Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.


Zezwolenie starosty na zbieranie odpadów udzielone pewnej spółce straciło ważność, ale okazało się, że spółka ta nadal odpady zbiera. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska przeprowadza w tym czasie kontrolę na terenie tej spółki. Spółka ta w trakcie trwania kontroli złożyła szybko do starosty wniosek o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów.

Czy starosta może udzielić takiego zezwolenia, jeżeli wniosek spełnia wymagania formalne, ale starosta nie zna wyników kontroli WIOŚ?
Czy w ogóle decyzja starosty jest zależna od wyników kontroli prowadzonej w tym samym czasie, kiedy został mu złożony do rozpatrzenia wniosek w zakresie objętym kontrolą WIOŚ?

ODPOWIEDŹ:

Decyzja starosty nie jest zależna od wyników kontroli WIOŚ. Wniosek spełniający formalne wymagania art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.) - dalej u.o. - zasługuje na uwzględnienie, jeżeli przy tym podmiot wykaże się tytułem prawnym do miejsca magazynowania odpadów oraz uiści opłatę skarbową.

UZASADNIENIE:

Jeżeli podmiot zbierał odpady bez zezwolenia (bo decyzja wygasła), to podlega sankcji z art. 194 ust. 1 pkt 4 u.o. i zostanie ukarany karą administracyjną, a jeżeli magazynował w tym czasie odpady, to zostanie obciążony opłatą podwyższoną z tego tytułu, zgodnie z art. 194 ust. 2 u.o., która może być o wiele bardziej dotkliwa niż sama kara administracyjna (zależy to od długości magazynowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, czyli nieustalonym w decyzji na gospodarowanie odpadami).

Z art. 293 ust. 1-3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1232) - dalej p.o.ś. - wynika, że o opłatach podwyższonych decyduje brak wymaganych decyzji organu ochrony środowiska w zakresie magazynowania odpadów i miejsce nieprzeznaczone do magazynowania odpadów. Zgodnie z art. 293 ust. 3 p.o.ś., za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,7 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą tonę odpadów i za każdą dobę składowania.

Do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z art. 281 ust. 1 p.o.ś., z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Ponadto podmiot prowadzący zbieranie odpadów bez zezwolenia zapewne w odniesieniu do tych odpadów nie prowadzi ewidencji, a skoro tak, to dopuszcza się wykroczenia z art. 180 u.o., co jest ścigane w trybie ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 482) – dalej k.w. Orzekanie w sprawie popełnienia wykroczenia odbywa się na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 395), zgodnie z art. 193 u.o. Grzywna orzekana jest w granicach wynikających z art. 24 § 1 k.w. (od 20 do 5000 zł).
Ww. sankcje nie stoją na przeszkodzie udzieleniu nowego zezwolenia na zbieranie odpadów, jeżeli nie zachodzi żaden z przypadków wskazanych w art. 46 ust. 1 u.o.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.