Zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do detergentów.

DYREKTYWA RADY
z dnia 22 listopada 1973 r.
w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do detergentów

(73/404/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100;

uwzględniając wniosek Komisji;

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1);

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2);

a także mając na uwadze, co następuje:

obowiązujące w Państwach Członkowskich ustawodawstwa mające na celu zapewnienie podatności na biodegradację środków powierzchniowo czynnych różnią się w poszczególnych Państwach Członkowskich, czego skutkiem są przeszkody w wymianie handlowej;

rosnące użycie detergentów jest jedną z przyczyn zanieczyszczenia środowiska naturalnego w ogóle, a zanieczyszczenia wód w szczególności;

jeden ze skutków zanieczyszczenia wód detergentami, a mianowicie powstawanie wielkich ilości piany, ogranicza kontakt między wodą i powietrzem, utrudnia natlenienie, zakłóca żeglugę, obniża fotosyntezę konieczną do życia flory wodnej, wywiera niekorzystny wpływ na różne etapy procesów oczyszczania odpadów wodnych, powoduje uszkodzenia oczyszczalni ścieków i stwarza pośrednie zagrożenie mikrobiologiczne z powodu możliwości przeniesienia bakterii i wirusów;

wskazane jest utrzymanie średniego poziomu podatności na biodegradację detergentów wynoszącego 90 %; umożliwia to technologia oraz praktyczne możliwości przemysłu; wskazane mimo to jest zabezpieczenie się przed niedokładnościami metod testowych, które mogłyby prowadzić do odmownych decyzji, mających ważne skutki gospodarcze,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Do celów niniejszej dyrektywy detergent oznacza strukturę, której skład został specjalnie opracowany w celu uzyskania właściwości detergentu, i który jest wytworzony ze składników głównych (środków powierzchniowo czynnych) i, ogólnie, składników dodatkowych (środków wspomagających i zwiększających aktywność, wypełniaczy, dodatków i innych składników pomocniczych).

Artykuł 2

Państwa Członkowskie zabraniają wprowadzania na rynek i używania detergentów, w przypadku gdy średni poziom podatności na biodegradację środków powierzchniowo czynnych jest mniejszy niż 90 % dla każdej z następujących kategorii: anionowe, kationowe, niejonowe i amfolityczne.

Używanie środków powierzchniowo czynnych o średnim poziomie podatności na biodegradację, wynoszącym nie mniej niż 90 %, nie może być szkodliwe dla zdrowia ludzi lub zwierząt w normalnych warunkach użycia.

Artykuł  2a 1
1. 2
Do dnia 31 grudnia 1989 r. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć następujące produkty spod wymogów art. 2 akapit pierwszy:

a) niskopieniące się tlenki alkenu, dodatki do takich substancji jak alkohole, alkifenole, glikole, poliole, kwasy tłuszczowe, amidy lub aminy, stosowane w produktach do zmywania naczyń;

b) alkaliodporne końcowo blokowane alkilo- i alikilo-aryl poliglikolowe etery oraz substancje typu określonego w lit. a), stosowane w środkach czystości dla żywności, napojach i przemyśle obróbki metali.

2.
Ustęp 1 stosuje się do wyżej wymienionych substancji powierzchniowo czynnych, które wejdą na rynek po dniu 30 września 1983 r. jedynie wtedy, gdy mają wyższy poziom biodegradacji niż istniejące produkty tego samego zastosowania.
3.
Użycie niejonowych substancji powierzchniowo czynnych, korzystających z tymczasowego wyłączenia wymienionego w ust. 1 i 2, nie mogą, w normalnych warunkach wykorzystania, być szkodliwe dla zdrowia człowieka lub zwierząt.
Artykuł  3

Żadne Państwo Członkowskie nie może na podstawie stopnia podatności na biodegradację lub toksyczności środków powierzchniowo czynnych ograniczać lub wstrzymywać wprowadzania na rynek i używania detergentów, które są zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4

Zgodność z wymogami art. 2 ustala się, posługując się metodami testowymi przewidzianymi w innych dyrektywach Rady, w których zwraca się należytą uwagę na niewiarygodność takich metod, i ustanawia odpowiednie tolerancje.

Artykuł  5
1.
Jeżeli Państwo Członkowskie stwierdza w drodze procedur badawczych, przeprowadzanych na podstawie dyrektyw określonych w art. 4, że detergent nie spełnia wymagań ustalonych w art. 2, zabrania wprowadzania na rynek i używania tego detergentu na swoim obszarze.
2.
W przypadku podjęcia przez Państwo Członkowskie decyzji o zakazie stosowania detergentu, niezwłocznie powiadamia o tym Państwo Członkowskie, z którego produkt pochodzi, i Komisję, podając przyczyny swojej decyzji i szczegółowe informacje o badaniach, o których mowa w ust. 1.

Jeżeli Państwo, z którego pochodzi detergent, zgłosi zastrzeżenia do tej decyzji, Komisja niezwłocznie przeprowadzi konsultacje z obydwoma zainteresowanymi Państwami Członkowskimi i, w odpowiednich przypadkach, jakimikolwiek innymi Państwami Członkowskimi.

Jeżeli nie jest możliwe osiągnięcie porozumienia, Komisja w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania informacji, przewidzianych w akapicie pierwszym, uzyskuje opinię jednego z laboratoriów, określonych w art. 6, z wykluczeniem laboratoriów notyfikowanych przez dwa odnośne Państwa Członkowskie na mocy tego artykułu.

Opinię wydaje się przy zastosowaniu metod referencyjnych ustanowionych w dyrektywach, określonych w art. 4.

Komisja przekazuje opinię laboratorium zainteresowanym Państwom Członkowskim, które w ciągu jednego miesiąca mogą przekazać Komisji swoje uwagi. Komisja w tym samym czasie może wysłuchać wszelkich uwag zainteresowanych stron w sprawie tej opinii.

Po uwzględnieniu tych uwag Komisja wydaje ewentualnie konieczne zalecenia.

Artykuł  6

Każde Państwo Członkowskie powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję o laboratorium lub laboratoriach upoważnionych do przeprowadzania badań zgodnie z metodami referencyjnymi, określonymi w art. 5 ust. 2.

Artykuł 7
1.
Na opakowaniach, w których detergenty sprzedawane są konsumentowi, muszą znajdować się następujące informacje, w postaci czytelnych, widocznych i trwałych napisów:

a) nazwa produktu;

b) nazwa lub nazwa handlowa i adres lub znak handlowy strony odpowiedzialnej za wprowadzanie produktu na rynek.

Te same informacje muszą być umieszczone na wszystkich dokumentach towarzyszących detergentom transportowanym luzem.

2.
Państwa Członkowskie mogą uzależnić wprowadzenie na rynek detergentów na swoim obszarze od użycia ich narodowego języka przy podawaniu informacji określonych w ust. 1.
Artykuł  7a 3
1.
Ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w sprawie Usuwania Barier Technicznych w Handlu Detergentami, zwany dalej "Komitetem", składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.
2. 4
(skreślony).
Artykuł  7b 5
1.
Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw Dotyczących Usuwania Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Detergentów.
2.
W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE(3).

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.
Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.
Artykuł  7c 6
1.
Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7b,

– dniesienia do metod testowych w dyrektywach określonych w art. 4, jeżeli konieczne, uaktualnia się lub uzupełnia innymi odniesieniami do metod testowych ustanowionych w innych Państwach Członkowskich,

– metody referencyjne (test potwierdzający) w załącznikach do dyrektyw określonych w art. 4 zostają zmienione w celu dostosowania ich do postępu technicznego.

2.
Dostosowania te nie powinny zmieniać w negatywnym znaczeniu wymogów biodegradacji substancji powierzchniowo czynnych, już ustanowionych zgodnie z art. 4.
Artykuł  8
1.
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie osiemnastu miesięcy od momentu jej notyfikacji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
2.
Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.
Artykuł  9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 listopada 1973 r.
W imieniu Rady
J. KAMPMANN
Przewodniczący

______

(1) Dz.U. C 10 z 5.2.1972, str. 29.

(2) Dz.U. C 89 z 23.8.1972, str. 13.

(3) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

1 Art. 2a dodany przez art. 5 dyrektywy nr 82/242/EWG z dnia 31 marca 1982 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod testowania biodegradacji niejonowych substancji powierzchniowo czynnych i zmieniającej dyrektywę 73/404/EWG (Dz.U.UE.L.82.109.1) z dniem 14 kwietnia 1982 r.
2 Art. 2a ust. 1 zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 86/94/EWG z dnia 10 marca 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.80.51) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.
3 Art. 7a dodany przez art. 5 dyrektywy nr 82/242/EWG z dnia 31 marca 1982 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod testowania biodegradacji niejonowych substancji powierzchniowo czynnych i zmieniającej dyrektywę 73/404/EWG (Dz.U.UE.L.82.109.1) z dniem 14 kwietnia 1982 r.
4 Art. 7a ust. 2 skreślony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.
5 Art. 7b:

- dodany przez art. 5 dyrektywy nr 82/242/EWG z dnia 31 marca 1982 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod testowania biodegradacji niejonowych substancji powierzchniowo czynnych i zmieniającej dyrektywę 73/404/EWG (Dz.U.UE.L.82.109.1) z dniem 14 kwietnia 1982 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

6 Art. 7c dodany przez art. 5 dyrektywy nr 82/242/EWG z dnia 31 marca 1982 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do metod testowania biodegradacji niejonowych substancji powierzchniowo czynnych i zmieniającej dyrektywę 73/404/EWG (Dz.U.UE.L.82.109.1) z dniem 14 kwietnia 1982 r.

Zmiany w prawie

Senatorowie nie zgodzili się na podniesienie kar grzywny dla pracodawców

Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.

Grażyna J. Leśniak 13.03.2025
Wyższe kary dla pracodawców zostaną – rząd przeciwny ich usuwaniu z ustawy o cudzoziemcach

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.

Grażyna J. Leśniak 11.03.2025
Rząd zostawił przedsiębiorców na lodzie

Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.

Grażyna J. Leśniak 27.02.2025
Wyższe kary dla pracodawców - sejmowa wrzutka na ostatniej prostej

Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.

Grażyna J. Leśniak 25.02.2025
Jaka wysokość diety dla członków komisji wyborczych w wyborach Prezydenta

500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia

Robert Horbaczewski 20.01.2025
Zmiany w podatkach 2025 - przybędzie obowiązków sprawozdawczych

1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.

Monika Pogroszewska 02.01.2025
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.L.1973.347.51

Rodzaj: Dyrektywa
Tytuł: Zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do detergentów.
Data aktu: 22/11/1973
Data ogłoszenia: 17/12/1973
Data wejścia w życie: 01/05/2004, 27/11/1973