P7_TC1-COD(2012)0340(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 29 sierpnia 2017 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
uwzględniając opinię Komitetu po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Trend kształtujący społeczeństwo cyfrowe zapewnia użytkownikom nowe sposoby dostępu do informacji i usług. Podmioty udostępniające informacje i świadczące usługi, takie jak instytucje sektora publicznego, w coraz większym stopniu posługują się internetem w celu tworzenia, gromadzenia i udostępniania szerokiego zakresu informacji i świadczenia w trybie online usług o zasadniczym znaczeniu dla społeczeństwa. W tym kontekście bezpieczeństwo przekazywana informacji oraz ochrona danych osobowych mają olbrzymie znaczenie. [Popr. 2]
(2) Dostępność sieci wiąże się z zasadami i technikami, jakie należy stosować w ramach tworzenia stron internetowych, tak aby ich treść była dostępna dla wszystkich użytkowników, szczególnie dla osób o ograniczeniach funkcjonalnych, w tym dla osób niepełnosprawnych. Treść stron internetowych obejmuje informacje tekstowe i nietekstowe, a także pobieranie formularzy i dwukierunkową interakcję, np. przetwarzanie formularzy cyfrowych, uwierzytelnianie i transakcje, takie jak obsługa spraw i płatności. [Popr. 3]
(2a) Kwestię dostępności sieci, zwłaszcza zobowiązanie do zapewnienia dostępności stron internetowych wszystkich instytucji sektora publicznego do 2010 r., ujęto w deklaracji ministerialnej z Rygi z dnia 11 czerwca 2006 r. w sprawie e-Integracji. [Popr. 4]
(2b) Mimo że niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do stron internetowych instytucji unijnych, instytucje te powinny spełniać określone w niej wymogi i dawać przykład dobrych praktyk. [Popr. 5]
(3) W planie swoim komunikacie z dnia 15 grudnia 2010 r. zatytułowanym "Europejski plan działań na rzecz administracji elektronicznej na lata 2011-2015 3 2011-2015 - Technologie informacyjno-komunikacyjne w służbie inteligentnej, zrównoważonej i innowacyjnej administracji publicznej" Komisja wzywa wezwała do podjęcia działań zmierzających do tworzenia stworzenia usług administracji elektronicznej zapewniających integracyjność i dostępność. Jednocześnie konieczne jest podjęcie większych wysiłków w celu skutecznego wdrożenia polityki e-Integracji mającej na celu zmniejszenie różnic w korzystaniu z technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) i propagowanie korzystania z ICT w celu rozwiązania problemu wykluczenia, poprawy wyników gospodarczych, a także możliwości zatrudnienia, jakości życia, uczestnictwa społecznego i spójności społecznej, w tym konsultacji demokratycznych. [Popr. 6]
(4) W komunikacie z dnia 19 maja 2010 r. pt. "Europejska agenda cyfrowa" 4 , inicjatywa w ramach strategii "Europa 2020", Komisja zapowiada, iż strony internetowe instytucji publicznych sektora publicznego (strony internetowe oferujące obywatelom dostęp do podstawowych usług) powinny być w pełni dostępne do roku 2015. [Popr. 7]
(4a) Osoby starsze są zagrożone marginalizacją cyfrową z powodu czynników takich jak brak umiejętności w dziedzinie ICT oraz brak dostępu do internetu. Komunikat Komisji z dnia 8 listopada 2011 r. zatytułowany "Europejska inicjatywa i2010 dotycząca e-Integracji pt. »Uczestnictwo w społeczeństwie informacyjnym«" ma na celu zapewnienie wszystkim grupom użytkowników jak najlepsze możliwości korzystania z internetu oraz zapoznania się z ICT. W Europejskiej agendzie cyfrowej proponuje się szereg środków wspierających korzystanie z nowych ICT przez słabsze grupy użytkowników, np. osoby starsze. [Popr. 8]
(5) Program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (Horyzont 2020) 5 oraz program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME) 6 służą wspieraniu badań i działań rozwojowych dotyczących rozwiązań technologicznych dla problemów związanych z dostępnością.
(6) Ratyfikując Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych ONZ ("konwencja ONZ"), większość państw członkowskich Unii, poprzez fakt jej podpisania, zobowiązała się do "zapewnienia osobom niepełnosprawnym, na zasadzie równości z innymi osobami, dostępu do m.in. technologii informacyjno-komunikacyjnych" oraz do podjęcia "odpowiedni[ch] środk[ów] w celu [...] popierania dostępu osób niepełnosprawnych do nowych technologii i systemów informacyjno-komunikacyjnych, w tym do Internetu".
(6a) W myśl konwencji ONZ projektowanie uniwersalne powinno posłużyć za podstawę dla rozwoju nowych technologii. [Popr. 9]
(7) Komunikat Komisji z dnia 15 listopada 2010 r. pt. "Europejska strategia w sprawie niepełnosprawności 2010-2020 7 Odnowione zobowiązanie do budowania Europy bez barier", mająca na celu przełamanie barier utrudniających osobom niepełnosprawnym udział na równych warunkach w społeczeństwie, opiera się na konwencji ONZ i zawiera działania w kilku obszarach priorytetowych, w tym także w obszarze dostępności sieci, których celem jest "zapewnienie dostępności towarów, usług, także publicznych, oraz urządzeń wspomagających dla osób niepełnosprawnych". [Popr. 10]
(8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1303/2013 8 zawiera przepisy dotyczące dostępności ICT. Nie odnosi się jednak ono do specyfiki dostępności sieci.
(8a) W swojej rezolucji z dnia 25 października 2011 r. 9 Parlament Europejski podkreślił, że innowacyjne gospodarki oparte na wiedzy nie mogą rozwijać się bez uregulowanych wiążącym prawem treści i form niedostępnych dla osób niepełnosprawnych, takich jak strony internetowe dla osób niewidomych, treści z napisami dla osób niedosłyszących, w tym usługi środków masowego przekazu, usługi internetowe dla osób posługujących się językiem migowym, aplikacje do smartfonów oraz pomoce dotykowe i głosowe w mediach publicznych. [Popr. 11]
(8b) W europejskiej agendzie cyfrowej podkreśla się znaczenie działań pozytywnych ułatwiających osobom niepełnosprawnym dostęp do treści kulturalnych stanowiących podstawowy element pełnoprawnego obywatelstwa unijnego oraz wzywa się do pełnego wdrożenia zasad ujętych w protokole ustaleń w sprawie dostępu osób niepełnosprawnych do technologii cyfrowych. Opracowywanie dokumentów zamieszczanych na publicznych stronach internetowych, takich jak raporty, książki i akty prawne, w sposób umożliwiający ich pełną dostępność, mógłby - równolegle z zalecanymi działaniami służącymi zachęceniu sektora prywatnego do inwestycji w tej dziedzinie - w znaczący sposób przyczynić się do osiągnięcia tego celu, jednocześnie sprzyjając rozwijaniu kompetencji i szans dla przedsiębiorstw usługowych w Unii. [Popr. 12]
(9) Szybko rozwijający się rynek usług dostępności sieci obejmuje szereg podmiotów gospodarczych, takich jak podmioty programujące strony internetowe lub tworzące oprogramowanie do budowania stron internetowych, zarządzania nimi i ich testowania, podmioty tworzące aplikacje klienckie, takie jak wyszukiwarki internetowe i związane z nimi technologie wspomagające, podmioty wdrażające usługi certyfikacji i podmioty szkolące dostawców usług, a także kanały mediów społecznościowych wbudowane w strony internetowe. W tym kontekście olbrzymie znaczenie mają wysiłki podejmowane w ramach Wielkiej Koalicji na rzecz miejsc pracy w sektorze cyfrowym, która stanowi kontynuację pakietu dotyczącego zatrudnienia, jest skierowana do specjalistów w dziedzinie ICT i ma na celu zaradzenie brakom w kwalifikacjach, w tym w zakresie umiejętności korzystania z ICT oraz umiejętności pracy z wykorzystaniem ICT. [Popr. 13]
(10) Niektóre państwa członkowskie przyjęły środki oparte na międzynarodowych wytycznych dotyczących projektowania dostępnych stron internetowych, przy czym wprowadzone instrukcje często dotyczą różnych wersji lub różnych poziomów zgodności z takimi wytycznymi, bądź na poziomie krajowym wprowadzone zostały warianty techniczne.
(11) Wśród dostawców zapewniających dostępność sieci jest znaczna liczba małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Dostawcy i MŚP niechętnie angażują się w przedsięwzięcia biznesowe poza swoimi krajowymi rynkami. Ze względu na różnice w specyfikacjach i regulacjach dotyczących dostępności sieci ich konkurencyjność i rozwój hamowane są przez dodatkowe koszty, które trzeba by ponieść w związku z tworzeniem i wprowadzaniem na rynek transgranicznych produktów i usług związanych z dostępnością sieci.
(11a) Zagwarantowanie neutralności sieci ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania dostępności stron internetowych instytucji sektora publicznego obecnie i w przyszłości, a także dla zachowania otwartości internetu. [Popr. 14]
(12) Problemem nabywców stron internetowych oraz związanych z nimi produktów i usług są wysokie ceny świadczenia usług lub uzależnienie od jednego dostawcy, co wynika z ograniczonej konkurencji. Dostawcy często preferują warianty zastrzeżonych "norm", ze szkodą dla zakresu operacyjności aplikacji klienckich oraz ogólnounijnego, powszechnego dostępu do treści internetowych. Rozdrobnienie regulacji krajowych ogranicza korzyści, jakie mogłaby przynieść wymiana doświadczeń z partnerami krajowymi i międzynarodowymi w kwestii reagowania na zmiany społeczne i technologiczne.
(13) W celu wyeliminowania rozdrobnienia konieczne jest zbliżenie środków krajowych na poziomie unijnym w oparciu o porozumienie w sprawie wymogów dostępności stron internetowych instytucji sektora publicznego i stron internetowych obsługiwanych przez podmioty wykonujące zadania publiczne. Ograniczyłoby to niepewność programistów internetowych i sprzyjałoby interoperacyjności. Zastosowanie neutralnych Państwa członkowskie powinny zachęcać do stosowania odpowiednich i interoperacyjnych wymogów dostępności, ogłaszając przetargi na umowy dotyczące treści stron internetowych. Neutralne pod względem technologicznym wymogów wymogi dostępności nie będzie hamowało będą hamowały innowacyjności, a może mogą ją wręcz stymulować. [Popr. 15]
(14) Zharmonizowane podejście powinno również pozwolić unijnym instytucjom sektora publicznego i przedsiębiorstwom na czerpanie korzyści gospodarczych i społecznych z rozszerzenia zakresu świadczenia usług online na większą liczbę obywateli i klientów. Powinno to zwiększyć potencjał rynku wewnętrznego produktów i usług związanych z dostępnością sieci oraz przyczynić się do realizacji jednolitego rynku cyfrowego. Dzięki związanemu z tym rozwojowi rynku przedsiębiorstwa powinny mieć swój udział we wzroście gospodarczym i tworzeniu nowych miejsc pracy na terenie Unii. Wzmocnienie rynku wewnętrznego powinno zwiększyć atrakcyjność inwestycji w Unii. Tańsze zapewnianie dostępności sieci powinno również przynieść korzyści instytucjom rządowym i samorządowym. [Popr. 16]
(15) Obywatele powinni czerpać korzyści z szerszego dostępu do usług sektora publicznego online, powinni mieć możliwość dostępu do treści informacyjnych, kulturalnych i rozrywkowych umożliwiających im pełny udział w życiu społecznym i zawodowym, oraz powinni otrzymywać usługi i informacje, które ułatwią im codzienne życie, a także korzystanie z przysługujących im praw w całej Unii, w szczególności z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Unii, prawa dostępu do informacji oraz swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług. [Popr. 17]
(15a) Usługi internetowe odgrywają coraz ważniejszą rolę w naszym społeczeństwie. Internet jest zasadniczym narzędziem umożliwiającym dostęp do informacji, edukacji i uczestnictwa w życiu społecznym. Mając na względzie włączenie społeczne należy zatem umożliwić wszystkim obywatelom dostęp do stron internetowych instytucji sektora publicznego oraz stron internetowych oferujących dostęp do podstawowych usług dla obywateli, np. do ważnych portali informacyjnych i mediatek, serwisów internetowych banków ("bankowość internetowa") i portali informacyjnych i usługowych organizacji reprezentujących grupy interesów. [Popr. 18]
(16) Wymogi dostępności sieci określone w niniejszej dyrektywie są neutralne pod względem technologicznym. Wskazują one wyłącznie, jakie podstawowe funkcje muszą zostać spełnione, aby użytkownik był w stanie samodzielnie percypować, obsługiwać, odczytywać lub zrozumieć daną stronę internetową i jej treść. W wytycznych nie określono, w jaki sposób należy to osiągnąć ani jaką technologię należy wybrać w przypadku danej strony internetowej lub informacji bądź aplikacji w trybie online. W związku z tym nie hamują one innowacji.
(17) Interoperacyjność związana z dostępnością sieci powinna być oparta na powszechnie przyjętych i stosowanych specyfikacjach, które maksymalizują kompatybilność treści internetowych z istniejącymi i przyszłymi aplikacjami klienckimi i technologiami wspomagającymi. W szczególności treści internetowe powinny zapewniać na użytek aplikacji klienckich wspólne kodowanie wewnętrzne języka naturalnego, struktur, relacji i sekwencji, a także dane wszelkich integralnych elementów składowych interfejsu użytkownika. W ten sposób interoperacyjność staje się źródłem korzyści dla użytkowników, pozwalając im na wykorzystanie posiadanych aplikacji klienckich do uzyskiwania dostępu do stron internetowych z każdego miejsca - kolejną korzyścią dla użytkowników mógłby stać się szerszy wybór i niższe ceny w całej Unii. Na interoperacyjności skorzystaliby również dostawcy i nabywcy produktów i usług związanych z dostępnością sieci.
(18) Jak podkreślono w Europejskiej agendzie cyfrowej, instytucje publiczne powinny odegrać rolę w promowaniu rynków treści internetowych. Instytucje rządowe i samorządowe mogą przyczyniać się do rozwoju rynków treści poprzez udostępnienie informacji sektora publicznego na przejrzystych, skutecznych i niedyskryminacyjnych warunkach. Jest to ważne źródło potencjalnego wzrostu innowacyjnych usług internetowych.
(18a) Organy publiczne państw członkowskich powinny mieć możliwość wymagania tego, aby pewne strony internetowe działały na serwerach znajdujących się w Unii w celu uniknięcia szpiegowania i wydobywania informacji przez podmioty spoza Unii oraz wykluczenia możliwości zablokowania przez takie podmioty usług istotnych pod względem bezpieczeństwa. [Popr. 19]
(19) Celem niniejszej dyrektywy powinno być zapewnienie, w oparciu o wspólne wymogi, pełnej dostępności określonych rodzajów stron internetowych wszystkich instytucji sektora publicznego i stron internetowych obsługiwanych przez organy wykonujące zadania publiczne, które maja mają istotne znaczenie dla społeczeństwu. Takie społeczeństwa, osobom niepełnosprawnym, aby ułatwić im samodzielne życie pełne uczestnictwo we wszystkich aspektach życia, które określono w konwencji ONZ. Objęte zakresem niniejszej dyrektywy rodzaje stron internetowych wskazano w analizie porównawczej z 2001 r. dotyczącej administracji elektronicznej 10 i wykorzystano jako podstawę do sporządzenia wykazu przedstawionego w załączniku obsługiwanych przez organy wykonujące zadania publiczne należy wyszczególnić w załączniku. Należy ustalić terminy stopniowego spełniania wymogów dyrektywy, by umożliwić rozszerzenie jej zakresu na strony internetowe wszystkich instytucji sektora publicznego świadczących usługi bezpośrednio obywatelom. [Popr. 20]
(20) Niniejsza dyrektywa określa wymogi dostępności sieci dla niektórych rodzajów stron internetowych wszystkich instytucji sektora publicznego i stron internetowych obsługiwanych przez organy wykonujące zadania publiczne. Aby ułatwić spełnienie tych wymogów przez przedmiotowe strony internetowe, należy przewidzieć domniemanie zgodności w odniesieniu do przedmiotowych stron internetowych spełniających normy zharmonizowane, które są opracowywane i publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 11 w sprawie normalizacji europejskiej oraz zmieniającym dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającym decyzję 87/95/EWG i decyzję nr 1673/2006/WE, na potrzeby określenia szczegółowych specyfikacji technicznych związanych z tymi wymogami. Na podstawie wspomnianego rozporządzenia państwa członkowskie i Parlament Europejski mogą zgłaszać zastrzeżenia wobec norm zharmonizowanych, które ich zdaniem nie spełniają w pełni wymogów dostępności sieci określonych w niniejszej dyrektywie. [Popr. 21]
(21) Komisja przyznała już europejskim organizacjom normalizacyjnym mandat M/376 12 na opracowanie normy europejskiej określającej wymagania dostępności funkcjonalnej produktów i usług ICT, w tym treści internetowych, które mogłyby być wykorzystywane w ramach zamówień publicznych, a także do innych celów, np. zamówień w sektorze prywatnym. W związku z tym europejskie organizacje normalizacyjne zostały zobowiązane do nawiązania ścisłej współpracy z odpowiednimi forami i konsorcjami ds. norm branżowych, w tym z World Wide Web Consortium (W3C/WAI). W oparciu o rezultaty tych prac powinna powstać norma zharmonizowana, pozwalająca na domniemanie zgodności z wymogami dostępności sieci określonymi w niniejszej dyrektywie.
(21a) Należy zachęcać właściwe europejskie organizacje normalizacyjne, aby - przygotowując odnośne normy europejskie i normy zharmonizowane oraz przeprowadzając ich ewentualny przegląd - zapewniły ich spójność z odpowiednimi normami międzynarodowymi (obecnie ISO/IEC 40500), aby zapobiec rozdrobnieniu lub brakowi pewności prawa. [Popr. 22]
(22) Do czasu opublikowania odniesień do takiej normy zharmonizowanej lub jej części w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej należy domniemywać, iż przedmiotowe strony internetowe spełniających normy europejskie lub części norm europejskich, które zostały ustalone przez Komisję w drodze aktów delegowanych są zgodne z wymogami dostępności sieci, których dotyczą te normy europejskie lub ich części. Taką normą zharmonizowaną mogłaby być norma europejska, która powinna zostać przyjęta w oparciu o mandat M/376.
(23) W razie braku takiej normy europejskiej należy przewidzieć domniemanie zgodności z wymogami dostępności sieci w odniesieniu do przedmiotowych stron internetowych, które spełniają części normy międzynarodowej ISO/IEC 40500:2012 dotyczące kryteriów powodzenia i wymogów zgodności na poziomie AA. Norma międzynarodowa ISO/IEC 40500:2012 jest dokładnie taka sama jak pierwotne wytyczne WCAG 2.0. Kryteria powodzenia i wymogi zgodności na poziomie AA określone dla stron internetowych w wersji 2.0 Wytycznych dotyczących dostępności treści internetowych (WCAG 2.0) wydanych przez W3C są powszechnie uznawane przez zainteresowane strony na poziomie międzynarodowym i europejskim, co zapewnia podstawę dla adekwatnych specyfikacji dostępności sieci. Fakt ten podkreślono w konkluzjach Rady w sprawie dostępnego społeczeństwa informacyjnego z dnia 31 marca 2009 r.
(24) Należy na bieżąco monitorować zgodność z wymogami dostępności sieci, od momentu utworzenia przedmiotowej strony internetowej instytucji sektora publicznego poprzez wszelkie dalsze aktualizacje jej treści. Wyznaczenie właściwego organu w każdym państwie członkowskim egzekwującego wykonanie przepisów byłoby właściwym krokiem, aby zapewnić monitorowanie i rygorystyczne egzekwowanie zgodności z wymogami dostępności sieci przy aktywnym zaangażowaniu zainteresowanych stron poprzez ustanowienie mechanizmu składania skarg w ustalonych przypadkach braku zgodności. Zharmonizowana metodyka monitorowania będzie obejmować sposób weryfikacji - na jednolitej zasadzie we wszystkich państwach członkowskich - stopnia zgodności danej strony internetowej z wymogami dostępności sieci, zbiór reprezentatywnych próbek oraz cykliczność monitorowania. Państwa członkowskie powinny składać co dwa lata sprawozdania na temat wyników monitorowania, a w bardziej ogólnym ujęciu, na temat wykazu środków podjętych w zastosowaniu niniejszej dyrektywy. [Popr. 23]
(24a) Pierwszą metodykę stałego monitorowania zgodności przedmiotowych stron internetowych z wymogami dostępności sieci należy przyjąć w drodze aktów wykonawczych najpóźniej rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy. [Popr. 24]
(25) Dzięki zharmonizowanym ramom branża programistów internetowych programowania internetowego powinna napotykać mniej barier dla funkcjonowania na rynku wewnętrznym, przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów ponoszonych przez instytucje rządowe i samorządowe oraz innych nabywców produktów i usług związanych z dostępnością sieci, co przyczyniłoby się do wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia. [Popr. 25]
(26) Aby zapewnić zgodność sposobu udostępniania przedmiotowych stron internetowych z wymogami dostępności sieci określonymi w niniejszej dyrektywie oraz aby zapewnić, że wymogi te będą jasne i zrozumiałe dla interesariuszy zaangażowanych w jej wdrażanie, w tym dla zewnętrznych programistów internetowych i wewnętrznych pracowników instytucji sektora publicznego i organów wykonujących zadania publiczne, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w celu ewentualnego uszczegółowienia przedstawienia, w miarę potrzeby, dalszych szczegółów dotyczących tych wymogów bez zmieniania ich, w celu ustalenia normy europejskiej norm europejskich lub części norm europejskich, które normy europejskiej, która w razie braku norm zharmonizowanych pozwalałaby pozwalałyby na domniemanie zgodności z wymogami dostępności sieci w odniesieniu do przedmiotowych stron internetowych spełniających taką normę lub jej części oraz w celu zmiany załącznika Ia w celu uwzględnienia postępu technologicznego. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 26]
(27) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. W odniesieniu do określania metodyki, jaką powinno stosować państwo członkowskie do monitorowania zgodności przedmiotowych stron internetowych ze wspomnianymi wymogami, należy zastosować procedurę sprawdzającą. W odniesieniu do określenia wzoru oświadczenia w sprawie dostępności oraz zasad sprawozdawczości państw członkowskich dla Komisji należy zastosować procedurę doradczą. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 13 .
(28) Z uwagi na fakt, iż cel niniejszej dyrektywy, tj. stworzenie zharmonizowanego rynku dostępności stron internetowych instytucji sektora publicznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, ponieważ wymaga on harmonizacji różnych przepisów istniejących obecnie w ramach ich systemów prawnych, natomiast ze względu na jego zakres i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości przewidzianą w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności przewidzianą w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie ujednoliconego podejścia do dostępności stron internetowych w całej Unii spowodowałoby obniżenie kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwa tworzące strony internetowe, a tym samym przez instytucje publiczne korzystające z ich usług. W przyszłości dostęp do informacji i usług świadczonych za pośrednictwem stron internetowych będzie miał coraz większe znaczenie z punktu widzenia korzystania przez obywateli z praw podstawowych, w tym dostępu do zatrudnienia, [Popr. 27]
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
|
|
Przewodniczący |
Przewodniczący |
1 Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 116.
2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 26 lutego 2014 r.
3 COM(2010) 743 final - tekst nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
4 COM(2010) 245 final/2
5 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 104.
6 Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 33.
7 COM(2010) 636 final - tekst nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).
9 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2011 r. w sprawie mobilności i integracji osób niepełnosprawnych oraz europejskiej strategii na rzecz osób niepełnosprawnych 2010-2020 (Dz.U. C 131 E z 8.5.2013, s. 9).
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/ WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12).
13 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
14 Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. U. L 124 z 20.5.2003, s. 136).
15 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).
* Jeden rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.
* Data transpozycji niniejszej dyrektywy.
**) Sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
***) Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
* Rok od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
**) Trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
***) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.