Zgodnie z artykułem 25 ustęp 1 konwencji, weszła ona w życie dnia 7 lipca 2007 r.Zgodnie z artykułem 25 ustęp 2 konwencji, w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi ona w życie dnia 8 maja 2010 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższej konwencji, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub przystąpienia w podanych niżej datach:
Antigua i Barbuda 1 grudnia 2009 r.
Królestwo Arabii Saudyjskiej 7 grudnia 2007 r.
Republika Austrii 14 września 2006 r.
Republika Azerbejdżanu 28 stycznia 2009 r.
Ludowa Republika Bangladeszu 7 czerwca 2007 r.
Królestwo Belgii 2 października 2009 r.
Republika Białorusi 13 marca 2007 r.
Federacyjna Republika Brazylii 25 września 2009 r.
Republika Burundi 24 września 2008 r.
Republika Chorwacji 30 maja 2007 r.
Republika Cypryjska 28 stycznia 2008 r.
Republika Czeska 25 lipca 2006 r.
Królestwo Danii 1 20 marca 2007 r.
Republika Dominikańska 11 czerwca 2008 r.
Republika Wysp Fidżi 15 maja 2008 r.
Republika Finlandii 13 stycznia 2009 r.
Republika Gabońska 1 października 2007 r.
Republika Gwinei Bissau 6 sierpnia 2008 r.
Królestwo Hiszpanii 22 lutego 2007 r.
Republika Indii 1 grudnia 2006 r.
Japonia 3 sierpnia 2007 r.
Republika Kazachstanu 31 lipca 2008 r.
Republika Kenii 13 kwietnia 2006 r.
Republika Kiribati 26 września 2008 r.
Republika Kirgiska 2 października 2007 r.
Związek Komorów 12 marca 2007 r.
Republika Kuby 17 czerwca 2009 r.
Republika Libańska 13 listopada 2006 r.
Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna 22 grudnia 2008 r.
Księstwo Liechtensteinu 25 września 2009 r.
Republika Litewska 19 lipca 2007 r.
Wielkie Księstwo Luksemburga 2 października 2008 r.
Republika Łotewska 25 lipca 2006 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 19 marca 2007 r.
Republika Malawi 7 października 2009 r.
Republika Mali 5 listopada 2009 r.
Królestwo Marokańskie 31 marca 2010 r.
Islamska Republika Mauretańska 28 kwietnia 2008 r.
Meksykańskie Stany Zjednoczone 27 czerwca 2006 r.
Republika Mołdowy 18 kwietnia 2008 r.
Mongolia 6 października 2006 r.
Republika Federalna Niemiec 8 lutego 2008 r.
Republika Nigru 2 lipca 2008 r.
Republika Nikaragui 25 lutego 2009 r.
Republika Panamy 21 czerwca 2007 r.
Republika Paragwaju 29 stycznia 2009 r.
Republika Peru 29 maja 2009 r.
Republika Południowej Afryki 9 maja 2007 r.
Republika Środkowoafrykańska 19 lutego 2008 r.
Federacja Rosyjska 29 stycznia 2007 r.
Rumunia 24 stycznia 2007 r.
Republika Salwadoru 27 listopada 2006 r.
Republika Serbii 26 września 2006 r.
Republika Słowacka 23 marca 2006 r.
Republika Słowenii 17 grudnia 2009 r.
Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 27 września 2007 r.
Konfederacja Szwajcarska 15 października 2008 r.
Turkmenistan 28 marca 2008 r.
Ukraina 25 września 2007 r.
Republika Uzbekistanu 29 kwietnia 2008 r.
Republika Węgierska 12 kwietnia 2007 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 24 września 2009 r.
Wyspy Salomona 24 września 2009 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie 10 stycznia 2008 r.
Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych oraz przystąpienia podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia oraz zastrzeżenia:
Królestwo Arabii Saudyjskiej
Zastrzeżenie:
"Królestwo oświadcza niniejszym, że nie uważa się za związane artykułem 23 ustęp 1 konwencji."
Republika Azerbejdżanu
Zastrzeżenie:
"Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1, Republika Azerbejdżanu deklaruje, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 23 ustęp 1 konwencji."
Oświadczenie:
"Republika Azerbejdżanu deklaruje, że nie będzie w stanie zapewnić stosowania postanowień konwencji na swoich terytoriach okupowanych przez Republikę Armenii, aż do chwili, gdy terytoria te zostaną wyzwolone spod okupacji."
Królestwo Belgii
Oświadczenie:
"Królestwo Belgii oświadcza, że artykuł 18 ustęp 1 lit. b oraz c ma zastosowanie jedynie do materiałów nuklearnych oraz obiektów zawierających materiał nuklearny."
Republika Indii
Zastrzeżenie:
"Indie nie uważają się za związane postanowieniami ustępu 1 artykułu 23."
Republika Kuby
Zastrzeżenie:
"Republika Kuby oświadcza, zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 że nie uważa się związaną postanowieniami ustępu 1 tegoż artykułu, w zakresie odnoszącym się do rozwiązywania powstałych między Państwami-Stronami sporów, które, jej zdaniem, powinny być rozwiązywane w drodze przyjaznych negocjacji, a także, że nie uznaje ona obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości."
Oświadczenie:
"Republika Kuby oświadcza, że nic zawartego w artykule 4 ustęp 2 nie może być interpretowane jako zachęcające do użycia lub groźby użycia siły w stosunkach międzynarodowych, które powinno być zawsze ściśle usankcjonowane przepisami prawa międzynarodowego oraz celami i zasadami zawartymi w Karcie Narodów Zjednoczonych.
Kuba stoi ponadto na stanowisku, że stosunki pomiędzy państwami powinny opierać się na postanowieniach rezolucji Zgromadzenia Ogólnego nr 2625 (XXV).
Co więcej, terroryzm państwowy był historycznie przedmiotem zasadniczej troski Kuby, która wierzy, że jego całkowite wykorzenienie poprzez wzajemny szacunek, przyjazne stosunki oraz współpracę między państwami, a także pełne przestrzeganie zasady suwerenności, integralności terytorialnej, prawa do samostanowienia oraz nieingerowania w sprawy wewnętrzne powinny być priorytetem dla społeczności międzynarodowej.
Dlatego też Kuba stanowczo stoi na stanowisku, że niniejsza konwencja nie popiera niewłaściwego użycia sił zbrojnych przez państwo w celu dokonania aktu agresji, jako że jej celem jest zwalczanie jednej z najbardziej dotkliwych plag, z jakimi zmaga się świat.
Dopuszczenie dokonania aktu agresji oznacza w istocie dopuszczenie do naruszenia prawa międzynarodowego oraz Karty Narodów Zjednoczonych oraz powstania konfliktów o nieprzewidywalnych konsekwencjach, które podważałyby niezbędną spójność wspólnoty międzynarodowej w walce przeciwko prawdziwej pladze dotykającej świat.
Ponadto, Republika Kuby stoi na stanowisku, że cała konwencja ma zastosowanie do działań podejmowanych przez siły zbrojne państw, które nie są w konflikcie zbrojnym.
Na koniec, Kuba pragnie podnieść, że baza morska armii Stanów Zjednoczonych jest zlokalizowana, wbrew woli narodu kubańskiego oraz rządu, w prowincji Guantanamo, części terytorium kubańskiego, nad którym państwo kubańskie nie wykonuje jurysdykcji z powodu bezprawnej okupacji tej części terytorium przez Stany Zjednoczone Ameryki. Wobec powyższego, Rząd Republiki Kuby nie przyjmuje odpowiedzialności za tę część jej terytorium w zakresie wykonywania niniejszego Traktatu, gdyż nie wie, czy Stany Zjednoczone Ameryki zainstalowały, posiadają, utrzymują lub zamierzają zainstalować materiały nuklearne, w tym broń atomową, na tej części bezprawnie okupowanego terytorium Kuby."
Królestwo Marokańskie
Zastrzeżenie:
"Królestwo Marokańskie nie uważa się za związane postanowieniami artykułu 23 ustęp 1, który stanowi, że wszelkie spory pomiędzy dwoma lub więcej Państwami-Stronami, dotyczące wykładni lub stosowania niniejszej konwencji, które nie mogą być rozwiązane w drodze negocjacji lub za pomocą innych środków, mogą zostać skierowane przez jedną ze stron do rozpatrzenia przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.
Królestwo Marokańskie oświadcza, że zwrócenie się do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jest możliwe jedynie w wyniku porozumienia wszystkich stron sporu."
Republika Mołdowy
Oświadczenie:
"Dopóki nie zostanie w całości przywrócona integralność terytorialna Republiki Mołdowy, postanowienia konwencji będą stosowane tylko na terytorium, nad którym władze Republiki Mołdowy sprawują faktyczną kontrolę."
Federacja Rosyjska
Oświadczenie:
"Federacja Rosyjska zajmuje stanowisko, zgodnie z którym postanowienia artykułu 16 konwencji powinny być implementowane w sposób, który zapewni nieuchronność odpowiedzialności za popełnienie przestępstw, których dotyczy konwencja, bez uszczerbku dla efektywności współpracy międzynarodowej w sprawach ekstradycji i pomocy prawnej."
Republika Uzbekistanu
Oświadczenie:
"Artykuł 16 konwencji:
Republika Uzbekistanu przyjmuje, że postanowienia artykułu 16 konwencji powinny być stosowane w sposób zapewniający nieuchronność odpowiedzialności za przestępstwa objęte zakresem konwencji, bez uszczerbku dla współpracy międzynarodowej w zakresie ekstradycji i pomocy prawnej.
Artykuł 23 ustęp 2 konwencji:
Republika Uzbekistanu deklaruje, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 23 ustęp 1 konwencji."
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Zastrzeżenie:
"...Zjednoczone Emiraty Arabskie, po rozpatrzeniu tekstu wspomnianej konwencji i zaakceptowaniu jej treści, formalnie deklarują swoje przystąpienie do konwencji, z zastrzeżeniem dotyczącym artykułu 23 ustęp 1, w odniesieniu do arbitrażu. Zjednoczone Emiraty Arabskie nie uważają się więc związane artykułem 23 ustęp 1 konwencji."
