniejszą Konwencję lub do niej przystępuje, jest związana wszelkimi zmianami do tej Konwencji, włączając Ogólny Załącznik, które weszły w życie w dniu złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

2. Każda Umawiająca się Strona, która przyjmuje szczególny Załącznik lub jego rozdział, przyjmuje tym samym normy zawarte w tym szczególnym Załączniku lub jego rozdziale, które weszły w życie w dniu, w którym poinformowała ona depozytariusza o ich przyjęciu. Każda Umawiająca się Strona, która przyjmuje szczególny Załącznik lub jego rozdział, jest związana wszelkimi zmianami do zalecanych praktyk znajdujących się w nim, które weszły w życie w dniu, w którym Strona notyfikowała depozytariuszowi o ich przyjęciu, o ile nie wniosła zastrzeżenia przeciw jednej lub więcej z zalecanych praktyk zgodnie z artykułem 12 niniejszej Konwencji.

Stosowanie Konwencji

Artykuł  10

1. Każda Umawiająca się Strona przy podpisywaniu niniejszej Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia bądź też w terminie późniejszym - może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do depozytariusza, że niniejsza Konwencja obejmuje wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna. Notyfikacja taka staje się skuteczna po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania przez depozytariusza. Jednakże niniejsza Konwencja nie będzie miała zastosowania do wymienionych w notyfikacji terytoriów przed jej wejściem w życie w stosunku Umawiającej się Strony, której dotyczy.

2. Każda Umawiająca się Strona, która dokonała notyfikacji, zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, rozszerzając niniejszą Konwencję na niektóre z terytoriów, za którego stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna, może notyfikować depozytariuszowi, zgodnie z artykułem 19 niniejszej Konwencji, że na terytorium, o którym mowa, Konwencja przestaje obowiązywać.

Artykuł  11

Do stosowania niniejszej Konwencji, unia celna lub gospodarcza, która jest Umawiającą się Stroną, notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu Rady o terytoriach, które stanowią unię celną lub gospodarczą, oraz że terytoria te należy traktować jako jedno terytorium.

Zatwierdzenie postanowień i zastrzeżeń

Artykuł  12

1. Wszystkie Umawiające się Strony niniejszym związane są Ogólnym Załącznikiem.

2. Umawiająca się Strona może przyjąć jeden lub więcej szczególnych załączników lub jeden lub więcej rozdziałów. Umawiająca się Strona, która przyjmuje szczególny Załącznik lub rozdział podlega wszystkim ich normom. Umawiająca się Strona, która przyjmuje szczególny Załącznik lub rozdział jest związana zalecanymi praktykami, o ile podczas przyjęcia lub w terminie późniejszym, notyfikuje depozytariuszowi o zalecanej praktyce(ach), do której wnosi zastrzeżenie, wskazując różnice istniejące między postanowieniami ustawodawstwa krajowego i daną zalecaną praktyką(-ami). Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła zastrzeżenia, może je w każdej chwili wycofać w całości lub częściowo drogą notyfikacji skierowanej do depozytariusza, podając przy tym datę, z którą takie wycofanie zaczyna obowiązywać.

3. Każda z Umawiających się Stron związana szczególnym Załącznikiem(-ami), bada możliwość wycofania zastrzeżenia do zalecanych praktyk wniesionych na podstawie warunków ustępu 2 i notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu Rady o wynikach tego badania na koniec każdego trzyletniego okresu zaczynającego się od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tej Umawiającej się Strony, określając postanowienia jej ustawodawstwa krajowego, które jej zdaniem, są sprzeczne z wycofaniem zastrzeżeń.

Wdrożenie postanowień

Artykuł  13

1. Każda z Umawiających się Stron wdraża normy Ogólnego Załącznika i szczególnego(-ych) Załącznika(-ów) lub rozdziału (-ów), które przyjęła w okresie 36 miesięcy po wejściu w życie takiego Załącznika(-ów) lub rozdziału (-ów) dla danej Umawiającej się Strony.

2. Każda z Umawiających się Stron wdraża normy przejściowe Ogólnego Załącznika w okresie 60 miesięcy od dnia, kiedy Ogólny Załącznik wszedł w życie dla tej Umawiającej się Strony.

3. Każda z Umawiających się Stron wdraża zalecane praktyki szczególnego(-ych) Załącznika(-ów) lub rozdziału(-ów), który przyjęła w okresie 36 miesięcy od daty, kiedy ten szczególny(-e) Załącznik(-i) lub jego rozdział(-y) weszły w życie dla tej Umawiającej się Strony, o ile zastrzeżenia nie zostały wprowadzone do jednej lub więcej danych zalecanych praktyk.

4. a) Tam, gdzie okresy przewidziane w ustępie 1 lub 2 niniejszego artykułu, byłyby w praktyce niewystarczające dla Umawiającej się Strony, aby wdrożyć postanowienia Ogólnego Załącznika, Umawiająca się Strona może wnioskować, aby Komitet Zarządzający, przed końcem okresu, określonego w ustępie 1 lub 2 niniejszego artykułu, przedłużył ten okres. Składając taki wniosek, Umawiająca się Strona wskazuje postanowienie(-a) Ogólnego Załącznika, w odniesieniu do którego przedłużenie tego okresu jest wymagane oraz przyczyny tego wniosku.

b) W wyjątkowych okolicznościach, Komitet Zarządzający może zadecydować o przyznaniu takiego przedłużenia. Każda decyzja Komitetu Zarządzającego przyznająca takie przedłużenie, podaje wyjątkowe okoliczności uzasadniające decyzję, a przedłużenie nie może w żadnym wypadku przekraczać okresu jednego roku. Pod koniec okresu przedłużenia, Umawiająca się Strona notyfikuje depozytariuszowi o wdrożeniu postanowień, w odniesieniu do których przedłużenie było przyznane.

Rozstrzyganie sporów

Artykuł  14

1. Wszelkie spory między dwiema lub większą liczbą Umawiających się Stron dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji są rozstrzygane, w miarę możliwości, w drodze bezpośrednich negocjacji między tymi Stronami.

2. Każdy spór, który nie został rozstrzygnięty w drodze negocjacji, jest przedkładany przez Umawiające się Strony pozostające w sporze Komitetowi Zarządzającemu, który rozpatruje spór i wydaje zalecenia w celu jego rozstrzygnięcia.

3. Umawiające się Strony pozostające w sporze mogą z góry wyrazić zgodę na przyjęcie zaleceń Komitetu Zarządzającego jako wiążących.

Zmiany do Konwencji

Artykuł  15

1. Tekst każdej zmiany zalecanej Umawiającej się Stronie przez Komitet Zarządzający zgodnie z artykułem 6 ustęp 5 litera a) i) i (ii) jest przekazywany przez Sekretarza Generalnego Rady wszystkim Umawiającym się Stronom i tym członkom Rady, którzy nie są Umawiającymi się Stronami.

2. Zmiany części zasadniczej Konwencji wchodzą w życie dla wszystkich Umawiających się Stron dwanaście miesięcy po złożeniu do depozytu dokumentu przyjęcia przez te Umawiające się Strony obecne na sesji Komitetu Zarządzającego, w czasie której zmiany te zostały zalecone, pod warunkiem, że żaden sprzeciw nie został wniesiony przez żadną z Umawiających się Stron w okresie 12 miesięcy od daty przekazywania takiej zmiany.

3. Każdą zaleconą zmianę Ogólnego Załącznika lub szczególnych załączników, lub ich rozdziałów uważa się za przyjętą sześć miesięcy po dacie, kiedy zalecana zmiana została przekazana Umawiającej się Stronie, o ile nie:

a) istnieje sprzeciw Umawiającej się Strony lub, w przypadku szczególnego Załącznika lub rozdziału, Umawiającej się Strony związanej tym szczególnym Załącznikiem lub rozdziałem; lub

b) Umawiająca się Strona informuje Sekretarza Generalnego Rady, iż mimo zamiaru przyjęcia zalecanej zmiany, warunki konieczne dla tego przyjęcia jeszcze nie zostały spełnione.

4. Jeśli Umawiająca się Strona przekazuje Sekretarzowi Generalnemu Rady komunikat, jak przewidziano w ustępie 3 litera b) niniejszego artykułu, to może ona, dopóki nie notyfikowała Sekretarzowi Generalnemu o przyjęciu zalecanej zmiany, wnieść sprzeciw w odniesieniu do takiej zmiany w okresie 18 miesięcy od daty wygaśnięcia sześciomiesięcznego okresu, określonego w ustępie 3 niniejszego artykułu.

5. Jeśli sprzeciw w odniesieniu do zalecanej zmiany jest notyfikowany zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera a) lub ustępu 4 niniejszego artykułu, to zmianę uważa się za nieprzyjętą i nie jest ona skuteczna.

6. Jeśli którakolwiek Umawiająca się Strona przesłała komunikat zgodnie z ustępem 3 litera b) niniejszego artykułu, zmianę uważa się za przyjętą we wcześniejszej z dwóch podanych niżej dat:

a) dzień, w którym wszystkie Umawiające się Strony, które przesłały takie komunikaty notyfikowały Sekretarzowi Generalnemu Rady o przyjęciu zalecanej zmiany, pod warunkiem, że wszystkie komunikaty o przyjęciu zostały notyfikowane przed upływem sześciomiesięcznego okresu, określonego w ustępie 3 niniejszego artykułu, ten dzień będzie datą wygaśnięcia wymienionego wyżej sześciomiesięcznego okresu;

b) dzień wygaśnięcia osiemnastomiesięcznego okresu, określonego w ustępie 4 niniejszego artykułu.

7. Każda zmiana Ogólnego Załącznika lub szczególnych załączników, uważana za przyjętą wchodzi w życie albo sześć miesięcy od daty uznania jej za przyjętą albo, jeśli w zalecanej zmianie określono inny okres, z dniem wygaśnięcia tego okresu, licząc od dnia, w którym uznano zmianę za przyjętą.

8. Sekretarz Generalny Rady notyfikuje, możliwie jak najwcześniej, Umawiającym się Stronom niniejszej Konwencji o każdym sprzeciwie w odniesieniu do zalecanej zmiany wniesionym zgodnie z ustępem 3 litera a), jak i o każdym komunikacie otrzymanym zgodnie z ustępem 3 litera b), niniejszego artykułu. Sekretarz Generalny Rady informuje następnie Umawiające się Strony czy Umawiająca się Strona lub Strony, która(-e) przesłała(-y) taki komunikat wniosła(-y) sprzeciw przeciw zalecanej zmianie lub przyjęła(-y) ją.

Artykuł  16

1. Bez względu na procedurę zmian ustanowioną w artykule 15 niniejszej Konwencji, Komitet Zarządzający zgodnie z artykułem 6 może zadecydować o zmianie każdej zalecanej praktyki lub o włączeniu nowych zalecanych praktyk do każdego szczególnego Załącznika lub jego rozdziału. Każda z Umawiających się Stron zaproszona jest przez Sekretarza Generalnego Rady do uczestniczenia w obradach Komitetu Zarządzającego. Tekst podjętej każdej takiej zmiany lub nowej zalecanej praktyki jest przekazywany przez Sekretarza Generalnego Rady Umawiającym się Stronom i tym członkom Rady, którzy nie są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji.

2. Każda zmiana lub włączenie nowych zalecanych praktyk, przyjętych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu wchodzą w życie sześć miesięcy po ich przekazaniu przez Sekretarza Generalnego Rady. Uważa się, że każda z Umawiających się Stron związana szczególnym Załącznikiem lub rozdziałem formułując przedmiot takich zmian lub włączenia nowych zalecanych praktyk, przyjęła te zmiany lub nowe zalecane praktyki, o ile nie wnosi zastrzeżenia zgodnie z procedurą artykułu 12 niniejszej Konwencji.

Okres przystąpienia

Artykuł  17

1. Niniejsza Konwencja zawarta jest na czas nieograniczony, ale każda Umawiająca się Strona może ją wypowiedzieć w każdej chwili po dacie jej wejścia w życie na mocy artykułu 18 niniejszej Konwencji.

2. Wypowiedzenie jest notyfikowane w formie pisemnego dokumentu złożonego depozytariuszowi.

3. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od otrzymania dokumentu wypowiedzenia przez depozytariusza.

4. Postanowienia ustępu 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również w odniesieniu do szczególnych załączników lub ich rozdziałów, dla których każda Umawiająca się Strona może wycofać przyjęcie Ogólnego Załącznika kiedykolwiek po wejściu w życie.

5. Uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która wycofuje przyjęcie przez nią Ogólnego Załącznika, wypowiedziała niniejszą Konwencję. W tym przypadku, postanowienia ustępu 2 i 3 także mają zastosowanie.

Rozdział  V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Wejście w życie Konwencji

Artykuł  18

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia jej podpisania bez zastrzeżeń ratyfikacji lub złożenia dokumentów ratyfikacyjnych albo dokumentów przystąpienia przez pięć podmiotów, określonych w artykule 8 ustęp 1 i 5 niniejszej Konwencji.

2. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie dla każdej Umawiającej się Strony trzy miesiące po zostaniu Umawiającą się Stroną zgodnie z postanowieniami artykułu 8.

3. Każdy szczególny Załącznik lub rozdział niniejszej Konwencji wchodzi w życie trzy miesiące po tym jak pięć Umawiających się Stron przyjęło ten szczególny Załącznik lub rozdział.

4. Po tym jak każdy Załącznik lub rozdział wszedł w życie zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, ten szczególny Załącznik lub rozdział wchodzi w życie dla każdej Umawiającej się Strony trzy miesiące po notyfikowaniu przez nią jego przyjęcia. Jednakże, żaden szczególny Załącznik nie wchodzi w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, przed wejściem w życie samej Konwencji dla tej Umawiającej się Strony.

Depozytariusze Konwencji

Artykuł  19

1. Niniejsza Konwencja, wszystkie podpisy bez zastrzeżenia ratyfikacji oraz wszystkie dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia składane są Sekretarzowi Generalnemu Rady.

2. Depozytariusz:

a) otrzymuje i przechowuje oryginalne teksty niniejszej Konwencji;

b) przygotowuje uwierzytelnione odpisy oryginałów niniejszej Konwencji i przekazuje je Umawiającym się Stronom oraz tym członkom Rady, którzy nie są Umawiającymi się Stronami, a także Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych;

c) przyjmuje każdy podpis z zastrzeżeniem lub bez zastrzeżenia ratyfikacji, ratyfikację lub przystąpienie do niniejszej Konwencji, przyjmuje i przechowuje wszystkie dokumenty, notyfikacje i komunikaty dotyczące niniejszej Konwencji;

d) sprawdza czy podpis, dokument, notyfikacja lub komunikat dotyczący niniejszej Konwencji sporządzony jest w należytej formie i, o ile zaistnieje taka potrzeba, informuje o tym daną Umawiającą się Stronę;

e) powiadamia Umawiające się Strony, tych członków Rady, którzy nie są Umawiającymi się Stronami, oraz Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o:

– podpisaniu, ratyfikacji, przystąpieniach i przyjęciach załączników oraz rozdziałów na mocy artykułu 8 niniejszej Konwencji,

– nowych rozdziałach Ogólnego Załącznika i nowych szczególnych załącznikach lub rozdziałach, których włączenie do Konwencji Komitet Zarządzający zadecydował polecić,

– dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, Ogólnego Załącznika i każdego szczególnego Załącznika lub rozdziału zgodnie z artykułem 18 niniejszej Konwencji,

– otrzymanych notyfikacjach, zgodnie z artykułem 8, 10, 11, 12 i 13 niniejszej Konwencji;

– wycofaniu przyjęcia załączników/rozdziałów przez Umawiające się Strony,

– wypowiedzeniach na mocy artykułu 17 niniejszej Konwencji, oraz

– każdej zmianie przyjętej zgodnie z artykułem 15 niniejszej Konwencji oraz dacie jej wejścia w życie.

3. W razie zaistnienia rozbieżności między Umawiającą się Stroną a depozytariuszem odnośnie do wykonywania jego funkcji, depozytariusz lub Umawiająca się Strona informuje o tej kwestii pozostałe Umawiające się Strony i sygnatariuszy lub, o ile zaistnieje taka potrzeba, Komitet Zarządzający lub Radę.

Rejestracja i teksty autentyczne

Artykuł  20

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, niniejsza Konwencja zostaje zarejestrowana w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych na wniosek Sekretarza Generalnego Rady.

W dowód czego niżej podpisani, odpowiednio umocowani w tym celu, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Kyoto, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego trzeciego roku, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są na równi autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostaje złożony do depozytu Sekretarzowi Generalnemu Rady, który przekaże uwierzytelnione odpisy wszystkim podmiotom określonym w artykule 8 ustęp 1 niniejszej Konwencji.

ZAŁĄCZNIKI

OGÓLNY ZAŁĄCZNIK  ¹

ROZDZIAŁ 1

ZASADY OGÓLNE

1.1. Norma

Definicje, normy i normy przejściowe w niniejszym Załączniku stosuje się do procedur i praktyk celnych wyszczególnionych w niniejszym Załączniku oraz, w zakresie w jakim ma zastosowanie, do procedur i praktyk określonych w szczególnych załącznikach.

1.2. Norma

Warunki jakie należy spełnić oraz formalności celne, których należy dopełnić w odniesieniu do procedur i praktyk w niniejszym Załączniku oraz w szczególnych załącznikach, są wyszczególnione w ustawodawstwie krajowym oraz są na tyle uproszczone na ile to możliwe.

1.3. Norma

Organy celne stanowią oraz utrzymują formalne konsultacyjne stosunki w dziedzinie handlu w celu zwiększenia współpracy oraz ułatwienia uczestnictwa w ustanawianiu najbardziej skutecznych metod współmiernych do postanowień krajowych oraz umów międzynarodowych.

ROZDZIAŁ  2

DEFINICJE

Do celów załączników do niniejszej Konwencji:

E1./F23.	"Odwołanie" oznacza akt, za pomocą którego osoba, której bezpośrednio dotyczy decyzja lub pominięcie organu celnego, a która uważa się za poszkodowaną, dochodzi odszkodowania przed właściwym organem;
E2./F19.	"Oszacowanie ceł i podatków" oznacza określenie należnej kwoty cła i podatku;
E3./F4.	"Kontrola oparta na audycie" oznacza środki, za pomocą których organy celne zapewniają samym sobie dokładność i autentyczność zgłoszeń poprzez sprawdzenie odpowiednich ksiąg, archiwów, systemów i danych handlowych będących w posiadaniu zainteresowanych osób;
E4./F15.	"Sprawdzanie zgłoszenia towarów" oznacza działanie podjęte przez organy celne dla upewnienia się, iż zgłoszenie towarów jest wypełnione poprawnie, oraz że wymagane dokumenty uzupełniające spełniają przewidziane warunki;
E5./F9.	"Odprawa celna" oznacza spełnienie formalności celnych niezbędnych do dopuszczenia towarów do użytku domowego, do wywozu lub do ich objęcia inną procedurą celną;
E6./F10.	"Organy celne" oznaczają służby rządowe, które odpowiedzialne są za administrację prawa celnego oraz pobieranie cła oraz podatków, a które także ponoszą odpowiedzialność za stosowanie innych postanowień ustawowych i wykonawczych odnoszących się do przywozu, wywozu, przewozu oraz składowania towarów;
E7./F3.	"Kontrola celna" oznacza środki stosowane przez organy celne, aby zapewnić zgodność z prawem celnym;
E8./F11.	"Należności celne" oznaczają cła ustanowione w taryfie celnej, na podstawie których towary mogą wejść lub opuścić obszar celny;
E9./F16.	"Formalności celne" oznaczają wszystkie działania, które muszą być przeprowadzone przez zainteresowane osoby oraz przez organy celne w celu dostosowania się do prawa celnego;
E10./F18.	"Prawo celne" oznacza postanowienia ustawowe i wykonawcze odnoszące się do przywozu, wywozu, przewozu i składowania, administrację i wykonywanie należące do organów celnych, a także postanowienia wykonawcze wydane przez organy celne w wykonaniu swoich kompetencji;
E11./F2.	"Urząd celny" oznacza administracyjną jednostkę organów celnych właściwą dla dokonania formalności celnych oraz pomieszczenia i innych obszarów zatwierdzonych dla takiego celu przez właściwe organy;
E12./F25.	"Obszar celny" oznacza terytorium, w którym stosuje się prawo celne Umawiającej się Strony;
E13./F6.	"Decyzja" oznacza indywidualny akt, na mocy którego organy celne podejmują decyzje w sprawie mającej odniesienie do prawa celnego;
E14./F7.	"Zgłaszający" oznacza osobę, która składa zgłoszenie towarów, lub w imieniu której zgłoszenie takie jest składane;
E15./F5.	"Termin wymagalności" oznacza datę dokonania opłaty należnego cła i podatku;
E16./F12.	"Cła i podatki" oznaczają należności celne przywozowe oraz podatki i/lub należności celne wywozowe i podatki;
E17./F27.	"Sprawdzenie towarów" oznacza fizyczną inspekcję towarów przez organy celne dla upewnienia się, że właściwości, pochodzenie, warunki, ilość i wartość towarów są zgodne z danymi szczegółowymi dostarczonymi w zgłoszeniu towarów;
E18./F13.	"Należności celne wywozowe i podatki" oznaczają należności celne i wszelkie inne cła, podatki lub opłaty pobierane od wywozu lub w związku z wywozem towarów, z wyjątkiem opłat, których kwota ograniczona jest do przybliżonych kosztów świadczonych usług lub pobieranych przez organy celne w imieniu innego organu krajowego;
E19./F8.	"Zgłoszenie towarów" oznacza zgłoszenie złożone w formie ustalonej przez organy celne, w którym zainteresowane osoby wskazują procedurę celną mającą zastosowanie do towarów i podaje dane szczegółowe, jakich wymagają organy celne do zastosowania tego postępowania;
E20./F14.	"Należności celne przywozowe i podatki" oznaczają należności celne i wszelkie inne cła, podatki lub opłaty pobierane od przywozu lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat, których kwota ograniczona jest do przybliżonych kosztów świadczonych usług lub pobieranych przez organy celne w imieniu innego organu krajowego;
E21./F1.	"Wzajemna pomoc administracyjna" oznacza działanie administracji celnej w imieniu lub we współpracy z inną administracją celną w celu właściwego zastosowania prawa celnego oraz w celu zapobiegania, dochodzenia i ścigania wykroczeń celnych;
E22./F21.	"Zaniechanie" oznacza zaniechanie działania lub wydanie wymaganej prawem celnym decyzji przez organy celne w rozsądnym terminie w sprawie należycie im przedstawionej;
E23./F22.	"Osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej;
E24./F20.	"Zwolnienie towarów" oznacza działanie, poprzez które organy celne pozwalają zainteresowanym osobom dysponować towarami będącymi przedmiotem odprawy celnej;
E25./F24.	"Spłata" oznacza zwrot całości lub części cła i podatków od towarów, odpuszczenie całościowe lub części, gdzie opłata nie została dokonana;
E26./F17.	"zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane. Zabezpieczenie zwane jest "ogólnym" w przypadku gdy zapewnia ono wykonanie obowiązków wynikających z większej liczby operacji;
E27./F26.	"Strona trzecia" oznacza każdą osobę, która ma bezpośredni kontakt z organami celnymi, dla lub w imieniu innej osoby, odnośnie do przywozu, wywozu, przewozu oraz składowania towarów.

ROZDZIAŁ  3

ODPRAWA I INNE FORMALNOŚCI CELNE

Właściwe urzędy celne

3.1. Norma

Organy celne wyznaczają urzędy celne, w których towary mogą być przedstawione lub odprawiane. W określeniu kompetencji i lokalizacji tych urzędów oraz ich godzin pracy, należy przede wszystkim brać pod uwagę wymogi handlowe.

3.2. Norma

Na wniosek osoby zainteresowanej oraz z powodów uważanych za ważne dla organu celnego, pełni on funkcje, z zastrzeżeniem dostępności źródeł, ustanowione do celów procedur i praktyk celnych poza wyznaczonymi godzinami pracy lub poza urzędami celnymi. Wszystkie koszty, jakie nakładają organy celne są ograniczone do przybliżonych kosztów świadczonych usług.

3.3. Norma

Tam, gdzie urzędy celne znajdują się na wspólnym przejściu granicznym, dane administracje celne korelują godziny pracy i kompetencje tych urzędów.

3.4. Normy przejściowe

Na wspólnym przejściu granicznym, dane administracje celne organizują wspólne kontrole, w każdym przypadku, gdy to możliwe.

3.5. Normy przejściowe

Jeżeli organy celne zamierzają ustanowić nowy urząd celny lub przekształcić istniejący już na wspólnym przejściu granicznym, współpracują, tam gdzie to możliwe, z sąsiadującym organem celnym, aby ustanowić wspólny urząd celny w celu ułatwienia kontroli.

Zgłaszający

a) Osoby uprawnione do występowania w charakterze zgłaszającego

3.6. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa warunki, na jakich osoba jest uprawniona do występowania w charakterze zgłaszającego.

3.7. Norma

Każda osoba mająca prawo do zbycia towarów jest uprawniona do występowania jako zgłaszający.

b) Obowiązki zgłaszającego

3.8. Norma

Zgłaszający ponosi odpowiedzialność wobec organów celnych za zgodność danych szczegółowych podanych w zgłoszeniu towarów oraz za opłatę cła i podatków.

c) Prawa zgłaszającego

3.9. Norma

Przed złożeniem zgłoszenia towarów, zgłaszający może, na określonych warunkach przewidzianych przez organy celne:

a) skontrolować towary; oraz

b) pobrać próbki

3.10. Norma

Organy celne nie wymagają oddzielnego zgłoszenia towarów w odniesieniu do próbek dozwolonych do pobrania pod dozorem celnym, pod warunkiem, że takie próbki włączone są do zgłoszenia towarów dotyczącego odpowiedniej przesyłki.

Zgłoszenie towarów

a) Forma i treść zgłoszenia towarów

3.11. Norma

Treść zgłoszenia towarów jest określona przez organy celne. Format papierowy tego zgłoszenia odpowiada wzorowi Narodów Zjednoczonych.

Dla zautomatyzowanej odprawy celnej, format elektronicznie złożonego zgłoszenia towarów oparty jest na międzynarodowych normach elektronicznej wymiany informacji zgodnie z Zaleceniami Rady Współpracy Celnej w sprawie technologii informacyjnych.

3.12. Norma

Organy celne ograniczają liczbę danych wymaganych w zgłoszeniu towarów tylko do takich danych szczegółowych, które uważane są za niezbędne do oceny i pobierania opłat celnych oraz podatków, tworzenia statystyk oraz zastosowania prawa celnego.

3.13. Norma

Jeżeli, z powodów uważanych za ważne dla organów celnych, zgłaszający nie posiada wszystkich informacji wymaganych w zgłoszeniu towarów, dozwolone jest złożenie tymczasowego lub niekompletnego zgłoszenie towarów, pod warunkiem że zawiera ono dane szczegółowe uważane za niezbędne przez organy celne oraz, że zgłaszający zobowiązuje się do ich uzupełnienia w określonym terminie.

3.14. Norma

Jeżeli organy celne rejestrują tymczasowe lub niekompletne zgłoszenie towarów, taryfa zastosowana do towarów nie jest różna od tej, która byłaby zastosowana w przypadku kompletnego i poprawnego zgłoszenia złożonego w pierwszej instancji.

Zwolnienie towarów nie jest opóźnione pod warunkiem, że wszystkie wymagane zabezpieczenia zostały złożone w celu zapewnienia pobrania wszystkich stosowanych ceł i podatków.

3.15. Norma

Organy celne wymagają złożenia oryginalnego zgłoszenia towarów i minimalnej liczby niezbędnych kopii.

b) Dokumenty uzupełniające zgłoszenie towarów

3.16. Norma

Na poparcie zgłoszenia towarów, organy celne wymagają jedynie dokumentów niezbędnych w celu umożliwienia kontroli działań oraz w celu zapewnienia, że wszystkie wymagania odnoszące się do stosowania prawa celnego zostały spełnione.

3.17. Norma

W przypadku gdy niektóre dokumenty uzupełniające nie mogą zostać złożone ze zgłoszeniem towarów z powodów uważanych za ważne przez organy celne, organy celne pozwalają na przedstawienie ich w określonym terminie.

3.18. Normy przejściowe

Organy celne pozwalają na złożenie dokumentów uzupełniających za pomocą środków elektronicznych.

3.19. Norma

Organy celne nie wymagają tłumaczenia danych szczegółowych dokumentów uzupełniających za wyjątkiem, gdy konieczne jest przetwarzanie zgłoszenia towarów.

Składanie, rejestracja i sprawdzanie zgłoszenia towarów

3.20. Norma

Organy celne zezwalają na składanie zgłoszenia towarów w każdym wyznaczonym do tego urzędzie celnym.

3.21. Norma przejściowa

Organy celne zezwalają na składanie zgłoszenia towarów za pomocą środków elektronicznych.

3.22. Norma

Zgłoszenie towarów składa się w czasie godzin pracy wyznaczonych przez organy celne.

3.23. Norma

Jeżeli ustawodawstwo krajowe ustanawia termin składania zgłoszenia towarów, wyznaczony czas jest wystarczający, aby umożliwić zgłaszającemu uzupełnienie zgłoszenia towarów oraz uzyskanie wymaganych dokumentów uzupełniających.

3.24. Norma

Na wniosek zgłaszającego oraz z przyczyn uważanych za ważne przez organy celne, rozszerzają one termin przyznany do składania zgłoszenia towarów.

3.25. Norma

Ustawodawstwo krajowe ustanawia postanowienia dla składania i rejestracji oraz sprawdzania zgłoszenia towarów oraz dokumentów uzupełniających przed przybyciem towarów.

3.26. Norma

Jeżeli organy celne nie mogą zarejestrować zgłoszenia towarów, podają zgłaszającemu przyczynę.

3.27. Norma

Organy celne zezwalają zgłaszającemu zmienić zgłoszenie towarów już wniesione, pod warunkiem, że wniosek zostaje złożony przed rozpoczęciem kontroli towarów i zgłoszenia towarów.

3.28. Norma przejściowa

Organy celne zezwalają zgłaszającemu zmienić zgłoszenie towarów, jeżeli wniosek został złożony po rozpoczęciu sprawdzania zgłoszenia towarów, jeżeli przyczyny podane przez zgłaszającego uważane się za ważne przez organy celne.

3.29. Norma przejściowa

Zgłaszającemu zezwala się na wycofanie zgłoszenia towarów i zwrócenie się z wnioskiem o inną procedurę celną pod warunkiem, że wniosek ten został złożony do organów celnych przed zwolnieniem towarów, a przyczyny uważne są za ważne przez organy celne.

3.30. Norma

Sprawdzanie zgłoszenia towarów dokonuje się w tym samym czasie lub gdy tylko zgłoszenie towarów zostanie zarejestrowane.

3.31. Norma

Do celów sprawdzenia zgłoszenia towarów, organy celne podejmują tylko takie działania, jakie uważają za istotne, aby zapewnić zgodność z prawem celnym.

Procedury szczególne dla uprawnionych osób

3.32. Norma przejściowa

Dla uprawnionych osób, które spełniają kryteria określone przez organy celne, włączając posiadanie właściwego rejestru zgodności z wymaganiami celnymi oraz zadowalającego systemu zarządzania ich rejestrami handlowymi, organy celne zapewniają:

- zwolnienie towarów po dostarczeniu minimum informacji koniecznych do identyfikacji towarów oraz zezwolenie na późniejsze uzupełnienie końcowego zgłoszenia towarów,

- odprawę celną towarów w pomieszczeniach zgłaszającego lub innym miejscu dozwolonym przez organy celne,

- oraz, dodatkowo, w miarę możliwości, inne procedury szczególne, takie jak:

- zezwolenie na pojedyncze zgłoszenie towarów dla wszystkich przywozów i wywozów w określonym czasie, gdy towary są przywożone lub wywożone często przez tą samą osobę,

- wykorzystanie przez uprawnione osoby rejestrów handlowych do samooceny ich ceł oraz zobowiązań podatkowych oraz, gdzie stosowne, aby zapewnić zgodność z innymi wymaganiami celnymi,

- zezwolenie na składanie zgłoszenia towarów za pomocą środków wejścia do rejestrów upoważnionej osoby uzupełnione później przez dodatkowe zgłoszenie towarów.

Kontrola towarów

a) Czas wymagany do kontroli towarów

3.33. Norma

Jeżeli organy celne decydują, że zgłoszone towary są badane, badanie to ma miejsce gdy tylko zgłoszenie towarów zostanie zarejestrowane.

3.34. Norma

Podczas wyznaczania badania, priorytet mają żywe zwierzęta oraz towary łatwo psujące się oraz inne, które organy celne uważają za pilnie potrzebne.

3.35. Norma przejściowa

Jeżeli towary muszą być poddane inspekcji przez inne właściwe organy, a organy celne również wyznaczają badanie, organy celne zapewniają, aby inspekcje były skoordynowane oraz, jeżeli to możliwe, przeprowadzone w tym samym czasie.

b) Obecność zgłaszającego przy kontroli towarów

3.36. Norma

Organy celne rozważają wnioski zgłaszających dotyczące obecności lub aby być reprezentowanym podczas badania towarów. Wnioski takie są rozpatrywane pozytywnie, o ile nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności.

3.37. Norma

Jeżeli organy celne uważają za użyteczne, mogą wymagać obecności zgłaszającego lub aby był on reprezentowany podczas badania towarów w celu udzielenia jakiejkolwiek pomocy niezbędnej dla ułatwienia badania.

c) Pobieranie próbek przez organy celne

3.38. Norma

Próbki pobierane są tylko wtedy, gdy organy celne uważają to za niezbędne do ustalenia taryfy i/lub wartości towarów zgłoszonych lub zapewnienia stosowania innych postanowień ustawodawstwa krajowego. Pobrane próbki powinny być możliwie najmniejsze.

Błędy

3.39. Norma

Organy celne nie nakładają znacznych kar za błędy, jeżeli są one przekonane, że te błędy są nieumyślne oraz, że nie istniał zamiar oszustwa lub rażącego zaniedbania. Jeżeli organy celne uważają za konieczne zniechęcenie ponownego popełnienia takich błędów, kara może zostać nałożona, ale nie większa niż to konieczne do tego celu.

Zwolnienie towaru po odprawie celnej

3.40. Norma

Towary zgłoszone zwalniane są gdy tylko organy celne zbadają je lub zadecydują, żeby ich nie badać, pod warunkiem, że:

- żadne przestępstwo nie zostało wykryte,

- pozwolenie na przywóz lub wywóz, lub jakikolwiek inny dokument wymagany zostały otrzymane,

- wszystkie zezwolenia odnoszące się do danej procedury uzyskano, oraz - wszystkie cła oraz podatki zostały zapłacone lub podjęto właściwe działania, aby zapewnić ich pobranie.

3.41. Norma

Jeżeli organy celne są przekonane, że zgłaszający dopełni później wszystkich formalności odnoszących się do odprawy celnej, zwalniają towary, pod warunkiem, że zgłaszający dostarcza handlowy lub urzędowy dokument podający główne szczegóły danej przesyłki, który organy celne mogą przyjąć, oraz, że zabezpieczenie, gdzie wymagane, dostarczono dla zapewnienia pobierania wszystkich stosowanych ceł i podatków.

3.42. Norma

Jeżeli organy celne podejmą decyzję o wymogu analizy laboratoryjnej próbek, szczegółowych dokumentów technicznych lub porady ekspertów, zwalniają one towary zanim wyniki tych badań są znane, pod warunkiem, że wszystkie zabezpieczenia dostarczono, oraz gdy organy celne mają pewność, że towary nie podlegają zakazom lub ograniczeniom.

3.43. Norma

Jeżeli zostaje wykryte przestępstwo, organy celne nie czekają na zakończenie administracyjnych lub prawnych działań przed zwolnieniem towarów, pod warunkiem, że towary nie podlegają konfiskacie lub przepadkowi, lub są potrzebne jako dowody na późniejszym etapie, a także gdy zgłaszający płaci cło i podatki oraz dostarcza zabezpieczeń, aby zapewnić pobranie innych dodatkowych ceł i podatków oraz kar, które mogą być nałożone.

Pozostawienie lub zniszczenie towarów

3.44. Norma

Jeżeli towary nie zostały jeszcze zwolnione do użytku domowego, lub jeżeli zostały poddane innej procedurze celnej, oraz pod warunkiem że żadne przestępstwo nie zostało wykryte, nie wymaga się aby dana osoba płaciła cła i podatki lub była uprawniona do zwrotu:

- jeżeli na jej wniosek takie towary zostały pozostawione lub zniszczone lub uznane jako bezwartościowe podczas kontroli celnej, w zależności od decyzji organu celnego. Wszystkie koszty z tym związane ponosi osoba zainteresowana,

- jeżeli takie towary są niszczone lub nieodwracalnie utracone na skutek wypadku lub działania sił wyższych, pod warunkiem, że takie zniszczenie lub strata są należycie ustalone zgodnie z wymogami organów celnych,

- w wyniku ubytku związanego z właściwościami towarów, jeżeli takie ubytki są należycie ustalone zgodnie z wymogami organów celnych.

Odpady lub złom pozostające po zniszczeniu podlegają, w przypadku użytku domowego lub wywozu, cłom i podatkom, które miałyby zastosowanie wobec odpadów i złomu przywożonego lub wywożonego w takim samym stanie.

3.45. Norma przejściowa

Jeżeli organy celne sprzedają towary, które nie zostały zgłoszone w odpowiednim czasie lub nie mogły zostać zwolnione, mimo że przestępstwo nie zostało wykryte, wpływy pieniężne ze sprzedaży po odjęciu wszystkich ceł i podatków oraz innych poniesionych opłat i kosztów, zostają przekazane osobom uprawnionym do ich otrzymania lub, jeżeli nie jest to możliwe, trzymane do ich dyspozycji przez określony czas.

ROZDZIAŁ  4

CŁA I PODATKI

A.

Naliczanie, pobór i płatność ceł i podatków

4.1. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa okoliczności, w których powstaje obowiązek celny i podatkowy.

4.2. Norma

Okres, w obrębie którego stosowane cła i podatki są oszacowane, określa ustawodawstwo krajowe. Oszacowanie następuje, gdy tylko zgłoszenie towarów zostaje złożone lub obowiązek powstaje w inny sposób.

4.3. Norma

Czynniki, na których oparte jest oszacowanie ceł i podatków oraz warunki, na których są one ustalane, określa ustawodawstwo krajowe.

4.4. Norma

Stawki ceł i podatków podane są w urzędowych publikacjach.

4.5. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa punkt w czasie, który brany jest pod uwagę podczas określania stawek ceł oraz podatków.

4.6. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa metody, które mogą być używane przy uiszczaniu ceł i podatków.

4.7. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa osobę(-y) odpowiedzialną za opłaty ceł i podatków.

4.8. Norma

Ustawodawstwo krajowe ustala termin wymagalności oraz miejsce dokonywania opłat.

4.9. Norma

Jeżeli ustawodawstwo krajowe określa, że termin wymagalności może być po zwolnieniu towarów, termin ten może wystąpić najmniej na 10 dni po ich zwolnieniu. Żadne odsetki nie należą się za okres między datą zwolnienia oraz terminem wymagalności.

4.10. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa termin, w jakim organy celne mogą podjąć działania prawne w celu pobrania ceł i podatków niezapłaconych przed terminem wymagalności.

4.11. Norma

Ustawodawstwo krajowe ustala stawki odsetek nakładanych od kwot ceł i podatków, które nie zostały zapłacone przed terminem wymagalności oraz warunki stosowania takich odsetek.

4.12. Norma

Jeżeli cła i podatki zostały zapłacone, kwit stanowiący dowód na dokonanie płatności jest wydawany płacącemu, o ile nie ma innych dowodów na dokonanie zapłaty.

4.13. Norma przejściowa

Ustawodawstwo krajowe określa minimalną wartość i/lub minimalną kwotę ceł i podatków, poniżej których żadne cła lub podatki nie będą pobierane.

4.14. Norma

Jeżeli organy celne wykryją, że błędy w zgłoszeniu towarów lub oszacowaniu ceł i podatków spowodują lub spowodowały pobieranie lub odzyskanie kwot ceł i podatków mniejszych niż prawnie należne, poprawiają one błędy i pobierają kwoty niedopłacone. Jednakże, jeżeli kwota o którą chodzi, jest mniejsza niż minimalna przewidziana w ustawodawstwie krajowym, organy celne nie pobierają lub nie odzyskują tej kwoty.

B.

Odroczenie płatności ceł i podatków

4.15. Norma

Jeżeli ustawodawstwo krajowe zapewnia odroczenie terminu płatności ceł i podatków, określa warunki, na których takie udogodnienie jest dozwolone.

4.16. Norma

Zezwala się na odroczenie płatności bez odsetek w możliwym zakresie.

4.17. Norma

Okres dla odroczenia płatności ceł i podatków wynosi co najmniej 14 dni.

C.

Zwrot ceł i podatków

4.18. Norma

Zwrot jest przyznawany, jeżeli zostaje ustalone, że z powodu błędu w oszacowaniu zawyżono cła i podatki.

4.19. Norma

Zwrot przyznaje się w odniesieniu do przywozu lub wywozu towarów, które okazały się być uszkodzone lub z innych powodów niezgodne z ustalonymi specyfikacjami w momencie przywozu lub wywozu i zwraca się je albo dostawcy albo innej osobie wyznaczonej przez dostawcę, z zastrzeżeniem następujących warunków:

- towary nie były używane lub naprawiane w kraju przywozu, oraz są powrotnie wywożone w rozsądnym terminie,

- towary nie były używane lub naprawiane w kraju, do którego były wywiezione i są powrotnie przywożone w rozsądnym terminie.

Jednakże użytkowanie towarów nie utrudniania zwrotu, jeżeli takie użytkowanie było niezbędne do wykrycia wad lub innych okoliczności, które spowodowały powrotny wywóz lub powrotny przywóz towarów.

Jako alternatywa powrotnego wywozu lub powrotnego przywozu, towary mogą zostać przekazane na rzecz państwa lub zniszczone lub uznane za bezwartościowe podczas kontroli celnej, w zależności od decyzji organu celnego. Takie przekazanie lub zniszczenie nie wiąże się z kosztami dochodu.

4.20. Norma przejściowa

Jeżeli organy celne wydają pozwolenie dla towarów pierwotnie zgłoszonych do procedury celnej z opłatą ceł i podatków, na objęcie ich inną procedurą celną, dokonuje się zwrotu wszystkich ceł i podatków poniesionych w nadwyżce w odniesieniu do nowej procedury.

4.21. Norma

Decyzje w sprawie skarg w odniesieniu do zwrotów podejmuje się i niezwłocznie notyfikuje pisemnie zainteresowanym osobom, a zwrot nadpłaconych kwot dokonywany jest gdy tylko to możliwe po weryfikacji skargi.

4.22. Norma

Jeżeli organy celne ustaliły nadpłatę jako wynik błędu ze strony organów celnych w oszacowaniu ceł i podatków, zwrot zostanie dokonany na zasadzie priorytetu.

4.23. Norma

W przypadku ustalenia terminów, po przekroczeniu których skargi o zwrot nie będą przyjmowane, terminy takie są na tyle długie, aby wziąć pod uwagę okoliczności odnoszące się do każdego rodzaju przypadku, w którym zwrot może być przyznany.

4.24. Norma

Zwrot nie może zostać przyznany, jeśli objęta kwota jest mniejsza niż minimalna przewidziana w ustawodawstwie krajowym.

ROZDZIAŁ  5

BEZPIECZEŃSTWO

5.1. Norma

Ustawodawstwo krajowe wylicza przypadki, w których wymagane jest zabezpieczenie oraz określa formy zabezpieczenia.

5.2. Norma

Organy celne ustalają kwotę zabezpieczenia.

5.3. Norma

Każdej osobie, od której wymaga się dostarczenia zabezpieczenia, zezwala się, aby wybrała formę zabezpieczenia, pod warunkiem, że jest to sposób przyjęty przez organy celne.

5.4. Norma

Jeżeli ustawodawstwo krajowe tak stanowi, organy celne nie wymagają zabezpieczenia, jeżeli są przekonane, że zobowiązania wobec nich będą spełnione.

5.5. Norma

Jeżeli wymagane jest zabezpieczenie dla zapewnienia, że zobowiązania wynikające z procedury celnej zostaną wypełnione, organy celne przyjmują ogólne zabezpieczenie, w szczególności od zgłaszających, którzy regularnie zgłaszają towary do oclenia w różnych urzędach na obszarze celnym.

5.6. Norma

Jeżeli wymagane jest zabezpieczenie, kwota zabezpieczenia możliwie niska, w odniesieniu do opłat ceł i podatków nie przekracza kwoty potencjalnego obciążenia.

5.7. Norma

Jeżeli zabezpieczenie dostarczono, jest ono zwolnione możliwie szybko po uzyskaniu pewności przez urząd celny, że zobowiązania, odnośnie do których wymagano zabezpieczenia, zostały należycie spełnione.

ROZDZIAŁ  6

KONTROLA CELNA

6.1. Norma

Wszystkie towary, włączając środki transportu, które są przywożone lub opuszczają obszar celny, bez względu na to czy podlegają ocleniu i podatkom, podlegają kontroli celnej.

6.2. Norma

Kontrola celna ograniczona jest do tego, co konieczne, aby zapewnić zgodność z prawem celnym.

6.3. Norma

W zastosowaniu kontroli celnej, organy celne wykorzystują zarządzanie ryzykiem.

6.4. Norma

Organy celne wykorzystują analizę ryzyka do ustalenia, które osoby i które towary, włączając środki transportu, powinny być badane oraz zakres badania.

6.5. Norma

Organy celne przyjmują strategie zgodności pomiarów dla wsparcia zarządzania ryzykiem.

6.6. Norma

Systemy kontroli celnej zawierają kontrole oparte na audycie.

6.7. Norma

Organy celne starają się współpracować z innymi administracjami celnymi oraz zawierać porozumienia o wzajemnej pomocy administracyjnej w celu poprawy kontroli celnej.

6.8. Norma

Organy celne starają się współpracować w dziedzinie handlu oraz zawierać protokoły ustaleń w celu poprawy kontroli celnej.

6.9. Normy przejściowe

Organy celne wykorzystują w największym możliwym zakresie technologie informacyjne i handel elektroniczny w celu poprawy kontroli celnej.

6.10. Norma

Organy celne oceniają handlowe systemy podmiotów gospodarczych, jeżeli systemy te wywierają wpływ na działania celne, aby zapewnić zgodność z wymogami celnymi.

ROZDZIAŁ  7

ZASTOSOWANIE TECHNOLOGII INFORMACYJNYCH

7.1. Norma

Organy celne stosują technologie informacyjne do wsparcia działań celnych, gdzie jest to efektywne pod względem kosztów oraz wydajne dla organów celnych oraz dla handlu. Organy celne określają warunki dla stosowania technologii informacyjnych.

7.2. Norma

Wprowadzając aplikacje komputerowe, organy celne wykorzystują międzynarodowo przyjęte normy.

7.3. Norma

Wprowadzenie technologii informacyjnych przeprowadzane jest w konsultacji ze wszystkimi odpowiednimi stronami bezpośrednio zaangażowanymi, w możliwie jak największym zakresie.

7.4. Norma

Nowe lub poprawione ustawodawstwo krajowe zapewnia:

- metody handlu elektronicznego jako alternatywne do wymogów opartych na papierowej dokumentacji,

- elektroniczne oraz papierowe formy poświadczania,

- prawo organów celnych do zatrzymania informacji dla ich własnego użytku, gdzie właściwe, do wymiany takich informacji z innymi administracjami celnymi oraz wszystkimi innymi prawnie zatwierdzonymi stronami za pomocą technik handlu elektronicznego.

ROZDZIAŁ  8

STOSUNKI MIĘDZY ORGANAMI CELNYMI A STRONAMI TRZECIMI

8.1. Norma

Osoby zainteresowane mają prawo wyboru sposobu przeprowadzania transakcji z organami celnymi bezpośrednio lub przez wyznaczenie strony trzeciej do działania w ich imieniu.

8.2. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa warunki, na których każda osoba może działać dla i w imieniu innej osoby wobec organów celnych oraz ustanawia odpowiedzialność stron trzecich wobec organów celnych za cła i podatki, oraz za jakiekolwiek nieprawidłowości.

8.3. Norma

Transakcje celne, w przypadku których osoba zainteresowana wybiera ich przeprowadzenie we własnym imieniu nie może być traktowana mniej korzystnie lub podlegać bardziej ostrym wymaganiom niż te transakcje celne, które przeprowadzane są dla osoby zainteresowanej przez osoby trzecie.

8.4. Norma

Osoba wyznaczana jako strona trzecia ma te same prawa co osoba, która ją wyznaczyła w sprawach odnoszących się to przeprowadzenie transakcji związanych z cłami.

8.5. Norma

Organy celne zapewniają stronom trzecim uczestniczenie w ich formalnych konsultacjach z przedstawicielami handlu.

8.6. Norma

Organy celne określają okoliczności, w których nie są one przygotowane do przeprowadzenia transakcji ze stroną trzecią.

8.7. Norma

Organy celne notyfikują na piśmie trzeciej stronie decyzję o nie przeprowadzaniu transakcji.

ROZDZIAŁ  9

INFORMACJE, DECYZJE I ORZECZENIA DOSTARCZANE PRZEZ ORGANY CELNE

A.

Informacje o zasięgu ogólnym

9.1. Norma

Organy celne zapewniają, że wszystkie istotne informacje o zasięgu ogólnym odnoszące się do prawa celnego są łatwo dostępne dla każdej zainteresowanej osoby.

9.2. Norma

Jeżeli w związku ze zmianą prawa celnego, uzgodnień administracyjnych lub wymogów należy zmienić informacje, które upowszechniono, organy celne zapewniają łatwy dostęp do skorygowanych informacji z wystarczającym wyprzedzeniem przed ich wejściem w życie, aby umożliwić zainteresowanym osobom ich uwzględnienie, o ile wyprzedzenie takie nie jest wykluczone.

9.3. Norma przejściowa

Organy celne wykorzystują technologie informacyjne do poprawy dostarczania informacji.

B.

Informacje o szczególnym charakterze

9.4. Norma

Na wniosek zainteresowanej osoby, organy celne dostarczają tak szybko jak to możliwe, informacje odnoszące się do szczególnych spraw podniesionych przez zainteresowaną osobę i odnoszące się do prawa celnego.

9.5. Norma

Organy celne dostarczają nie tylko informacje szczególnie wnioskowane, ale także wszystkie inne informacje, które uważają, że zainteresowana strona powinna posiadać.

9.6. Norma

Jeżeli organy celne dostarczają informacje, zapewniają one, że nie ujawniają one danych personalnych lub poufnych dotyczących organów celnych lub stron trzecich, o ile takie ujawnienie nie jest wymagane lub zezwala na nie ustawodawstwo krajowe.

9.7. Norma

Jeżeli organy celne nie mogą dostarczyć informacji nieodpłatnie, jakakolwiek opłata ogranicza się do przybliżonego kosztu wykonanej usługi.

C.

Decyzje i orzeczenia

9.8. Norma

Na pisemny wniosek osoby zainteresowanej, organy celne notyfikują swoją decyzję na piśmie w terminie określonym w ustawodawstwie krajowym. Jeżeli decyzja jest niekorzystna dla osoby zainteresowanej, zostanie podane jej uzasadnienie oraz możliwości odwołania.

9.9. Norma

Organy celne wydają wiążące orzeczenia na wniosek osoby zainteresowanej, pod warunkiem, że organy celne posiadają wszystkie informacje, które uważają za konieczne.

ROZDZIAŁ  10

ODWOŁANIA W SPRAWACH CELNYCH

A.

Prawo do odwołania

10.1. Norma

Ustawodawstwo krajowe zapewnia prawo do odwołania w sprawach celnych.

10.2. Norma

Każda osoba, której bezpośrednio dotyczy decyzja lub pominięcie organów celnych, ma prawo do odwołania.

10.3. Norma

Osoba, której bezpośrednio dotyczy decyzja lub zaniechanie, otrzymuje, po wniesieniu do organów celnych wniosku, uzasadnienie takiej decyzji lub zaniechania na piśmie w terminie określonym w ustawodawstwie krajowym. Może to prowadzić lub nie do odwołania.

10.4. Norma

Ustawodawstwo krajowe zapewnia prawo wstępnego odwołania się do organów celnych.

10.5. Norma

Jeżeli odwołanie skierowane do organów celnych jest oddalone, skarżący ma prawo dalszego odwołania do organu niezależnego od administracji celnej.

10.6. Norma

W ostatniej instancji, skarżący ma prawo odwołania się do organu sądowego.

B.

Forma oraz uzasadnienie odwołania

10.7. Norma

Odwołanie składa się na piśmie wraz z uzasadnieniem, na jakiej podstawie jest ono składane.

10.8. Norma

Ustala się termin składania odwołania od decyzji organów celnych; musi on być taki, aby zapewnić skarżącemu czas na zapoznanie się z zaskarżaną decyzją określoną w rozdziale 10.2 oraz przygotowanie odwołania.

10.9. Norma

Jeżeli odwołanie skierowane jest do organów celnych, organy te nie wymagają wniesienia żadnych dodatkowych dowodów wraz z odwołaniem, ale we właściwych okolicznościach dają określony czas na złożenie takich dowodów.

C.

Rozpatrzenie odwołania

10.10. Norma

Organy celne wydają orzeczenie w odniesieniu do odwołania oraz powiadamiają o nim na piśmie skarżącego w możliwie najkrótszym czasie.

10.11. Norma

Jeżeli odwołanie do organów celnych jest odrzucone, organy celne podają przyczyny odrzucenia na piśmie oraz wskazują skarżącemu możliwości złożenia dalszych odwołań do administracyjnego lub niezależnego organu oraz wskazują terminy składania takiego odwołania.

10.12. Norma

Jeżeli odwołanie jest dozwolone, organy celne wprowadzają w życie swoją decyzję lub orzeczenie niezależnego organu lub organy sądowego w możliwie najkrótszym czasie, z wyjątkiem przypadków, gdy organy celne odwołują się od orzeczenia.

ZAŁĄCZNIK  ²

ZAŁĄCZNIK DOTYCZĄCY SKŁADÓW CELNYCH

WPROWADZENIE

W praktyce handlu międzynarodowego można spotkać wiele wypadków, gdy w chwili przywozu towarów nieznane jest ich ostateczne przeznaczenie. Powoduje to, iż importerzy muszą składować towary przez mniej lub bardziej długi okres.

Jeżeli przewiduje się możliwość powrotnego wywozu towarów, w interesie importera leży objęcie tych towarów postępowaniem celnym, które zwalnia z obowiązku uiszczenia cła przywozowego i podatków.

Jeżeli towary przeznaczone są do użytku w kraju przywozu, w interesie importera również leży odroczenie płatności cła przywozowego i podatków do chwili, gdy towary będą rzeczywiście użyte w kraju przywozu.

Po to, aby stworzyć takie możliwości importerom, większość krajów przewiduje w swoim ustawodawstwie krajowym postępowanie celne w postaci składów celnych.

Towary przywożone nie są jednak jedynymi towarami, które kwalifikują się do umieszczenia w składach celnych.

Tak na przykład niektóre kraje zezwalają na to, aby towary, które podlegają podatkom wewnętrznym lub zostały już takimi podatkami obciążone (zarówno towary krajowe, jak i uprzednio przywiezione z zagranicy z uiszczeniem cła przywozowego i podatków), były składowane w składach celnych w związku z tym, że mogą kwalifikować się do zwolnienia od takich podatków wewnętrznych bądź do ich zwrotu.

Podobnie złożenie w składzie celnym towarów, które zostały uprzednio poddane innemu postępowaniu celnemu lub mogą kwalifikować się przy wywozie do zwrotu cła przywozowego i podatków, umożliwia władzom celnym likwidację takiego postępowania celnego lub zwrotu cła przywozowego i podatków, w zależności od wypadku, przed faktycznym wywozem towarów.

Postanowienia niniejszego załącznika nie dotyczą:

– składowania towarów w tymczasowym magazynie (zamkniętym pomieszczeniu i miejscu ogrodzonym lub nie, uznanym przez administrację celną, w którym towary mogą być składowane w oczekiwaniu na odprawę celną);

– składowania towarów w wolnych portach i strefach wolnocłowych;

– przetwarzania lub produkcji pod dozorem celnym towarów warunkowo zwolnionych od cła przywozowego i podatków w miejscach uznanych przez administrację celną (magazyny przetwarzania).

DEFINICJE

W rozumieniu niniejszego załącznika:

a) określenie "procedura składów celnych" oznacza postępowanie celne, w ramach którego towary przywiezione z zagranicy są składowane pod kontrolą celną w ustalonym miejscu (składzie celnym) bez uiszczenia cła przywozowego i podatków;

b) określenie "cła przywozowe i podatki" oznacza cła i wszelkie inne opłaty, podatki, akcyzy lub inne należności pobierane od przywozu lub w związku z przywozem towarów z zagranicy, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

c) określenie "kontrola celna" oznacza środki podejmowane w celu zapewnienia przestrzegania ustaw i zarządzeń, za których przestrzeganie odpowiedzialna jest administracja celna;

d) określenie "zabezpieczenie" oznacza środki zapewniające wykonanie zobowiązań na rzecz administracji celnej. Zabezpieczenie określane jest jako "ryczałtowe", gdy gwarantuje wykonanie zobowiązań wynikających z wielu operacji;

e) określenie "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej.

ZASADA

1. Norma

Procedurę składów celnych regulują postanowienia niniejszego załącznika.

RODZAJE SKŁADÓW CELNYCH

2. Norma

Ustawodawstwo krajowe powinno przewidywać możliwość tworzenia składów celnych dostępnych dla wszystkich importerów (publiczne składy celne).

Uwaga:

W zależności od ustaleń ustawodawstwa krajowego, publiczne składy celne mogą być prowadzone albo przez administrację celną, albo przez inne władze, albo też przez osoby prawne lub fizyczne.

3. Norma

Prawo do składowania towarów w składzie celnym nie powinno być zastrzeżone jedynie dla importerów, lecz powinno być przyznane każdej innej zainteresowanej osobie.

4. Norma

Ustawodawstwo krajowe powinno przewidywać możliwość tworzenia składów celnych przeznaczonych do użytku jedynie przez określone osoby (indywidualne składy celne), gdy jest to uzasadnione potrzebami handlu lub przemysłu.

TWORZENIE SKŁADÓW CELNYCH

5. Norma

Władze celne określają wymagania, jakie powinny spełniać budowa i układ (rozplanowanie) składu celnego, oraz ustalają zasady kontroli celnej składu.

Uwaga:

W celach kontrolnych władze celne mogą w szczególności:

– domagać się, aby skład celny miał podwójne zamknięcia (zamknięcie przez osobę zainteresowaną i zamknięcie celne);

– ustanawiać stały lub dorywczy dozór celny;

– prowadzić lub domagać się prowadzenia księgowości składowanych towarów (przez prowadzenie specjalnego rejestru lub z wykorzystaniem odpowiednich zgłoszeń);

– dokonywać od czasu do czasu inwentaryzacji składowanych towarów.

PROWADZENIE SKŁADÓW CELNYCH

6. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa osobę lub osoby ponoszące odpowiedzialność za płatność cła przywozowego i podatków ciążących na towarach umieszczonych w składach celnych, które nie są rozliczone zgodnie z wymaganiami władz celnych.

7. Norma

Gdy wymagane jest zabezpieczenie zapewniające wykonanie zobowiązań wynikających z kilku operacji, władze celne powinny akceptować zabezpieczenie zryczałtowane.

8. Zalecenie praktyczne

Wysokość zabezpieczenia powinna być możliwie niska, z uwzględnieniem cła przywozowego i podatków ciążących na towarach.

9. Zalecenie praktyczne

Władze celne nie powinny domagać się składania zabezpieczenia w wypadku, gdy skład celny znajduje się pod dostatecznym dozorem celnym, zwłaszcza wtedy, gdy posiada zamknięcia celne.

10. Norma

Władze celne powinny określić wymagania dotyczące prowadzenia składów celnych. Sposób składowania towarów w składach celnych, zasady składowania i księgowania towarów podlegają zatwierdzeniu przez władze celne.

TOWARY DOPUSZCZONE DO SKŁADOWANIA

11. Zalecenie praktyczne

Należy zezwalać na składowanie w publicznych składach celnych wszelkich rodzajów towarów przywożonych z zagranicy, podlegających cłu przywozowemu i podatkom lub też ograniczeniom i zakazom, z wyjątkiem ograniczeń i zakazów stosowanych dla ochrony porządku lub moralności publicznej, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub związanych z ochroną patentów, znaków handlowych i praw autorskich, niezależnie od ilości towarów, kraju pochodzenia towarów, kraju wywozu towarów lub kraju przeznaczenia towarów.

Towary niebezpieczne, które mogą uszkodzić inne towary lub których składowanie wymaga specjalnych urządzeń, są dopuszczane do składowania jedynie w składach celnych posiadających odpowiednie wyposażenie umożliwiające ich składowanie.

12. Norma

Rodzaje towarów, które mogą być składowane w indywidualnych składach celnych, są określane przez właściwe władze w zezwoleniu na prowadzenie składu celnego lub w innych odpowiednich przepisach.

13. Zalecenie praktyczne

Należy zezwalać na składowanie w składach celnych towarów, które podlegają zwrotowi cła przywozowego i podatków przy wywozie. Towary takie podlegają wówczas natychmiastowemu zwrotowi cła przywozowego i podatków, pod warunkiem że zostaną następnie wywiezione.

14. Zalecenie praktyczne

Należy zezwalać na składowanie w składach celnych towarów przeznaczonych do wywozu za granicę, które zostały obciążone podatkami wewnętrznymi lub podlegają takiemu obciążeniu. Towary takie, po złożeniu w składzie celnym, podlegają zwolnieniu od podatków wewnętrznych lub zwrotowi pobranych podatków wewnętrznych, pod warunkiem że zostaną następnie wywiezione za granicę.

15. Zalecenie praktyczne

Należy zezwalać na składowanie w składach celnych towarów, które podlegają zwrotowi cła przywozowego i podatków przy wywozie. Towary takie podlegają wówczas natychmiastowemu zwrotowi cła przywozowego i podatków, pod warunkiem że zostaną następnie wywiezione.

PRZYJMOWANIE TOWARÓW DO SKŁADÓW CELNYCH

16. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa warunki, na jakich towary przeznaczone do składowania w składach celnych powinny być zgłaszane do odprawy celnej we właściwym urzędzie celnym, oraz zgłoszenie celne, jakie powinno być przedłożone.

DOPUSZCZALNE OPERACJE

17. Norma

Każdej osobie upoważnionej do rozporządzania składowanymi towarami zezwala się na:

a) sprawdzanie ich;

b) pobieranie próbki po opłaceniu cła przywozowego i podatków, jeżeli są one wymagane;

c) przeprowadzenie operacji niezbędnych dla ich przechowywania.

18. Norma

Należy zezwalać na to, aby składowane towary były poddawane normalnym operacjom, mającym na celu poprawę ich jakości rynkowej lub przygotowanie ich do wysyłki, takim jak: podział towarów dostarczanych luzem, grupowanie opakowań, sortowanie i dzielenie według kryteriów jakościowych oraz przepakowywanie.

DOPUSZCZALNY OKRES SKŁADOWANIA

19. Norma

Dopuszczalny najdłuższy okres składowania towarów w składzie celnym powinien być ustalony w sposób uwzględniający potrzeby handlu i nie powinien być krótszy od jednego roku.

PRZENIESIENIE PRAWA WŁASNOŚCI

20. Norma

Zezwala się na przeniesienie prawa własności do składowanych towarów.

USZKODZENIE, ZNISZCZENIE LUB UTRATA TOWARÓW

21. Norma

W razie uszkodzenia lub zniszczenia towarów podczas składowania na skutek wypadku lub działania siły wyższej, należy zezwalać na odprawę ostateczną w przywozie w stanie uszkodzonym lub zniszczonym, jak gdyby zostały w takim stanie przywiezione.

22. Norma

Towary składowane, które uległy zniszczeniu lub zostały bezpowrotnie utracone na skutek wypadku lub działania siły wyższej, nie będą podlegać cłu przywozowemu i podatkom, pod warunkiem że ich zniszczenie lub utrata zostaną stwierdzone w należyty sposób, zgodnie z wymaganiami władz celnych.

Jakiekolwiek odpady i resztki pozostałe po zniszczeniu, w razie zgłoszenia ich do odprawy ostatecznej, podlegają cłu przywozowemu i podatkom ciążącym na tego rodzaju odpadach i resztkach przywożonych w takim stanie.

23. Norma

Na wniosek osoby uprawnionej do rozporządzania towarami składowanymi mogą one być w całości lub częściowo przekazane na rzecz Skarbu Państwa, zniszczone lub pozbawione wartości handlowej pod kontrolą celną, stosownie do decyzji władz celnych. Tego rodzaju przekazanie lub zniszczenie nie powinno obciążać Skarbu Państwa żadnymi kosztami.

Jakiekolwiek odpady i resztki pozostałe po zniszczeniu, w razie zgłoszenia ich do odprawy ostatecznej, podlegają cłu przywozowemu i podatkom ciążącym na tego rodzaju odpadach i resztkach przywożonych w takim stanie.

PRZEMIESZCZENIE TOWARÓW ZA SKŁADU CELNEGO

24. Norma

Należy zezwalać każdej osobie posiadającej prawo do rozporządzania towarami na przemieszczenie ich w całości lub częściowo ze składu celnego w celu powrotnego wywozu, odprawy celnej ostatecznej w przywozie, przeniesienia do innych składów celnych lub poddania jakiemukolwiek innemu postępowaniu celnemu, pod warunkiem spełnienia wszelkich warunków i dopełnienia formalności stosowanych w takich przypadkach.

TOWARY ODPRAWIONE OSTATECZNIE W PRZYWOZIE

25. Ustawodawstwo krajowe określa datę, którą należy brać pod uwagę przy określaniu wartości i ilości towarów, które mogą być pobrane ze składu celnego dla dokonania odprawy ostatecznej, oraz stawki cła przywozowego i podatków, które należy zastosować.

TOWARY POZOSTAWIONE W SKŁADZIE CELNYM

26. Norma

Ustawodawstwo krajowe określa tryb postępowania z towarami, które nie zostały usunięte ze składu celnego w wymaganym czasie.

27. Zalecenie praktyczne

W razie gdy towary nie usunięte ze składu celnego są sprzedawane przez administrację celną, uzyskana kwota z takiej sprzedaży, po odjęciu należnego cła przywozowego i podatków oraz wszelkich innych opłat i poniesionych kosztów, powinna być przekazana osobie upoważnionej, jeżeli jest to możliwe, lub zachowana do jej dyspozycji przez określony czas.

INFORMACJE DOTYCZĄCE SKŁADÓW CELNYCH

28. Norma

Administracja celna powinna zapewnić, aby odpowiednie informacje dotyczące składów celnych były powszechnie dostępne dla wszystkich zainteresowanych osób.

* Konwencja uzupełniona przez:

- Załączniki:

* D.1 dotyczący reguł pochodzenia, z wyjątkiem norm 7 i 8 oraz zalecenia praktycznego 10,

* D.2 dotyczący dokumentów dowodowych pochodzenia, z wyjątkiem zaleceń praktycznych 3, 10 i 12,

* E.1 dotyczący tranzytu celnego,

* E.6 dotyczący odprawy czasowej do uszlachetnienia czynnego, z wyjątkiem norm 19 i 34 oraz zaleceń praktycznych 5, 16, 18 i 27,

* E.8 dotyczący wywozu czasowego do uszlachetniania biernego, z wyjątkiem normy 20 i zaleceń praktycznych 3, 9 i 10,

(Dz.U.UE.L.77.166.1) z dniem 3 czerwca 1977 r.

- Załączniki:

* A.1 dotyczący formalności celnych poprzedzających złożenie zgłoszenia celnego,

* A.2 dotyczący czasowego przechowywania towarów,

* F.1 dotyczący wolnych obszarów celnych,

(Dz.U.UE.L.78.160.13) z dniem 6 czerwca 1978 r.

- Załącznik B.3 dotyczący powrotnego przywozu w tym samym stanie (Dz.U.UE.L.80.100.27) z dniem 17 marca 1980 r.

- Załączniki:

* B.1 dotyczący odprawy ostatecznej,

* C.1 dotyczący ostatecznego wywozu,

* F.6 dotyczący zwrotu cła przywozowego i podatków,

(Dz.U.UE.L.85.87.8) z dniem 7 marca 1985 r.

- Załącznik F.2 dotyczący przetwarzania towarów do użytku domowego (Dz.U.UE.L.86.88.42) z dniem 24 marca 1986 r.

- Załącznik E.5 dotyczący odprawy celnej warunkowej towarów powrotnie wywożonych w tym samym stanie (Dz.U.UE.L.87.362.1) z dniem 30 listopada 1987 r.

- Załącznik F.3 dotyczący ułatwień celnych dla podróżnych (Dz.U.UE.L.87.362.8) z dniem 30 listopada 1987 r.

- Załącznik B.2 dotyczący zwolnienia z należności przywozowych i podatków w odniesieniu do towarów zgłoszonych do użytku domowego (Dz.U.UE.L.88.161.3) z dniem 7 czerwca 1988 r.

- Załącznik E.4 dotyczący zwrotu pobranych opłat (Dz.U.UE.L.88.161.12) z dniem 7 czerwca 1988 r.

- Załączniki:

* E.7 dotyczący bezcłowego przywozu towarów w zamian za towary uprzednio wywiezione,

* F.4 dotyczący formalności celnych w obrocie pocztowym,

(Dz.U.UE.L.94.331.11) z dniem 8 grudnia 1994 r.

Preambuła i artykuły zmienione przez art. 1 Protokołu z dnia 26 czerwca 1999 r. (Dz.U.UE.L.03.86.23) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 3 lutego 2006 r.

1 Ogólny Załącznik dodany przez art. 2 Protokołu z dnia 26 czerwca 1999 r. (Dz.U.UE.L.03.86.23) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 3 lutego 2006 r.

2 Z dniem 10 marca 1994 r. zastrzeżenia wprowadzone przez Wspólnotę Europejską w odniesieniu do załącznika E.3 zostały zmienione zgodnie z art. 1 decyzji Rady nr 94/167/WEz dnia 10marca 1994r. (Dz.U.UE.L.94.76.28).Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

Załącznik E.3 pozostaje w mocy, pomimo że zgodnie z art. 2 Protokołu zmian do Międzynarodowej Konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego (Dz.U.UE.L.03.86.23) zostaje zastąpiony przez jeden ze szczególnych załączników zawartych w dodatku III do przywoływanego Protokołu, gdyż zgodnie z art. 1 ust. 1 decyzji Rady nr 2003/231/WE z dnia 17 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.86.21) Wspólnota Europejska nie zatwierdziła dodatku III do przywoływanego Protokołu.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1975.100.2
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa konwencja dotycząca uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego. Kyoto.1973.05.18.
• Data aktu: 18/05/1973
• Data ogłoszenia: 21/04/1975
• Data wejścia w życie: 25/09/1974