Zapewnienie pracy i zaopatrzenie uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego.

USTAWA

z dnia 2 lipca 1937 r.

o zapewnieniu pracy i o zaopatrzeniu uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego.

Art.  1. ¹

W trosce o zabezpieczenie bytu osobom, zasłużonym w walkach o niepodległość Państwa Polskiego, ustawa niniejsza zapewnia im pracę lub zaopatrzenie.

Art.  1a. ²

Ustanawia się przy Prezesie Rady Ministrów Opiekuna Głównego i Radę Opiekuńczą nad uczestnikami walk o niepodległość Państwa Polskiego oraz opiekunów okręgowych przy wojewódzkich władzach administracji ogólnej.

Art.  1b. ³

1. Zadaniem Opiekuna Głównego jest roztaczanie wszechstronnej opieki moralnej i materialnej nad osobami, określonymi w art. 1 oraz współdziałanie w tym celu z władzami, powołanymi do wykonania ustawy niniejszej.

2. Opiekuna Głównego powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Opieki Społecznej, przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów.

Art.  1c. ⁴

1. Zadaniem Rady Opiekuńczej jest:

1) zarządzanie majątkiem, przeznaczonym na cele pomocy materialnej dla osób, określonych w art. 1;

2) wydawanie opinii w sprawach, objętych art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 2 i art. 14 ust. 6;

3) rozpatrywanie spraw, przekazanych jej przez Opiekuna Głównego.

2. Rada Opiekuńcza jest osobą prawną.

3. Członków Rady Opiekuńczej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Opieki Społecznej, przedstawiony po zasięgnięciu opinii Opiekuna Głównego.

4. Organizację Rady Opiekuńczej i sposób zarządu majątkiem, określonym w ust. 1, oznaczy statut Rady, wydany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Opieki Społecznej.

5. Opiekun Główny sprawuje kontrolę nad działalnością Rady Opiekuńczej.

Art.  1d. ⁵

1. Minister Opieki Społecznej na wniosek Opiekuna Głównego powołuje i odwołuje okręgowych opiekunów nad uczestnikami walk o niepodległość Państwa Polskiego przy wojewódzkich władzach administracji ogólnej oraz oznacza okręgi ich działalności.

2. Opiekun okręgowy pełni w wyznaczonym mu okręgu funkcje, zlecone przez Opiekuna Głównego.

Art.  2.

1. Osoba odznaczona Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Niepodległości lub Medalem Niepodległości oraz osoba nie odznaczona, która udowodni czynny udział w walkach o niepodległość, przy równych kwalifikacjach zawodowych, ma pierwszeństwo przy obsadzaniu stanowisk w urzędach, przedsiębiorstwach i zakładach państwowych i samorządowych oraz w przedsiębiorstwach i zakładach przez państwo subwencjonowanych lub koncesjonowanych.

2). 6 Pierwszeństwo takie służy również wdowie po osobie, określonej w ust. 1 lub synowi (córce), jeżeli są żywicielami rodzeństwa do 18 roku życia lub rodziców, pozostałych po osobie zmarłej.

(3) 7 Minister Spraw Wojskowych określa sposób, w jaki ma być udowodniony czynny udział w walkach o niepodległość.

Art.  3. ⁸

(1) Każda instytucja i zakład o charakterze publicznoprawnym oraz każde przedsiębiorstwo i zakład pracy, niezależnie od tego, czy jest własnością państwową, samorządową, czy prywatną, ma obowiązek zatrudnić na każdych 33 pracowników co najmniej jedną osobę, posiadającą warunki, określone w art. 2 ust. (1) i (2), poszukującą pracy, zdolną do niej i skierowaną przez właściwy urząd lub instytucję pośrednictwa pracy.

(2) Obowiązkowi, przewidzianemu w ust. (1), podlega również każdy pracodawca, prowadzący roboty sezonowe, budowlane, ziemne, brukarskie, drogowe, kolejowe, wodne (budowlane, regulacyjne) oraz melioracyjne.

(3) W instytucji, przedsiębiorstwie i zakładzie pracy o zmiennej liczbie pracowników liczbę osób, posiadających warunki, określone w art. 2 ust. (1) i (2)., przypadającą do zatrudnienia w danym miesiącu kalendarzowym, ustala się na podstawie przeciętnej miesięcznej pracowników zatrudnionych w miesiącu poprzednim, z wyjątkiem gospodarstw rolnych, gdzie bierze się za podstawę do obliczenia tylko stałych rocznych pracowników rolnych.

(4) Jeżeli pracodawca w rozumieniu ust. (1) i (2) w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zatrudniał więcej uczestników walk o niepodległość niż to określa ust. (1), liczba zatrudnionych uczestników walk o niepodległość nie może być zmniejszona w przeciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy niniejszej.

5). Pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę, zawartą z osobą, posiadającą warunki, określone w art. 2 ust. 1 i 2, tylko za uprzednią zgodą Opiekuna Głównego, którego decyzje są ostateczne. Opiekun Główny może uprawnienie do wyrażania zgody przekazać opiekunowi okręgowemu. Przepis ten nie narusza przewidzianych w obowiązujących przepisach zasad niezwłocznego rozwiązania umowy o pracę z ważnych powodów lub z winy strony przeciwnej.

(6) W przypadku niezdolności do pracy osoby, wymienionej w art. 2 ust. 1, prawo zatrudnienia w myśl art. 3 uzyskuje członek rodziny osoby, niezdolnej do pracy, który utrzymuje tę osobę.

(7) Minister Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz z właściwymi ministrami może na wniosek Opiekuna Głównego lub po zasięgnięciu jego opinii ustalić dla poszczególnego przedsiębiorstwa i zakładu lub poszczególnego obszaru normę wyższą, niż przewiduje ust. (1), aby zapewnić zatrudnienie na danym obszarze wszystkim uczestnikom walk o niepodległość.

Art.  4. ⁹

Publiczne instytucje pośrednictwa pracy obowiązane są kierować na wakujące miejsca pracy w pierwszym rzędzie zarejestrowanych bezrobotnych uczestników walk o niepodległość lub osób, określonych w art. 2 ust. 2 i w art. 3 ust. 6.

Art.  5. ¹⁰

(1) Zaopatrzenie ze Skarbu Państwa służy:

a) osobie odznaczonej Krzyżem Niepodległości z Mieczami lub Krzyżem Niepodległości, jeżeli osoba ta nie posiada środków, zapewniających egzystencję, a utraciła według orzeczenia komisji lekarskiej co najmniej 50% zdolności do zarobkowania lub przekroczyła 55 lat życia,

b) wdowie po osobie, określonej w lit. a), w przypadku, gdy małżeństwo zostało zawarte przez tę osobę przed przyznaniem jej zaopatrzenia, oraz sierotom, jeżeli wdowa i sieroty nie posiadają środków, zapewniających egzystencję; wdowie jednak nie służy to prawo, jeżeli wspólność małżeńska została sądownie rozdzielona bez obowiązku męża do utrzymania żony,

c) rodzicom osoby zmarłej, określonej w lit. a), w przypadku, gdy zmarły nie zostawił wdowy ani dzieci lub gdy pozostała wdowa i sieroty nie otrzymują zaopatrzenia z ustawy niniejszej, a rodzice nie pobierają żadnego zaopatrzenia ze Skarbu Państwa i nie posiadają środków zapewniających egzystencję,

2). Zaopatrzenie, przewidziane w ust. 1, może być przyznane również osobom, nie posiadającym obywatelstwa polskiego.

(3) Za nie posiadającą środków, zapewniających egzystencję, należy uważać osobę, której dochód miesięczny z wszelkich źródeł nie przekracza łącznie kwoty, określonej w art. 6 ust. (1) dla osoby samotnej, lub w art. 6 ust. (1) i (2) dla osoby posiadającej rodzinę.

(4) Za nie posiadającą środków, zapewniających egzystencję, należy również uważać;

a) osobę właściciela gospodarstwa rolnego o powierzchni nie przekraczającej 5 ha ziemi użytkowej I lub II klasy, 8 ha III klasy i 10 ha - IV klasy,

b) osobę, posiadającą gospodarstwo rolne na mocy przepisów o nadaniu ziemi żołnierzom Wojska Polskiego lub z mocy ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. Nr 1, poz. 1 z 1926 r.),

c) osobę, posiadającą osadę rentową o powierzchni poniżej 20 ha na obszarze województwa poznańskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego oraz poniżej 35 ha na obszarze województwa pomorskiego, jeżeli nabycie tych osad nastąpiło po dniu 1 lipca 1919 r.,

jeżeli osoby, wymienione pod. lit. a), b) i c), czerpią swój dochód wyłącznie z gospodarstwa lub osady.

(5) Zaświadczenia o stanie majątkowym oraz o środkach utrzymania wydaje powiatowa władza administracji ogólnej.

6). Komisja lekarska I instancji dla funkcjonariuszów państwowych orzeka o stopniu utraty zdolności do zarobkowania (ust. 1). Od orzeczenia komisji lekarskiej I instancji służy w terminie dni 30 odwołanie do komisji lekarskiej II instancji.

Art.  6.

(1) Zaopatrzenie zasadnicze osoby, określonej w art. 5 ust. (1) lit. a), wynosi miesięcznie 90 złotych w miejscowościach, zaliczonych do klasy A. Kwotę tę obniża się zależnie od miejsca zamieszkania, a mianowicie: do zł 70 - w razie zamieszkania w miejscowości, zaliczonej do klasy B, oraz do zł 60 - w razie zamieszkania w miejscowości, zaliczonej do klasy C.

(2) 11 Osobie, pobierającej zaopatrzenie na podstawie art. 5 ust. (1) lit. a), służy prawo do dodatku rodzinnego w wysokości 20% zaopatrzenia zasadniczego na żonę, wobec której ma obowiązek utrzymania, i na każde dziecko, będące na wyłącznym utrzymaniu, w wysokości 10% zaopatrzenia zasadniczego. Dodatek rodzinny nie może być przyznany na więcej niż na 4 dzieci, będących na wyłącznym utrzymaniu pobierającego zaopatrzenie. Prawo do dodatku na dziecko służy do ukończenia 18 roku życia. Jeżeli dziecko uczęszcza do szkoły publicznej, albo kształci się zawodowo, bądź wskutek ułomności fizycznej, umysłowej, albo nieuleczalnej choroby nie może zarabiać na swoje utrzymanie, prawo do dodatku służy do ukończenia 24 roku życia. Zawarcie związku małżeńskiego przed 18, bądź 24 rokiem życia powoduje utratę dodatku rodzinnego na dziecko. Minister Skarbu może przyznać dodatek do zaopatrzenia w wysokości nie przekraczającej 50% zaopatrzenia zasadniczego osobie, odznaczonej Krzyżem Niepodległości z Mieczami, oraz osobie, odznaczonej Krzyżem Niepodległości, która w walkach o niepodległość zajmowała stanowisko kierownicze lub samodzielne albo też w Wojsku Polskim - stanowisko oficerskie lub równorzędne.

(3) Za miarodajne do wymiaru zaopatrzenia uważa się dla osoby, która pobierała zaopatrzenie na podstawie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 stycznia 1936 r. o zaopatrzeniu osób szczególnie zasłużonych w walkach o niepodległość Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. Nr 3, poz. 8) - miejsce jej zamieszkania w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej, zaś dla osoby, która otrzyma zaopatrzenie po wejściu w życie ustawy niniejszej - ostatnią miejscowość, będącą miejscem jej zamieszkania co najmniej w przeciągu jednego roku.

(4) W przypadku nieprzewidzianym w przepisach ust. (3) służy zaopatrzenie w wymiarze, ustalonym dla miejscowości klasy B.

(5) Wymiar, dokonany w myśl artykułu niniejszego, ulega zmianie w razie zmiany miejsca zamieszkania. Zmiana tego wymiaru następuje w przypadku przesiedlenia się osoby uprawnionej do miejscowości klasy wyższej po upływie trzech lat, w przypadku przesiedlenia się jej do miejscowości klasy niższej - po upływie jednego roku zamieszkiwania w nowej miejscowości.

(6) Przy wymiarze zaopatrzenia zasadniczego na podstawie ustawy niniejszej obowiązuje podział miejscowości na klasy, zawarty w załączniku do art. 17 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o zaopatrzeniu inwalidzkim (Dz. U. R. P. Nr 26, poz. 238) wraz z późniejszymi zmianami i uzupełnieniami.

Art.  7.

(1) Zaopatrzenie wdowy i sierot wynosi:

a) dla wdowy - 50% zaopatrzenia zasadniczego zmarłego męża,

b) dla każdej sieroty, której matka pobiera zaopatrzenie - po 33¹/₃% zaopatrzenia wdowy,

c) dla każdej sieroty, której matka nie żyje, lub nie pobiera zaopatrzenia - po 50% zaopatrzenia wdowy.

(2) Suma zaopatrzenia wdowiego łącznie z zaopatrzeniem sierocym, bądź suma zaopatrzeń sierocych nie może przekraczać 100% zaopatrzenia zasadniczego zmarłego.

(3) 12 W przypadku, zasługującym na szczególne uwzględnienie, gdy po zmarłej osobie, określonej w art. 5 ust. (1) lit. a), pozostanie więcej niż 4 dzieci, zaopatrzenie wdowie łącznie z zaopatrzeniem sierocym może być przyznane do wysokości 100% zaopatrzenia zasadniczego wraz z dodatkiem rodzinnym, jakie ostatnio pobierał zmarły, bądź też do jakiego w chwili śmierci miałby prawo.

(4) Zaopatrzenie każdego z rodziców wynosi miesięcznie 25% zaopatrzenia zasadniczego zmarłego.

Art.  8.

(1) 13 Jeżeli osoba, określona w art. 5 ust. (1), posiada prawo do zaopatrzenia na podstawie innego tytułu: ze Skarbu Państwa, z funduszów samorządu terytorialnego, z przedsiębiorstwa, z zakładu, albo z instytucji państwowej lub samorządu terytorialnego w wysokości niższej od zaopatrzenia, służącego w myśl ustawy niniejszej, wówczas uzupełnia się je do wysokości zaopatrzenia, należnego z ustawy niniejszej,

(2) Minister Skarbu może osobie, pobierającej zaopatrzenie z innych tytułów (ust. 1), zezwolić, w przypadku zasługującym na szczególne uwzględnienie, na pobieranie zaopatrzenia, przewidzianego w ustawie niniejszej, do pełnej wysokości, przewidzianej w art. 6 lub art. 7.

(3) 14 Przepisy ust. (1) i (2) nie mają zastosowania w przypadku pobierania innego zaopatrzenia z funduszów państwowych, jeżeli ustawa, na której podstawie przyznano to zaopatrzenie, określa inaczej granicę łącznych zaopatrzeń.

Art.  9. ¹⁵

Minister Skarbu lub upoważniona przez niego władza skarbowa II instancji przyznaje zaopatrzenie. Od orzeczeń władzy skarbowej II instancji służy odwołanie do Ministra Skarbu w terminie dni 30.

Art.  10.

(1) 16 Zaopatrzenie służy od pierwszego dnia miesiąca, następującego po zgłoszeniu i wykazaniu prawa do zaopatrzenia, w przypadku zaś ubiegania się o zaopatrzenie przed ukończeniem 55 roku życia (art. 5 ust. 1 lit. a) - od pierwszego dnia miesiąca, następującego po wydaniu orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego utratę co najmniej 50% zdolności do zarobkowania.

(2) Przepis ust. (1) stosuje się odpowiednio do wypłaty dodatku, przewidzianego w art. 6 ust. (2).

Art.  11.

Jeżeli osoba uprawniona do zaopatrzenia uzyska środki, zapewniające jej egzystencję, zawiesza się prawo do zaopatrzenia z tytułu niniejszej ustawy na czas posiadania tych środków.

Art.  12.

Prawo do zaopatrzenia gaśnie w razie:

a) śmierci osoby uprawnionej,

b) zawarcia związku małżeńskiego przez wdowę,

c) ukończenia przez sierotę 18 lat życia, zaś w przypadku, gdy uczęszcza do szkoły publicznej, albo kształci się zawodowo, bądź wskutek ułomności fizycznej, umysłowej albo nieuleczalnej choroby nie może zarabiać na swoje utrzymanie - w razie ukończenia 24 lat życia,

d) zawarcia przez sierotę związku małżeńskiego,

e) skazania osoby uprawnionej prawomocnym wyrokiem na karę dodatkową utraty praw publicznych lub utratę obywatelskich praw honorowych,

f) utraty prawa do Krzyża Niepodległości z mieczami lub Krzyża Niepodległości z innej przyczyny, aniżeli na podstawie wyroku sądowego.

Art.  13.

Kwota, nienależnie pobrana tytułem zaopatrzenia, podlega zwrotowi.

Art.  14.

(1) 17 Osobie, określonej w art. 5 ust. (1) lit. a) i pobierającej zaopatrzenie, służy prawo do korzystania z leczenia na koszt Skarbu Państwa we wszystkich przypadkach choroby lub kalectwa nie wyłączając leczenia w specjalnych zakładach leczniczych, jeżeli nie służy jej prawo do opieki lekarskiej na podstawie innych przepisów prawnych.

(2) Osoba, określona w ust. (1), ma prawo ubezpieczyć członków rodziny na wypadek choroby w instytucji ubezpieczeń społecznych na warunkach, jakie ustala Minister Opieki Społecznej.

(3) Osoba, określona w ust. (1), zniedołężniała lub ułomna, potrzebująca nieodzownie stałej opieki, na własną prośbę, a osoba psychicznie chora na wniosek opiekuna, może być na koszt Skarbu Państwa umieszczona w odpowiednim zakładzie opiekuńczym lub w zakładzie leczniczym.

(4) Przez czas przebywania w zakładzie opiekuńczym lub w zakładzie leczniczym osoba, określona w ust. (1) i (3), pobiera 20% przyznanego zaopatrzenia zasadniczego, natomiast żona i dzieci osoby, korzystającej z opieki zakładowej, mają prawo do pobierania zaopatrzenia, przewidzianego dla wdów i sierot.

(5) Osoba odznaczona Krzyżem Niepodległości z Mieczami lub Krzyżem Niepodległości, która nie pobiera zaopatrzenia z niniejszej ustawy i której dochód z wszelkich źródeł nie przekracza łącznie dwukrotnie kwoty, określonej w art. 6 ust. (1) i (2), ma prawo do ubezpieczenia siebie i członków swej rodziny na wypadek choroby w instytucji ubezpieczeń społecznych na warunkach, jakie ustala Minister Opieki Społecznej.

(6) Sieroty po osobach, określonych w art. 5 ust. (1) lit. a), pozbawione należytej opieki ze strony pozostałej rodziny, mogą być umieszczane w zakładach opiekuńczych na koszt Skarbu Państwa.

7). 18 Sieroty, które utraciły oboje rodziców, umieszczone w zakładach opiekuńczych na koszt Skarbu Państwa (ust. 6), zachowują prawo do zaopatrzenia do ukończenia 18 roku życia z zastrzeżeniem przepisów art. 11 oraz art. 12 lit. d) i e). Zaopatrzenie, należne sierocie za okres pobytu w zakładzie, wpłaca właściwa władza skarbowa na rzecz sieroty do jednej z instytucyj finansowych, którą określi Minister Skarbu.

Art.  14a. ¹⁹

1. Sieroty i dzieci osób, wymienionych w art. 2 ust. 1, mają prawo pierwszeństwa przy przyjmowaniu do szkół państwowych i samorządowych oraz korzystania z ulg takich, jakie są przyznawane przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego dzieciom funkcjonariuszów państwowych w szkołach wyższych, średnich ogólnokształcących i zawodowych, w zakładach kształcenia nauczycieli i w szkołach artystycznych.

2. Sieroty i dzieci osób, określonych w art. 5 ust. 1 lit. a), korzystają z całkowitego zwolnienia z obowiązku uiszczania rocznych opłat administracyjnych, pobieranych w państwowych szkołach wyższych, średnich ogólnokształcących i zawodowych, w zakładach kształcenia nauczycieli i w szkołach artystycznych, jeżeli czynią dostateczne postępy w nauce i zachowują się zadowalająco.

Art.  14b. ²⁰

1. Osoby, określone w art. 2 ust. 1 i 2, mają przy równych kwalifikacjach pierwszeństwo przy nadawaniu zezwoleń lub zawieraniu umów na sprzedaż wyrobów monopolowych, biletów loteryjnych, na prowadzenie bufetów i księgarń kolejowych w przypadkach, gdy przepisy szczególne inaczej nie stanowią.

2. Zrzeszenia przemysłowo-handlowe, złożone z osób, określonych w art. 2 ust. 1, mają pierwszeństwo przy uzyskiwaniu uprawnień, udzielanych zrzeszeniom tego rodzaju.

Art.  15.

Osobie, która pokryła koszty pogrzebu osoby, określonej w art. 5 ust. (1) lit. a), zmarłej po przyznaniu jej zaopatrzenia, zwraca się koszty pogrzebu w wysokości jednomiesięcznego zaopatrzenia zasadniczego osoby zmarłej.

Art.  16.

(1) Winny przekroczenia przepisów, zawartych w art. 3, oraz rozporządzeń na jego podstawie wydanych, będzie karany w drodze administracyjnej aresztem do sześciu tygodni albo grzywną od 200 do 2.000 złotych.

(2) Natomiast w przypadku naruszenia przepisów, zawartych w art. 3, w przedsiębiorstwie lub zakładzie państwowym, albo samorządowym, bądź znajdującym się pod zarządem państwowym lub samorządowym, w którym stosunek służbowy kierownika ma charakter publicznoprawny, publiczna instytucja pośrednictwa pracy występuje z doniesieniem do władz przełożonych kierownika przedsiębiorstwa lub zakładu, celem pociągnięcia winnego do odpowiedzialności w myśl przepisów służbowych.

Art.  17.

(1) Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc obowiązującą dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 stycznia 1936 r. o zaopatrzeniu osób szczególnie zasłużonych w walkach o niepodległość Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. Nr 3, poz. 8).

(2) Osoba, która nabyła prawo do zaopatrzenia na podstawie dekretu, wymienionego w ust. (1), zachowuje to prawo, jeżeli odpowiada warunkom, przewidzianym w ustawie niniejszej.

Art.  18.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Opieki Społecznej i Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów i właściwymi ministrami.

Art.  19.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

2 Art. 1a dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

3 Art. 1b dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

4 Art. 1c dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

5 Art. 1d dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

6 Art. 2 ust. (2) dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

7 Art. 2 ust. (3) według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

8 Art. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

9 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

10 Art. 5 zmieniony przez § 1 pkt 6 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

11 Art. 6 ust. (2) zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

12 Art. 7 ust. (3) zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

13 Art. 8 ust. (1) zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

14 Art. 8 ust. (3) zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

15 Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

16 Art. 10 ust. (1) zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

17 Art. 14 ust. (1) zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

18 Art. 14 ust. (7) dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

19 Art. 14a dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

20 Art. 14b dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.

• Identyfikator: Dz.U.1937.59.464
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Zapewnienie pracy i zaopatrzenie uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego.
• Data aktu: 02/07/1937
• Data ogłoszenia: 06/08/1937
• Data wejścia w życie: 06/08/1937