ZSRR-Polska. Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. Warszawa.1957.12.28.

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych,

podpisana w Warszawie dnia 28 grudnia 1957 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 28 grudnia 1957 roku podpisana została w Warszawie Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych rodzinnych i karnych o następującym brzmieniu dosłownym:

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich kierując się pragnieniem umocnienia przyjaźni i współpracy między obu Państwami również w zakresie stosunków prawnych, postanowiły zawrzeć Umowę o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych i w tym celu wyznaczyły swoich Pełnomocników: (pominięto),

którzy po wymianie pełnomocnictw uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie zgodzili się na następujące postanowienia:

CZĘŚĆ  PIERWSZA

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Ochrona prawna

1. 1 Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z takiej samej ochrony prawnej osoby i majątku, jaka przysługuje obywatelom tej Umawiającej się Strony. W tym celu mają oni prawo swobodnego i nieskrępowanego zwracania się do sądów, prokuratur i państwowych biur notarialnych oraz do innych organów drugiej Umawiającej się Strony, właściwych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych; mogą oni występować przed tymi organami, składać wnioski i wytaczać powództwa, jak również dokonywać innych czynności procesowych na tych samych warunkach, co obywatele tej Umawiającej się Strony.

2. Postanowienie ustępu 1 stosuje się odpowiednio do osób prawnych.

Artykuł  2

Udzielanie pomocy prawnej i jej zakres

1. 2 Sądy, prokuratury i państwowe biura notarialne Umawiających się Stron udzielają sobie wzajemnie pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych przez dokonywanie poszczególnych czynności procesowych, przewidzianych przez prawo wezwanej Umawiającej się Strony, a w szczególności przeszukań i zatrzymania rzeczy, zajęcia mienia, przesyłania i wydawania przedmiotów, przesłuchiwania oskarżonych, świadków, biegłych, stron i innych osób, dokonywanie oględzin sądowych, załatwianie wniosków o doręczenie dokumentów, jak również sporządzanie i przesyłanie pism i dokumentów.

W wypadkach i w trybie przewidzianych przez własne prawo Umawiające się Strony ustalają adresy i inne dane dotyczące osób przebywających na ich terytorium, przeciwko którym osoby mające miejsce zamieszkania lub pobytu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgłaszają roszczenia z zakresu prawa cywilnego lub rodzinnego. Wzywająca Umawiająca się Strona przekazuje posiadane informacje w celu ustalenia miejsca zamieszkania lub pobytu pozwanego.

2. Organy wymienione w ustępie 1 udzielają pomocy prawnej również innym organom, do których właściwości należą sprawy cywilne, rodzinne i karne.

Artykuł  3

Zasady obrotu

1. Przy udzielaniu pomocy prawnej organy Umawiających się Stron wymienione w artykule 2 ustęp 1 porozumiewają się ze sobą za pośrednictwem swych organów centralnych, o ile niniejsza Umowa nie stanowi inaczej.

2. Inne organy działające w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych kierują swoje wnioski o udzielenie pomocy prawnej do organów wymienionych w artykule 2 ustęp 1, jeżeli w poszczególnych przypadkach niniejsza Umowa nie stanowi inaczej.

Artykuł  4

Język

We wzajemnych stosunkach między Umawiającymi się Stronami organy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej używają języka polskiego, organy zaś Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich - języka rosyjskiego.

Artykuł  5

Forma wniosków

1. We wnioskach przesyłanych na podstawie niniejszej Umowy konieczne jest umieszczenie odcisku pieczęci.

2. Do wniosków o udzielenie pomocy prawnej Umawiające się Strony będą używać dwujęzycznych formularzy, których wzory przekażą sobie wzajemnie.

Artykuł  6

Wniosek o udzielenie pomocy prawnej

1. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien wymieniać sprawę, której on dotyczy, strony, ich miejsca zamieszkania lub pobytu oraz ich przedstawicieli, niezbędne dane dotyczące przedmiotu żądanej pomocy prawnej, a w sprawach karnych - zawierać opis czynu przestępnego. Wniosek o doręczenie powinien ponadto zawierać adres odbiorcy i rodzaj pisma, które ma być doręczone.

2. Jeżeli dokładny adres odbiorcy nie jest znany lub jeżeli adres wskazany okazał się błędny, a istnieje możliwość jego ustalenia, organ wezwany podejmie odpowiednie kroki celem ustalenia adresu. W przypadku gdy ustalenie adresu okaże się niemożliwe, wówczas organ wezwany zawiadamia o tym organ wzywający, zwracając jednocześnie pismo, które miał doręczyć.

Artykuł  7

Sposób załatwienia

1. Organ wezwany załatwia wnioski o udzielenie pomocy prawnej zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, przy czym powinien przy ich wykonywaniu użyć takich samych środków przymusu, jak przy załatwianiu wniosków własnych organów.

2. Organ wezwany stosuje na wniosek organu wzywającego przepisy procesowe Umawiającej się Strony, od której pochodzi wniosek, jeżeli przepisy te nie są sprzeczne z prawem strony wezwanej.

3. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do załatwienia wniosku, wówczas przekazuje on ten wniosek organowi właściwemu i zawiadamia o tym organ wzywający.

4. Organ wezwany zawiadamia na prośbę organ wzywający o miejscu i terminie dokonania czynności.

5. Organ wezwany zwraca akta organowi wzywającemu po wykonaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej lub zawiadamia go o przeszkodach w załatwieniu wniosku.

DORĘCZENIE PISM

Artykuł  8

Pisma przeznaczone do doręczenia, o ile są sporządzone w języku państwowym Strony wzywającej i zaopatrzone w uwierzytelniony przekład na język Strony wezwanej, będą doręczone w sposób przewidziany w artykule 7. W przeciwnym razie organ wezwany może ograniczyć się do tego, że dokona doręczenia przez oddanie pisma odbiorcy, o ile on zechce je przyjąć.

Artykuł  9

1. Jako dowód doręczenia służyć będzie albo opatrzone podpisem odbiorcy i datą potwierdzenie odbioru albo też poświadczenie organu wezwanego stwierdzające fakt, sposób i czas doręczenia.

2. Jeżeli pismo przeznaczone do doręczenia przesłano w dwóch egzemplarzach, należy potwierdzenie odbioru lub poświadczenie umieścić na jednym z tych egzemplarzy lub do niego dołączyć.

Artykuł  10 ³

Uprawnienia przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych.

1. Umawiające się Strony są uprawnione do dokonywania doręczeń pism własnym obywatelom, znajdującym się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, jak również przesłuchiwania takich obywateli za pośrednictwem swych przedstawicielstw dyplomatycznych lub urzędów konsularnych.

2. Przy doręczaniu i przesłuchiwaniu w tym trybie nie można stosować żadnych środków przymusu.

Artykuł  11 ⁴

Wezwanie za granicę świadka lub biegłego

1. Jeżeli w toku postępowania przygotowawczego lub sądowego na terytorium jednej Umawiającej się Strony zajdzie potrzeba osobistego stawiennictwa świadka lub biegłego, przebywającego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, należy zwrócić się do właściwego organu tej Strony o doręczenie wezwania.

2. Wezwanie nie może zawierać zagrożenia na wypadek niestawiennictwa osoby wezwanej.

3. Świadek lub biegły, który bez względu na posiadane obywatelstwo stawił się dobrowolnie na wezwanie przed właściwym organem drugiej Umawiającej się Strony, nie może być na terytorium tej Strony pociągnięty do odpowiedzialności karnej lub karno-administracyjnej, aresztowany lub ukarany w związku z jakimkolwiek czynem popełnionym przed przekroczeniem jej granicy państwowej. Osoby te nie mogą być także pociągnięte do odpowiedzialności karnej lub karno-administracyjnej, aresztowane lub ukarane w związku z ich zeznaniami lub opiniami w charakterze biegłych albo w związku z czynem będącym przedmiotem postępowania.

4. Z ochrony tej nie korzysta świadek lub biegły, jeżeli nie opuści terytorium wzywającej Umawiającej się Strony w terminie jednego miesiąca od chwili oznajmienia mu, że jego obecność nie jest konieczna. Do tego okresu nie wlicza się czasu, w ciągu którego świadek lub biegły nie mógł opuścić terytorium wzywającej Umawiającej się Strony z przyczyn od niego niezależnych.

5. Świadkowie i biegli, którzy stawili się na wezwanie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, mają prawo otrzymania od organu wzywającego zwrotu kosztów związanych z przyjazdem i pobytem za granicą oraz równowartości utraconego zarobku za czas niewykonywania pracy; biegli mają ponadto prawo do wynagrodzenia za złożenie opinii. W wezwaniu należy wskazać, do jakiego rodzaju należności mają prawo osoby wezwane; na ich wniosek wzywająca Umawiająca się Strona wypłaci zaliczkę na pokrycie odpowiednich wydatków.

Artykuł  12

Odmowa udzielenia pomocy prawnej

Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli jej udzielenie mogłoby zagrozić suwerenności lub bezpieczeństwu Strony wezwanej.

Artykuł  13

Koszty pomocy prawnej

Wszelkie koszty związane z załatwianiem wniosków o udzielenie pomocy prawnej ponosi Strona wezwana.

Artykuł  14 ⁵

Udzielanie informacji

Ministerstwo Sprawiedliwości i Prokuratura Generalna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z jednej strony, a Ministerstwo Sprawiedliwości i Prokuratura Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z drugiej strony, udzielają sobie wzajemnie na wniosek informacji dotyczących prawa, które w ich państwach obowiązuje lub obowiązywało, jak również o praktyce jego stosowania przez sądy, prokuratury i państwowe biura notarialne.

DOKUMENTY

Artykuł  15

Dokumenty, które na obszarze jednej z Umawiających się Stron zostały w przepisanej formie wydane lub uwierzytelnione przez właściwy organ państwowy i są opatrzone pieczęcią urzędową, nie wymagają legalizacji do ich użycia na obszarze drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  16

Postanowienie artykułu 15 stosuje się odpowiednio do dokumentów prywatnych, na których podpis jest uwierzytelniony zgodnie z obowiązującym w miejscu sporządzenia.

Artykuł  17

1. Wierzytelne wyciągi i odpisy dokumentów, które mają być użyte na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, powinny być uwierzytelnione przez ten sam organ, który dokument sporządził lub wydał, albo przez państwowe biuro notarialne. Nie dotyczy to odpisów dokumentów z akt sądowych, przesyłanych przy wnioskach o pomoc prawną.

2. W przypadku gdy organ, który dokument sporządził, już nie istnieje, odpisy wydaje i uwierzytelnia organ, któremu dokumenty zostały oddane na przechowanie.

Artykuł  17a ⁶

Moc dowodowa dokumentów.

Dokumenty urzędowe sporządzone na terytorium jednej Umawiającej się Strony mają moc dowodową dokumentów urzędowych również na terytorium drugiej Umawiającej się Strony."

Artykuł  18 ⁷

Przesyłanie odpisów i wyciągów z ksiąg stanu cywilnego i innych dokumentów

1. Umawiające się Strony zobowiązują się do przesyłania sobie wzajemnie na wniosek, w drodze dyplomatycznej, bez tłumaczenia i bezpłatnie dokumentów dotyczących wykształcenia, stażu pracy i innych dokumentów, które dotyczą osobistych praw i interesów obywateli drugiej Umawiającej się Strony.

2. Urzędy stanu cywilnego jednej Umawiającej się Strony przesyłają na wniosek organów drugiej Umawiającej się Strony odpisy aktów stanu cywilnego, bez tłumaczenia i bezpłatnie.

CZĘŚĆ  DRUGA

POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE

ROZDZIAŁ  1

POMOC PRAWNA I STOSUNKI PRAWNE W SPRAWACH CYWILNYCH I RODZINNYCH

POSTANOWIENIA O KOSZTACH

Artykuł  19

Zwolnienie od zabezpieczenia kosztów procesu

1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony występujący przed sądami drugiej Umawiającej się Strony zwolnieni są od obowiązku zabezpieczenia kosztów procesu, jeżeli podstawą tego obowiązku jest okoliczność, że powodem lub wnioskodawcą jest cudzoziemiec, albo że nie ma on miejsca zamieszkania lub pobytu na obszarze drugiej Umawiającej się Strony.

2. Postanowienie to stosuje się również do osób prawnych.

ZWOLNIENIE OD KOSZTÓW SĄDOWYCH

Artykuł  20 ⁸

1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają ze zwolnienia od kosztów sądowych i z bezpłatnej pomocy prawnej na terytorium drugiej Umawiającej się Strony na tych samych zasadach i w takim samym zakresie jak jej obywatele.

2. Zwolnienie od kosztów udzielone w postępowaniu sądowym w danej sprawie obejmuje również koszty postępowania o stwierdzenie wykonalności orzeczenia i koszty egzekucji orzeczenia na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  21

1. Dla uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych należy złożyć zaświadczenie o stosunkach osobistych i rodzinnych oraz o dochodach i stanie majątkowym wystawione przez właściwe organy miejsca zamieszkania wnioskodawcy, a w braku miejsca zamieszkania - przez organy jego miejsca pobytu.

2. Obywatel jednej Umawiającej się Strony, który pragnie złożyć wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w sądzie drugiej Umawiającej się Strony, jak również wniosek o wyznaczenie adwokata do prowadzenia sprawy, może zgłosić ten wniosek ustnie do właściwego sądu według miejsca zamieszkania lub pobytu. Sąd ten wciąga wniosek do protokołu i przesyła protokół razem z zaświadczeniem wymienionym w ustępie 1 i innymi złożonymi przez wnioskodawcę dokumentami właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony.

3. Jednocześnie z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych może być zgłoszony do protokołu pozew lub inny wniosek.

4. Jeżeli wnioskodawca nie ma na obszarze żadnej z Umawiających się Stron ani miejsca zamieszkania, ani miejsca pobytu, wystarcza zaświadczenie właściwego przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego.

STOSUNKI PRAWNE W SPRAWACH CYWILNYCH I RODZINNYCH

Artykuł  22 ⁹

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych

1. Zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlega prawu Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem. Przy zawieraniu umów w drobnych bieżących sprawach życia codziennego zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlega prawu Umawiającej się Strony, na której terytorium umowa zostaje zawarta.

2. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby prawnej ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, zgodnie z którym osoba ta została utworzona.

UBEZWŁASNOWOLNIENIE

Artykuł  23

Dla ubezwłasnowolnienia właściwe są prawo i organy umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca być ubezwłasnowolnioną.

Artykuł  24

Jeżeli organ jednej z Umawiających się Stron stwierdzi, że zachodzą przesłanki do ubezwłasnowolnienia obywatela drugiej umawiającej się Strony, który ma miejsce zamieszkania lub pobytu na obszarze tej Umawiającej się Strony, wówczas zawiadomi o tym właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony. Jeżeli organ w ten sposób zawiadomiony oznajmi, że pozostawia dalsze czynności organowi miejsca zamieszkania lub pobytu tej osoby, albo nie wypowie się w terminie trzech miesięcy, wówczas organ miejsca zamieszkania lub pobytu może przeprowadzić postępowanie o ubezwłasnowolnienie według prawa swego państwa, o ile przyczynę ubezwłasnowolnienia przewiduje również prawo tej Umawiającej się Strony, której dana osoba jest obywatelem. Orzeczenie o ubezwłasnowolnieniu należy przesłać właściwemu organowi drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  25

W przypadkach nie cierpiących zwłoki organ miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, która powinna być ubezwłasnowolniona, a jest obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, może wydać zarządzenia potrzebne dla ochrony tej osoby lub jej majątku. Zarządzenia te należy przesłać właściwemu organowi Umawiającej się Strony, której obywatelem jest ta osoba; podlegają one uchyleniu, jeżeli organ tej Umawiającej się Strony inaczej orzeknie.

Artykuł  26

Postanowienia artykułów 23 i 24 stosuje się odpowiednio do uchylenia ubezwłasnowolnienia.

Artykuł  27

Uznanie osoby za zaginioną lub zmarłą

1. Do uznania osoby za zaginioną lub zmarłą oraz do stwierdzenia zgonu właśiwe są organy Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie, gdy według ostatnich wiadomości pozostawała ona przy życiu.

2. Organy jednej Umawiającej się Strony mogą uznać obywatela drugiej Umawiającej się Strony za zaginionego lub zmarłego, jak również stwierdzić fakt jego śmierci na wniosek osób zamieszkałych na jej obszarze, jeżeli ich prawa i interesy znajdują uzasadnienie w ustawodawstwie tej Umawiającej się Strony. To orzeczenie będzie miało skutki prawne tylko na obszarze tej Umawiającej się Strony, której organ wydał to orzeczenie.

3. Orzeczenie wydane zgodnie z ustępem 2 może być uchylone lub zmienione przez organ, który wydał orzeczenie, jeżeli na obszarze Umawiającej się Strony, której obywatelem była osoba zaginiona, nastąpiło uznanie jej za zaginioną lub zmarłą przez organ tej Strony z oznaczeniem innej daty domniemanej śmierci lub gdy wniosek o uznanie jej za zaginioną lub zmarłą został prawomocnie oddalony lub odrzucony przez organ tej Strony.

4. W przypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2 organy umawiających się Stron stosują prawo swego państwa.

Artykuł  28

Zawarcie małżeństwa

Zawarcie małżeństwa podlega prawu Umawiającej się Strony, na której obszarze małżeństwo zostaje zawarte. Do ważności małżeństwa zawartego przez obywateli jednej z Umawiających się Stron na obszarze drugiej Umawiającej się Strony wystarczy zachowanie formy przepisanej przez prawo Umawiającej się Strony, której obywatelami są osoby zawierające małżeństwo.

Artykuł  29

Stosunki osobiste i majątkowe małżonków

1. Osobiste i majątkowe stosunki prawne małżonków podlegają prawu Umawiającej się Strony, na której obszarze małżonkowie mają wspólne miejsce zamieszkania.

2. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania na obszarze jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na obszarze drugiej Umawiającej się Strony i przy tym oboje małżonkowie mają to samo obywatelstwo, to ich osobiste i majątkowe stosunki prawne podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, której są oni obywatelami.

3. Jeżeli jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a drugi - drugiej Umawiającej się Strony i jeden z nich ma miejsce zamieszkania na obszarze jednej, a drugi - na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to ich osobiste i majątkowe stosunki prawne podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, na której obszarze mieli oni swe ostatnie wspólne miejsce zamieszkania.

4. Do rozpoznawania spraw dotyczących osobistych i majątkowych stosunków prawnych między małżonkami właściwe są organy tej Umawiającej się Strony, której prawo zgodnie z ustępami 1, 2 i 3 powinno być stosowane.

Artykuł  30 ¹⁰

Ustalenie istnienia małżeństwa oraz uznanie małżeństwa za nieważne.

1. W sprawach o ustalenie istnienia małżeństwa albo unieważnienie małżeństwa stosuje się prawo Umawiającej się Strony, któremu podlegało zawarcie małżeństwa na podstawie artykułu 28.

2. W sprawach o ustalenie istnienia małżeństwa albo unieważnienie małżeństwa właściwe są organy Umawiającej się Strony, na której terytorium małżonkowie mają lub mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania. Jeżeli małżonkowie zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są również organy tej Umawiającej się Strony.

ROZWÓ D

Artykuł  30A ¹¹

1. W sprawach o rozwód stosuje się prawo Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w chwili wniesienia pozwu.

2. Jeżeli jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a drugi - drugiej Umawiającej się Strony, stosuje się prawo Umawiającej się Strony, której organ rozpatruje sprawę o rozwód.

Artykuł  30B ¹²

1. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w artykule 30 A ustęp 1 właściwe są organy Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w chwili wniesienia pozwu. Jeżeli w chwili wniesienia pozwu oboje małżonkowie zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są także organy tej Umawiającej się Strony.

2. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w artykule 30 A ustęp 2 właściwe są organy Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkują obydwoje małżonkowie. Jeżeli jeden z małżonków zamieszkuje na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a drugi - drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są organy obu Umawiających się Stron.

STOSUNKI MIĘDZY RODZICAMI I DZIEĆ MI

Artykuł  31

1. Stosunki prawne między rodzicami i dziećmi podlegają prawu Umawiającej się Strony, na której obszarze mają oni wspólne miejsce zamieszkania.

2. Jeżeli którekolwiek z rodziców lub dzieci ma miejsce zamieszkania na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to stosunki prawne między nimi podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.

3. 13 Jeżeli dziecko jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i prawo tej Umawiającej się Strony jest bardziej korzystne dla dziecka, stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony.

4. 14 W sprawach o alimenty przeciwko pełnoletnim dzieciom stosuje się prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje osoba ubiegająca się o alimenty.

Artykuł  32

Stosunki prawne między dzieckiem pozamałżeńskim a jego matką i ojcem podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.

Artykuł  33

Do rozpoznawania spraw dotyczących stosunków między rodzicami i dziećmi właściwe są organy Umawiającej się Strony , której prawo zgodnie z artykułami 31 i 32 powinno być stosowane.

PRZYSPOSOBIENIE

Artykuł  34

1. Dla przysposobienia właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiający.

2. Jeżeli dziecko zostaje przysposobione przez małżonków, z których jeden jest obywatelem jednej, a drugi obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, wówczas przysposobienie powinno odpowiadać prawu obowiązującemu na obszarach obu Umawiających się Stron.

3. Jeżeli dziecko jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a przysposabiający obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, to przy przysposobieniu lub jego rozwiązaniu potrzebna jest zgoda dziecka, jeżeli to jest wymagane według prawa Umawiającej się Strony, której ono jest obywatelem, jego przedstawiciela ustawowego i właściwego organu państwowego tej Umawiającej się Strony.

Artykuł  35

Do orzeczenia przysposobienia właściwy jest organ tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiający. W przypadku określonym w artykule 34 ustęp 2 właściwy jest organ Umawiającej się Strony, na obszarze której małżonkowie mają lub ostatnio mieli wspólne miejsce zamieszkania lub pobytu.

Artykuł  36

Przepisy artykułów 34 i 35 stosuje się odpowiednio do rozwiązania przysposobienia.

OPIEKA I KURATELA

Artykuł  37

1. Do opieki nad małoletnimi właściwe są prawo i organy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest małoletni.

2. Jeżeli małoletni jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a jego miejsce zamieszkania lub pobytu znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, organy tej Umawiającej się Strony mogą według swego prawa ustanowić opiekę, gdy tego wymaga interes małoletniego, ale tylko wówczas, gdy w państwie, którego małoletni jest obywatelem, opieka nie została jeszcze ustanowiona. O ustanowieniu opieki należy zawiadomić właściwy organ Umawiającej się Strony, której małoletni jest obywatelem, dołączając zwięzłe przedstawienie okoliczności sprawy. Na żądanie Umawiającej się Strony, której obywatelem jest małoletni, organ drugiej Umawiającej się Strony przekaże jej opiekę.

Artykuł  38

1. Jeżeli nad małoletnim będącym obywatelem jednej Umawiającej się Strony została ustanowiona opieka, a następnie miejsce zamieszkania lub pobytu małoletniego zostało przeniesione na obszar drugiej Umawiającej się Strony, organ, który dotychczas sprawował opieke, może żądać od organu drugiej Umawiającej się Strony przejęcia opieki do dalszego sprawowania.

2. Jeżeli małoletni nad którym została ustanowiona opieka przez organy jednej Umawiającej się Strony, posiada majątek na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, organ sprawujący opiekę może żądać od właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony, aby ustanowił kuratora do zarządu tym majątkiem.

Artykuł  39

Opiekun sprawuje pieczę zarówno nad osobą, jak i nad całym majątkiem ruchomym i nieruchomym osoby będącej pod opieką, niezależnie od tego, gdzie ta osoba przebywa lub gdzie położony jest jej majątek. Przepis ten nie dotyczy przypadków przewidzianych w artykule 38 ustęp 2.

Artykuł  40

Postanowienia artykułów 37-39 stosuje się odpowiednio do kurateli oraz do opieki (kurateli) nad osobami ubezwłasnowolnionymi.

Artykuł  41 ¹⁵

Forma czynności prawnej

1. Forma czynności prawnej podlega prawu Umawiającej się Strony, które właściwe jest dla samej czynności; jednak wystarczy zastosowanie się do prawa miejsca dokonania czynności.

2. Forma czynności prawnej odnoszącej się do nieruchomości podlega prawu Umawiającej się Strony, na której terytorium jest położona nieruchomość.

Artykuł  41A ¹⁶

Zobowiązania powstające wskutek czynów niedozwolonych (wskutek wyrządzenia szkody).

1. Odpowiedzialność z zobowiązań powstających wskutek czynów niedozwolonych (wskutek wyrządzenia szkody) ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, na której terytorium miało miejsce zdarzenie, uzasadniające roszczenie o naprawienie szkody.

2. Jeżeli powód i pozwany są obywatelami tej samej Umawiającej się Strony, stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony.

SPRAWY SPADKOWE

Artykuł  41B ¹⁷

Zasada równości w sprawach spadkowych.

Obywatele jednej Umawiającej się Strony zrównani są z obywatelami drugiej Umawiającej się Strony pod względem zdolności sporządzania i odwoływania testamentu dotyczącego mienia znajdującego się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub prawa, które powinno być tam wykonywane, jak również pod względem zdolności nabywania w drodze dziedziczenia mienia lub praw. Mienie i prawa przechodzą na nich na tych samych warunkach, jakie są przewidziane dla obywateli drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  42

Dziedziczenie

1. Dziedziczenie mienia ruchomego podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.

2. Dziedziczenie mienia nieruchomego podlega prawu Umawiającej się Strony, na której obszarze mienie to jest położone.

Artykuł  43

Mienie bezdziedziczne

Jeżeli według prawa Umawiających się Stron mienie spadkowe jako bezdziedziczne (przypadające państwu jako spadkobiercy z ustawy) przechodzi na własność państwa, to mienie ruchome przekazuje się państwu, którego obywatelem w chwili śmierci był spadkodawca, a mienie nieruchome przechodzi na własność państwa, na którego obszarze jest ono położone.

Artykuł  44

Forma testamentu

Formę testamentu ocenia się według prawa tej z Umawiających się Stron, której obywatelem był spadkodawca w czasie jego sporządzenia. Wystarczy jednak zachowanie przepisów prawa Umawiającej się Strony, na której obszarze testament został sporządzony. Przepis ten stosuje się również do odwołania testamentu.

Artykuł  45

Właściwość organów w sprawach spadkowych

1. Do przeprowadzenia postępowania spadkowego w sprawach dotyczących dziedziczenia mienia ruchomego, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 2, właściwe są organy Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.

2. Jeżeli całe ruchome mienie spadkowe, pozostałe po śmierci obywatela jednej z Umawiających się Stron, znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to na wniosek spadkobiercy lub zapisobiercy postępowanie spadkowe za zgodą wszystkich spadkobierców prowadzą organy tej Umawiającej się Strony.

3. Postępowanie spadkowe w sprawach dotyczących dziedziczenia mienia nieruchomego prowadzą organy Umawiającej się Strony, na której obszarze położone jest to mienie.

4. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio również do sporów powstałych w sprawach dotyczących dziedziczenia.

Artykuł  46

Zarządzenia dotyczące zabezpieczenia spadku

1. Organy jednej Umawiającej się Strony wydają zgodnie ze swym prawem zarządzenia niezbędne do zabezpieczenia znajdującego się na jej obszarze spadku po obywatelu drugiej Umawiającej się Strony.

2. Organy właściwe do zabezpieczenia spadku po obywatelu drugiej Umawiającej się Strony powinny zawiadomić niezwłocznie konsula tej Umawiającej się Strony o śmierci spadkodawcy i o osobach zgłaszających swe prawa do spadku, o wiadomych im okolicznościach dotyczących osób uprawnionych do spadku i ich miejsca pobytu, o istnieniu testamentu i o rozmiarach i wartości spadku, a także o tym, czy i jakie zostały wydane zarządzenia zabezpieczające.

3. Termin na przyjęcie spadku przewidziany przez prawo Umawiających się Stron oblicza się od dnia zawiadomienia konsula o śmierci spadkodawcy.

4. Na żądanie przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego przekazuje się mu ruchome mienie spadkowe i dokumenty zmarłego.

Artykuł  47

Otwarcie i ogłoszenie testamentu

Do otwarcia i ogłoszenia testamentu właściwy jest organ, którego rozpoznaniu podlegają sprawy spadkowe na obszarze Umawiającej się Strony, gdzie znajduje się testament. Jeżeli spadkodawca był obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, to właściwemu organowi tej Strony przesyła się odpis testamentu i protokołu otwarcia testamentu; na żądanie przesyła się również oryginał testamentu. Odpis testamentu może być przesłany również innemu organowi właściwemu do zabezpieczenia spadku.

Artykuł  48

Przedstawiciel dyplomatyczny lub konsularny jednej Umawiającej się Strony jest uprawniony do ochrony interesów obywateli tej Strony w sprawach spadkowych przed organami drugiej Umawiającej się Strony bez potrzeby wykazania się pełnomocnictwem, jeżeli obywatele ci nie mieszkają na jej obszarze i nie ustanowili pełnomocnika.

Artykuł  49

Jeżeli obywatel jednej Umawiającej się Strony zmarł w czasie podróży na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, nie posiadając na tym obszarze w chwili swej śmierci miejsca zamieszkania lub pobytu, wówczas rzeczy, które miał ze sobą, będą bez dalszych formalności wydane przedstawicielowi dyplomatycznemu lub konsularnemu Strony, której zmarły był obywatelem w chwili śmierci.

Artykuł  50

Wydanie spadku

1. Jeżeli ruchome mienie spadkowe albo suma pieniężna uzyskana ze sprzedaży ruchomego lub nieruchomego mienia spadkowego podlega po ukończeniu postępowania spadkowego wydaniu spadkobiercom będącym obywatelami drugiej Umawiającej się Strony, to mienie spadkowe albo uzyskaną sumę pieniężną przekazuje się przedstawicielowi dyplomatycznemu lub konsularnemu tej Umawiającej się Strony.

2. Organ właściwy do rozpoznawania spraw spadkowych wydaje zarządzenia o wydaniu mienia spadkowego przedstawicielowi dyplomatycznemu lub konsularnemu.

3. Mienie to może być przekazane spadkobiercom, jeżeli:

a) wszystkie roszczenia wierzycieli spadkodawcy zgłoszone w terminie ustanowionym przez prawo Umawiającej się Strony, gdzie położone jest mienie spadkowe, są zaspokojone lub zabezpieczone;

b) zostały zapłacone lub zabezpieczone wszystkie związane z dziedziczeniem podatki i inne daniny;

c) właściwe organy wydały, o ile to jest potrzebne, zezwolenie na wywóz mienia spadkowego.

4. Przekazania sum pieniężnych dokonuje się zgodnie z przepisami walutowymi obowiązującymi na obszarach Umawiających się Stron.

UMORZENIE POSTĘPOWANIA W SPRAWIE

Artykuł  50A ¹⁸

1. Jeżeli przed organami obu Umawiających się Stron zostanie wszczęte postępowanie w sprawie między tymi samymi stronami i na tej samej podstawie, organ, przed którym postępowanie zostało wszczęte później, powinien umorzyć postępowanie.

2. Jeżeli okaże się, że organ drugiej Umawiającej się Strony nie jest właściwy w sprawie, postępowanie może być podjęte na nowo.

UZNAWANIE I WYKONYWANIE ORZECZEŃ

Artykuł  51 ¹⁹

Uznawanie orzeczeń w sprawach o charakterze niemajątkowym.

Prawomocne orzeczenia sądów i innych właściwych organów jednej Umawiającej się Strony w sprawach cywilnych i rodzinnych o charakterze niemajątkowym uznawane są na terytorium drugiej Umawiającej się Strony bez potrzeby przeprowadzania dalszego postępowania, pod warunkami przewidzianymi w artykule 53.

Artykuł  52 ²⁰

Uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach o charakterze majątkowym.

Umawiające się Strony wzajemnie uznają i wykonują:

a) prawomocne orzeczenia sądów, jak również zawarte przed sądami ugody i orzeczenia państwowych biur notarialnych w sprawach cywilnych i rodzinnych o charakterze majątkowym, w zakresie stosunków prawnych powstałych po wejściu w życie niniejszej Umowy;

b) prawomocne wyroki w sprawach karnych w części dotyczącej naprawienia szkody spowodowanej przestępstwem.

Artykuł  53

Przesłanki uznania orzeczenia

Orzeczenie podlega uznaniu:

a) jeżeli uprawomocnienie się orzeczenia zostało stwierdzone przez właściwy organ;

b) jeżeli według postanowień niniejszej Umowy sprawa nie należała do wyłącznej właściwości organu Umawiającej się Strony, na której obszarze orzeczenie ma być uznane;

c) jeżeli żadna ze stron procesowych nie była pozbawiona możności obrony, a w razie nieposiadania zdolności procesowej - należytego przedstawicielstwa;

d) jeżeli orzeczenie nie jest sprzeczne z innym wcześniejszym orzeczeniem zapadłym w sporze między tymi samymi stronami procesowymi i co do tego samego przedmiotu, wydanym przez organ drugiej Umawiającej się Strony, ani nie stanowi rozstrzygnięcia sprawy wcześniej wszczętej toczącej się przed organem drugiej Umawiającej się Strony;

e) jeżeli przy wydaniu orzeczenia w sprawie, w której należało zastosować prawo drugiej Umawiającej się Strony, prawo to zostało zastosowane, chyba że zastosowane w sprawie prawo Umawiającej się Strony, której organ orzekał, nie różni się w sposób istotny od prawa drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  54

1. Sąd Umawiającej się Strony, na której obszarze orzeczenie podlega wykonaniu, może na odpowiedni wniosek zezwolić na przymusowe wykonanie (nadać klauzulę wykonalności) orzeczenia sądu drugiej Umawiającej się Strony lub ugody zawartej w sądzie, jeżeli istnieją przesłanki do ich uznania.

2. Dokumenty zaopatrzone klauzulą wykonalności traktuje się jak orzeczenia sądowe.

3. Zezwolenie na przymusowe wykonanie (nadanie klauzuli wykonalności) wydaje się zgodnie z przepisami Umawiającej się Strony, na której obszarze ma się odbywać wykonanie.

Artykuł  55

1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na przymusowe wykonanie (nadanie klauzuli wykonalności) należy dołączyć:

a) wypis sentencji orzeczenia z poświadczeniem jego prawomocności;

b) uwierzytelnione odpisy dokumentów, z których wynika, że pozwanemu (dłużnikowi), który nie wziął udziału w postępowaniu, zostało we właściwym czasie i we właściwy sposób doręczone wezwanie lub inne urzędowe zawiadomienie o wszczęciu postępowania;

c) uwierzytelniony przekład wniosku i dokumentów określonych w punktach a) i b).

2. Z wnioskiem o zezwolenie na przymusowe wykonanie (nadanie klauzuli wykonalności) można połączyć wniosek o przeprowadzenie egzekucji.

Artykuł  56

Zarzuty pozwanego (dłużnika)

Do sądu, który orzeka o zezwoleniu na przymusowe wykonanie (o nadaniu klauzuli wykonalności), pozwany (dłużnik) może zgłosić zarzuty zarówno przeciwko dopuszczalności tego zezwolenia, jak i przeciw roszczeniu stwierdzonemu orzeczeniem, jeżeli to jest dopuszczalne według prawa Umawiającej się Strony, na której obszarze orzeczenie zostało wydane.

Artykuł  56A ²¹

Sąd Umawiającej się Strony, który orzeka o uznaniu orzeczenia i o zezwoleniu na wykonanie orzeczenia (nadaniu klauzuli wykonalności), może żądać od stron, jak również od organu, który wydał orzeczenie, dodatkowych wyjaśnień.

Artykuł  56B ²²

Jeżeli na terytorium Umawiającej się Strony, której organ wydał orzeczenie, egzekucja została zawieszona zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony, na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zawiesza się postępowanie w sprawie o zezwolenie na wykonanie orzeczenia (nadanie klauzuli wykonalności), a jeżeli takie zezwolenie zostało już wydane, zawiesza się egzekucję.

WYKONYWANIE ORZECZEŃ O KOSZTACH

Artykuł  57

1. Jeżeli na stronę procesową, która w myśl artykułu 19 była zwolniona od obowiązku złożenia zabezpieczenia kosztów procesu zostanie prawomocnym orzeczeniem nałożony obowiązek zapłaty kosztów procesu, wówczas właściwy sąd drugiej Umawiającej się Strony zezwoli na wniosek strony uprawnionej bez pobierania opłat na przymusowe wykonanie (nada klauzulę wykonalności) orzeczenia o kosztach.

2. Za koszty sądowe uważa się również koszty poświadczenia, przekładu i uwierzytelnienia.

3. Orzeczeniami w rozumieniu ustępu 1 są również rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia kosztów.

Artykuł  58

1. Sąd rozstrzygający w myśl artykułu 57 o zezwoleniu na przymusowe wykonanie (o nadaniu klauzuli wykonalności) orzeczenia o kosztach powinien jedynie zbadać, czy:

a) orzeczenie, które ma być wykonane, jest zaopatrzone w poświadczenie prawomocności;

b) dołączony został uwierzytelniony przekład tej części orzeczenia, która zawiera ustalenie wysokości kosztów.

2. Koszty przekładu określonego w ustępie 1 punkt b) stanowią część kosztów egzekucyjnych.

Artykuł  59

1. Jeżeli chodzi o ściągnięcie nie zapłaconych kosztów sądowych, sąd Umawiającej się Strony, na której obszarze roszczenie o kosztach powstało i który rozstrzygał sprawę w pierwszej instancji, zwraca się do właściwego sądu drugiej Umawiającej się Strony o ściągnięcie kosztów sądowych. Sąd wezwany wszczyna przymusowe wykonanie i przekazuje ściągniętą kwotę przedstawicielowi dyplomatycznemu lub konsularnemu drugiej Umawiającej się Strony.

2. Do wniosku należy dołączyć:

a) zestawienie kosztów;

b) zaświadczenie o prawomocności rozstrzygnięcia;

c) uwierzytelniony przekład dokumentów określonych w punktach a) i b).

3. Przepis artykułu 58 ustęp 2 stosuje się odpowiednio do kosztów przekładu dokumentów wymienionych w ustępie 2.

Artykuł  60

Wydanie rzeczy i sum pieniężnych

Wydanie rzeczy i sum pieniężnych obywatelom drugiej Umawiającej się Strony odbywa się zgodnie z obowiązującymi w państwie przepisami dotyczącymi wywozu rzeczy lub przekazywania sum pieniężnych.

Artykuł  61

Koszty przymusowego wykonania

Do ustalenia i ściągnięcia kosztów związanych z przymusowym wykonaniem stosuje się ten sam tryb, który obowiązuje przy wykonywaniu orzeczeń sądów tej Umawiającej się Strony, na której obszarze orzeczenie zostaje wykonane.

ROZDZIAŁ  2

POMOC PRAWNA I STOSUNKI PRAWNE W SPRAWACH KARNYCH

WYDAWANIE I PRZEWÓZ PRZESTĘPCÓW ORAZ OSÓB ŚCIGANYCH O PRZESTĘPSTWO

Artykuł  62

Przestępstwa uzasadniające wydanie

1. Umawiające się Strony na żądanie wydają sobie wzajemnie znajdujące się na ich obszarze osoby ścigane lub osoby, w stosunku do których ma ulec wykonaniu wyrok.

2. 23 Wydanie w celu pociągnięcia do odpowiedzialności karnej następuje z powodu takich czynów, które według prawa obu Umawiających się Stron są przestępstwami i za których popełnienie przewidziana jest kara pozbawienia wolności na czas powyżej jednego roku lub kara surowsza. Wydanie w celu wykonania wyroku następuje, jeżeli dana osoba została skazana za czyn, który jest przestępstwem według prawa obu Umawiających się Stron, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności lub na karę surowszą.

Artykuł  63

Niewydawanie własnych obywateli

Wydanie nie następuje, jeżeli osoba, której wydania zażądano, jest obywatelem tej Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie.

Artykuł  64

Wydanie nie następuje również, jeżeli:

a) przestępstwo popełniono na obszarze Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie;

b) ściganie lub wykonywanie wyroku jest niedopuszczalne według prawa Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie, z powodu przedawnienia lub z powodu innej okoliczności wyłączającej ściganie;

c) wobec osoby, która popełniła przestępstwo, sąd albo inny organ Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie, wydał wyrok o to samo przestępstwo lub postanowienie o umorzeniu postępowania;

d) przestępstwo według prawa obu Umawiających się Stron podlega ściganiu w trybie oskarżenia prywatnego.

Artykuł  65 ²⁴

Obowiązek ścigania

1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się na wniosek drugiej Umawiającej się Strony do ścigania zgodnie ze swoim prawem własnych obywateli, podejrzanych o popełnienie przestępstwa na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony.

2. Obowiązek ścigania rozciąga się również na takie naruszenia prawa, które według prawa wzywającej Umawiającej się Strony uważane są za przestępstwa, a według prawa wezwanej Umawiającej się Strony - tylko za wykroczenia.

3. Wnioski o ściganie karne złożone zgodnie z prawem jednej Umawiającej się Strony przez pokrzywdzonych do jej właściwych organów w przepisanych terminach są skuteczne również na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

4. Osoby, które doznały szkody majątkowej wskutek przestępstwa, w związku z którym został złożony wniosek o ściganie karne, mogą brać udział w postępowaniu, jeżeli zgłosiły roszczenie o naprawienie szkody.

Artykuł  65A ²⁵

Postępowanie w sprawach z wniosku o ściganie.

1. Do wniosku o ściganie należy dołączyć:

a) informacje dotyczące osoby podejrzanego, jego miejsca zamieszkania lub pobytu, obywatelstwa, a także możliwie dokładny rysopis;

b) opis czynu, w związku z którym został złożony wniosek o ściganie;

c) tekst ustawy wzywającej Umawiającej się Strony, na podstawie której czyn został uznany za przestępstwo;

d) wniosek pokrzywdzonego o ściganie karne w sprawach karnych ściganych na wniosek pokrzywdzonego oraz wniosek o odszkodowanie;

e) w miarę możności informacje o wysokości szkody, którą sprawca wyrządził lub którą zamierzał wyrządzić.

Do wniosku dołącza się również znajdujące się w posiadaniu wzywającej Umawiającej się Strony materiały postępowania przygotowawczego lub uwierzytelnione ich odpisy oraz dowody. Przy przekazywaniu dowodów rzeczowych stosuje się postanowienia artykułu 83 ustęp 1 i 4.

2. Jeżeli w chwili złożenia wniosku o ściganie oskarżony jest aresztowany na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, przekazuje się go na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony.

3. Wezwana Umawiająca się Strona zobowiązana jest poinformować wzywającą Umawiającą się Stronę o orzeczeniu kończącym postępowanie. Na wniosek wzywającej Umawiającej się Strony należy przesłać odpis orzeczenia kończącego postępowanie.

Artykuł  66

Wniosek o wydanie

Do wniosku o wydanie należy dołączyć:

a) 26 uwierzytelniony odpis postanowienia o aresztowaniu, a jeżeli wniosek dotyczy wydania w celu wykonania wyroku - urzędowy odpis wyroku z adnotacją o jego prawomocności oraz danymi o części kary odbytej przez skazanego, opis okoliczności przestępstwa, w szczgólności dane co do miejsca i czasu jego popełnienia oraz kwalifikację prawną, a także, w miarę możliwości, dane co do wysokości szkody, którą sprawca wyrządził lub zamierzał wyrządzić;

b) tekst przepisów karnych, pod które podpada dane przestępstwo na obszarze Umawiającej się Strony żądającej wydania;

c) rysopis osoby, która ma być wydana, dane o jej stosunkach osobistych, obywatelstwie oraz miejscu zamieszkania, jak również w miarę możności fotografię i odcisk palców.

Artykuł  67

Uzupełniające dane do wniosku o wydanie

1. Jeżeli nadesłane dane nie są wystarczajce do uwzględnienia wniosku o wydanie, Strona wezwana może żądać uzupełnienia. Strona ta może zakreślić Stronie wzywającej termin od jednego do dwóch miesięcy do nadesłania uzupełniających danych. Na odpowiedni wniosek termin ten może być przedłużony.

2. Jeżeli Strona wzywająca nie nadeśle w zakreślonym terminie wyjaśnień niezbędnych do uwzględnienia wniosku o wydanie, Strona wezwana wypuści na wolność osobę, której wydania żądano.

ARESZTOWANIE OSOBY PODLEGAJĄCEJ WYDANIU

Artykuł  68

Po otrzymaniu wniosku o wydanie wraz z dokumentami Strona wezwana powinna niezwłocznie zgodnie ze swoim prawem zarządzić aresztowanie osoby, której wydania zażądano.

Artykuł  69

1. W przypadkach nagłych można aresztować osobę ściganą jeszcze przed nadejściem wniosku o wydanie, jeżeli tego zażądano z powołaniem się na postanowienie o aresztowaniu lub na prawomocny wyrok, a równocześnie zapowiedziano nadesłanie wniosku o wydanie. Wniosek o aresztowanie mogą zgłaszać właściwe sądy lub organy prokuratury do odpowiednich organów Strony wezwanej pocztą, telegraficznie, telefonicznie lub przez radio, w trybie przewidzianym w artykule 79.

2. Właściwe organy każdej z Umawiających się Stron mogą również bez przewidzianego w ustępie 1 wniosku aresztować osobę przebywającą na jej obszarze, jeżeli istnieją dostateczne dane wskazujące na to, że popełniła na obszarze drugiej Umawiającej się Strony przestępstwo uzasadniające wydanie.

3. O zastosowaniu aresztowania stosownie do ustępu 1 lub 2 należy bezzwłocznie zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę.

Artykuł  70 ²⁷

1. Osoba aresztowana stosownie do artykułu 69 ustęp 1 zostanie zwolniona, jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia wysłania zawiadomienia o aresztowaniu, przewidzianego w artykule 69 ustęp 3, nie wpłynie wniosek o wydanie.

2. Osoba aresztowana stosownie do artykułu 69 ustęp 2 zostanie zwolniona, jeżeli w ciągu miesiąca od chwili wysłania zawiadomienia przewidzianego w artykule 69 ustęp 3 nie wpłynie od drugiej Umawiającej się Strony zawiadomienie, że będzie zgłoszony wniosek o wydanie.

Artykuł  71

Odroczenie wydania

Jeżeli osoba, której wydania zażądano, jest ścigana z powodu innego przestępstwa na obszarze Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie, wówczas wydanie nastąpi po ukończeniu postępowania lub po odbyciu albo darowaniu kary.

Artykuł  72

Wydanie czasowe

1. Na uzasadniony wniosek w przypadku wymienionym w artykule 71 może nastąpić wydanie czasowe, jeżeli z powodu odroczenia wydania mogłyby powstać skutki ujemne dla postępowania karnego.

2. Osoba wydana czasowo powinna być zwrócona bezzwłocznie po przeprowadzeniu czynności postępowania przygotowawczego lub sądowego.

Artykuł  73

Przekazanie

Umawiająca się Strona, do której skierowano żądanie, obowiązana jest zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę, kiedy i w jakim miejscu nastąpi wydanie. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zażądała wydania, nie przejmie osoby podlegającej wydaniu w terminie miesięcznym od dnia dostarczenia danej osoby na umówione miejsce, osoba ta może być zwolniona.

Artykuł  74

Ponowne wydanie

Jeżeli osoba, którą wydano, uchyliła się w jakikolwiek sposób od wymiaru sprawiedliwości i znalazła się znowu na obszarze Umawiającej się Strony, która ją wydała, osoba ta na żądanie właściwych organów powinna być zatrzymana i ponownie wydana bez nowego postępowania.

Artykuł  75

Zbieg wniosków o wydanie

Jeżeli z żądaniem wydania zwróciło się kilka państw, Umawiająca się Strona, do której skierowano żądanie, według swego uznania postanowi, który z tych wniosków uwzględnić.

Artykuł  76

Ograniczenie ścigania osoby wydanej

Osoba wydana nie może być bez zgody Umawiającej się Strony, która ją wydała, ścigana ani karana z powodu innego przestępstwa, aniżeli to, za które została wydana. Osoba wydana nie może być bez zgody drugiej Umawiającej się Strony wydana innemu państwu.

Artykuł  77

Tranzyt

1. Każda z Umawiających się Stron jest obowiązana na wniosek drugiej Umawiającej się Strony zezwolić na przewiezienie przez swój obszar osoby, którą inne państwo wydało drugiej Umawiającej się Stronie. Nie ma to zastosowania, jeżeli według postanowień niniejszej Umowy nie powstawałby obowiązek wydania.

2. Wniosek o tranzyt należy składać w tym samym trybie, jak wniosek o wydanie.

Artykuł  77A ²⁸

Koszty wydania i tranzytu.

Koszty wydania ponosi Umawiająca się Strona, na której terytorium one powstały, a koszty tranzytu - wzywająca Umawiająca się Strona.

Artykuł  78

Zawiadomienie o wyniku postępowania karnego

Umawiająca się Strona, której wydano osobę, zawiadomi Umawiającą się Stronę, która ją wydała, o wyniku postępowania karnego, a w razie wydania wyroku prześle jego odpis.

Artykuł  79 ²⁹

Tryb porozumiewania się

W sprawach o wydanie, ściganie i tranzyt Prokuratura Generalna lub Ministerstwo Sprawiedliwości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz Prokuratura lub Ministerstwo Sprawiedliwości Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich porozumiewają się bezpośrednio.

Artykuł  80

Odmowa pomocy prawnej

Poza przypadkami przewidzianymi w artkule 12 pomocy prawnej w sprawach karnych można odmówić, jeżeli:

a) 30 (skreślony);

b) 31 pomoc prawna dotyczy czynów, które zgodnie z prawem Strony wezwanej nie są przestępstwami lub wykroczeniami.

Artykuł  81

Czasowe przekazanie osób pozbawionych wolności

Jeżeli zajdzie potrzeba przesłuchania świadka pozbawionego wolności na obszarze Umawiającej się Strony, do której skierowano żądanie, organy tej Strony wymienione w artykule 79 mogą zarządzić przekazanie go na obszar Umawiającej się Strony, która zażądała wydania, pod warunkiem, że świadek będzie pozostawać w więzieniu. Natychmiast po przesłuchaniu świadek będzie przekazany z powrotem.

Artykuł  82

Tranzyt świadka

Jeżeli osoba pozbawiona wolności w innym państwie będzie wezwana przez organ Strony wzywającej w celu przesłuchania w chrakterze świadka - wymienione w artykule 79 organy Strony wezwanej zezwolą na tranzyt tej osoby przez obszar swego państwa z zachowaniem przepisów artykułu 11.

Artykuł  83

Przekazywanie dowodów rzeczowych

1. Właściwe organy obu Umawiających się Stron obowiązują się przekazywać sobie wzajemnie na żądanie przedmioty uzyskane przez oskarżonego w drodze przestępstwa oraz pieniądze i inne wartości uzyskane za te przedmioty, jak również przedmioty, które w postępowaniu karnym mogą służyć jako środki dowodowe.

2. Przekazanie tych przedmiotów nastąpi w miarę możności jednocześnie z wydaniem sprawcy. Jednak przekazanie to nastąpi także wtedy, gdy wydanie sprawcy nie może być dokonane z powodu jego śmierci, ucieczki lub z innych przyczyn.

3. Strona wezwana może czasowo zatrzymać te przedmioty lub zastrzec ich zwrot w najkrótszym czasie, jeżeli są one jej potrzebne w innym postępowaniu karnym.

4. Prawa osób trzecich do tych przedmiotów pozostają nienaruszone i przedmioty te po ukończeniu postępowania należy zwrócić Stronie wezwanej w celu wydania ich osobom uprawnionym.

Artykuł  84

Zawiadomienie o skazaniu

1. Umawiające się Strony będą sobie wzajemnie przesyłać raz w roku zawiadomienia o prawomocnych wyrokach skazujących wydanych przez sądy jednej Umawiającej się Strony wobec obywateli drugiej Umawiającej się Strony.

2. Umawiające się Strony będą sobie wzajemnie przesyłać na wniosek informacje o karalności osób poprzednio zamieszkałych na obszarze jednej Umawiającej się Strony, jeżeli osoby te są ścigane na obszarze drugiej Umawiającej się Strony.

CZĘŚĆ  TRZECIA

Artykuł  85

Postanowienia końcowe

Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Moskwie.

Umowa niniejsza zawarta jest na okres 5 lat, licząc od dnia jej wejścia w życie, i ulega automatycznie przedłużeniu każdorazowo na dalszy pięcioletni okres, o ile żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej na 6 miesięcy przed upływem odpowiedniego okresu.

Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 28 grudnia 1957 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Umową i zaopatrzyli ją pieczęciami.

PROTOKÓŁ DODATKOWY

do Umowy o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, podpisanej w Warszawie dnia 28 grudnia 1957 roku.

Przy podpisaniu w dniu dzisiejszym Umowy o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych Pełnomocnicy Umawiających się Stron stwierdzają, co następuje:

I

Porozumiewanie się w sprawach dotyczących pomocy prawnej przewidziane w artykułach 3 i 18 Umowy może odbywać się w stosunkach z Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką bezpośrednio między właściwymi centralnymi organami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i właściwymi centralnymi organami wymienionych Republik Radzieckich.

II ³²

Wykładnia niniejszej Umowy, w szczególności w związku z możliwymi zmianami ustawodawstwa Umawiających się Stron, będzie odbywać się drogą porozumienia się między Ministerstwem Sprawiedliwości lub Generalną Prokuraturą Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Ministerstwem Sprawiedliwości Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub Prokuraturą Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Niniejszy Protokół Dodatkowy, będący integralną częścią wspomnianej wyżej Umowy, sporządzony został w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Warszawa, dnia 28 grudnia 1957 roku.

Po zaznajomieniu się z powyższą Umową Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 18 lutego 1958 roku.

1 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez ust. 1 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

2 Art. 2 ust. 1 zmieniony przez ust. 2 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

3 Art. 10 zmieniony przez ust. 3 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

4 Art. 11 zmieniony przez ust. 4 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

5 Art. 14 zmieniony przez ust. 5 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

6 Art. 17a dodany przez ust. 6 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

7 Art. 18 zmieniony przez ust. 7 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

8 Art. 20 zmieniony przez ust. 8 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

9 Art. 22 zmieniony przez ust. 9 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

10 Art. 30 zmieniony przez ust. 10 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

11 Art. 30A dodany przez ust. 11 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

12 Art. 30B dodany przez ust. 11 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

13 Art. 31 ust. 3 dodany przez ust. 12 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

14 Art. 31 ust. 4 dodany przez ust. 12 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

15 Art. 41 zmieniony przez ust. 13 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

16 Art. 41A dodany przez ust. 14 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

17 Art. 41 B dodany przez ust. 14 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

18 Art. 50A dodany przez ust. 15 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

19 Art. 51 zmieniony przez ust. 16 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

20 Art. 52 zmieniony przez ust. 17 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

21 Art. 56A dodany przez ust. 18 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

22 Art. 56B dodany przez ust. 18 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

23 Art. 62 ust. 2 zmieniony przez ust. 19 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

24 Art. 65 zmieniony przez ust. 20 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

25 Art. 65A dodany przez art. 21 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

26 Art. 66 pkt a) zmieniony przez ust. 22 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

27 Art. 70 zmieniony przez ust. 23 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

28 Art. 77A dodany przez ust. 24 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

29 Art. 79 zmieniony przez ust. 25 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

30 Art. 80 pkt a) skreślony przez ust. 26 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

31 Art. 80 pkt b) zmieniony przez ust. 26 Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

32 Część II Protokołu dodatkowego do Umowy zmieniona przez część II Protokołu z dnia 23 stycznia 1980 r. (Dz.U.80.28.121) zmieniającego nin. Umowę z dniem 16 listopada 1980 r.

• Identyfikator: Dz.U.1958.32.147
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: ZSRR-Polska. Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. Warszawa.1957.12.28.
• Data aktu: 28/12/1957
• Data ogłoszenia: 07/06/1958
• Data wejścia w życie: 08/05/1958