Wydawanie świadectwa radiooperatora.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

z dnia 14 listopada 1967 r.

w sprawie wydawania świadectwa radiooperatora.

Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o łączności (Dz. U. Nr 8, poz. 48) zarządza się, co następuje:

§ 1. Czynności radiooperatorów w radiokomunikacyjnej służbie morskiej, lotniczej i żeglugi śródlądowej mogą pełnić tylko te osoby, które wykażą się odpowiednim świadectwem, określonym w § 2.

§  2.

1. Dla radiooperatorów w służbie morskiej, lotniczej i żeglugi śródlądowej ustala się następujące rodzaje świadectw:

1) świadectwo radiotelegrafisty pierwszej klasy w służbie morskiej lub lotniczej,

2) świadectwo radiotelegrafisty drugiej klasy w służbie morskiej lub lotniczej,

3) świadectwo specjalne radiotelegrafisty w służbie morskiej lub lotniczej,

4) świadectwo normalne radiotelefonisty w służbie morskiej, lotniczej lub żeglugi śródlądowej,

5) świadectwo ograniczone radiotelefonisty w służbie morskiej, lotniczej lub żeglugi śródlądowej.

2. 1 (skreślony).

§ 3. O uzyskanie świadectwa mogą ubiegać się osoby władające biegle językiem polskim w mowie i piśmie, które spełnią warunki ustalone dla uzyskania świadectwa danego rodzaju oraz wykażą się odpowiednimi wiadomościami i umiejętnościami.

§ 4. Osoba ubiegająca się o świadectwo radiotelegrafisty pierwszej klasy powinna:

1) mieć ukończonych 21 lat,

2) mieć ukończoną szkołę średnią ogólnokształcącą lub średnią szkołę zawodową,

3) posiadać w służbie morskiej odbytą co najmniej dwuletnią praktykę w charakterze radiotelegrafisty drugiej klasy na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, a w służbie lotniczej odbytą praktykę pod nadzorem radiotelegrafisty pierwszej klasy co najmniej w czasie 50 godzin lotu na statku powietrznym wyposażonym w urządzenia radiowe.

§ 5. Osoba ubiegająca się o świadectwo radiotelegrafisty drugiej klasy powinna:

1) mieć ukończonych 19 lat życia,

2) mieć ukończoną szkołę średnią ogólnokształcącą lub średnią szkołę zawodową,

3) posiadać w służbie morskiej odbytą co najmniej roczną praktykę w charakterze asystenta radiotelegrafisty pierwszej lub drugiej klasy na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, a w służbie lotniczej odbytą praktykę pod nadzorem radiotelegrafisty pierwszej klasy lub drugiej klasy co najmniej w czasie 25 godzin lotu na statku powietrznym wyposażonym w urządzenia radiowe.

§ 6. Osoba ubiegająca się o świadectwo specjalne radiotelegrafisty powinna:

1) mieć ukończonych 18 lat życia,

2) mieć ukończonych 9 klas szkoły średniej ogólnokształcącej lub odpowiednią ilość klas szkoły zawodowej,

3) posiadać w służbie morskiej odbytą co najmniej sześciomiesięczną praktykę w charakterze asystenta radiotelegrafisty na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, a w służbie lotniczej odbytą praktykę pod nadzorem radiotelegrafisty co najmniej w czasie 25 godzin lotu na statku powietrznym wyposażonym w urządzenia radiowe.

§ 7. Osoba ubiegająca się o świadectwo normalne radiotelefonisty powinna:

1) mieć ukończonych 18 lat życia,

2) w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej mieć ukończoną szkołę podstawową, a w służbie lotniczej szkołę średnią ogólnokształcącą lub średnią szkołę zawodową i odbytą praktykę pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 1-4 co najmniej w czasie 15 godzin lotu na statku powietrznym wyposażonym w urządzenia radiotelefoniczne.

§  8.

1. Osoba ubiegająca się o świadectwo ograniczone radiotelefonisty powinna:

1) mieć ukończonych 18 lat życia,

2) w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej mieć ukończoną szkołę podstawową, a w służbie lotniczej mieć ukończoną szkołę ogólnokształcącą lub średnią szkołę zawodową oraz odbytą odpowiednią praktykę pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 2 ust. 1.

2. 2 Dla pilotów szybowcowych i samolotowych w kategorii licencji turystycznej i pilotów balonów wolnych w służbie lotniczej ubiegających się o świadectwo ograniczone radiotelefonisty obniża się granicę wieku do 16 lat, wykształcenie do dziewięciu klas szkoły ogólnokształcącej lub ukończenia równorzędnej klasy szkoły zawodowej. Piloci ci powinni odbyć odpowiednią praktykę pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw określonych w § 2 ust. 1.

§ 9. Szczegółowe warunki wydawania świadectwa radiooperatora oraz wiadomości i umiejętności, którymi powinny wykazać się osoby ubiegające się o świadectwo radiooperatora danego rodzaju, określi Minister Łączności w zarządzeniu wydanym w porozumieniu z Ministrami Komunikacji i Żeglugi.

§  10.

1. Wiadomości i umiejętności osób ubiegających się o uzyskanie świadectwa radiooperatora danego rodzaju podlegają sprawdzeniu w drodze egzaminów przeprowadzonych przez komisje egzaminacyjne powołane przez Ministra Łączności:

1) Komisję do Spraw Radiooperatorów w Służbie Morskiej i Żeglugi Śródlądowej,

2) Komisję do Spraw Radiooperatorów w Służbie Lotniczej.

2. W skład komisji określonej w ust. 1 pkt 1 wchodzi przedstawiciel Ministra Żeglugi, a w skład komisji określonej w ust. 1 pkt 2 - przedstawiciel Ministra Komunikacji.

3. Regulamin działania komisji wymienionych w ust. 1 zatwierdza Minister Łączności.

4. Za udział w pracach komisji, o których mowa w ust. 1, przewodniczącym, członkom i sekretarzom przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość ustali Minister Łączności w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac.

§ 11. 3

1. Świadectwo radiooperatora wydaje Państwowa Inspekcja Radiowa.

2. Wzór świadectwa radiooperatora ustali Minister Łączności.

§  12.

1. Ustala się następujące opłaty za sprawdzenie wymaganych wiadomości i umiejętności u osób ubiegających się o świadectwo:

1) radiotelegrafisty pierwszej klasy i drugiej klasy oraz specjalne radiotelegrafisty - 200 zł,

2) normalne radiotelefonisty - 100 zł,

3) ograniczone radiotelefonisty - 50 zł.

2. 4 Opłatę ustaloną w ust. 1 należy wpłacić przed przystąpieniem do egzaminu na rachunek Państwowej Inspekcji Radiowej.

3. Osoby ubiegające się o świadectwo ograniczone radiotelefonisty w celu niezawodowego wykonywania czynności radiotelefonisty uiszczają opłatę ustaloną w ust. 1 pkt 3 w zniżonej wysokości 20 zł.

§  13.

1. 5 Jeżeli odmowa wydania świadectwa radiooperatora nastąpiła ze względu na brak wymaganych wiadomości i umiejętności, Państwowa Inspekcja Radiowa może na wniosek zainteresowanego wyznaczyć mu termin ponownego ubiegania się o świadectwo radiooperatora. Termin ten nie może być krótszy od trzech miesięcy ani dłuższy od jednego roku, licząc od daty odmowy wydania świadectwa.

2. W wypadku określonym w ust. 1 zakres wiadomości i umiejętności podlegających sprawdzeniu może być ograniczony do tych umiejętności lub przedmiotów, z których kandydat otrzymał na egzaminie ocenę niedostateczną.

§ 14. 6 W razie zagubienia świadectwa radiooperatora duplikat tego świadectwa może być wystawiony przez Państwową Inspekcję Radiową.

§ 15. Minister Łączności może uznać za ważne w zakresie obsługi urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych w służbie morskiej i lotniczej świadectwo radiooperatora wydane przez władze innego państwa obywatelom polskim lub obywatelom państw obcych, pod warunkiem że posiadacz takiego świadectwa wykaże się znajomością języka polskiego i angielskiego w mowie i w piśmie.

§  16.

1. Minister Łączności może cofnąć wydane świadectwo radiooperatora lub zawiesić jego ważność na określony okres czasu w razie stwierdzenia naruszenia postanowień regulaminu radiokomunikacyjnego przez posiadacza świadectwa w sposób lub w okolicznościach podważających zaufanie do jego przydatności jako radiooperatora.

2. 7 Osoba, której cofnięto świadectwo lub której ważność świadectwa została zawieszona, obowiązana jest zwrócić je Państwowej Inspekcji Radiowej w terminie wskazanym w decyzji.

§ 17. Osoby, które w myśl niniejszego rozporządzenie powinny wykazać się:

1) świadectwem radiotelefonisty w służbie żeglugi śródlądowej,

2) świadectwem radiotelefonisty w służbie lotniczej,

obowiązane są uzyskać to świadectwo w ciągu roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

§ 18. Świadectwa radiooperatora dotychczas wydane zachowują swoją ważność.

§ 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Poczt i Telegrafów z dnia 2 lipca 1937 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu i Handlu, Komunikacji oraz Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego o świadectwach operatorów radiowych (Dz. U. z 1937 r. Nr 57, poz. 452 i z 1947 r. Nr 56, poz. 304).

§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 2 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

2 § 8 ust. 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 8 września 1983 r. (Dz.U.83.53.238) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 września 1983 r.

3 § 11 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

4 § 12 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

5 § 13 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

6 § 14 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

7 § 16 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1969 r. (Dz.U.69.6.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1969 r.

• Identyfikator: Dz.U.1967.46.230
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wydawanie świadectwa radiooperatora.
• Data aktu: 14/11/1967
• Data ogłoszenia: 20/12/1967
• Data wejścia w życie: 20/12/1967