Określanie cen aptecznych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 24 czerwca 1938 r.

o określaniu cen aptecznych.

Na podstawie art. 2 pkt 13) i art. 10 zasadniczej ustawy sanitarnej z dnia 19 lipca 1919 r. (Dz. P. P. P. Nr 63, poz. 371), § 88 ustawy dla farmaceutów i aptek (Dz. praw z 1844 r. tom 35), art. 380 ustawy lekarskiej (ros. zbiór praw z 1905 r. t. XIII), § 7 austriackiej ustawy aptekarskiej z dnia 18 grudnia 1906 r. (Dz. u. p. austr. z 1907 r. Nr 5), § 78 i 80 niemieckiej ustawy przemysłowej zarządzam co następuje:

§  1.

(1) Apteki, uprawnione do sprzedaży środków leczniczych, powinny pobierać za te środki, za naczynia i opakowania oraz za pracę przy sporządzaniu i wydawaniu lekarstw ceny określone w załączonej do rozporządzenia niniejszego taksie aptekarskiej (załącznik. Nr 1).

(2) Przez termin "apteka", używany w dalszych przepisach niniejszego rozporządzenia, rozumie się aptekę uprawnioną do sprzedaży środków leczniczych, a przez termin "taksa" - taksę aptekarską (załącznik Nr 1).

(3) Za środki nie objęte taksą apteki te powinny pobierać ceny obliczone na podstawie norm, podanych w rozporządzeniu niniejszym.

(4) Apteki mogą za nie pobierać ceny niższe od określonych w taksie lub obliczonych na podstawie norm, podanych w rozporządzeniu niniejszym, jednak nie może to być przedmiotem reklamy dla apteki. Cena ta, pobrana przez aptekę, powinna być uwidoczniona na sygnaturze obok ceny normalnej.

§  2.

(1) Cenę lekarstwa ustala się według norm obowiązujących w chwili wydania lekarstwa.

(2) Cenę lekarstwa oblicza się przez dodanie cen: za materiał, za naczynie i opakowanie oraz za pracę przy sporządzeniu i wydaniu lekarstwa.

(3) Apteki mogą pobierać ustalone ceny tylko za takie naczynia i opakowania, w jakich lekarstwa powinny być i były wydane.

(4) Za kroplomierze (zwykłe i oczne) może być pobierana opłata tylko w przypadkach, gdy kroplomierze te wyraźnie są przepisane przez lekarza lub gdy są żądane przez kupującego lekarstwo.

§ 3. Najniższa cena każdej jednostki ciężaru, ustalonej zgodnie z przepisami § 4 ust. (1) i § 10, wynosi 5 groszy, o ile w taksie nie jest określona cena niższa.

§  4.

(1) Taksa uwzględnia następujące jednostki ciężaru w gramach: 0,01, 0,1, 1,0, 10,0, 100,0, 200,0, Jeżeli w taksie oznaczona jest cena tylko dla niższej jednostki, to dla uzyskania ceny wyższej jednostki cenę grama, dekagrama lub hektograma należy pomnożyć przez 8, cenę centygrama i decygrama przez 10; dla uzyskania ceny niższej jednostki cenę hektograma względnie dekagrama należy podzielić przez 8, cenę grama względnie decygrama - przez 10; ułamki grosza zaokrągla się do 1 grosza.

(2) Dla ustalenia ceny decygrama wydawanego ponad 1 gram, należy cenę grama podzielić przez 10; dla ustalenia ceny grama wydawanego ponad 10 gramów należy cenę dekagrama podzielić przez 10; dla ustalenia ceny dekagrama wydawanego ponad 100 gramów należy cenę hektograma podzielić przez 10, dla ustalenia ceny grama wydawanego ponad 100 gramów należy cenę hektograma podzielić przez 100.

(3) Cenę ilości od 200 do 500 gramów oblicza się w stosunku do ceny za 100 gramów z odliczeniem od otrzymanego iloczynu 10%; cenę ilości ponad 500 gramów oblicza się w stosunku do ceny za 1 kg.

§ 5. Cena pobierana za kilka jednakowych jednostek ciężaru nie może przewyższać ceny, oznaczonej dla wyższej jednostki ciężaru.

§ 6. Środki lecznicze przepisane w kroplach powinny być obliczane według tablicy XI Farmakopei Polskiej, zatwierdzonej przez Ministra Opieki Społecznej (wydanie II z 1937 r.).

§ 7. Sproszkowanie materiału, który daje się łatwo proszkować w moździerzu porcelanowym, nie podlega opłacie ustanowionej w pkt 11 części III taksy.

§ 8. Jeżeli lekarz nie poda w recepcie ilości wagowej środka obojętnego albo jeżeli do zrobienia lekarstwa w formie zapisanej potrzebne jest dodanie środka obojętnego, w recepcie nie wymienionego, wówczas należność powinna być obliczona za rzeczywiście zużytą ilość tego środka; nazwa środka i jego ilość powinna być przez aptekę uwidoczniona na recepcie.

§  9.

(1) Cena sprzedażna specyfiku farmaceutycznego nie może przekraczać ceny obliczonej według taksy, przy czym pracę należy obliczać według pozycyj za masową produkcję.

(2) Za specyfik farmaceutyczny nie może być pobierana cena wyższa od oznaczonej na etykiecie, przy czym zysk aptekarza nie może przekraczać 33 i ¹/₃% ceny sprzedażnej, gdy cena ta nie przekracza 9 złotych, a 25% - gdy cena sprzedażna wynosi więcej niż 9 złotych.

§  10.

(1) Dla środków leczniczych nie objętych taksą ceny sprzedażne należy ustalać w sposób następujący: najpierw ustala się cenę. sprzedażną kilograma przez doliczenie do ceny zakupu 50% tej ceny; dla ustalenia ceny jednostki niższej do 1 grama cenę każdej poprzedzającej jednostki wyższej dzieli się przez 8, a dla ustalenia ceny jednostki niższej od 1 grama każdą poprzedzającą jednostkę wyższą dzieli się przez 10; ułamki grosza zaokrągla się do 1 grosza. Za ceny zakupu uważa się jedynie ceny podane w fakturach hurtowych składów materiałów aptecznych lub wytwórców.

(2) 1 (skreślony).

§  11.

(1) Cena sprzedażna wód mineralnych i innych artykułów nie wymagających ważenia, zmiany opakowania oraz środków opatrunkowych powinna być ustalana w ten sposób, aby zysk apteki nie przekraczał 25% ceny sprzedażnej.

(2) Do ceny zakupu surowic i szczepionek epidemicznych, wymienionych w załączniku Nr 2 do niniejszego rozporządzenia, apteka dolicza 25% tej ceny.

(3) Na pokrycie kosztów przewozu środków wymienionych w ust. (2) do ceny zakupu apteka może doliczać 10% tej ceny.

§ 12. 2

1) Za środki lecznicze, znajdujące się w obrocie pod nazwami dowolnie im przez wytwórcę nadanymi, a wymienionymi w załączniku Nr 3 do rozporządzenia niniejszego, nie może być pobrana cena wyższa od ceny ustalonej w taksie dla tego samego środka pod nazwą naukową.

(2) Przepisu ust. (1) nie stosuje się w przypadkach, kiedy kupujący w odręcznej sprzedaży żąda preparatu oryginalnego bądź kiedy lekarz uzupełni receptę dodaniem, obok nazwy środka leczniczego, nazwiska wytwórcy lub nazwy firmy, lub też słowa "oryginalny" (w skróceniu "oryg."); wtedy apteka obowiązana jest wydać żądany środek oryginalny.

§  13.

(1) Za środki lecznicze i opatrunkowe, wydawane na koszt instytucyj rządowych i samorządu terytorialnego oraz dla osób objętych państwową pomocą lekarską, z przepisu lekarzy tej pomocy, apteki powinny pobierać ceny zniżone, uzyskane przez potrącenie od norm ogólnie obowiązujących w chwili wydania tych środków następującego opustu: a) od lekarstw przepisanych w formie recepty 25%, b) od środków leczniczych przepisanych nie w formie recepty (sprzedaż odręczna) i od specyfików oraz od środków opatrunkowych - 10%.

(2) Jeżeli lekarz nie poda w przepisie wielkości opakowania lub ilości zawartej w opakowaniu albo rozmiaru środka opatrunkowego, wówczas środki lecznicze i opatrunkowe, przepisane na koszt instytucyj i osób wymienionych w ust. (1), należy wydawać w najmniejszym istniejącym opakowaniu lub rozmiarze,

(3) Obowiązek pobierania cen zniżonych W sposób podany w ust. (1), ciąży na aptece jedynie wtedy, gdy należność za pobierane lekarstwa jest uiszczona przy ich odbiorze lub w ciągu 30 dni od daty złożenia rachunku.

§  14.

(1) Za środki lecznicze, wymienione W załączniku Nr 4, a przeznaczone do przepisywania przez lekarzy dla ubogich chorych, apteki pobierają ceny oznaczone w tym załączniku.

(2) Środki lecznicze wymienione w ust. (1) lekarze mogą zapisywać tylko w przypadkach udzielania pomocy lekarskiej ubogim bezpłatnie lub na warunkach ulgowych, gdy nabycie lekarstwa przez chorego po cenie normalnej jest w danej chwili rzeczywistą trudnością.

(3) Oprócz danych, określonych w § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych t. dnia 28 sierpnia 1930 r. o wydawaniu z aptek Środków lekarskich (Dz. U. R. P. z 1931 r. Nr 6, poz. 30), recepty, przepisywane według wykazu wymienionego w ust. (1), powinny zawierać w nagłówku napis "pharmacopea pro paupere" oraz dokładny adres chorego.

§ 15. Do proszków należy używać tylko kapsułek samoistnie otwierających się.

§ 16. Ceny specyfików farmaceutycznych, znajdujących się w obrocie w chwili wejścia W życie rozporządzenia niniejszego, ustalone według przepisu § 9 ust. (1), powinny być w ciągu 30 dni od tej daty przedłożone Ministrowi Opieki Społecznej do zatwierdzenia.

§ 17. Kto wykracza przeciw przepisom rozporządzenia niniejszego, podlega karze przewidzianej w ustawach obowiązujących.

§  18.

(1) Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

(2) Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1934 r. o określeniu cen aptecznych (Dz. U. R. P. Nr 62, poz. 522).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr 1 ³

TAKSA APTEKARSKA.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 2

Surowice i szczepionki

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 3

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 4

Wykaz środków leczniczych pojedynczych i złożonych, przeznaczonych do przepisywania przez lekarzy dla chorych ubogich.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 5 ⁴

(skreślony).

1 § 10 ust. 2 skreślony przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 1949 r. (Dz.U.49.8.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lutego 1949 r.

2 § 12 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 31 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.14.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1939 r.

3 Załącznik nr 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.14.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1939 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

4 Załącznik nr 5 skreślony przez § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 1949 r. (Dz.U.49.8.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lutego 1949 r.

• Identyfikator: Dz.U.1938.58.454
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Określanie cen aptecznych.
• Data aktu: 24/06/1938
• Data ogłoszenia: 11/08/1938
• Data wejścia w życie: 11/09/1938