Konwencja (nr 99) dotycząca metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie. Genewa.1951.06.28.

KONWENCJA Nr 99

dotycząca metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie,

przyjęta w Genewie dnia 28 czerwca 1951 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 28 czerwca 1951 roku przyjęta została w Genewie na trzydziestej czwartej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja Nr 99 dotycząca metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 16 czerwca 1977 roku.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru.)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA Nr 99

dotycząca metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie.

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrania tam w dniu 6 czerwca 1951 r. na swej trzydziestej czwartej sesji,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie, która to sprawa stanowi ósmy punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego ósmego czerwca tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego pierwszego roku niniejszą konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji o metodach ustalania płac minimalnych (rolnictwo), 1951.

Artykuł  1

1. Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się ustanowić lub utrzymać odpowiednie metody, pozwalające ustalić minimalne stawki płac zarówno dla pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach rolnych, jak i w zajęciach pokrewnych.

2. Każdemu Członkowi, który ratyfikuje niniejszą konwencję, pozostawia się swobodę, po zasięgnięciu opinii najbardziej reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników, jeżeli takie istnieją, określenia przedsiębiorstw, zajęć i kategorii osób, do których będą miały zastosowanie metody ustalania płac minimalnych, przewidziane w ustępie poprzednim.

3. Właściwa władza będzie mogła wyłączyć ze stosowania wszystkich lub niektórych postanowień niniejszej konwencji kategorie osób, do których te postanowienia nie dadzą się zastosować ze względu na warunki zatrudnienia tych osób, takich jak zatrudnieni przez gospodarza członkowie jego rodziny.

Artykuł  2

1. Ustawodawstwo krajowe, układy zbiorowe lub orzeczenia rozjemcze będą mogły zezwolić na częściową wypłatę minimalnej płacy w naturze, w razie gdy ten sposób wypłaty jest pożądany lub przyjęty w praktyce.

2. W razie gdy dozwolona jest częściowa wypłata minimalnej płacy w naturze, będą podjęte odpowiednie środki, aby:

a) świadczenia w naturze służyły do osobistego użytku pracownika i jego rodziny i były zgodne z ich interesem,

b) ocena wartości tych świadczeń była słuszna i rozsądna.

Artykuł  3

1. Każdemu Członkowi, który ratyfikuje niniejszą konwencję, pozostawia się swobodę, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych w następnych ustępach, określenia metod ustalania minimalnych płac i sposobu ich stosowania.

2. Przed powzięciem decyzji należy przeprowadzić wstępną gruntowną konsultację z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników, jeżeli takie istnieją, oraz z wszelkimi innymi osobami, mającymi pod tym względem specjalne kwalifikacje związane z ich zawodem lub funkcjami, a do których właściwa władza uzna za celowe się zwrócić.

3. Zainteresowani pracodawcy i pracownicy będą brali udział w stosowaniu tych metod lub będą konsultowani albo będą mieli prawo do wysłuchania ich w taki sposób i w takim zakresie, jakie mogą być określone w ustawodawstwie krajowym, w każdym jednak wypadku na zasadzie całkowitej równości.

4. Minimalne stawki płac, które zostaną ustalone, będą obowiązujące dla zainteresowanych pracodawców i pracowników i nie będą mogły być obniżone.

5. Właściwa władza będzie mogła, gdy okaże się to potrzebne, dopuścić indywidualne odstępstwa od minimalnych stawek płac, aby uniknąć zmniejszenia możliwości zatrudnienia pracowników o obniżonej zdolności fizycznej lub umysłowej.

Artykuł  4

1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, podejmie potrzebne środki, aby z jednej strony, zainteresowani pracodawcy i pracownicy byli powiadomieni o obowiązujących minimalnych stawkach płac, a z drugiej strony, aby płace faktycznie wypłacane nie były niższe od minimalnych stawek mogących mieć zastosowanie; środki te powinny obejmować wszelkie metody kontroli, inspekcji i sankcje konieczne i jak najlepiej dostosowane do warunków rolnictwa w danym kraju.

2. Każdy pracownik, do którego mają zastosowanie minimalne stawki płac, a który otrzymał płacę niższą od tych stawek, będzie miał prawo odzyskania w drodze sądowej lub w inny odpowiedni sposób sumy, która zostaje do zapłacenia, w terminie ustalonym przez ustawodawstwo krajowe.

Artykuł  5

Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, obowiązany jest składać co roku Międzynarodowemu Biuru Pracy ogólne sprawozdanie o sposobie stosowania tych metod oraz o ich wynikach. Sprawozdanie to będzie zawierało ogólne wskazanie rodzajów zatrudnienia oraz podawało przybliżone liczby pracowników podlegających tej reglamentacji, ustalone minimalne stawki płac i w razie potrzeby inne najważniejsze środki dotyczące płac minimalnych.

Artykuł  6

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.

Artykuł  7

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków.

3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  8

1. Oświadczenia składane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, zgodnie z artykułem 35 ustęp 2 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, powinny wskazywać:

a) terytoria, w stosunku do których zainteresowany Członek zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji bez zmian;

b) terytoria, w stosunku do których zobowiązuje się on stosować postanowienia konwencji ze zmianami; w tym wypadku należy wskazać, na czym te zmiany polegają;

c) terytoria, w stosunku do których konwencja nie może być stosowana; w tym wypadku należy podać, z jakich względów nie może być ona stosowana;

d) terytoria, w stosunku do których zastrzega sobie decyzję co do późniejszego rozważenia ich sytuacji.

2. Zobowiązania wymienione w punktach a) i b) ustępu 1 niniejszego artykułu będą uważane za integralną część ratyfikacji i będą miały moc ratyfikacji.

3. Każdy Członek może w każdym czasie, w drodze późniejszego oświadczenia, wycofać wszystkie lub część zastrzeżeń zawartych w swym poprzednim oświadczeniu w myśl punktów b), c) i d) ustępu 1 niniejszego artykułu.

4. Każdy Członek może w każdym czasie, gdy niniejsza konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 10, przekazać Dyrektorowi Generalnemu nowe oświadczenie, zmieniające w każdy inny sposób treść jakiegokolwiek poprzedniego oświadczenia i wskazujące aktualne stanowisko w sprawie tych terytoriów, które wymieni.

Artykuł  9

1. Oświadczenia składane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, zgodnie z artykułem 35 ustępy 4 i 5 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, powinny wskazywać, czy postanowienia konwencji będą stosowane na danym terytorium ze zmianami lub bez żadnych zmian; jeżeli oświadczenie wskazuje, że postanowienia konwencji będą stosowane ze zmianami, oświadczenie powinno wskazywać, na czym te zmiany polegają.

2. Członek lub Członkowie albo zainteresowana władza międzynarodowa mogą w każdym czasie, w drodze nowego oświadczenia, zrzec się całkowicie lub częściowo prawa do dokonania zmiany wskazanej w poprzednim oświadczeniu.

3. Członek lub członkowie albo zainteresowana władza międzynarodowa mogą w każdym czasie, gdy niniejsza konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 10, przekazać Dyrektorowi Generalnemu nowe oświadczenie, zmieniające pod jakimkolwiek innym względem treść poprzedniego oświadczenia i wskazujące aktualne stanowisko w sprawie stosowania niniejszej konwencji.

Artykuł  10

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie okresu dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego dziesięcioletniego okresu, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  11

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji, oświadczeń i aktów wypowiedzenia, o których został poinformowany przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

Artykuł  12

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach, oświadczeniach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  13

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym wypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł  14

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeśli nowa konwencja nie stanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 10, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  15

Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej trzydziestej czwartej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą dnia 29 czerwca 1951 roku.

Na dowód czego w dniu drugiego sierpnia 1951 roku złożyli swe podpisy.

• Identyfikator: Dz.U.1977.39.176
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 99) dotycząca metod ustalania płac minimalnych w rolnictwie. Genewa.1951.06.28.
• Data aktu: 28/06/1951
• Data ogłoszenia: 30/12/1977
• Data wejścia w życie: 05/07/1978