Zasady postępowania w sprawach o internowanie obywateli polskich.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 12 grudnia 1981 r.

w sprawie zasad postępowania w sprawach o internowanie obywateli polskich.

Na podstwie art. 43 ust. 6 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do obywateli polskich, którzy w czasie obowiązywania stanu wojennego przebywają na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej albo w granicach jednostek podziału administracyjnego państwa, w których wprowadzony został stan wojenny, lub w celu ukrycia się obszar tych jednostek opuściły.

§  2.

1. Postępowanie w sprawie o internowanie wszczyna się z urzędu, jeżeli ze względu na dotychczasowe zachowanie się osoby, o której mowa w § 1, zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż pozostając na wolności, nie będzie przestrzegać porządku prawnego albo będzie prowadzić działalność zagrażającą interesom bezpieczeństwa lub obronności państwa.

2. Postępowanie w sprawie o internowanie może być prowadzone bez udziału osoby, której dotyczy.

3. Postępowanie w sprawie o internowanie może być prowadzone w stosunku do osoby, która ukończyła lat 17.

§  3.

1. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia postępowania oraz zebrane w jego toku zawierają dostateczne podstawy do uznania, że osoba, o której mowa w § 1, pozostając na wolności nie będzie przestrzegać porządku prawnego albo prowadzić będzie działalność zagrażającą interesom bezpieczeństwa lub obronności państwa, wydaje się decyzję o internowaniu, chyba że dane te zawierają podstawę do przedstawienia jej zarzutów w postępowaniu karnym oraz do zastosowania tymczasowego aresztowania w trybie art. 217 § 1 Kodeksu postępowania karnego albo zatrzymania i złożenia zawiadomienia o przestępstwie w postępowaniu przyspieszonym przed sądem lub złożenia wniosku o ukaranie w postępowaniu przyspieszonym przed kolegium do spraw wykroczeń.

2. Decyzja o internowaniu powinna zawierać:

1) oznaczenie organu, który wydał decyzję;

2) datę i miejsce wydania decyzji;

3) dane określające tożsamość adresata decyzji;

4) określenie podstawy prawnej decyzji;

5) rozstrzygnięcie sprawy;

6) wskazanie okoliczności faktycznych uzasadniających rozstrzygnięcie;

7) klauzulę natychmiastowej wykonalności;

8) pouczenie o przysługującym prawie złożenia skargi;

9) podpis osoby wydającej decyzję.

3. Decyzję o internowaniu doręcza się internowanemu osobiście w momencie zatrzymania przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

4. Decyzja o internowaniu podlega natychmiastowemu wykonaniu.

§ 4. Postępowanie w sprawie o internowanie prowadzi oraz decyzję o internowaniu wydaje komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, na którego terenie działania przebywa albo przed ukryciem się przebywała osoba, której dotyczy to postępowanie.

§  5.

1. Równocześnie z wydaniem decyzji o internowaniu komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej wystawia nakaz umieszczenia danej osoby w ośrodku odosobnienia.

2. Osoby, wobec których wydano decyzję o internowaniu, podlegają zatrzymaniu i przekazaniu do ośrodków odosobnienia.

3. Administracji ośrodka odosobnienia przekazuje się decyzję o internowaniu oraz nakaz umieszczenia w ośrodku odosobnienia.

4. Czynności zatrzymania i przekazania, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonują funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej na podstawie nakazu umieszczenia w ośrodku odosobnienia.

§  6.

1. Internowanemu przysługuje prawo złożenia skargi na decyzję o internowaniu do Ministra Spraw Wewnętrznych za pośrednictwem organu, który ją wydał.

2. Złożenie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji o internowaniu.

3. Skargę składa się w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji o internowaniu. Ponownie skarga może być złożona nie wcześniej niż po upływie miesiąca od daty doręczenia zawiadomienia o sposobie załatwienia poprzedniej skargi.

4. Organ, który wydał decyzję o internowaniu, odmawia przyjęcia skargi, jeżeli złożona została przez osobę nieuprawnioną lub po terminie w wypadku pierwszej skargi; ponownej skargi złożonej przed wymaganym terminem nie rozpatruje się aż do upływu tego terminu.

5. Jeżeli komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, na którego decyzję złożona została skarga, uzna, że zasługuje ona w całości na uwzględnienie, może uchylić poprzednio wydaną decyzję o internowaniu.

§  7.

1. Decyzja o internowaniu traci moc w razie:

1) zastosowania przez sąd lub prokuratora tymczasowego aresztowania w trybie art. 217 § 1 lub art. 451 Kodeksu postępowania karnego;

2) skazania na karę pozbawienia wolności, z zastosowaniem art. 217 § 3 Kodeksu postępowania karnego albo ukarania karą aresztu, jeżeli kara ta jest natychmiast wykonywana;

3) doprowadzenia do zakładu karnego w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub kary aresztu;

4) umorzenia postępowania karnego, wydania wyroku uniewinniającego albo umorzenia postępowania w sprawie o wykroczenie lub wydania orzeczenia o uniewinnieniu, w związku z zachowaniem się, które było podstawą internowania.

2. Komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej z urzędu uchyla decyzję o internowaniu, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające jego stosowanie.

3. Internowanie ustaje z dniem zniesienia stanu wojennego.

§ 8. Niezależnie od wydania decyzji o internowaniu Milicja Obywatelska powinna podejmować czynności w celu zebrania danych, dostarczających dostatecznych podstaw do przedstawienia określonej osobie zarzutów w postępowaniu karnym albo niezbędnych do sporządzenia wniosku o ukaranie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

§  9.

1. Jeżeli internowany posiada małoletnie dzieci albo pozostające na jego wyłącznym utrzymaniu bliskie osoby pełnoletnie, które w skutek internowania pozostaną bez opieki lub środków utrzymania, komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, który wydał decyzję o internowaniu, wzywa internowanego do złożenia pisemnego oświadczenia wskazującego osobę, która będzie sprawować opiekę lub dostarczać środków utrzymania. Organ przyjmujący oświadczenie zapewnia zawiadomienie wskazanej osoby o konieczności objęcia opieki lub dostarczenia środków utrzymania.

2. Jeżeli internowany nie wskazał osoby, która sprawować będzie opiekę, a dobro małoletniego dziecka tego wymaga, komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, który wydał decyzję o internowaniu, występuje do właściwego sądu opiekuńczego o ustanowienie opieki w trybie przepisów tytułu III działu I Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz księgi II tytułu II działu II rozdziału 2 oddziału 1 i 4 Kodeksu postępowania cywilnego.

3. Jeżeli internowany nie wskazał osoby, która dostarczać będzie środków utrzymania, a potrzeby życiowe bliskich osób pełnoletnich, które pozostawały na wyłącznym utrzymaniu internowanego, tego wymagają, komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, który wydał decyzję o internowaniu, występuje do właściwego terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego o udzielenie niezbędnej pomocy.

4. Jeżeli zachodzi potrzeba zabezpieczenia mienia internowanego, komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej, który wydał decyzję o internowaniu, występuje do właściwego terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego o zabezpieczenie tego mienia w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 24, poz. 151 z późniejszymi zmianami).

§ 10. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się w postępowaniu w sprawach o internowanie odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia wprowadzenia stanu wojennego.

• Identyfikator: Dz.U.1981.29.159
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Zasady postępowania w sprawach o internowanie obywateli polskich.
• Data aktu: 12/12/1981
• Data ogłoszenia: 14/12/1981
• Data wejścia w życie: 13/12/1981, 14/12/1981