W imieniu Rzeczypospolitej PolskiejPREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 8 grudnia 2005 roku został przyjęty w Genewie Protokół dodatkowy do Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku dotyczący przyjęcia dodatkowego znaku rozpoznawczego (Protokół III).
Przekład
Protokół dodatkowy do Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku
dotyczący przyjęcia dodatkowego znaku rozpoznawczego
(Protokół III)
Preambuła
Wysokie Umawiające się Strony,
(PP1) Potwierdzając postanowienia Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku (w szczególności artykułów 26, 38, 42 i 44 Pierwszej Konwencji Genewskiej) oraz, tam gdzie obowiązują, ich Protokołów dodatkowych z dnia 8 czerwca 1977 roku (w szczególności artykułów 18 i 38 I Protokołu Dodatkowego i artykułu 12 II Protokołu Dodatkowego), które dotyczą używania znaków rozpoznawczych,
(PP2) Pragnąc uzupełnić wyżej wymienione postanowienia w celu wzmocnienia ich wartości ochronnej i uniwersalnego charakteru,
(PP3) Biorąc pod uwagę, że niniejszy Protokół nie narusza praw Wysokich Umawiających się Stron do dalszego używania znaków w zgodzie z ich zobowiązaniami wynikającymi z Konwencji Genewskich oraz, tam gdzie obowiązują, z Protokołów Dodatkowych do nich,
(PP4) Przypominając, że obowiązek poszanowania osób i obiektów, chronionych przez Konwencje Genewskie oraz Protokoły Dodatkowe do nich wywodzi się z ich statusu chronionego prawem międzynarodowym i jest niezależny od używania znaków rozpoznawczych, oznaczeń lub sygnałów,
(PP5) Podkreślając, że znakom rozpoznawczym nie nadano znaczeń religijnych, etnicznych, rasowych, regionalnych ani politycznych,
(PP6) Podkreślając wagę zapewnienia pełnego poszanowania zobowiązań dotyczących znaków ochronnych, określonych w Konwencjach Genewskich oraz, tam gdzie obowiązują, w Protokołach Dodatkowych do nich,
(PP7) Przypominając, że artykuł 44 Pierwszej Konwencji Genewskiej dokonuje rozróżnienia pomiędzy ochronnym i identyfikacyjnym używaniem znaków rozpoznawczych,
(PP8) Przypominając, że Stowarzyszenia Krajowe podejmujące działalność na terytorium innego Państwa, muszą upewnić się, że znaki, którymi zamierzają się posługiwać w tego rodzaju działalności mogą być użyte w Państwie, na terytorium którego ta działalność ma miejsce, oraz w kraju lub krajach tranzytowych,
(PP9) Rozumiejąc problemy, jakie niektóre Państwa i Stowarzyszenia Krajowe mogą mieć z używaniem istniejących znaków rozpoznawczych,
(PP10) Mając na względzie determinację Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca dla zachowania ich obecnych nazw i znaków,
Uzgodniły, co następuje: