Rozporządzenie 1107/70 w sprawie przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 1107/70

z dnia 4 czerwca 1970 r.

w sprawie przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75, 77 i 94,

uwzględniając decyzję Rady z dnia 13 maja 1965 r.⁽¹⁾ w sprawie harmonizacji niektórych przepisów wpływających na konkurencję w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, w szczególności jej art. 9,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

zniesienie różnic mogących zakłócić warunki konkurencji na rynku transportu jest zasadniczym celem wspólnej polityki transportowej;

w tym celu właściwe jest ustanowienie niektórych zasad dotyczących przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej w zakresie, w którym pomoc taka w sposób szczególny dotyczy działalności tego sektora;

art. 77 stwierdza, że zgodna jest z Traktatem pomoc, która odpowiada potrzebom koordynacji transportu lub jeśli stanowi zwrot za wywiązanie się z niektórych świadczeń nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej;

rozporządzenia Rady (EWG) nr 1192/69 i 1191/69⁽⁴⁾ z dnia 26 czerwca 1969 r. ustanowiły wspólne zasady i procedury płatności wyrównawczych wynikających odpowiednio z normalizowania rachunkowości przedsiębiorstw kolejowych i rekompensat w odniesieniu do obciążeń finansowych wynikających z zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej;

konieczne staje się sprecyzowanie, nieujętych w niniejszym rozporządzeniu, przypadków i okoliczności, w jakich Państwa Członkowskie mogą podjąć środki koordynacyjne lub nałożyć zobowiązania nierozerwalnie związane z pojęciem usługi publicznej, w tym również udzielać pomocy zgodnie z art. 77 Traktatu;

na mocy art. 8 decyzji Rady z dnia 13 maja 1965 r., państwo i władze publiczne powinny się wywiązywać ze swoich płatności wobec przedsiębiorstw kolejowych, objętych regułami wspólnotowymi; płatności dokonane dlatego, że harmonizacja, określona w art. 8, jeszcze nie została przeprowadzona, powinny zostać wyłączone z przepisów niniejszego rozporządzenia, określających kompetencje Państw Członkowskich przy podejmowaniu środków koordynacyjnych lub nakładaniu zobowiązań nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej, która obejmuje przyznawanie pomocy na mocy art. 77 niniejszego Traktatu;

z powodu szczególnego charakteru tych płatności wydaje się właściwe, zgodnie z art. 94 Traktatu, aby ustanowić specjalną procedurę w celu informowania Komisji o takich płatnościach;

pożądane jest, aby nie stosować niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia do środków podjętych przez Państwa Członkowskie przy realizacji systemu pomocy, co do którego Komisja przyjęła już stanowisko zgodnie z art. 77, 92 i 93 Traktatu;

w celu wsparcia Komisji przy badaniu pomocy przyznanej dla transportu, należy stworzyć przy Komisji komitet doradczy, składający się z ekspertów, powołanych przez Państwa Członkowskie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, w takim zakresie, w jakim pomoc ta jest związana w ściśle określony sposób z działalnością w ramach tego sektora.

Artykuł  2

Artykuły 92-94 Traktatu stosują się do pomocy przyznawanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej.

Artykuł  3

Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1192/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie wspólnych zasadach normalizujących rachunkowość przedsiębiorstw kolejowych oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania Państw Członkowskich dotyczącego zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, Państwa Członkowskie nie podejmują żadnych środków koordynacyjnych ani nie nakładają zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej, która obejmuje przyznawanie pomocy na podstawie art. 77 Traktatu, z wyjątkiem następujących przypadków lub okoliczności:

1. Koordynacja transportu:

a) w momencie, kiedy pomoc przyznana przedsiębiorstwu kolejowemu, nieobjęta rozporządzeniem (EWG) nr 1192/69 jest przeznaczona jako rekompensata za dodatkowe obciążenia finansowe, nakładane na te przedsiębiorstwa w porównaniu z innymi przedsiębiorstwami transportowymi i które zaliczają się do jednej z rubryk normalizacji, wymienionych w tym rozporządzeniu;

b) do chwili wejścia w życie wspólnych zasad w sprawie podziału kosztów infrastruktury, tam gdzie pomoc jest przyznana przedsiębiorstwom, które muszą ponosić wydatki związane z infrastrukturą, z której korzystają, podczas kiedy inne przedsiębiorstwa nie podlegają takiemu obciążeniu. Przy określaniu wysokości sumy pomocy przyznanej w ten sposób należy wziąć pod uwagę te koszty infrastruktury, których nie muszą ponosić konkurencyjne środki transportu;

c) w momencie, kiedy celem pomocy jest promowanie:

– badań nad bardziej oszczędnymi formami transportu i technologii dla całej Wspólnoty, albo

– rozwoju bardziej oszczędnych form transportu i technologii dla całej Wspólnoty,

Pomoc taka będzie ograniczona do etapu badawczo-rozwojowego i może nie obejmować handlowego wykorzystania takich form transportu i technologii;

d) do chwili wejścia w życie reguł wspólnotowych w sprawie dostępu do rynku transportu tam, gdzie pomoc jest przyznawana jako środek tymczasowy i wyjątkowy w celu usunięcia, w ramach części planu reorganizacji, przerostów zdolności przewozowej, powodujących poważne problemy strukturalne, przyczyniając się do efektywniejszego zaspokojenia potrzeb rynku transportu.

e) ¹ do dnia 31 grudnia 1997 r., jeżeli przyznana jest pomoc jako środek doraźny z przeznaczeniem na ułatwienie rozwoju przewozów kombinowanych, taka pomoc musi odnosić się do:

– inwestycji w infrastrukturę,

lub

– inwestycji w trwałe lub ruchome urządzenia niezbędne dla dokonywania przeładunku,

lub

– inwestycji w sprzęt transportowy specjalnie przeznaczony do transportu kombinowanego i wykorzystywany wyłącznie do tego rodzaju przewozów,

lub

– bieżące koszty prowadzenia działalności usługowej w dziedzinie przewozów kombinowanych w tranzycie przez terytorium Szwajcarii i państw byłej Jugosławii.

Komisja co dwa lata przedkłada Radzie sprawozdanie okresowe z osiągniętego postępu w odniesieniu do wyżej wymienionych środków, przedstawiając szczegóły między innymi przeznaczenia pomocy, jej wielkości i wpływu na transport kombinowany. Państwa Członkowskie dostarczają Komisji informacje niezbędne do opracowania takiego sprawozdania.

Do dnia 31 grudnia 1997 r. Rada, działając na wniosek Komisji, podejmie decyzję zgodnie z warunkami określonymi w Traktacie w sprawie ustaleń, które mają być w dalszym ciągu stosowane lub, jeśli zajdzie konieczność, warunki utraty ich ważności.

f) ² do dnia 31 grudnia 1999 r. tam, gdzie pomoc jest przyznawana na czas określony i jest przeznaczona na ułatwienie rozwoju żeglugi śródlądowej, pomoc ta może przyjąć formę:

– inwestycji w infrastrukturę terminali żeglugi śródlądowej; lub

– inwestycji w urządzenia stałe i ruchome służące do załadunku i rozładunku.

Wysokość przyznanej pomocy nie może przekroczyć 50% całkowitej kwoty inwestycji.

Celem pomocy jest rozwój nowych lub dodatkowych jednostek towarowych na wodnych drogach śródlądowych. Beneficjenci powinni stosować się do szczegółowych ustaleń określonych przez odpowiednie Państwa Członkowskie, są odpowiedzialni za rzeczywistą realizację inwestycji.

Komisja co dwa lata przedkłada Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie z postępu prac w realizacji przedsięwzięć, zawierające w szczególności cel pomocy, jej kwotę oraz wpływ na żeglugę śródlądową. Państwa Członkowskie dostarczają Komisji informacje konieczne do sporządzenia tego sprawozdania.

Nie później niż do dnia 31 lipca 1999 r. na wniosek Komisji i zgodnie z warunkami określonymi w Traktacie Rada podejmie decyzję co do dalszych ustaleń lub w uzasadnionych przypadkach o warunkach zakończenia obowiązywania tych ustaleń.

2. Zwrot za wywiązywanie się z niektórych zobowiązań właściwych dla pojęcia usługi publicznej:

do chwili wejścia w życie stosownych reguł wspólnotowych, w momencie kiedy dokonano płatności wobec przedsiębiorstw kolejowych, drogowych oraz transportu w żegludze śródlądowej w ramach rekompensaty zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych nałożonych na nie przez państwo lub władze publiczne i obejmujące albo:

– zobowiązania taryfowe nieobjęte definicją podaną w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (EWG) nr 1191/69; albo

– przedsiębiorstwa transportowe lub działalności, do których rozporządzenie nie ma zastosowania.

3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 75 ust. 3 Traktatu, Rada stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji może zmienić wykaz podany w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  4 ³

(skreślony)

Artykuł  5

1. Informując Komisję, zgodnie z art. 93 ust. 3 Traktatu, o planach przyznania lub zmiany pomocy, Państwa Członkowskie przesyłają Komisji wszystkie informacje niezbędne do ustalenia, że taka pomoc jest zgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. 4 Pomoc określona w art. 3 ust. 1 lit. e) zostaje wyłączona z procedury przewidzianej w art. 93 ust. 3 Traktatu; Szczegóły takiej pomocy są przekazywane Komisji w formie szacunkowej na początku każdego roku, a następnie, w formie sprawozdania, po zakończeniu każdego roku budżetowego.

Artykuł  6

Niniejszym powołuje się komitet doradczy przy Komisji; komitet pomaga Komisji w badaniu pomocy przyznanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel Komisji; komitet składa się z reprezentantów każdego Państwa Członkowskiego. Zawiadomienie o zebraniu komitetu jest doręczane nie później niż 10 dni przed terminem i zawiera szczegółowy porządek dzienny. Okres ten można skrócić w nagłych wypadkach. Działanie komitetu podlega art. 83 Traktatu.

Komitet może badać i rozstrzygać o wszystkich kwestiach dotyczących niniejszego rozporządzenia i wszystkich innych przepisach o przyznawaniu pomocy w sektorze transportu.

Komitet informowany jest o charakterze i wysokości kwot pomocy przyznanej przedsiębiorstwom transportowym oraz, ogólnie, o wszystkich istotnych szczegółach dotyczących takiej pomocy zaraz po zgłoszeniu się tych ostatnich do Komisji zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  7

Przepisy art. 3 nie mają zastosowania do środków podjętych przez Państwo Członkowskie w celu wprowadzenia systemu pomocy, co do którego Komisja przyjęła już stanowisko, na podstawie art. 77, 92 i 93 Traktatu.

Artykuł  8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 4 czerwca 1970 r.

	W imieniu Rady
	A. BERTRAND
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. 88 z 24.5.1965, str. 1500/65.

⁽²⁾ Dz.U. 103 z 2.6.1967, str. 2050/67.

⁽³⁾ Dz.U. 178 z 2.8.1967, str. 18.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 156 z 28.6.1969, str. 1.

1 Art. 3 pkt 1 lit. e):

- dodana przez art. 1 rozporządzenia nr 1658/82 z dnia 10 czerwca 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.184.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1982 r.

- zmieniona przez art. 1 rozporządzenia nr 3578/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.364.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 543/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.84.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1996 r.

2 Art. 3 pkt 1 lit. f) dodana przez rozporządzenie nr 2255/96 z dnia 19 listopada 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.304.3) zmieniające nin. rozporządzenie z dniem 17 grudnia 1996 r.

3 Art. 4 skreślony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 543/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.84.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1996 r.

4 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 543/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.84.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1996 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1970.130.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 1107/70 w sprawie przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej
• Data aktu: 04/06/1970
• Data ogłoszenia: 15/06/1970
• Data wejścia w życie: 01/01/1971, 01/05/2004