A. ZASADY DOTYCZĄCE WYDAWANIA ŚWIADECTW PRZEWOZOWYCH A.TN.1I. Rola eksportera
1. Do eksportera lub jego umocowanego przedstawiciela należy podpisanie zgłoszenia wywozowego, na własną odpowiedzialność, oraz złożenie wniosku o zatwierdzenie świadectwa przewozowego.
Wniosek ten jest składany na należycie wypełnionym formularzu A.TN.1, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w tytule II Protokołu w sprawie definicji pojęcia produktów pochodzących i metod współpracy administracyjnej, zwanego dalej "Protokołem", oraz zasadami przewidzianymi na odwrocie pierwszej strony formularza.
2. Eksporter lub jego przedstawiciel dołącza do wniosku wszelkie dokumenty, które mogą stanowić dowód, że towary w posiadaniu eksportera umożliwiają zatwierdzenie świadectwa.
II. Rola urzędu celnego
1. Do urzędu celnego kraju wywozu należy zapewnienie należytego wypełnienia formularza A.TN.1 Urząd sprawdza w szczególności, czy pole przeznaczone na opis towarów zostało wypełnione w sposób, który wyklucza wszelką możliwość bezprawnego dopisania. W tym celu opisu towarów należy dokonać bez odstępów między linijkami. W przypadku gdy pole nie zostało wypełnione w całości, należy postawić poziomą kreskę poniżej ostatniej linijki, przekreślając w ten sposób niewypełnioną część.
2. Ponieważ świadectwo przewozowe A.TN.1 stanowi dowód zastosowania preferencyjnego systemu taryfowego i kontyngentowego przewidzianego w Układzie, do urzędu celnego kraju wywozu należy dokładne sprawdzenie pochodzenia towarów i kontrola pozostałych informacji zawartych w świadectwie.
III. Wywóz z jednego z Państw Członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
1. Organy celne Państwa Członkowskiego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej zatwierdzają świadectwo przewozowe A.TN.1, jeżeli wywożone towary można uznać za "produkty pochodzące" ze Wspólnoty w rozumieniu Protokołu.
2. W celu sprawdzenia, czy warunki określone powyżej zostały wypełnione, urząd celny może zażądać wszelkich poświadczeń lub przystąpić do kontroli, które uzna za właściwe.
3. Urząd celny Państwa Członkowskiego odmówi zatwierdzenia świadectwa A.TN.1, jeżeli z przedstawionych dokumentów wywozowych wynika, że towary, których dotyczy świadectwo, nie są przeznaczone do wywozu do Tunezji.
IV. Wywóz z Tunezji
1. Organy celne Tunezji zatwierdzają świadectwo przewozowe A.TN.1, jeżeli wywożone towary mogą zostać uznane za produkty pochodzące z Tunezji w rozumieniu Protokołu.
2. W celu sprawdzenia, czy warunki określone powyżej zostały wypełnione, urząd celny może zażądać wszelkich poświadczeń lub przystąpić do kontroli, które uzna za właściwe.
3. Urząd celny Tunezji odmówi zatwierdzenia świadectwa A.TN.1, jeżeli z przedstawionych dokumentów wywozowych wynika, że towary, których dotyczy świadectwo, nie są przeznaczone do wywozu do Wspólnoty.
V. Określenie wzoru używanego dokumentu wywozowego
W części świadectw przeznaczonej dla urzędu celnego należy wpisać datę i oznaczenie wzoru lub numer porządkowy dokumentu wywozowego, po okazaniu którego deklaracja eksportera została poświadczona za zgodność.
VI. Wstawienie pieczęci urzędu celnego
Odcisk pieczęci urzędu celnego należy postawić przy pomocy pieczęci, najlepiej wykonanej ze stali.
Państwa Członkowskie i Tunezja powiadamiają się wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Wspólnot Europejskich, o wzorach typowych odcisków pieczęci wykorzystywanych przez urzędy celne.
VII. Zastąpienie świadectw przewozowych A.TN.1 świadectwami tego samego typu
1. Zastąpienie jednego lub wielu świadectw przewozowych A.TN.1 przez jedno lub wiele świadectw A.TN.1 jest zawsze możliwe pod warunkiem że jest ono dokonywane w urzędzie celnym, w którym znajdują się towary.
2. Jeżeli nowe świadectwo przewozowe A.TN.1 dotyczy produktów pierwotnie przywiezionych z Państwa Członkowskiego lub z Tunezji i powrotnie wywożonych w tym stanie, musi ono obowiązkowo podawać nazwę kraju, w którym pierwotne świadectwo zostało wydane.
VIII. Wsteczne wydawanie świadectw przewozowych
1. Jeżeli w wyniku niezamierzonego błędu lub pominięcia nie wydano żadnego świadectwa przewozowego podczas wywozu towarów, świadectwo A.TN.1 może zostać wydane po rzeczywistym wywozie towarów, których dotyczy.
W takim wypadku eksporter musi:
- złożyć o nie pisemny wniosek, dostarczając informacji dotyczących rodzaju towarów, ich ilości, sposobu opakowania i oznaczenia, oraz miejsca i daty wysyłki,
- złożyć poświadczenie braku wydania świadectwa przewozowego A.TN.1 w trakcie wywozu przedmiotowych towarów wraz podaniem przyczyn,
- załączyć należycie wypełniony i podpisany formularz świadectwa A.TN.1.
2. Urząd celny może wydać wstecznie świadectwo przewozowe A.TN.1 wyłącznie po sprawdzeniu zgodności informacji zawartych we wniosku eksportera z danymi w odpowiedniej dokumentacji.
Świadectwa przewozowe A.TN.1 wydane wstecznie muszą być opatrzone jedną z następujących adnotacji, wykonaną czerwonym tuszem: "NACHTRÄGLICH ERTEILT", "DÉLIVRÉ A POSTERIORI", "RILASCIATO A POSTERIORI", "AFGEGEVEN A POSTERIORI".
3. Urząd celny może wydać wstecznie świadectwo przewozowe A.TN.1 wyłącznie po rzeczywistym wywozie towarów, którego miejscem przeznaczenie jest terytorium jednej z Umawiających się Stron.
IX. Wydanie odpisu
W przypadku kradzieży, zagubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego A.TN.1 eksporter może zażądać od urzędu celnego, który je wydał, odpisu sporządzonego w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w posiadaniu urzędu. Wydany w ten sposób odpis musi być opatrzony jedną z następujących adnotacji, wykonaną czerwonym tuszem: "ZWEITAUSFERTIGUNG", "DUPLICATA", "DUPLICATO", "DUPLICAAT".
Odpis jest skuteczny od daty zatwierdzenia oryginalnego świadectwa A.TN.1.
B. WARUNKI UŻYWANIA ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO A.TN.1
I. Bezpośredni transport towarów
Za przewożone bezpośrednio uznaje się towary, których transport nie przebiega przez terytoria krajów, które nie są Umawiającymi się Stronami.
Jednakże nie uznaje się za przerwanie transportu bezpośredniego:
a) zawinięcia do portów usytuowanych na terytoriach niebędących terytoriami Umawiających się Stron;
b) przeładunków dokonywanych w tych portach, jeżeli wynikają one z działania siły wyższej lub są konsekwencją sytuacji na morzu;
c) przewożenia przez terytoria nie będące terytoriami Umawiających się Stron lub przeładunku na takich terytoriach, jeżeli przejazd przez te terytoria lub przeładunek odbywa się w ramach jednolitego dokumentu transportowego sporządzonego w Państwie Członkowskim lub w Tunezji.
II. Akceptacja świadectw przewozowych po terminie okazania
Świadectwa przewozowe A.TN.1, które zostały sporządzone w urzędzie celnym kraju przywozu po upływie terminu okazania określonego w art. 9 Protokołu mogą zostać przyjęte w ramach stosowania systemu preferencyjnego, jeżeli przekroczenie terminu jest spowodowane przypadkiem działania siły wyższej lub wyjątkowych okoliczności.
Poza tymi przypadkami, urząd celny kraju przywozu może przyjąć świadectwa przewozowe, jeżeli towary zostały okazane w urzędzie przed upływem wspomnianego terminu.
III. Akceptacja świadectw przewozowych, które zawierają informacje nieodpowiadające przywiezionym towarom
Niewielkie rozbieżności między adnotacjami zawartymi w świadectwie przewozowym A.TN.1 a adnotacjami znajdującymi się w dokumentach sporządzonych w urzędach celnych w celu wypełnienia formalności związanych z przywozem towarów nie prowadzą ipso facto do odrzucenia wspomnianego świadectwa, jeżeli zostanie ustalone, że odpowiada ono okazanym towarom.
C. STREFY WOLNOCŁOWE
Państwa Członkowskie i Tunezja podejmą wszelkie niezbędne środki w celu uniknięcia, aby towary będące przedmiotem wymiany w ramach Stowarzyszenia przy zastosowaniu świadectwa przewozowego A.TN.1, które w trakcie transportu przebywały w strefie wolnocłowej znajdującej się na ich terytorium, podlegały tam zamianie lub innym operacjom nie będącym operacjami zwyczajowymi mającymi na celu zapewnienie zachowania odpowiedniego stanu towarów.
D. PRZESYŁKI POCZTOWE (W TYM PACZKI POCZTOWE)
I. Zastosowanie formularza A.TN.2 jest zarezerwowane dla przesyłek pocztowych (w tym paczek pocztowych) do wysokości 1.000 jednostek rozliczeniowych na przesyłkę.
II. Do eksportera lub jego przedstawiciela należy wypełnienie i podpisanie, na własną odpowiedzialność, dwóch części formularza A.TN.2.
Jeżeli towary zawarte w przesyłce zostały już poddane kontroli w kraju wywozu w zakresie definicji "produktów pochodzących", eksporter może podać w rubryce "Uwagi" formularza A.TN.2 (część 1) symbol kontroli.
III. Eksporter zapewnia, że na zielonej etykiecie wzoru C 1 lub na deklaracji C 2 lub C 2M, albo na deklaracji celnej CP3 lub CP3M widnieje adnotacja "A.TN.2" wraz z numerem seryjnym użytego formularza A.TN.2 Adnotację i numer umieszcza on na fakturze odnoszącej się do towarów zawartych w przesyłce.
E. NIEWIELKIE PRZESYŁKI I BAGAŻ OSOBISTY
Nie trzeba sporządzać świadectwa przewozowego A.TN.1 ani wypełniać formularza A.TN.2 w odniesieniu do niewielkich przesyłek osób prywatnych lub bagażu osobistego podróżnych pod warunkiem że chodzi o przywóz odpowiadający warunkom przewidzianym w art. 15 Protokołu.
F. KONTROLA EX POST ŚWIADECTW PRZEWOZOWYCH A.TN.1 LUB FORMULARZY A.TN.2
I. Kontrola ex post świadectw przewozowych A.TN.1 lub formularzy A.TN.2 jest przeprowadzana wyrywkowo lub każdorazowo, gdy urząd celny kraju przywozu ma uzasadnione wątpliwości co do autentyczności dokumentu i dokładności informacji dotyczących rzeczywistego pochodzenia przedmiotowych towarów lub ich składników.
II. Do celów stosowania powyższego ustępu urząd celny kraju przywozu odsyła świadectwo przewozowe A.TN.1 lub część 1 formularza A.TN.2 do urzędu celnego kraju wywozu podając przyczyny merytoryczne lub formalne uzasadniające dochodzenie. Urząd dołącza do części 1 formularza A.TN.2 fakturę, jeżeli została sporządzona, lub jej kopię i dostarcza wszelkie możliwe do uzyskania informacje, które pozwalają przypuszczać, że informacje zawarte w świadectwie są nieprawdziwe.
Jeżeli urząd zdecyduje o zawieszeniu stosowania postanowień Układu do czasu otrzymania wyników kontroli, urząd celny państwa przywozu zapewnia importerowi zwolnienie towarów z zastrzeżeniem środków zachowawczych, które uzna za niezbędne.
III. Wyniki kontroli ex post zostają podane do wiadomości urzędu celnego kraju przywozu w jak najkrótszym terminie. Muszą one umożliwiać ustalenie, czy świadectwo lub formularz, które budziły wątpliwości, stosuje się do towarów rzeczywiście wywiezionych i czy w odniesieniu do tych towarów można rzeczywiście stosować system preferencyjny.
IV. Jeżeli wątpliwości nie mogły zostać uregulowane między urzędem celny kraju przywozu a urzędem celnym kraju wywozu lub jeżeli dotyczą one problemu wykładni Protokołu, należy przedłożyć je Radzie Stowarzyszenia.
V. Do celów kontroli ex post świadectwa A.TN.1, dokumenty wywozowe lub kopie świadectw przewozowych, w których zostały one odnotowane, muszą być zachowane przez urząd celny kraju wywozu przez okres dwóch lat.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 września 1969 r.
|
W imieniu Rady Stowarzyszenia |
|
D. P. SPIERENBURG |
|
Przewodniczący |
